Na podstawie art. 155 ust. 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 79, poz. 523, Nr 182, poz. 1228 i Nr 238, poz. 1578) zarządza się, co następuje:

§ 1.[Zakres regulacji] Rozporządzenie określa:

1) szczegółowy tryb realizacji uprawnień funkcjonariuszy Służby Więziennej, zwanych dalej „funkcjonariuszami”, w służbie stałej i przygotowawczej do umundurowania i wyposażenia polowego oraz sposób ustalania okresów użytkowania i używalności przedmiotów mundurowych i wyposażenia polowego będących w użytkowaniu i częstotliwość ustalania stanu jakościowego posiadanego przez funkcjonariuszy umundurowania i wyposażenia polowego;

2) wzory umundurowania, oznaki służby i dystynkcje funkcjonariuszy oraz wzory wyposażenia polowego;

3) warunki i sposób noszenia umundurowania i wyposażenia polowego oraz orderów, odznaczeń, medali, odznak i znaków identyfikacyjnych;

4) normy umundurowania dla funkcjonariuszy w służbie stałej i służbie przygotowawczej, formy ich realizacji oraz ilości i okresy używalności przedmiotów umundurowania i wyposażenia polowego określonych w tych normach, które podlegają zwrotowi.

§ 2.[Prawo do umundurowania] 1. Prawo do umundurowania w formie:

1) gotowych składników umundurowania,

2) tkanin, ze zwrotem kosztów szycia i dodatków krawieckich,

3) równowartości pieniężnej

– funkcjonariusz nabywa z dniem pierwszego mianowania na stanowisko służbowe w służbie przygotowawczej, mianowania do służby stałej, nadania wyższego stopnia Służby Więziennej, zwanego dalej „stopniem”, przy zmianie korpusu oraz z dniem nadania stopnia majora Służby Więziennej lub generała Służby Więziennej.

2. Funkcjonariusz, któremu nadano wyższy stopień przy zmianie korpusu, oraz funkcjonariusz, któremu nadano stopień generała Służby Więziennej, otrzymuje z zaliczeniem okresu używalności od dnia nadania tego stopnia sznur galowy, odpowiedni dla danego stopnia.

3. Funkcjonariusz, któremu nadano wyższy stopień przy zmianie korpusu na oficerski, oraz funkcjonariusz, któremu nadano stopień majora Służby Więziennej, otrzymuje z zaliczeniem okresu używalności od dnia nadania tego stopnia czapkę służbową i wyjściową.

4. Funkcjonariusz, któremu nadano wyższy stopień przy zmianie korpusu na oficerski, otrzymuje z zaliczeniem okresu używalności od dnia nadania tego stopnia pas główny skórzany, odpowiedni dla korpusu oficerskiego Służby Więziennej.

5. Funkcjonariusz, z chwilą skierowania do odbycia szkolenia zawodowego, otrzymuje przedmioty umundurowania wynikające ze zmiany korpusu, zgodnie z ust. 2-4.

6. Funkcjonariusz, który ze względu na budowę ciała nie może dopasować gotowych składników umundurowania, otrzymuje w zamian za odpowiedni składnik umundurowania: tkaninę, oznaki służby odpowiednie dla danego przedmiotu mundurowego oraz zwrot kosztów szycia wraz z dodatkami krawieckimi. Normy materiałów na szycie umundurowania określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

7. Zamiast przydziału składników umundurowania, w przypadku, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariuszowi można wypłacić, na jego pisemny wniosek, ich równowartość pieniężną liczoną według cen obowiązujących w dniu powstania uprawnienia do umundurowania.

§ 3.[Wyposażenie polowe] 1. Wyposażenie polowe otrzymuje funkcjonariusz:

1) pełniący służbę w działach ochrony jednostek organizacyjnych Służby Więziennej;

2) wchodzący w skład grupy interwencyjnej;

3) będący uczestnikiem szkolenia wstępnego i zawodowego;

4) wyznaczony do drużyny strzeleckiej lub drużyny przeciwpożarowej oraz przewodnik psa.

2. Kierownik jednostki organizacyjnej Służby Więziennej, zwany dalej „kierownikiem jednostki organizacyjnej”, może dopuścić do użytkowania przez funkcjonariusza, innego niż wymieniony w ust. 1, wyposażenia polowego, jeżeli jest to uzasadnione warunkami wykonywania zadań służbowych lub rodzajem szkolenia specjalistycznego.

3. Uprawnienie do wyposażenia polowego realizuje się w formie przydziału gotowych składników.

§ 4.[Obowiązek zdania podlegających zwrotowi składników umundurowania] 1. Funkcjonariusz w służbie przygotowawczej, w przypadku zwolnienia ze służby na podstawie art. 96 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej, zwanej dalej „ustawą”, lub wygaśnięcia stosunku służbowego na podstawie art. 97 ust. 1 pkt 2-8 ustawy, jest obowiązany zdać podlegające zwrotowi składniki umundurowania, których okres używalności nie upłynął, wymienione w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

2. Składniki umundurowania, które nie posiadają wartości użytkowej, nie podlegają zwrotowi.

3. Za składniki umundurowania, które nie zostały zwrócone, a ich okres używalności nie upłynął, funkcjonariusz, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany uiścić ich równowartość pieniężną za czas, jaki pozostał do końca okresu ich używalności, obliczoną według cen obowiązujących w dniu zwolnienia ze służby lub ustania stosunku służbowego.

4. W przypadku realizacji należności mundurowych w formie, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, funkcjonariusz, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany uiścić ich równowartość pieniężną za czas, jaki pozostał do końca okresu ich używalności, obliczoną według pełnych kosztów poniesionych na ich wykonanie.

