Akt prawny
obowiązujący
Wersja aktualna od 2014-12-24
Wersja aktualna od 2014-12-24
obowiązujący
TRAKTAT
o handlu bronią,
sporządzony w Nowym Jorku dnia 2 kwietnia 2013 r.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
Dnia 2 kwietnia 2013 r. w Nowym Jorku został sporządzony Traktat o handlu bronią, w następującym brzmieniu:
Przekład
TRAKTAT O HANDLU BRONIĄ
Preambuła
Państwa-Strony niniejszego Traktatu,
kierując się celami i zasadami Karty Narodów Zjednoczonych,
odwołując się do artykułu 26 Karty Narodów Zjednoczonych, który wyraża dążenie do zapewnienia i utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, przy jak najmniejszym zużyciu światowych zasobów ludzkich i gospodarczych na zbrojenia,
podkreślając potrzebę zapobiegania i wyeliminowania nielegalnego handlu bronią konwencjonalną oraz zapobiegania przekierowywaniu tego rodzaju broni na nielegalny rynek, do nieuprawnionego wykorzystania końcowego lub w ręce nieuprawnionych użytkowników końcowych, w tym w celu popełnienia aktów terrorystycznych,
uznając uprawnione interesy Państw w dziedzinie polityki, bezpieczeństwa, gospodarki i handlu dotyczące międzynarodowego handlu bronią konwencjonalną,
potwierdzając suwerenne prawo każdego Państwa do wyłącznego regulowania i kontrolowania na własnym terytorium kwestii dotyczących broni konwencjonalnej, zgodnie z systemem prawnym lub konstytucyjnym danego Państwa,
przyjmując, że pokój i bezpieczeństwo, rozwój oraz prawa człowieka stanowią filary systemu Narodów Zjednoczonych oraz fundament zbiorowego bezpieczeństwa, a także uznając, że rozwój, pokój i bezpieczeństwo oraz prawa człowieka są współzależne i wzajemnie się umacniają,
odwołując się do Wytycznych Komisji Narodów Zjednoczonych do Spraw Rozbrojenia dotyczących międzynarodowych transferów broni w kontekście rezolucji Zgromadzenia Ogólnego 46/36H z dnia 6 grudnia 1991 roku,
odnotowując wkład wniesiony przez Program Działania Narodów Zjednoczonych na rzecz zapobiegania, zwalczania i likwidacji nielegalnego handlu bronią strzelecką i lekką we wszelkich jego aspektach, jak również Protokół przeciwko nielegalnej produkcji i handlowi bronią palną, jej częściami i komponentami oraz amunicją, uzupełniający Konwencję Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, a także Międzynarodowy Instrument umożliwiający państwom identyfikowanie i śledzenie, w odpowiednim czasie i w niezawodny sposób, nielegalnej broni strzeleckiej i lekkiej,
uwzględniając konsekwencje nielegalnego i nieuregulowanego handlu bronią konwencjonalną w sferze bezpieczeństwa, społecznej, gospodarczej i humanitarnej,
mając na uwadze, że ludność cywilna zwłaszcza kobiety i dzieci stanowią ogromną większość tych, którzy są dotknięci konfliktem zbrojnym i przemocą z użyciem broni,
uznając ponadto wyzwania, z jakimi muszą mierzyć się ofiary konfliktów zbrojnych, a także potrzebę ich należytej opieki, rehabilitacji oraz społecznej i ekonomicznej integracji,
podkreślając, że postanowienia niniejszego Traktatu nie stoją na przeszkodzie w utrzymywaniu i przyjmowaniu przez Państwa dodatkowych skutecznych środków sprzyjających realizacji przedmiotu i celu tego Traktatu,
mając na uwadze legalny handel i własność oraz użytkowanie niektórych rodzajów broni konwencjonalnej związanych z działalnością rekreacyjną, kulturalną, historyczną i sportową, jeżeli ten handel, własność i użytkowanie są dozwolone i prawnie chronione,
mając także na uwadze rolę, jaką organizacje regionalne mogą odegrać pomagając Państwom-Stronom, na ich wniosek, w wykonaniu tego Traktatu,
uznając dobrowolną i aktywną rolę, jaką społeczeństwo obywatelskie, w tym organizacje pozarządowe i przemysł, mogą odegrać w zwiększaniu świadomości w odniesieniu do przedmiotu i celu tego Traktatu oraz we wspieraniu jego wykonania,
przyjmując, że uregulowanie międzynarodowego handlu bronią konwencjonalną oraz zapobieganie jej przekierowywaniu nie powinno utrudniać międzynarodowej współpracy oraz legalnego handlu uzbrojeniem, sprzętem i technologią w celach pokojowych,
podkreślając dążenie do osiągnięcia powszechnego stosowania tego Traktatu,
