§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb korzystania przez żołnierzy zwolnionych z czynnej służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską trwałej lub czasowej niezdolności do służby wojskowej w następstwie wypadku lub choroby pozostających w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej, a także małżonków oraz dzieci pozostających na utrzymaniu żołnierzy, którzy zaginęli lub ponieśli śmierć w związku z wykonywaniem zadań służbowych, zwanych dalej „zainteresowanymi”, z pomocy na terenie kraju w zakresie podnoszenia kwalifikacji, przekwalifikowania, doradztwa zawodowego lub pośrednictwa pracy (pomoc rekonwersyjna).

§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) ustawa - ustawę z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej;

2) dziecko pozostające na utrzymaniu żołnierza - dziecko własne żołnierza, dziecko jego małżonka, dziecko przysposobione i dziecko przyjęte na wychowanie, do czasu zawarcia przez nie związku małżeńskiego, które:

a) nie przekroczyło osiemnastego roku życia, a w razie uczęszczania do szkoły lub odbywania studiów w szkole wyższej - dwudziestego piątego roku życia albo

b) stało się całkowicie niezdolne do pracy lub niezdolne do samodzielnej egzystencji przed osiągnięciem wieku określonego w lit. a.

§ 3. 1. Pomoc w zakresie doradztwa zawodowego udzielana jest w trybie porady indywidualnej.

2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, jest realizowana przez dyrektora Centralnego Ośrodka Aktywizacji Zawodowej w Warszawie, zwanego dalej „COAZ”, oraz kierowników ośrodków aktywizacji zawodowej w Bydgoszczy, Gdyni, Krakowie, Lublinie, Olsztynie, Szczecinie i Wrocławiu, zwanych dalej „OAZ”, właściwych ze względu na miejsce zamieszkania zainteresowanego.

§ 4. 1. Pomoc w zakresie przekwalifikowania zawodowego lub podnoszenia kwalifikacji realizowana jest w ośrodkach szkolenia oraz w instytucjach uprawnionych do prowadzenia kształcenia i szkoleń.

2. Zainteresowanemu pokrywa się, do wysokości limitu, koszty za:

1) szkolenia związane z przekwalifikowaniem zawodowym lub podnoszeniem kwalifikacji;

2) przejazdy z miejsca zamieszkania do ośrodka szkolenia i z powrotem;

3) noclegi w miejscu szkolenia.

3. Wysokość limitu kosztów, o którym mowa w ust. 2, wynosi za:

1) korzystanie z przekwalifikowania zawodowego lub podnoszenia kwalifikacji - 150 % najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego obowiązującego w dniu 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym zainteresowany wystąpił z wnioskiem o udzielenie pomocy;

2) przejazdy - równowartość dwudziestu przejazdów, wykonywanych przez przewoźników kolejowych drugą klasą pociągu pośpiesznego, z miejsca zamieszkania do ośrodka szkolenia i z powrotem;

3) noclegi - równowartość trzydziestu noclegów, których koszt jednostkowy nie przekracza 300 % ryczałtu za nocleg określonego w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990, z 2004 r. Nr 271, poz. 2686, z 2005 r. Nr 186, poz. 1554 oraz z 2006 r. Nr 227, poz. 1661).

4. Koszty przejazdów i noclegów z miejsca zamieszkania zainteresowanego do ośrodka szkolenia i z powrotem pokrywa się, jeżeli przejazd odbywa się na odległość powyżej pięćdziesięciu kilometrów w jedną stronę.

5. Pokrycia kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i 3, dokonuje się na podstawie złożonego przez zainteresowanego oświadczenia o wysokości faktycznie poniesionych kosztów, potwierdzonych oryginałami rachunków i biletów.

6. W razie odbycia przejazdu innym środkiem transportu niż określony w ust. 3 pkt 2, zainteresowanemu pokrywa się koszty tego przejazdu w wysokości równej cenie biletu za przejazd drugą klasą pociągu pośpiesznego, z uwzględnieniem posiadanych uprawnień do przejazdów ulgowych. Koszty te nie obejmują cen biletów na miejsca rezerwowane oraz cen biletów na miejsca sypialne lub na miejsca do leżenia.

7. Pokrycia kosztów, o których mowa w ust. 2, dokonuje właściwy terytorialnie ze względu na miejsce zamieszkania zainteresowanego dyrektor wojskowego biura emerytalnego w Bydgoszczy, Gdańsku, Krakowie, Lublinie, Olsztynie, Szczecinie, Warszawie albo Wrocławiu, zwanego dalej „WBE”.

8. Żołnierze, którzy zostali inwalidami w następstwie wypadku lub choroby pozostających w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej, korzystają z pomocy określonej w ust. 1 do wysokości dwukrotnego limitu, o którym mowa w ust. 3 pkt 1.