§ 5.[Ocena wartości użytkowej zwracanych przedmiotów] Do oceny wartości użytkowej zwracanych przedmiotów umundurowania i wyposażenia polowego, którym nie minął okres używalności, kierownik jednostki organizacyjnej powołuje komisję.

§ 6.[Okres użytkowania] 1. Funkcjonariusz otrzymuje przedmioty umundurowania i wyposażenia polowego z przeznaczeniem do użytkowania na czas określony w normach, zwany okresem używalności.

2. Okres użytkowania przedmiotów umundurowania i wyposażenia polowego liczony jest od dnia wydania tych przedmiotów do użytku do czasu oceny wartości użytkowej, o której mowa w § 5.

3. Okresy używalności oznak służby są równe okresom używalności umundurowania, do którego zostały wydane.

4. Przy ustalaniu okresów używalności i okresów użytkowania dokonuje się zaokrąglenia liczonego do pełnego, rozpoczętego miesiąca.

5. Okres używalności składników umundurowania oraz składników wyposażenia polowego ulega przedłużeniu o czas trwania urlopu bezpłatnego, urlopu wychowawczego oraz okresu zawieszenia w czynnościach służbowych trwającego dłużej niż sześć miesięcy.

6. Tabele norm umundurowania i wyposażenia polowego dla funkcjonariuszy oraz okresy używalności poszczególnych przedmiotów umundurowania i wyposażenia polowego określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

§ 7.[Składniki umundurowania i wyposażenia polowego uprzednio używane] 1. Funkcjonariuszowi mogą być wydane składniki umundurowania i wyposażenia polowego uprzednio używane, po ocenie ich wartości użytkowej uwzględniającej stopień zużycia za okres dotychczasowego ich użytkowania.

2. Okres używalności składników umundurowania, o których mowa w ust. 1, ustala się jak dla nowych składników, a funkcjonariuszowi wypłaca się równowartość pieniężną w części odpowiadającej stopniowi zużycia za okres dotychczasowego ich użytkowania, obliczoną według cen obowiązujących w dniu powstania należności.

3. Wydanie funkcjonariuszowi używanych składników umundurowania i wyposażenia polowego wymaga jego pisemnej zgody.

§ 8.[Ponowne, nieodpłatne wydanie składników umundurowania lub wyposażenia polowego] 1. Ponowne, nieodpłatne wydanie funkcjonariuszowi składników umundurowania lub wydanie wyposażenia polowego, przed upływem okresu ich używalności, jest dopuszczalne w przypadku:

1) utraty lub zniszczenia składnika umundurowania lub wyposażenia polowego w związku z zaistniałymi wypadkami losowymi podczas wykonywania obowiązków służbowych;

2) utraty wartości użytkowej składnika umundurowania lub wyposażenia polowego wskutek stwierdzonych wad produkcyjnych;

3) zaistnienia okoliczności, o których mowa w § 9 ust. 5, jeżeli występują przesłanki, o których mowa w § 3 ust. 1 i 2.

2. Podstawą otrzymania nowych przedmiotów, o których mowa w ust. 1, jest pisemny wniosek funkcjonariusza zatwierdzony przez kierownika jednostki organizacyjnej, w której funkcjonariusz pełni służbę.

§ 9.[Obowiązek zwrotu składników wyposażenia polowego] 1. Funkcjonariusz pozostający w służbie, któremu wygasło uprawnienie do wyposażenia polowego, oraz funkcjonariusz, w przypadku ustania stosunku służbowego, jest obowiązany zwrócić podlegające zwrotowi wydane składniki wyposażenia polowego, z uwzględnieniem ust. 3. Składniki wyposażenia polowego podlegające zwrotowi określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

2. Funkcjonariusz w służbie stałej zwolniony ze służby, na podstawie art. 96 ust. 2 pkt 1, 5 i 6 ustawy, lub któremu wygasł stosunek służbowy, na podstawie art. 97 ust. 1 pkt 2-8 ustawy, oraz funkcjonariusz w służbie przygotowawczej zwolniony ze służby, na podstawie art. 96 ustawy, lub któremu wygasł stosunek służbowy, na podstawie art. 97 ust. 1 pkt 2-8 ustawy, któremu wydano trzewiki polowe, których okres używalności nie upłynął, jest obowiązany zwrócić równowartość pieniężną za te trzewiki za czas, jaki pozostał do końca okresu używalności, obliczoną według cen obowiązujących w dniu zwolnienia lub ustania stosunku służbowego.

3. Wyposażenie polowe, wydane na podstawie § 3 ust. 1 pkt 1 i 4 oraz ust. 2, z chwilą upływu okresu używalności staje się własnością funkcjonariusza.

4. Uczestnicy szkolenia wstępnego i zawodowego są obowiązani do zwrotu wszystkich wydanych przedmiotów, wymienionych w tabeli nr 7 załącznika nr 2 do rozporządzenia, z chwilą zakończenia tych szkoleń.

5. W przypadku utraty lub zniszczenia składników wyposażenia polowego, których okres używalności nie upłynął, a nie zachodzi przesłanka, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 1 i 2, funkcjonariusz zwraca ich równowartość pieniężną za czas, jaki pozostał do końca okresu używalności, nie mniej niż 10% ich wartości, obliczoną według cen obowiązujących w dniu utraty składników.

§ 10.[Równowartość pieniężna] 1. Funkcjonariusz mianowany na stałe, któremu do dnia ustania stosunku służbowego nie wydano przysługujących mu składników umundurowania, otrzymuje w zamian za te składniki równowartość pieniężną odpowiadającą pełnej ich wartości, według cen obowiązujących w dniu powstania należności.

