Na podstawie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym (Dz. U. z 2012 r. poz. 621, 627 i 664) zarządza się, co następuje:

§ 1.[Zakres przedmiotowy] Rozporządzenie określa warunki dokonywania oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, zwanym dalej „CBA”, przez komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, zwane dalej „komisjami lekarskimi”.

§ 2.[Badanie lekarskie] Komisje lekarskie ustalają zdolność fizyczną i psychiczną kandydata do służby oraz funkcjonariusza CBA na podstawie badania lekarskiego, z uwzględnieniem wyników badań specjalistycznych, w tym badań psychiatrycznych, psychologicznych i dodatkowych, a gdy zachodzi potrzeba – po przeprowadzeniu obserwacji lub leczenia szpitalnego.

§ 3.[Egzamin ze sprawności fizycznej oraz opinia psychologiczna] Komisje lekarskie uwzględniają przy ustalaniu zdolności fizycznej i psychicznej kandydata do służby wyniki egzaminu sprawności fizycznej oraz opinię psychologiczną uzyskaną w wyniku przeprowadzonego postępowania kwalifikacyjnego wobec kandydata.

§ 4.[Karta skierowania do komisji lekarskiej] 1. Komisje lekarskie przeprowadzają badania na podstawie kart skierowania do komisji lekarskiej kandydata do służby oraz funkcjonariusza CBA, których wzory są określone odpowiednio w załącznikach nr 1 i 2 do rozporządzenia.

2. Do karty skierowania kandydata do służby dołącza się opinię psychologiczną oraz kartę egzaminacyjną sprawności fizycznej, sporządzoną według wzoru określonego w załączniku nr 3 do rozporządzenia, jeżeli w stosunku do kandydata był przeprowadzony egzamin sprawności fizycznej, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 50 ust. 4 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym.

3. Karta skierowania do komisji lekarskiej traci ważność po upływie 30 dni od daty pierwszego badania wyznaczonego przez komisję lekarską.

4. Kandydata do służby oraz funkcjonariusza CBA kieruje do komisji lekarskiej kierownik jednostki organizacyjnej CBA właściwej w sprawach osobowych.

§ 5.[Stopień zdolności do służby kandydata lub funkcjonariusza CBA] 1. Stopień zdolności do służby kandydata lub funkcjonariusza CBA ustala się przez zaliczenie go do jednej z następujących kategorii zdolności do służby:

1) „Z” z oznaczeniem „A” – „zdolny do służby”, co oznacza, że stan zdrowia nie budzi żadnych zastrzeżeń albo że stwierdzone schorzenia lub ułomności fizyczne lub psychiczne nie stanowią przeszkody do pełnienia służby;

2) „Z” z oznaczeniem „C” – „zdolny do służby z ograniczeniem”, co oznacza, że stwierdzono przewlekłe schorzenia lub ułomności fizyczne lub psychiczne, które trwale lub czasowo zmniejszają zdolność fizyczną lub psychiczną do pełnienia służby, ale nie stanowią przeszkody do pełnienia służby na określonych stanowiskach lub wykonywania określonych czynności;

3) „N” z oznaczeniem „D” – „niezdolny do służby”, co oznacza, że stwierdzone schorzenia lub ułomności fizyczne lub psychiczne nie pozwalają na pełnienie służby.

2. Wykaz chorób i ułomności oraz kategorii zdolności do służby, na podstawie którego jest wydawane orzeczenie komisji lekarskiej, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

§ 6.[Przepisy uchylone] Traci moc rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2006 r. w sprawie dokonywania oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Centralnym Biurze Antykorupcyjnym (Dz. U. Nr 148, poz. 1069).

