Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1.[Zakres regulacji] Rozporządzenie określa:

1) szczegółowy tryb postępowania w sprawach ustalania okoliczności i przyczyn wypadków, pozostających w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej;

2) tryb postępowania w razie ujawnienia chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej;

3) szczegółowy tryb przyznawania i wypłaty odszkodowań, terminy postępowania w tych sprawach oraz przypadki, w których postępowanie w sprawie odszkodowania prowadzi się z urzędu, jak również sposób doręczania decyzji dotyczących odszkodowań;

4) wzory dokumentów sporządzanych w toku postępowania w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków oraz postępowania o przyznanie i wypłatę odszkodowania;

5) tryb postępowania w sprawach przyznawania odszkodowań w szczególnie uzasadnionych przypadkach;

6) właściwość organów w sprawach, o których mowa w pkt 1–5.

§ 2.[Definicje] Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) dowódca jednostki wojskowej – dowódcę, szefa, komendanta jednostki organizacyjnej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz dyrektora, kierownika innej jednostki organizacyjnej podległej lub nadzorowanej przez Ministra Obrony Narodowej;

2) żołnierz – żołnierza odbywającego lub pełniącego czynną służbę wojskową, a także osobę powołaną do odbycia czynnej służby wojskowej i zwolnioną z tej służby;

3) ustawa – ustawę z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową;

4) odszkodowanie – odszkodowanie, o którym mowa w art. 10, 16 i 17 ustawy;

5) ochrona ubezpieczeniowa – ubezpieczenie żołnierzy od następstw nieszczęśliwych wypadków zaistniałych w czasie pełnienia służby poza granicami państwa, o którym mowa w § 28 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 2010 r. w sprawie pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 184, poz. 1237 i Nr 205, poz. 1356);

6) ubezpieczający – dowódcę (szefa, komendanta) jednostki organizacyjnej podległej Ministrowi Obrony Narodowej oraz dyrektora (szefa) komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej odpowiedzialnego za ochronę ubezpieczeniową, o której mowa w pkt 5.

§ 3.[Podmioty podlegające przepisom dotyczącym dowódców jednostki wojskowej] Przepisy dotyczące dowódcy jednostki wojskowej stosuje się odpowiednio do:

1) szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego wyznaczonego przez Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego – jeżeli wypadkowi uległ szef wojewódzkiego sztabu wojskowego lub jego zastępca;

2) wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu na miejsce wypadku osoby powołanej do odbycia czynnej służby wojskowej lub zwolnionej z tej służby, która uległa wypadkowi w drodze z miejsca zamieszkania do jednostki wojskowej lub w drodze powrotnej do miejsca zamieszkania;

3) (uchylony);

4) dyrektora komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w zakresie sprawowania nadzoru nad przestrzeganiem zasad bezpieczeństwa, higieny pracy i służby w resorcie – jeżeli wypadkowi uległ żołnierz, o którym mowa w art. 22 ust. 2 pkt 2 ustawy;

5) kierownika państwowej jednostki organizacyjnej poza resortem obrony narodowej – jeżeli wypadkowi uległ żołnierz wyznaczony do pełnienia służby w tej jednostce;

6) dyrektora komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w zakresie wykonywania zadań służby bezpieczeństwa i higieny pracy w urzędzie Ministra – jeżeli wypadkowi uległ żołnierz zawodowy lub ujawniła się choroba pozostająca w związku z pełnieniem przez żołnierza zawodowego czynnej służby wojskowej:

a) w komórce organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej,

b) w polskich przedstawicielstwach wojskowych przy organizacjach międzynarodowych i międzynarodowych strukturach wojskowych,

c) bezpośrednio w strukturach organizacji międzynarodowych i międzynarodowych strukturach wojskowych,

d) w ataszatach obrony w przedstawicielstwach dyplomatycznych i w stałych przedstawicielstwach przy organizacjach międzynarodowych, podległych ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej,

e) przy siłach zbrojnych albo przy innych strukturach obronnych państw obcych,

f) jako obserwator wojskowy lub osoba posiadająca status obserwatora wojskowego misji organizacji międzynarodowych lub sił wielonarodowych,

g) w dyspozycji lub rezerwie kadrowej.

