§ 1.[Rozporządzenie w sprawie szczegółowych sposobów postępowania przy zwalczaniu i zapobieganiu rozprzestrzenianiu się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus] W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 kwietnia 2007 r. w sprawie szczegółowych sposobów postępowania przy zwalczaniu i zapobieganiu rozprzestrzenianiu się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus (Dz. U. z 2014 r. poz. 1121) wprowadza się następujące zmiany:

1) w § 4 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:

„3. Wojewódzki inspektor może nakazać, aby przemieszczanie bulw lub roślin ziemniaka, z których zostały pobrane próby do badań laboratoryjnych, odbywało się pod jego nadzorem, jeżeli te bulwy lub rośliny są spokrewnione klonalnie lub miały kontakt z bulwami lub roślinami ziemniaka:

1) uznanymi za porażone lub prawdopodobnie porażone lub

2) wykazującymi objawy wskazujące na możliwość porażenia bakterią Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, lub

3) dla których uzyskano wstępne wyniki badań laboratoryjnych wskazujące na możliwość porażenia tą bakterią.

4. Nie przemieszcza się bulw lub roślin ziemniaka, o których mowa w ust. 3, jeżeli po przeprowadzeniu analizy ryzyka obejmującej w szczególności:

1) biologię bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus,

2) obecność roślin żywicielskich,

3) wykorzystywane środki transportu

– wojewódzki inspektor stwierdzi, że nadzór, o którym mowa w ust. 3, może nie zapobiec zwalczeniu lub rozprzestrzenieniu się tej bakterii.”;

2) w § 10 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:

„2a) wykorzystuje się do produkcji biogazu, jeżeli:

a) w trakcie produkcji biogazu te bulwy lub rośliny zostaną poddane działaniu temperatury wynoszącej co najmniej 50°C przez co najmniej 24 godziny lub

b) przed rozpoczęciem produkcji biogazu te bulwy lub rośliny zostaną poddane działaniu temperatury wynoszącej co najmniej 70°C przez co najmniej godzinę, lub”;

3) w § 12 w ust. 2 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:

„2a) produkcji biogazu, jeżeli:

a) w trakcie produkcji biogazu te bulwy lub rośliny zostaną poddane działaniu temperatury wynoszącej co najmniej 50°C przez co najmniej 24 godziny lub

b) przed rozpoczęciem produkcji biogazu te bulwy lub rośliny zostaną poddane działaniu temperatury wynoszącej co najmniej 70°C przez co najmniej godzinę, lub”;

4) po § 16 dodaje się § 16a w brzmieniu:

„§ 16a. 1. Miejsce produkcji może zostać uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, jeżeli, oprócz spełniania wymagań określonych w art. 10a ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin, w ciągu trzech kolejnych lat poprzedzających uznanie tego miejsca za wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus:

1) w tym miejscu produkcji były prowadzone przez wojewódzkiego inspektora urzędowe kontrole;

2) w tym miejscu produkcji w ramach urzędowych kontroli, o których mowa w pkt 1, były pobierane przez wojewódzkiego inspektora próby bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter michiganenis ssp. sepedonicus, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii, przy czym pobieranie prób odbywało się na podstawie zatwierdzonej przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa metodyki, zgodnie z którą:

a) co roku zostały pobrane próby ze wszystkich wyprodukowanych partii ziemniaka lub ze wszystkich pól, na których były uprawiane ziemniaki,

b) liczba pobranych prób została określona z uwzględnieniem epidemiologii bakteriozy pierścieniowej ziemniaka oraz podstaw statystycznych dotyczących wykrywalności bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, przy czym liczba ta nie była mniejsza niż 6 prób;

3) w tym miejscu produkcji były wysadzane jedynie:

a) sadzeniaki ziemniaka, co potwierdzają paszporty roślin lub dokumenty zakupu sadzeniaków ziemniaka, lub

b) bulwy ziemniaka poddane przez wojewódzkiego inspektora badaniom laboratoryjnym na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii;

4) przy produkcji bulw ziemniaka nie były używane maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania lub inne przedmioty, wykorzystywane poza tym miejscem produkcji lub były one używane pod nadzorem wojewódzkiego inspektora i nie stanowiło to ryzyka rozprzestrzenienia się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus;

5) wszystkie maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania, przechowalnie lub ich części, obiekty oraz inne przedmioty, które mogły mieć kontakt z produkowanymi bulwami lub roślinami ziemniaka, pod nadzorem wojewódzkiego inspektora były odkażane przez czyszczenie i dezynfekcję w sposób zapewniający zniszczenie bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus:

a) przynajmniej raz w roku po zbiorach,

b) każdorazowo, jeżeli były one wykorzystywane poza miejscem produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus lub mogły mieć kontakt z bulwami lub roślinami ziemniaka pochodzącymi z innego miejsca produkcji;

6) wykonywanie działań, o których mowa w pkt 1–5, zostało udokumentowane.