zdecydowane działać zgodnie z poniższymi zasadami;
Zasady
– Niezbywalne prawo wszystkich Państw do indywidualnej lub zbiorowej samoobrony potwierdzone w artykule 51 Karty Narodów Zjednoczonych;
– Załatwianie sporów międzynarodowych środkami pokojowymi w taki sposób, aby nie dopuścić do zagrożenia międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa oraz sprawiedliwości, zgodnie z artykułem 2 ust. 3 Karty Narodów Zjednoczonych;
– Powstrzymywanie się w stosunkach międzynarodowych od stosowania groźby lub użycia siły przeciwko integralności terytorialnej lub niepodległości politycznej któregokolwiek Państwa bądź w jakikolwiek inny sposób niezgodny z celami Narodów Zjednoczonych, zgodnie z artykułem 2 ust. 4 Karty Narodów Zjednoczonych;
– Nieinterweniowanie w sprawach, które z istoty swej należą do kompetencji wewnętrznej któregokolwiek Państwa, zgodnie z artykułem 2 ust. 7 Karty Narodów Zjednoczonych;
– Poszanowanie i zapewnienie poszanowania międzynarodowego prawa humanitarnego, w tym Konwencji Genewskich z 1949 roku oraz poszanowanie i zapewnienie poszanowania praw człowieka, w tym Karty Narodów Zjednoczonych i Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka;
– Odpowiedzialność wszystkich Państw, zgodnie z ich odpowiednimi zobowiązaniami międzynarodowymi, za skuteczne uregulowanie międzynarodowego handlu bronią konwencjonalną oraz za zapobieganie jej przekierowywaniu, jak również podstawową odpowiedzialność wszystkich Państw za utworzenie i wdrożenie narodowych systemów kontroli;
– Poszanowanie uprawnionych interesów Państw do nabywania broni konwencjonalnej w celu realizacji prawa do samoobrony i operacji utrzymania pokoju, oraz do produkcji, wywozu, przywozu i transferu broni konwencjonalnej;
– Wykonywanie tego Traktatu w sposób konsekwentny, obiektywny i niedyskryminujący,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Przedmiot i cel [Przedmiot i cel]
Przedmiotem tego Traktatu jest:
– ustanowienie i doskonalenie najwyższych możliwych wspólnych międzynarodowych standardów regulujących międzynarodowy handel bronią konwencjonalną;
– zapobieganie i wyeliminowanie nielegalnego handlu bronią konwencjonalną oraz zapobieganie przekierowywaniu broni konwencjonalnej;
w celu:
– umocnienia międzynarodowego i regionalnego pokoju, bezpieczeństwa i stabilności;
– zmniejszenia ludzkiego cierpienia;
– promowania współpracy, przejrzystości i odpowiedzialnego działania Państw-Stron w dziedzinie międzynarodowego handlu bronią konwencjonalną i w ten sposób budowania zaufania między Państwami-Stronami.
Artykuł 2
Zakres [Zakres]
1. Traktat ten stosuje się do wszystkich broni konwencjonalnych w ramach następujących kategorii:
(a) czołgi bojowe;
(b) opancerzone pojazdy bojowe;
(c) wielkokalibrowe systemy artyleryjskie;
(d) samoloty bojowe;
(e) śmigłowce szturmowe;
(f) okręty wojenne;
(g) pociski i systemy rakietowe; oraz
(h) broń strzelecka i lekka.
2. Dla celów tego Traktatu działania składające się na międzynarodowy handel obejmują wywóz, przywóz, tranzyt, przeładunek oraz pośrednictwo, zwane dalej „transferem.”
3. Traktat ten nie stosuje się do międzynarodowego przemieszczania broni konwencjonalnej dokonywanego przez Państwo-Stronę lub w jego imieniu w celu jej użytkowania, pod warunkiem że broń konwencjonalna pozostaje własnością tego Państwa-Strony.
Artykuł 3
Amunicja [Amunicja]
Każde Państwo-Strona utworzy i będzie utrzymywać narodowy system kontroli w celu uregulowania wywozu amunicji wystrzeliwanej, odpalanej lub przenoszonej przez broń konwencjonalną, o której mowa w artykule 2 ust. 1 i będzie stosować artykuł 6 i artykuł 7 przed wyrażeniem zgody na wywóz tej amunicji.
Artykuł 4
Części i komponenty [Części i komponenty]
Każde Państwo-Strona utworzy i będzie utrzymywać narodowy system kontroli w celu uregulowania wywozu części i komponentów, w przypadkach gdy ich wywóz umożliwi montaż broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1, i będzie stosować artykuł 6 i artykuł 7 przed wyrażeniem zgody na wywóz tych części i komponentów.
