Na podstawie art. 46 ust. 6 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

§ 2.1. Podmiot zamierzający wyposażyć lub doposażyć stanowisko pracy dla skierowanego bezrobotnego może złożyć do starosty właściwego ze względu na siedzibę tego podmiotu lub ze względu na miejsce wykonywania pracy przez skierowanego bezrobotnego wniosek o refundację ze środków Funduszu Pracy kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy zawierający:

1) oznaczenie podmiotu, w tym:

a) numer w krajowym rejestrze podmiotów gospodarki narodowej REGON,

b) numer identyfikacji podatkowej NIP,

c) datę rozpoczęcia działalności gospodarczej,

d) oznaczenie formy prawnej prowadzonej działalności gospodarczej;

2) liczbę stanowisk pracy dla skierowanych bezrobotnych;

3) kalkulację wydatków dla poszczególnych stanowisk pracy i źródła ich finansowania;

4) wnioskowaną kwotę refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy;

5) szczegółową specyfikację i harmonogram wydatków dotyczących wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy, w tym środków niezbędnych do zapewnienia zgodności stanowiska pracy z przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wymaganiami ergonomii;

6) rodzaj pracy, jaka będzie wykonywana przez skierowanych bezrobotnych;

7) wymagane kwalifikacje i inne wymagania niezbędne do wykonywania pracy, jakie powinni spełniać skierowani bezrobotni;

8) kwotę kosztów, jakie zostaną poniesione w okresie 24 miesięcy z tytułu zatrudnienia skierowanych bezrobotnych, obejmujących wypłatę wynagrodzeń brutto oraz opłaconych od tych wynagrodzeń składek na ubezpieczenia społeczne;

9) liczbę zatrudnionych w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy pracowników w poszczególnych 12 miesiącach poprzedzających złożenie wniosku, a w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej przez okres krótszy niż 12 miesięcy, liczbę zatrudnionych pracowników w poszczególnych miesiącach prowadzenia tej działalności;

10) informację, czy planowane do wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy będą utworzone w związku z realizacją nowej inwestycji lub dużego projektu inwestycyjnego, w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie art. 10 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. Nr 123, poz. 1291);

11) proponowaną formę zabezpieczenia zwrotu refundacji, o której mowa w § 8;

12) podpis podmiotu lub osób uprawnionych do reprezentowania podmiotu zamierzającego wyposażyć lub doposażyć stanowisko pracy;

13) informację o liczbie zatrudnionych w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy pracowników w dniu złożenia wniosku.

2. Do wniosku o refundację kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy podmiot dołącza oświadczenia o:

1) niezaleganiu w dniu złożenia wniosku z wypłacaniem w terminie wynagrodzeń pracownikom oraz z opłacaniem w terminie składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych;

2) niezaleganiu w dniu złożenia wniosku z opłacaniem w terminie innych danin publicznych;

3) nieposiadaniu w dniu złożenia wniosku nieuregulowanych w terminie zobowiązań cywilnoprawnych;

4) nieotrzymaniu w okresie 3 lat poprzedzających złożenie wniosku pożyczki ze środków Funduszu Pracy na utworzenie dodatkowych stanowisk pracy, a w przypadku jej otrzymania – o dotrzymaniu warunków umowy i całkowitej spłacie pożyczki;

5) prowadzeniu działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej;

6) niekaralności w okresie 2 lat przed dniem złożenia wniosku za przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu, w rozumieniu ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.³⁾);

7) spełnianiu warunków określonych w niniejszym rozporządzeniu do otrzymania wnioskowanej refundacji na wyposażenie lub doposażenie stanowiska pracy oraz w rozporządzeniu nr 2204/2002, o którym mowa w § 1 ust. 2.

§ 3.1. Wniosek o refundację kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy może być przez starostę uwzględniony, z zastrzeżeniem § 1 ust. 2 i 4 oraz § 10–13, w przypadku spełniania przez podmiot łącznie następujących warunków:

1) prowadzenia przez podmiot działalności gospodarczej przez okres co najmniej 6 miesięcy przed dniem złożenia wniosku o refundację;

2) podmiot nie zalega z wypłacaniem w terminie wynagrodzeń pracownikom oraz z opłacaniem w terminie składek i innych danin publicznych, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 1 i 2, oraz nie posiada nieuregulowanych w terminie zobowiązań cywilnoprawnych;

3) w okresie 3 lat poprzedzających złożenie wniosku podmiot nie otrzymał ze środków Funduszu Pracy pożyczki na utworzenie dodatkowych stanowisk pracy, a w przypadku jej otrzymania dotrzymał warunków umowy i spłacił pożyczkę;

4) nie był skazany za przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu, w rozumieniu ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny, w okresie 2 lat przed dniem złożenia wniosku;

5) spełnia warunki, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 5 i 7;

6) wniosek jest kompletny i prawidłowo sporządzony.