Rozdział 2

Ustalanie okoliczności i przyczyn wypadków

§ 4.[Meldowanie o wypadku] 1. Żołnierz, który uległ wypadkowi, niezwłocznie, jeżeli stan jego zdrowia na to pozwala, melduje o wypadku swojemu przełożonemu.

2. Przełożony po powzięciu wiadomości o wypadku melduje o tym pisemnie dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę.

§ 5.[Powołanie komisji powypadkowej] 1. W razie wypadku dowódca jednostki wojskowej, w której poszkodowany żołnierz pełni służbę, powołuje niezwłocznie komisję powypadkową w celu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku.

1a. W razie nieobecności służbowej dowódcy jednostki wojskowej komisję powypadkową powołuje osoba zastępująca dowódcę. Przy ustalaniu składu komisji stosuje się odpowiednio przepis ust. 2a.

2. W skład komisji powypadkowej wchodzą co najmniej 3 osoby, w tym:

1) jako przewodniczący – zastępca dowódcy jednostki wojskowej;

2) jako członkowie – pracownik służby do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy oraz – odpowiednio do potrzeb – specjalista z dziedziny, w której nastąpił wypadek, albo lekarz.

2a. Jeżeli w etacie jednostki wojskowej nie ma stanowiska zastępcy dowódcy, w skład komisji powypadkowej jako przewodniczący wchodzi osoba wyznaczona przez dowódcę jednostki wojskowej.

2b. W razie nieobecności służbowej zastępcy dowódcy przez okres uniemożliwiający dotrzymanie terminu zakończenia postępowania powypadkowego, o którym mowa w § 10 ust. 1, przepis ust. 2a stosuje się odpowiednio.

3. W skład komisji powypadkowej nie mogą wchodzić osoby, które są zainteresowane wynikiem działania komisji, zwłaszcza gdy może mieć on wpływ na ich odpowiedzialność, oraz osoby będące świadkami wypadku.

4. Jeżeli wypadkowi uległ dowódca jednostki wojskowej, komisję powypadkową powołuje jego bezpośredni przełożony.

§ 6.[Ustalenie czasu, miejsca oraz okoliczności i przyczyn wypadku] 1. Komisja powypadkowa ustala czas, miejsce oraz okoliczności i przyczyny wypadku:

1) dokonuje oględzin miejsca wypadku, stanu technicznego maszyn i urządzeń technicznych oraz bada warunki pełnienia służby i inne okoliczności, które mogły mieć wpływ na powstanie wypadku lub mają z nim związek;

2) jeżeli jest to konieczne, sporządza szkice lub wykonuje fotografie miejsca wypadku;

3) przyjmuje wyjaśnienia od poszkodowanego żołnierza oraz świadków wypadku lub odbiera od nich pisemne oświadczenia;

4) zasięga opinii lekarza, a w razie potrzeby opinii innych specjalistów, w zakresie niezbędnym do oceny rodzaju i skutków wypadku;

5) zapoznaje się z przekazaną przez poszkodowanego żołnierza, na potrzeby prowadzonego postępowania powypadkowego, dokumentacją medyczną;

6) przegląda akta postępowania karnego i innych postępowań oraz inne dokumenty dotyczące wypadku i jego następstw z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z odrębnych przepisów;

7) zbiera inne dowody dotyczące wypadku.

2. Z oględzin miejsca wypadku oraz wyjaśnień poszkodowanego żołnierza i świadków wypadku sporządza się protokoły. Wzór protokołu oględzin miejsca wypadku, protokołu wyjaśnień poszkodowanego i protokołu wyjaśnień świadka określają odpowiednio załączniki nr 1–3 do rozporządzenia.

3. Wzór oświadczenia poszkodowanego i świadka określają odpowiednio załączniki nr 6 i 7 do rozporządzenia.

§ 6a.[Spowodowanie wypadku na terenie jednostki wojskowej stacjonującej w innym garnizonie] 1. Jeżeli wypadek zdarzył się na terenie jednostki wojskowej stacjonującej w innym garnizonie, przewodniczący komisji powypadkowej może zwrócić się do dowódcy tej jednostki o dokonanie czynności określonych w § 6 ust. 1 pkt 1–3 i 7 oraz nadesłanie zebranych materiałów.