Artykuł 5
Ogólne wykonanie Traktatu [Ogólne wykonanie Traktatu]
1. Każde Państwo-Strona będzie wykonywać ten Traktat w sposób konsekwentny, obiektywny i niedyskryminujący, mając na względzie zasady wymienione w tym Traktacie.
2. Każde Państwo-Strona utworzy i będzie utrzymywać narodowy system kontroli, w tym narodową listę kontrolną, w celu wykonania postanowień tego Traktatu.
3. Każde Państwo-Strona jest zachęcane do stosowania postanowień tego Traktatu do jak najszerszego zakresu broni konwencjonalnej. Narodowe definicje kategorii, o których mowa w artykule 2 ust. 1 lit, (a)–(g), nie mogą być węższe niż opisy użyte w Rejestrze Broni Konwencjonalnej Narodów Zjednoczonych w chwili wejścia w życie tego Traktatu. W przypadku kategorii, o której mowa w artykule 2 ust. 1 lit. (h), definicje narodowe nie mogą być węższe niż opisy użyte w stosownych instrumentach Narodów Zjednoczonych w chwili wejścia w życie tego Traktatu.
4. Każde Państwo-Strona, zgodnie z prawem krajowym, złoży narodową listę kontrolną w Sekretariacie, który udostępni ją innym Państwom-Stronom. Państwa-Strony są zachęcane do podawania narodowych list kontrolnych do publicznej wiadomości.
5. Każde Państwo-Strona podejmie środki niezbędne do wykonania postanowień tego Traktatu i wyznaczy właściwe władze krajowe w celu zapewnienia skutecznego i przejrzystego narodowego systemu kontroli, który będzie regulował transfer broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1, oraz elementów, o których mowa w artykule 3 i artykule 4.
6. Każde Państwo-Strona wyznaczy jeden lub więcej narodowych punktów kontaktowych w celu wymiany informacji w sprawach związanych z wykonaniem tego Traktatu. Każde Państwo-Strona powiadomi Sekretariat ustanowiony na mocy artykułu 18 o swoim narodowym punkcie kontaktowym/narodowych punktach kontaktowych i będzie te informacje aktualizować.
Artykuł 6
Zakazy [Zakazy]
1. Państwo-Strona nie wyrazi zgody na transfer broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1, ani elementów, o których mowa w artykule 3 i artykule 4, jeżeli transfer ten naruszałby jego zobowiązania wynikające ze środków przyjętych przez Radę Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych, działającą zgodnie z rozdziałem VII Karty Narodów Zjednoczonych, w szczególności embarga na broń.
2. Państwo-Strona nie wyrazi zgody na transfer broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1, ani elementów, o których mowa w artykule 3 i artykule 4, jeżeli transfer ten naruszałby jego odpowiednie zobowiązania międzynarodowe wynikające z umów międzynarodowych, których Państwo to jest stroną, w szczególności umów dotyczących transferu lub nielegalnego przekazywania broni konwencjonalnej.
3. Państwo-Strona nie wyrazi zgody na transfer broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1, ani elementów, o których mowa w artykule 3 i artykule 4, jeżeli w trakcie wyrażania zgody będzie dysponowało wiedzą, że ta broń lub elementy do tej broni byłyby wykorzystywane do popełnienia ludobójstwa, zbrodni przeciwko ludzkości, poważnych naruszeń Konwencji Genewskich z 1949 roku, ataków wymierzonych w obiekty cywilne lub ludność cywilną objęte ochroną, jak również do popełniania innych zbrodni wojennych zdefiniowanych w umowach międzynarodowych, których jest ono Stroną.
Artykuł 7
Wywóz i ocena wywozu [Wywóz i ocena wywozu]
1. Jeżeli wywóz nie jest zabroniony na podstawie artykułu 6, każde eksportujące Państwo-Strona, przed wyrażeniem zgody na wywóz broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1, lub elementów, o których mowa w artykule 3 i artykule 4, w ramach własnej jurysdykcji i zgodnie z narodowym systemem kontroli, oceni w sposób obiektywny i niedyskryminujący, uwzględniając istotne czynniki, w tym informacje udostępnione przez Państwo importujące zgodnie z artykułem 8 ust. 1, czy taka broń konwencjonalna lub elementy:
(a) przyczyniłyby się do umocnienia lub zagrożenia pokoju i bezpieczeństwa;
(b) mogłyby zostać wykorzystane do:
(i) popełnienia lub ułatwienia popełnienia poważnego naruszenia międzynarodowego prawa humanitarnego;
(ii) popełnienia lub ułatwienia popełnienia poważnego naruszenia międzynarodowych norm dotyczących praw człowieka;
(iii) popełnienia lub ułatwienia popełnienia przestępstwa określonego w umowach międzynarodowych lub protokołach dotyczących terroryzmu, których Państwo importujące jest stroną; lub
(iv) popełnienia lub ułatwienia popełnienia przestępstwa określonego w umowach międzynarodowych lub protokołach dotyczących międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, których Państwo eksportujące jest stroną.
