Na podstawie art. 80 ust. 6 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593, z późn. zm.) zarządza się, co następuje:

§ 2.[Kwota bazowa] Kwotą bazową w rozumieniu rozporządzenia jest kwota 1500 zł.

§ 3.[Decyzja w sprawie przyznania dodatku] 1. Decyzję w sprawie przyznania dodatku o charakterze stałym wydaje się na czas określony lub nieokreślony, nie dłuższy jednak niż na czas pełnienia przez żołnierza zawodowego służby na stanowisku służbowym.

2. W przypadku przyznawania, zawieszania, obniżania lub wstrzymywania dodatków o charakterze stałym kopię decyzji dołącza się do akt osobowych żołnierza.

3. Ponowne wyznaczenie żołnierza zawodowego na zajmowane dotychczas stanowisko służbowe albo podwyższenie dodatku za długoletnią służbę wojskową wynikające z dokonanej odrębnymi przepisami zmiany stawek uposażenia zasadniczego nie wymaga wydawania nowej decyzji.

§ 5.[Zbieg uprawnień do dodatku specjalnego] 1. Żołnierzowi zawodowemu spełniającemu równocześnie warunki do otrzymywania dodatku specjalnego na podstawie § 9, 10a, 11, 13, 15 lub 17–20 przyznaje się dodatek specjalny ustalony w najwyższej stawce miesięcznej.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku zbiegu uprawnień do dodatku specjalnego według różnych stawek.

§ 6.[Okres pełnienia służby poza granicami państwa] Żołnierz zawodowy otrzymujący dodatek specjalny o charakterze stałym, który w związku ze skierowaniem do pełnienia służby poza granicami państwa nie spełnia warunków uzasadniających otrzymywanie tego dodatku, w okresie pełnienia służby poza granicami państwa zachowuje prawo do dodatku należnego przed skierowaniem z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian mających wpływ na wysokość tego dodatku.

§ 7.[Ostatni miesiąc pełnienia zawodowej służby wojskowej] 1. Żołnierzowi zawodowemu, który otrzymuje dodatek specjalny o charakterze stałym, w ostatnim miesiącu pełnienia zawodowej służby wojskowej dodatek ten przysługuje:

1) w pełnej wysokości – jeżeli żołnierz otrzymywał dodatek specjalny o charakterze stałym przez okres co najmniej 10 lat;

2) w wysokości 1/10 ostatnio pobranej kwoty dodatku specjalnego za każdy rok, w którym żołnierz otrzymywał dodatek specjalny o charakterze stałym – jeżeli żołnierz otrzymywał go przez okres krótszy niż 10 lat, z tym że okres przekraczający sześć miesięcy traktuje się jako pełny rok.

2. Do okresów otrzymywania dodatku, o których mowa w ust. 1, nie zalicza się okresów pobierania dodatku na podstawie art. 90 ust. 1, art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej „ustawą”, a także okresów pozostawania w dyspozycji lub rezerwie kadrowej albo pełnienia służby poza granicami państwa, jeżeli żołnierz zawodowy nie spełniał w trakcie trwania tych okresów warunków uzasadniających otrzymywanie tego dodatku.

3. W przypadku:

1) zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej, w razie gdy utrata tej zdolności została spowodowana wypadkiem pozostającym w związku z pełnieniem służby lub chorobą powstałą w związku ze szczególnymi warunkami służby, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze, określone w ustawie z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 83, poz. 760, z późn. zm.),

2) śmierci lub zaginięcia żołnierza zawodowego

– w uposażeniu żołnierza za ostatni miesiąc pełnienia zawodowej służby wojskowej uwzględnia się pełną wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 1.

4. W przypadku żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 1 i 3, otrzymującego dodatek specjalny na podstawie § 9 ust. 5, § 11 ust. 4, § 13 ust. 4 lub § 15 ust. 3, dla celów ustalenia dodatku specjalnego w ostatnim miesiącu pełnienia służby przyjmuje się kwotę dodatku ustaloną odpowiednio z uwzględnieniem § 9 ust. 1, § 11 ust. 1, § 13 ust. 1 lub § 15 ust. 1.

§ 8.[Dodatek w dniu zwolnienia żołnierza ze służby] 1. Żołnierz zawodowy, który utracił prawo do otrzymywania dodatku specjalnego, o którym mowa w § 9, 10a, 11, 13, 15 lub 17–20, w ostatnim miesiącu pełnienia czynnej służby wojskowej otrzymuje ten dodatek w wysokości obowiązującej w dniu zwolnienia ze służby.

2. Ustalenie dodatku w wysokości obowiązującej w dniu zwolnienia żołnierza ze służby następuje przez:

1) określenie wskaźnika relacji miesięcznej kwoty dodatku do kwoty bazowej – ustalonych z dnia utraty przez żołnierza prawa do otrzymywania dodatku; wskaźnik ten wyraża się w procentach z zaokrągleniem do setnych części procenta;

2) pomnożenie kwoty bazowej ustalonej na dzień zwolnienia żołnierza ze służby przez wskaźnik relacji, o którym mowa w pkt 1.

3. W zakresie przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1, przepisy § 5 i § 7 ust. 1, 2 i 4 stosuje się odpowiednio.

