Art. 1. W ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, z późn. zm.¹⁾) w art. 15 po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:

„2a. Jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy.

2b. Przepisy ust. 2a stosuje się odpowiednio do osób uznanych za repatriantów.”.

Art. 2. 1. Na wniosek osoby, której do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty przyjęto podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego z uwzględnieniem okresu pozostawania w stosunku pracy, za który nie można ustalić podstawy wymiaru składek, wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej z zastosowaniem art. 15 ust. 2a i 2b ustawy, o której mowa w art. 1.

2. Przeliczeniu, o którym mowa w ust. 1, podlega podstawa wymiaru emerytury lub renty ostatnio przyjęta do obliczenia świadczenia.

3. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do przeliczenia kapitału początkowego, obliczonego od podstawy wymiaru ustalonej z uwzględnieniem okresu pozostawania w stosunku pracy, za który nie można ustalić podstawy wymiaru składek.

Art. 3. 1. Emerytura lub renta w wysokości przeliczonej zgodnie z art. 2 ust. 1 przysługuje:

1) od dnia wejścia w życie ustawy - jeżeli wniosek o ponowne obliczenie wysokości emerytury lub renty został zgłoszony nie później niż w ciągu 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy;

2) od pierwszego dnia miesiąca, w którym zgłoszono wniosek - jeżeli wniosek, o którym mowa w pkt 1, został zgłoszony po upływie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

2. Decyzję w sprawie emerytury lub renty, której wysokość została ponownie ustalona zgodnie z art. 2 ust. 1, organ rentowy wydaje w ciągu 60 dni od dnia wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji.

Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2009 r.