Na podstawie art. 110b ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

§ 3.1. Do okresu służby dla celów obliczania nagrody rocznej nie wlicza się okresów:

1) korzystania z urlopu bezpłatnego lub wychowawczego;

2) przerw w wykonywaniu obowiązków służbowych, za które policjant nie zachował prawa do uposażenia, wymienionych w art. 126 ust. 1-3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji;

3) zawieszenia w czynnościach służbowych albo tymczasowego aresztowania.

2. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli prawomocnym orzeczeniem postępowanie karne w sprawie o przestępstwo, przestępstwo skarbowe lub dyscyplinarne, w sprawie o czyn pozostający w związku z aresztowaniem lub zawieszeniem w czynnościach służbowych zostało umorzone bądź policjant został uniewinniony na podstawie prawomocnego wyroku lub orzeczenia o uniewinnieniu w postępowaniu dyscyplinarnym.

3. Umorzenie postępowania, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy warunkowego umorzenia postępowania karnego lub w sprawie o przestępstwo skarbowe, a także umorzenia tego postępowania z powodu przedawnienia lub amnestii.

§ 4.Podstawę ustalenia wysokości nagrody rocznej stanowi miesięczne uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym, należne policjantowi w ostatnim dniu służby wliczanym do okresu, za który przysługuje nagroda.

§ 5.1. Okoliczności uzasadniające pozbawienie lub ograniczenie prawa do nagrody rocznej ustala się na podstawie orzeczeń i decyzji organów właściwych w sprawach karnych o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, dyscyplinarnych oraz dotyczących opiniowania policjantów, a także na podstawie dokumentacji prowadzonej w sprawach osobowych policjantów.

2. Przy obniżaniu nagrody rocznej uwzględnia się całokształt okoliczności sprawy, w szczególności charakter popełnionego przestępstwa, przestępstwa skarbowego lub przewinienia, jego skutki, rodzaj i wymiar orzeczonej kary oraz dotychczasowe wyniki policjanta w służbie.

3. Od decyzji przełożonego o przyznaniu, obniżeniu lub odmowie przyznania nagrody rocznej policjantowi służy odwołanie do wyższego przełożonego.

§ 6.1. Policjantowi zwalnianemu ze służby nagrodę roczną wypłaca się w terminie 14 dni od dnia zwolnienia.

2. W razie śmierci lub zaginięcia policjanta należną mu nagrodę roczną wypłaca się małżonkowi, a w dalszej kolejności dzieciom oraz rodzicom uprawnionym do policyjnej renty rodzinnej. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

3. W przypadku pełnienia przez policjanta w roku kalendarzowym służby w różnych jednostkach organizacyjnych Policji nagrodę roczną przyznaje się i wypłaca w jednostce, która była w danym roku ostatnim miejscem pełnienia jego służby.

§ 7.1. Nagrody roczne przyznają przełożeni właściwi w sprawach mianowania policjantów na stanowiska służbowe, przenoszenia oraz zwalniania z tych stanowisk.

2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych przyznaje nagrody roczne zastępcom Komendanta Głównego Policji.

3. Komendant Główny Policji przyznaje nagrody roczne komendantom wojewódzkim Policji (Komendantowi Stołecznemu Policji), komendantom szkół policyjnych i ich zastępcom oraz Komendantowi-Rektorowi i Zastępcy Komendanta-Prorektorowi Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie.

§ 9.1. Zapomogi przyznają przełożeni, z własnej inicjatywy, na wniosek bezpośredniego przełożonego policjanta, organizacji związku zawodowego policjantów bądź zainteresowanego policjanta.

2. Zapomogi przyznają przełożeni właściwi w sprawach mianowania policjantów na stanowiska służbowe, przenoszenia oraz zwalniania z tych stanowisk.

3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych przyznaje zapomogi zastępcom Komendanta Głównego Policji.

4. Komendant Główny Policji przyznaje zapomogi komendantom wojewódzkim Policji (Komendantowi Stołecznemu Policji), komendantom szkół policyjnych i ich zastępcom oraz Komendantowi-Rektorowi i Zastępcy Komendanta-Prorektorowi Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie.

5. Dyrektorzy komórek organizacyjnych Komendy Głównej Policji przyznają zapomogi policjantom pełniącym służbę w Komendzie Głównej Policji.

6. Przełożeni, o których mowa w ust. 2-5, mogą upoważnić kierowników podległych im jednostek lub komórek organizacyjnych do przyznawania zapomóg.

7. Komendant Główny Policji oraz komendanci wojewódzcy Policji (Komendant Stołeczny Policji) mogą przyznawać zapomogi wszystkim policjantom, z wyłączeniem swoich zastępców, każdy na terenie swojego działania.

§ 10.Nagrodę motywacyjną oraz zapomogę wypłaca się lub wręcza w terminie 14 dni od dnia jej przyznania.

§ 12.Wysokość funduszu pozostającego w dyspozycji Komendanta Głównego Policji oraz komendanta wojewódzkiego (Stołecznego) Policji zwiększa się z przeznaczeniem na nagrody motywacyjne:

1) w Komendzie Głównej Policji - o kwotę wynikającą z iloczynu stawki stanowiącej 1,2 % przeciętnego uposażenia policjantów i łącznej liczby etatów Policji;

2) w komendzie wojewódzkiej (Stołecznej) Policji - o kwotę wynikającą z iloczynu stawki stanowiącej 5% przeciętnego uposażenia policjantów i liczby etatów policjantów, których przełożonym na terenie swojego działania jest komendant wojewódzki (Stołeczny) Policji.

§ 13.Przez przeciętne uposażenie policjantów, o którym mowa w § 11 ust. 2 i § 12, należy rozumieć przeciętne miesięczne uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym za czerwiec roku ubiegłego, ogłoszone przez Komendanta Głównego Policji w Dzienniku Urzędowym Komendy Głównej Policji.

§ 14.1. Wysokość funduszu może być podwyższana przez jego dysponenta, z zastrzeżeniem ust. 2, o niewykorzystane środki na uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym i nagrody roczne.

2. Środki wyodrębnione w trybie określonym w § 11 ust. 3 mogą być podwyższane, na warunkach określonych w ust. 1, przez właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego (Stołecznego) Policji.