§ 9.[Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko instruktora-pilota lub wykonujący loty w składzie załóg wojskowych statków powietrznych] 1. Żołnierz zawodowy, który w ramach obowiązków wynikających z opisu zajmowanego stanowiska służbowego wykonuje loty w składzie załóg wojskowych statków powietrznych, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej:

1) 1,80 – piloci, którzy wykonali powyżej 2000 godzin lotu;

2) 1,60 – piloci, którzy wykonali powyżej 1500 godzin do 2000 godzin lotu;

3) 1,30 – piloci, którzy wykonali powyżej 1100 godzin do 1500 godzin lotu;

4) 1,00 – piloci, którzy wykonali powyżej 750 godzin do 1100 godzin lotu, oraz inni członkowie załóg, którzy wykonali powyżej 2500 godzin lotu;

5) 0,80 – piloci, którzy wykonali powyżej 500 godzin do 750 godzin lotu, oraz inni członkowie załóg, którzy wykonali powyżej 2000 godzin do 2500 godzin lotu;

6) 0,60 – piloci, którzy wykonali powyżej 300 godzin do 500 godzin lotu, oraz inni członkowie załóg, którzy wykonali powyżej 1500 godzin do 2000 godzin lotu;

7) 0,50 – piloci, którzy wykonali do 300 godzin lotu, oraz inni członkowie załóg, którzy wykonali powyżej 1000 godzin do 1500 godzin lotu;

8) 0,40 – inni członkowie załóg, którzy wykonali powyżej 500 godzin do 1000 godzin lotu;

9) 0,30 – inni członkowie załóg, którzy wykonali do 500 godzin lotu.

1a. Mnożniki kwoty bazowej, o których mowa w ust. 1 pkt 1–7, zwiększa się pilotom, którzy wykonują loty samolotem wielozadaniowym F-16, przez okres:

1) do 3 lat – o 0,2;

2) od 3 do 6 lat – o 0,4;

3) od 6 do 9 lat – o 0,7;

4) od 9 do 12 lat – o 1,0;

5) powyżej 12 lat – o 1,5.

1b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio do żołnierza zawodowego wykonującego, w trakcie szkolenia wojskowego loty na samolocie wielozadaniowym F-16, niebędącym statkiem powietrznym używanym przez Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Dodatek specjalny w wysokości określonej w ust. 1 przyznaje się żołnierzowi zawodowemu, który w ciągu roku kalendarzowego wykonuje loty w wymiarze nie niższym niż:

1) 30 godzin – samolotem naddźwiękowym albo

2) 40 godzin – innym wojskowym statkiem powietrznym.

2a. Do liczby godzin lotów, o których mowa w ust. 1 i 2, wlicza się czas lotów wykonanych w składzie załóg wojskowych statków powietrznych w okresie pełnienia czynnej służby wojskowej przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej oraz czas lotów wykonanych przez żołnierza zawodowego w trakcie szkolenia wojskowego na innych niż wojskowe statkach powietrznych.

3. W przypadku wykonywania w ciągu roku kalendarzowego przez żołnierza zawodowego lotów różnymi statkami powietrznymi przyjmuje się normę godzin określoną w ust. 2 pkt 2.

4. Dla celów ustalania godzin lotu, o których mowa w ust. 1, czas lotu jest liczony od chwili, gdy wojskowy statek powietrzny rozpoczyna poruszanie się za pomocą własnej mocy w celu wykonania startu, do chwili zatrzymania się po wykonaniu lotu i wyłączeniu silnika (silników), z tym że czas lotu wykonanego:

1) statkiem powietrznym realizującym zadania w strefie działań wojennych – przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 3,0;

2) samolotem naddźwiękowym albo śmigłowcem pokładowym lotnictwa Marynarki Wojennej RP – przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 2,0;

3) samolotem odrzutowym poddźwiękowym – przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 1,5;

4) innym niż wymienionym w pkt 1 i 2 śmigłowcem – przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 1,2.

5. Żołnierzowi zawodowemu otrzymującemu dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, który w okresie roku kalendarzowego nie wykonał liczby godzin lotu określonej w ust. 2, począwszy od dnia 1 stycznia roku następnego dodatek specjalny przyznaje się w wysokości:

1) 1/30 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1, za każdą godzinę lotu wykonanego w okresie poprzedniego roku kalendarzowego – jeżeli żołnierz wykonywał loty wyłącznie samolotem naddźwiękowym;

2) 1/40 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1, za każdą godzinę lotu wykonanego w okresie poprzedniego roku kalendarzowego – w innym niż określony w pkt 1 przypadku.

6. Dodatek specjalny ustalony w sposób określony w ust. 5 wypłaca się żołnierzowi zawodowemu do czasu wykonania liczby godzin lotu określonej w ust. 2.

§ 9a.[Jednorazowy dodatek specjalny przysługujący żołnierzowi zawodowemu zajmującemu stanowisko instruktora-pilota] 1. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 9 ust. 1, posiadającemu co najmniej dziesięcioletni staż zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego, który wykonał bezawaryjnie zadania określone w indywidualnym rocznym planie szkolenia lotniczego, w wymiarze lotów nie niższym niż:

1) 30 godzin – samolotem naddźwiękowym albo

2) 40 godzin – innym wojskowym statkiem powietrznym

– po zakończeniu roku kalendarzowego przyznaje się jednorazowy dodatek specjalny w wysokości 300% kwoty pobieranego dodatku specjalnego o charakterze stałym.

2. Wysokość jednorazowego dodatku, o którym mowa w ust. 1, ulega zwiększeniu o 20% kwoty pobieranego przez żołnierza zawodowego dodatku specjalnego o charakterze stałym, za każdy pełny rok zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego ponad dziesięć lat, nie więcej jednak niż do wysokości 600%.