2. Eksportujące Państwo-Strona rozważy także możliwość podjęcia środków w celu złagodzenia zagrożeń wymienionych w ust. 1 lit. (a) i (b), takich jak środki budowy zaufania lub programy opracowywane i uzgadniane wspólnie przez Państwa eksportujące i importujące.
3. Jeżeli po przeprowadzeniu oceny i rozważeniu dostępnych środków łagodzących Państwo eksportujące uzna, że istnieje dominujące ryzyko zaistnienia jakichkolwiek negatywnych konsekwencji, o których mowa w ust. 1, eksportujące Państwo-Strona nie wyrazi zgody na wywóz.
4. Dokonując oceny, eksportujące Państwo-Strona uwzględni ryzyko wykorzystania broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1, lub elementów, o których mowa w artykule 3 i artykule 4, do popełnienia lub ułatwienia popełnienia poważnych aktów przemocy ze względu na płeć lub poważnych aktów przemocy wobec kobiet i dzieci.
5. Każde eksportujące Państwo-Strona podejmie środki w celu zapewnienia, aby wszystkie zgody na wywóz broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1, lub elementów, o których mowa w artykule 3 i artykule 4, były szczegółowe i wydawane przed dokonaniem wywozu.
6. Każde eksportujące Państwo-Strona udostępni, na wniosek, stosowne informacje na temat danej zgody importującemu Państwu-Stronie oraz Państwu tranzytu lub Państwu przeładunku, zgodnie z prawem krajowym, praktyką lub polityką wewnętrzną.
7. Jeżeli po wydaniu zgody eksportujące Państwo-Strona uzyska nowe istotne informacje, jest zachęcane do dokonania ponownej oceny zgody po konsultacjach, w razie potrzeby, z Państwem importującym.
Artykuł 8
Przywóz [Przywóz]
1. Każde importujące Państwo-Strona podejmie środki w celu udostępnienia, zgodnie z prawem krajowym i na jego wniosek, eksportującemu Państwu-Stronie stosownych i istotnych informacji ułatwiających dokonanie przez Państwo-Stronę przeprowadzenie narodowej oceny wywozu zgodnie z artykułem 7. Takie środki mogą obejmować dokumentację dotyczącą końcowego wykorzystania lub końcowego użytkownika.
2. Każde importujące Państwo-Strona podejmie środki, które pozwolą na uregulowanie, w razie potrzeby, przywozu broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1, w ramach jego jurysdykcji. Takie środki mogą obejmować systemy przywozu.
3. Każde importujące Państwo-Strona może zwrócić się do eksportującego Państwa-Strony o informacje na temat trwających lub zakończonych postępowań o wydanie zezwolenia na wywóz, jeżeli importujące Państwo-Strona jest krajem końcowego przeznaczenia.
Artykuł 9
Tranzyt lub przeładunek [Tranzyt lub przeładunek]
Każde Państwo-Strona podejmie stosowne środki w celu uregulowania, w razie potrzeby i w miarę możliwości, tranzytu lub przeładunku podlegającej jego jurysdykcji broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1, przez jego terytorium, zgodnie z odpowiednimi normami prawa międzynarodowego.
Artykuł 10
Pośrednictwo [Pośrednictwo]
Każde Państwo-Strona podejmie środki w celu uregulowania, zgodnie z prawem krajowym, pośrednictwa w handlu podlegającej jego jurysdykcji broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1. Takie środki mogą obejmować wymóg rejestracji pośredników lub uzyskanie pisemnej zgody przed rozpoczęciem pośrednictwa.
Artykuł 11
Przekierowanie [Przekierowanie]
1. Każde Państwo-Strona biorące udział w transferze broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1, podejmie środki zapobiegające jej przekierowywaniu.
2. Eksportujące Państwo-Strona dołoży starań, aby zapobiec przekierowywaniu transferu broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1, poprzez swój narodowy system kontroli ustanowiony zgodnie z artykułem 5 ust. 2, dokonując oceny ryzyka przekierowania wywozu i rozważając podjęcie środków łagodzących, takich jak środki budowy zaufania lub programy opracowywane i uzgadniane wspólnie przez Państwa eksportujące i importujące. Inne środki zapobiegające mogą obejmować, w razie potrzeby, weryfikację stron dokonujących wywozu, wymóg przedłożenia dodatkowej dokumentacji, certyfikatów i zaświadczeń, niewydanie zgody na wywóz lub inne odpowiednie działania.