§ 7.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 31 maja 2012 r. (poz. 668)

Załącznik nr 1

WZÓR – KARTA SKIEROWANIA DO KOMISJI LEKARSKIEJ PODLEGŁEJ MINISTROWI WŁAŚCIWEMU DO SPRAW WEWNĘTRZNYCH

Załącznik nr 2

WZÓR – KARTA SKIEROWANIA DO KOMISJI LEKARSKIEJ PODLEGŁEJ MINISTROWI WŁAŚCIWEMU DO SPRAW WEWNĘTRZNYCH

Załącznik nr 3

WZÓR – Karta egzaminacyjna sprawności fizycznej

Załącznik nr 4

WYKAZ CHORÓB I UŁOMNOŚCI ORAZ KATEGORII ZDOLNOŚCI DO SŁUŻBY

Uwaga:

Użyte w tabeli określenia literowe kategorii zdolności w odniesieniu do oceny przydatności kandydatów i funkcjonariuszy do służby oznaczają:

– kategoria A lub C – „Z – zdolny”,

– kategoria D – „N – niezdolny”.

Dział I Budowa ciała

Objaśnienia szczegółowe

Do § 1

pkt 1–3 kwalifikuje się na podstawie wskaźnika masy ciała (BMI).

pkt 1 BMI w przedziale:	powyżej 25 do 30 (mężczyźni), powyżej 24 do 30 (kobiety).
pkt 2 BMI w przedziale:	powyżej 30 do 40 (mężczyźni i kobiety).
pkt 3 BMI w przedziale:	powyżej 40 (mężczyźni i kobiety).

pkt 2 przy kwalifikowaniu według rubryki 5 otyłość przy pełnej wydolności ogólnej nie stanowi przeszkody do służby. Nie dotyczy skoczków spadochronowych i wysokościowców.

Dział II Skóra, tkanka podskórna i węzły chłonne

Objaśnienia szczegółowe

Do § 2

Nowotwory skóry kwalifikuje się wg działu XX – Nowotwory.

pkt 1–3 według tych punktów kwalifikuje się różnorodne przewlekłe uogólnione choroby skóry, jak: świerzbiączka uogólniona (wyprysk endogenny), wrodzone zaburzenia rogowacenia skóry znacznego stopnia (rogowiec dziedziczny, rybia łuska), wrodzone dziedziczne oddzielanie się naskórka, pęcherzyca, skóra pergaminowata barwnikowa, uogólnione i nawracające lub oporne na leczenie postacie łuszczycy, gruźlica skóry oporna na leczenie.

pkt 4 Z lub N jest kwalifikowane w zależności od wielkości, lokalizacji i szpecącego charakteru.

Do § 3

pkt 1 i 2 według tych punktów kwalifikuje się między innymi wyleczoną gruźlicę skóry.

pkt 2 przez „blizny upośledzające sprawność ustroju” rozumie się blizny utrudniające ruchomość stawów i/lub noszenie odzieży i oporządzenia, blizny połączone z ubytkami tkanek miękkich (po zranieniach, oparzeniach itp.) oraz blizny w miejscach narażonych na tarcie w czasie ruchów i chodzenia.

pkt 3 rubryki 4 i 5 D jest kwalifikowane w oparciu o opinię psychiatryczną.

Dział III Czaszka

Dział IV Narząd wzroku

Objaśnienia szczegółowe

Do § 6

pkt 3 i 4 w razie stwierdzenia przewlekłego zapalenia brzegów powiek i spojówek bierze się pod uwagę wady wzroku przy nieużywaniu szkieł korekcyjnych oraz czynniki szkodliwe, działające z zewnątrz, jak pył, gazy itp. Podstawą do uznania badanego za trwale niezdolnego do służby jest opinia lekarza okulisty po ewentualnym leczeniu szpitalnym.

pkt 5–7 przy kwalifikowaniu zrostów spojówki gałkowej i powiekowej bierze się pod uwagę ograniczenie ruchomości oka i upośledzenie widzenia obuocznego.

Do § 8

Przez „ślepotę oka” rozumie się także ostrość wzroku poniżej 0,1 niedającą się poprawić szkłami (bez względu na ich siłę korygującą) albo przypadki, w których pole widzenia nie przekracza 10%.