3. W przypadku wykonywania w ciągu roku kalendarzowego przez żołnierza zawodowego lotów różnymi statkami powietrznymi przyjmuje się normę godzin określoną w ust. 1 pkt 2. Przepis § 9 ust. 2a stosuje się odpowiednio.

4. Dla celów ustalania jednorazowego dodatku, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się staż zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego oraz kwotę dodatku o charakterze stałym, o którym mowa w § 9 ust. 1, ustalone na ostatni dzień roku kalendarzowego, za który żołnierzowi zawodowemu jest przyznawany ten dodatek.

5. Jednorazowy dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się również żołnierzowi zawodowemu, który w trakcie roku kalendarzowego został zwolniony ze stanowiska służbowego, o którym mowa w § 9 ust. 1, i przeniesiony do rezerwy kadrowej w związku ze skierowaniem na studia lub naukę do szkoły wojskowej albo niewojskowej oraz na staż, kurs lub specjalizację. Dodatek ustala się na podstawie stażu zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego oraz kwoty dodatku o charakterze stałym, o którym mowa w § 9 ust. 1, ustalonych na ostatni dzień zajmowania stanowiska służbowego przed przeniesieniem do rezerwy kadrowej. Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio.

§ 9b.[Jednorazowy dodatek specjalny przysługujący żołnierzowi zawodowemu wykonującemu loty oznaczone statusem HEAD] 1. Żołnierzowi zawodowemu, który w trakcie miesiąca kalendarzowego wykonywał loty oznaczone statusem HEAD, po zakończeniu miesiąca kalendarzowego przyznaje się jednorazowy dodatek specjalny ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej określonych w tabeli.

2. Przy określaniu wysokości dodatku, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się w szczególności liczbę lotów wykonanych w trakcie miesiąca kalendarzowego, poziom wyszkolenia specjalistycznego żołnierza oraz posiadane przez niego uprawnienia lotnicze, stopień trudności i złożoności wykonywanych zadań służbowych, a także uciążliwości i zagrożenia, które wystąpiły w trakcie wykonywania lotów.

§ 10.[Dodatek specjalny przyznawany za każdą godzinę lotu] Żołnierzowi zawodowemu nieuprawnionemu do dodatku specjalnego, o którym mowa w § 9, który wykonuje loty w składzie załogi wojskowego statku powietrznego, przyznaje się za każdą godzinę lotu dodatek specjalny w wysokości 1/30 najniższej miesięcznej kwoty dodatku specjalnego należnego pilotowi lub innemu członkowi załogi, w wysokości określonej odpowiednio w § 9 ust. 1 pkt 7 lub 9.

§ 10a.[Miesięczny dodatek specjalny za wykonywanie bezpośredniej obsługi wojskowych statków powietrznych] 1. Żołnierz zawodowy, który w ramach obowiązków wynikających z opisu zajmowanego stanowiska służbowego wykonuje bezpośrednią obsługę wojskowych statków powietrznych, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej:

1) do 0,10 – który pełnił służbę wojskową na stanowiskach objętych prawem do dodatku do 10 lat;

2) do 0,20 – który pełnił służbę wojskową na stanowiskach objętych prawem do dodatku od 10 do 20 lat;

3) do 0,30 – który pełnił służbę wojskową na stanowiskach objętych prawem do dodatku powyżej 20 lat.

2. Mnożniki kwoty bazowej, o których mowa w ust. 1, zwiększa się o 0,10 żołnierzom zawodowym wykonującym bezpośrednią obsługę samolotów wielozadaniowych F-16 lub śmigłowców pokładowych lotnictwa Marynarki Wojennej RP albo statków powietrznych przeznaczonych do wykonywania zadań transportu powietrznego o statusie HEAD.

3. Stanowiskami służbowymi objętymi prawem do dodatku, o którym mowa w ust. 1, są stanowiska służbowe w pododdziałach technicznych jednostek wojskowych, w których dokonuje się obsługi wojskowych statków powietrznych, oznaczone w etatach jednostek wojskowych cechą korpusu osobowego sił powietrznych – 22, cechą grupy osobowej inżynieryjno-lotniczej – J oraz symbolem specjalności wojskowej:

1) eksploatacja lotniczych urządzeń radioelektronicznych – 04 lub 24;

2) eksploatacja osprzętu lotniczego – 05 lub 27;

3) eksploatacja samolotów – 06 lub 28;

4) eksploatacja śmigłowców – 07 lub 33;

5) eksploatacja uzbrojenia lotniczego – 10 lub 38;

6) eksploatacja lotniczych urządzeń fotograficznych – 22;

7) eksploatacja lotniczych urządzeń noktowizyjnych – 23;

8) obsługa osprzętu lotniczego – 65;

9) obsługa lotniczych urządzeń fotograficznych – 61;

10) obsługa lotniczych urządzeń radioelektronicznych – 62;

11) obsługa techniczna samolotów poddźwiękowych – 67;

12) obsługa techniczna samolotów naddźwiękowych – 68;

13) obsługa techniczna samolotów transportowych – 69;

14) obsługa techniczna śmigłowców – 74;

15) obsługa uzbrojenia lotniczego – 78.

4. Przy przyznawaniu żołnierzowi zawodowemu dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się w szczególności poziom wyszkolenia specjalistycznego żołnierza oraz posiadane przez niego uprawnienia w zakresie obsługi statków powietrznych, stopień trudności i złożoności wykonywanych zadań, liczbę podległych lub nadzorowanych żołnierzy, a także uciążliwości i zagrożenia związane z realizacją zadań wynikających z zajmowanego stanowiska służbowego.

