ARTYKUŁ 1

[1] Artykuł 10 ustęp 2 otrzymuje następujące brzmienie:

„2. Jednakże dywidendy takie mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli właściciel dywidend ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek tak ustalony nie może przekroczyć:

a) 0 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli właścicielem jest spółka (inna niż spółka osobowa), której bezpośredni udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy wynosi co najmniej 10 procent i posiadała ona ten udział przez nieprzerwany 24 miesięczny okres poprzedzający dzień wypłaty dywidend;

b) 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.

Postanowienia niniejszego ustępu nie dotyczą opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których dywidendy są wypłacane.”.

ARTYKUŁ 2

W Artykule 11 ustęp 2 otrzymuje następujące brzmienie:

„2. Jednakże, takie odsetki mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli właściciel odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty odsetek brutto.”.

ARTYKUŁ 3

Artykuł 12 ustęp 2 otrzymuje następujące brzmienie:

„2. Jednakże takie należności licencyjne mogą być również opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli właściciel należności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty należności licencyjnych brutto.”.

ARTYKUŁ 4

1. Artykuł 13 ustęp 4 otrzymuje następujące brzmienie:

„4. Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), których wartość w więcej niż 50 procentach pochodzi bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.”.

2. W artykule 13 dodaje się ustęp 5 w następującym brzmieniu:

„5. Zyski z tytułu przeniesienia własności jakiegokolwiek innego majątku, niż wymieniony w ustępach 1, 2, 3 i 4 podlegają opodatkowaniu wyłącznie w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.”.

ARTYKUŁ 5

Artykuł 24 otrzymuje następujące brzmienie:

„Artykuł 24

Unikanie podwójnego opodatkowania

1. Z uwzględnieniem postanowień ustawodawstwa Luksemburga w zakresie unikania podwójnego opodatkowania, które nie naruszają zawartej tutaj ogólnej zasady, podwójne opodatkowanie w Luksemburgu zostanie wyeliminowane w następujący sposób:

a) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Luksemburgu osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Polsce, to Luksemburg zwolni taki dochód lub majątek z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień liter b) i c), jednakże może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby, zastosować takie same stawki podatku, jak gdyby dochód lub majątek nie były zwolnione.

b) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Luksemburgu osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11, 12, artykułu 13 ustęp 4 i artykułu 17 mogą być opodatkowane w Polsce, to Luksemburg zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu osób fizycznych lub od podatku od dochodu osób prawnych takiej osoby, kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Polsce. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód uzyskany w Polsce.

c) Postanowień litery a) nie stosuje się do dochodu osiągniętego lub majątku posiadanego przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Luksemburgu, w przypadku gdy Polska stosuje postanowienia niniejszej Konwencji dla zwolnienia takiego dochodu lub majątku z opodatkowania, lub stosuje postanowienia artykułu 10 ustępu 2, lub artykułu 11 lub 12 do takiego dochodu.

2. W Polsce, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

a) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Luksemburgu, to Polska zwolni taki dochód lub majątek z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień liter b) i c), jednakże może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód lub majątek.

b) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub zyski ze sprzedaży majątku, które zgodnie z postanowieniami artykułów 7, 10, 11, 12, 13 lub 14 mogą być opodatkowane w Luksemburgu, to Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodów lub zysków ze sprzedaży majątku tej osoby, kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Luksemburgu. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód lub zyski ze sprzedaży majątku uzyskane w Luksemburgu.

c) Postanowień litery a) nie stosuje się do dochodu osiągniętego lub majątku posiadanego przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, w przypadku gdy Luksemburg stosuje postanowienia niniejszej Konwencji dla zwolnienia takiego dochodu lub majątku z opodatkowania, lub stosuje postanowienia artykułu 10 ustępu 2, lub artykułu 11 lub 12 do takiego dochodu.”.

ARTYKUŁ 6

Artykuł 27 otrzymuje następujące brzmienie:

„Artykuł 27

Wymiana informacji

1. Właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały takie informacje, które mogą mieć istotne znaczenie dla stosowania postanowień niniejszej Konwencji albo dla wykonywania lub wdrażania wewnętrznego ustawodawstwa dotyczącego podatków, bez względu na ich rodzaj i nazwę, nakładanych przez Umawiające się Państwa lub ich jednostki terytorialne albo organy lokalne w zakresie, w jakim opodatkowanie to nie jest sprzeczne z niniejszą Konwencją. Wymiana informacji nie jest ograniczona postanowieniami artykułów 1 i 2.

2. Wszelkie informacje uzyskane przez Umawiające się Państwo zgodnie z ustępem 1 będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak informacje uzyskane zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym tego Państwa i będą mogły być ujawnione jedynie osobom lub organom (w tym sądom i organom administracyjnym) zajmującym się wymiarem lub poborem, egzekucją lub ściganiem albo rozpatrywaniem odwołań w zakresie podatków, których dotyczy ustęp 1, lub sprawowaniem nad nimi nadzoru. Takie osoby lub organy będą wykorzystywać informacje wyłącznie w takich celach. Mogą one ujawniać te informacje w jawnym postępowaniu sądowym lub w orzeczeniach sądowych.