3. Państwa importujące, eksportujące, tranzytu i przeładunku podejmą, w razie potrzeby i w miarę możliwości, współpracę i wymianę informacji, zgodnie z prawem krajowym, w celu złagodzenia ryzyka przekierowania transferu broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1.
4. W przypadku stwierdzenia przez Państwo-Stronę przekierowania transferowanej broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1, Państwo-Strona podejmie odpowiednie środki, zgodnie z prawem krajowym oraz prawem międzynarodowym, w celu rozwiązania problemu takiego przekierowania. Przedmiotowe środki mogą obejmować ostrzeganie Państw-Stron potencjalnie dotkniętych tym problemem, zbadanie przekierowanych ładunków broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1 oraz podjęcie dalszych środków w formie śledztwa i środków egzekwowania prawa.
5. W celu lepszego zrozumienia i zapobiegania przekierowywaniu transferowanej broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1, Państwa-Strony są zachęcane do wzajemnej wymiany stosownych informacji na temat skutecznych metod rozwiązywania problemu przekierowania. Takie informacje mogą dotyczyć nielegalnych zachowań, w tym korupcji, międzynarodowych szlaków nielegalnego handlu, nielegalnych pośredników, źródeł nielegalnych dostaw, metod ukrywania, wspólnych miejsc wysyłki lub miejsc przeznaczenia wykorzystywanych przez grupy zorganizowane zaangażowane w przekierowywanie.
6. Państwa-Strony są zachęcane do składania innym Państwom-Stronom, za pośrednictwem Sekretariatu, sprawozdań o podejmowanych środkach dotyczących przekierowywania transferowanej broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1.
Artykuł 12
Prowadzenie rejestru [Prowadzenie rejestru]
1. Każde Państwo-Strona będzie utrzymywać rejestr krajowy, zgodnie z jego prawem krajowym i regulacjami, w zakresie wydawanych przez to Państwo zgód na wywóz lub faktycznie wywożonej broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1.
2. Każde Państwo-Strona jest zachęcane do prowadzenia rejestru broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1, która jest transferowana na jego terytorium, jako na miejsce końcowego przeznaczenia, lub która jest objęta zgodą na tranzyt lub przeładunek na terytorium znajdującym się pod jego jurysdykcją.
3. Każde Państwo-Strona jest zachęcane do umieszczania w rejestrze: ilości, wartości, modelu/typu broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1, zgód wydanych na jej międzynarodowe transfery, faktycznie transferowanej broni konwencjonalnej, danych dotyczących Państwa/Państw eksportujących, Państwa/Państw importujących, Państwa/Państw tranzytu lub Państwa/Państw przeładunku oraz użytkowników końcowych, stosownie do sytuacji.
4. Dane w rejestrze przechowywane są przez co najmniej 10 lat.
Artykuł 13
Sprawozdawczość [Sprawozdawczość]
1. Każde Państwo-Strona przekaże Sekretariatowi, w okresie pierwszego roku od wejścia w życie tego Traktatu wobec tego Państwa-Strony, zgodnie z artykułem 22, wstępny raport opisujący środki podjęte w celu wykonania tego Traktatu, w tym prawo krajowe, narodowe listy kontrolne oraz inne regulacje i środki administracyjne. Każde Państwo-Strona poinformuje Sekretariat o wszelkich nowych środkach podjętych w celu wykonania tego Traktatu, stosownie do sytuacji. Raporty będą udostępniane i przekazywane Państwom-Stronom przez Sekretariat.
2. Państwa-Strony są zachęcane do przekazywania innym Państwom-Stronom za pośrednictwem Sekretariatu informacji na temat podejmowanych środków, które okazały się skuteczne w przeciwdziałaniu przekierowywaniu transferowanej broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1.
3. Każde Państwo-Strona co roku do dnia 31 maja przedstawi Sekretariatowi raport za poprzedzający rok kalendarzowy na temat zgód lub faktycznego wywozu i przywozu broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1. Raporty będą udostępniane, a także przekazywane Państwom-Stronom przez Sekretariat. Raport przedstawiony Sekretariatowi może zawierać te same informacje, które Państwo-Strona przedstawia odpowiednim organom systemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, w tym sprawozdań odnoszących się do Rejestru Broni Konwencjonalnej Organizacji Narodów Zjednoczonych. Z raportów można wyłączyć wrażliwe informacje handlowe lub informacje dotyczące bezpieczeństwa państwa.