5. Do okresu służby uprawniającego do przyznania dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, wlicza się okres pobierania przez żołnierza zawodowego dodatku za bezpośrednią obsługę statków powietrznych, na podstawie obowiązujących przed dniem 1 lipca 2004 r. przepisów w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy.

6. Dla celów ustalenia wysokości dodatku specjalnego w ostatnim miesiącu pełnienia zawodowej służby wojskowej, uwzględnia się okresy pobierania dodatku oraz pełnienia służby przyjmowane przy ustalaniu wysokości dodatku, o którym mowa w ust. 1.

§ 11.[Miesięczny dodatek specjalny przysługujący żołnierzowi zajmującemu etatowe stanowisko w składzie załogi jednostki pływającej] 1. Żołnierz zawodowy zajmujący etatowe stanowisko w składzie załogi jednostki pływającej Marynarki Wojennej, który wychodzi na morze na tej lub innej jednostce pływającej Marynarki Wojennej, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny, ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej określonych w tabeli.

2. Dodatek specjalny w wysokości wynikającej z ust. 1 przyznaje się żołnierzowi zawodowemu, który w składzie załogi jednostki pływającej Marynarki Wojennej przebywa na morzu w łącznym wymiarze nie niższym niż 30 dni w ciągu roku kalendarzowego, w czasie nie krótszym niż 6 godzin dziennie. Czas przebywania jednostki pływającej Marynarki Wojennej na morzu jest liczony od chwili minięcia głowic falochronów wejściowych do portu przy wyjściu na morze do chwili minięcia tych głowic przy wejściu do portu.

3. Do czasu służby w składach etatowych załóg jednostek pływających Marynarki Wojennej, o którym mowa w ust. 1, oraz do czasu przebywania na morzu, o którym mowa w ust. 2, wlicza się odpowiednio czas służby w składach etatowych załóg jednostek pływających oraz dni przebywania na morzu w okresie pełnienia czynnej służby wojskowej przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej.

4. Żołnierzowi zawodowemu otrzymującemu dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, który w okresie roku kalendarzowego wychodził na jednostkach pływających Marynarki Wojennej na morze w wymiarze niższym niż określony w ust. 2, począwszy od dnia 1 stycznia roku następnego dodatek specjalny przyznaje się w wysokości 1/30 miesięcznej stawki dodatku określonej w ust. 1, za każdy dzień w okresie poprzedniego roku kalendarzowego, w którym żołnierz wypływał na morze na czas nie krótszy niż 6 godzin dziennie. Przepis § 9 ust. 6 stosuje się odpowiednio.

§ 12.[Dodatek specjalny za każdy dzień zaokrętowania połączonego z wyjściem na morze] Żołnierzowi zawodowemu nieuprawnionemu do dodatku specjalnego, o którym mowa w § 11, który wykonuje czynności służbowe na jednostkach pływających Marynarki Wojennej, przyznaje się za każdy dzień zaokrętowania połączonego z wyjściem na morze na czas nie krótszy niż 6 godzin dodatek w wysokości 1/30 najniższej miesięcznej stawki dodatku specjalnego wypłacanej żołnierzowi na podstawie § 11 ust. 1, uzależnionej od rodzaju jednostki pływającej, na której żołnierz wykonywał obowiązki służbowe.

§ 13.[Miesięczny dodatek specjalny za wykonywanie zadań pod wodą z użyciem sprzętu nurkowego] 1. Żołnierz zawodowy wykonujący w ramach obowiązków wynikających z opisu zajmowanego stanowiska służbowego zadania pod wodą z użyciem sprzętu nurkowego otrzymuje miesięczny dodatek specjalny, ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej:

1) 0,60 – który wykonał pod wodą zadania w łącznym wymiarze powyżej 1500 godzin;

2) 0,50 – który wykonał pod wodą zadania w łącznym wymiarze powyżej 1000 do 1500 godzin;

3) 0,40 – który wykonał pod wodą zadania w łącznym wymiarze powyżej 500 do 1000 godzin;

4) 0,30 – który wykonał pod wodą zadania w łącznym wymiarze do 500 godzin.

1a. Mnożniki kwoty bazowej, o których mowa w ust. 1, zwiększa się o 0,30 żołnierzom zawodowym wykonującym nurkowania w głębinowym sprzęcie nurkowym zasilanym mieszaniną oddechową.

2. Dodatek specjalny w wysokości określonej w ust. 1 przyznaje się żołnierzowi zawodowemu, który w ramach wykonywania zadań służbowych w ciągu roku kalendarzowego przebywa pod wodą w wymiarze nie niższym niż:

1) 30 godzin – w głębinowym sprzęcie nurkowym zasilanym mieszaniną oddechową;

2) 60 godzin – w autonomicznych aparatach nurkowych o zamkniętym obiegu tlenu albo zamkniętym lub półzamkniętym obiegu mieszaniny oddechowej;

3) 90 godzin – w sprzęcie nurkowym zasilanym sprężonym powietrzem.

2a. W przypadku wykonywania w ciągu roku kalendarzowego przez żołnierza zawodowego zadań pod wodą w różnym sprzęcie nurkowym przyjmuje się normę godzin określoną w ust. 2 pkt 3, z tym że czas pobytu pod wodą:

1) w głębinowym sprzęcie nurkowym zasilanym mieszaniną oddechową przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 3,0;

2) w autonomicznych aparatach nurkowych o zamkniętym obiegu tlenu albo o zamkniętym lub półzamkniętym obiegu mieszaniny oddechowej przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 1,5.

