W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 5 października 2001 r. została podpisana w Londynie Międzynarodowa konwencja w sprawie kontroli szkodliwych systemów przeciwporostowych na statkach, 2001 r., w następującym brzmieniu:

Przekład

MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA W SPRAWIE KONTROLI SZKODLIWYCH SYSTEMÓW PRZECIWPOROSTOWYCH NA STATKACH, 2001 R.

STRONY NINIEJSZEJ KONWENCJI,

MAJĄC NA UWADZE, że prace naukowe i przeprowadzone przez rządy i kompetentne organizacje międzynarodowe badania wykazały, że pewne systemy przeciwporostowe używane na statkach stanowią istotne zagrożenie toksyczne oraz mają inny, długoterminowy wpływ na ważne, z punktu widzenia ekologicznego i ekonomicznego organizmy morskie, a także, że zdrowie ludzkie może być zagrożone w wyniku spożycia skażonych owoców morza;

MAJĄC SZCZEGÓLNE NA UWADZE istnienie poważnych zastrzeżeń do systemów przeciwporostowych, w których stosowane są związki substancji cyno-organicznych stanowiące biocydy i będąc przekonanym, że wprowadzanie takich substancji cyno-organicznych do środowiska naturalnego musi być wycofane;

PRZYPOMINAJĄC, że postanowienia rozdziału 17 porządku dziennego nr 21, przyjęte przez Konferencję Narodów Zjednoczonych w sprawie Środowiska i Rozwoju, która odbyła się w 1992 roku, wzywa państwa do podjęcia działań w celu zmniejszenia zanieczyszczeń spowodowanych przez związki substancji cyno-organicznych używanych w systemach przeciwporostowych;

PRZYPOMINAJĄC TAKŻE, że rezolucja A.895(21), przyjętą przez Zgromadzenie Międzynarodowej Organizacji Morskiej dnia 25 listopada 1999 roku, zaleca Komitetowi Ochrony Środowiska Morskiego tej Organizacji (MEPC), podjęcie w trybie pilnym prac nad przygotowaniem globalnych, wiążących instrumentów prawnych odnoszących się do szkodliwego oddziaływania systemów przeciwporostowych;

MAJĄC NA WZGLĘDZIE zasadę ostrożnego podejścia zawartą w zasadzie 15 Deklaracji z Konferencji w Rio dotyczącej środowiska i zrównoważonego rozwoju, do której nawiązuje rezolucja MEPC.67(37) przyjęta przez MEPC 15 września 1995 roku;

UZNAJĄC znaczenie ochrony środowiska morskiego oraz zdrowia ludzkiego przed niekorzystnymi skutkami stosowania systemów przeciwporostowych;

UZNAJĄC TAKŻE, że stosowanie pokryć przeciwporostowych w celu zapobiegania osadzania się organizmów na powierzchni kadłuba statków ma bardzo ważne znaczenie dla efektywności handlu, żeglugi i zapobiegania rozprzestrzenianiu się niebezpiecznych dla środowiska organizmów morskich i patogenów;

UZNAJĄC NASTĘPNIE potrzebę doskonalenia systemów przeciwporostowych, które będą skuteczne i bezpieczne dla środowiska oraz potrzebę promowania zastępczych systemów, które będą mniej szkodliwe albo nieszkodliwe;

UZGODNIŁY, co następuje:

ARTYKUŁ 1

Ogólne zobowiązania

1. Każda ze Stron Konwencji podejmuje się wprowadzić w pełnym i kompletnym zakresie jej postanowienia w celu zmniejszenia lub wyeliminowania niekorzystnych oddziaływań, jakie dla środowiska morskiego i ludzkiego zdrowia powoduje stosowanie systemów przeciwporostowych.

2. Załączniki tworzą integralną część tej konwencji. Jeżeli nie zostało to wyraźnie zaznaczone inaczej, odniesienie do tej konwencji oznacza to samo, co odniesienie do jej załączników.

3. Żadne postanowienie tej Konwencji nie powinno być interpretowane jako takie, które uniemożliwia państwu podejmowanie indywidualnie lub razem z innymi państwami bardziej zaostrzonych działań dotyczących zmniejszenia albo eliminacji niekorzystnych skutków działań systemów przeciwporostowych na środowisko, zgodnych z prawem międzynarodowym.

4. Strony powinny usiłować współpracować w celu efektywnego wprowadzenia w życie, wypełniania wymogów tej konwencji i ich egzekwowania.

5. Strony podejmują się popierać ciągły rozwój systemów przeciwporostowych, które są skuteczne i bezpieczne dla środowiska.

ARTYKUŁ 2

Definicje

Dla celów niniejszej Konwencji, jeżeli nie zostało to wyraźnie określone inaczej:

1. .Administracja" oznacza rząd państwa, pod którego administracją statek jest eksploatowany. W odniesieniu do statku uprawnionego do podnoszenia bandery państwa, administracją jest rząd tego państwa. W odniesieniu do stałych i pływających platform zatrudnionych do poszukiwania i eksploatacji dna i wnętrza morza przylegającego do wybrzeża, do którego państwo nadbrzeżne posiada suwerenne prawa w zakresie poszukiwań i eksploatacji ich bogactw naturalnych, administracją jest rząd tego zainteresowanego państwa nadbrzeżnego.

2. „System przeciwporostowy" ^*) oznacza przykrycie powierzchni kadłuba statku pomalowanej przeciwporostową farbą cyno-organiczą, farbę przeciwporostową, przygotowanie powierzchni pokrycia kadłuba, powłokę pokrywającą lub urządzenie, które jest używane na statku do ograniczenia lub zapobiegania przyczepianiu się do burty niechcianych organizmów.

3. „Komitet" oznacza Komitet Ochrony Środowiska Morskiego – Organizacji.

4. „Pojemność brutto" oznacza pojemność brutto (GT) wyliczoną zgodnie z przepisami dotyczącymi pomiaru pojemności zawartymi w załączniku 1 do Międzynarodowej konwencji o pomierzaniu pojemności statków z 1969 roku lub w innej zastępującej konwencji.

5. „Żegluga międzynarodowa" oznacza podróż statkiem uprawnionym do podnoszenia bandery jednego państwa do portu, stoczni lub przybrzeżnej przystani pozostającej pod jurysdykcją innego państwa.

6. „Długość" oznacza długość obliczoną zgodnie z Międzynarodową konwencją o liniach ładunkowych z 1966 roku, zmienioną Protokołem z 1988 roku lub inną zastępującą konwencją.

7. „Organizacja" oznacza Międzynarodową Organizację Morską.

8. „Sekretarz Generalny" oznacza Sekretarza Generalnego Organizacji.