2. Dowódca jednostki wojskowej, na terenie której zdarzył się wypadek, w którym został poszkodowany żołnierz niebędący jego podwładnym, dokonuje, w szczególności, następujących czynności:

1) zapewnia udzielenie pomocy poszkodowanemu;

2) zabezpiecza miejsce wypadku;

3) zawiadamia niezwłocznie o wypadku dowódcę poszkodowanego żołnierza.

3. Przepisy § 4a stosuje się odpowiednio.

§ 8.[Niezgodność stanowisk odnoszących się do okoliczności lub przyczyn wypadku] 1. W razie niezgodności stanowisk członków komisji powypadkowej co do okoliczności lub przyczyn wypadku, w protokole powypadkowym zamieszcza się stanowisko większości członków komisji; przy równej liczbie głosów decyduje głos przewodniczącego.

2. Członek komisji powypadkowej, który nie zgadza się ze stanowiskiem większości, może dołączyć do protokołu powypadkowego zdanie odrębne z podaniem uzasadnienia swojego stanowiska. W takim przypadku w protokole powypadkowym czyni się wzmiankę o zdaniu odrębnym.

§ 9.[Przedmioty osobistego użytku utracone w związku z wypadkiem] 1. Jeżeli w związku z wypadkiem żołnierz poniósł szkodę wskutek utraty, całkowitego zniszczenia lub uszkodzenia przedmiotów osobistego użytku lub przedmiotów służących do wykonywania zawodu, komisja powypadkowa ustala:

1) jakie to były przedmioty;

2) stan tych przedmiotów przed wypadkiem (stopień zużycia) i ich przybliżoną wartość;

3) czy przedmioty te żołnierz utracił, czy też uległy one całkowitemu zniszczeniu lub tylko uszkodzeniu i w jakim stopniu.

2. Ustalenia, o których mowa w ust. 1, wpisuje się do protokołu powypadkowego.

§ 10.[Termin sporządzenia protokołu powypadkowego] 1. Komisja powypadkowa powinna zakończyć postępowanie i sporządzić protokół powypadkowy najpóźniej w ciągu 14 dni od dnia jej powołania.

2. Sporządzenie protokołu powypadkowego w terminie późniejszym niż określony w ust. 1 wymaga podania przyczyn tego opóźnienia w treści protokołu.

§ 11.[Przedstawienie protokołu dowódcy jednostki wojskowej] 1. Protokół powypadkowy przedstawia się niezwłocznie dowódcy jednostki wojskowej, który:

1) w terminie 5 dni od dnia jego przedstawienia ustosunkowuje się do ustaleń w nim zawartych;

2) może polecić dokonanie dodatkowych ustaleń, gdy uzna, że okoliczności i przyczyny wypadku nie zostały dostatecznie wyjaśnione.

2. W razie gdy w toku dodatkowych ustaleń wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności, sporządza się nowy protokół powypadkowy, który ponownie przedstawia się dowódcy jednostki wojskowej. Poprzedni protokół powypadkowy włącza się do materiałów postępowania powypadkowego.

3. Dowódca jednostki wojskowej podpisuje protokół powypadkowy, zamieszczając w nim swoje stanowisko wobec ustaleń komisji powypadkowej.

§ 12.[Doręczenie podpisanego protokołu żołnierzowi] 1. Egzemplarz podpisanego przez dowódcę jednostki wojskowej protokołu powypadkowego doręcza się, za pisemnym potwierdzeniem odbioru, poszkodowanemu żołnierzowi, a jeżeli żołnierz poniósł śmierć w wypadku – jego małżonkowi. W razie braku małżonka protokół doręcza się pełnoletniemu dziecku żołnierza lub opiekunowi dziecka małoletniego albo rodzicom lub innemu członkowi rodziny, o którym mowa w art. 12 ustawy.