2b. Do czasu wykonywania zadań pod wodą, o którym mowa w ust. 1 i 2, wlicza się czas wykonywania zadań pod wodą z użyciem sprzętu nurkowego w okresie pełnienia czynnej służby wojskowej przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej.

3. Dla celów ustalania łącznego czasu wykonywania zadań pod wodą, o którym mowa w ust. 1, czas przebywania pod wodą jest liczony od chwili rozpoczęcia zanurzania pod wodę do chwili zakończenia wynurzania spod wody. Przepis ust. 2a stosuje się odpowiednio.

4. Żołnierzowi zawodowemu otrzymującemu dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, który w okresie roku kalendarzowego nie wykonał liczby godzin pobytu pod wodą określonej w ust. 2 albo w ust. 2a, począwszy od dnia 1 stycznia roku następnego dodatek specjalny przyznaje się w wysokości:

1) 1/30 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1, za każdą godzinę pobytu pod wodą w okresie poprzedniego roku kalendarzowego – jeżeli żołnierz wykonywał zadania w głębinowym sprzęcie nurkowym zasilanym mieszaniną oddechową;

2) 1/60 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1, za każdą godzinę pobytu pod wodą w okresie poprzedniego roku kalendarzowego w autonomicznych aparatach nurkowych o zamkniętym obiegu tlenu albo zamkniętym lub półzamkniętym obiegu mieszaniny oddechowej;

3) 1/90 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1, za każdą godzinę pobytu pod wodą w okresie poprzedniego roku kalendarzowego w sprzęcie nurkowym zasilanym sprężonym powietrzem.

Przepis § 9 ust. 6 stosuje się odpowiednio.

§ 14.[Dodatek specjalny za każdą godzinę wykonywania zadań pod wodą z użyciem sprzętu nurkowego lub zadań w warunkach sztucznie podwyższonego ciśnienia atmosferycznego] Żołnierzowi zawodowemu nieuprawnionemu do dodatku specjalnego, o którym mowa w § 13, który wykonuje zadania pod wodą z użyciem sprzętu nurkowego albo zadania w warunkach sztucznie podwyższonego ciśnienia atmosferycznego, przyznaje się za każdą godzinę wykonywania tych zadań dodatek specjalny w wysokości 1/30 miesięcznej stawki dodatku specjalnego wypłacanej żołnierzowi na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4.

§ 15.[Miesięczny dodatek specjalny za wykonywanie w ramach obowiązków służbowych skoków ze spadochronem] 1. Żołnierz zawodowy, który w ramach obowiązków wynikających z opisu zajmowanego stanowiska służbowego wykonuje skoki ze spadochronem, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej:

1) 0,45 – żołnierz, który wykonał powyżej 1000 skoków ze spadochronem;

2) 0,40 – żołnierz, który wykonał powyżej 500 do 1000 skoków ze spadochronem;

3) 0,35 – żołnierz, który wykonał powyżej 300 do 500 skoków ze spadochronem;

4) 0,30 – żołnierz, który wykonał powyżej 100 do 300 skoków ze spadochronem;

5) 0,20 – żołnierz, który wykonał do 100 skoków ze spadochronem.

2. Dodatek specjalny w wysokości wynikającej z ust. 1 przyznaje się żołnierzowi zawodowemu, który w ramach szkolenia jednostek lub pododdziałów wojskowych objętych szkoleniem spadochronowym wykonuje w ciągu roku kalendarzowego co najmniej:

1) 20 skoków ze spadochronem – jeżeli żołnierz pełni służbę w charakterze wojskowego instruktora spadochronowego;

2) 5 skoków ze spadochronem – innemu żołnierzowi.

2a. Do liczby wykonanych skoków ze spadochronem, o których mowa w ust. 1 i 2, wlicza się skoki ze spadochronem wykonane w ramach szkolenia jednostek lub pododdziałów wojskowych objętych szkoleniem spadochronowym w okresie pełnienia czynnej służby wojskowej przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej.

3. Żołnierzowi zawodowemu otrzymującemu dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, który w okresie roku kalendarzowego nie wykonał liczby skoków określonej w ust. 2, począwszy od dnia 1 stycznia roku następnego dodatek specjalny przyznaje się w wysokości:

1) 1/20 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1 – za każdy skok wykonany w okresie poprzedniego roku kalendarzowego, jeżeli żołnierz pełni służbę w charakterze instruktora spadochronowego;

2) 1/5 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1 – za każdy skok wykonany w okresie poprzedniego roku kalendarzowego, w innym niż określony w pkt 1 przypadku.

Przepis § 9 ust. 6 stosuje się odpowiednio.

§ 16.[Dodatek specjalny za każdy skok ze spadochronem wykonany w trakcie szkolenia] Żołnierzowi zawodowemu nieuprawnionemu do dodatku specjalnego, o którym mowa w § 15, przyznaje się za każdy skok ze spadochronem wykonany w trakcie szkolenia jednostek lub pododdziałów wojskowych objętych szkoleniem spadochronowym, dodatek specjalny w wysokości 1/30 miesięcznej stawki dodatku, wypłacanej żołnierzom na podstawie § 15 ust. 1 pkt 5.

§ 17.[Miesięczny dodatek specjalny dla żołnierza zawodowego pełniącego służbę w Jednostce Wojskowej Nr 2305] 1. Żołnierz zawodowy pełniący służbę w Jednostce Wojskowej Nr 2305, który wykonuje zadania polegające na bezpośrednim fizycznym zwalczaniu terroryzmu lub uczestniczy w szkoleniu w tym zakresie, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej określonych w tabeli.

