§ 1.[Rozporządzenie w sprawie mianowania na stopnie wojskowe] W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 kwietnia 2010 r. w sprawie mianowania na stopnie wojskowe (Dz. U. z 2013 r. poz. 1284 i 1532) wprowadza się następujące zmiany:

1) w § 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) osób niepodlegających obowiązkowi służby wojskowej, podlegających mianowaniu w przypadkach, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 1–4 i ust. 8b ustawy.”;

2) w § 14 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Żołnierza okresowej służby wojskowej skierowanego do pełnienia służby poza granicami państwa w jednostce wojskowej, o której mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1117, z późn. zm.²⁾), można mianować po powrocie do kraju na kolejny stopień wojskowy, jednak nie wyższy niż stopień etatowy stanowiska, na które został wyznaczony przed skierowaniem.”;

3) § 17 otrzymuje brzmienie:

„§ 17. Na wyższy stopień wojskowy może być mianowany żołnierz, który spełnia warunki określone w art. 76 ust. 10 ustawy oraz gdy od jego poprzedniego mianowania upłynęły co najmniej dwa lata. Mianowanie może nastąpić na stopień nie wyższy niż stopień etatowy stanowiska służbowego.”;

4) w § 18:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Z wnioskiem o mianowanie na wyższy stopień wojskowy występują:

1) przełożony żołnierza zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy kompanii (równorzędne) – na stopień starszego szeregowego (starszego marynarza) i stopnie wojskowe w korpusie podoficerskim;

2) dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz odbywa okresową służbę wojskową, lub przełożony tego dowódcy – na stopnie wojskowe w korpusie oficerskim do stopnia wojskowego pułkownika włącznie;

3) dowódca jednostki wojskowej, o której mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa, w której żołnierz okresowej służby wojskowej pełni służbę poza granicami państwa – na wszystkie stopnie wojskowe do stopnia wojskowego pułkownika włącznie;

4) Minister Obrony Narodowej – na stopnie wojskowe generałów.”,

b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Wniosek o mianowanie dowódca, wymieniony w ust. 1 pkt 3, przedstawia zgodnie z drogą służbową przełożonemu uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy za pośrednictwem dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz odbywający okresową służbę wojskową został wyznaczony na stanowisko służbowe w kraju.”;

5) w § 36 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Przed przedstawieniem wniosku dotyczącego osób, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 4 ustawy, dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr może przesłać ten wniosek do Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w celu zasięgnięcia opinii.”;

6) w § 37:

a) uchyla się ust. 3 i 5,

b) ust. 6 otrzymuje brzmienie:

„6. Wnioski o mianowanie, o których mowa w ust. 1, przedstawia się Ministrowi Obrony Narodowej, a w przypadku wniosków na pierwszy stopień oficerski oraz na stopnie oficerskie generałów i admirałów – Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej.”;

7) po § 37 dodaje się § 37a w brzmieniu:

„§ 37a. 1. Z wnioskiem o pośmiertne mianowanie na wyższy stopień wojskowy żołnierza rezerwy lub osoby niepodlegającej obowiązkowi służby wojskowej, w przypadku określonym w art. 76 ust. 8b ustawy, mogą wystąpić:

1) władze naczelne stowarzyszeń zrzeszających tych żołnierzy lub osoby, które brały udział w walkach o niepodległość państwa polskiego albo miały szczególne zasługi z tytułu działalności na rzecz suwerennej i demokratycznej Rzeczypospolitej Polskiej, wobec żołnierzy rezerwy lub osób niepodlegających obowiązkowi służby wojskowej zrzeszonych w tych stowarzyszeniach;

2) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego tego żołnierza lub osoby, trwającego ponad trzy miesiące, jeżeli żołnierz ten lub osoba nie jest zrzeszona w podmiotach, o których mowa w pkt 1;

3) attaché obrony (wojskowy, morski, lotniczy) w polskim przedstawicielstwie dyplomatycznym w stosunku do tego żołnierza lub osoby posiadającej obywatelstwo polskie i stale zamieszkującej za granicą w obszarze właściwości danego polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego.

2. Żołnierza rezerwy lub osobę niepodlegającą obowiązkowi służby wojskowej, w przypadkach określonych w art. 76 ust. 8b ustawy, można pośmiertnie mianować na wyższy stopień wojskowy, jeżeli żołnierz ten lub osoba zginęli w walce o niepodległość państwa polskiego lub w związku z tą walką albo działalnością na rzecz suwerennej i demokratycznej Rzeczypospolitej Polskiej zostali zamordowani.

3. Wniosek o mianowanie, o którym mowa w ust. 1, organ występujący kieruje do dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr.

4. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr przed przedstawieniem wniosku o mianowanie dotyczącego osób, o których mowa w art. 76 ust. 8b ustawy, przesyła wniosek do Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w celu zasięgnięcia opinii.

5. Opinię Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych dołącza się do wniosku o mianowanie.

6. Wnioski o mianowanie na pierwszy stopień oficerski oraz na stopnie oficerskie generałów i admirałów przedstawia się Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej.

7. Mianowanie następuje odpowiednio decyzją Ministra Obrony Narodowej lub postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.”.

§ 2.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.