Art. 2. [Definicje] Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1) multipleksie – należy przez to rozumieć multipleks, o którym mowa w art. 2 pkt 20a ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2014 r. poz. 243, z późn. zm.);

2) nadawcy – należy przez to rozumieć nadawcę, o którym mowa w art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2015 r. poz. 1531, 978 i 1830 oraz z 2016 r. poz. 25 i 443);

3) odbiorniku cyfrowym – należy przez to rozumieć odbiornik cyfrowy, o którym mowa w art. 2 pkt 23a ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne;

4) okresie przejściowym – należy przez to rozumieć okres wykorzystywania częstotliwości w służbie radiodyfuzyjnej w celu równoczesnego rozpowszechniania programu telewizyjnego w sposób analogowy i cyfrowy drogą rozsiewczą naziemną;

5) operatorze sieci nadawczej – należy przez to rozumieć operatora sieci nadawczej, o którym mowa w art. 2 pkt 23c ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne;

6) sygnale multipleksu – należy przez to rozumieć sygnał multipleksu, o którym mowa w art. 2 pkt 38a ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne;

7) użytkowniku – należy przez to rozumieć osobę, która posiada odbiornik cyfrowy w stanie umożliwiającym natychmiastowy odbiór programu telewizyjnego.

Art. 3. [Proces wdrożenia naziemnej telewizji cyfrowej] 1. Wdrożenie naziemnej telewizji cyfrowej polega na:

1) równoczesnym rozpowszechnianiu, w okresie przejściowym, programów telewizyjnych w sposób analogowy i cyfrowy drogą rozsiewczą naziemną;

2) zakończeniu rozpowszechniania programów telewizyjnych w sposób analogowy drogą rozsiewczą naziemną przez nadawców, o których mowa w art. 4 ust. 1.

2. Wdrożenia naziemnej telewizji cyfrowej dokonuje się na poszczególnych obszarach terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwanym dalej „terytorium RP”, zgodnie z terminami określonymi przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej, zwanego dalej „Prezesem UKE”, nie później niż do dnia 31 lipca 2013 r.

3. Minister właściwy do spraw informatyzacji może w roku 2013 przekazać ze środków budżetu państwa dotację celową dla jednostek telewizji publicznej, o których mowa w art. 26 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji, z przeznaczeniem na odtworzenie sygnału analogowego w nadawaniu sygnału cyfrowego telewizji.

Art. 4. [Zakaz rozpowszechniania programów telewizyjnych w sposób analogowy drogą rozsiewczą naziemną] 1. Telewizja Polska S.A., rozpowszechniająca w dniu wejścia w życie ustawy w sposób analogowy drogą rozsiewczą naziemną programy telewizyjne: „Telewizja Polska I”, „Telewizja Polska II” oraz regionalne programy telewizyjne, a także Telewizja Polsat S.A., TVN S.A., Polskie Media S.A., Telewizja Puls Sp. z o.o., rozpowszechniające w dniu wejścia w życie ustawy programy telewizyjne na podstawie koncesji na rozpowszechnianie tych programów w sposób analogowy drogą rozsiewczą naziemną, są obowiązani zaprzestać wykorzystywania częstotliwości w służbie radiodyfuzyjnej do tego wykorzystywanych, do dnia 31 lipca 2013 r., z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Nadawca rozpowszechniający w dniu wejścia w życie ustawy program, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany zaprzestać wykorzystywania częstotliwości w służbie radiodyfuzyjnej do tego wykorzystywanych, na poszczególnych obszarach terytorium RP, przed dniem 31 lipca 2013 r., jeżeli termin taki został określony przez Prezesa UKE na podstawie art. 3 ust. 2.

3. Prezes UKE w przypadku zmiany terminu rozpoczęcia i zakończenia okresu przejściowego na poszczególnych obszarach terytorium RP niezwłocznie informuje o zmianach ministra właściwego do spraw informatyzacji.

4. Minister właściwy do spraw informatyzacji oraz Prezes UKE zamieszczają w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej odpowiednio urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw informatyzacji oraz Urzędu Komunikacji Elektronicznej informacje o terminach, o których mowa w art. 3 ust. 2, oraz obszarach terytorium RP, na których nadawca rozpowszechniający program telewizyjny w sposób analogowy drogą rozsiewczą naziemną, ma zaprzestać wykorzystywania częstotliwości w służbie radiodyfuzyjnej do tego wykorzystywanych.

Art. 5. [Nadawanie przez nadawcę programu telewizyjnego w sposób cyfrowy drogą rozsiewczą naziemną] Nadawanie przez nadawcę programu telewizyjnego w sposób cyfrowy drogą rozsiewczą naziemną, który uprzednio był nadawany przez tego nadawcę w sposób analogowy drogą rozsiewczą naziemną, nie stanowi odrębnego pola eksploatacji w rozumieniu art. 50 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. poz. 631, z późn. zm.).