9. „Statek" oznacza jakikolwiek statek dowolnego typu, eksploatowany w środowisku morskim i obejmuje: wodoloty, poduszkowce, pojazdy wodne, łodzie podwodne, pływające statki, umocowane lub pływające platformy, pływające magazyny oraz pływające jednostki produkcyjno magazynowe i przeładunkowe.

10. „Grupa techniczna" jest ciałem składającym się z przedstawicieli Stron, członków Organizacji Narodów Zjednoczonych i jej wyspecjalizowanych agencji, organizacji międzyrządowych posiadających porozumienie z Organizacją i organizacji pozarządowych, które mają status konsultanta w tej Organizacji, a które powinny włączać do tej grupy reprezentantów, najlepiej z instytucji i laboratoriów, które są zaangażowane w badania systemów przeciwporostowych. Ci reprezentanci powinni posiadać specjalistyczną wiedzę na temat stanu środowiska i zachodzących w nim procesów, oddziaływań toksykologicznych, biologii morskiej, ludzkiego zdrowia, analiz ekonomicznych, przeciwdziałania zagrożeniom, międzynarodowego transportu morskiego, technologii zastosowania przeciwporostowych systemów pokrywających lub wiedzę z innych dziedzin potrzebną do obiektywnej oceny technicznych szczegółów pełnej propozycji rozwiązania.

*⁾ W tekście Konwencji termin „system przeciwporostowy" oznacza technologię i materiały pokryć ochronnych nakładanych na powierzchnię podwodną kadłubów statków; „system" tłumaczono jako pokrycie, gdy tekst dotyczył samego materiału ochraniającego kadłub.

ARTYKUŁ 3

Zastosowanie

1. Jeżeli nie zostało to określone inaczej w konwencji, to konwencja będzie miała zastosowanie do:

a) statków, które są uprawnione do podnoszenia bandery Strony;

b) statków nie uprawnionych do podnoszenia bandery Strony, ale które są eksploatowane pod administracją tej Strony oraz

c) statki, które wpłyną do portu Strony, stoczni, lub przybrzeżnej przystani, ale które nie kwalifikują się do grupy statków określonych w (a) lub (b).

2. Konwencja ta nie odnosi się do jakichkolwiek okrętów wojennych, wojskowych jednostek pomocniczych ani do innych statków należących lub używanych przez Stronę i pozostających w tym czasie jedynie w nie komercyjnej służbie rządowej. Jednakże, każda Strona powinna zapewnić, poprzez przyjęcie odpowiednich środków nie osłabiających prac lub możliwości operacyjnych statków należących, lub używanych przez Stronę, że takie statki będą postępować zgodnie z tą konwencją, na ile jest to rozsądne i praktyczne.

3. W odniesieniu do statków krajów nie będących Stronami tej konwencji, Strony będą stosowały wymagania jej w takim zakresie, jaki może okazać się konieczny, aby uznać, że takie statki nie traktuje się ulgowo.

ARTYKUŁ 4

Kontrole systemów przeciwporostowych.

1. Zgodnie z wymaganiami wyszczególnionymi w Załączniku 1, każda Strona zakaże i/lub ograniczy:

(a) stosowanie, ponowne stosowanie, nakładanie lub używanie szkodliwych pokryć przeciwporostowych przez statki, o których mowa w art. 3 (1) (a) oraz (b).

(b) stosowanie, ponowne stosowanie, nakładanie lub używanie takich pokryć na statkach, o których mowa w art. 3 (1) (c) podczas ich pobytu w porcie Strony, stoczni lub przybrzeżnej przystani,

i podejmie skuteczne działania mające zapewnić, że takie statki zastosują się do tych wymagań.

2. Statek z pokryciem przeciwporostowym, który został poddany kontroli w oparciu o poprawkę do Załącznika 1 wchodzącą w życie przed tą konwencją, może pozostawić to pokrycie aż do następnej zaplanowanej renowacji tego systemu, nie dłużej jednak niż na okres do 60 miesięcy od jego nałożenia chyba, że Komitet zadecyduje, iż istnieją wyjątkowe okoliczności, które nakazują wcześniejsze przeprowadzenie działań kontrolnych.

ARTYKUŁ 5

Kontrole według Załącznika 1 – materiały odpadowe

Biorąc pod uwagę międzynarodowe przepisy, standardy i wymagania, Strony podejmą odpowiednie działania na swoim terytorium w celu wymuszenia aby odpady powstałe podczas nakładania albo usuwaniu pokryć przeciwporostowych skontrolowanych według Załącznika 1, były zebrane, usunięte, oczyszczone oraz składowane w bezpieczny i ekologicznie rozsądny sposób, aby chronić przed zagrożeniem zdrowie ludzkie i środowisko.

ARTYKUŁ 6

Tryb wnoszenia propozycji poprawek do kontroli systemów przeciwporostowych.

1. Każda Strona może zaproponować w oparciu o ten artykuł poprawkę do Załącznika 1.

2. Dostarczona Organizacji propozycja wstępna powinna zawierać wymagane informacje określone w Załączniku 2. Kiedy Organizacja otrzyma taką propozycję, zostanie ona udostępniona i przekazana do rozpatrzenia Stronom, członkom Organizacji, Organizacji Narodów Zjednoczonych i jej wyspecjalizowanym agencjom, organizacjom międzyrządowym posiadającym porozumienie z Organizacją i organizacjom pozarządowym posiadającym w tej Organizacji status konsultantów.

3. Komitet zdecyduje czy rozpatrywany system przeciwporostowy, o którym mowa w propozycji wstępnej wymaga bardziej wnikliwego rozpatrzenia jej uzasadnienia. Jeżeli Komitet zdecyduje, że wymagane jest dalsze rozpoznanie zagadnień, to będzie wymagał od Strony proponującej, aby dostarczyła mu pełną propozycję rozwiązania zawierającą informacje określone w Załączniku 3 – chyba, że w propozycji wstępnej zawarto już wszystkie informacje określone w Załączniku 3. Jeżeli Komitet jest zdania, że w związku z tą propozycją istnieje obawa, że system może spowodować poważną i nieodwracalną szkodę w środowisku, to brak całkowitej pewności z naukowego punktu widzenia nie będzie wykorzystany jako powód dla przyjęcia decyzji o wstrzymaniu prac dotyczących oceny tej propozycji. W tym celu Komitet powoła grupę techniczną zgodnie z artykułem 7.

