Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) Fundusz – Narodowy Fundusz Zdrowia;

2) ustawa o świadczeniach – ustawę z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135, z późn. zm.¹⁾);

3) umowa – umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w rozumieniu przepisów ustawy o świadczeniach;

4) świadczeniodawca – świadczeniodawcę w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych;

5) wynagrodzenie – wynagrodzenie wypłacane osobom:

a) zatrudnionym u świadczeniodawcy na podstawie umowy o pracę wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy,

b) udzielającym świadczeń opieki zdrowotnej będących przedmiotem umowy ze świadczeniodawcą innej niż umowa o pracę.

Art. 4. 1. W terminie 14 dni od dnia wejścia w życie ustawy dyrektorzy oddziałów wojewódzkich Funduszu jednostronnie dokonają zmiany umów zawartych na rok 2006, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1.

2. Do zmiany umów nie stosuje się przepisu art. 158 ustawy o świadczeniach.

Art. 4a. 1. Kwota, o której mowa w art. 136 pkt 5 ustawy o świadczeniach, w umowach zawartych na 2007 r. ze świadczeniodawcami, o których mowa w art. 1 ust. 1:

1) udzielającymi świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju lecznictwo szpitalne,

2) udzielającymi świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju lecznictwo uzdrowiskowe

– w okresie od dnia 1 października 2007 r. do dnia 31 grudnia 2007 r., wzrasta, z mocy prawa, w sposób określony w ust. 2.

2. Kwota wzrostu stanowi 1/4 różnicy pomiędzy równowartością wzrostu kwoty zobowiązania, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 i ust. 2, ustalonego w umowie na dzień zmiany tej umowy, wynikającej z art. 3 ustawy z dnia 5 września 2007 r. o zmianie ustawy o przekazaniu środków finansowych świadczeniodawcom na wzrost wynagrodzeń oraz o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. Nr 181, poz. 1290), a równowartością wzrostu kwoty zobowiązania, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 i ust. 2, ustalonego w umowie na dzień zawarcia tej umowy.

3. Świadczeniodawcy wymienieni w ust. 1, przeznaczają środki finansowe uzyskane zgodnie z ust. 1, od dnia 1 października 2007 r. na wzrost wynagrodzeń za miesiące październik – grudzień 2007 r. Do wzrostu wynagrodzeń u tych świadczeniodawców stosuje się przepisy art. 5 ust. 1a–10.

4. Do wzrostu kwoty zobowiązania, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się przepisów art. 59a i 59b ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89, z późn. zm.).

Art. 5. 1. Świadczeniodawcy, o których mowa w art. 1 ust. 1:

1) pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 1a, przeznaczają środki finansowe uzyskane zgodnie z art. 3 ust. 1:

a) pkt 1 – od dnia 1 października 2006 r. na wzrost wynagrodzeń za miesiące październik–grudzień 2006 r.,

b) pkt 2 i ust. 3–5 – od dnia 1 stycznia 2007 r. na wzrost wynagrodzeń za 2007 r.;

2) pkt 2, przeznaczają część środków finansowych uzyskanych zgodnie z art. 3 ust. 1:

a) pkt 1 – od dnia 1 października 2006 r. na wzrost wynagrodzeń za miesiące październik-grudzień 2006 r.,

b) pkt 2 i ust. 3–5 – od dnia 1 stycznia 2007 r. na wzrost wynagrodzeń za 2007 r.

1a. Świadczeniodawcy, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1, mogą przeznaczyć część środków finansowych uzyskanych zgodnie z art. 3 ust. 1 i 3–5 dla osób fizycznych prowadzących niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej lub wspólników spółek prowadzących takie zakłady, jeżeli osoby te udzielają świadczeń opieki zdrowotnej w tych zakładach w ramach wykonywania umów.

2. Ustawy nie stosuje się do osób, których wynagrodzenie odpowiada kwocie co najmniej siedmiokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim kwartale, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” dla celów emerytalnych.

3. Wykonując obowiązek, o którym mowa w ust. 1, świadczeniodawca uwzględnia zasady wynagradzania obowiązujące u świadczeniodawcy, wynikające w szczególności z układu zbiorowego pracy lub regulaminu wynagradzania, z zastrzeżeniem ust. 4–6.

4. Wykonywanie obowiązku, o którym mowa w ust. 1, następuje w uzgodnieniu z zakładową organizacją związkową. W przypadku gdy u świadczeniodawcy działa więcej niż jedna organizacja związkowa, organizacje wspólnie uzgadniają wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 1.

5. Świadczeniodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, wykonuje obowiązek, o którym mowa w ust. 1, w uzgodnieniu z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów.

6. W przypadku nieuzgodnienia wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia przekazania propozycji sposobu jego wykonania, decyzję podejmuje świadczeniodawca.

7. Wzrost wynagrodzeń, o którym mowa w ust. 1, w publicznych zakładach opieki zdrowotnej prowadzonych w formie jednostek budżetowych albo zakładów budżetowych, nie może przekroczyć miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej.

8. Do wzrostu wynagrodzeń, o którym mowa w ust. 1, w publicznych zakładach opieki zdrowotnej prowadzonych w formie jednostek budżetowych, o których mowa w art. 22 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 i Nr 169, poz. 1420 oraz z 2006 r. Nr 45, poz. 319 i Nr 104, poz. 708), nie stosuje się art. 22 ust. 7 tej ustawy.