2. Miejsce produkcji uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus nie może znajdować się w strefie zagrożenia, w której są podejmowane działania w celu zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus.

3. Miejsce produkcji może zostać uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus mimo niespełnienia wymogów określonych w ust. 1 pkt 2 lit. a, jeżeli:

1) w każdym roku trzyletniego okresu, o którym mowa w ust. 1, zostały pobrane przez wojewódzkiego inspektora próby bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus co najmniej z 80% partii ziemniaków lub z pól, na których były uprawiane ziemniaki,

2) w roku następującym po zakończeniu trzyletniego okresu, o którym mowa w ust. 1, zostały pobrane przez wojewódzkiego inspektora próby bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus ze wszystkich partii ziemniaka lub z pól, na których były uprawiane ziemniaki

– przy czym pobieranie prób do badań odbywało się na podstawie zatwierdzonej przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa metodyki, o której mowa w ust. 1 pkt 2.

4. W miejscu produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, oprócz spełniania wymagań określonych w art. 10a ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin:

1) w każdym roku uprawy ziemniaków są prowadzone przez wojewódzkiego inspektora urzędowe kontrole;

2) każdego roku w ramach urzędowych kontroli, o których mowa w pkt 1, są pobierane przez wojewódzkiego inspektora próby bulw lub roślin ziemniaka do badań laboratoryjnych na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, przy czym pobieranie prób odbywa się na podstawie zatwierdzonej przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa metodyki, zgodnie z którą:

a) próby są pobierane co najmniej z 20% partii bulw ziemniaka wyprodukowanych w tym miejscu produkcji lub z pól, na których są uprawiane ziemniaki,

b) liczba pobranych prób jest określana z uwzględnieniem epidemiologii bakteriozy pierścieniowej ziemniaka oraz podstaw statystycznych dotyczących wykrywalności bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, przy czym liczba ta nie może być mniejsza niż 3 próby;

3) wysadza się jedynie:

a) sadzeniaki ziemniaka, co potwierdzają paszporty roślin lub dokumenty zakupu sadzeniaków ziemniaka, lub

b) bulwy ziemniaka poddane przez wojewódzkiego inspektora badaniom laboratoryjnym na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii;

4) przy produkcji bulw ziemniaka nie są używane maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania lub inne przedmioty wykorzystywane poza tym miejscem produkcji lub są one używane pod nadzorem wojewódzkiego inspektora, jeżeli nie stanowi to ryzyka rozprzestrzenienia się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus;

5) wszystkie maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania, przechowalnie lub ich części, obiekty oraz inne przedmioty, które mogły mieć kontakt z produkowanymi bulwami lub roślinami ziemniaka, pod nadzorem wojewódzkiego inspektora odkaża się przez czyszczenie i dezynfekcję w sposób zapewniający zniszczenie bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus:

a) przynajmniej raz w roku po zbiorach,

b) każdorazowo, jeżeli były one wykorzystywane poza miejscem produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus lub mogły mieć kontakt z bulwami lub roślinami ziemniaka pochodzącymi z innego miejsca produkcji;

6) wykonywanie działań, o których mowa w pkt 1–5, jest dokumentowane w sposób uzgodniony z wojewódzkim inspektorem.

5. Miejsce produkcji uznane za wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus nie może znajdować się w strefie zagrożenia, w której są podejmowane działania w celu zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się tej bakterii.