Art. 6. [Obowiązki przedsiębiorcy sprzedającego odbiorniki cyfrowe] 1. Przedsiębiorca, którego działalność polega na sprzedaży odbiorników cyfrowych, może dokonać sprzedaży odbiornika cyfrowego niespełniającego wymagań technicznych i eksploatacyjnych, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 132 ust. 3 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne, jedynie po poinformowaniu o tym fakcie nabywcy:

1) na piśmie, najpóźniej w chwili zawarcia umowy i uzyskaniu od nabywcy potwierdzenia zapoznania się z tą informacją, z zastrzeżeniem pkt 2;

2) w przypadku umów sprzedaży zawieranych przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość, o których mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz. U. z 2012 r. poz. 1225) [1] – przy użyciu środka porozumiewania się na odległość, najpóźniej w chwili złożenia nabywcy propozycji zawarcia umowy i uzyskaniu od nabywcy potwierdzenia zapoznania się z tą informacją.

2. Przedsiębiorca, którego działalność polega na sprzedaży odbiorników cyfrowych, jest obowiązany umieścić w miejscu widocznym i łatwo dostępnym informację dla potencjalnego nabywcy o treści: „Jedynie odbiorniki cyfrowe zgodne z wymaganiami określonymi w przepisach dotyczących wymagań technicznych i eksploatacyjnych dla urządzeń konsumenckich służących do odbioru cyfrowych naziemnych transmisji telewizyjnych umożliwiają odbiór naziemnej telewizji cyfrowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”.

3. Obowiązki określone w ust. 1 i 2 wygasają z dniem 31 lipca 2014 r.

4. Potwierdzenie, o którym mowa w ust. 1, następuje przez złożenie przez nabywcę oświadczenia zawierającego jego imię i nazwisko. Oświadczenie jest składane:

1) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 – na piśmie;

2) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 – przy użyciu środka porozumiewania się na odległość, w sposób zapewniający identyfikację osoby składającej oświadczenie.

5. Przedsiębiorca, którego działalność polega na sprzedaży odbiorników cyfrowych, jest obowiązany przechowywać oświadczenie, o którym mowa w ust. 4, przez okres 2 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zostało złożone.

Art. 8. [Operator multipleksu II] Na podstawie wydanej przez Prezesa UKE rezerwacji częstotliwości w służbie radiodyfuzyjnej na cele rozpowszechniania lub rozprowadzania programów telewizyjnych w sposób cyfrowy drogą rozsiewczą naziemną, ustalonych w planie zagospodarowania częstotliwości dla multipleksu II na podstawie art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne, nadawcy: Telewizja Polsat S.A., TVN S.A., Polskie Media S.A. oraz Telewizja Puls Sp. z o.o., rozpowszechniający w dniu wejścia w życie ustawy programy telewizyjne na podstawie koncesji na rozpowszechnianie tych programów drogą rozsiewczą naziemną w sposób analogowy, są operatorem multipleksu II do dnia upływu ważności decyzji rezerwacyjnych.

Art. 9. [Obowiązki operatora multipleksu I oraz multipleksu II] 1. Operator multipleksu I jest obowiązany do zapewniania użytkownikom nieodpłatnego dostępu do programów telewizyjnych:

1) na które udzielono nadawcom koncesji na ich rozpowszechnianie w multipleksie I;

2) rozpowszechnianych przez Telewizję Polską S.A.: „Telewizja Polska I”, „Telewizja Polska II” i regionalnych programów telewizyjnych, zgodnie z art. 7 ust. 2.

2. Operator multipleksu II jest obowiązany do zapewniania użytkownikom nieodpłatnego dostępu do programów telewizyjnych rozpowszechnianych lub rozprowadzanych w tym multipleksie.

3. Operator multipleksu I jest obowiązany do zapewnienia najpóźniej do dnia 31 lipca 2013 r. pokrycia sygnałem multipleksu I terytorium RP, na którym zamieszkuje co najmniej 95% ludności, zgodnie z warunkami określonymi w rezerwacji częstotliwości, o której mowa w art. 7.

4. Operator multipleksu II jest obowiązany do zapewnienia najpóźniej do dnia 31 lipca 2013 r. pokrycia sygnałem multipleksu II terytorium RP, na którym zamieszkuje co najmniej 95% ludności, zgodnie z warunkami określonymi w rezerwacji częstotliwości, o której mowa w art. 8.

Art. 10. [Obowiązek zawarcia umowy o świadczenie usługi transmisji sygnału programów telewizyjnych] 1. Nadawcy, którzy uzyskali rezerwację częstotliwości w służbie radiodyfuzyjnej na cele rozpowszechniania lub rozprowadzania programów telewizyjnych w sposób cyfrowy drogą rozsiewczą naziemną, ustalonych w planie zagospodarowania częstotliwości dla multipleksu I i multipleksu II na podstawie art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne, powinni zawrzeć umowę o świadczenie usługi transmisji sygnału tych programów telewizyjnych w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy.