4. Grupa techniczna dokona przeglądu tej propozycji wraz ze wszystkimi dodatkowymi danymi dostarczonymi przez którąkolwiek zainteresowaną jednostkę i przedstawi Komitetowi ocenę oraz sprawozdanie czy propozycja ta rodzi potencjalnie taką możliwość ryzyka niekorzystnych oddziaływań na przypadkowe organizmy lub na zdrowie człowieka, że nie daje ona podstawy do zmiany Załącznika 1. W związku z tym:

a) Przegląd wykonany przez grupę techniczną powinien obejmować:

(i) ocenę związków pomiędzy rozpatrywanym systemem przeciwporostowym a zaobserwowanym niekorzystnym oddziaływaniem zarówno na środowisko jak i ludzkie zdrowie (nie ograniczającym się tylko do spożycia skażonych produktów morza) lub stwierdzonym w trakcie działań kontrolnych, o których mowa w Załączniku 3 albo w oparciu o inne istotne dane, które wyszły na jaw, niekorzystnym oddziaływaniem;

(ii) ocenę zmniejszenia potencjalnego zagrożenia towarzyszącego proponowanym działaniom kontrolnym lub jakimkolwiek innym działaniom kontrolnym, które mogą być rozważane przez grupę techniczną;

(iii) rozważenie dostępnych informacji o możliwościach technicznych w zakresie środków kontrolnych i skutków finansowych tej propozycji;

(iv) rozważenie dostępnych informacji na temat innych skutków spowodowanych wprowadzeniem takich działań kontrolnych odnoszących się do:

– środowiska (włączając koszty bezczynności i wpływu na jakość powietrza, ale nie ograniczając się do tego);

– warunków zdrowotnych stoczni i związanych z tym spraw bezpieczeństwa (np.: oddziaływania na pracowników stoczni);

– kosztu międzynarodowego transportu morskiego i innych związanych z nim sektorów.

(v) rozważenie dostępności odpowiednich rozwiązań alternatywnych, włączając potencjalne zagrożenia ze strony alternatywnych rozwiązań.

b) Sprawozdanie grupy technicznej będzie raportem pisemnym obejmującym wszystkie oceny i rozważania określone w (a), za wyjątkiem tych, co do których grupa techniczna może zalecić rezygnację z przeprowadzania ocen i rozważań wyszczególnionych od (a) (ii) do (a) (v), jeśli zostało to stwierdzone po ocenie, o której mowa w (a) (i), iż propozycja zmiany nie kwalifikuje się do dalszego rozważenia.

c) Sprawozdanie grupy technicznej będzie zawierać, między innymi, zalecenie dotyczące międzynarodowej kontroli przewidzianej w tej Konwencji, które powinno dla przedmiotowego systemu przeciwporostowego zapewnić informację czy dostępne będą określone działania kontrolne wskazane w rozpatrywanej propozycji, czy też uzna się za bardziej odpowiednie inne działania kontrolne.

5. Sprawozdanie grupy technicznej będzie rozesłane przed jego rozpatrzeniem przez Komitet do każdej ze Stron, członków Organizacji, Organizacji Narodów Zjednoczonych i jej wyspecjalizowanych agencji, organizacji międzyrządowych posiadających porozumienie z Organizacją i organizacji pozarządowych, które mają status konsultanta w tej Organizacji. Komitet zdecyduje czy zatwierdzić propozycję zmiany załącznika 1 wraz z jego modyfikacją, jeżeli jest to uzasadnione, biorąc pod uwagę sprawozdanie grupy technicznej. Jeżeli ze sprawozdania wynika możliwość występowania poważnego i nieodwracalnego uszkodzenia środowiska, to brak całkowitej pewności pod względem naukowym nie może sam w sobie być użyty jako powód zaniechania działań kontrolnych odnośnie systemów przeciwporostowych wyszczególnionych w Załączniku 1. Zaproponowana poprawka do Załącznika 1, jeżeli została przyjęta przez Komitet, będzie rozesłana do uzgodnienia stosownie do przepisów art. 16 (2) (a). Decyzja o odrzuceniu takiej propozycji nie powinna wykluczać możliwości przedłożenia w przyszłości nowej propozycji dotyczącej konkretnego systemu przeciwporostowego, jeśli zebrane zostaną nowe informacje.

6. Tylko Strony wymienione w ust. 3 i ust. 5 mogą uczestniczyć w podejmowaniu przez Komitet decyzji.

ARTYKUŁ 7

Grupy techniczne

1. Komitet ustanowi grupy techniczne stosownie do przepisu art. 6, jeżeli otrzyma pełną propozycję rozwiązania. W sytuacji, gdy wpłynie do Komitetu kilka propozycji w tym samym czasie lub kolejno po sobie, to może on powołać jedną lub więcej grup technicznych, zależnie od potrzeb.

2. Każda Strona może uczestniczyć w obradach grupy technicznej i powinna udostępnić odpowiednie ekspertyzy, które są dla niej osiągalne.

3. Komitet zdecyduje o programie pracy, organizacji i sposobie działania grup technicznych. Programy takie powinny zapewniać ochronę wszystkich poufnych informacji, które mogą być przedstawione Komitetowi. Grupy techniczne mogą odbywać takie spotkania, jakie wynikają z potrzeb, ale powinny starać się zrealizować swoją pracę przy wykorzystaniu korespondencji pisemnej lub elektronicznej albo innego odpowiedniego medium.

4. Jedynie przedstawiciele Stron mogą brać udział w formułowaniu zalecenia dla Komitetu zgodnie z artykułem 6. Grupa techniczna powinna starać się uzyskać jednomyślność wśród przedstawicieli Stron. Jeżeli jednomyślność nie jest możliwa, grupa techniczna powinna przedstawić punkt widzenia przedstawicieli reprezentujących mniejszość.

ARTYKUŁ 8

Badania naukowe i techniczne oraz monitoring

1. Strony podejmą odpowiednie działania aby promować i ułatwiać badania naukowe i techniczne oddziaływań systemów przeciwporostowych na środowisko, jak również monitorowanie ich skutków. W szczególności, badania takie powinny zawierać obserwacje, pomiary, pobieranie próbek laboratoryjnych, dokonywanie ocen i analiz oddziaływań systemów przeciwporostowych.

2. Każda ze Stron powinna, zgodnie z dalszymi celami tej Konwencji, promować dostępność odpowiednich informacji dla innych Stron, które zwrócą się o to, na temat:

a) prac naukowych i technicznych podjętych zgodnie z Konwencją,

b) programów badań morza i programów prac technicznych, oraz

c) skutków oddziaływań na środowisko zaobserwowanych w czasie monitoringu i oceny programów dotyczących systemów przeciwporostowych.

ARTYKUŁ 9

Komunikacja i wymiana informacji

1. Każda Strona podejmuje się przedstawić Organizacji:

a) listę mianowanych inspektorów lub uznanych organizacji, które są upoważnione do działania w imieniu tej Strony w zarządzaniu sprawami związanymi z kontrolą systemów przeciwporostowych zgodnie z postanowieniami tej Konwencji w celu przekazywania informacji Stronom Konwencji. Administracja powinna w związku z tym powiadomić Organizację o szczególnych obowiązkach i warunkach udzielonych upoważnień mianowanym inspektorom lub uznanym organizacjom oraz

b) informacje dotyczące wydania w ciągu roku decyzji o uznaniu, ograniczeniu lub zakazaniu stosowania systemów przeciwporostowych w oparciu o prawo wewnętrzne.

