Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o ratyfikacji Protokołu o wybuchowych pozostałościach wojennych do Konwencji o zakazie lub ograniczeniu użycia pewnych broni konwencjonalnych, które mogą być uważane za powodujące nadmierne cierpienia lub mające niekontrolowane skutki (Protokół V), sporządzonego w Genewie dnia 28 listopada 2003 r. (Dz. U. Nr 81, poz. 438), Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 lipca 2011 r. ratyfikował wyżej wymieniony protokół.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 Konwencji o zakazie lub ograniczeniu użycia pewnych broni konwencjonalnych, które mogą być uważane za powodujące nadmierne cierpienia lub mające niekontrolowane skutki¹⁾, Protokół wszedł w życie dnia 12 listopada 2006 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 4 Konwencji, w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej Protokół wchodzi w życie dnia 26 marca 2012 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

1) następujące państwa stały się stronami Protokołu, wyrażając swoją zgodę na związanie nim w podanych niżej datach:

2) wyrażając swoją zgodę na związanie Protokołem, podane niżej państwa złożyły następujące oświadczenia:

Stany Zjednoczone Ameryki

Rozumieją, że:

„W rozumieniu Stanów Zjednoczonych Ameryki Protokół V nie zawiera niczego, co by mogło wykluczyć przyszłe porozumienia dotyczące rozwiązywania konfliktów zbrojnych lub udzielania pomocy z tym związanej, mające na celu ustalenie odpowiedzialności na podstawie artykułu 3, w sposób, który jest zgodny z podstawowym duchem i celem Protokołu V.”

Stolica Apostolska

„Przystępując do Protokołu w sprawie wybuchowych pozostałości wojennych (ERW) załączonego do Konwencji o zakazie lub ograniczeniu użycia pewnych broni konwencjonalnych, które mogą być uważane za powodujące nadmierne cierpienia lub mające niekontrolowane skutki (Konwencja CCW), przyjętego dnia 28 listopada 2003 r. na spotkaniu państw-stron Konwencji CCW, Stolica Apostolska, jak to uczyniła w dniu 16 czerwca 1997 r., kiedy to przystąpiła do Konwencji oraz jej pierwszych czterech Protokołów, „zgodnie ze swoją właściwością oraz szczególną sytuacją Państwa Watykańskiego, zamierza ponowić swoją zachętę skierowaną do Wspólnoty Międzynarodowej, aby nadal podążała drogą zmniejszania ludzkiego cierpienia powodowanego konfliktami zbrojnymi”.

Przyjęcie Protokołu V potwierdziło, że Konwencja CCW jest „skierowanym w przyszłość żywym instrumentem” międzynarodowego prawa humanitarnego, mającego na celu rozwiązywanie problemów wynikających ze współczesnych konfliktów zbrojnych i poprawę skuteczności ochrony ludności cywilnej i żołnierzy znajdujących się w takich sytuacjach. Chociaż można było mieć nadzieję, że Protokół będzie bardziej zdecydowanie reagował na problemy wynikające z wybuchowych pozostałości wojennych, przyjęcie niniejszego dokumentu stanowi ważny wielostronny instrument kontroli zbrojeń w celach humanitarnych, umożliwiający wezwanie państw do odpowiedzialności za wybuchowe pozostałości wojenne i szkody przez nie spowodowane.

Zgodnie ze swoim zaangażowaniem w popieranie rozwoju i implementacji prawa humanitarnego przez wszystkie państwa i we wszystkich okolicznościach, Stolica Apostolska jest przekonana, że Protokół V w sposób konkretny promuje kulturę życia i pokoju na podstawie godności osoby ludzkiej oraz nadrzędności rządów prawa poprzez odpowiedzialną, rzetelną oraz konsekwentną współpracę wszystkich członków wspólnoty narodów.”