Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
idź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
description

Akt prawny

Akt prawny
obowiązujący
Dziennik Ustaw rok 2012 poz. 1158
Wersja aktualna od 2012-10-25
opcje loupe more_vert
ZAMKNIJ close

Alerty

Dziennik Ustaw rok 2012 poz. 1158
Wersja aktualna od 2012-10-25
Akt prawny
obowiązujący
ZAMKNIJ close

Alerty

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI1)

z dnia 12 października 2012 r.

w sprawie zwalczania choroby niebieskiego języka2)

loupe more_vert
ZAMKNIJ close

Alerty

§ 1.[Zakres regulacji] Rozporządzenie określa szczegółowy sposób i tryb zwalczania choroby niebieskiego języka, zwanej dalej „chorobą”, w tym:

1) sposób i tryb postępowania przy:

a) podejrzeniu choroby,

b) stwierdzeniu choroby;

2) rodzaj próbek pobieranych do badań diagnostycznych oraz sposób ich pobierania i wysyłania;

3) środki stosowane przy zwalczaniu choroby;

4) warunki i sposób wprowadzania szczepień, o których mowa w art. 43 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.

loupe more_vert
ZAMKNIJ close

Alerty

§ 2.[Szczepionki żywe atenuowane] Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o szczepionkach żywych atenuowanych – rozumie się przez to szczepionki wytwarzane z izolatów terenowych wirusa choroby niebieskiego języka na hodowli komórkowej lub na zarodkach kurzych metodą namnażania w kolejnych pasażach.

loupe more_vert
ZAMKNIJ close

Alerty

§ 3.[Zawiadomienie o wystąpieniu w gospodarstwie objawów klinicznych] 1. Niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia o wystąpieniu w gospodarstwie objawów klinicznych albo zmian pośmiertnych u dzikich lub domowych przeżuwaczy, zwanych dalej „zwierzętami z gatunków wrażliwych”, łącznie z danymi epizootycznymi wskazującymi na możliwość wystąpienia choroby (podejrzenie choroby) powiatowy lekarz weterynarii podejmuje czynności mające na celu wykrycie obecności wirusa choroby u zwierząt z gatunków wrażliwych albo wykluczenie choroby, w szczególności:

1) przeprowadza:

a) dochodzenie epizootyczne,

b) badanie kliniczne zwierząt z gatunków wrażliwych,

c) oględziny albo sekcję zwłok zwierząt z gatunków wrażliwych;

2) pobiera próbki od zwierząt z gatunków wrażliwych podejrzanych o zakażenie chorobą i wysyła je do badań do laboratorium urzędowego, o którym mowa w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 2010 r. Nr 112, poz. 744 oraz z 2011 r. Nr 54, poz. 278);

3) obejmuje nadzór nad gospodarstwem, w ramach którego:

a) prowadzi spis zwierząt z gatunków wrażliwych, z podziałem na gatunki, określając liczbę zwierząt padłych, zwierząt podejrzanych o chorobę lub zakażenie oraz uwzględniając zwierzęta z gatunków wrażliwych, które urodziły się lub padły w okresie podejrzenia o chorobę,

b) sporządza spis miejsc, w których istnieją sprzyjające warunki do namnażania i przetrwania kuczmanów z gatunku Culicoides imicola lub kuczmanów z innych gatunków z rodzaju Culicoides, jeżeli zostały określone w przepisach Unii Europejskiej4), zwanych dalej „wektorami”, oraz określa środki do ich zwalczenia,

c) nakazuje umieszczenie zwierząt z gatunków wrażliwych w pomieszczeniach, jeżeli istnieją odpowiednie do tego warunki w gospodarstwie,

d) zakazuje wyprowadzania zwierząt z gatunków wrażliwych z gospodarstwa, w którym podejrzewa się wystąpienie choroby, lub wprowadzania ich do tego gospodarstwa,

e) nakazuje postępowanie ze zwłokami zwierzęcymi zgodnie z przepisami Unii Europejskiej dotyczącymi niszczenia i przetwarzania ubocznych produktów zwierzęcych określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określającym przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającym rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009, str. 1, z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1069/2009”,

f) nakazuje podjęcie czynności służących zwalczeniu wektorów w pomieszczeniach lub miejscach, w których są przetrzymywane zwierzęta, oraz wokół nich, w tym określa częstotliwość dezynsekcji w zależności od zastosowanego produktu biobójczego dopuszczonego do obrotu na podstawie przepisów o produktach biobójczych oraz warunków klimatycznych.