2. Organizacja uczyni dostępnymi w odpowiedni sposób, informacje przekazane jej na podstawie postanowień ustępu 1.

3. W odniesieniu do systemów przeciwporostowych, które Strona przyjęła, zarejestrowała lub wydała licencję, Strona ta powinna dostarczyć lub zażądać od wytwórców tych systemów przeciwporostowych aby dostarczyły tym Stronom, które o to poproszą, odpowiednich informacji na jakiej podstawie wydano decyzję, dołączając do tego informacje, o których mowa w Załączniku 3 lub inne odpowiednie informacje służące do sporządzenia oceny systemu przeciwporostowego. Żadne informacje, które są chronione prawnie nie powinny być udostępniane.

ARTYKUŁ 10

Przeglądy i świadectwa

Strona zapewni, że statki uprawnione do podnoszenia jej bandery lub eksploatowane pod jej zarządem, będą podlegać przeglądom i uzyskiwać świadectwa zgodnie z przepisami określonymi w Załączniku 4.

ARTYKUŁ 11

Inspekcje statków i wykrywanie naruszeń

1. Statek, do którego odnosi się ta Konwencja może w jakimkolwiek porcie Strony, stoczni, lub przystani przybrzeżnej, zostać poddany inspekcji przez upoważnionych przez tę Stronę inspektorów dla ustalenia, czy statek spełnia wymagania tej Konwencji. Jeżeli nie ma jasnych podstaw do tego by sądzić, że statek narusza postanowienia tej Konwencji, każda taka inspekcja powinna ograniczać się tylko do:

a) sprawdzenia, tam gdzie jest to wymagane, że na pokładzie statku znajduje się ważne Międzynarodowe świadectwo przeciwporostowe lub Deklaracja przeciwporostowa oraz

b) szybkiego pobrania próbek ze statkowego pokrycia przeciwporostowego, które nie naruszy integralności powłoki, struktury i działania systemu przeciwportowego biorąc pod uwagę wytyczne opracowane przez Organizację**.

Jednakże czas potrzebny dla otrzymania wyników takich próbek nie powinien uniemożliwiać statkowi poruszanie się i odpłynięcie.

2. Jeżeli istnieją oczywiste podstawy aby sądzić, że statek narusza postanowienia tej Konwencji, to może być przeprowadzona gruntowna inspekcja w oparciu o wytyczne opracowane przez Organizację**.

3. Jeżeli wykryto, że statek narusza przepisy tej Konwencji, to Strona przeprowadzająca inspekcję może podjąć kroki w celu ostrzeżenia, zatrzymania, zwolnienia lub usunięcia statku z jej portów. Strona podejmująca takie działania w stosunku do statku, który nie spełnia postanowień tej Konwencji, powiadomi o tym niezwłocznie administrację sprawującą nad nim nadzór.

4. Strony będą współpracowały w wykrywaniu naruszeń i w egzekwowaniu postanowień tej Konwencji. Strona może również dokonać inspekcji statku, kiedy wpłynie on do portu, stoczni lub przystani przybrzeżnych podlegających jej jurysdykcji, jeżeli otrzyma wniosek od którejkolwiek ze Stron w sprawie przeprowadzenia dochodzenia wraz z dostatecznymi dowodami, że statek jest lub był eksploatowany niezgodnie z postanowieniami tej Konwencji. Sprawozdanie z takiego dochodzenia będzie wysłane Stronie proszącej o to i do właściwej administracji sprawującej nad nim nadzór, ażeby odpowiednie działania mogły być podjęte na podstawie tej Konwencji.

** Wytyczne są przygotowywane przez Komitet Ochrony Środowiska Morskiego-IMO

ARTYKUŁ 12

Naruszenia

1. Każde naruszenie wymagań tej Konwencji będzie zakazane i dlatego mają być ustanowione sankcje administracyjno-prawne w stosunku do statku, gdziekolwiek naruszenie miało miejsce. Jeżeli administracja jest poinformowana o takim naruszeniu, to powinna zbadać sprawę i zażądać od Strony informującej dostarczenia dodatkowych dowodów podejrzewanego naruszenia. Jeżeli dla administracji udostępnione dowody są wystarczające do wszczęcia postępowania karnego w związku z domniemanym naruszeniem, to powinna spowodować aby wszczęto postępowanie najszybciej jak jest to możliwe, zgodnie z jej prawem. Administracja ta niezwłocznie poinformuje Stronę, która złożyła doniesienie o domniemanym naruszeniu, jak również Organizację o podjętym działaniu. Jeżeli administracja nie podejmie przez jeden rok od otrzymania informacji żadnych działań, to powinna również poinformować o tym Stronę, która zgłosiła domniemane naruszenie.

2. Każde naruszenie przepisów tej Konwencji na terenie jurysdykcji każdej ze Stron będzie zakazane i dlatego powinny być ustanowione sankcje, zgodne z prawem tych Stron. Kiedy tylko takie naruszenie się zdarzy Strona powinna:

a) spowodować wszczęcie postępowania zgodnie ze jej prawem, albo

b) dostarczyć administracji, której nadzorowi podlega statek, informację i dowód potwierdzający, jaki będzie w jej posiadaniu, iż naruszenie miało miejsce.

3. Kary ustanowione według prawa Strony, stosownie do tego artykułu, powinny być odpowiednio surowe, aby zniechęcić do naruszania tej Konwencji, gdziekolwiek miałoby to miejsce.

ARTYKUŁ 13

Nieuzasadnione opóźnienie lub zatrzymania statków

1. Należy podejmować wszelkie możliwe wysiłki, aby uniknąć nieuzasadnionego zatrzymania lub opóźnienia odprawy statków jakie wyniknąć mogą z art. 11 lub art. 12.

2. Kiedy statek jest zbyt długo zatrzymany lub jego odprawa opóźniona na podstawie art. 11 lub art. 12, to będzie on uprawniony do odszkodowania za wszelkie straty lub poniesione szkody.

ARTYKUŁ 14

Rozstrzyganie sporów

Wszelkie spory pomiędzy sobą związane z interpretacją i stosowaniem przepisów Konwencji Strony będą rozstrzygać w drodze negocjacji, dochodzenia, mediacji, pojednania arbitrażowego, rozstrzygnięcia sądowego, zaangażowania agencji regionalnych lub wykorzystania innych środków pojednawczych, które mają do wyboru.

ARTYKUŁ 15

Stosunek do Międzynarodowego prawa morskiego

Żadne z postanowień tej Konwencji nie będzie pomniejszać praw i obowiązków jakiegokolwiek Państwa, nabytych na podstawie międzynarodowego prawa, zawartego w Międzynarodowej konwencji o prawie morza, uchwalonej przez Organizację Narodów Zjednoczonych.