2. Przy przyznawaniu żołnierzowi zawodowemu dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się w szczególności sposób wywiązywania się z obowiązków służbowych, stopień trudności i złożoności powierzanych zadań, liczbę podległych żołnierzy oraz stopień niebezpieczeństwa utraty przez niego zdrowia lub życia, inne uciążliwości i niebezpieczeństwa związane z realizacją zadań wynikających z zajmowanego stanowiska służbowego, a także poziom wyszkolenia wojskowego i specjalistycznego żołnierza.

§ 18.[Miesięczny dodatek specjalny dla żołnierza, który wykonuje czynności w Żandarmerii Wojskowej] 1. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe określone grupą osobową operacyjno-rozpoznawczą lub dochodzeniowo-śledczą, który wykonuje czynności operacyjno-rozpoznawcze lub dochodzeniowo-śledcze w Żandarmerii Wojskowej, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej:

1) do 0,30 – w przypadku żołnierza, który pełnił służbę wojskową na stanowiskach objętych prawem do dodatku do 10 lat;

2) do 0,40 – w przypadku żołnierza, który pełnił służbę wojskową na stanowiskach objętych prawem do dodatku od 10 do 20 lat;

3) do 0,50 – w przypadku żołnierza, który pełnił służbę wojskową na stanowiskach objętych prawem do dodatku powyżej 20 lat.

2. Przy przyznawaniu żołnierzowi zawodowemu dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się w szczególności stopień trudności i złożoności powierzanych zadań oraz efekty uzyskiwane w trakcie ich realizowania, a także poziom doświadczenia i wyszkolenia specjalistycznego żołnierza.

3. Do czasu uprawniającego do przyznania dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, wlicza się czas dotychczasowego pełnienia służby w wojskowych organach ścigania i wojskowych służbach specjalnych.

§ 18a.[Miesięczny dodatek specjalny dla żołnierza w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego lub Służbie Wywiadu Wojskowego] 1. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego lub Służbie Wywiadu Wojskowego otrzymuje miesięczny dodatek specjalny w wysokości od 0,04 do 2,5 kwoty bazowej.

2. Przy przyznawaniu żołnierzowi zawodowemu dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się w szczególności sposób wywiązywania się z obowiązków służbowych, zakres tych obowiązków oraz posiadane kwalifikacje zawodowe.

3. Dla celów ustalenia wysokości dodatku specjalnego w ostatnim miesiącu pełnienia zawodowej służby wojskowej, okres otrzymywania dodatku:

1) dla żołnierzy Wojskowych Służb Informacyjnych i Żandarmerii Wojskowej,

2) specjalnego z tytułu wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych lub zabezpieczenia operacyjnego w Wojskowych Służbach Informacyjnych oraz operacyjno-rozpoznawczych lub dochodzeniowo-śledczych w Żandarmerii Wojskowej,

3) specjalnego za wykonywanie czynności operacyjno-rozpoznawczych lub dochodzeniowo-śledczych w Żandarmerii Wojskowej albo czynności operacyjno-rozpoznawczych lub analityczno-informacyjnych w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego lub Służbie Wywiadu Wojskowego

– traktuje się jako okres otrzymywania dodatku, o którym mowa w ust. 1.

§ 19.[Miesięczny dodatek specjalny dla żołnierza zawodowego pełniącego służbę w etatowych patrolach rozminowania] 1. Żołnierz zawodowy pełniący służbę w etatowych patrolach rozminowania, który wykonuje czynności polegające na rozminowywaniu terenu lub jego oczyszczaniu z przedmiotów wybuchowych albo niebezpiecznych, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny do wysokości 0,60 kwoty bazowej.

2. Przy przyznawaniu żołnierzowi zawodowemu dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się w szczególności stopień niebezpieczeństwa utraty zdrowia lub życia oraz inne uciążliwości i niebezpieczeństwa w trakcie wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, a także poziom wyszkolenia specjalistycznego żołnierza.

§ 20.[Miesięczny dodatek specjalny za służbę w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych] 1. Żołnierz zawodowy, który pełni służbę w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych co najmniej przez połowę obowiązującego czasu służby, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej:

1) przy pierwszym stopniu szkodliwości lub uciążliwości – 0,05;

2) przy drugim stopniu szkodliwości lub uciążliwości – 0,06;

3) przy trzecim stopniu szkodliwości lub uciążliwości – 0,08;

4) przy czwartym stopniu szkodliwości lub uciążliwości – 0,12.

2. Wykaz szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych warunków pełnienia służby stanowi załącznik do rozporządzenia.

3. Dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, za służbę pełnioną w warunkach określonych w ust. 1 pkt 1, 2 i 4, ust. 2 pkt 1, 2 i 6 załącznika do rozporządzenia, przyznaje się żołnierzowi zawodowemu, jeżeli w środowisku pełnienia służby są przekroczone najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia określone w przepisach w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, wydanych na podstawie art. 228 § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.).

4. Pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia, o których mowa w ust. 3, dokonują laboratoria określone w przepisach w sprawie badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, wydanych na podstawie art. 227 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.

5. Wypłatę dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, wstrzymuje się w przypadku osiągnięcia poprawy warunków służby, popartej badaniami środowiskowymi lub po wyeliminowaniu czynnika szkodliwego.