2. Jeżeli w protokole powypadkowym są zawarte informacje stanowiące tajemnicę państwową, doręcza się wyciąg z protokołu z pominięciem tych informacji, o czym czyni się wzmiankę w doręczanym protokole.

3. Żołnierz, który uległ wypadkowi, a w razie jego śmierci osoba, o której mowa w art. 12 ustawy, ma prawo wglądu do akt sprawy oraz sporządzania z nich notatek i odpisów. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

§ 13.[Wniesienie zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole] 1. Żołnierzowi poszkodowanemu w wypadku, a w razie jego śmierci osobie, o której mowa w art. 12 ustawy, przysługuje prawo zgłoszenia pisemnych zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole powypadkowym, w terminie 7 dni od dnia doręczenia protokołu.

2. Zastrzeżenia wnosi się do szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego właściwego do ustalenia prawa do odszkodowania, za pośrednictwem dowódcy jednostki wojskowej, w której został sporządzony protokół powypadkowy.

3. W razie rozformowania jednostki wojskowej, w której poszkodowany pełnił służbę poza granicami państwa, zastrzeżenia wnosi się za pośrednictwem dowódcy jednostki, o której mowa w § 18 ust. 1 pkt 4.

§ 14.[Przekazanie protokołu powypadkowego] 1. Niezwłocznie po upływie terminu, o którym mowa w § 13 ust. 1, dowódca jednostki wojskowej przekazuje po jednym egzemplarzu protokołu powypadkowego:

1) szefowi wojewódzkiego sztabu wojskowego właściwego do ustalenia prawa do odszkodowania;

2) ubezpieczającemu, jeżeli wypadek dotyczy żołnierza objętego ochroną ubezpieczeniową;

3) do akt jednostki wojskowej.

2. Dowódca jednostki wojskowej, przekazując protokół powypadkowy szefowi wojewódzkiego sztabu wojskowego, dołącza jednocześnie:

1) zastrzeżenia zgłoszone do protokołu powypadkowego wraz ze swoim stanowiskiem dotyczącym tych zastrzeżeń;

2) informację o miejscu zamieszkania poszkodowanego żołnierza, a w razie jego śmierci – posiadane informacje o stanie rodzinnym żołnierza, ze wskazaniem imion, nazwisk, dat urodzenia oraz miejsc zamieszkania osób, o których mowa w art. 12 ustawy;

3) pisemny meldunek, o którym mowa w § 4 ust. 2;

4) inne materiały zebrane w toku postępowania powypadkowego;

5) informację wskazującą właściwą dla danego żołnierza wojskową komisję lekarską.

3. Dowódca jednostki wojskowej pisemnie powiadamia właściwego szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego o zwolnieniu żołnierza ze służby wojskowej lub jego przeniesieniu do innej jednostki wojskowej.

Rozdział 3

Postępowanie w razie ujawnienia u żołnierza choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej

§ 15.[Skierowanie żołnierza do wojskowej komisji lekarskiej] 1. W razie ujawnienia u żołnierza choroby wymienionej w wykazie ustalonym na podstawie art. 6 ustawy, dowódca jednostki wojskowej, z urzędu lub na wniosek żołnierza, kieruje go do wojskowej komisji lekarskiej w celu stwierdzenia, czy choroba ta powstała w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej, oraz ustalenia uszczerbku na zdrowiu. Dowódca jednostki wojskowej przekazuje jednocześnie komisji posiadaną dokumentację medyczną i opis warunków pełnienia służby wojskowej.

2. Przewodniczący wojskowej komisji lekarskiej przesyła orzeczenie w sprawie ustalenia związku choroby ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej i stopnia uszczerbku na zdrowiu żołnierza szefowi wojewódzkiego sztabu wojskowego właściwego do ustalenia prawa do odszkodowania, zainteresowanemu żołnierzowi oraz dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz ten pełni służbę.

