§ 1.[Zakres regulacji] Rozporządzenie określa:

1) wymogi, jakie ma spełniać miejsce wyznaczone lub uznane przez organ celny;

2) warunki i tryb postępowania przy wyznaczaniu lub uznawaniu oraz znoszeniu przez organ celny tych miejsc;

3) okres, na jaki mogą zostać przez organ celny uznane lub wyznaczone te miejsca;

4) przypadki, w których czynności przewidziane przepisami prawa celnego mogą być dokonywane w tych miejscach;

5) rodzaj towarów, którym może zostać nadane przeznaczenie celne w tych miejscach.

§ 2.[Rodzaje miejsc] 1. Organ celny może z urzędu wyznaczyć miejsce, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego, zwane dalej „miejscem wyznaczonym”.

2. Organ celny, na wniosek osoby zainteresowanej, może uznać miejsce, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego, zwane dalej „miejscem uznanym”.

§ 2a.[Uznanie miejsca] 1. Organ celny może uznać miejsce, w którym wykonywane będą czynności związane z wywozem, przywozem i tranzytem towarów o znaczeniu strategicznym, na wniosek:

1) jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej;

2) osób fizycznych lub prawnych realizujących umowy rządowe na dostawy uzbrojenia i sprzętu wojskowego;

3) przedsiębiorców posiadających świadectwo, o którym mowa w art. 14a ust. 1 lit. b lub c rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 6, str. 3, z późn. zm.), zwanego dalej „Rozporządzeniem Wykonawczym”.

2. Zakres czynności przewidzianych przepisami prawa celnego, które mogą być wykonywane w miejscu uznanym, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, ogranicza się tylko do czynności związanych z realizacją umów rządowych na dostawy uzbrojenia i sprzętu wojskowego.

3. W miejscu uznanym, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, może zostać nadane przeznaczenie celne:

1) towarom niebezpiecznym;

2) towarom, których przewóz wymaga użycia transportu ponadgabarytowego;

3) towarom wymagającym specjalnego opakowania, które w wyniku przeprowadzenia rewizji zostałoby bezpowrotnie uszkodzone.

4. Czynności przewidziane przepisami prawa celnego mogą być wykonane w miejscu uznanym, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, wyłącznie w swoim imieniu i na swoją rzecz lub na rzecz przedsiębiorców posiadających świadectwo, o którym mowa w art. 14a ust. 1 lit. b lub c Rozporządzenia Wykonawczego.

§ 3.[Wymogi dotyczące miejsc wyznaczonych i uznanych] 1. Miejsce wyznaczone lub uznane powinno spełniać warunki gwarantujące, w szczególności, zapewnienie nienaruszalności i tożsamości znajdujących się w nim towarów.

2. Miejsce wyznaczone lub uznane powinno spełniać warunki techniczne, zapewniające możliwość wykonywania kontroli celnej oraz innych czynności, przewidzianych przepisami prawa celnego.

3. Miejsce wyznaczone lub uznane powinno być odpowiednio oznaczone tablicą informacyjną oraz oddzielone od pozostałej części terenu w sposób zapewniający identyfikację miejsca przedstawienia towaru.

4. Organ celny może odstąpić od żądania spełnienia warunków określonych w ust. 2 lub 3, w szczególności gdy miejsce wyznaczone lub uznane sąsiaduje z obszarem morskiego przejścia granicznego, jest wykorzystywane w transporcie kolejowym, znajduje się na terenie stałego lotniczego przejścia granicznego albo gdy wyznaczenie lub uznanie miejsca następuje w celu jednorazowego dokonania czynności przewidzianych przepisami prawa celnego.

§ 4.[Zakres czynności] Zakres czynności, przewidzianych przepisami prawa celnego, dokonywanych w miejscu wyznaczonym lub uznanym, nie może przekraczać zakresu czynności przewidzianych przepisami prawa celnego, które w zależności od rodzajów towarów lub procedur celnych, na podstawie przepisów rozporządzenia wydanego na podstawie art. 17 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne lub na podstawie przepisów odrębnych, mogą być dokonywane w urzędzie celnym sprawującym bezpośredni nadzór nad miejscem wyznaczonym lub uznanym, z zastrzeżeniem § 6.

§ 5.[Wyznaczenie i uznanie na podstawie przepisów unijnych] 1. Miejsce, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego, może zostać wyznaczone lub uznane zgodnie z art. 38 ust. 1 lit. a rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307, z późn. zm.), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.09.2003, str. 33, z późn. zm.), zwanego dalej „Wspólnotowym Kodeksem Celnym”, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli wyznaczenie lub uznanie miejsca uzasadnione jest, w szczególności:

1) umową międzynarodową;

2) ważnym interesem państwowym;

3) ważnymi względami służbowymi;

4) brakiem technicznych możliwości dostarczenia towaru do urzędu celnego;

5) właściwościami towaru;

6) sprawowanym dozorem i kontrolą celną, w szczególności gdy czynności z nimi związane, ze względów technicznych, nie mogą odbywać się w urzędzie celnym lub są znacznie utrudnione;

7) ważnym interesem osoby ubiegającej się o uznanie miejsca.