2. Funkcjonariusz w służbie przygotowawczej, który do dnia ustania stosunku służbowego nie otrzymał przysługujących mu składników umundurowania, nie otrzymuje w zamian za te składniki równowartości pieniężnej.

3. Do roszczeń z tytułu prawa do pierwszej należności mundurowej wydawanej nieodpłatnie funkcjonariuszowi stosuje się art. 226 ustawy.

§ 11.[Ustalanie ubioru funkcjonariuszy na określoną okoliczność] Kierownik jednostki organizacyjnej ustala ubiór funkcjonariuszy jednostki na określoną okoliczność, według odpowiednich norm umundurowania i wyposażenia polowego.

§ 12.[Apel mundurowy] 1. W celu ustalenia stanu jakościowego posiadanego przez funkcjonariusza umundurowania lub wyposażenia polowego oraz zgodności z obowiązującymi normami, kierownik jednostki organizacyjnej może zarządzić apel mundurowy, w celu ustalenia stanu umundurowania lub wyposażenia polowego zapewniającego prawidłowość wykonywania czynności służbowych.

2. Kierownik jednostki organizacyjnej każdorazowo określa czas, miejsce i sposób przeprowadzenia apelu, o którym mowa w ust. 1, oraz przedmioty umundurowania i wyposażenia polowego, które podlegają sprawdzeniu.

§ 13.[Prawne zastrzeżenie umundurowania] Umundurowanie, wyposażenie polowe, w tym oznaki służby, dystynkcje i znaki identyfikacyjne określone w rozporządzeniu są prawnie zastrzeżone i mogą być noszone wyłącznie przez funkcjonariuszy, a umundurowanie, w tym oznaki służby oraz dystynkcje, także przez funkcjonariuszy w stanie spoczynku.

§ 14.[Uprawnienie do występowania w umundurowaniu] Funkcjonariusz może występować w umundurowaniu wyjściowym, służbowym albo wyposażeniu polowym.

§ 15.[Podstawowe składniki umundurowania] 1. Podstawowymi składnikami umundurowania wyjściowego są:

1) czapka wyjściowa w kolorze stalowoniebieskim z czarnym daszkiem i granatowym otokiem;

2) mundur wyjściowy w kolorze stalowoniebieskim (dla generała spodnie/spódnica z lampasem granatowym);

3) koszula wyjściowa w kolorze białym;

4) koszula wyjściowa letnia w kolorze białym;

5) płaszcz wyjściowy letni i zimowy w kolorze granatowym;

6) półbuty wyjściowe w kolorze czarnym.

2. Wzory umundurowania wyjściowego funkcjonariuszy Służby Więziennej określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

§ 16.[Sznury galowe] 1. Do umundurowania wyjściowego funkcjonariusze noszą sznury galowe: podoficera Służby Więziennej, chorążego Służby Więziennej, oficera Służby Więziennej, generała Służby Więziennej.

2. Sznury galowe, o których mowa w ust. 1, są koloru srebrnoszarego.

3. Wzory sznurów galowych funkcjonariuszy Służby Więziennej określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

§ 17.[Składniki umundurowania] 1. Podstawowymi składnikami umundurowania służbowego są:

1) czapka służbowa z otokiem granatowym;

2) mundur służbowy zimowy i letni;

3) wiatrówka letnia;

4) spodnie/spódnica (dla generała z lampasem granatowym);

5) kurtka całoroczna w kolorze granatowym;

6) rękawiczki letnie i zimowe, w kolorze czarnym;

7) koszula służbowa i koszula służbowa letnia, w kolorze niebieskim;

8) pas i obuwie, w kolorze czarnym;

9) dystynkcje i oznaki służby.

2. Składniki umundurowania, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4, są koloru stalowoniebieskiego.

3. Wzory umundurowania służbowego funkcjonariuszy Służby Więziennej określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.

§ 18.[Składniki wyposażenia polowego] 1. Podstawowymi składnikami wyposażenia polowego są:

1) czapka polowa i polowa ocieplana;

2) kurtka munduru polowego;

3) spodnie polowe;

4) kurtka polowa;

5) ocieplacz polowy;

6) kamizelka taktyczna;

7) trzewiki polowe;

8) peleryna;

9) pas parciany;

10) buty taktyczne;

11) umundurowanie taktyczne.

2. Składniki wyposażenia polowego wymienione w ust. 1 pkt 1-6 są koloru stalowoniebieskiego z nadrukiem koloru czarnego, a wymienione w ust. 1 pkt 7-11 – w kolorze czarnym.

3. Wzory składników wyposażenia polowego funkcjonariuszy Służby Więziennej określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.

§ 19.[Dystynkcje Służby Więziennej noszone na taśmie otokowej] 1. Dystynkcje Służby Więziennej noszone na taśmie otokowej czapki służbowej i wyjściowej są wykonane bajorkiem:

1) starszy szeregowy – jeden pasek długości 3 cm i szerokości 5 mm;

2) kapral – dwa paski długości 3 cm i szerokości 5 mm; odstęp między paskami wynosi 2 mm;

3) starszy kapral – trzy paski o wymiarach i w odstępie między paskami określonych w pkt 2;

4) plutonowy – cztery paski o wymiarach i w odstępie między paskami określonych w pkt 2;

5) sierżant – oznaka w kształcie litery „V” skierowana kątem w dół, o ramionach długości 3,3 cm i szerokości 5 mm, o kącie rozwarcia 60°;

6) starszy sierżant – oznaka stopnia sierżanta oraz drugi znak w kształcie litery „V”, umieszczony wewnątrz oznaki stopnia sierżanta, w odległości 2 mm;