2. Nadawcy, którzy uzyskają rezerwację częstotliwości w służbie radiodyfuzyjnej na cele rozpowszechniania lub rozprowadzania programów telewizyjnych w sposób cyfrowy drogą rozsiewczą naziemną, ustalonych w planie zagospodarowania częstotliwości dla multipleksu I na podstawie art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne, powinni zawrzeć umowę o świadczenie usługi transmisji sygnału tych programów telewizyjnych w terminie 30 dni od daty wydania decyzji rezerwacyjnej przez Prezesa UKE.

Art. 11. [Stosowanie przepisów Prawa telekomunikacyjnego] W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się przepisy ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne.

Art. 13. [Ograniczenie stosowania przepisów ustawy o radiofonii i telewizji] 1. Do przekazów, o których mowa w art. 12, nie stosuje się art. 16 i art. 16a ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji.

2. Audycji, o której mowa w art. 12 ust. 3, nie przerywa się w celu nadania reklamy lub telesprzedaży.

Art. 14. [Delegacja] Minister właściwy do spraw informatyzacji w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania dotyczące treści przekazów, o których mowa w art. 12 ust. 1, mając na względzie konieczność upowszechnienia informacji wymienionych w tym przepisie, w szczególności wśród osób niepełnosprawnych z powodu dysfunkcji narządu wzroku albo słuchu, oraz zapewnienie skutecznego wdrożenia telewizji cyfrowej na terytorium RP.

Art. 15. [Obowiązek informacyjny nadawców] 1. Nadawcy, o których mowa w art. 4 ust. 1, są obowiązani do zamieszczenia, w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie ustawy, na ich stronach internetowych adresu strony internetowej, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 3.

2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, wygasa z dniem 31 lipca 2013 r.

Art. 16. [Obowiązki ministra właściwego do spraw łączności dotyczące kampanii informacyjnej] 1. Minister właściwy do spraw informatyzacji jest obowiązany do przeprowadzenia kampanii informacyjnej o naziemnej telewizji cyfrowej, obejmującej w szczególności:

1) popularyzowanie informacji związanych z odbiorem programu telewizyjnego w sposób cyfrowy drogą rozsiewczą naziemną, w tym ich publikowanie w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra,

2) opracowywanie i wydawanie publikacji popularyzujących wiedzę o odbiorze programu telewizyjnego w sposób cyfrowy drogą rozsiewczą naziemną, w tym wydawanie broszur i ulotek,

3) zapewnienie bezpłatnej infolinii i strony internetowej w celu udzielania informacji, w szczególności o sposobie dostosowania odbiornika telewizyjnego do odbioru programu telewizyjnego w sposób cyfrowy, w tym odbioru programu telewizyjnego w sposób cyfrowy drogą rozsiewczą naziemną

– z uwzględnieniem użytkowników o specjalnych potrzebach, w szczególności osób niepełnosprawnych z powodu dysfunkcji narządu wzroku albo słuchu.

2. Kampania informacyjna, o której mowa w ust. 1, rozpoczyna się z dniem wejścia w życie ustawy i jest prowadzona do dnia 31 lipca 2013 r.

3. Minister właściwy do spraw informatyzacji z dniem wejścia w życie ustawy ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego tego ministra numer bezpłatnej infolinii i adres strony internetowej, o których mowa w ust. 1 pkt 3.

Art. 18. [Postępowanie w sprawie nałożenia kary pieniężnej] 1. Karę pieniężną, o której mowa w:

1) art. 17 pkt 1 i 2, nakłada w drodze decyzji administracyjnej Prezes UKE;

2) art. 17 pkt 3, nakłada w drodze decyzji administracyjnej Przewodniczący KRRiT.

2. Wysokość kary pieniężnej wynosi do 3% przychodu podmiotu, o którym mowa w art. 17, osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym, a przy jej nałożeniu organy, o których mowa w ust. 1, uwzględniają zakres i stopień szkodliwości naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu oraz jego możliwości finansowe.

3. Podmiot, o którym mowa w art. 17, jest obowiązany do dostarczenia organowi, o którym mowa w ust. 1, na każde jego żądanie, w terminie 30 dni od dnia otrzymania żądania, danych niezbędnych do określenia podstawy wymiaru kary pieniężnej. W przypadku niedostarczenia danych lub dostarczenia danych uniemożliwiających ustalenie podstawy wymiaru kary organ, o którym mowa w ust. 1, może ustalić w sposób szacunkowy podstawę jej wymiaru, nie mniejszą jednak niż kwota 500 tys. zł.