2. Miejsce, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego, może zostać uznane także:

1) w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej w miejscu, zgodnie z art. 253 ust. 3 Rozporządzenia Wykonawczego;

2) w pojedynczym pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej w miejscu, o którym mowa w art. 1 pkt 13 tiret drugie Rozporządzenia Wykonawczego;

3) w pozwoleniu na uproszczenie przy obejmowaniu towarów procedurą tranzytu wspólnotowego/wspólnego lub przy zamykaniu procedury tranzytu wspólnotowego/wspólnego, zgodnie z art. 398 i art. 406 Rozporządzenia Wykonawczego;

4) w pozwoleniu na uproszczenie przy obejmowaniu towarów procedurą tranzytu TIR lub przy zamykaniu procedury tranzytu TIR, na podstawie art. 19 i art. 49 Konwencji celnej dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR (Konwencja TIR) z dnia 14 listopada 1975 r. (Dz. Urz. UE L 165 z 26.06.2009, str. 3, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 454a Rozporządzenia Wykonawczego.

3. Miejsca uznane w pozwoleniach określonych w ust. 2 pkt 3 i 4 są uznawane przez organ celny jako miejsca uznane, w których towary niewspólnotowe uprzednio objęte procedurą tranzytu zamkniętą w tym miejscu, mogą zostać przedstawione organom celnym, w celu objęcia procedurą celną lub czasowym składowaniem.

§ 6.[Procedura uproszczona] Przepisów § 4, § 9 ust. 1 i 2 oraz § 12 nie stosuje się w przypadku miejsc, o których mowa w § 5 ust. 2.

§ 7.[Wniosek] 1. Osoba ubiegająca się o uznanie miejsca składa wniosek do organu celnego właściwego ze względu na lokalizację miejsca, w którym towarom będzie nadawane przeznaczenie celne.

2. Wniosek o uznanie miejsca powinien zawierać, w szczególności:

1) imię i nazwisko lub nazwę oraz miejsce zamieszkania lub adres siedziby wnioskodawcy;

2) (uchylony);

2a) numer Wspólnotowego Systemu Rejestracji i Identyfikacji Podmiotów Gospodarczych (EORI);

3) (uchylony);

4) adres miejsca, o uznanie którego wnosi wnioskodawca;

5) wskazanie czynności, przewidzianych przepisami prawa celnego, które będą dokonywane w miejscu uznanym;

6) wskazanie przeznaczeń celnych, jakie będą nadawane towarom w miejscu uznanym.

3. Do wniosku o uznanie miejsca należy dołączyć:

1) (uchylony);

2) opis miejsca, jego plan sytuacyjny oraz opis warunków, które mają zapewnić nienaruszalność i tożsamość towarów;

3) określenie wyposażenia i sprzętu technicznego, niezbędnego do wykonywania czynności wynikających z przepisów prawa celnego;

4) dane lub dokumenty uzasadniające uznanie miejsca.

4. W przypadku, o którym mowa w § 5 ust. 2, do wniosku o udzielenie pozwolenia należy dołączyć opis miejsca oraz jego plan sytuacyjny.

5. Dokumenty, o których mowa w ust. 3 i 4, powinny zawierać dane aktualne w dniu złożenia wniosku o uznanie miejsca.

6. Dokumentów, o których mowa w ust. 3 i 4, nie dołącza się do wniosku o uznanie miejsca, jeżeli zostały one wcześniej złożone organowi celnemu, do którego składany jest wniosek, a dane w nich zawarte są nadal aktualne. W takim wypadku wnioskodawca jest obowiązany do wskazania sprawy, przy której złożono te dokumenty.

6a. Jeżeli wnioskodawca składa jednocześnie, do tego samego organu, więcej niż jeden wniosek o uznanie miejsca, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego, dokumenty, o których mowa w ust. 3 i 4, należy dołączyć tylko do jednego z wniosków.

7. Do wniosku o uznanie miejsca, w którym czynności przewidziane przepisami prawa celnego mają być dokonane jednorazowo, nie dołącza się dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 3, oraz planu sytuacyjnego i opisu warunków, o którym mowa w ust. 3 pkt 2. Wnioskodawca powinien złożyć dodatkowo pisemne oświadczenie o spełnieniu warunków określonych w § 3 ust. 1.

7a. Do wniosku o uznanie miejsca nie dołącza się dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 4, w przypadku gdy wnioskodawca posiada świadectwo, o którym mowa w art. 14a ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego.

8. (uchylony).

§ 8.(uchylony).

§ 9.[Decyzja] 1. W decyzji o uznaniu miejsca organ celny określa, w szczególności:

1) towary, które nie mogą być obejmowane procedurą celną w tym miejscu, poprzez podanie działów Wspólnej Taryfy Celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm.), ostatnio zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1549/2006 z dnia 17 października 2006 r. zmieniającym załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. UE L 301 z 31.10.2006, str. 1) [1] ;

2) rodzaje przeznaczeń celnych, które mogą być nadawane w tym miejscu;

3) zakres czynności przewidzianych przepisami prawa celnego, które będą dokonywane w tym miejscu, oraz szczegółowy tryb i warunki ich wykonywania;

4) numer identyfikacyjny miejsca uznanego;

5) urząd celny sprawujący bezpośredni nadzór nad miejscem uznanym.

