Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Wiesław Johann - przewodniczący.

Marian Grzybowski,

Marek Mazurkiewicz - sprawozdawca,

Janusz Niemcewicz,

Bohdan Zdziennicki,

protokolant: Krzysztof Zalecki,

po rozpoznaniu, z udziałem skarżącego oraz Sejmu, Ministra Obrony Narodowej i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 6 grudnia 2005 r., skargi konstytucyjnej Ryszarda Płaczkowskiego o zbadanie zgodności:

1) art. 5 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66, ze zm.) i art. 36 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, ze zm.) rozumianych w ten sposób, że przepisy te wykluczają możliwość uwzględnienia w podstawie wymiaru emerytury lub renty inwalidzkiej stawki dodatku specjalnego należnego na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym żołnierzom zawodowym pozostającym w dyspozycji organu wojskowego w dniu zwolnienia ze służby, z art. 67 ust. 1 w związku z art. 32 Konstytucji,

2) § 1 pkt 5 lit. a i c zarządzenia nr 73 Ministra Obrony Narodowej z dnia 15 października 1997 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o uposażeniu żołnierzy (Dz. Rozk. MON, poz. 161) oraz § 1 pkt 7 i § 2 ust. 1 zarządzenia nr 74 Ministra Obrony Narodowej z dnia 15 października 1997 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy (Dz. Rozk. MON, poz. 162) w zakresie, w jakim przepisy te cofają prawo wyboru stawki dodatku specjalnego dla żołnierzy zajmujących ostatnie stanowisko służbowe przed 31 grudnia 1997 r., jeżeli nie pozostawili oni w dniu wejścia w życie zarządzenia w okresie wypowiedzenia stosunku służbowego lub w odniesieniu do których nie został wydany rozkaz o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, a także § 35 w związku z § 9 oraz § 36, § 39 i § 40 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 października 2000 r. w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy (Dz. U. Nr 90, poz. 1005, ze zm.) w zakresie, w jakim pomijają żołnierzy zwolnionych ze służby w okresie od 1 lipca 1999 r. do dnia wejścia w życie rozporządzenia, poprzez nienadanie mu mocy obowiązującej od 1 lipca 1999 r., lecz od 1 lipca 2000 r. (§ 39), z art. 2, art. 5, art. 64 ust. 2, art. 67 ust. 1 i art. 32 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji,

orzeka:

Art. 5 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66, Nr 121, poz. 1264 i Nr 191, poz. 1954 oraz z 2005 r. Nr 10, poz. 65 i Nr 130, poz. 1085) w związku z art. 36 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy niezawodowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1609 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2005 r. Nr 122, poz. 1025) jest zgodny z art. 67 ust. 1 w związku z art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Ponadto postanawia:

na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638 oraz z 2001 r. Nr 98, poz. 1070) umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie ze względu na niedopuszczalność wydania orzeczenia.