3. Postanowienia ustępów 1 i 2 nie mogą być w żadnym przypadku interpretowane jako nakładające na Umawiające się Państwo obowiązek do:

a) stosowania środków administracyjnych, które są sprzeczne z ustawodawstwem lub praktyką administracyjną tego lub drugiego Umawiającego się Państwa;

b) udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie własnego ustawodawstwa albo w ramach normalnej praktyki administracyjnej tego lub drugiego Umawiającego się Państwa; lub

c) udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą, przemysłową, kupiecką lub zawodową albo działalność handlową lub informacje, których ujawnienie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym (ordre public).

4. Jeżeli Umawiające się Państwo występuje o informację zgodnie z niniejszym artykułem, drugie Umawiające się Państwo użyje środków służących zbieraniu informacji, aby ją uzyskać, nawet jeżeli to drugie Państwo nie potrzebuje tej informacji dla własnych celów podatkowych. Wymóg, o którym mowa w zdaniu poprzednim podlega ograniczeniom, o których mowa w ustępie 3, lecz w żadnym przypadku takie ograniczenia nie mogą być rozumiane jako zezwalające Umawiającemu się Państwu na odmowę dostarczenia informacji jedynie dlatego, że nie ma ono wewnętrznego interesu w odniesieniu do takiej informacji.

5. Postanowienia ustępu 3 w żadnym przypadku nie będą interpretowane jako zezwalające Umawiającemu się Państwu na odmowę dostarczenia informacji wyłącznie z takiego powodu, że informacja jest w posiadaniu banku, innej instytucji finansowej, przedstawiciela, agenta lub powiernika albo dotyczy relacji właścicielskich w danym podmiocie.”.

ARTYKUŁ 7

Artykuł 29 otrzymuje następujące brzmienie:

„Artykuł 29

Postanowienia różne

Korzyści niniejszej Konwencji nie mają zastosowania do dochodu otrzymanego lub osiąganego w związku ze sztuczną strukturą (artificial arrangement).”.

ARTYKUŁ 8

Dodaje się dodatkowy Protokół do Konwencji w brzmieniu:

„Dodatkowy Protokół do Konwencji

W chwili podpisania Protokołu zmieniającego Konwencję, obie Strony uzgodniły następujące postanowienia, stanowiące integralną część Konwencji:

I) W odniesieniu do artykułu 27:

1. Rozumie się, iż właściwe władze Państwa proszonego o pomoc dostarczą na żądanie właściwych władz Państwa wnioskującego informację dla celów określonych w artykule 27.

2. Właściwe władze Państwa wnioskującego, składając wniosek o informację, na zasadach określonych w Konwencji, w celu wykazania istotnego znaczenia żądanej informacji, przekazują właściwej władzy Państwa proszonego o pomoc następujące informacje:

a) dane identyfikujące osobę, w sprawie której prowadzone jest postępowanie lub dochodzenie;

b) oświadczenie dotyczące żądanej informacji, obejmujące jej istotę i formę, w jakiej Państwo wnioskujące chciałoby otrzymać informację od Państwa proszonego o pomoc;

c) cel podatkowy, dla którego informacje są wnioskowane;

d) podstawy do przypuszczeń, że wnioskowane informacje są przechowywane przez Państwo proszone o pomoc, są w posiadaniu lub pod kontrolą osób znajdujących się we właściwości Państwa proszonego o pomoc;

e) w zakresie, w jakim jest to znane, nazwisko (nazwę) i adres każdej osoby, która przypuszczalnie może być w posiadaniu żądanych informacji;

f) oświadczenie, że Państwo wnioskujące wykorzystało na swoim terytorium wszelkie dostępne środki w celu uzyskania informacji, z wyjątkiem tych, które pociągałyby za sobą niewspółmierne trudności.

II) W odniesieniu do artykułu 29:

Postanowienia artykułu 29 mają zastosowanie również do osób korzystających z praw, rozporządzeń lub praktyk administracyjnych, w przypadku gdy zostaną one uznane za szkodliwą konkurencję podatkową przez Grupę Kodeksu Postępowania Unii Europejskiej (opodatkowanie przedsiębiorstw) – EU Code of Conduct Group (business taxation).

III) W odniesieniu do postanowień Konwencji w ogólności:

Rozumie się, iż postanowienia Konwencji nie dotyczą prawodawstwa Unii Europejskiej oraz wynikających z nich praw Umawiających się Państw.”.

ARTYKUŁ 9

1. Umawiające się Państwa notyfikują sobie wzajemnie drogą dyplomatyczną zakończenie wewnętrznych procedur prawnych niezbędnych do wejścia w życie niniejszego Protokołu.

2. Niniejszy Protokół wejdzie w życie z dniem otrzymania późniejszej z not, o których mowa w ustępie 1, i jego postanowienia będą miały zastosowanie w obu Umawiających się Państwach:

a) w odniesieniu do podatków potrącanych u źródła, do dochodu osiąganego w pierwszym dniu, lub po tym dniu, drugiego miesiąca następującego po dacie, w której niniejszy Protokół wejdzie w życie; oraz

b) w odniesieniu do pozostałych podatków od dochodu oraz podatków od majątku, do podatków pobieranych za jakikolwiek rok podatkowy rozpoczynający się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu, w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym niniejszy Protokół wejdzie w życie.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni, podpisali niniejszy Protokół.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 7 czerwca 2012 roku, w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i francuskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne.

Wersja w języku francuskim

Po zaznajomieniu się z powyższym protokołem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych,

– jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,

– będzie niezmiennie zachowywany.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 23 stycznia 2013 r.