§ 5. 1. Zainteresowanemu pomoc, o której mowa w § 4 ust. 1, udzielana jest na podstawie wniosku kierowanego do dyrektora WBE za pośrednictwem, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania zainteresowanego, szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego lub wojskowego komendanta uzupełnień.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, szef wojewódzkiego sztabu wojskowego lub wojskowy komendant uzupełnień przesyła, w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania, do dyrektora WBE, za pośrednictwem właściwego ze względu na miejsce zamieszkania zainteresowanego COAZ lub OAZ.

3. Właściwy ze względu na miejsce zamieszkania zainteresowanego COAZ lub OAZ przesyła wniosek, o którym mowa w ust. 1, wraz z opinią, w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania, do właściwego WBE.

§ 6. 1. Wniosek, o którym mowa w § 5, powinien zawierać:

1) stopień wojskowy, imię i nazwisko, adres zamieszkania, numer telefonu kontaktowego oraz numer PESEL, NIP i adres urzędu skarbowego zainteresowanego;

2) formę pomocy wraz z uzasadnieniem jej wyboru, z której zainteresowany chciałby skorzystać, w tym pełną nazwę szkolenia;

3) instytucję organizującą szkolenie;

4) termin szkolenia;

5) koszt szkolenia;

6) przewidywane koszty przejazdów i noclegów;

7) informacje dotyczące uzyskanej już pomocy rekonwersyjnej.

2. Żołnierz zwolniony z czynnej służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską trwałej lub czasowej niezdolności do służby wojskowej w następstwie wypadku lub choroby pozostających w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej do wniosku dołącza:

1) wyciąg z rozkazu dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz ostatnio pełnił czynną służbę wojskową, o zwolnieniu z czynnej służby wojskowej oraz, w przypadku żołnierza, o którym mowa w art. 133a ust. 2 ustawy, decyzję o przyznaniu świadczeń odszkodowawczych z tytułu wypadku lub choroby pozostających w związku z pełnieniem służby wojskowej poza granicami państwa;

2) zaświadczenie z instytucji szkolącej o uprawnieniach do prowadzenia szkoleń;

3) zaświadczenie o inwalidztwie.

3. Małżonek żołnierza, który zaginął lub poniósł śmierć w związku z wykonywaniem zadań służbowych, do wniosku dołącza:

1) skrócony odpis aktu małżeństwa;

2) dokument potwierdzający zaginięcie lub śmierć żołnierza;

3) zaświadczenie z instytucji szkolącej o uprawnieniach do prowadzenia szkoleń.

4. Dziecko pozostające na utrzymaniu żołnierza, który zaginął lub poniósł śmierć w związku z wykonywaniem zadań służbowych, do wniosku dołącza:

1) skrócony odpis aktu urodzenia;

2) dokument potwierdzający zaginięcie lub śmierć żołnierza;

3) zaświadczenie z instytucji szkolącej o uprawnieniach do prowadzenia szkoleń.

§ 7. Organem właściwym do wydania decyzji w sprawie udzielania pomocy, o której mowa w § 4 ust. 1, jest dyrektor WBE, właściwy dla miejsca zamieszkania zainteresowanego.

§ 8. Do rozpatrywania odwołań wniesionych od decyzji dyrektorów WBE właściwy jest dyrektor komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw pomocy rekonwersyjnej.

§ 9. Zainteresowanemu, któremu przyznano pomoc, o której mowa w § 4 ust. 1, dyrektor WBE pokrywa koszty szkolenia do wysokości nie większej niż limit określony w § 4 ust. 3 pkt 1, przez:

1) przekazanie należności za szkolenie na rachunek bankowy instytucji realizującej szkolenie, na podstawie oryginału faktury lub rachunku wystawionego przez tę instytucję, lub

2) wypłatę należności za szkolenie - po przedstawieniu oryginału rachunku potwierdzającego opłacenie kosztów szkolenia oraz zaświadczenia o ukończeniu szkolenia z wynikiem pozytywnym.

§ 10. Dyrektor COAZ i kierownicy OAZ prowadzą dla zainteresowanych pomoc w zakresie pośrednictwa pracy.

§ 11. 1. Zainteresowany składa do organu, o którym mowa w § 10, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania, wniosek o udzielenie pomocy w zakresie pośrednictwa pracy.

2. Organ, na wniosek zainteresowanego, przedstawia mu, w miarę możliwości, oferty pracy na wolnych stanowiskach pracy w rejonie miejsca zamieszkania, uwzględniając jego potrzeby i posiadane kwalifikacje oraz wymagania związane z zatrudnieniem na konkretnym stanowisku pracy.

3. W przypadku braku ofert pracy w miejscu zamieszkania zainteresowanego organ przedstawia zainteresowanemu, w miarę możliwości, oferty pracy w innych rejonach przez niego wskazanych.

§ 12. Organy, o których mowa w § 10, szefowie wojewódzkich sztabów wojskowych oraz dyrektorzy WBE i dyrektor komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw pomocy rekonwersyjnej, niezależnie od zakresu swojego działania, prowadzą działalność informacyjną w zakresie pomocy rekonwersyjnej.

§ 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.