2. Powiatowy lekarz weterynarii podejmuje czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b i c oraz pkt 2, w czasie regularnych kontroli weterynaryjnych oraz w czasie każdego pobytu w gospodarstwie.

3. Rodzaj próbek, o których mowa w ust. 1 pkt 2, oraz sposób ich pobierania i wysyłania do badań laboratoryjnych są określone w załączniku do rozporządzenia.

4. Krajowe laboratorium referencyjne właściwe do badań prowadzonych w celu wykrycia choroby potwierdza dodatni wynik badania laboratoryjnego uzyskanego w laboratorium urzędowym, o którym mowa w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej, i przechowuje wyizolowane wirusy choroby.

5. Dochodzenie epizootyczne, oprócz wymagań, o których mowa w art. 42 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, obejmuje ustalenie:

1) miejsc występowania wektorów;

2) dróg przemieszczania zwłok zwierząt z gatunków wrażliwych z gospodarstwa lub do tego gospodarstwa, w którym podejrzewa się wystąpienie choroby.

6. Powiatowy lekarz weterynarii może zastosować środki, o których mowa w ust. 1 i 2, w gospodarstwach, które miały kontakt z gospodarstwem, w którym podejrzewa się wystąpienie choroby, lub których położenie względem tego gospodarstwa uzasadnia zastosowanie takich środków.

7. W przypadku zwierząt z gatunków wrażliwych wolno żyjących w rezerwatach przyrody, podejrzanych o zakażenie lub chorobę, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 i 2.

8. Środki, o których mowa w ust. 1, 2, 6 i 7, stosuje się do dnia wykrycia lub wykluczenia choroby przez powiatowego lekarza weterynarii.

loupe more_vert
ZAMKNIJ close

Alerty

§ 4.[Stwierdzenie wirusa choroby] Powiatowy lekarz weterynarii stwierdza wirusa choroby u zwierząt z gatunków wrażliwych w gospodarstwie na podstawie badań laboratoryjnych, a w przypadku epizoocji – na podstawie badań klinicznych lub epizootycznych (stwierdzenie choroby).

loupe more_vert
ZAMKNIJ close

Alerty

§ 5.[Ognisko choroby] 1. W przypadku stwierdzenia choroby powiatowy lekarz weterynarii wyznacza gospodarstwo jako ognisko choroby oraz:

1) nakazuje i nadzoruje ubój zwierząt z gatunków wrażliwych w zakresie uznanym za konieczny dla przeciwdziałania dalszemu szerzeniu się choroby i przekazuje informację o uboju Głównemu Lekarzowi Weterynarii;

2) nakazuje postępowanie ze zwłokami zwierzęcymi zgodnie z przepisami rozporządzenia nr 1069/2009;

3) podejmuje czynności, o których mowa w § 3, w gospodarstwach położonych na obszarze o promieniu 20 km od ogniska choroby;

4) przeprowadza dochodzenie epizootyczne.

2. Główny Lekarz Weterynarii informuje Komisję Europejską o uboju, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.

3. Główny Lekarz Weterynarii może rozszerzyć albo ograniczyć obszar, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, jeżeli wymagają tego warunki epidemiologiczne, geograficzne, ekologiczne lub meteorologiczne, powiadamiając o tym Komisję Europejską.

4. Jeżeli obszar, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, wykracza poza granice Rzeczypospolitej Polskiej, Główny Lekarz Weterynarii informację tę przekazuje właściwym organom państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw trzecich w celu podjęcia współpracy w zakresie zwalczania choroby, w szczególności przy określaniu tego obszaru.

loupe more_vert
ZAMKNIJ close

Alerty

§ 6.[Obowiązki organów w przypadku wyznaczenia ogniska choroby] 1. W przypadku wyznaczenia ogniska choroby powiatowy lekarz weterynarii:

1) współpracuje z organami Inspekcji Weterynaryjnej przy określaniu obszaru zagrożonego wystąpieniem lub obszaru występowania choroby;

2) określa obszar:

a) występowania choroby o promieniu co najmniej 100 km wokół ogniska choroby,

b) zagrożony wystąpieniem choroby, na którym w ostatnich 12 miesiącach nie przeprowadzano szczepień przeciwko chorobie z użyciem żywych szczepionek atenuowanych, sięgający co najmniej 50 km poza obszar występowania choroby

– uwzględniając czynniki geograficzne, administracyjne, ekologiczne, epizootyczne i mechanizmy kontrolne.