4. W przypadku gdy okres działalności podmiotu, o którym mowa w art. 17, jest krótszy niż rok kalendarzowy, za podstawę wymiaru kary pieniężnej przyjmuje się kwotę 500 tys. zł.

5. Kara pieniężna stanowi dochód budżetu państwa.

Art. 19. [Kara pieniężna nakładana na przedsiębiorcę sprzedającego odbiorniki cyfrowe] 1. Jeżeli przedsiębiorca, którego działalność polega na sprzedaży odbiorników cyfrowych, nie wykonuje obowiązku, o którym mowa w art. 6 ust. 1, 2 lub 5, podlega karze pieniężnej w wysokości od 1 tys. zł do 50 tys. zł.

2. Ustalając wysokość kary pieniężnej uwzględnia się stopień szkodliwości czynu, zakres naruszenia oraz dotychczasową działalność przedsiębiorcy.

3. Karę nakłada, w drodze decyzji administracyjnej, wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej.

4. Kara pieniężna stanowi dochód budżetu państwa.

Art. 24. [Prawa podmiotu rozprowadzającego w dniu wejścia w życie ustawy program telewizyjny w sieci telekomunikacyjnej] Podmiot rozprowadzający w dniu wejścia w życie ustawy program telewizyjny w sieci telekomunikacyjnej może wystąpić z wnioskiem o nieodpłatne udostępnienie przez Telewizję Polską S.A. programów telewizyjnych „Telewizja Polska I”, „Telewizja Polska II” i regionalnego programu telewizyjnego oraz przez nadawców: Telewizję Polsat S.A., TVN S.A., Polskie Media S.A., Telewizję Puls Sp. z o.o., programów telewizyjnych rozpowszechnianych w dniu wejścia w życie ustawy na podstawie koncesji na rozpowszechnianie tych programów w sposób analogowy drogą rozsiewczą naziemną, nie wcześniej niż po upływie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy.

Art. 25. [Przepisy dotychczasowe] Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 132 ust. 3 ustawy wymienionej w art. 22 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 132 ust. 3 tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez okres 36 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, i mogą być zmieniane na podstawie art. 132 ust. 3 i 4 ustawy wymienionej w art. 22, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Art. 26. [Umowy zawarte przez nadawców przed wejściem w życie ustawy] W przypadku zawarcia przez nadawców, o których mowa w art. 10 ust. 1, umów, o których mowa w tym przepisie, przed dniem wejścia w życie ustawy, umowy te uznaje się za zawarte w trybie tej ustawy.

Art. 27. [Ważność koncesji na rozpowszechnianie programów Polsat, TVN, TV4, TV Puls w multipleksie II] Nie stwierdza się nieważności, udzielonej na rzecz Telewizji Polsat S.A., TVN S.A., Polskich Mediów S.A. oraz Telewizji Puls Sp. z o.o., koncesji na rozpowszechnianie programów Polsat, TVN, TV4, TV Puls w multipleksie II, jeżeli przed dniem wejścia w życie ustawy rozpoczęto wykorzystywanie częstotliwości w celu rozpowszechniania programu telewizyjnego w sposób cyfrowy drogą rozsiewczą naziemną. Art. 158 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23) stosuje się odpowiednio.

Art. 28. [Dostosowanie decyzji przez Prezesa UKE w sprawie rezerwacji częstotliwości dla nadawców] Prezes UKE w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy dostosuje z urzędu decyzje w sprawie rezerwacji częstotliwości dla nadawców, o których mowa w art. 4, w zakresie, o którym mowa w art. 115 ust. 4 i art. 115b ustawy zmienianej w art. 22.

Art. 29. [Ocena realizacji obowiązku rozprowadzania programów Telewizja Polska I, Telewizja Polska II] Pierwszą ocenę realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 43 ust. 3 ustawy wymienionej w art. 20, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, Przewodniczący KRRiT przeprowadza najpóźniej do dnia 31 grudnia 2011 r.

Art. 30. [Limit wydatków budżetu państwa będący skutkiem finansowym ustawy] 1. W latach 2013–2022 maksymalny limit wydatków budżetu państwa będący skutkiem finansowym ustawy wynosi 32 551 tys. zł, z tym że w:

1) 2013 r. – 32 551 tys. zł;

2) latach 2014–2022 – 0 zł.

2. W przypadku zagrożenia przekroczenia na dany rok budżetowy maksymalnego limitu wydatków, o którym mowa w ust. 1, zastosowany zostanie mechanizm korygujący polegający na ograniczeniu form kampanii informacyjnej o telewizji cyfrowej.

3. Organem właściwym do monitorowania wykorzystania limitów wydatków, o których mowa w ust. 1, oraz wdrożenia mechanizmu korygującego, o którym mowa w ust. 2, jest minister właściwy do spraw informatyzacji.

Art. 31. [Wejście w życie] Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 6 i art. 19, które wchodzą w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.