Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 2007-03-28 do 2009-03-12
Wersja archiwalna od 2007-03-28 do 2009-03-12
archiwalny
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI1)
z dnia 12 kwietnia 2006 r.
w sprawie zwalczania niektórych chorób zakaźnych mięczaków2)
(ostatnia zmiana: Dz.U. z 2007 r., Nr 44, poz. 282)
Na podstawie art. 61 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625, z 2005 r. Nr 23, poz. 188 i Nr 33, poz. 289 oraz z 2006 r. Nr 17, poz. 127) zarządza się, co następuje:
§ 1.Rozporządzenie określa:
1) sposób i tryb postępowania:
a) przy podejrzeniu chorób zakaźnych mięczaków wymienionych w kolumnie I na liście nr 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 lipca 2005 r. w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych dla umieszczania na rynku zwierząt i produktów akwakultury (Dz. U. Nr 138, poz. 1158) oraz przy podejrzeniu chorób zakaźnych mięczaków wymienionych w przepisach wydanych na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, zwanych dalej „chorobami”,
b) przy stwierdzaniu chorób;
2) rodzaj próbek pobieranych do badań laboratoryjnych oraz sposób ich pobierania i wysyłania;
3) środki stosowane przy zwalczaniu chorób.
§ 2.Użyte w rozporządzeniu określenie „zwiększone śnięcie” oznacza:
1) nagłe śnięcie obejmujące około 15 % utrzymywanych mięczaków, które nastąpiło w krótkim czasie, w okresie pomiędzy dwoma kontrolami, potwierdzone przez powiatowego lekarza weterynarii w terminie 15 dni, lub
2) niemożność uzyskania larw mięczaków z ikry złożonej podczas kolejnych okresów rozrodczych z różnych stad wylęgowych - w przypadku wylęgarni, lub
3) nagłe śnięcie znacznej części chowanej populacji mięczaków - w przypadku odchowu mięczaków.
§ 3.1. Powiatowy lekarz weterynarii, w celu wykrycia zwiększonego śniecią oraz kontroli stanu zdrowotnego mięczaków w hodowlach, obszarach produkcyjnych lub naturalnych obszarach zbioru mięczaków, zwanych dalej „obszarami”, przeprowadza badania kontrolne połączone z pobieraniem próbek do badań laboratoryjnych.
2. Badaniami kontrolnymi, o których mowa w ust. 1, mogą zostać objęte zakłady oczyszczania oraz zakłady wysyłkowe, jeżeli woda używana w tych zakładach jest usuwana bezpośrednio do morza.
§ 4.[1] 1. Powiatowy lekarz weterynarii po otrzymaniu zawiadomienia o podejrzeniu chorób w obszarach, zakładach oczyszczania i zakładach wysyłkowych lub po stwierdzeniu zwiększonego śnięcia w wyniku badań, o których mowa w § 3, niezwłocznie obejmuje nadzorem te obszary, zakłady oczyszczania lub zakłady wysyłkowe i podejmuje czynności mające na celu stwierdzenie lub wykluczenie chorób oraz zapobieżenie ich szerzeniu, w szczególności:
1) przeprowadza kontrolę połączoną z badaniem klinicznym mięczaków albo ich sekcją;
2) pobiera próbki do badań laboratoryjnych i wysyła je do zatwierdzonego laboratorium w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 33, poz. 287, z późn. zm.);
3) sporządza:
a) wykaz miejsc, w których wystąpiły choroby zakaźne mięczaków wymienione w kolumnie I na liście nr 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 lipca 2005 r. w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych dla umieszczania na rynku zwierząt i produktów akwakultury (Dz. U. Nr 138, poz. 1158), pod warunkiem że choroby te nie są objęte programem umożliwiającym uznanie strefy lub gospodarstwa położonego w strefie niezatwierdzonej za zatwierdzone, lub
b) wykaz miejsc, w których wystąpiło zwiększone śnięcie w wyniku wystąpienia chorób zakaźnych mięczaków wymienionych w przepisach wydanych na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt;
4) kontroluje rozwój sytuacji epizootycznej oraz geograficzne rozprzestrzenianie się chorób, o których mowa w pkt 3;
5) powiadamia niezwłocznie wojewódzkiego lekarza weterynarii oraz powiatowych lekarzy weterynarii przyległych powiatów o:
a) wystąpieniu zwiększonego śnięcia wywołanego przez czynnik chorobotwórczy,
b) środkach podjętych w celu analizy i kontroli sytuacji epizootycznej oraz przyczynach zwiększonego śnięcia.
