Na podstawie art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego (Dz. U. Nr 83, poz. 719 oraz z 2006 r. Nr 157, poz. 1119) zarządza się, co następuje:

§ 1.Rozporządzenie określa:

1) rodzaje ryzyka, które mogą zostać wskazane przez koordynatora jako podlegające obowiązkowi sprawozdawczemu;

2) sposób ustalania przez koordynatora kryteriów uznawania koncentracji ryzyka za znaczącą na poziomie konglomeratu finansowego;

3) formę sporządzania i tryb przekazywania koordynatorowi sprawozdania w zakresie znaczącej koncentracji ryzyka na poziomie konglomeratu finansowego.

§ 3.Koordynator, określając rodzaje ryzyka, których znacząca koncentracja podlega obowiązkowi sprawozdawczemu, może wskazać:

1) ryzyko kredytowe;

2) ryzyko kontrahenta;

3) ryzyko inwestycyjne;

4) ryzyko ubezpieczeniowe;

5) ryzyko rynkowe;

6) inne rodzaje ryzyka.

§ 4.1. Koordynator, ustalając dla danego konglomeratu finansowego kryteria uznawania koncentracji danego rodzaju ryzyka za znaczącą, przyjmuje limity ilościowe lub innego rodzaju normy o charakterze ostrożnościowym, ustalające maksymalny poziom dopuszczalnej koncentracji dla tego rodzaju ryzyka, stosowane w regulacjach sektorowych dotyczących działalności danego podmiotu regulowanego.

2. Ustalając kryteria uznawania koncentracji danego rodzaju ryzyka za znaczącą, koordynator może obniżyć limity ilościowe, o których mowa w ust. 1, o nie więcej niż 50 % lub może zastosować surowsze od obowiązujących innego rodzaju normy o charakterze ostrożnościowym, o których mowa w ust. 1.

3. W przypadku gdy regulacje sektorowe dotyczące działalności danego podmiotu regulowanego nie przewidują limitów ilościowych lub innego rodzaju norm o charakterze ostrożnościowym, ustalających maksymalny poziom dopuszczalnej koncentracji dla danego rodzaju ryzyka, a ryzyko to jest właściwe działalności tego podmiotu regulowanego, stosuje się odpowiednio limity ilościowe lub innego rodzaju normy o charakterze ostrożnościowym przyjęte w regulacjach innego sektora finansowego objętego działalnością konglomeratu finansowego, obowiązujących w państwie członkowskim siedziby tego podmiotu regulowanego. W przypadku gdy zastosowanie znalazłaby więcej niż jedna regulacja sektorowa, stosuje się tę regulację, która odnosi się do sektora o większej sumie bilansowej w danym okresie sprawozdawczym. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

4. W przypadku gdy dla danego rodzaju ryzyka, które jest właściwe dla działalności podmiotu regulowanego, nie ustalono kryteriów uznawania koncentracji ryzyka za znaczącą zgodnie z ust. 1–3, przyjmuje się, że koncentracja taka jest znacząca, jeżeli z tytułu danego ryzyka podmiot regulowany może ponieść stratę finansową równą bądź przewyższającą 25 % równowartości wymogu wypłacalności wobec tego podmiotu regulowanego, ustalonego zgodnie z obowiązującymi ten podmiot regulacjami sektorowymi.

5. Kwota straty, która może być poniesiona z tytułu danego ryzyka, jest określona proporcjonalnie do udziału tego ryzyka w równowartości wymogu wypłacalności, w szczególności jako wysokość wymogu kapitałowego z tytułu tego rodzaju ryzyka.

§ 5.W przypadku dominującego podmiotu nieregulowanego do ustalenia kryteriów uznawania koncentracji danego rodzaju ryzyka za znaczącą stosuje się odpowiednio limity ilościowe lub innego rodzaju normy o charakterze ostrożnościowym, stosowane w regulacji sektorowej, która odnosi się do sektora w konglomeracie finansowym o większej sumie bilansowej w danym okresie sprawozdawczym.

§ 6.1. Koordynator, ustalając dla danego konglomeratu finansowego kryteria uznawania koncentracji danego rodzaju ryzyka za znaczącą, może przyjąć, obok kryteriów ustalonych zgodnie z § 4 i 5 albo zamiast tych kryteriów, że koncentrację ryzyka uznaje się za znaczącą, jeżeli strata finansowa, której możliwość poniesienia zachodzi, jest równa lub wyższa niż określony przez koordynatora procent wymogu z tytułu adekwatności kapitałowej konglomeratu finansowego, nie niższy jednak niż 5 %.

2. Na potrzeby określenia, czy wysokość możliwej do poniesienia straty finansowej w sektorze ubezpieczeniowym przekracza próg określony w ust. 1, uwzględnia się łącznie możliwą do poniesienia stratę finansową z tytułu tego samego zdarzenia przez każdy podmiot regulowany wchodzący w skład danego konglomeratu finansowego.

§ 8.Sprawozdanie w zakresie znaczącej koncentracji ryzyka na poziomie konglomeratu finansowego przekazuje się koordynatorowi w formie pisemnej oraz w formie elektronicznej.

§ 9.Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 20 września 2007 r.²⁾

Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów
z dnia 13 września 2007 r. (poz. 1195)