Do § 9

Każdy przypadek oczopląsu podlega konsultacji neurologicznej i laryngologicznej.

Do § 11

Jeżeli ostrość wzroku któregokolwiek oka wynosi poniżej 0,5, badanego kieruje się na badanie okulistyczne w celu stwierdzenia ostrości wzroku i określenia wady refrakcji. Przy znacznej różnowzroczności uwzględnia się szkła, jakie badany nosi przy patrzeniu obuocznym. Przy ocenie ostrości wzroku nie uwzględnia się szkieł złożonych. W przypadku zmętnienia lub zniekształcenia środowisk załamujących za podstawę kwalifikacji przyjmuje się ostrość wzroku.

Do § 12

pkt 1–4 przy kwalifikacji według tych punktów uwzględnia się równocześnie ostrość wzroku i pole widzenia.

pkt 3 i 4 w przypadkach zapalenia nerwu wzrokowego konieczna jest konsultacja neurologiczna; według tych punktów kwalifikuje się również ograniczenia pola widzenia.

pkt 5 i 6 przez „prawidłowe rozróżnianie barw” rozumie się umiejętność rozróżniania czterech barw podstawowych, tj. czerwonej, żółtej, zielonej i niebieskiej. Przez „nieznaczne upośledzenie barw” rozumie się utrudnienie rozróżniania czterech barw podstawowych, tj. pomyłki przy odczytywaniu pojedynczych tablic z zestawu Ishihary lub Stillinga bądź przedłużony czas odczytu (ponad 3 sek.). Nieumiejętność rozróżniania czterech barw podstawowych traktuje się jako znaczne upośledzenie rozróżniania barw kwalifikujące badanych do kategorii C lub D. Ocena należy do okulisty na podstawie poszerzonego badania okulistycznego.

Dział V Narząd słuchu

Objaśnienia szczegółowe

Do § 14

We wszystkich przypadkach, stwierdzonego podczas badania fizykalnego, obniżenia ostrości słuchu jest konieczne badanie specjalistyczne (audiometria) w celu określenia rodzaju i stopnia upośledzenia słuchu. Przez „osłabienie słuchu” rozumie się upośledzenie zdolności słyszenia lżejszego stopnia (słyszenie szeptu z odległości 4 m do 1 m), przez „przytępienie słuchu” – „upośledzenie znaczniejszego stopnia” (słyszenie szeptu z odległości mniejszej niż 1 m), przez „przytępienie słuchu graniczące z głuchotą” – „upośledzenie dużego stopnia” (szept „ad concham”). W przypadkach wątpliwych lub przy kwalifikacji do kat. D (kandydatów i funkcjonariuszy przewidzianych do służby w zespole realizacyjnym) jest rozstrzygające badanie audiometryczne słuchu.

Do § 15

Zaburzenia w zakresie narządu równowagi wymagają zawsze badania laryngologicznego i neurologicznego, w tym ewentualnie wykonania nystagmografii.

Dział VI Jama ustna

Objaśnienia szczegółowe

Do § 18

Przy badaniu uzębienia zwraca się uwagę na rodzaj i stan zgryzu, ewentualnie jego zniekształcenia rozwojowe lub nabyte, na stan tkanek okołozębia i możliwe objawy paradontopatii. Zęby przeznaczone do usunięcia (zęby z miazgą zgorzelinową, wielokorzeniowe ze znacznie zniszczonymi koronami) traktuje się jako brakujące. Przy ocenie procentowej utraty zdolności żucia przyjmuje się tylko 28 zębów w jamie ustnej. Zęby mądrości mogą być brane pod uwagę, jeśli przy zwarciu odtwarzają w części płaszczyznę żucia ewentualnie brakujących zębów (siódemek).

Procentową utratę zdolności żucia oblicza się według poniższej tabeli:

Przy obliczaniu wartości procentowej zdolności żucia bierze się pod uwagę nie tylko zęby brakujące, ale również zęby pozbawione antagonistów.