§ 16.[Ustalenie przyczyn śmierci żołnierza] 1. W razie śmierci żołnierza spowodowanej chorobą wymienioną w wykazie ustalonym na podstawie art. 6 ustawy, dowódca jednostki wojskowej z urzędu lub na wniosek osób, o których mowa w art. 12 ustawy, zwraca się do wojskowej komisji lekarskiej o ustalenie, czy przyczyną śmierci żołnierza była choroba powstała w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej. Dowódca jednostki wojskowej przekazuje jednocześnie komisji posiadaną dokumentację medyczną, opis warunków pełnienia służby wojskowej i informację, o której mowa w § 14 ust. 2 pkt 2.

2. Przewodniczący wojskowej komisji lekarskiej przesyła orzeczenie w sprawie ustalenia, czy przyczyną śmierci żołnierza była choroba powstała w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej, szefowi wojewódzkiego sztabu wojskowego właściwego do ustalenia prawa do odszkodowania, dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił służbę, oraz członkowi rodziny, o którym mowa w art. 12 ustawy.

§ 17.[Tryb postępowania przed wojskową komisją lekarską] Tryb postępowania przed wojskową komisją lekarską w przypadkach, o których mowa w § 15 ust. 1 i § 16 ust. 1, określają przepisy wydane na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy.

Rozdział 4

Postępowanie w sprawie przyznawania i wypłaty odszkodowań

§ 18.[Właściwość szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego do ustalenia prawa do odszkodowania] 1. Właściwość szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego do ustalenia prawa do odszkodowania określa się, z zastrzeżeniem ust. 2, według stałego miejsca stacjonowania jednostki wojskowej:

1) w której żołnierz pełnił służbę w dniu wypadku albo w dniu ustalenia przez wojskową komisję lekarską stopnia uszczerbku na zdrowiu wskutek choroby;

2) w której żołnierz pełnił ostatnio służbę, jeżeli stopień uszczerbku na zdrowiu wskutek choroby został ustalony lub śmierć wskutek choroby nastąpiła po zwolnieniu ze służby;

3) w której żołnierz wyznaczony do pełnienia służby w jednostce organizacyjnej poza resortem obrony narodowej otrzymywał zaopatrzenie wojskowe;

4) z której żołnierz został skierowany do pełnienia służby poza granicami państwa;

5) na której zaopatrzeniu wojskowym żołnierz wyznaczony do pełnienia służby poza granicami państwa pozostawał.

2. Jeżeli wypadkowi uległ szef wojewódzkiego sztabu wojskowego lub jego zastępca, Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego wskazuje szefa innego wojewódzkiego sztabu wojskowego jako właściwego dla danej sprawy.

§ 19.[Wszczęcie postępowania w sprawie ustalenia prawa do odszkodowania z urzędu lub na wniosek żołnierza] 1. Szef wojewódzkiego sztabu wojskowego wszczyna postępowanie w sprawie ustalenia prawa do odszkodowania z urzędu lub na wniosek żołnierza, a w razie śmierci żołnierza – także na wniosek członka jego rodziny, o którym mowa w art. 12 ustawy.

2. Szef wojewódzkiego sztabu wojskowego wszczyna postępowanie z urzędu w razie otrzymania:

1) protokołu powypadkowego;

2) orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej stwierdzającego uszczerbek na zdrowiu albo śmierć żołnierza wskutek choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej.

3. Szef wojewódzkiego sztabu wojskowego może wszcząć postępowanie z urzędu również przed otrzymaniem protokołu powypadkowego w razie powzięcia wiadomości o wypadku, którego okoliczności i przyczyny nie budzą wątpliwości, jeżeli żołnierz poniósł śmierć w tym wypadku lub doznał ciężkiego uszkodzenia ciała.

§ 20.[Postępowanie w razie wpłynięcia wniosku do niewłaściwego organu] Jeżeli wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie ustalenia prawa do odszkodowania wpłynie do niewłaściwego organu, organ ten przekazuje go niezwłocznie szefowi właściwego wojewódzkiego sztabu wojskowego.

§ 21.[Badanie i ocena sytuacji na podstawie zebranych dowodów] 1. Szef wojewódzkiego sztabu wojskowego bada i ocenia całokształt sprawy na podstawie wszystkich zebranych dowodów. W szczególności szef wojewódzkiego sztabu wojskowego ustala, czy wypadek, któremu uległ żołnierz, jest wypadkiem, o którym mowa w art. 5 ustawy, i czy nie zachodzą okoliczności określone w art. 7 ustawy.