9. Do wzrostu wynagrodzeń, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się wskaźników przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o których mowa w ustawie z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm.³⁾).

9a. Wskaźników przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o których mowa w ustawie z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw, nie stosuje się do wzrostu wynagrodzeń w jednostce organizacyjnej „Polskie Koleje Państwowe Spółka Akcyjna” – Oddział Kolejowa Medycyna Pracy, niebędącej świadczeniodawcą, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy.

10. (uchylony).

Art. 5a. Świadczeniodawcy, o których mowa w art. 1 ust. 1, mogą przeznaczyć środki finansowe uzyskane zgodnie z art. 3 ust. 1 i 3–5 na wzrost wynagrodzeń za 2007 r. u podwykonawców, o których mowa w art. 133 ustawy o świadczeniach.

Art. 6. Środki finansowe uzyskane zgodnie z art. 3 ust. 1, które nie zostały wykorzystane albo zostały wykorzystane niezgodnie z ich przeznaczeniem określonym w art. 5 ust. 1, podlegają zwrotowi do Funduszu w terminie do dnia 30 czerwca roku następującego po roku, w którym wypłata powinna być dokonana.

Art. 7. Fundusz może przeprowadzić kontrolę wykorzystania środków finansowych, o których mowa w art. 3 ust. 1, w trybie określonym w art. 64 ustawy o świadczeniach.

Art. 8. Przepisy ustawy stosuje się również do umów zawartych przed dniem jej wejścia w życie na okres dłuższy niż rok w części realizowanej w ostatnim kwartale 2006 r. lub w roku 2007.

Art. 9. 1. Wzrost kwoty zobowiązania, o której mowa w art. 136 pkt 5 ustawy o świadczeniach, zgodnie z art. 3 ust. 1, jest pokrywany ze środków określonych w planie finansowym Funduszu.

2. Przepisu art. 118 ust. 3 ustawy o świadczeniach nie stosuje się do podziału pomiędzy oddziały wojewódzkie Funduszu środków finansowych przeznaczanych na wzrost kwoty zobowiązania, o której mowa w art. 136 pkt 5 ustawy o świadczeniach, zgodnie z art. 3 ust. 1.

3. Planowane na rok 2007 koszty finansowania świadczeń opieki zdrowotnej przez dany oddział wojewódzki Funduszu pomniejszone o koszty sfinansowania w roku 2007 wzrostu kwoty zobowiązania, o której mowa w art. 136 pkt 5 ustawy o świadczeniach, zgodnie z art. 3 ust. 1, nie mogą być niższe niż wysokość odpowiadających im kosztów finansowania świadczeń opieki zdrowotnej zaplanowanych w planie finansowym dla danego oddziału w roku 2006 powiększona o:

1) 6% planowanych kosztów refundacji leków oraz

2) 4,5 % planowanych kosztów realizacji umów w rodzaju zaopatrzenie w sprzęt ortopedyczny, środki pomocnicze i lecznicze środki techniczne

– w planie finansowym danego oddziału w roku 2006.

Art. 10. Wzrost wynagrodzeń uzyskany w okresie od dnia 1 stycznia 2006 r. do dnia wejścia w życie ustawy na podstawie porozumień zawartych z zakładowymi organizacjami związkowymi lub innymi organizacjami reprezentującymi pracowników świadczeniodawcy zalicza się na poczet wzrostu wynagrodzenia, o którym mowa w przepisach ustawy.

Art. 10a. Przepisy art. 5 ust. 2–9 i 10 oraz art. 6, 7 i 9 stosuje się do środków finansowych uzyskanych przez świadczeniodawców zgodnie z art. 3 ust. 3–5.

Art. 10b. Przepisy art. 5 ust. 1a i art. 5a stosuje się do środków finansowych uzyskanych przez świadczeniodawców:

1) na podstawie umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej wykonywanych w 2007 r. lub

2) zgodnie z art. 3 ust. 1, podlegających zwrotowi do Narodowego Funduszu Zdrowia na podstawie art. 6 – pozostałych po wykonaniu obowiązku, o którym mowa w art. 5 ust. 1, na zasadach określonych w art. 5 ust. 3–5.

Załącznik do ustawy z dnia 22 lipca 2006 r. (poz. 1076)

WSKAŹNIKI UDZIAŁU KOSZTÓW PRACY W KOSZTACH POSZCZEGÓLNYCH RODZAJÓW ŚWIADCZEŃ OPIEKI ZDROWOTNEJ W UMOWACH WYKONANYCH W 2005 R.

1. Podstawowa opieka zdrowotna – 0,63.

2. Ambulatoryjna opieka specjalistyczna – 0,59.

3. Lecznictwo szpitalne – 0,65.

4. Opieka psychiatryczna i leczenie uzależnień – 0,69.

5. Rehabilitacja lecznicza – 0,65.

6. Opieka długoterminowa – 0,71.

7. Leczenie stomatologiczne – 0,72.

8. Lecznictwo uzdrowiskowe – 0,40.

9. Pomoc doraźna i transport sanitarny – 0,72.

10. Profilaktyczne programy zdrowotne – 0,48.

11. Świadczenia zdrowotne odrębnie kontraktowane – 0,26.