Całkowity brak zębów jednej szczęki stanowi utratę 100% zdolności żucia nawet przy zachowaniu wszystkich zębów drugiej szczęki. Jeśli braki uzębienia powodują jednostronną utratę żucia, badanych kwalifikuje się według pkt 3. Protezy stałe, niezależnie od ich rozległości, traktuje się jako odtworzenie zdolności żucia. Ocena wartości funkcjonalno-klinicznej protez stałych i zębów filarowych oraz wynikającej z tego powodu utraty zdolności żucia należy do lekarza dentysty. Protezy ruchome uzupełniające braki zębów u badanego traktuje się jako odtworzenie zdolności żucia.

Dział VII Nos, gardło i krtań

Objaśnienia szczegółowe

Podstawą rozpoznania są konsultacje specjalistów: otolaryngologa, foniatry, udokumentowane wynikami badań dodatkowych.

Dział VIII Szyja, klatka piersiowa i kręgosłup

Objaśnienia szczegółowe

Do § 23 i 26

Przez „upośledzenie sprawności ustroju” rozumie się również przewlekłe lub nawracające zespoły bólowe bez neurologicznych objawów ubytkowych lub z takimi objawami.

Do § 24

pkt 1 i 2 zniekształcenia (ubytki kostne) klatki piersiowej mogą być wrodzone lub nabyte. Podstawą kwalifikowania jest ustalenie stopnia upośledzenia czynności narządów klatki piersiowej, tj. zaburzenia krążenia, zmniejszenie pojemności życiowej płuc. Żebra nadliczbowe dające zaburzenia czynności kończyny górnej o charakterze krążeniowym lub neurologicznym kwalifikuje się dodatkowo według odpowiednich paragrafów.

Do § 25

pkt 1 pourazowe wady kręgosłupa dyskwalifikują kandydata do służby. W razie niemożności wykluczenia ewentualnego skrzywienia bądź wady należy kandydatów poddać badaniom rentgenologicznym (zdjęcia w dwóch płaszczyznach) i konsultacji ortopedy.

pkt 1–3 za skrzywienie kręgosłupa uważa się wszelkie odchylenia od linii pionowej, która prawidłowo powinna przebiegać od guzowatości potylicznej zewnętrznej przez wszystkie wyrostki kolczyste kręgów i szczelinę międzypośladkową:

– nieznaczne – gdy linia wyrostków kolczystych w swobodnej postawie wyprostowanej tworzy niewielki, mało widoczny łuk na jednym z odcinków kręgosłupa lub dwa łuki przebiegające przeciwstawnie w sąsiadujących odcinkach kręgosłupa; skrzywienie takie wyrównuje się czynnie,

– umiarkowane – gdy linia wyrostków tworzy wyraźnie widoczny łuk, garb żebrowy jest mało widoczny, jest zauważalne małe zniekształcenie klatki piersiowej i występuje nieznaczne ograniczenie ruchów kręgosłupa; skrzywienie takie daje się wyrównać biernie,

– znaczne (z garbem żebrowym) – ze zniekształceniem klatki piersiowej, z upośledzeniem sprawności oddechowej; skrzywienie nie daje się ani czynnie, ani biernie skorygować.

Do § 26

pkt 1 i 2 ocenę zdolności uzależnia się od rozległości i nasilenia wady lub procesu chorobowego i zaburzeń czynnościowych kręgosłupa (podstawą orzeczenia jest diagnostyka obrazowa i konsultacja ortopedy lub reumatologa).

Dział IX Narząd oddechowy

Objaśnienia szczegółowe

Czynną gruźlicę płuc dodatkowo kwalifikuje się według działu XVI Choroby zakaźne. Stan po leczeniu gruźlicy płuc kwalifikuje się według § 27 po konsultacji specjalisty pulmonologa.