2. Powiatowy lekarz weterynarii informuje natychmiast właściwego wojewódzkiego lekarza weterynarii o określeniu obszarów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, wraz z uzasadnieniem.

3. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego lekarza weterynarii:

1) określa obszar zapowietrzony lub zagrożony, o których mowa w art. 46 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt;

2) ogranicza przemieszczanie zwierząt oraz ich nasienia, komórek jajowych i zarodków, o których mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1266/2007 z dnia 26 października 2007 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących dyrektywy Rady 2000/75/WE w odniesieniu do kontroli, monitorowania, nadzoru i ograniczeń przemieszczeń niektórych zwierząt należących do gatunków podatnych na zarażenie chorobą niebieskiego języka (Dz. Urz. UE L 283 z 27.10.2007, str. 37, z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem 1266/2007”;

3) nakazuje zaopatrywanie zwierząt lub ich nasienia, komórek jajowych i zarodków w świadectwa zdrowia wystawiane przez urzędowego lekarza weterynarii, o których mowa w rozporządzeniu 1266/2007.

4. W razie konieczności wielkość obszarów, o których mowa w ust. 3 pkt 1, może być zmieniona po uzyskaniu zgody Komisji Europejskiej wydanej na wniosek Głównego Lekarza Weterynarii.

loupe more_vert
ZAMKNIJ close

Alerty

§ 7.[Przeprowadzenie szczepienia] 1. Powiatowy lekarz weterynarii może przeprowadzić szczepienia przeciwko chorobie po uprzednim:

1) dokonaniu szczegółowej oceny ryzyka;

2) poinformowaniu Komisji Europejskiej o zamiarze przeprowadzenia tych szczepień.

2. W obszarze zapowietrzonym lub w jego części powiatowy lekarz weterynarii może przeprowadzić szczepienia także szczepionką żywą atenuowaną.

3. W przypadku zastosowania szczepionki żywej atenuowanej:

1) obszar zapowietrzony obejmuje co najmniej obszar szczepień ochronnych;

2) obszar zagrożony obejmuje obszar wykraczający co najmniej 50 kilometrów poza granice obszaru zapowietrzonego.

loupe more_vert
ZAMKNIJ close

Alerty

§ 8.[Obszar zapowietrzony] 1. W obszarze zapowietrzonym powiatowy lekarz weterynarii:

1) prowadzi spis gospodarstw, w których znajdują się zwierzęta z gatunków wrażliwych;

2) realizuje program nadzoru epidemiologicznego określony przez Komisję Europejską, obejmujący badania grup zwierząt z gatunków wrażliwych oraz populacji wektorów objętych nadzorem.

2. Zwierzęta z gatunków wrażliwych nie mogą być przemieszczane poza obszar zapowietrzony, z wyjątkiem gdy:

1) Komisja Europejska wyrazi na to zgodę, w szczególności w odniesieniu do zwierząt znajdujących się na części obszaru, w której nie stwierdzono obecności wektorów oraz czynnika zakaźnego wywołującego chorobę;

2) przepisy Unii Europejskiej dotyczące przemieszczania zwierząt z gatunków wrażliwych do obszaru zapowietrzonego i z tego obszaru stanowią inaczej5).

loupe more_vert
ZAMKNIJ close

Alerty

§ 9.[Obszar zagrożony] W obszarze zagrożonym:

1) stosuje się odpowiednio środki, o których mowa w § 8;

2) nie przeprowadza się szczepień przeciwko chorobie z użyciem szczepionek żywych atenuowanych.

loupe more_vert
ZAMKNIJ close

Alerty

§ 10.[Przepisy uchylone] Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 maja 2004 r. w sprawie zwalczania choroby niebieskiego języka (Dz. U. Nr 125, poz. 1315).

loupe more_vert
ZAMKNIJ close

Alerty

§ 11.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: S. Kalemba

1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej – rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 248, poz. 1486).

