Poprawiony artykuł 1 konwencji o zakazie lub ograniczeniu użycia pewnych broni konwencjonalnych, które mogą być uważane za powodujące nadmierne cierpienia lub mające niekontrolowane skutki, wraz z załącznikami, sporządzonej w Genewie dnia 10 października 1980 r. (Konwencja CCW)

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 21 grudnia 2001 r. został przyjęty przez Państwa-Strony na Drugiej Konferencji Przeglądowej Konwencji CCW w Genewie Poprawiony Artykuł 1 Konwencji o zakazie lub ograniczeniu użycia pewnych broni konwencjonalnych, które mogą być uważane za powodujące nadmierne cierpienia lub mające niekontrolowane skutki, wraz z załącznikami, sporządzonej w Genewie dnia 10 października 1980 r. (Konwencja CCW), w następującym brzmieniu:

Przekład

POPRAWIONY ARTYKUŁ 1 KONWENCJI

o zakazie lub ograniczeniu użycia pewnych broni konwencjonalnych, które mogą być uważane za powodujące nadmierne cierpienia lub mające niekontrolowane skutki, wraz z załącznikami, sporządzonej w Genewie dnia 10 października 1980 r. (Konwencja CCW)

Poniższa decyzja, aby zmienić Artykuł 1 Konwencji w celu rozciągnięcia zakresu jego stosowania na konflikty zbrojne nieposiadające charakteru międzynarodowego, została podjęta przez Państwa-Strony na Drugiej Konferencji Przeglądowej, która odbyła się w dniach od 11 do 21 grudnia 2001 r. Decyzja ta zamieszczona jest w Deklaracji Końcowej z Drugiej Konferencji Przeglądowej, zawarta w dokumencie CCW/CONF.II/2.

„ZDECYDOWAŁY, aby zmienić Artykuł 1 Konwencji, nadając mu brzmienie:

„1. Niniejsza Konwencja oraz załączone do niej Protokoły mają zastosowanie w sytuacjach określonych w Artykule 2 wspólnym dla Konwencji Genewskich z dnia 12 sierpnia 1949 r. o ochronie ofiar wojny, w tym - w każdej sytuacji określonej w ustępie 4 Artykułu 1 Dodatkowego Protokołu i do tych Konwencji.

2. Niniejsza Konwencja oraz załączone do niej Protokoły mają również zastosowanie, oprócz sytuacji określonych w ustępie 1 niniejszego Artykułu, w sytuacjach określonych w Artykule 3 wspólnym dla Konwencji Genewskich z dnia 12 sierpnia 1949 r. Niniejsza Konwencja oraz załączone do niej Protokoły nie mają zastosowania w sytuacjach wewnętrznych niepokojów i napięć, takich jak rozruchy, izolowane i sporadyczne akty przemocy oraz inne podobne akty niebędące konfliktami zbrojnymi.

3. W przypadku konfliktów zbrojnych niemających charakteru międzynarodowego występujących na terytorium jednej z Wysokich Umawiających się Stron, każda strona konfliktu zobowiązana jest do stosowania się do zakazów i ograniczeń zawartych w niniejszej Konwencji oraz załączonych do niej Protokołach.

4. Żadne postanowienie niniejszej Konwencji ani załączonych do niej Protokołów nie może zostać przywołane w celu ograniczenia suwerenności Państwa lub odpowiedzialności Rządu, dążącego przy zastosowaniu wszelkich prawnych środków do utrzymania lub przywrócenia prawa i porządku w Państwie, lub do obrony jedności narodowej i integralności terytorialnej Państwa.

5. Żadne postanowienie niniejszej Konwencji ani załączonych do niej Protokołów nie może zostać przywołane w celu uzasadnienia interwencji, bezpośredniej lub pośredniej, z jakiegokolwiek powodu, w konflikcie zbrojnym, lub w stosunkach wewnętrznych lub zewnętrznych Wysokiej Umawiającej się Strony, na terytorium której ten konflikt ma miejsce.

6. Zastosowanie postanowień niniejszej Konwencji i załączonych do niej Protokołów w stosunku do stron konfliktu niebędących Wysokimi Umawiającymi się Stronami, które przyjęły niniejszą Konwencję lub załączone do niej Protokoły, nie zmienia ich statusu prawnego ani statusu prawnego terytorium będącego przedmiotem sporu, pośrednio ani bezpośrednio.

7. Postanowienia ustępów 2-6 niniejszego Artykułu nie będą naruszały dodatkowych Protokołów przyjętych po dniu 1 stycznia 2002 r., które mogą mieć zastosowanie, wyłączać lub ograniczać zakres swojego zastosowania w stosunku do niniejszego Artykułu.”

infoRgrafika