Do § 27

pkt 1–3 dla rozpoznania przewlekłej choroby oskrzelowo-płucnej ocena stopnia upośledzenia przepływu powietrza opiera się na badaniu spirometrycznym, konsultacji pulmonologa.

pkt 3 konieczne jest badanie gazometryczne krwi tętniczej i żylnej.

Dział X Układ krążenia

Objaśnienia szczegółowe

Do § 28

pkt 1 i 2 przyjmowanie leków antyarytmicznych uznaje się za upośledzające wydolność organizmu. Konieczne jest badanie EKG metodą Holtera i konsultacja specjalisty kardiologa.

Do § 29

pkt 1–3 jest konieczne badanie echokardiograficzne z badaniem przepływu krwi przez zastawki, wykonane i ocenione przez kardiologa, z określeniem znaczenia hemodynamicznego; stwierdzony zespół wypadania płatka zastawki bez obecności fali zwrotnej lub ze śladową falą zwrotną nie kwalifikuje się jako wady (dysfunkcji) tej zastawki.

Do § 30 i 31

O kwalifikacji decyduje wynik próby wysiłkowej, badania echokardiograficznego oraz konsultacja kardiologa.

Do § 32

pkt 1–3 o kwalifikacji decyduje badanie okulistyczne, echokardiograficzne oraz konsultacja kardiologa; obowiązująca jest kwalifikacja według WHO.

Do § 33

pkt 4 do kwalifikacji jest niezbędna konsultacja chirurgiczna oraz badanie USG naczyń z oceną przepływów.

Dział XI Układ trawienny

Objaśnienia szczegółowe

Do § 34

pkt 1–3 każde rozpoznanie dokumentuje się badaniem endoskopowym i dokumentacją z przebiegu leczenia.

Do § 35

pkt 1–5 każde rozpoznanie dokumentuje się badaniem endoskopowym z ewentualnym badaniem histopatologicznym wycinka oraz konsultacją gastroenterologiczną i/lub chirurgiczną.

Do § 36

pkt 2 każde rozpoznanie dokumentuje się na podstawie dokumentacji z przebiegu leczenia z ewentualnym badaniem histopatologicznym wycinka oraz konsultacją hepatologiczną i/lub gastroenterologiczną.

Dział XII Narząd moczowo-płciowy

Objaśnienia szczegółowe

Do § 39–43

Rozpoznanie dokumentuje się wynikami badań dodatkowych oraz dokumentacją leczenia. W przypadkach wątpliwych jest rozstrzygająca konsultacja właściwego specjalisty (nefrologa, urologa).

Dział XIII Narząd rodny

Objaśnienia szczegółowe

Do § 44–46

Wszystkie wymienione w dziale wady i schorzenia są orzekane na podstawie konsultacji specjalisty ginekologa. W przypadku schorzeń zakaźnych dodatkowo kwalifikacja według działu XVI Choroby zakaźne.

Dział XIV Układ wydzielania wewnętrznego

Objaśnienia szczegółowe

Do § 47–49

Wszystkie wymienione w dziale wady i schorzenia są orzekane na podstawie konsultacji specjalisty endokrynologa, ewentualnie diabetologa, popartej wynikami specjalistycznych badań dodatkowych. Dla rubryk 4 i 5 powikłania narządowe są kwalifikowane na podstawie ich lokalizacji i stopnia zaawansowania.

Dział XV Choroby układu krwiotwórczego i immunologicznego

Objaśnienia szczegółowe

Do § 50–52

Rozpoznanie jest ustalane na podstawie konsultacji właściwego specjalisty.

Dział XVI Choroby zakaźne

Objaśnienia szczegółowe

Do § 53 i 54

Decydująca jest konsultacja specjalisty chorób zakaźnych udokumentowana adekwatną diagnostyką specjalistyczną.

Dział XVII Układ nerwowy

Objaśnienia szczegółowe

Do § 55–57

Decydująca jest konsultacja specjalisty neurologa udokumentowana adekwatną diagnostyką.