§ 21.[Dodatek specjalny za każdy dzień wykonywania zadań związanych z bezpośrednim udziałem w zapobieganiu skutkom klęsk żywiołowych] Żołnierzowi zawodowemu wykonującemu poza macierzystą jednostką wojskową zadania związane z bezpośrednim udziałem w zapobieganiu skutkom klęsk żywiołowych lub ich usuwaniu albo ratownicze przyznaje się dodatek specjalny w wysokości 0,03 kwoty bazowej za każdy dzień wykonywania tych zadań.

§ 23.[Zbieg uprawnień do dodatku służbowego] 1. W przypadku żołnierza zawodowego spełniającego jednocześnie warunki uprawniające do otrzymywania dodatku służbowego na podstawie § 22 ust. 1 pkt 1 lub pkt 2 przyznaje się dodatek służbowy w najwyższej wysokości.

2. W zakresie przyznawania dodatku służbowego, o którym mowa w § 22, przepisy § 7 i 8 stosuje się odpowiednio.

§ 25.[Okresy uwzględniane do okresu służby wojskowej] Do okresu służby wojskowej, o którym mowa w § 24, uwzględnia się okresy:

1) pełnienia zawodowej służby wojskowej;

2) służby pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego;

2a) służby przygotowawczej;

3) odbywania:

a) zasadniczej służby wojskowej,

b) nadterminowej zasadniczej służby wojskowej,

c) przeszkolenia wojskowego,

d) ćwiczeń wojskowych,

e) okresowej służby wojskowej;

4) pełnienia służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny.

§ 25b.[Wstrzymanie wypłaty oraz obniżenie wysokości dodatku] 1. Dodatek, o którym mowa w § 25a ust. 1, wstrzymuje się od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym:

1) żołnierzowi zawodowemu doręczono ostateczną opinię służbową, w której wystawiono ogólną ocenę niższą niż bardzo dobra;

2) wydano decyzję (rozkaz) o utracie przez żołnierza zawodowego posiadanej trzeciej klasy kwalifikacyjnej;

3) żołnierz zawodowy w nakazanym terminie nie potwierdził posiadanej trzeciej klasy kwalifikacyjnej.

2. Dodatek, o którym mowa w § 25a ust. 1, obniża się od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym:

1) wydano decyzję (rozkaz) o utracie przez żołnierza zawodowego klasy kwalifikacyjnej,

2) żołnierz zawodowy w nakazanym terminie nie potwierdził klasy kwalifikacyjnej – jeżeli żołnierz posiadał wyższą niż trzecia klasę kwalifikacyjną.

§ 26a.[Dodatek specjalny za wykonywanie czynności w Wojskowych Służbach Informacyjnych] 1. Żołnierz zawodowy, który do dnia 30 września 2006 r. otrzymywał dodatek specjalny za wykonywanie czynności operacyjno-rozpoznawczych lub zabezpieczenia operacyjnego w Wojskowych Służbach Informacyjnych, na podstawie § 18, otrzymuje nadal ten dodatek – do czasu wyznaczenia na stanowisko służbowe lub zwolnienia z zawodowej służby wojskowej.

2. Żołnierzowi zawodowemu, który przed dniem 1 października 2006 r. otrzymywał dodatek, o którym mowa w ust. 1, dodatek ten przysługuje w ostatnim miesiącu pełnienia służby wojskowej.

3. W zakresie przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1 i 2, w ostatnim miesiącu pełnienia zawodowej służby wojskowej, przepisy § 7 i 8 stosuje się odpowiednio. W razie zbiegu prawa do takiego dodatku z dodatkiem specjalnym przysługującym na podstawie rozporządzenia, żołnierz zawodowy otrzymuje tylko jeden najwyższy dodatek.

§ 27.[Ustalanie czasu służby] 1. Dla celów, o których mowa w § 7 ust. 1:

1) okres pobierania przez żołnierza zawodowego przed dniem 30 czerwca 2004 r. dodatku o charakterze stałym dla personelu latającego, za służbę na morzu, desantowego, dla żołnierza Wojskowych Służb Informacyjnych i Żandarmerii Wojskowej albo za służbę w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych, przysługującego mu na podstawie rozporządzenia wymienionego w § 26 ust. 1, traktuje się jako okres otrzymywania dodatku specjalnego, o którym jest mowa odpowiednio w § 9, 11, 15, 18 albo 20 niniejszego rozporządzenia;

2) okres służby pełnionej przez żołnierza zawodowego przed dniem 30 czerwca 2004 r. w Jednostce Wojskowej Nr 2305 albo w składzie etatowych patroli rozminowania traktuje się jako okres otrzymywania dodatku specjalnego, o którym jest odpowiednio mowa w § 17 albo 19;

3) okresy służby pełnionej przez żołnierza zawodowego w charakterze nurka lub płetwonurka przed dniem 30 czerwca 2004 r., w których wykonywał on normy roczne przebywania pod wodą określone w przepisach wydanych na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66 i Nr 121, poz. 1264), traktuje się jako okresy otrzymywania dodatku specjalnego, o którym jest mowa w § 13.

2. Dla celów ustalenia czasu służby w składzie załóg jednostek pływających, o którym mowa w § 11 ust. 1, przyjmuje się ustalony na dzień 30 czerwca 2004 r. czas służby żołnierza zawodowego uprawniający do zwiększenia dodatku za służbę na morzu, uwzględniający okresy określone w § 12 ust. 4 rozporządzenia wymienionego w § 26 ust. 1.