Artykuł 14
Wprowadzenie w życie [Wprowadzenie w życie]
Każde Państwo-Strona podejmie odpowiednie środki mające na celu wprowadzenie w życie prawa krajowego i regulacji, które wdrożą postanowienia tego Traktatu.
Artykuł 15
Współpraca międzynarodowa [Współpraca międzynarodowa]
1. W celu skutecznego wykonania Traktatu Państwa-Strony będą współpracowały ze sobą zgodnie ze swoimi interesami w zakresie bezpieczeństwa i z prawem krajowym.
2. Państwa-Strony są zachęcane do ułatwiania współpracy międzynarodowej, w tym wymiany informacji w kwestiach wspólnego zainteresowania w zakresie wykonania i stosowania tego Traktatu, zgodnie ze swoimi interesami w zakresie bezpieczeństwa i z prawem krajowym.
3. Państwa-Strony są zachęcane do prowadzenia konsultacji w kwestiach wspólnego zainteresowania oraz przekazywania informacji, stosownie do sytuacji, w celu wspierania wykonania tego Traktatu.
4. Państwa-Strony są zachęcane do współpracy, zgodnej z prawem krajowym, w celu wspierania wykonania tego Traktatu na poziomie krajowym, w tym przekazywania informacji na temat nielegalnych działań i podmiotów, oraz w celu zapobiegania i zwalczania przekierowania broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1.
5. Państwa-Strony na podstawie wspólnych ustaleń i zgodnie z prawem krajowym, udzielają sobie nawzajem najszerszej możliwej pomocy w ramach śledztw, postępowań przygotowawczych oraz postępowań sądowych dotyczących naruszeń krajowych środków ustanowionych zgodnie z tym Traktatem.
6. Państwa-Strony są zachęcane do podejmowania środków na szczeblu krajowym i do wzajemnej współpracy w celu zapobiegania transferowi broni konwencjonalnej, o której mowa w artykule 2 ust. 1, będącego przedmiotem praktyk korupcyjnych.
7. Państwa-Strony są zachęcane do wymiany doświadczeń i informacji odnoszących się do wszelkich aspektów tego Traktatu.
Artykuł 16
Pomoc międzynarodowa [Pomoc międzynarodowa]
1. Wykonując ten Traktat, każde Państwo-Strona może ubiegać się o pomoc, w tym o pomoc prawną lub pomoc legislacyjną, pomoc w budowaniu potencjału instytucjonalnego oraz pomoc techniczną, materialną lub finansową. Pomoc może obejmować programy zarządzania zapasami, programy rozbrojeniowe, demobilizacyjne oraz reintegracyjne, wzorcowe ustawodawstwo, oraz skuteczne praktyki w zakresie wykonania Traktatu. Każde Państwo-Strona mające taką możliwość udzieli na wniosek takiej pomocy.
2. Każde Państwo-Strona może ubiegać się o pomoc, oferować pomoc, oraz otrzymywać pomoc poprzez m.in.: Organizację Narodów Zjednoczonych, organizacje międzynarodowe, regionalne, subregionalne lub krajowe, organizacje pozarządowe lub na zasadzie dwustronnej.
3. Państwa-Strony ustanawiają dobrowolny fundusz powierniczy w celu wspierania wnioskujących Państw-Stron, potrzebujących pomocy międzynarodowej w zakresie wykonania tego Traktatu. Każde Państwo-Strona jest zachęcane do przekazywania wkładów do tego funduszu.
Artykuł 17
Konferencja Państw Stron [Konferencja Państw Stron]
1. Konferencja Państw-Stron będzie zwołana przez Sekretariat tymczasowy, ustanowiony zgodnie z artykułem 18, nie później niż w okresie jednego roku od wejścia w życie tego Traktatu, a następnie w terminach, o których zadecyduje Konferencja Państw-Stron.
2. Konferencja Państw-Stron, w drodze konsensusu, przyjmie swój regulamin postępowania na pierwszej sesji.
3. Konferencja Państw-Stron przyjmie zasady finansowania Konferencji, jak również zasady finansowania każdego organu pomocniczego, który może ustanowić, a także postanowienia finansowe dotyczące funkcjonowania Sekretariatu. Na każdej sesji zwyczajnej Konferencja przyjmie budżet na okres finansowy do następnej sesji zwyczajnej.
4. Konferencja Państw-Stron:
(a) dokonuje przeglądu wykonania tego Traktatu, uwzględniając procesy zachodzące w dziedzinie broni konwencjonalnej;
(b) rozważa i przyjmuje zalecenia w zakresie wykonania i stosowania tego Traktatu, w tym zwłaszcza promocji jego uniwersalnego charakteru;
(c) rozważa zmiany tego Traktatu, zgodnie z artykułem 20;
(d) rozważa zagadnienia wynikające z interpretacji tego Traktatu;
(e) rozważa i podejmuje decyzje dotyczące zadań oraz budżetu Sekretariatu;
(f) rozważa utworzenie wszelkich organów, jakie mogą być konieczne dla usprawnienia funkcjonowania tego Traktatu; oraz
(g) wykonuje wszelkie inne funkcje zgodnie z tym Traktatem.