Dział XVIII Stan psychiczny

Objaśnienia szczegółowe

Do § 58

Zaburzenia nerwicowe (nerwice) należy rozpoznać w przypadkach:

– czynnościowych zaburzeń emocjonalnych, takich jak np. zaburzenia lękowe, dysfunkcje somatyczne (tzw. nerwice narządowe), zaburzenia dysocjacyjne, konwersyjne, neurastenia,

– o długotrwałym (wieloletnim) przebiegu (w odróżnieniu od nerwicowych reakcji adaptacyjnych; por. § 59),

– po wykluczeniu zaburzeń organicznych (zespoły nerwicowe uwarunkowane organicznie; por. § 63),

– po wykluczeniu zaburzeń psychotycznych (por. § 61).

pkt 1 dotyczy przypadków z przewagą objawów subiektywnych, bez przedmiotowych cech upośledzenia sprawności ustroju.

pkt 2 dotyczy badanych z wyraźnymi psychicznymi i somatycznymi objawami nerwicowymi i z względnie niezaburzonym ogólnym przystosowaniem społecznym.

pkt 3 dotyczy stanów opornych na leczenie, znacznie upośledzających sprawność ustroju i funkcjonowanie społeczne. U badanych rozpoznanie następuje z uwzględnieniem dokumentacji z leczenia w oddziale psychiatrycznym i w PZP.

Do § 59

Reakcje adaptacyjne (reakcje dezadaptacyjne, reakcje kryzysowe, ostre reakcje na stres, zaburzenia stresowe) to:

– przemijające, niepsychotyczne zaburzenia psychiczne w postaci zaburzeń emocjonalnych (lęk, depresja, napięcie, gniew), zaburzeń zachowania (agresja, autoagresja, ucieczka, izolacja) i postaci mieszanych,

– powstające pod wpływem stresujących wydarzeń lub sytuacji,

– u osób w zasadzie zdrowych psychicznie.

pkt 1 dotyczy reakcji przebytych lub rokujących ustąpienie w ciągu 9 miesięcy.

pkt 2 dotyczy przypadków, które mimo leczenia lub innych oddziaływań readaptacyjnych, trwających 9 miesięcy, nie rokują istotnej poprawy. Rozpoznanie ustala się z uwzględnieniem dokumentacji z ewentualnego leczenia w oddziale psychiatrycznym i w PZP.

pkt 3 o rozpoznaniu decydują:

– początek zaburzeń w okresie do 6 miesięcy po wyjątkowo stresującym wydarzeniu lub sytuacji (tragiczny wypadek, atak terrorystyczny, katastrofa) – obecność związanych z tym zdarzeniem uporczywych, natrętnych wspomnień, przykrych snów,

– nadwrażliwość na bodźce i sytuacje przypominające stresor oraz tendencja do ich unikania,

– zaburzenia emocjonalne (np. problemy ze snem, drażliwość, trudność w koncentracji uwagi, nadmierna czujność) dezorganizujące zachowanie i funkcjonowanie społeczne.

Rozpoznanie ustala się po obserwacji i leczeniu w oddziale psychiatrycznym oraz PZP. Do kat. „D” zalicza się przypadki, które mimo leczenia i innych oddziaływań readaptacyjnych, trwających 9 miesięcy, nie rokują odzyskania zdolności do służby.

Do § 61

Rozpoznanie ustala się na podstawie odpisu historii choroby z zakładu psychiatrycznego oraz oceny aktualnego stanu psychicznego.

Do § 62

Przez „zespół uzależnienia od alkoholu” (oraz od innych substancji psychoaktywnych) należy rozumieć stan charakteryzujący się:

– nieodpartym wewnętrznym przymusem ciągłego lub okresowego spożywania alkoholu,

– występowaniem objawów zespołu odstawienia po przerwaniu picia,

– zmienionym sposobem reagowania na alkohol (utrata kontroli nad piciem, ciągami, zmianami tolerancji, lukami pamięciowymi i innymi),

– postępującym przebiegiem, prowadzącym do tak zwanej „psychodegradacji”.

