Art. 1. [Ustawa o Państwowej Straży Pożarnej] W ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2009 r. Nr 12, poz. 68, z późn. zm.¹⁾) wprowadza się następujące zmiany:

1) po art. 19d dodaje się art. 19e–19l w brzmieniu:

„Art. 19e. Tworzy się Fundusz Wsparcia Państwowej Straży Pożarnej, zwany dalej „Funduszem”, składający się z funduszy: centralnego, wojewódzkich i szkół Państwowej Straży Pożarnej.

Art. 19f. Fundusz jest państwowym funduszem celowym.

Art. 19g. Środki finansowe uzyskane przez Państwową Straż Pożarną z wpływów uzyskanych w trybie i na warunkach określonych w art. 19b–19d zgodnie z zawartymi umowami lub porozumieniami przez:

1) Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej – są przychodami funduszu centralnego;

2) komendantów wojewódzkich Państwowej Straży Pożarnej lub nadzorowanych przez nich komendantów powiatowych (miejskich) Państwowej Straży Pożarnej – są przychodami funduszy wojewódzkich;

3) komendantów szkół Państwowej Straży Pożarnej – są przychodami funduszy szkół Państwowej Straży Pożarnej.

Art. 19h. Środki Funduszu mogą być przeznaczone na:

1) pokrywanie wydatków inwestycyjnych, modernizacyjnych i remontowych;

2) pokrywanie kosztów utrzymania i funkcjonowania jednostek organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej, a także na zakup niezbędnych na ich potrzeby towarów i usług;

3) pokrywanie wydatków na potrzeby służby w zakresie, o którym mowa w art. 35 ust. 9;

4) cele statutowe szkół Państwowej Straży Pożarnej.

Art. 19i. Środkami Funduszu dysponują:

1) Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej – w zakresie funduszu centralnego;

2) komendanci wojewódzcy Państwowej Straży Pożarnej – w zakresie funduszy wojewódzkich obejmujących komendy wojewódzkie Państwowej Straży Pożarnej oraz nadzorowane komendy powiatowe (miejskie) Państwowej Straży Pożarnej;

3) komendanci szkół Państwowej Straży Pożarnej – w zakresie funduszy szkół Państwowej Straży Pożarnej.

Art. 19j. Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej sporządza łączny plan finansowy i łączne sprawozdanie finansowe Funduszu.

Art. 19k. Zmiany kwot przychodów i kosztów Funduszu ujętych w planie finansowym Funduszu oraz przeniesienia wydatków pomiędzy poszczególnymi pozycjami planu dokonuje dysponent środków Funduszu.

Art. 19l. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady gospodarki finansowej Funduszu oraz tryb i terminy sporządzania jego planów i sprawozdań finansowych, a także warunki i tryb przeznaczania przez komendantów wojewódzkich Państwowej Straży Pożarnej środków funduszy wojewódzkich na nadzorowane przez nich komendy powiatowe (miejskie) Państwowej Straży Pożarnej, uwzględniając postanowienia umów i porozumień oraz racjonalne gospodarowanie środkami.”;

2) w art. 35:

a) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:

„3. Wprowadza się zmianowy oraz codzienny rozkład czasu służby strażaka.

4. Stanowiska, na których strażacy pełnią służbę w ramach rozkładów czasu służby strażaka, o których mowa w ust. 3, w jednostkach organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej ustalają kierownicy tych jednostek.”,

b) po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu:

„6a. Strażak może być, przez właściwego przełożonego, wyznaczony do wykonywania zadań służbowych poza rozkładami czasu służby strażaka, o których mowa w ust. 3, w przypadkach określonych w ust. 9 i 10.”,

c) ust. 7 otrzymuje brzmienie:

„7. W ramach codziennego rozkładu czasu służby strażak może być wyznaczony do pełnienia, w dowolnym czasie, dyżuru trwającego nie dłużej niż 24 godziny, po którym następują co najmniej 24 godziny wolne od służby.”,

d) ust. 9 otrzymuje brzmienie:

„9. Czas służby strażaka może być przedłużony do 48 godzin tygodniowo, w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 1, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami służby. W takim przypadku strażakowi przyznaje się czas wolny od służby w tym samym wymiarze albo rekompensatę pieniężną.”,

e) po ust. 10 dodaje się ust. 10a w brzmieniu:

„10a. Czas wolny, o którym mowa w ust. 9 i 10, może być udzielony w następnym okresie rozliczeniowym po okresie, w którym strażak pełnił służbę ponad normę, o której mowa w ust. 1.”;

3) art. 71a otrzymuje brzmienie:

„Art. 71a. 1. Strażakowi, o którym mowa w art. 71, przysługuje płatny dodatkowy urlop wypoczynkowy, zwany dalej „dodatkowym urlopem wypoczynkowym”, w wymiarze do 13 dni rocznie, z tytułu pełnienia służby w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych, albo osiągnięcia przez strażaka określonego wieku lub stażu służby.