5. Posiedzenia nadzwyczajne Konferencji Państw-Stron zwoływane są w takich terminach, jakie zostaną uznane przez Konferencję Państw-Stron za niezbędne, lub na pisemny wniosek któregokolwiek Państwa-Strony, pod warunkiem że ten wniosek uzyska poparcie co najmniej dwóch trzecich Państw-Stron.
Artykuł 18
Sekretariat [Sekretariat]
1. Traktat ten ustanawia Sekretariat, który będzie wspierał Państwa-Strony w skutecznym wykonaniu tego Traktatu. Do czasu pierwszego posiedzenia Konferencji Państw-Stron za czynności administracyjne objęte tym Traktatem będzie odpowiadał Sekretariat tymczasowy.
2. Sekretariat zostanie wyposażony w odpowiedni personel. Personel będzie miał kompetencje niezbędne do zapewnienia Sekretariatowi skutecznego podejmowania obowiązków, o których mowa w ustępie 3 niniejszego artykułu.
3. Sekretariat ponosi odpowiedzialność przed Państwami-Stronami. W minimalnej strukturze organizacyjnej, Sekretariat podejmuje następujące obowiązki:
(a) otrzymywanie, udostępnianie i dystrybuowanie raportów, zgodnie z tym Traktatem;
(b) utrzymywanie i udostępnianie Państwom-Stronom listy narodowych punktów kontaktowych;
(c) ułatwianie dopasowywania ofert pomocy oraz wniosków o pomoc w zakresie wykonywania Traktatu oraz promowania współpracy międzynarodowej, zgodnie z wnioskami;
(d) ułatwianie pracy Konferencji Państw-Stron, w tym dokonywanie ustaleń i dostarczenie wymaganych usług na potrzeby posiedzeń wynikających z tego Traktatu; oraz
(e) wykonywanie innych zadań zgodnie z ustaleniami Konferencji Państw-Stron.
Artykuł 19
Rozstrzyganie sporów [Rozstrzyganie sporów]
1. Państwa-Strony podejmują konsultacje oraz, za wzajemną zgodą, współpracują w celu rozwiązania sporu, który może pojawić się między nimi, dotyczącego interpretacji lub stosowania tego Traktatu, w tym poprzez negocjacje, mediacje, postępowanie pojednawcze, rozstrzygnięcie sądowe lub inne środki pokojowe.
2. Każdy spór między Państwami-Stronami dotyczący interpretacji lub stosowania niniejszego Traktatu może być przez nie, za wzajemną zgodą, przekazany do arbitrażu.
Artykuł 20
Poprawki [Poprawki]
1. Każde Państwo-Strona może zaproponować zmianę tego Traktatu sześć lat po jego wejściu w życie. Po tym czasie proponowane zmiany mogą być rozważane przez Konferencję Państw-Stron jedynie raz na trzy lata.
2. Każda propozycja zmiany tego Traktatu zostanie przedłożona w formie pisemnej Sekretariatowi, który przekaże propozycję wszystkim Państwom-Stronom, nie później niż 180 dni przed kolejnym posiedzeniem Konferencji Państw-Stron, na której zmiany mogą zostać rozważone zgodnie z ustępem 1 tego artykułu. Zmiana zostanie rozpatrzona na kolejnej Konferencji Państw-Stron, na której zmiany będą mogły zostać rozpatrzone zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu, w przypadku gdy nie później niż 120 dni od przekazania propozycji przez Sekretariat, większość Państw-Stron powiadomi Sekretariat o poparciu rozpatrywania tej propozycji.
3. Państwa-Strony dołożą wszelkich starań, aby osiągnąć konsensus w odniesieniu do każdej zmiany. Jeśli pomimo podejmowania tych starań porozumienie nie zostanie osiągnięte, zmiana ostatecznie zostanie przyjęta większością trzech czwartych głosów Państw-Stron obecnych i głosujących na Konferencji Państw-Stron. Dla celów niniejszego artykułu „Państwa-Strony obecne i głosujące” oznacza Państwa-Strony obecne i oddające głos za lub przeciw. Depozytariusz poinformuje każde Państwo-Stronę o każdej przyjętej zmianie.
