Art. 1. [Zniesienie Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej] 1. Z dniem 31 grudnia 2008 r. znosi się Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej będącego organem Inspekcji Handlowej oraz likwiduje się Główny Inspektorat Inspekcji Handlowej.

2. Dotychczasowe zadania i kompetencje Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej przejmuje Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

Art. 2. [Ustawa o Inspekcji Handlowej] W ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 25, z późn. zm.²⁾) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2:

a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) przedsiębiorcy – należy przez to rozumieć przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej,”,

b) pkt 6 otrzymuje brzmienie:

„6) konsumencie – należy przez to rozumieć konsumenta w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm. ³⁾),”;

2) w art. 3 w ust. 1 pkt 1a otrzymuje brzmienie:

„1a) kontrola wyrobów wprowadzonych do obrotu w zakresie zgodności z zasadniczymi lub innymi wymaganiami określonymi w przepisach odrębnych z wyłączeniem produktów podlegających nadzorowi innych właściwych organów,”;

3) art. 5 otrzymuje brzmienie:

„Art. 5. 1. Zadania Inspekcji określone w art. 1 ust. 1 i art. 3 ust. 1 wykonują:

1) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwany dalej „Prezesem Urzędu”,

2) wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora inspekcji handlowej, zwanego dalej „wojewódzkim inspektorem”, jako kierownika wojewódzkiej Inspekcji Handlowej wchodzącej w skład zespolonej administracji rządowej w województwie.

2. W postępowaniu administracyjnym w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Inspekcji organem właściwym jest wojewódzki inspektor, jeżeli przepisy odrębne nie stanowią inaczej. Organem wyższego stopnia jest Prezes Urzędu.”;

4) uchyla się art. 6;

5) art. 7 otrzymuje brzmienie:

„Art. 7. Prezes Urzędu kieruje działalnością Inspekcji przy pomocy Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.”;

6) użyte w art. 8 w ust. 1 i 2, w art. 10 w ust. 1 w zdaniu wstępnym, w art. 11 w ust. 1, w art. 22a w ust. 7 i 8 oraz w art. 23 w rożnych przypadkach wyrazy „Główny Inspektor” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Prezes Urzędu”;

7) w art. 8 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Prezes Urzędu może zwrocie się do wojewody o odwołanie wojewódzkiego inspektora lub jego zastępcy. Przepisu ust. 1 nie stosuje się”;

8) w art. 9 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2. Prezes Urzędu może zlecić wojewódzkiemu inspektorowi przeprowadzenie dodatkowej kontroli, jeżeli jest to niezbędne do zbadania:

1) zjawisk lub procesów gospodarczych zachodzących na rynku,

2) zgodności wyrobu z zasadniczymi lub innymi wymaganiami albo zgodności produktu z ogólnymi wymaganiami bezpieczeństwa określonymi w odrębnych ustawach.

3. Prezes Urzędu opracowuje kierunki działania Inspekcji oraz okresowe plany kontroli.”;

9) w art. 10:

a) uchyla się pkt 7,

b) po pkt 9 dodaje się pkt 9a w brzmieniu:

„9a) współpraca z Szefem Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań ustawowych,”,

c) uchyla się pkt 10 i 10a,

d) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje ust. 2 w brzmieniu:

„2. Prezes Urzędu może podawać do publicznej wiadomości informacje o wynikach kontroli Inspekcji z pominięciem informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa, jak również innych tajemnic podlegających ochronie na podstawie odrębnych przepisów.”;

10) uchyla się art. 10a;

11) w art. 11 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Rzeczoznawcy, o których mowa w ust. 2, są powołani do wydawania opinii o jakości produktów lub usług na zlecenie konsumenta, przedsiębiorcy, stałego polubownego sądu konsumenckiego, wojewódzkiego inspektora, powiatowego (miejskiego) rzecznika konsumentów albo organizacji społecznej, do której zadań statutowych należy ochrona konsumentów.”;