W przypadku funkcjonariuszy rozpoznanie i kwalifikacje orzecznicze ustala się m.in. na podstawie dokumentacji lekarskiej (z poradni przeciwalkoholowej, PZP, oddziału odwykowego lub psychiatrycznego) oraz opinii przełożonych.

pkt 1 stosować w przypadkach sporadycznego nadużywania alkoholu bez cech uzależnienia.

pkt 2 do kat. „C” zalicza się warunkowo osoby uzależnione od alkoholu w trakcie leczenia w specjalistycznym zakładzie odwykowym.

Kat. „D” orzeka się u osób uzależnionych od alkoholu, które po warunkowym orzeczeniu przez komisję lekarską kat. „C” przerwały abstynencję lub przerwały leczenie odwykowe przed upływem 9 miesięcy od daty jego rozpoczęcia.

Weryfikacji abstynencji oraz ciągłości leczenia należy dokonywać m.in. na podstawie opinii przełożonych oraz świadectwa zakładu odwykowego.

pkt 3 o rozpoznaniu decyduje współwystępowanie objawów psychodegradacji i zmian somatycznych typowych dla przewlekłej intoksykacji alkoholowej.

pkt 4 dotyczy przypadków odurzania się innymi niż alkohol środkami psychoaktywnymi (narkotykami), np. opiatami, substancjami stymulującymi, kanabinolami, halucynogenami, środkami psychotropowymi, gdy brak jest cech uzależnienia od tych środków.

Do kat. „C” zalicza się osoby po pierwszym objawionym incydencie odurzenia się wymienionymi środkami psychoaktywnymi. Kat. „D” orzeka się w przypadku powtórnej intoksykacji.

pkt 5 dotyczy przypadków uzależnienia od środka psychoaktywnego innego niż alkohol.

Do § 63

Dotyczy wielopostaciowych zaburzeń psychicznych powodowanych organicznym uszkodzeniem mózgu potwierdzonych:

– wywiadem (urazy, infekcje i intoksykacje OUN),

– oceną stanu psychicznego (tzw. cechy zespołu psychoorganicznego),

– badaniem neurologicznym (objawy ubytkowe),

– badaniem psychologicznym (tzw. testy organiczne),

– wynikami badań dodatkowych (EEG, rtg czaszki, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny),

– innymi wskazującymi na organiczne uszkodzenie OUN.

pkt 1 dotyczy stanów podobnych do zaburzeń nerwicowych (zespół pourazowy, cerebrastenia, zespoły rzekomonerwicowe) z przewagą objawów subiektywnych, bez somatycznych cech upośledzenia sprawności ustroju.

pkt 2 dotyczy organicznych zaburzeń osobowości (encefalopatii, łagodnych zaburzeń procesów poznawczych itp. w okresie leczenia i obserwacji).

pkt 3 dotyczy utrwalonych, znacznie nasilonych zaburzeń psychicznych pochodzenia organicznego – niepsychotycznych i psychotycznych.

Wymaga się dokumentacji z dotychczasowego leczenia szpitalnego i w PZP.

Do § 65

Dotyczy przypadków z rozpoznaniami nieujętymi w § 58–64, które należy kwalifikować według obowiązującej klasyfikacji zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania ICD-10.

Skrót PZP oznacza Poradnię Zdrowia Psychicznego.

Dział XIX Narząd ruchu

Objaśnienia szczegółowe

Do § 66–68

Orzekanie następuje wyłącznie w oparciu o konsultację specjalisty ortopedy i/lub reumatologa, z uwzględnieniem diagnostyki obrazowej.

Dział XX Nowotwory

Objaśnienia szczegółowe

Do § 69 i 70

W rozpoznawaniu nowotworów bierze się pod uwagę obraz kliniczny, wyniki badań dodatkowych, konsultacji specjalistycznych oraz badania histopatologicznego, gdy jest ono niezbędne i możliwe do wykonania.