4. Zmiana przyjęta zgodnie z ustępem 3 niniejszego artykułu wejdzie w życie wobec każdego Państwa-Strony, które złożyło dokument jej przyjęcia, dziewięćdziesiątego dnia od złożenia Depozytariuszowi dokumentu przyjęcia tej zmiany przez większość Państw-Stron w czasie przyjmowania tej zmiany. Po tym czasie zmiana wejdzie w życie wobec jakiegokolwiek pozostałego Państwa-Strony dziewięćdziesiątego dnia po złożeniu Depozytariuszowi dokumentu przyjęcia tej zmiany.
Artykuł 21
Podpisanie, ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie [Podpisanie, ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie]
1. Traktat ten będzie otwarty do podpisu dla wszystkich Państw w siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku od dnia 3 czerwca 2013 roku do dnia wejścia w życie Traktatu.
2. Traktat ten podlega ratyfikacji, przyjęciu albo zatwierdzeniu przez każde Państwo sygnatariusza.
3. Po wejściu w życie tego Traktatu, do Traktatu może przystąpić każde Państwo, które nie podpisało Traktatu.
4. Dokumenty ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia albo przystąpienia będą składane Depozytariuszowi.
Artykuł 22
Wejście w życie [Wejście w życie]
1. Traktat ten wejdzie w życie dziewięćdziesiątego dnia od daty złożenia Depozytariuszowi pięćdziesiątego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia albo zatwierdzenia.
2. W stosunku do każdego Państwa, które złoży dokument ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia albo przystąpienia po wejściu w życie tego Traktatu, Traktat wejdzie w życie dziewięćdziesiątego dnia od daty złożenia przez to Państwo dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia albo przystąpienia.
Artykuł 23
Tymczasowe stosowanie [Tymczasowe stosowanie]
Każde Państwo może w czasie podpisania lub złożenia dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia albo przystąpienia oświadczyć, że będzie tymczasowo stosować artykuł 6 oraz artykuł 7 do czasu wejścia w życie tego Traktatu wobec tego Państwa.
Artykuł 24
Okres obowiązywania i wypowiedzenie [Okres obowiązywania i wypowiedzenie]
1. Traktat ten ma nieograniczony okres obowiązywania.
2. Każde Państwo-Strona ma prawo, korzystając ze swojej suwerenności, wypowiedzenia tego Traktatu. O takim wypowiedzeniu zawiadomi ono Depozytariusza, który poinformuje wszystkie pozostałe Państwa-Strony. Dokument wypowiedzenia może zawierać wyjaśnienie przyczyn uzasadniających wypowiedzenie. Wypowiedzenie wejdzie w życie po upływie dziewięćdziesiątego dnia od daty otrzymania dokumentu wypowiedzenia przez Depozytariusza lub w terminie późniejszym określonym w dokumencie wypowiedzenia.
3. Wypowiedzenie Traktatu przez Państwo-Stronę w żaden sposób nie zwalnia z zobowiązań wynikających z tego Traktatu w okresie, w którym Państwo to było Stroną Traktatu, w tym ze zobowiązań finansowych, które mogą mu zostać naliczone.
Artykuł 25
Zastrzeżenia [Zastrzeżenia]
1. Każde Państwo, w czasie podpisania, ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia albo przystąpienia może złożyć zastrzeżenia, chyba że zastrzeżenia te są niezgodne z przedmiotem i celem tego Traktatu.
2. Państwo-Strona może w dowolnym czasie wycofać zastrzeżenie, w drodze zawiadomienia złożonego Depozytariuszowi.
Artykuł 26
Stosunek do innych umów międzynarodowych [Stosunek do innych umów międzynarodowych]
1. Wykonanie tego Traktatu nie narusza zobowiązań przyjętych przez Państwa-Strony w stosunku do istniejących lub przyszłych umów międzynarodowych, których są stroną, w tych przypadkach, w których zobowiązania te są zgodne z tym Traktatem.
2. Niniejszy Traktat nie będzie stanowił podstawy do unieważnienia umów o współpracy obronnej zawartych między Państwami-Stronami tego Traktatu.
Artykuł 27
Depozytariusz [Depozytariusz]
Depozytariuszem tego Traktatu jest Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych.
Artykuł 28
Teksty autentyczne [Teksty autentyczne]
Oryginał niniejszego Traktatu, którego teksty w językach arabskim, chińskim, angielskim, francuskim, rosyjskim i hiszpańskim są jednakowo autentyczne, składa się do depozytu Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Sporządzono w Nowym Jorku, dnia 2 kwietnia 2013 roku
Po zaznajomieniu się z powyższym traktatem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:
– został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych,
– jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,
– będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 15 grudnia 2014 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: B. Komorowski
L.S.
Prezes Rady Ministrów: E. Kopacz