2. W razie śmierci żołnierza szef wojewódzkiego sztabu wojskowego ustala w szczególności, czy oprócz członków rodziny wymienionych w informacji nadesłanej przez dowódcę jednostki wojskowej nie ma innych osób uprawnionych do odszkodowania.

3. W razie potrzeby szef wojewódzkiego sztabu wojskowego może przeprowadzić postępowanie uzupełniające. Przepisy § 6 ust. 2–4 stosuje się odpowiednio.

§ 22.[Badanie przyczyn wypadku w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej] 1. W razie ustalenia, że wypadek, jakiemu uległ żołnierz, jest wypadkiem pozostającym w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej oraz nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 7 ustawy, szef wojewódzkiego sztabu wojskowego po zakończeniu leczenia, nie wcześniej jednak niż po 6 miesiącach od dnia wypadku, z zastrzeżeniem ust. 1a, kieruje żołnierza bezpośrednio, a jeżeli pełni on nadal służbę – za pośrednictwem dowódcy jednostki wojskowej, do wojskowej komisji lekarskiej w celu ustalenia, czy uszczerbek na zdrowiu żołnierza jest skutkiem tego wypadku oraz w celu ustalenia stopnia uszczerbku na zdrowiu doznanego wskutek tego wypadku. W razie śmierci żołnierza wskutek wypadku szef wojewódzkiego sztabu wojskowego zwraca się do wojskowej komisji lekarskiej o ustalenie, czy śmierć żołnierza jest następstwem tego wypadku.

1a. W razie powzięcia wiadomości o zwolnieniu żołnierza ze służby wojskowej szef wojewódzkiego sztabu wojskowego niezwłocznie kieruje żołnierza do wojskowej komisji lekarskiej w celu, o którym mowa w ust. 1.

2. Szef wojewódzkiego sztabu wojskowego przesyła wojskowej komisji lekarskiej posiadaną dokumentację medyczną oraz protokół powypadkowy.

§ 23.[Czynności dokonywane w przypadku złożenia wniosku po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej] 1. Jeżeli wniosek o przyznanie odszkodowania żołnierz złożył po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej, a szef wojewódzkiego sztabu wojskowego nie posiada protokołu powypadkowego, szef ten niezwłocznie zwraca się do dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił służbę, a w przypadku rozformowania tej jednostki wojskowej – do jego bezpośredniego przełożonego, o nadesłanie tego protokołu, a następnie niezwłocznie kieruje żołnierza do wojskowej komisji lekarskiej w celu dokonania ustaleń, o których mowa w § 22 ust. 1. Przepis § 22 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

2. W razie niesporządzenia protokołu powypadkowego w jednostce rozformowanej, w której żołnierz pełnił służbę, protokół sporządza komisja powołana przez dowódcę jednostki wojskowej będącej następcą prawnym tej jednostki. Przepisy § 5–14 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

§ 24.[Czynności dokonywane w przypadku złożenia wniosku w związku z doznaniem uszczerbku na zdrowiu] Jeżeli żołnierz złożył wniosek o przyznanie odszkodowania po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej w związku z doznaniem uszczerbku na zdrowiu wskutek choroby, szef wojewódzkiego sztabu wojskowego niezwłocznie kieruje go do wojskowej komisji lekarskiej w celu ustalenia, czy uszczerbek na zdrowiu jest następstwem choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej oraz stopnia tego uszczerbku.

§ 25.[Czynności dokonywane w przypadku złożenia wniosku o zwiększenie przyznanego odszkodowania] Jeżeli żołnierz złożył wniosek o zwiększenie przyznanego mu odszkodowania wskutek pogorszenia stanu zdrowia pozostającego w związku z wypadkiem lub chorobą, szef wojewódzkiego sztabu wojskowego niezwłocznie kieruje żołnierza bezpośrednio, a jeżeli pełni on nadal służbę – za pośrednictwem dowódcy jednostki wojskowej, do wojskowej komisji lekarskiej w celu ustalenia, czy ustalony poprzednio uszczerbek na zdrowiu żołnierza uległ powiększeniu.