7) sierżant sztabowy – oznaka stopnia sierżanta oraz pasek długości 2,5 cm i szerokości 5 mm, bezpośrednio umieszczony poziomo pod znakiem litery „V”;

8) starszy sierżant sztabowy – oznaka stopnia starszego sierżanta oraz pasek długości 2,5 cm i szerokości 5 mm, bezpośrednio umieszczony poziomo pod znakiem litery „V”;

9) młodszy chorąży – jedna gwiazdka o rozpiętości ramion 1,5 cm, umieszczona między ramionami znaku w kształcie litery „V”, w odstępie 2 mm od ramion znaku; znak umieszcza się nad paskiem czapki w odległości 2 mm; długość jego ramion wynosi 2 cm, szerokość – 5 mm, rozwarcie ramion – 75°;

10) chorąży – jedna gwiazdka, umieszczona symetrycznie do wizerunku orła, na środku taśmy otokowej czapki;

11) starszy chorąży – dwie gwiazdki, umieszczone na środku taśmy otokowej, równolegle do krawędzi taśmy; odległość między ramionami gwiazdek wynosi 2 mm;

12) podporucznik – dwie gwiazdki o rozpiętości ramion 2 cm, umieszczone na środku taśmy otokowej, równolegle do krawędzi taśmy; odległość między ramionami gwiazdek wynosi 2 mm;

13) porucznik – trzy gwiazdki, rozmieszczone w sposób określony w pkt 12;

14) kapitan – cztery gwiazdki, rozmieszczone w sposób określony w pkt 12, z tym że ramiona gwiazdek stykają się ze sobą;

15) major – jedna gwiazdka o rozpiętości ramion 2 cm, na środku otoku czapki;

16) podpułkownik – dwie gwiazdki, rozmieszczone w sposób określony w pkt 12;

17) pułkownik – trzy gwiazdki, rozmieszczone w sposób określony w pkt 12;

18) generał – na taśmie otokowej czapki wężyk generalski o szerokości 3 cm i wysokości 3,5 cm; ponadto na środku taśmy otokowej w przerwie wężyka – jedna gwiazdka umieszczona na linii równoległej do krawędzi taśmy.

2. Wzory dystynkcji na taśmie otokowej czapki służbowej i wyjściowej funkcjonariuszy Służby Więziennej są określone w załączniku nr 9 do rozporządzenia.

§ 20.[Dystynkcje Służby Więziennej noszone na naramiennikach] 1. Dystynkcje Służby Więziennej noszone na naramiennikach przez starszych szeregowych i podoficerów:

1) starszy szeregowy – jeden pasek szerokości 8 mm, naszyty w odległości 2 cm od miejsca wszycia rękawa;

2) kapral – dwa paski o szerokości 8 mm, z których pierwszy jest naszyty w sposób określony w pkt 1, a drugi – w odległości 4 mm od pierwszego w kierunku guzika naramiennika;

3) starszy kapral – trzy paski o szerokości 8 mm naszyte w odstępach 4 mm od siebie, w sposób określony w pkt 1;

4) plutonowy – cztery paski naszyte w odstępach 4 mm od siebie, w sposób określony w pkt 1;

5) sierżant – naramiennik obszyty wokół taśmą szerokości 8 mm, z wyjątkiem wszycia przy rękawie; na naramienniku wewnątrz obszycia znak w kształcie litery „V”, o kącie rozwarcia 60°; odległość od wszycia rękawa do wierzchołka znaku wynosi 2 cm;

6) starszy sierżant – oznaka stopnia sierżanta oraz drugi znak w kształcie litery „V”, umieszczony wewnątrz oznaki stopnia sierżanta, w odstępie 4 mm;

7) sierżant sztabowy – oznaka stopnia sierżanta oraz pasek poprzeczny, naszyty 2 mm pod oznaką, równoległy do wszycia rękawa;

8) starszy sierżant sztabowy – oznaka stopnia starszego sierżanta oraz pasek poprzeczny, naszyty 2 mm pod oznaką, równoległy do wszycia rękawa.

2. Dystynkcje starszych szeregowych i podoficerów Służby Więziennej na kurtce całorocznej, wiatrówce letniej, swetrze, koszuli służbowej letniej, koszuli służbowej oraz koszuli letniej wyjściowej są wykonane haftem maszynowym w kolorze białym z oblamowaniem granatowym, a na pozostałych przedmiotach mundurowych wykonane są białą taśmą dystynkcyjną z oblamowaniem granatowym.

3. Wzory dystynkcji, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 10 do rozporządzenia.

§ 21.[Dystynkcje Służby Więziennej noszone na naramiennikach przez chorążych i oficerów] 1. Dystynkcje Służby Więziennej noszone na naramiennikach przez chorążych i oficerów:

1) młodszy chorąży – znak w kształcie litery „V” z taśmy szerokości 5 mm, skierowanej kątem w kierunku wszycia rękawa, oraz gwiazdka umieszczona między ramionami znaku, w odległości 2 mm od nich; rozwartość ramion znaku wynosi 70°, a odległość od wszycia rękawa do wierzchołka znaku – 1 cm;

2) chorąży – jedna gwiazdka umieszczona w odległości 3 cm od wszycia rękawa;

3) starszy chorąży – dwie gwiazdki: pierwsza umieszczona w sposób określony w pkt 2, druga – w odległości 5 mm od wierzchołka ramienia pierwszej gwiazdki do kąta wklęsłego między dwoma ramionami drugiej gwiazdki;

4) podporucznik – dwie gwiazdki: pierwsza umieszczona w odległości 3 cm od wszycia rękawa, druga – w odległości 5 mm od wierzchołka ramienia pierwszej gwiazdki do kąta wklęsłego między dwoma ramionami drugiej gwiazdki;

