Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia (Dz. U. Nr 113, poz. 657 i Nr 174, poz. 1039) zarządza się, co następuje:

§ 1.[Podstawa identyfikacji usługobiorcy w Systemie Informacji Medycznej] 1. Podstawą identyfikacji usługobiorcy w Systemie Informacji Medycznej, zwanym dalej „SIM”, jest unikatowy identyfikator usługobiorcy, zwany dalej „identyfikatorem usługobiorcy”.

2. Identyfikatorem usługobiorcy jest jego numer PESEL.

3. W przypadku osób, którym nie nadano numeru PESEL, identyfikatorem usługobiorcy jest identyfikator jego kraju pochodzenia, zgodny z normą PN-EN ISO 3166-1:2008 Kody nazw krajów oraz ich jednostek administracyjnych – Część 1: Kody krajów, oraz:

1) identyfikator usługobiorcy obowiązujący w jego kraju pochodzenia albo

2) numer dokumentu stwierdzającego tożsamość usługobiorcy – w przypadku braku identyfikatora, o którym mowa w pkt 1.

4. W przypadku noworodków identyfikatorem usługobiorcy do czasu nadania numeru PESEL jest identyfikator jednego z rodziców lub opiekuna prawnego dziecka. W przypadku ciąży mnogiej noworodkom przypisane są dodatkowo cyfry wskazujące na kolejność rodzenia się.

5. Potwierdzeniem tożsamości usługobiorcy w procesie jego uwierzytelnienia jest zgodność deklarowanej tożsamości z danymi zawartymi w dowodzie osobistym, paszporcie lub innym dokumencie stwierdzającym tożsamość, zawierającym identyfikator usługobiorcy obowiązujący w jego kraju pochodzenia.

§ 2.[Podstawa identyfikacji pracownika medycznego] 1. Podstawą identyfikacji pracownika medycznego jest jego numer PESEL.

2. W przypadku osób, którym nie nadano numeru PESEL, podstawą identyfikacji pracownika medycznego jest identyfikator jego kraju pochodzenia, zgodny z normą PN-EN ISO 3166-1:2008 Kody nazw krajów oraz ich jednostek administracyjnych – Część 1: Kody krajów, oraz:

1) identyfikator pracownika medycznego obowiązujący w jego kraju pochodzenia albo

2) numer dokumentu stwierdzającego tożsamość pracownika medycznego – w przypadku braku identyfikatora, o którym mowa w pkt 1.

3. Dane przekazywane przez usługodawców do Centralnego Wykazu Pracowników Medycznych są przekazywane w formie dokumentu elektronicznego opatrzonego bezpiecznym podpisem elektronicznym w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 262) albo z wykorzystaniem profilu zaufanego ePUAP w rozumieniu art. 3 pkt 14 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2013 r. poz. 235).

§ 3.[Identyfikacja usługodawcy w SIM] Podstawą identyfikacji usługodawcy w SIM jest jego numer REGON.

§ 4.[Stosowanie przepisów ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne] 1. Identyfikacja usługobiorców, pracowników medycznych i usługodawców w ramach SIM oraz sposób i tryb przekazywania przez usługodawców informacji o pracownikach medycznych udzielających świadczeń opieki zdrowotnej na rzecz usługobiorców następuje z uwzględnieniem wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 18 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, a w zakresie nieuregulowanym w tych przepisach z uwzględnieniem następujących norm:

1) PN-EN ISO 3166-1:2008 Kody nazw krajów oraz ich jednostek administracyjnych – Część 1: Kody krajów,

2) PN-ISO/IEC 15408-1:2002 – Technika informatyczna – Techniki zabezpieczeń – Kryteria oceny zabezpieczeń informatycznych – Część 1: Wprowadzenie i model ogólny

– albo norm lub wersji norm je zastępujących.

2. W przypadku danych dotyczących:

1) usługobiorców będących:

a) funkcjonariuszami Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego lub Centralnego Biura Antykorupcyjnego, zwanych dalej „służbami specjalnymi”,

b) członkami rodzin, w rozumieniu art. 5 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.³⁾), funkcjonariuszy służb specjalnych,

2) usługodawców będących podmiotami leczniczymi, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 217)

– proces identyfikacji umożliwia ponadto realizację usług, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 13, art. 26 ust. 9 i art. 22 ust. 7 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia, zwanej dalej „ustawą”, w zakresie dotyczącym służb specjalnych.

§ 5.[Używanie dokumentów elektronicznych w zakresie przekazywania informacji o pracownikach] 1. Usługodawcy, w zakresie przekazywania do SIM informacji o pracownikach medycznych udzielających świadczeń opieki zdrowotnej, używają dokumentów elektronicznych umożliwiających komunikację pomiędzy SIM a usługodawcami w zakresie przekazywania danych, o których mowa w art. 17 ust. 2 ustawy.

2. Jednostka podległa ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, właściwa w zakresie systemów informacyjnych ochrony zdrowia, udostępnia zestawienie struktur dokumentów elektronicznych umożliwiających komunikację, o której mowa w ust. 1, wraz z formatami danych oraz protokołami komunikacyjnymi i szyfrującymi zapewniającymi integralność danych niezbędnych do celów identyfikacji z danymi zawartymi w rejestrach medycznych i rejestrach publicznych, a także bieżącą aktualizację danych w ramach SIM wraz z dokumentacją opisu systemu przesyłania tych danych w repozytorium interoperacyjności, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 18 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, w portalu edukacyjno-informacyjnym, o którym mowa w art. 36 ustawy, oraz w Biuletynie Informacji Publicznej ministra właściwego do spraw zdrowia.

§ 6.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.