§ 1.[Zasady obliczania współczynnika intensywności zużycia energii elektrycznej] 1. Współczynnik intensywności zużycia energii elektrycznej określony w sposób wskazany w art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii, zwanej dalej „ustawą”, oznaczony symbolem „Ei”, oblicza się według wzoru:

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

C – koszty energii elektrycznej zużytej na własne potrzeby w trzech ostatnich latach poprzedzających rok realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 52 ust. 1 ustawy, a w przypadku gdy działalność gospodarcza, o której mowa w art. 52 ust. 6 ustawy, jest wykonywana w okresie krótszym niż trzy lata, w okresie wykonywania tej działalności, wyrażone w złotych,

GVA – wartość dodaną brutto w trzech ostatnich latach poprzedzających rok realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 52 ust. 1 ustawy, a w przypadku gdy działalność gospodarcza, o której mowa w art. 52 ust. 6 ustawy, jest wykonywana w okresie krótszym niż trzy lata, w okresie wykonywania tej działalności, wyrażoną w złotych.

2. Do kosztów energii elektrycznej zużytej na własne potrzeby, oznaczonych symbolem „C”, o którym mowa w ust. 1, zalicza się koszty:

1) zakupu lub wytworzenia energii elektrycznej na własne potrzeby przez odbiorcę przemysłowego, w tym także:

a) uiszczoną opłatę OZE, o której mowa w art. 95 ust. 1 ustawy,

b) koszty realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 52 ust. 1 lub w art. 188 ust. 1, lub w art. 188a ust. 1 ustawy oraz w art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059, z późn. zm.²⁾),

c) opłaty za usługi dystrybucji lub przesyłania energii elektrycznej;

2) udziału w systemie wsparcia odnawialnych źródeł energii w danym roku, oznaczone symbolem „Ui”, o którym mowa w ust. 3, które odbiorca przemysłowy poniósłby, gdyby nie skorzystał z ulg, o których mowa w art. 53 ust. 1 lub w art. 188 ust. 7, lub w art. 188a ust. 3, lub w art. 96 ust. 2 ustawy.

3. Koszty udziału w systemie wsparcia odnawialnych źródeł energii w danym roku, oznaczone symbolem „Ui”, oblicza się według wzoru:

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

Eui – ilość energii elektrycznej określoną w art. 53 ust. 1 lub w art. 188 ust. 7, lub w art. 188a ust. 3 ustawy, w odniesieniu do której został dla danego odbiorcy przemysłowego wykonany obowiązek, o którym mowa odpowiednio w art. 52 ust. 1 lub w art. 188 ust. 1, lub w art. 188a ust. 1 ustawy, w danym roku „i”, wyrażoną w procentach,

Zoi – udział, o którym mowa w art. 59 ustawy lub w przepisach wydanych na podstawie art. 60, lub w art. 188a ust. 7, lub w art. 190 ustawy, w danym roku „i”, wyrażony w procentach,

Ozji – jednostkową opłatę zastępczą, o której mowa w art. 56 lub w art. 188 ust. 16, lub w art. 188a ust. 6, lub w art. 190 ust. 3 ustawy, obowiązującą w danym roku „i”, wyrażoną w zł/MWh,

Eoi – ilość energii elektrycznej zakupionej na własny użytek przez odbiorcę przemysłowego w danym roku „i”, w odniesieniu do której został dla danego odbiorcy przemysłowego wykonany obowiązek, o którym mowa w art. 52 ust. 1 lub w art. 188 ust. 1, lub w art. 188a ust. 1 ustawy, w sposób określony odpowiednio w art. 53 ust. 1 lub w art. 188 ust. 7, lub w art. 188a ust. 3 ustawy, wyrażoną w MWh,

Ri – ilość energii elektrycznej określoną zgodnie z art. 96 ust. 2 ustawy, w odniesieniu do której została od danego odbiorcy przemysłowego pobrana opłata OZE, o której mowa w art. 95 ust. 1 ustawy, w danym roku „i”, wyrażoną w procentach,

SRi – stawkę opłaty OZE, o której mowa w art. 98 ust. 1 lub w art. 185 ustawy, obowiązującą w danym roku „i”, wyrażoną w zł/MWh,

Epi – ilość energii elektrycznej pobranej z sieci i zużytej przez danego odbiorcę przemysłowego w danym roku „i”, wyrażoną w MWh; przy czym dla roku 2016 uwzględnia się ilość energii elektrycznej od dnia wejścia w życie rozdziału 4 ustawy.

4. Wartość dodaną brutto, oznaczoną symbolem „GVA”, o której mowa w ust. 1, oblicza się dla:

1) jednostek sporządzających rachunek zysków i strat zgodnie z art. 47 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r. poz. 1047) w wariancie porównawczym, jako przychody netto ze sprzedaży i zrównane z nimi pomniejszone o koszty działalności operacyjnej po wyłączeniu kosztów amortyzacji, wynagrodzeń oraz ubezpieczeń społecznych i innych świadczeń pracowniczych, powiększone o pozostałe przychody operacyjne oraz pomniejszone o pozostałe koszty operacyjne;

2) jednostek sporządzających rachunek zysków i strat zgodnie z art. 47 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości w wariancie kalkulacyjnym, jako przychody netto ze sprzedaży produktów, towarów i materiałów pomniejszone o koszty sprzedanych produktów, towarów i materiałów, koszty sprzedaży oraz koszty ogólnego zarządu po wyłączeniu kosztów amortyzacji, wynagrodzeń oraz ubezpieczeń społecznych i innych świadczeń pracowniczych, powiększone o pozostałe przychody operacyjne oraz pomniejszone o pozostałe koszty operacyjne;

3) jednostek sporządzających sprawozdania finansowe jednostki zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości na podstawie art. 45 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, jako przychody ze sprzedaży powiększone o pozostałe przychody operacyjne, pomniejszone o koszty działalności operacyjnej po wyłączeniu kosztów amortyzacji oraz kosztów świadczeń pracowniczych, w tym kosztów wynagrodzeń oraz ubezpieczeń społecznych i innych świadczeń pracowniczych, oraz pomniejszone o pozostałe koszty operacyjne;

4) jednostek niesporządzających sprawozdań finansowych jednostki zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości na podstawie art. 45 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, w sposób określony dla jednostek, o których mowa w pkt 1 albo w pkt 2.

5. Do obliczania współczynnika intensywności zużycia energii elektrycznej stosuje się dane rzeczywiste, a dla okresu od dnia 1 listopada do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rok realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 52 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim danych tych nie da się jeszcze ustalić, dane oszacowane na podstawie dostępnych wielkości z analogicznego okresu dwóch lat poprzedzających ten rok, przy uwzględnieniu okoliczności mających wpływ na zmianę warunków wykonywania działalności gospodarczej przez odbiorcę przemysłowego.

§ 2.[Wartość współczynnika intensywności zużycia energii elektrycznej w przypadku gdy wartość dodana brutto jest mniejsza lub równa zero] W przypadku gdy wartość dodana brutto, o której mowa w § 1 ust. 1, jest mniejsza lub równa zero, przyjmuje się, że wartość współczynnika intensywności zużycia energii elektrycznej, oznaczonego symbolem „Ei”, o której mowa w § 1 ust. 1, wynosi więcej niż 40%.

§ 3.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.³⁾