12) w art. 22a ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Pracownicy Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, wyznaczeni przez Prezesa Urzędu, są uprawnieni do nadzorowania, na podstawie legitymacji służbowej, kontroli przeprowadzanych na terenie kraju w celu sprawdzenia ich prawidłowości.”;

13) w art. 30 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Jeżeli przeprowadzone badania wykazały, że produkt nie spełnia wymagań określonych w przepisach odrębnych lub w deklaracji, kontrolowany jest obowiązany do uiszczenia, na wskazany przez odpowiedni organ Inspekcji rachunek Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów albo wojewódzkiego inspektoratu, kwoty stanowiącej równowartość kosztów przeprowadzonych badań, którą następnie przekazuje się na rachunek dochodów budżetu państwa, o ile przepisy odrębne nie stanowią inaczej.”.

Art. 3. [Ustawa o pracownikach urzędów państwowych] W ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 86, poz. 953, z późn. zm.⁴⁾) w art. 1 w ust. 2 uchyla się pkt 6.

Art. 4. [Ustawa o języku polskim] W ustawie z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. Nr 90, poz. 999, z późn. zm.⁵⁾) w art. 13 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Rada, na wniosek ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Prezesa Polskiej Akademii Nauk lub z własnej inicjatywy, wyraża, w drodze uchwały, opinie o używaniu języka polskiego w działalności publicznej oraz w obrocie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z udziałem konsumentów i przy wykonywaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepisów z zakresu prawa pracy oraz ustala zasady ortografii i interpunkcji języka polskiego.”.

Art. 5. [Ustawa o substancjach i preparatach chemicznych] W ustawie z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84, z późn. zm.⁶⁾) w art. 32 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Z wnioskiem o wydanie decyzji, o której mowa w ust. 1a, może wystąpić także Główny Inspektor Sanitarny, Główny Inspektor Ochrony Środowiska lub Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.”.

Art. 6. [Ustawa o cenach] W ustawie z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050, z późn. zm.⁷⁾) w art. 14 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przedsiębiorcy służy odwołanie do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.”.

Art. 7. [Ustawa o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekazywaniu informacji kryminalnych] W ustawie z dnia 6 lipca 2001 r. o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekazywaniu informacji kryminalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 216, poz. 1585 i Nr 220, poz. 1600 oraz z 2007 r. Nr 120, poz. 818 i Nr 165, poz. 1170) w art. 20 w ust. 1 uchyla się pkt 16.

Art. 8. [Ustawa o systemie oceny zgodności] W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2087, z późn. zm.⁸⁾) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 38:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. System kontroli wyrobów tworzą organy wymienione w ust. 2 i 3, zwane dalej „organami wyspecjalizowanymi”.”,

b) w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwany dalej „Prezesem UOKiK”;”;

2) art. 39 otrzymuje brzmienie:

„Art. 39. 1. Prezes UOKiK jest także organem monitorującym funkcjonowanie systemu kontroli wyrobów.

2. Do zadań Prezesa UOKiK należy:

1) współpraca z organami wyspecjalizowanymi;

2) przekazywanie organom wyspecjalizowanym informacji wskazujących, że wyrób wprowadzony do obrotu lub oddany do użytku nie spełnia zasadniczych lub innych wymagań;

3) prowadzenie rejestru wyrobów niezgodnych z zasadniczymi lub innymi wymaganiami, zwanego dalej „rejestrem”, oraz gromadzenie informacji dotyczących kontroli wyrobów wprowadzonych do obrotu lub oddanych do użytku;

4) przygotowywanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, okresowych planów kontroli przeprowadzanych przez Inspekcję Handlową.