ARTYKUŁ 16

Poprawki

1. Niniejsza Konwencja może zostać poprawiona poprzez zastosowanie jednej z procedur określonych w poniższych ustępach.

2. Poprawki przyjmowane po rozpatrzeniu przez Organizację:

a) Każda ze Stron może zaproponować poprawkę do tej Konwencji. Poprawka taka powinna być dostarczona Sekretarzowi Generalnemu, który następnie roześle ją do Stron Konwencji i członków Organizacji przynajmniej na sześć miesięcy przed jej rozpatrzeniem. W przypadku propozycji dotyczącej poprawki Załącznika 1, będzie ona, przed jej rozpatrzeniem poddana procedurze przewidzianej w art. 6.

b) Poprawka zgłoszona i przekazana do wiadomości w sposób, jaki podano wyżej będzie skierowana do rozpatrzenia przez Komitet. Strony Członkowie Organizacji oraz w niej niezrzeszeni, mają prawo do uczestniczenia w podejmowaniu ustaleń Komitetu dotyczących rozpatrzenia i przyjęcia poprawki.

c) Poprawki będą przyjęte większością dwóch trzecich głosów Stron obecnych i głosujących w Komitecie, pod warunkiem że przynajmniej jedna trzecia Stron będzie obecna w czasie głosowania.

d) Poprawki przyjęte zgodnie z (c) Sekretarz Generalny przedstawi Stronom do zaakceptowania.

e) Poprawka będzie uznana za przyjętą w następujących przypadkach:

(i) Poprawka do artykułu tej Konwencji będzie uznana za przyjętą w dniu, gdy dwie trzecie Stron zawiadomiło Sekretarza Generalnego o jej przyjęciu.

(ii) Poprawka do załącznika będzie uznana za przyjętą po upływie dwunastu miesięcy od daty jej przyjęcia łub od innej daty określonej przez Komitet. Jednakże, jeżeli przed upływem tej daty więcej niż jedna trzecia Stron zawiadomi Sekretarza Generalnego o zgłoszeniu sprzeciwu w stosunku do poprawki, to będzie uznane, że poprawka ta nie została przyjęta.

f) Poprawka wejdzie w życie po spełnieniu następujących warunków:

(i) Poprawka do artykułu tej Konwencji wejdzie w życie dla tych Stron, które zadeklarowały jej przyjęcie, po sześciu miesiącach od daty, kiedy uznano że została przyjęta zgodnie z (e) (i).

(ii) Poprawka do Załącznika 1 wejdzie w życie w stosunku do wszystkich Stron, po sześciu miesiącach od daty, kiedy uznano że została przyjęta, z wyłączeniem Strony, która:

1) zgłosiła swój sprzeciw do tej poprawki zgodnie z (e) (ii) i nie wycofała tego sprzeciwu;

2) oświadczyła Sekretarzowi Generalnemu, przed wejściem w życie takiej poprawki, że poprawka wejdzie w życie dla niej tylko w następstwie zgłoszenia przez nią jej przyjęcia, lub

3) złożyła deklarację, w czasie deponowania jej dokumentu ratyfikacji, przyjęcia i zatwierdzenia, lub przystąpienia do tej Konwencji, że poprawki do Załącznika 1 wejdą dla niej w życie tylko po zgłoszeniu Sekretarzowi Generalnemu o przyjęciu poprawki.

(iii) Poprawka do załącznika innego niż Załącznik 1 wejdzie w życie w odniesieniu do wszystkich Stron po sześciu miesiącach od daty, kiedy uznano, że została przyjęta, z wyłączeniem tych Stron, które zgłosiły swój sprzeciw do tej poprawki zgodnie z (e) (ii) i nie wycofały tego sprzeciwu.

g) (i) Strona, która powiadomiła o sprzeciwie zgodnie z (f) (ii) (1) lub (iii) może później zgłosić Sekretarzowi Generalnemu, że przyjmuje tę poprawkę. Poprawka taka wejdzie w życie dla Strony po sześciu miesiącach od daty zawiadomienia o przyjęciu lub od daty kiedy poprawka wejdzie w życie w zależności od tego, która data jest późniejsza.

(ii) Jeżeli Strona, która złożyła zawiadomienie lub deklarację określoną w (f) (ii) (2) lub (3), odpowiedni o zawiadomi Sekretarza Generalnego o przyjęciu poprawki, to taka poprawka wejdzie w życie dla tej Strony po sześciu miesiącach od daty zgłoszenia przyjęcia lub od daty kiedy poprawka wchodzi w życie, w zależności od tego, która data jest późniejsza.

3. Poprawki przyjęte poprzez Konferencję:

a) Na prośbę Strony mającej poparcie przynajmniej jednej trzeciej Stron, Organizacja powinna zwołać Konferencję Stron w celu rozważenia poprawek do tej Konwencji.

b) Poprawka przyjęta przez taką Konferencję większością dwóch trzecich głosów Stron obecnych i biorących udział w głosowaniu będzie przedstawiona przez Sekretarza Generalnego wszystkim Stronom do przyjęcia.

c) Dopóki Konferencja nie zdecyduje inaczej, poprawka będzie uznana, że została przyjęta i że wejdzie w życie odpowiednio zgodnie z procedurami określonymi w (2) (e) i (f) niniejszego artykułu.

4. Każda ze Stron, która nie przyjęła poprawki do załącznika będzie traktowana, że nie jest Stroną tylko w odniesieniu do tej poprawki.

5. Dodanie nowego załącznika będzie proponowane i przyjmowane oraz wprowadzane w życie zgodnie z procedurą stosowaną przy poprawkach do artykułów tej Konwencji.

6. Każde zawiadomienie i deklaracja zgodnie z tym artykułem powinna być przedstawiona na piśmie Sekretarzowi Generalnemu.

7. Sekretarz Generalny powinien poinformować Strony i członków Organizacji:

a) o każdej poprawce, która wchodzi w życie i dacie jej wejścia w życie ogólnie i dla każdej ze Stron osobno oraz

b) o każdym zawiadomieniu lub złożonej deklaracji zgodnie z tym artykułem.

ARTYKUŁ 17

Podpisanie, ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie i przystąpienie

1. Niniejsza Konwencja będzie otwarta do podpisania przez wszystkie państwa w siedzibie Organizacji od dnia 1 lutego 2002 do dnia 31 grudnia 2002 i będzie otwarta do przystąpienia dla wszystkich państw.

2. Państwa mogą stać się Stronami tej Konwencji poprzez:

a) podpisanie bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcie lub zatwierdzenie albo

b) podpisanie z zastrzeżeniami ratyfikacji, przyjęcie lub zatwierdzenie, po którym nastąpi ratyfikacja, przyjęcie lub zatwierdzenie albo

c) przystąpienie.