5) porucznik – trzy gwiazdki: pierwsza umieszczona w odległości 1,2 cm od wszycia rękawa, druga – w odległości 5 mm od wierzchołka ramienia pierwszej gwiazdki do kąta wklęsłego między dwoma ramionami drugiej gwiazdki, trzecia gwiazdka – podobnie jak druga;

6) kapitan – cztery gwiazdki, umieszczone w sposób określony w pkt 5;

7) major – dwa paski i jedna gwiazdka; paski szerokości 6 mm są umieszczone w poprzek naramienników, pierwszy pasek – w odległości 1 cm od wszycia rękawa, drugi – 4 mm od pierwszego; gwiazdka jest umieszczona na środku naramiennika, w odległości 1 cm od drugiego paska;

8) podpułkownik – dwa paski i dwie gwiazdki; paski i pierwszą gwiazdkę umieszcza się w sposób określony w pkt 7, drugą gwiazdkę umieszcza się w odległości 5 mm od wierzchołka ramienia pierwszej gwiazdki do kąta wklęsłego między dwoma ramionami drugiej gwiazdki;

9) pułkownik – dwa paski i trzy gwiazdki, rozmieszczone w sposób określony w pkt 8;

10) generał – wężyk generalski szerokości 3,5 cm, umieszczony w poprzek całego naramiennika, w odległości 5 mm od wszycia rękawa, oraz gwiazdka umieszczona wzdłuż linii prostej, biegnącej przez środek naramiennika w odległości 1 cm od wężyka.

2. Gwiazdki są umieszczone wzdłuż linii prostej biegnącej przez środek naramiennika, są wykonane haftem maszynowym lub bajorkiem. Chorążowie mają naramienniki obszyte wokół, z wyjątkiem wszycia rękawa, haftem maszynowym lub taśmą szerokości 5 mm.

3. Dystynkcje chorążych Służby Więziennej na kurtce całorocznej, wiatrówce letniej, swetrze, koszuli służbowej letniej, koszuli służbowej oraz koszuli letniej wyjściowej są wykonane haftem maszynowym w kolorze srebrnym matowym, a na pozostałych elementach umundurowania haftowane bajorkiem oraz wykonane z taśmy dystynkcyjnej w tym samym kolorze.

4. Dystynkcje oficerów Służby Więziennej na kurtce całorocznej, wiatrówce letniej, swetrze, koszuli służbowej letniej, koszuli służbowej oraz koszuli letniej wyjściowej są wykonane haftem maszynowym w kolorze srebrnym matowym, a na pozostałych elementach umundurowania wykonane są bajorkiem. Dystynkcje generała Służby Więziennej na umundurowaniu są wykonane bajorkiem.

5. Dystynkcje noszone na składnikach wyposażenia polowego są wykonane haftem maszynowym.

6. Wzory dystynkcji, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 10 do rozporządzenia.

§ 22.[Oznaki Służby Więziennej] 1. Oznakami Służby Więziennej są:

1) oznaka w kształcie koła, wykonana z metalu w kolorze srebrnym (prawa i lewa), a także występująca pojedynczo, na której w obramowaniu liści dębowych jest skrzyżowany miecz i pochodnia;

2) oznaka w kształcie tarczy, wykonana z płótna w kolorze granatowym, na której w obramowaniu liści dębowych jest skrzyżowany miecz i pochodnia oraz znajduje się napis „Służba Więzienna” w kolorze białym;

3) oznaka w kształcie półkolistym, wykonana z płótna w kolorze granatowym, z napisem „Służba Więzienna” w kolorze białym;

4) oznaka w kształcie orła, wykonana haftem na kołnierzu kurtki mundurowej i płaszcza wyjściowego zimowego funkcjonariusza w stopniu generała.

2. Wzory oznak Służby Więziennej i sposób ich umieszczania określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.

§ 23.[Znaki identyfikacyjne funkcjonariuszy] 1. Znakami identyfikacyjnymi funkcjonariuszy są:

1) znak imienny;

2) znak numeryczny;

3) znak funkcyjny;

4) znak identyfikacyjny przewodnika psa.

2. Znak identyfikacyjny, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest wykonany z tworzywa sztucznego. Na granatowym tle są umieszczone białe litery – pierwsza litera imienia funkcjonariusza i jego nazwisko.

3. Znak identyfikacyjny, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jest wykonany z tworzywa sztucznego. Na granatowym tle są umieszczone białe litery „SW”, trzycyfrowy kod jednostki organizacyjnej Służby Więziennej i, po łączniku (-), trzycyfrowy kod funkcjonariusza.

4. Znak identyfikacyjny, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, występuje w dwóch wzorach:

1) w formie opaski wykonanej z tworzywa sztucznego koloru białego; napis określający funkcję jest koloru granatowego;

2) w formie plakietki wykonanej z tworzywa sztucznego, z napisami wykonanymi haftem maszynowym białą nicią na granatowym tle.

5. Znak identyfikacyjny, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, jest wykonany haftem maszynowym. Napisy i oznaka służby, na której w obramowaniu liści dębowych jest skrzyżowany miecz i pochodnia, są wykonane w kolorze srebrnym na granatowym tle.

6. Wzory znaków identyfikacyjnych funkcjonariuszy Służby Więziennej określa załącznik nr 8 do rozporządzenia.

§ 24.[Wizerunek orła na nakryciach głowy] Funkcjonariusze na nakryciach głowy noszą wizerunek orła według wzoru ustalonego dla godła państwowego, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 235, poz. 2000, z 2006 r. Nr 220, poz. 1600, z 2009 r. Nr 168, poz. 1323 oraz z 2010 r. Nr 18, poz. 96).

