Na podstawie art. 26 pkt 3 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. Nr 169, poz. 1200, z późn. zm.) zarządza się, co następuje:

§ 1.[Metody badania jakości gazu skroplonego (LPG)] Metody badania jakości gazu skroplonego (LPG) określa załącznik do rozporządzenia.

§ 2.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki
z dnia 23 marca 2007 r.

METODY BADANIA JAKOŚCI GAZU SKROPLONEGO (LPG)

1. Liczbę oktanową motorową – MON określa się w oparciu o skład gazu skroplonego (LPG), oznaczanego metodą chromatografii gazowej, na podstawie liczb oktanowych składników tego gazu i ich stężeń.

1. 1. Sposób oznaczenia stężenia składników gazu skroplonego (LPG) określa norma PN-ISO 7941.

1. 2. Sposób obliczania i podawania wyników badań oraz przedstawianie tych wyników określa załącznik B normy PN-EN 589.

2. Całkowitą zawartość dienów oznacza się metodą polegającą na fizycznym rozdziale składników gazu z wykorzystaniem chromatografii gazowej.

2. 1. Sposób wykonania oznaczenia, stosowane materiały, rodzaj aparatury, sposób pobierania próbek, procedurę analityczną, podawanie wyników analizy oraz w szczególności precyzję metody dla propanu technicznego chromatografii gazowej określa norma PN-ISO 7941.

3. Obecność siarkowodoru wykrywa się metodą z octanem ołowiu (II), polegającą na przepuszczaniu odparowanej próbki nad zwilżonym papierkiem nasyconym octanem ołowiu (II) i powstawaniu, w wyniku reakcji, siarczku ołowiu, zabarwiającego papierek w zależności od zawartości obecnego siarkowodoru.

3. 1. Sposób wykonania oznaczenia, rodzaj stosowanej aparatury, sposób pobierania próbek oraz procedurę wykrywania obecności siarkowodoru, a także sposób sporządzania sprawozdania z badań określa norma PN-EN ISO 8819.

4. Całkowitą zawartość siarki oznacza się:

1) w drodze spalania, metodą Wickbolda, polegającą na wprowadzeniu próbki analitycznej gazowej lub ciekłej do płomienia tlenowo-wodorowego w celu spalenia przy zachowaniu znacznego nadmiaru tlenu, albo

2) metodą utleniania siarki w rurze do spalań do ditlenku siarki i kulometrycznym oznaczeniu jonów jodu I^– po reakcji I₂ z ditlenkiem siarki, albo

3) metodą fluorescencji w nadfiolecie, polegającą na utlenianiu siarki do ditlenku siarki w wysokiej temperaturze w atmosferze wzbogaconej w tlen w rurze do spalań, wzbudzeniu ditlenku siarki i pomiarze promieniowania fluorescencyjnego emitowanego przez wzbudzony ditlenek siarki.

4. 1. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 4 ppkt 1 stosowane odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, wielkość próbki, sposób wykonania oznaczenia zaabsorbowanej siarki i jej oznaczanie, badanie sprawdzające, sposób podawania wyniku, precyzję metody, a także sposób sporządzania sprawozdania z badań określa norma PN-EN 24260.

4. 2. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 4 ppkt 2 stosowane odczynniki i materiały, sposób wykonania oznaczenia, sposób podawania wyniku, precyzję metody, a także sposób sporządzania sprawozdania z badań określa norma ASTM D 3246.

4. 3. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 4 ppkt 3 rodzaj stosowanej aparatury oraz odczynników, występujące czynniki ryzyka, sposób pobierania próbek, precyzję metody fluorescencji w nadfiolecie oraz obliczanie wyników określa norma ASTM D 6667.

5. Działanie korodujące na miedzi określa się metodą polegającą na zanurzaniu na godzinę płytki miedzianej w próbce gazu skroplonego (LPG), znajdującej się w bombie do badania korozji i ocenie korodującego działania próbki na miedź, poprzez porównanie z wzorcami korozji miedzi.

5. 1. Sposób wykonania badania, stosowane odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, sposób przygotowania płytek, ocenę wyników, a także sposób sporządzania sprawozdania z badań określa norma PN-EN ISO 6251.