3. Do zadań organów wyspecjalizowanych, o których mowa w art. 38 ust. 2 pkt 2–9 oraz ust. 3 pkt 2–9 należy także:

1) informowanie Prezesa UOKiK o wynikach przeprowadzonych kontroli w zakresie spełnienia przez wyroby zasadniczych lub innych wymagań;

2) przekazywanie Prezesowi UOKiK informacji o wszczęciu i zakończeniu postępowań w zakresie wprowadzonych do obrotu lub oddanych do użytku wyrobów niezgodnych z zasadniczymi lub innymi wymaganiami;

3) niezwłoczne przekazywanie Prezesowi UOKiK kopii wydanych decyzji;

4) współpraca z Prezesem UOKiK;

5) przedstawianie Prezesowi UOKiK okresowych planów kontroli wyrobów wprowadzonych do obrotu lub oddanych do użytku;

6) sporządzanie i przekazywanie Prezesowi UOKiK rocznych sprawozdań z przeprowadzanych kontroli.

4. Prezes UOKiK może zgłaszać uwagi do planów, o których mowa w ust. 3 pkt 5.”;

3) w art. 39b ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Prezes UOKiK, jako organ monitorujący, gromadzi informacje dotyczące systemu, w szczególności dotyczące wyników kontroli i prowadzonych postępowań.”;

4) w art. 40 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Organy wyspecjalizowane prowadzą kontrolę spełniania przez wyroby zasadniczych lub innych wymagań, zwaną dalej „kontrolą”, z urzędu lub na wniosek Prezesa UOKiK działającego jako organ monitorujący.”;

5) art. 44 otrzymuje brzmienie:

„Art. 44. Prezes UOKiK, jako organ monitorujący, niezwłocznie informuje Komisję Europejską o decyzjach, o których mowa w art. 41c ust. 3 pkt 1–3 oraz ust. 5.”.

Art. 9. [Ustawa o ogólnym bezpieczeństwie produktów] W ustawie z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz. U. Nr 229, poz. 2275 oraz z 2007 r. Nr 35, poz. 215) wprowadza się następujące zmiany:

1) użyte w art. 11 w ust. 2 w pkt 1 i 2, w art. 12 w ust. 1, w art. 15 w pkt 1, w art. 16 w ust. 1, w art. 17 w ust. 1 i 3, w art. 18 w ust. 1, w art. 20a w pkt 3, w art. 24 w ust. 13, w art. 29 w ust. 3, w art. 30 w ust. 4a oraz w art. 33a w ust. 3 w pkt 2 i 3 w różnych przypadkach wyrazy „Inspekcja Handlowa” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej”;

2) art. 13 otrzymuje brzmienie:

„Art. 13. Organem sprawującym nadzór nad ogólnym bezpieczeństwem produktów w zakresie określonym ustawą jest Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwany dalej „organem nadzoru”.”;

3) w art. 14 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) opracowywanie okresowych planów kontroli produktów w zakresie spełniania ogólnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i monitorowania ich realizacji;”;

4) w art. 17 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. W przypadkach, o których mowa w art. 15 pkt 1, wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej może podjąć czynności kontrolne. O podjęciu czynności kontrolnych wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej informuje organ nadzoru.”;

5) w art. 18 ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Jeżeli zostało stwierdzone, że istnieje znaczne prawdopodobieństwo, że produkt nie jest bezpieczny, wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej przekazuje organowi nadzoru protokół kontroli wraz z aktami kontroli, po upływie terminu do wniesienia uwag, niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni.”;

6) w art. 19 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Kopie decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, są niezwłocznie przekazywane organowi nadzoru.”.

Art. 10. [Ustawa o wyrobach stosowanych w medycynie weterynaryjnej] W ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach stosowanych w medycynie weterynaryjnej (Dz. U. Nr 93, poz. 893) w art. 11 w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„4) Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów,”.

Art. 11. [Ustawa o wyrobach medycznych] W ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 93, poz. 896, z 2005 r. Nr 64, poz. 565 oraz z 2007 r. Nr 176, poz. 1238) w art. 69 w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„4) Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów,”.

Art. 12. [Ustawa o służbie cywilnej] W ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 170, poz. 1218, z późn. zm.⁹⁾) w art. 2 w ust. 1 uchyla się pkt 5.