§ 28.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r., z tym że przepisy § 9 ust. 2, § 11 ust. 2, § 13 ust. 2 i § 15 ust. 2 stosuje się od dnia 1 stycznia 2005 r.¹⁾

Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej
z dnia 8 czerwca 2004 r.

WYKAZ SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA LUB UCIĄŻLIWYCH WARUNKÓW PEŁNIENIA SŁUŻBY PRZEZ ŻOŁNIERZY

1. Szkodliwe dla zdrowia lub uciążliwe warunki służby uprawniające do dodatku w wysokości przewidzianej dla pierwszego stopnia szkodliwości:

1) narażenie na działanie pyłów niewywołujących zwłóknienia tkanki płucnej;

2) narażenie na działanie substancji toksycznych niekumulujących się w organizmie;

3) praca w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura efektywna powyżej 25°C lub poniżej 10°C;

4) narażenie na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone;

5) praca w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80%, w wodzie lub błocie;

6) praca w zaciemnionych pomieszczeniach, w których natężenie oświetlenia elektrycznego ze względów technologicznych jest poniżej wartości określonych w Polskich Normach w warunkach ciągłego migotania punktów świetlnych aparatury wskaźnikowej lub działania urządzeń projekcyjnych;

7) narażenie na wibrację ogólną;

8) praca w pomieszczeniach, w których ze względów technologicznych albo ze względu na rodzaj wykonywanej służby stosowane jest wyłącznie oświetlenie elektryczne;

9) praca w radiowych obiektach nadawczych i centrach radioodbiorczych, w stacjach radiowych, radiolokacyjnych i radioliniowych;

10) obsługa aparatury w gabinetach fizykoterapii;

11) narażenie na działanie promieniowania laserowego.

2. Szkodliwe dla zdrowia lub uciążliwe warunki służby uprawniające do dodatku w wysokości przewidzianej dla drugiego stopnia szkodliwości:

1) narażenie na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki płucnej;

2) narażenie na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie;

3) narażenie na obniżone lub podwyższone ciśnienie wynikające z procesu technologicznego, w szczególności w komorach ciśnieniowych i kesonowych;

4) narażenie na szkodliwe działanie miejscowych wibracji, w szczególności używanie ręcznych narzędzi pneumatycznych;

5) praca w pomieszczeniach zlokalizowanych poniżej poziomu otaczającego terenu – zgodnie z ogólnymi przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy;

6) narażenie na hałas;

7) praca przy montażu, demontażu, konserwacji i naprawie akumulatorów;

8) praca przy magazynowaniu i dystrybucji niebezpiecznych środków o działaniu chemicznym, promieniotwórczym i biologicznym;

9) załadunek, rozładunek, transport i magazynowanie paliw oraz uzupełnianie nimi sprzętu;

10) praca w warunkach narażenia na działanie szkodliwych czynników biologicznych zakwalifikowanych do 2–4 grupy zagrożenia, których wykaz określają przepisy wydane na podstawie art. 222¹ § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy;

11) praca w pracowniach i laboratoriach lub prosektoriach anatomii patologicznej i medycyny sądowej.

3. Szkodliwe dla zdrowia lub uciążliwe warunki służby uprawniające do dodatku w wysokości przewidzianej dla trzeciego stopnia szkodliwości:

1) narażenie na działanie substancji, preparatów lub czynników o działaniu rakotwórczym lub mutagennym, których wykaz określają przepisy wydane na podstawie art. 222 § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy;

2) narażenie na promieniowanie jonizujące;

3) narażenie na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości od 0,1 MHz do 300 000 MHz w strefie zagrożenia;

4) przewijanie kabli oraz remont i konserwacja linii kablowej w osłonie ołowianej.

4. Szkodliwe dla zdrowia lub uciążliwe warunki służby uprawniające do dodatku w wysokości przewidzianej dla czwartego stopnia szkodliwości:

1) wytwarzanie, remontowanie, niszczenie oraz magazynowanie i transportowanie materiałów wybuchowych, łatwo palnych i samozapalnych;

2) wytwarzanie, magazynowanie, transportowanie oraz napełnianie i instalowanie zbiorników gazów sprężonych i rozpuszczonych pod ciśnieniem;

3) narażenie na działanie fazy ciekłej lub gazowej paliw, w szczególności benzyny, RMN oraz niebezpiecznych środków o działaniu chemicznym, promieniotwórczym i biologicznym – w laboratoriach oraz przy pracach naukowo-badawczych z tymi materiałami;

4) wykonywanie prób z bronią i materiałami wybuchowymi;

5) praca przy urządzeniach elektroenergetycznych znajdujących się pod napięciem, wykonywana zgodnie z przepisami w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy urządzeniach i instalacjach energetycznych;

6) rozbudowa, remont, konserwacja kanalizacji teletechnicznej oraz naprawa i konserwacja linii kablowych w studzienkach i komorach kablowych;

7) praca wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów, studni;

8) praca pod ziemią lub pod wodą;

9) praca przy neutralizacji niebezpiecznych środków o działaniu chemicznym, promieniotwórczym i biologicznym;

10) narażenie na pyły lub aerozole rozpuszczalnych soli metali ciężkich;

11) praca w kontakcie z materiałem zakaźnym lub chorymi zakaźnie ludźmi albo zwierzętami;

12) praca w bezpośrednim kontakcie z ludźmi chorymi na choroby psychiczne lub upośledzonymi w znacznym stopniu;

13) praca na wysokości powyżej 2 m i w wykopach o głębokości poniżej 2 m od poziomu terenu.