6. Pozostałość po odparowaniu oznacza się wysokotemperaturową metodą:

1) chromatografii gazowej, po odparowaniu w temperaturze pokojowej, a następnie w suszarce w temperaturze 105°C albo

2) grawimetryczną, polegającą na wagowym oznaczeniu rozpuszczalnej pozostałości w gazie skroplonym (LPG) po jego odparowaniu w temperaturze 105°C.

6. 1. W przypadku oznaczania pozostałości po odparowaniu w sposób określony w pkt 6 ppkt 1 sposób wykonania oznaczenia, stosowane odczynniki, rodzaj oraz przygotowanie aparatury, przygotowanie wyposażenia, procedurę badania, obliczanie i przedstawianie wyników oraz precyzję metody określa norma PN-EN 15470.

6. 2. W przypadku oznaczania pozostałości po odparowaniu w sposób określony w pkt 6 ppkt 2 sposób wykonania oznaczenia, stosowane odczynniki, rodzaj oraz przygotowanie aparatury, przygotowanie wyposażenia, procedurę badania, obliczanie i przedstawianie wyników oraz precyzję metody określa norma PN-EN 15471.

7. Względną prężność par w temperaturze 40°C oznacza się:

1) metodą LPG, polegającą na napełnieniu do pełna aparatu do badań porcją próbki gazu skroplonego (LPG), usunięciu określonej części tej próbki, zanurzeniu aparatu w łaźni wodnej utrzymującej temperaturę oznaczania i zapisaniu odczytanego na manometrze w warunkach ustalonych normą ciśnienia, skorygowanego o różnicę wskazań manometru i ciśnienia atmosferycznego, albo

2) metodą obliczeniową, opartą na współczynnikach prężności par dla indywidualnych składników gazu skroplonego (LPG).

7. 1. W przypadku oznaczania względnej prężności par w sposób określony w pkt 7 ppkt 1 rodzaj aparatury i jej przygotowanie, pobieranie i postępowanie z próbkami, sposób: wykonania oznaczenia, wyznaczania błędu manometru, obliczenia i podawania wyników, precyzję metody, a także sposób sporządzania sprawozdania z badań określa norma PN-EN ISO 4256.

7. 2. W przypadku oznaczania względnej prężności par w sposób określony w pkt 7 ppkt 2 procedurę oznaczania, sposób obliczania i przedstawiania wyników, dokładność, a także sposób sporządzania sprawozdania z badań określa norma PN-EN ISO 8973 wraz z załącznikiem C normy PN-EN 589.

8. Temperaturę, w której względna prężność par jest nie mniejsza niż 150 kPa, oznacza się metodą obliczeniową, opartą na współczynnikach prężności par dla indywidualnych składników gazu skroplonego (LPG).

8. 1. Procedurę oznaczania, sposób obliczania i przedstawiania wyników, dokładność, a także sposób sporządzania sprawozdania z badań określa norma PN-EN ISO 8973 wraz z załącznikiem C normy PN-EN 589.

9. Zawartość wody określa się metodą obserwacji wizualnej gazu skroplonego (LPG) po schłodzeniu próbki poniżej temperatury 0°C.

9. 1. Sposób wykonania oznaczenia, rodzaj oraz przygotowanie aparatury, przygotowanie wyposażenia, procedurę badania oraz przedstawianie wyników określa norma PN-EN 15469.

10. Zapach określa się metodą polegającą na przeprowadzeniu próbki gazu skroplonego (LPG) całkowicie w stan pary i rozcieńczaniu jej oczyszczonym powietrzem, tak aby mieszanina zawierała gaz skroplony (LPG) o stężeniu wynoszącym 20% dolnej granicy wybuchowości w powietrzu.

10. 1. Sposób wykonania badania, rodzaj stosowanego materiału i aparatury oraz podawanie wyników badań określa załącznik A normy PN-EN 589.

11. Procedurę postępowania w sprawach dotyczących precyzji metody badania oraz interpretacji wyników badań określa norma PN-EN ISO 4259.