Art. 13. [Ustawa o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw] W ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. Nr 169, poz. 1200) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 12 uchyla się ust. 5;

2) art. 13 otrzymuje brzmienie:

„Art. 13. Zarządzający może wyznaczyć do kontroli dodatkowe stacje paliwowe, stacje zakładowe, hurtownie paliw lub przedsiębiorców poza minimalnymi liczbami określonymi zgodnie z art. 12 ust. 2 pkt 6–10, lub rolników wytwarzających biopaliwa ciekłe na własny użytek, w przypadku uzyskania informacji o niewłaściwej jakości paliw lub zaistnienia okoliczności wskazujących na możliwość wystąpienia niewłaściwej jakości paliw.”;

3) w art. 16 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Kontrolę, o której mowa w ust. 1, inspektor podejmuje u przedsiębiorcy wskazanego przez Zarządzającego.”;

4) w art. 18 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Zarządzający może zawierać umowy z akredytowanym laboratorium lub innym podmiotem na pobieranie próbek paliwa, jeżeli do ich pobrania są potrzebne specjalistyczne umiejętności lub specjalistyczny sprzęt techniczny.”;

5) art. 23 i 24 otrzymują brzmienie:

„Art. 23. 1. W przypadku stwierdzenia, w wyniku kontroli, niewłaściwej jakości paliwa Zarządzający niezwłocznie wyznacza, z zastrzeżeniem ust. 2, przedsiębiorcę, który dostarczył paliwo do przedsiębiorcy, u którego stwierdzono paliwo niewłaściwej jakości, w celu przeprowadzenia kontroli.

2. W przypadku braku stacjonarnego zbiornika paliwa u przedsiębiorcy będącego bezpośrednim dostawcą paliwa do przedsiębiorcy, u którego stwierdzono paliwo niespełniające wymagań jakościowych określonych w ustawie, inspektor podejmuje czynności kontrolne w celu ustalenia innego przedsiębiorcy, od którego pochodzi zakwestionowane paliwo, a posiadającego stacjonarny zbiornik.

Art. 24. 1. Jeżeli przeprowadzone badania wykazały, że paliwo nie spełnia wymagań jakościowych określonych w ustawie, Zarządzający zobowiązuje kontrolowanego, w drodze decyzji, do uiszczenia kwoty stanowiącej równowartość kosztów przeprowadzonych badań.

2. W przypadku, o którym mowa w art. 22 ust. 3, wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej pobiera od kontrolowanego zaliczkę w wysokości kosztów badania próbki kontrolnej.

3. Jeżeli badanie próbki kontrolnej nie wykaże naruszenia wymagań jakościowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 2 albo art. 4 ust. 2, albo art. 5 ust. 2, albo art. 6 ust. 3, uznaje się, że badane paliwo spełnia te wymagania. W takim przypadku zwraca się kontrolowanemu zaliczkę, o której mowa w ust. 2.

4. Zarządzający ustala wysokość należności pieniężnej, o której mowa w ust. 1, na podstawie faktury wystawionej przez kierownika akredytowanego laboratorium, w którym wykonano badania próbki, a w przypadku gdy badania próbki wykonano w laboratorium prowadzonym przez Inspekcję Handlową – na podstawie ustaleń kierownika tego laboratorium.

5. Kontrolowany jest obowiązany uiścić należność pieniężną, o której mowa w ust. 1, na rachunek Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

6. Wpływy z tytułu należności, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa.

7. Należności, o których mowa w ust. 1, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.”;

6) w art. 25 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Akredytowane laboratoria, które nie są prowadzone przez Inspekcję Handlową, przeprowadzają badania pobranych próbek na podstawie umowy zawartej z Zarządzającym, a badania próbek kontrolnych na podstawie umowy zawartej z wojewódzkim inspektorem Inspekcji Handlowej.”;

7) w art. 27 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Kierownik akredytowanego laboratorium jest obowiązany do przekazania właściwemu wojewódzkiemu inspektorowi Inspekcji Handlowej oraz Zarządzającemu, niezwłocznie po zakończeniu badań, protokołu zawierającego wyniki badań próbek z ich analizą.”;

8) w art. 28 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej przekazuje Zarządzającemu dokumenty, o których mowa w ust. 1, zgodnie z wytycznymi zawartymi w programach kontroli, o których mowa w art. 12 ust. 2 pkt 11.”.