2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy Rady 2000/75/WE z dnia 20 listopada 2000 r. ustanawiającej przepisy szczególne dotyczące kontroli i zwalczania choroby niebieskiego języka (Dz. Urz. WE L 327 z 22.12.2000, str. 74, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 31, str. 87).

3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 47, poz. 278, Nr 60, poz. 372 i Nr 78, poz. 513.

4) Decyzja Komisji Europejskiej wydawana na podstawie art. 2 lit. e dyrektywy Rady 2000/75/WE z dnia 20 listopada 2000 r. ustanawiającej przepisy szczególne dotyczące kontroli i zwalczania choroby niebieskiego języka, dotycząca określenia wektorów przy szerzeniu się choroby niebieskiego języka.

5) Decyzja Komisji Europejskiej wydawana na podstawie art. 12 dyrektywy Rady 2000/75/WE z dnia 20 listopada 2000 r. ustanawiającej przepisy szczególne dotyczące kontroli i zwalczania choroby niebieskiego języka, dotycząca przemieszczania zwierząt przy zwalczaniu choroby niebieskiego języka.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi
z dnia 12 października 2012 r. (poz. 1158)

RODZAJ PRÓBEK ORAZ SPOSÓB ICH POBIERANIA I WYSYŁANIA DO BADAŃ LABORATORYJNYCH

1. Do badań laboratoryjnych pobiera się następujące próbki:

1) próbki krwi;

2) wycinki:

a) śledziony,

b) węzłów chłonnych,

c) szpiku kostnego.

2. Próbkę krwi pobiera się od zwierząt z gorączką za pomocą igły jednorazowej, do sterylnej probówki lub tubostrzykawki zawierającej środek antykoagulacyjny w postaci heparyny, cytrynianu sodu lub EDTA, a następnie probówkę napełnia się w taki sposób, aby krew spływała wolno po wewnętrznej ścianie tej probówki, aż do jej napełnienia w 2/3 pojemności.

3. Pobrane próbki krwi i wycinki, o których mowa w ust. 1, schładza się i w temperaturze +4ºC transportuje do laboratorium.

4. Niedopuszczalne jest zamrażanie pobranej krwi.

5. Próbkę krwi, która ma być:

1) przechowywana przez dłuższy okres, gdy nie jest możliwe jej schłodzenie, należy pobrać na szczawian-fenol-glicerynę (OPG);

2) zamrożona, należy pobrać na zbuforowany pepton z laktozą i przechowywać w temperaturze poniżej –70°C.

6. Niedopuszczalne jest zamrażanie próbki krwi pobranej w późniejszych okresach wiremii.

7. Próbki od zwierząt żywych pobiera się w taki sposób, aby nie narażać zwierząt na zbędny ból.

8. Każdą próbkę pakuje się i transportuje z zachowaniem szczególnych środków ostrożności.

9. Pobrane wycinki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, pobiera się czystymi, jałowymi narzędziami, najlepiej jednorazowego użytku.

10. Każdą próbkę umieszcza się w mocnym, sterylnym, szklanym lub plastikowym pojemniku, zamykanym szczelnym przykryciem zabezpieczającym przed wyciekiem zawartości. Przykrycie zabezpiecza się wodoodporną taśmą samoprzylepną.

11. Powierzchnię zewnętrzną pojemnika po jego zamknięciu odkaża się, a następnie płucze czystą wodą i osusza.

12. Każdy pojemnik zaopatruje się w etykietę zawierającą opis zwierzęcia i jego numer identyfikacyjny, rodzaj próbki, datę i miejsce jej pobrania, imię i nazwisko oraz adres posiadacza zwierzęcia.

13. Do każdej próbki przesyłanej do badań laboratoryjnych dołącza się pismo przewodnie, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 stycznia 2008 r. w sprawie sposobu prowadzenia dokumentacji związanej ze zwalczaniem chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 17, poz. 107).

14. Próbki przesyła się bezpośrednio do laboratorium niezwłocznie po ich pobraniu.

Treść przypisu ZAMKNIJ close
Treść przypisu ZAMKNIJ close
close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00