2. Dodatkowy urlop wypoczynkowy przysługujący strażakowi z tytułu pełnienia służby w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych wynosi:

1) 5 dni w roku – dla strażaków pełniących służbę w codziennym rozkładzie czasu służby, będących w dyspozycji operacyjnej i pełniących funkcje wykonawcze;

2) 9 dni w roku – dla strażaków pełniących służbę w codziennym rozkładzie czasu służby, będących w dyspozycji operacyjnej i pełniących funkcje dowódcze;

3) 13 dni w roku – dla strażaków pełniących służbę w zmianowym rozkładzie czasu służby.

Jeżeli strażak w ciągu roku kalendarzowego pełni służbę w różnych warunkach szkodliwości dla zdrowia lub uciążliwości, dodatkowy urlop wypoczynkowy przysługuje mu w wymiarze proporcjonalnym do długości okresów służby w tych warunkach.

3. Dodatkowy urlop wypoczynkowy, przysługujący strażakowi z tytułu osiągnięcia określonego wieku, wynosi odpowiednio:

1) 5 dni w roku – po ukończeniu 40. roku życia;

2) 9 dni w roku – po ukończeniu 45. roku życia;

3) 13 dni w roku – po ukończeniu 55. roku życia.

4. Dodatkowy urlop wypoczynkowy przysługujący strażakowi z tytułu osiągnięcia określonego stażu służby wynosi odpowiednio:

1) 5 dni w roku – po osiągnięciu co najmniej 15-letniego stażu służby;

2) 9 dni w roku – po osiągnięciu co najmniej 20-letniego stażu służby;

3) 13 dni w roku – po osiągnięciu co najmniej 25-letniego stażu służby.

5. W razie zbiegu uprawnień do dodatkowego urlopu wypoczynkowego z tytułów wymienionych w ust. 2–4, dni dodatkowych urlopów wypoczynkowych przysługujących z poszczególnych tytułów sumuje się, jednak łączny wymiar dodatkowego urlopu wypoczynkowego nie może przekroczyć 13 dni w roku.

6. Nabycie prawa do pierwszego dodatkowego urlopu wypoczynkowego następuje odpowiednio:

1) po roku służby pełnionej w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych;

2) z dniem osiągnięcia określonego wieku;

3) z dniem osiągnięcia określonego stażu służby.

7. Prawo do kolejnych dodatkowych urlopów wypoczynkowych strażak nabywa w każdym następnym roku kalendarzowym, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 6 pkt 1, musi być to rok, w którym służba jest pełniona w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych.

8. Strażakowi, który posiada uprawnienia do dodatkowego urlopu wypoczynkowego z tytułu osiągnięcia określonego wieku lub stażu służby, podejmującemu służbę w ciągu roku kalendarzowego, przysługuje w tym roku kalendarzowym dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze proporcjonalnym do okresu służby w tym roku.”;

4) w art. 93 w ust. 1 po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu:

„4a) rekompensata pieniężna za przedłużony czas służby, o którym mowa w art. 35 ust. 9;”;

5) po art. 97b dodaje się art. 97c w brzmieniu:

„Art. 97c. 1. Rekompensata pieniężna, o której mowa w art. 93 ust. 1 pkt 4a, za jedną godzinę służby, stanowi 60 % z 1/172 przeciętnego uposażenia, o którym mowa w art. 85 ust. 3, obowiązującego w okresie rozliczeniowym.

2. Należną rekompensatę pieniężną wypłaca się do końca kwartału następującego po okresie rozliczeniowym, lecz nie później niż w dniu zwolnienia ze służby.”.

Art. 2. [Rekompensata pieniężna za przedłużony czas służby] Przepisy ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w zakresie rekompensaty pieniężnej za przedłużony czas służby mają zastosowanie do strażaka, któremu ze względu na konieczność zapewnienia ciągłości służby przedłużono czas służby do 48 godzin tygodniowo i nie przyznano mu w zamian czasu wolnego w odpowiednim wymiarze w okresie rozliczeniowym bezpośrednio poprzedzającym wejście w życie niniejszej ustawy [1].

Art. 3. [Wejście w życie] Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2011 r.