2. Wojewódzki lekarz weterynarii po otrzymaniu informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 5, przekazuje je Głównemu Lekarzowi Weterynarii, który niezwłocznie powiadamia Komisję Europejską oraz właściwe organy państw członkowskich Unii Europejskiej o wystąpieniu zwiększonego śnięcia wywołanego przez czynnik chorobotwórczy, jego przyczynach oraz o środkach podjętych w celu analizy i kontroli sytuacji epizootycznej.
§ 5.Rodzaj próbek pobieranych do badań laboratoryjnych oraz sposób ich pobierania są określone w decyzji Komisji 2002/878/WE z dnia 6 listopada 2002 r. ustanawiającej plany pobierania próbek oraz metody diagnostyczne stosowane w celu wykrywania i potwierdzania występowania u mięczaków bonamiozy (Bonamia ostreae) i marteiliozy (Marteilia refringens) (Dz. Urz. WE L 305 z 07.11.2002, str. 57; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 37, str. 335).
§ 6.1. Powiatowy lekarz weterynarii w okresie oczekiwania na wyniki badań, o których mowa w § 4 pkt 2, może wyrazić zgodę na wywożenie lub wynoszenie mięczaków podejrzanych o zakażenie z obszarów, zakładów oczyszczania lub wysyłkowych, jeżeli woda używana w tych zakładach jest usuwana bezpośrednio do morza.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, wykonuje się:
1) pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii;
2) po spełnieniu wymagań określonych przez powiatowego lekarza weterynarii.
§ 7.Przepisy § 6 stosuje się do dnia wykluczenia chorób przez powiatowego lekarza weterynarii.
§ 8.Powiatowy lekarz weterynarii, w przypadku gdy wyniki badań, o których mowa w § 4 pkt 2, wykażą obecność czynników chorobotwórczych będących przyczyną zwiększonego śniecią lub wystąpienia chorób:
1) przeprowadza dochodzenie epizootyczne;
2) może wyrazić zgodę na przemieszczanie żywych mięczaków do innych obszarów, w których stwierdzono wystąpienie tej samej choroby.
§ 9.Jeżeli dochodzenie epizootyczne wykaże, że choroba została przeniesiona do jednego lub kilku obszarów, w szczególności w wyniku przewożenia lub przenoszenia mięczaków, przepisy § 4 pkt 1 i 2 oraz § 5 i 6 stosuje się do tych obszarów.
§ 10.[2] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
|
|
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 31 października 2005 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 220, poz. 1892).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia:
- dyrektywy Rady nr 95/70/WE z dnia 22 grudnia 1995 r. wprowadzającej minimalne wspólnotowe środki zwalczania niektórych chorób małż (Dz. Urz. WE L 332 z 30.12.1995, str. 33; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 18, str. 383),
- decyzji Komisji 2002/878/WE z dnia 6 listopada 2002 r. ustanawiającej plany pobierania próbek oraz metody diagnostyczne stosowane w celu wykrywania i potwierdzania występowania u mięczaków bonamiozy (Bonamia ostreae) i marteiliozy (Marteilia refringens) (Dz. Urz. WE L 305 z 07.11.2002, str. 57; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 37, str. 335).
[1] § 4 w brzmieniu ustalonym przez § 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 lutego 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zwalczania niektórych chorób zakaźnych mięczaków (Dz.U. Nr 44, poz. 282). Zmiana weszła w życie 28 marca 2007 r.
[2] Rozporządzenie wchodzi w życie 13 maja 2006 r.