§ 26.[Czynności dokonywane w przypadku złożenia wniosku o odszkodowanie przez członka rodziny zmarłego żołnierza] W razie złożenia wniosku o odszkodowanie przez członka rodziny zmarłego żołnierza szef wojewódzkiego sztabu wojskowego niezwłocznie zwraca się do wojskowej komisji lekarskiej o ustalenie, czy śmierć żołnierza jest następstwem wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej służby.

§ 27.[Prowadzenie postępowania karnego w sprawie wypadku] Jeżeli w sprawie wypadku, któremu uległ żołnierz, jest prowadzone postępowanie karne lub inne postępowanie, a wynik tego postępowania może mieć wpływ na uprawnienia żołnierza lub członków jego rodziny do odszkodowania, szef wojewódzkiego sztabu wojskowego może odroczyć wydanie decyzji w tej sprawie do czasu zakończenia właściwego postępowania.

§ 28.[Wydanie decyzji w sprawie prawa do odszkodowania] 1. Decyzję w sprawie prawa do odszkodowania szef wojewódzkiego sztabu wojskowego wydaje najpóźniej w ciągu 14 dni od dnia zebrania wszystkich niezbędnych dokumentów.

2. Wzór decyzji, o której mowa w ust. 1, określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.

§ 29.[Doręczenie decyzji] 1. Decyzję, o której mowa w § 28 ust. 1, doręcza się niezwłocznie poszkodowanemu żołnierzowi za potwierdzeniem odbioru, a gdy decyzja dotyczy innych osób – również tym osobom.

2. Jeżeli żołnierz pełni czynną służbę wojskową, decyzję doręcza się również dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę.

3. W razie wypadku żołnierza objętego ochroną ubezpieczeniową decyzję doręcza się również ubezpieczającemu.

§ 30.[Odwołanie do przepisów ustawy] Szef wojewódzkiego sztabu wojskowego zawiadamia dowódcę jednostki wojskowej, w której poszkodowany żołnierz pełnił służbę, czy wypadek, któremu uległ żołnierz, jest wypadkiem określonym w art. 5 ustawy, a jeżeli jest tym wypadkiem, ponadto, czy zachodzą okoliczności określone w art. 7 ustawy.

§ 31.[Termin wypłaty odszkodowania] 1. Wypłaty odszkodowania dokonuje się w terminie 14 dni od dnia wydania decyzji o jego przyznaniu.

2. Odszkodowanie przysługujące osobom małoletnim wypłaca się do rąk ich prawnego przedstawiciela.

§ 32.[Zaliczka na poczet odszkodowania] W razie wstępnego ustalenia przez wojskową komisję lekarską stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu żołnierza, szef wojewódzkiego sztabu wojskowego może wypłacić zaliczkę na poczet odszkodowania.

§ 33.[Wniosek o przyznanie jednorazowego odszkodowania] 1. Osoby, o których mowa w art. 16 ustawy, lub szef wojewódzkiego sztabu wojskowego mogą wystąpić do Ministra Obrony Narodowej z wnioskiem o przyznanie jednorazowego odszkodowania w kwocie wyższej niż określona w art. 11 lub art. 13 ustawy albo o przyznanie jednorazowego odszkodowania w przypadkach określonych w art. 16 pkt 2 lub 3 ustawy.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się za pośrednictwem właściwego szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego, który przekazuje wniosek Ministrowi Obrony Narodowej wraz z opinią co do zasadności i wysokości przyznania odszkodowania osobom, o których mowa w art. 16 pkt 1 ustawy, albo zasadności przyznania odszkodowania w przypadku osób, o których mowa w art. 16 pkt 2 lub 3 ustawy.

3. W przypadku gdy wniosek zostanie złożony bezpośrednio do Ministra Obrony Narodowej, podlega on zaopiniowaniu przez właściwego szefa sztabu wojskowego.

4. Złożenie wniosku do Ministra Obrony Narodowej nie wstrzymuje wydania decyzji, o której mowa w § 28.

Rozdział 5

Przepis końcowy

§ 34.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.¹⁾