Art. 1. [Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy] W ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2015 r. poz. 149, z późn. zm.¹⁾) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 108 po ust. 1i dodaje się ust. 1j w brzmieniu:

„1j. Ze środków Funduszu Pracy w latach 2016–2017 są finansowane koszty, o których mowa w art. 150f i art. 150g.”;

2) po art. 150e dodaje się art. 150f i art. 150g w brzmieniu:

„Art. 150f. 1. Starosta może zawrzeć umowę, na podstawie której refunduje pracodawcy lub przedsiębiorcy przez okres 12 miesięcy część kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne skierowanych bezrobotnych do 30 roku życia, w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak kwoty ustalonej jako iloczyn liczby zatrudnionych skierowanych bezrobotnych w miesiącu oraz kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującej w ostatnim dniu zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia.

2. Starosta nie może zawrzeć umowy, o której mowa w ust. 1, z pracodawcą, u którego w okresie ostatnich 6 miesięcy przed złożeniem wniosku nastąpiło zmniejszenie zatrudnienia z przyczyn dotyczących zakładu pracy.

3. Pracodawca lub przedsiębiorca są obowiązani, stosownie do zawartej umowy, do utrzymania w zatrudnieniu w pełnym wymiarze czasu pracy skierowanego bezrobotnego przez okres, za który dokonywana jest refundacja, o której mowa w ust. 1, oraz przez okres 12 miesięcy po zakończeniu tej refundacji.

4. Niewywiązanie się z warunków, o których mowa w ust. 3, powoduje obowiązek zwrotu uzyskanej pomocy w kwocie proporcjonalnej do okresu, w którym nie utrzymano zatrudnienia skierowanej osoby, wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia otrzymania refundacji za pierwszy miesiąc, w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania starosty.

5. W przypadku rozwiązania umowy o pracę przez skierowanego bezrobotnego, rozwiązania z nim umowy o pracę na podstawie art. 52 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy lub wygaśnięcia stosunku pracy skierowanego bezrobotnego w trakcie okresu objętego refundacją albo przed upływem okresu 12 miesięcy, o którym mowa w ust. 3, starosta kieruje na zwolnione stanowisko pracy innego bezrobotnego.

6. W przypadku odmowy przyjęcia skierowanego bezrobotnego na zwolnione stanowisko pracy, pracodawca lub przedsiębiorca zwracają uzyskaną pomoc w kwocie proporcjonalnej do okresu, w którym nie utrzymano zatrudnienia skierowanej osoby wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia otrzymania pierwszej refundacji, w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania starosty. W przypadku braku możliwości skierowania bezrobotnego przez urząd pracy na zwolnione stanowisko pracy, pracodawca lub przedsiębiorca nie zwracają uzyskanej pomocy za okres, w którym uprzednio skierowany bezrobotny pozostawał w zatrudnieniu.

7. Refundacja, o której mowa w ust. 1, jest udzielana zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis.

Art. 150g. 1. Umowy, o których mowa w art. 150f, mogą być zawierane w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2017 r.

2. Koszty wynikające z zawartych umów, o których mowa w ust. 1, są finansowane przez starostę w ramach Funduszu Pracy w latach 2016–2018.

3. Na finansowanie zadania, o którym mowa w art. 150f, przeznacza się kwotę 2800 mln zł, z czego w roku 2016 – 700 mln zł i po 1050 mln zł odpowiednio w roku 2017 i 2018.

4. Kwoty kosztów realizacji zadania, o którym mowa w art. 150f, ujęte zostają w planach finansowych Funduszu Pracy na rok 2016, 2017 i 2018, zwiększając pozycję „Aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu” w stosunku do kwoty kosztów w tej pozycji w planie finansowym Funduszu Pracy na 2015 rok.

5. Marszałek województwa, w terminie do 7. dnia miesiąca następującego po upływie każdego kwartału, informuje ministra właściwego do spraw pracy o wysokości zobowiązań w województwie wynikających z zawartych umów, o których mowa w ust. 1, i kwotach przewidzianych na finansowanie zadania, o którym mowa w art. 150f, w danym roku budżetowym.