3. Podpisanie, ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie następuje w drodze złożenie w tym celu odpowiedniego dokumentu Sekretarzowi Generalnemu.

4. Jeżeli państwo składa się z dwóch, lub więcej jednostek terytorialnych, w których obowiązują inne systemy prawne mające zastosowanie w sprawach związanych z Konwencją, to może w czasie podpisywania, ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia zadeklarować, iż Konwencja ta obowiązywać będzie na wszystkich jego jednostkach terytorialnych albo tylko na jednej lub na kilku z nich i może zmienić tą deklarację poprzez przedłożenie w każdym czasie innej deklaracji.

5. O każdej takiej deklaracji będzie powiadomiony Sekretarz Generalny, a powinna ona określać, do których jednostek terytorialnych Konwencja ma zastosowanie.

ARTYKUŁ 18

Wejście w życie

1. Niniejsza Konwencja wejdzie w życie po dwunastu miesiącach od daty, kiedy nie mniej niż dwadzieścia pięć Państw, których łączna flota handlowa stanowi nie mniej niż dwadzieścia pięć procent całkowitego tonażu światowej floty handlowej, albo podpisało bez zastrzeżeń ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, albo zdeponuje wymagane dokumenty ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia zgodnie z artykułem 17.

2. Dla Państw, które zdeponowały w odniesieniu do tej Konwencji dokument ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia po spełnieniu wymagań dotyczących wejścia jej w życie, lecz przed datą wejścia w życie Konwencji, ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie uzyskają skutek prawny od daty wejścia jej w życie lub po trzech miesiącach od daty zdeponowania dokumentu w zależności od tego, która data jest późniejsza.

3. Każdy dokument ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia zdeponowany po dacie wejścia w życie tej Konwencji uzyska skutek prawny po trzech miesiącach od daty zdeponowania.

4. Po dacie, w której poprawka do tej Konwencji jest uznawana za przyjętą zgodnie z artykułem 16, każdy zdeponowany dokument ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia odnosić się będzie do konwencji poprawionej.

ARTYKUŁ 19

Wypowiedzenie

1. Niniejsza Konwencja może być wypowiedziana przez każdą ze Stron, w każdym czasie po upływie dwóch lat od daty wejścia jej w życie w stosunku do tej Strony.

2. Wypowiedzenie nabierze mocy po upływie jednego roku od daty powiadomienia Sekretarza Generalnego w formie pisemnej albo po upływie dłuższego okresu czasu podanego o w tym powiadomieniu.

ARTYKUŁ 20

Depozytariusz

1. Niniejsza Konwencja zostanie złożona do depozytu Sekretarzowi Generalnemu, który prześle potwierdzone kopie tej Konwencji do wszystkich Państw, które ją podpisały lub przystąpiły do niej.

2. Oprócz funkcji zapisanych w tej Konwencji, Sekretarz Generalny:

a) będzie informował wszystkie Państwa, które podpisały tę Konwencję, lub przystąpiły do niej o:

(i) każdym nowym podpisaniu lub złożeniu dokumentów ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia wraz z datą tego aktu;

(ii) dacie wejścia w życie Konwencji, oraz

(iii) złożeniu jakiegokolwiek dokumentu wypowiedzenia niniejszej Konwencji wraz z datą jego otrzymania i datą nabrania skutku prawnego.

b) prześle jak tylko Konwencja wejdzie w życie, jej tekst do Sekretariatu Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu rejestracji i publikacji zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych.

ARTYKUŁ 21

Języki

Niniejsza Konwencja została sporządzona w jednym egzemplarzu oryginalnym w języku, arabskim, chińskim, angielskim, francuskim, rosyjskim i hiszpańskim, przy czym każdy tekst jest jednakowo autentyczny.

NA DOWÓD POWYŻSZEGO niżej podpisani, należycie upoważnieni przez swoje Rządy, podpisali niniejszą Konwencję.

SPORZĄDZONO w Londynie, dnia piątego października dwa tysiące pierwszego roku.

ZAŁĄCZNIK 1

KONTROLA SYSTEMÓW PRZECIWPOROSTOWYCH [1]

ZAŁĄCZNIK 2

WYMAGANE ELEMENTY W PROPOZYCJI WSTĘPNEJ

1. Wstępna propozycja powinna obejmować odpowiednią dokumentację zawierającą przynajmniej:

a) identyfikację systemu przeciwporostowego do którego odnosi się propozycja: nazwę systemu przeciwporostowego, nazwę aktywnego składnika i i jeżeli jest to możliwe numer „CAS” ustalony przez Chemical Abstract Services Registry Number, lub składniki systemu, które podejrzewa się o powodowanie niekorzystnych skutków w środowisku;

b) charakterystyczne informacje, wskazujące na to, że system przeciwporostowy, lub produkty jego transformacji mogą stanowić ryzyko dla zdrowia ludzkiego lub mogą powodować niekorzystne skutki wśród organizmów przypadkowych których koncentracja jest podobna do spotykanej w środowisku, (np. wyniki badań toksykologicznych przeprowadzonych na reprezentatywnych gatunkach albo dane o biokumulacji);

c) materiał zawierający potencjalną możliwość wystąpienia w środowisku toksycznych składników systemu przeciwporostowego lub produktów jego transformacji o stężeniach, które mogłyby powodować niekorzystne skutki dla organizmów przypadkowych, ludzkiego zdrowia lub jakości wody, (np. dane na temat obecności substancji w wodzie, osadach, organizmach flory i fauny; tempa uwalniania się składników toksycznych z oczyszczanych dla badań powierzchni lub powierzchni pokrycia występującego w naturalnych warunkach; albo wyniki z monitoringu, jeżeli są dostępne);

d) analiza związku między systemami przeciwporostowymi, w odniesieniu do niekorzystnych skutków i zaobserwowanej lub przewidywanej ich koncentracji w środowisku oraz

e) wstępne zalecenie typu restrykcji, które mogłyby być skuteczne w zmniejszaniu ryzyka związanego z zastosowaniem systemu przeciwporostowego.