§ 25.[Guziki] Kurtki mundurów, peleryna, płaszcze wyjściowe oraz czapka służbowa i wyjściowa są wyposażone w guziki, wykonane z tworzywa sztucznego, z wizerunkiem orła, o którym mowa w § 24.

§ 26.[Umundurowanie letnie i zimowe] Funkcjonariusze noszą umundurowanie wyjściowe i służbowe – letnie lub zimowe.

§ 27.[Umundurowanie uzależnione od panujących warunków atmosferycznych] 1. Funkcjonariusze noszą umundurowanie letnie w okresie trwającym od dnia 1 maja do dnia 31 sierpnia.

2. Funkcjonariusze noszą umundurowanie zimowe w okresie trwającym od dnia 1 listopada do ostatniego dnia lutego.

3. Miesiące marzec, kwiecień, wrzesień i październik stanowią okresy przejściowe, w których, w zależności od panujących warunków atmosferycznych, jest dopuszczalne noszenie umundurowania letniego lub zimowego.

4. Dopuszcza się noszenie umundurowania stosownie do warunków atmosferycznych, niezależnie od okresów wymienionych w ust. 1 i 2. Decyzję podejmuje kierownik jednostki organizacyjnej.

§ 28.[Funkcjonariusz realizujący zadania ochronne] Funkcjonariusz realizujący zadania ochronne w czasie wykonywania obowiązków służbowych może występować w wyposażeniu polowym.

§ 29.[Zakaz noszenia umundurowania w połączeniu z elementami, które naruszają powagę munduru] 1. Funkcjonariuszom zabrania się noszenia składników umundurowania i wyposażenia polowego w połączeniu z elementami ubioru cywilnego oraz z przedmiotami, które naruszają powagę munduru.

2. Zezwala się na noszenie następujących składników umundurowania w połączeniu z wyposażeniem polowym:

1) rękawiczki skórzane letnie lub zimowe;

2) skarpety letnie lub zimowe;

3) szalik zimowy;

4) podkoszulek w kolorze czarnym;

5) ubranie treningowe;

6) półbuty służbowe.

3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, za zgodą kierownika jednostki organizacyjnej, dopuszcza się występowanie w umundurowaniu służbowym lub wyposażeniu polowym w połączeniu z odzieżą ochronną.

§ 30.[Mundur wyjściowy] 1. Mundur wyjściowy ze sznurem galowym, orderami, odznaczeniami, medalami i odznakami nosi się podczas:

1) uczestnictwa w obchodach świąt państwowych;

2) wręczania sztandarów;

3) wręczania orderów, odznaczeń i medali.

2. Mundur wyjściowy ze sznurem galowym i baretkami orderów, odznaczeń, medali i odznakami nosi się podczas:

1) wystąpień w charakterze przedstawiciela Służby Więziennej na oficjalnych spotkaniach i uroczystościach;

2) uroczystości nadania stopnia i ślubowania funkcjonariuszy;

3) innych okoliczności, w których zwyczajowo jest przyjęty strój wieczorowy, jeżeli funkcjonariusz występuje w umundurowaniu;

4) uczestniczenia w pogrzebach z udziałem asyst honorowych.

3. W czasie indywidualnego uczestnictwa w uroczystościach religijnych noszenie munduru, o którym mowa w ust. 1 i 2, pozostawia się uznaniu funkcjonariusza.

§ 31.[Noszenie składników umundurowania] 1. Do munduru wyjściowego i koszuli wyjściowej letniej funkcjonariusze noszą czapkę wyjściową.

2. Do umundurowania służbowego nosi się czapkę służbową.

3. Nauszniki, w zależności od warunków atmosferycznych, można nosić do czapki służbowej lub wyjściowej.

4. Funkcjonariusz kobieta może nosić jako składnik umundurowania spódnicę lub spodnie.

5. Płaszcz wyjściowy letni nosi się z paskiem, którego klamra powinna znajdować się centralnie między linią guzików płaszcza.

6. Kurtkę całoroczną nosi się zapiętą pod szyją. W zależności od pory roku i warunków atmosferycznych, kurtkę można nosić bez podpinki i kołnierza zimowego. Dopuszcza się rozpięcie górnego zapięcia i rozsunięcie zamka błyskawicznego do 20 cm w dół.

7. Wiatrówkę letnią nosi się w komplecie ze spodniami letnimi, z zapiętą patką dekoltu, bez koszuli i krawata, a funkcjonariusz kobieta – także ze spódnicą letnią.

8. Sweter nosi się na koszulach służbowych. Kołnierzyk koszuli jest schowany pod swetrem, a jego górna krawędź powinna nieznacznie wystawać ponad krawędź ściągacza swetra.

9. Koszulę wyjściową letnią funkcjonariusz mężczyzna nosi w komplecie ze spodniami letnimi, a funkcjonariusz kobieta – ze spódnicą letnią lub spodniami letnimi. Koszulę wyjściową letnią funkcjonariusz nosi, jako okrycie wierzchnie, jedynie z naramiennikami w kolorze koszul służbowych, z zapiętym kołnierzem i krawatem ze spinką, a funkcjonariusz kobieta może zamiennie nosić apaszkę.

10. Koszulę służbową, jako okrycie wierzchnie, nosi się z zapiętym kołnierzem i krawatem ze spinką. Koszulę służbową letnią, jako okrycie wierzchnie, można nosić z zapiętym kołnierzem i krawatem ze spinką lub z rozpiętym kołnierzem bez krawata. Funkcjonariusz kobieta do koszuli służbowej i koszuli służbowej letniej może zamiennie nosić apaszkę. Dopuszcza się noszenie przez funkcjonariusza kobietę koszuli służbowej letniej bez krawata lub apaszki.