Art. 14. [Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów] W ustawie z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. Nr 50, poz. 331, Nr 99, poz. 660 i Nr 171, poz. 1206) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 35 uchyla się ust. 1, 2 i 4;

2) uchyla się art. 36;

3) w art. 62 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Upoważnienie do przeprowadzenia kontroli, o której mowa w ust. 1, wydają odpowiednio Prezes Urzędu lub na wniosek Prezesa Urzędu – wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej.”.

Art. 15. [Ustawa o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym] W ustawie z dnia 16 lutego 2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym (Dz. U. Nr 52, poz. 343) w art. 64 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej wymierza karę, o której mowa w art. 63 ust. 1 pkt 9, w drodze decyzji, od której przysługuje odwołanie do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.”.

Art. 16. [Przepis przejściowy] 1. Postępowania wszczęte i niezakończone przez Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej są prowadzone przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

2. Sprawy wszczęte i niezakończone przez Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej są prowadzone przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

3. Obowiązki i uprawnienia Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej jako strony w sprawach, w których w dniu wejścia w życie ustawy przysługuje lub została wniesiona skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego, przejmuje Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

Art. 17. [Przejęcie praw i obowiązków wynikających z umów i porozumień] Prawa i obowiązki wynikające z umów i porozumień zawartych przez Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej przejmuje Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

Art. 18. [Należności, zobowiązania i mienie Głównego Inspektoratu Inspekcji Handlowej] 1. Należności i zobowiązania Głównego Inspektoratu Inspekcji Handlowej stają się należnościami i zobowiązaniami Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

2. Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów przejmuje mienie Głównego Inspektoratu Inspekcji Handlowej z zastrzeżeniem przepisów o gospodarce nieruchomościami i przepisów o finansach publicznych.

Art. 19. [Pracownicy] 1. Pracownicy Głównego Inspektoratu Inspekcji Handlowej stają się z dniem 1 stycznia 2009 r. pracownikami Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

2. [1] Stosunki pracy z pracownikami, o których mowa w ust. 1, wygasają po upływie trzech miesięcy od dnia przejścia do Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, jeżeli przed upływem tego terminu nie zostaną im zaproponowane nowe warunki pracy lub płacy albo w razie nieprzyjęcia nowych warunków pracy lub płacy.

3. Wcześniejsze rozwiązanie stosunku pracy z pracownikiem może nastąpić za wypowiedzeniem.

4. W przypadku wygaśnięcia stosunku pracy, o którym mowa w ust. 2, lub wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 3, pracownikom przysługują odpowiednie świadczenia przewidziane dla pracowników, z którymi stosunek pracy rozwiązuje się z powodu likwidacji zakładu pracy.

5. Do okresu pracy, od którego zależą świadczenia, o których mowa w ust. 4, wlicza się okres pracy w Głównym Inspektoracie Inspekcji Handlowej.

6. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do urzędników służby cywilnej, do których stosuje się przepisy rozdziału 4 ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 170, poz. 1218, z późn. zm.¹⁰⁾).

Art. 20. [Państwowy zasób kadrowy] 1. Osoby zajmujące w dniu likwidacji Głównego Inspektoratu Inspekcji Handlowej stanowisko Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej, Zastępcy Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej oraz dyrektora biura, jego zastępcy i kierownika laboratorium kontrolno-analitycznego w Głównym Inspektoracie Inspekcji Handlowej wchodzą w skład państwowego zasobu kadrowego, o którym mowa w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o państwowym zasobie kadrowym i wysokich stanowiskach państwowych (Dz. U. Nr 170, poz. 1217, z późn. zm.¹¹⁾).

2. Osoby, o których mowa w ust. 1, podlegają wpisowi do ewidencji osób należących do państwowego zasobu kadrowego, prowadzonej przez Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

Art. 21. [Wejście w życie] Ustawa wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 2008 r.