2. Wstępna propozycja powinna być dostarczona Organizacji zgodnie z przepisami i przy zachowaniu przyjętej procedury.

ZAŁĄCZNIK 3

WYMAGANE ELEMENTY PEŁNEJ PROPOZYCJI ROZWIĄZANIA

1. Pełna propozycja rozwiązania powinna zawierać odpowiednią dokumentację, a mianowicie:

a) rozwinięcia informacji zawartych w propozycji wstępnej;

b) wnioski z oceny poszczególnych kategorii danych zawartych w 3 (a), (b) i (c), w zależności od tematyki zawartej w propozycji identyfikacji lub opisu metodologii, według której te dane zostały opracowane;

c) podsumowanie rezultatów przeprowadzonych badań na temat niepożądanych skutków dla środowiska powodowanych przez system przeciwporostowy;

d) podsumowanie rezultatów monitoringu, zawierające informacje o ruchu statków i ogólny opis monitorowanego obszaru, jeżeli został wykonany jakikolwiek monitoring;

e) podsumowanie dostępnych danych na temat środowiska, stanu ekologicznego oraz oszacowania kumulacji substancji w środowisku uzyskanych za pomocą zastosowania modeli matematycznych wykorzystujących wszystkie dostępne losowe parametry środowiska, głównie te, które zostały określone doświadczalnie, a także zawierać powinny identyfikację i opis metodologii modelowania;

f) ocenę związku między systemem przeciwporostowym, o którym mowa a skutkami niepożądanymi oraz ich obserwowaną i przewidywaną kumulacją substancji w środowisku;

g) jakościowe stwierdzenie poziomu niepewności w ocenie, o której mowa w (f);

h) zalecenie określonych działań kontrolnych w celu zmniejszenia ryzyka związanego z zastosowaniem systemu przeciwporostowego oraz

i) podsumowanie wyników jakichkolwiek dostępnych badań na temat potencjalnych skutków zalecanych działań kontrolnych w odniesieniu do jakości powietrza, warunków pracy w stoczni, międzynarodowego transportu morskiego i innych spraw związanych, a także osiągalności odpowiednich alternatywnych rozwiązań.

2. Pełna propozycja rozwiązania powinna zawierać również informacje o każdej fizycznej i chemicznej właściwości rozpatrywanego składnika(ów), który jest zastosowany, a mianowicie:

– temperaturze topnienia

– temperaturze wrzenia

– gęstości (gęstości względnej)

– ciśnieniu pary;

– rozpuszczalności w wodzie / pH / stałej dysocjacji potasu (pKa);

– utlenianiu / potencjale redukcyjnym;

– masie molekularnej;

– strukturze molekularnej oraz

– innych fizycznych i chemicznych właściwościach, które zostały rozpoznane w propozycji wstępnej.

3. Dla celów powyższego ustępu (1) (b), wyróżnia się następujące kategorie danych:

a) dane na temat stanu środowiska i zachodzących zmian:

– sposoby degradacji / rozproszenia (np. hydroliza / fotodegradacja / biodegradacja);

– stała obecność w określonym medium (np. w słupie wody / osadach / organizmach flory i fauny),

– osady / zdolność ich do wytrącenia się z wody,

– tempo wypłukiwania biocydów lub aktywnych składników,

– równowaga masy,

– bioakumulacja, współczynnik podziału, współczynnik oktanol/woda oraz

– inne nowe reakcje na uwolnione albo znane skutki oddziaływań wzajemnych.

b) dane na temat niezamierzonych skutków oddziaływania na rośliny wodne, bezkręgowce, ryby, ptaki i ssaki morskie, gatunki zagrożone, inne gatunki flory i fauny, jakość wody, dno morskie lub na naturalne siedlisko organizmów przypadkowych, włączając wrażliwe i reprezentatywne organizmy, a mianowicie informacje dotyczące:

– silnej toksyczności,

– chronicznej toksyczności,

– rozwijającej się i powielającej się toksyczności,

– zakłóceniu wewnątrzwydzielniczym,

– toksyczności osadów,

– biologicznej możliwości rozrodczej / biologicznym wzroście/ koncentracji biologicznej,

– cyklu pokarmowego / konsekwencji dla populacji;

– zaobserwowanych w terenie szkodliwych skutków / śnięcia ryb / wyrzucania na brzeg / badanie tkanki, oraz

– pozostałości w produktach morza.

Powyższe dane powinny odnosić się do jednego lub więcej typu organizmów przypadkowych, takich jak rośliny wodne, bezkręgowce, ryby, ptaki, ssaki i gatunki zagrożone.

c) dane na temat możliwości wystąpienia skutków dla ludzkiego zdrowia (włączając, ale nie tylko, konsumpcję owoców morza).

4. Propozycja rozwiązania zawierać będzie opis użytej metodologii, jak również odpowiednich działań podjętych dla zapewnienia jakości i równowartości przeglądów przeprowadzonych badań.

ZAŁĄCZNIK 4

PRZEGLĄDY I ŚWIADECTWA WYMAGANE DLA SYSTEMÓW PRZECIWPOROSTOWYCH [2]

Prawidło 1

Przeglądy

1. Statki o pojemności brutto 400 GT i powyżej, do których odnosi się artykuł 3 (1) (a), zatrudnione w międzynarodowej żegludze, wyłączając umocowane i pływające platformy, pływające magazyny oraz pływające jednostki produkcyjno-magazynowe i rozładunkowe, będą poddane przeglądom określonym niżej:

(a) przeglądowi wstępnemu przed dopuszczeniem statku do usług lub przed uzyskaniem Międzynarodowego świadectwa systemu przeciwporostowego (zwanego dalej „Świadectwem”),wystawionego po raz pierwszy, który wymagany jest na podstawie Prawidła 2 lub Prawidła 3, oraz

(b) przeglądowi, kiedy system przeciwporostowy został zmieniony lub wymieniony. Takie przeglądy będą potwierdzane w świadectwie wydawanym zgodnie z Prawidłem 2 lub Prawidłem 3.

2. Przegląd ma być tak przeprowadzony, aby upewnić się że statkowy system przeciwporostowy całkowicie spełnia wymagania tej Konwencji.

3. Administracja ustanowi odpowiednie działania w stosunku do statków, które nie są przedmiotem postanowień ust. 1 tego Prawidła w celu zapewnienia spełnienia wymagań tej Konwencji.

4) (a) Stosownie do wymogu tej Konwencji, przeglądy statków będą przeprowadzane przez inspektorów należycie upoważnionych przez Administrację przy uwzględnieniu wytycznych opracowanych* przez Organizację stosownie do Prawidła 3 (1). Alternatywnie Administracja może powierzyć przeglądy, wymagane przez tę Konwencję mianowanym w tym celu inspektorom albo uznanym przez nią organizacjom.

b) Administracja mianująca inspektorów, lub uznająca organizacje** do przeprowadzania przeglądów upoważni przynajmniej w minimalnym zakresie każdego mianowanego inspektora lub uznaną organizację do:

(i) żądania od statku, który podlega przeglądowi aby spełniał wymagania określone w Załączniku 1, oraz

(ii) przeprowadzania przeglądów, jeżeli o to zwrócą się odpowiednie władze państwa portu, Strony tej Konwencji.