6. Jeżeli kwota środków przewidzianych w planie finansowym Funduszu Pracy na rok 2016, 2017 lub 2018 nie pokrywa kwot na finansowanie zadania, o którym mowa w art. 150f, minister właściwy do spraw pracy dokonuje odpowiedniej zmiany w planie finansowym Funduszu Pracy, polegającej na zwiększeniu kwoty na finansowanie zadania i odpowiednim zmniejszeniu stanu Funduszu Pracy na koniec danego roku budżetowego, z zastrzeżeniem ust. 3, zgodnie z art. 29 ust. 12 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

7. Podziału środków, o których mowa w ust. 3, dla województw, na rok 2016, 2017 i 2018, dokonuje, w terminie miesiąca od dnia wejścia w życie ustawy, minister właściwy do spraw pracy według następującego algorytmu:

gdzie znaczenie poszczególnych symboli jest następujące:

Lw_jn– kwota kosztów (limit wydatków), jaka może być poniesiona w j-tym roku budżetowym w n-tym województwie na finansowanie zadania, o którym mowa w art. 150f,

Lkj – kwota kosztów (limit wydatków) Funduszu Pracy, o której mowa w ust. 3, w j-tym roku budżetowym,

Bw_n– średnia miesięczna liczba bezrobotnych do 30 roku życia, według stanu na koniec miesiąca, zarejestrowanych w danym województwie w okresie 9 miesięcy poprzedzających dzień 1 października 2015 r.,

Bk – średnia miesięczna liczba bezrobotnych do 30 roku życia, według stanu na koniec miesiąca, zarejestrowanych w kraju w okresie 9 miesięcy poprzedzających dzień 1 października 2015 r.,

j – dany rok budżetowy,

n – dane województwo.

8. Minister właściwy do spraw pracy zawiadamia marszałków województw o kwocie limitów, o których mowa w ust. 7, na realizację w województwie zadania, o którym mowa w art. 150f.

9. Kwoty środków Funduszu Pracy na finansowanie w powiecie zadania, o którym mowa w art. 150f, są ustalane przez zarząd województwa w terminie miesiąca od dnia zawiadomienia, o którym mowa w ust. 8, w oparciu o następujące kryteria dotyczące roku 2015:

1) średnią miesięczną liczbę bezrobotnych do 30 roku życia, według stanu na koniec miesiąca, zarejestrowanych w powiecie w okresie 9 miesięcy poprzedzających dzień 1 października 2015 r.;

2) stopę bezrobocia w powiecie;

3) strukturę bezrobocia w powiecie;

4) kwoty środków Funduszu Pracy przeznaczone w powiecie na realizację projektów współfinansowanych ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego.

10. Marszałek województwa informuje ministra właściwego do spraw pracy o kwocie środków przeznaczonych na realizację przez samorządy powiatów zadania, o którym mowa w art. 150f.

11. Na podstawie informacji, o której mowa w ust. 10, minister właściwy do spraw pracy ustala limity środków dla samorządów powiatów, na rok 2016, 2017 i 2018, na realizację zadania, o którym mowa w art. 150f.

12. Kwoty środków w ramach limitu, o którym mowa w ust. 11, są przekazywane przez ministra właściwego do spraw pracy na wyodrębniony rachunek bankowy samorządu powiatu stosownie do harmonogramów płatności wynikających z zawartych umów.

13. W przypadku braku możliwości wykorzystania limitu środków, o którym mowa w ust. 11, minister właściwy do spraw pracy, na wniosek marszałka województwa, może zwiększyć kwotę limitu dla innego samorządu powiatu w województwie.

14. W przypadku braku możliwości wykorzystania limitów środków, o których mowa w ust. 11 i 13, minister właściwy do spraw pracy może przeznaczyć te środki na realizację zadania, o którym mowa w art. 150f, przez samorząd innego województwa lub zasilić rezerwę, o której mowa w art. 109 ust. 11, dokonując stosownych zmian w planie finansowym Funduszu Pracy.

15. Zobowiązania wynikające z umów, o których mowa w ust. 1, przechodzące na rok 2017 i 2018, są finansowane w ramach limitów, o których mowa odpowiednio w ust. 11, 13 i 14.

16. Kwoty z tytułu zwrotu uzyskanej pomocy, o której mowa w art. 150f, dokonywanego przez pracodawców od roku 2018 powiększają przychody Funduszu Pracy.”.

Art. 2. [Wejście w życie] Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.