11. Koszulę nosi się tak, aby górna krawędź kołnierzyka wystawała nieznacznie ponad kołnierz kurtki mundurowej. Mankiety koszuli służbowej nosi się zapięte na guziki lub spinki, a koszuli wyjściowej – na spinki.

12. Krawat nosi się tak, aby węzeł przylegał do zapiętego kołnierzyka koszuli. Dolna krawędź krawata powinna znajdować się na linii pasa spodni lub spódnicy.

13. Funkcjonariusz kobieta zamiast krawata może zamiennie nosić apaszkę w kolorze granatowym do koszuli tylko wtedy, kiedy występuje bez okrycia wierzchniego. Apaszka jest zakładana bezpośrednio na szyję; powinna być ona złożona ukośnie, a następnie zawinięta w rulon, wówczas należy zawiązać ją wokół szyi pojedynczym prostym węzłem i luźno wpuścić do środka koszuli. Koszula ma rozpięty pierwszy guzik pod szyją.

14. Szalik zimowy i letni nosi się pod płaszczem lub kurtką. Górna krawędź szalika powinna nieznacznie wystawać ponad kołnierz okrycia.

15. Rękawiczki letnie i zimowe można nosić odpowiednio w okresach, o których mowa w § 27, do umundurowania i wyposażenia polowego.

16. Sznur galowy zawiesza się na prawym ramieniu, przypinając go do guzika przyszytego pod naramiennikiem, przy wszyciu rękawa. Pętelkę sznura zawiesza się na pierwszym górnym guziku kurtki mundurowej.

17. Funkcjonariusz mężczyzna nosi pasek do spodni, funkcjonariusz kobieta – do spódnicy lub spodni.

18. Pas główny, na okryciach wierzchnich umundurowania, noszą funkcjonariusze występujący:

1) z bronią;

2) w trzewikach polowych lub w butach z cholewami.

19. Przy noszeniu składników umundurowania i wyposażenia polowego, które nie posiadają szlufek, pas nosi się tak, aby jego górna krawędź znajdowała się nieznacznie powyżej linii bioder, a klamra – w linii zapięcia guzików.

20. Składniki umundurowania dla funkcjonariuszy kobiet są zapinane na lewą stronę; dotyczy to: płaszczy, kurtek mundurów, wiatrówki letniej oraz koszul.

21. Funkcjonariusz kobieta do umundurowania wyjściowego nosi półbuty wyjściowe w kolorze czarnym lub buty typu oficerki w kolorze czarnym.

22. Funkcjonariusz kobieta do umundurowania służbowego nosi półbuty służbowe lub buty typu oficerki, w kolorze czarnym. Dopuszcza się inne obuwie typu czółenka lub mokasyny w kolorze czarnym, na obcasie nie większym niż 6 cm.

§ 32.[Wyposażenie polowe] 1. Czapkę polową i polową ocieplaną nosi się odpowiednio w okresach, o których mowa w § 27.

2. Kurtkę polową można nosić z ocieplaczem polowym. W zależności od warunków atmosferycznych, dopuszcza się: rozpięcie zamka błyskawicznego kurtki lub ocieplacza do 20 cm w dół, założenie kaptura kurtki, noszenie samego ocieplacza polowego lub noszenie samej kurtki polowej.

3. Kurtkę munduru polowego nosi się wypuszczoną na spodnie. W zależności od warunków atmosferycznych, zezwala się na zapięcie kurtki pod szyją lub podwinięcie rękawów w sposób pozwalający na zapięcie paska wszytego w wewnętrznej stronie rękawa.

4. Spodnie polowe nosi się do trzewików polowych lub półbutów służbowych. Nogawki spodni nosi się wpuszczone w cholewki trzewików.

5. Do spodni polowych, bez szelek, jako odzienie wierzchnie, można nosić podkoszulek koloru czarnego z oznaką służby na lewej piersi oraz napisem „SW” na plecach.

6. Pelerynę nosi się do wyposażenia polowego lub umundurowania służbowego w czasie opadów atmosferycznych w ciągu całego roku.

§ 33.[Noszenie dystynkcji] Funkcjonariusze noszą dystynkcje na:

1) czapce służbowej i wyjściowej;

2) naramiennikach płaszcza wyjściowego zimowego, kurtek mundurów, wiatrówki, koszuli służbowej letniej, koszuli służbowej, koszuli letniej wyjściowej, płaszcza wyjściowego letniego, kurtki całorocznej, swetra, kurtki polowej, ocieplacza polowego, kurtki munduru polowego i kamizelki taktycznej polowej.

§ 34.[Noszenie oznak] Funkcjonariusze noszą oznaki służby:

1) oznaka w kształcie koła i jej lustrzane odbicie są noszone na kołnierzu munduru i kołnierzu płaszcza wyjściowego zimowego;

2) oznaka w kształcie tarczy jest noszona na prawym rękawie koszul służbowych, wiatrówki, swetra, kurtki całorocznej, kurtki munduru polowego, kurtki polowej i umundurowania taktycznego;

3) oznaka w kształcie półkolistym jest noszona na prawym rękawie munduru i płaszcza wyjściowego zimowego.

§ 35.[Znak identyfikacyjny] 1. Znak identyfikacyjny imienny funkcjonariusze noszą na prawej stronie piersi na okryciach wierzchnich kurtki munduru wyjściowego i koszuli wyjściowej letniej.

2. Znak identyfikacyjny numeryczny funkcjonariusze noszą na prawej stronie piersi na okryciach wierzchnich przedmiotów mundurowych i przedmiotów wyposażenia polowego, z wyłączeniem kurtki munduru wyjściowego, kurtki całorocznej, koszuli wyjściowej letniej oraz płaszczy.