c) Gdy administracja, mianowany inspektor lub uznana organizacja ustalą, że statkowy system przeciwporostowy nie odpowiada zarówno szczegółowym zapisom świadectwa, wymaganego w myśl Praw. 2 lub Praw. 3, jak również wymaganiom tej Konwencji, to taka administracja, inspektor lub organizacja powinny natychmiast zalecić podjęcie korygujących działań w celu dostosowania statku do wymagań. Inspektor lub organizacja powiadomi również niezwłocznie administrację o wszystkich takich ustaleniach. Jeżeli wymagane działania korygujące nie zostaną podjęte to administracja zostanie niezwłocznie powiadomiona o tym, że świadectwo nie zostało wydane albo że zostało anulowane.

d) W sytuacji opisanej w (c), jeżeli statek przebywa w porcie innej Strony, to odpowiednie władze państwa, w którego porcie statek jest zarejestrowany, powinny być niezwłocznie powiadomione. Kiedy administracja, mianowany inspektor lub uznana organizacja powiadomiły władze państwa w którego porcie statek jest zarejestrowany, to rząd tego państwa powinien zapewnić takiej administracji, inspektorowi, uznanej organizacji każdą niezbędną pomoc aby mogli oni wykonać swoje zadania wynikające z tych przepisów, włączając działania opisane w art. 11 lub art. 12.

* Wytyczne mają być opracowane

** Odnosi się do wytycznych przyjętych przez Organizację rezolucją A.739(18), która może być znowelizowana przez Organizację i specyfikacji przyjętej przez Organizację rezolucją A.789(19), która może być znowelizowana przez Organizację.

Prawidło 2

Wydanie lub potwierdzenie Międzynarodowego świadectwa systemu przeciwporostowego

1. Administracja będzie wymagała, aby statek do którego odnosi się Praw. 1 miał wydane świadectwo po pomyślnie zakończonym przeglądzie dokonanym zgodnie z Praw. 1. Świadectwo wydane przez administrację Strony tej Konwencji będzie uznawane przez inne Strony tak samo, jakby były wydane przez nie same, w odniesieniu do wszystkich celów zawartych w tej Konwencji.

2. Świadectwa będą wydawane, lub potwierdzane przez administrację albo przez inną osobę lub organizację należycie przez nią upoważnioną. W każdym przypadku administracja bierze na siebie pełną odpowiedzialność za świadectwo.

3. Dla statków posiadających system przeciwporostowy skontrolowany zgodnie z Załącznikiem 1, który zastosowano przed datą wejścia w życie wymagań dotyczących kontroli tego systemu, Administracja wyda Świadectwo zgodnie z ust. 1 i 2 niniejszego prawidła nie później niż w ciągu dwóch lat od wejścia w życie wymagań dotyczących tej kontroli. Niniejszy ustęp nie będzie wpływać na zakres wymagań dla statków określonych w Załączniku 1.

4. Świadectwo powinno mieć formę zgodną z wzorem zamieszczonym w Dodatku 1 do niniejszego Załącznika i powinno być sporządzone w języku angielskim, francuskim lub hiszpańskim. Jeżeli będzie użyty także urzędowy język państwa wydającego, język ten będzie rozstrzygający w przypadku sporu i rozbieżności.

Prawidło 3

Wydanie lub potwierdzenie Międzynarodowego świadectwa systemu przeciwporostowego przez inną Stronę

1. Na prośbę administracji inna Strona może spowodować, że statek zostanie poddany przeglądowi i jeżeli jego wyniki potwierdzą zgodność z postanowieniami tej Konwencji, to Strona ta wyda lub wyrazi zgodę na wydanie świadectwa dla tego statku, albo przedłuży mu lub wyrazi zgodę na przedłużenie tego świadectwa, zgodnie z niniejszą Konwencją.

2. Kopia świadectwa i kopia sprawozdania z przeglądu będzie przekazana tak szybko, jak to jest możliwe administracji występującej z taką prośbą.

3. Wydane w ten sposób świadectwo powinno zawierać stwierdzenie, że zostało ono wydane na wniosek administracji, o którym mowa w ustępie 1 i będzie miało tę samą moc i uzyska taką samą akceptację, jak świadectwo wydane przez tę administrację.

4. Świadectwo nie może być wydane statkowi, który podnosi banderę państwa nie będącego Stroną.

Prawidło 4

Ważność Międzynarodowego świadectwa systemu przeciwporostowego

1. Certyfikat wydany w myśl Praw. 2 lub Praw. 3 przestanie być ważny w każdym z poniższych przypadków:

a) jeżeli system przeciwporostowy jest zmieniony lub wymieniony a świadectwo nie jest potwierdzone zgodnie z tą Konwencją.

b) podczas przekazania statku pod banderę innego państwa. Nowe świadectwo powinno być wydane tylko wtedy, jeżeli Strona wydająca nowe świadectwo jest całkowicie pewna , że statek spełnia wymagania tej Konwencji. W przypadku transferu statku pomiędzy Stronami, jeżeli wniosek wpłynie w ciągu trzech miesięcy od daty transferu, Strona, której banderę statek był uprzednio uprawniony podnosić, powinna tak szybko jak jest to możliwe przekazać administracji kopie świadectw, które statek miał przed transferem, a jeżeli jest to możliwe, kopię odpowiedniego sprawozdania z przeglądu.

2. Wydanie przez Stronę nowego świadectwa statkowi, który został przejęty od innej Strony, może nastąpić w oparciu o nowy przegląd, lub ważne świadectwo wydane przez poprzednią Stronę, której banderę statek był uprawniony podnosić.

Prawidło 5

Deklaracja systemu przeciwporostowego

1. Administracja wymagać będzie od statków o długości 24 m lub dłuższych, ale o pojemności brutto mniejszej niż 400 GT zatrudnionych w międzynarodowej żegludze, do których ma zastosowanie art. 3 (1) (a) (wyłączając stałe i pływające platformy, pływające magazyny oraz pływające jednostki przemysłowo-magazynowe lub służące do rozładunku) aby posiadały Deklarację podpisaną przez właściciela lub jego upoważnionego agenta. Do deklaracji powinna być dołączona odpowiednia dokumentacja (np.: na temat składu farby, faktura wykonawcy) lub zawarte w niej odpowiednie potwierdzenie.

2. Deklaracja powinna być wydana w formie zgodnej z wzorem zamieszczonym w Dodatku 2 do tego załącznika i powinna być sporządzona w języku angielskim, francuskim lub hiszpańskim. Jeżeli będzie użyty także urzędowy język państwa wydającego, to zapis w tym języku będzie rozstrzygający w przypadku sporu i rozbieżności.

DODATEK 1 DO ZAŁĄCZNIKA 4

DODATEK 2 DO ZAŁĄCZNIKA 4

Uzupełnienie 1 do Załącznika 4

Wzór formularza Międzynarodowego Świadectwa Systemu Przeciwporostowego

System przeciwporostowy kontrolowany zgodnie z Załącznikiem 1 zawierający:

Wersja obcojęzyczna – niezaktualizowana

Treść zmiany do wersji obcojęzycznej