6. W miejscu produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, w którym są spełnione wymagania określone w art. 10a ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin, dopuszcza się wprowadzanie lub przechowywanie bulw lub roślin ziemniaka pochodzących z miejsca produkcji, które nie zostało uznane za wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, jeżeli zostały one poddane przez wojewódzkiego inspektora badaniom laboratoryjnym na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus.”;

5) § 17 otrzymuje brzmienie:

„§ 17. 1. Bulwy ziemniaka wyprodukowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mogą być przemieszczane z przeznaczeniem do innych państw członkowskich Unii Europejskiej, jeżeli zostały zaopatrzone w zaświadczenie potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa w ust. 2, wydane przez wojewódzkiego inspektora nie wcześniej niż 14 dni przed dniem ich wyprowadzenia z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, może zostać wydane, jeżeli są spełnione następujące warunki:

1) wojewódzki inspektor w wyniku badań laboratoryjnych nie stwierdził w bulwach ziemniaka przeznaczonych do przemieszczenia do innych państw członkowskich Unii Europejskiej występowania bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus oraz:

a) wszystkie partie bulw ziemniaka, które pochodzą z tego samego miejsca produkcji, z którego pochodzą bulwy ziemniaka przeznaczone do przemieszczenia do innych państw członkowskich Unii Europejskiej, zostały poddane przez wojewódzkiego inspektora badaniom laboratoryjnym na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii, albo

b) miejsce produkcji, z którego pochodzą bulwy ziemniaka przeznaczone do przemieszczenia do innych państw członkowskich Unii Europejskiej, nie znajduje się w strefie zagrożenia, w której będą podejmowane działania w celu zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, i w tym miejscu produkcji zostały wysadzone jedynie:

– sadzeniaki ziemniaka, co potwierdzają paszporty roślin lub dokumenty zakupu sadzeniaków ziemniaka, lub

– bulwy ziemniaka poddane przez wojewódzkiego inspektora badaniom laboratoryjnym na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, w wyniku których nie stwierdził on obecności tej bakterii, albo

2) miejsce produkcji, z którego pochodzą bulwy ziemniaka przeznaczone do przemieszczenia do innych państw członkowskich Unii Europejskiej, jest uznane za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, spełniające wymagania określone w art. 10a ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin oraz w § 16a.

3. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, nie może zostać wydane, jeżeli:

1) bulwy ziemniaka przeznaczone do przemieszczenia do innych państw członkowskich Unii Europejskiej zostały uznane za porażone lub prawdopodobnie porażone bakterią Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus lub

2) bulwy ziemniaka przeznaczone do przemieszczenia do innych państw członkowskich Unii Europejskiej pochodzą z miejsca produkcji uznanego za porażone bakterią Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, lub

3) w miejscu produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus nie są wykonywane środki wprowadzone w wyniku konieczności podjęcia działań w celu zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, o których mowa w § 12 ust. 1–4, § 13 ust. 1 lub 2 lub § 15, lub

4) nie jest możliwe ustalenie, że w miejscu produkcji uznanym za miejsce produkcji wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus zostały spełnione warunki, o których mowa w ust. 2.

4. W zaświadczeniu, o którym mowa w ust. 1, w zakresie danych osobowych podaje się: imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres, numer wpisu do rejestru przedsiębiorców, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin, podmiotu, któremu wydaje się zaświadczenie, numer wpisu do tego rejestru podmiotu, który wyprodukował bulwy ziemniaka, oraz imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres odbiorcy tych bulw.

5. Wojewódzki inspektor może wydać zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, mimo że nie zostały spełnione warunki określone w ust. 2, jeżeli organizacja ochrony roślin państwa członkowskiego Unii Europejskiej, do którego będą przemieszczane ziemniaki, wyrazi zgodę na niespełnienie tych wymagań lub określi inne warunki, po których spełnieniu może zostać wydane to zaświadczenie.”.

§ 2.[Miejsce produkcji wolne od bakterii] Wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa może uznać miejsce produkcji za wolne od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, jeżeli w tym miejscu produkcji wymagania określone w § 16a ust. 1 albo 3 rozporządzenia zmienianego w § 1 w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem były spełnione przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, przy czym pobieranie prób do badań odbyło się w sposób odpowiadający zatwierdzonej przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa metodyce, o której mowa w § 16a ust. 1 pkt 2 rozporządzenia zmienianego w § 1 w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem.

§ 3.[Ważność zaświadczenia] Zaświadczenia wydane na podstawie § 17 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia zmienianego w § 1 w brzmieniu dotychczasowym pozostają ważne przez okres, na jaki zostały wydane.

§ 4.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.