3. Znak identyfikacyjny funkcyjny:

1) w formie opaski, jest zakładany na lewy rękaw, z umocowaniem pod pagonem kurtki całorocznej, kurtki munduru polowego i kurtki polowej;

2) w formie plakietki, jest przypinany na guzik pod klapę lewej górnej kieszeni kurtki munduru służbowego, koszul służbowych, swetra i wiatrówki letniej.

4. Znak identyfikacyjny przewodnika psa jest umiejscowiony centralnie na kieszeni plecaka polowego.

§ 36.[Ordery i odznaczenia] 1. Ordery i odznaczenia oraz ich miniaturki, baretki, rozetki i wstążeczki nosi się zgodnie z § 15-30 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 listopada 1992 r. w sprawie opisu, materiału, wymiarów, wzorów rysunkowych oraz sposobu i okoliczności noszenia odznak orderów i odznaczeń (Dz. U. Nr 90, poz. 452, z późn. zm.¹⁾).

2. Na kurtkach mundurów służbowych, wiatrówce, koszuli służbowej letniej i służbowej oraz koszuli wyjściowej letniej zamiast pełnych odznak orderów i odznaczeń nosi się tylko baretki.

§ 37.[Odznaki] Odznaki, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o odznakach i mundurach (Dz. U. Nr 31, poz. 130, z późn. zm.²⁾), nosi się powyżej lewej górnej kieszeni i jej klapy munduru, wiatrówki, koszuli służbowej letniej i służbowej oraz koszuli wyjściowej letniej.

§ 38.[Normy umundurowania] 1. Funkcjonariusz otrzymuje umundurowanie oraz wyposażenie polowe według norm.

2. Funkcjonariuszowi uprawnionemu do otrzymania więcej niż jednej normy powtarzające się w tych normach przedmioty wydaje się na podstawie tylko jednej korzystniejszej normy.

3. Umundurowanie wydane funkcjonariuszowi w okresie służby przygotowawczej, po mianowaniu do służby stałej, jest zaliczane na poczet bieżącej należności.

§ 39.[Dopuszczalność wzorów umundurowania i wyposażenia polowego] Dopuszcza się noszenie przez funkcjonariuszy wzorów umundurowania i wyposażenia polowego wydanych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia do wyczerpania zapasów magazynowych, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2014 r.

§ 40.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 lutego 2011 r.³⁾

Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 7 lutego 2011 r. (poz. 156)

Załącznik nr 1

NORMY MATERIAŁÓW NA SZYCIE UMUNDUROWANIA

Tabela nr 1

Norma materiałów wydawanych na mundury w metrażu w zamian za gotową konfekcję

Uwagi:

1. Długość kurtki mundurowej powinna być taka, aby w pozycji siedzącej dolna krawędź nie ulegała załamaniu. Krawędzie rękawów powinny sięgać do nasady kciuka.

2. Spodnie munduru wyjściowego, munduru służbowego, spodnie męskie, spodnie damskie letnie i zimowe powinny sięgać dolną krawędzią nogawek 2-2,5 cm powyżej obcasa.

3. Spódnicę munduru wyjściowego, munduru służbowego oraz spódnicę letnią nosi się z rozcięciem – rozporkiem z tyłu. Dolna krawędź spódnicy powinna znajdować się powyżej rzepki kolana, jednak nie więcej niż 5 cm.

4. W przypadku stwierdzenia, że obwód klatki piersiowej lub wzrost funkcjonariusza przekracza o 2 cm rozmiar podany w jednej z grup, materiał wydaje się według należności przewidzianej dla najbliższej, większej grupy rozmiarów.

5. Mundur wyjściowy i służbowy zimowy wykonuje się z gabardyny, mundur służbowy letni z tropiku, wiatrówkę letnią, spodnie i spódnicę letnią z letniej gabardyny.

Tabela nr 2

Norma materiałów wydawanych na płaszcze oraz wiatrówkę w metrażu w zamian za gotową konfekcję

Uwagi:

W przypadku stwierdzenia, że obwód klatki piersiowej lub wzrost funkcjonariusza przekracza o 2 cm rozmiar podany w jednej z grup, materiał wydaje się według należności przewidzianej dla najbliższej, większej grupy rozmiarów.

Załącznik nr 2

NORMY UMUNDUROWANIA I WYPOSAŻENIA POLOWEGO FUNKCJONARIUSZY SŁUŻBY WIĘZIENNEJ

Tabela nr 1

Norma umundurowania dla funkcjonariuszy w służbie stałej – mężczyzn

^* Stosownie do przepisów rozporządzenia – w zamian za gotową konfekcję można wydać tkaninę w metrażu.

^** Tylko w postaci równowartości pieniężnej.

Tabela nr 2

Norma umundurowania dla funkcjonariuszy w służbie stałej – kobiet

^* Stosownie do przepisów rozporządzenia – w zamian za gotową konfekcję można wydać tkaninę w metrażu.

^** Tylko w postaci równowartości pieniężnej.

Tabela nr 3

Norma umundurowania dla funkcjonariuszy w służbie przygotowawczej – mężczyzn

^* Stosownie do przepisów rozporządzenia – w zamian za gotową konfekcję można wydać tkaninę w metrażu.

^** Tylko w postaci równowartości pieniężnej.

Tabela nr 4

Norma umundurowania dla funkcjonariuszy w służbie przygotowawczej – kobiet

^* Stosownie do przepisów rozporządzenia – w zamian za gotową konfekcję można wydać tkaninę w metrażu.

^** Tylko w postaci równowartości pieniężnej.