2. Decyzję o uznaniu miejsca wydaje się na okres nie dłuższy niż 2 lata.

3. Na wniosek osoby zainteresowanej, złożony przed upływem terminu ważności decyzji o uznaniu miejsca, ważność decyzji może być przedłużana na dalsze, nie dłuższe niż dwuletnie, okresy. Do wniosku o przedłużenie ważności decyzji nie dołącza się dokumentów, o których mowa w § 7 ust. 3, jeżeli dane w nich zawarte są aktualne.

3a. W przypadku, o którym mowa w art. 14b ust. 4 Rozporządzenia Wykonawczego, organ celny może uznać miejsce w celu jednorazowego dokonania czynności, o których mowa w tym przepisie.

4. Uznanie miejsca w celu jednorazowego dokonania czynności przewidzianych przepisami prawa celnego nie wymaga formy decyzji administracyjnej.

§ 9a.[Wyznaczenie miejsca] 1. Wyznaczenie miejsca przez organ celny następuje poprzez podanie pisemnej informacji o wyznaczeniu miejsca do publicznej wiadomości. Informacja ta podlega publikacji na stronie internetowej urzędu obsługującego organ celny oraz wywieszeniu jej w siedzibie tego organu. Wyznaczenie miejsca nie wymaga wydania decyzji administracyjnej. Przepis § 9 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

2. Wyznaczenie miejsca powinno zostać poprzedzone pisemnymi uzgodnieniami z podmiotem posiadającym tytuł prawny do tego miejsca, w kwestii możliwości jego wyznaczenia do wykonywania czynności przewidzianych przepisami prawa celnego.

3. Wyznaczenie miejsca może nastąpić na czas oznaczony albo nieoznaczony.

4. (uchylony).

§ 10.[Wykaz miejsc wyznaczonych lub uznanych] 1. Organ celny prowadzi wykaz miejsc wyznaczonych lub uznanych, nadając im numery identyfikacyjne, składające się z następujących części:

1) PL – symbol kraju;

2) 6 cyfr – kod izby celnej;

3) 2 litery – określenie statusu miejsca, gdzie „MW” oznacza miejsce wyznaczone, a „MU” oznacza miejsce uznane;

4) 4 cyfry – wyróżnik cyfrowy miejsca wyznaczonego lub uznanego znajdującego się na terenie właściwości miejscowej izby celnej.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do miejsc wyznaczonych lub uznanych w celu jednorazowego dokonania czynności przewidzianych przepisami prawa celnego.

§ 11.[Obowiązek informowania o zmianach] 1. Osoba, na wniosek której organ celny uznał miejsce, jest obowiązana do niezwłocznego poinformowania tego organu o zmianie danych zawartych we wniosku lub dołączonych do niego dokumentach.

2. W wypadku niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, przepis § 12 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

§ 12.[Decyzja o zniesieniu miejsca uznanego] 1. Organ celny wydaje decyzję o zniesieniu miejsca uznanego, jeżeli:

1) wystąpi o to osoba, na wniosek której wydano decyzję o uznaniu miejsca;

2) miejsce uznane przestało spełniać warunki, o których mowa w § 3 ust. 1 lub 2;

3) ogłoszono likwidację bądź upadłość osoby, o której mowa w pkt 1;

4) osoba kierująca działalnością gospodarczą wnioskodawcy została skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, obrotowi gospodarczemu lub za przestępstwo skarbowe.

2. Organ celny może wydać decyzję o zniesieniu miejsca uznanego, jeżeli:

1) osoba, na wniosek której wydano decyzję o uznaniu miejsca, w sposób istotny naruszyła przepisy prawa związane z przywozem lub wywozem towarów;

2) zapewnienie właściwego dozoru i kontroli celnej w miejscu uznanym wymaga stosowania przez organy celne środków i nakładów niewspółmiernych do zakresu prowadzonej działalności;

3) uznanie miejsca przestało być uzasadnione okolicznościami, o których mowa w § 5 ust. 1;

4) osoba, na wniosek której wydano decyzję o uznaniu miejsca, zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej.

§ 13.[Decyzja o zniesieniu miejsca wyznaczonego] 1. Organ celny znosi miejsce wyznaczone, jeżeli miejsce to przestało spełniać warunki, o których mowa w § 3 ust. 1 lub 2.

2. Organ celny może znieść miejsce wyznaczone, jeżeli:

1) zapewnienie właściwego dozoru i kontroli celnej w miejscu wyznaczonym wymaga stosowania przez organy celne środków i nakładów niewspółmiernych do zakresu prowadzonej działalności;

2) wyznaczenie miejsca przestało być uzasadnione okolicznościami, o których mowa w § 5 ust. 1.

3. Zniesienie miejsca wyznaczonego następuje z zachowaniem formy, o której mowa w § 9a ust. 1.

§ 14.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.²⁾