2. W przypadku gdy liczba zatrudnionych pracowników w dniu złożenia wniosku jest niższa od przeciętnej liczby zatrudnionych w okresie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 9, wniosek może być uwzględniony tylko w odniesieniu do tego stanowiska pracy, na którym zatrudnienie skierowanego bezrobotnego spowoduje wzrost zatrudnienia w stosunku do stanu zatrudnienia z dnia złożenia wniosku, o ile stan ten zostanie zrównany z przeciętną liczbą pracowników zatrudnionych w okresie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 9.

3. O uwzględnieniu lub odmowie uwzględnienia wniosku starosta powiadamia podmiot w formie pisemnej w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku wraz z załącznikami.

4. Podstawą refundacji ze środków Funduszu Pracy kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy jest umowa zawarta przez starostę z podmiotem.

5. Umowa, o której mowa w ust. 4, powinna być zawarta na piśmie pod rygorem nieważności oraz zawierać w szczególności zobowiązanie podmiotu do:

1) zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy na wyposażonym lub doposażonym stanowisku pracy skierowanego bezrobotnego;

2) utrzymania, przez okres 3 lat, a w przypadku mikro-, małych i średnich przedsiębiorców – 2 lat:

a) stanu zatrudnienia na poziomie nie niższym niż z dnia złożenia wniosku, w przypadku gdy stan ten jest równy lub wyższy niż przeciętna liczba zatrudnionych, o której mowa w ust. 2, lub stanu zatrudnienia zrównanego z przeciętną liczbą pracowników zatrudnionych w okresie poprzedzającym złożenie wniosku, o którym mowa w ust. 2, oraz

b) miejsc pracy utworzonych w związku z przyznaną refundacją;

3) zwrotu w ciągu 30 dni od dnia otrzymania wezwania starosty dokonanej refundacji wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia uzyskania środków, w przypadku:

a) niedotrzymania zobowiązań, o których mowa w pkt 1 i 2,

b) złożenia niezgodnych z prawdą oświadczeń, o których mowa w § 2 ust. 2,

c) naruszenia innych warunków umowy.

5a. Umowa, o której mowa w ust. 4, może być zawarta, o ile w dniu jej zawarcia stan zatrudnienia, o którym mowa w ust. 5, nie uległ zmniejszeniu.

§ 4.Refundacja ze środków Funduszu Pracy kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy jest dokonywana przez starostę, na wniosek podmiotu po przedłożeniu rozliczenia i udokumentowania poniesionych w okresie od dnia zawarcia umowy do dnia zatrudnienia skierowanego bezrobotnego kosztów na wyposażenie lub doposażenie stanowisk pracy, zatrudnieniu na tych stanowiskach skierowanych bezrobotnych oraz spełnieniu innych warunków określonych w zawartej umowie.

§ 5.1. Bezrobotny zamierzający podjąć działalność gospodarczą może złożyć do starosty właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub pobytu, albo ze względu na miejsce prowadzenia działalności, wniosek o przyznanie ze środków Funduszu Pracy jednorazowo środków na jej podjęcie, w tym kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa dotyczących tej działalności.

2. Wniosek o przyznanie środków na podjęcie działalności gospodarczej określa:

1) kwotę wnioskowanych środków;

2) rodzaj działalności gospodarczej, którą bezrobotny zamierza podjąć;

3) kalkulację kosztów, związanych z podjęciem działalności, jakie zostaną poniesione w okresie, o którym mowa w § 7 ust. 2 pkt 1, oraz źródła ich finansowania;

4) szczegółową specyfikację wydatków przeznaczanych w szczególności na zakup środków trwałych, materiałów, towarów, pozyskanie lokalu, opłatę wpisowego lub wkładu do spółdzielni socjalnej oraz harmonogram wydatków w ramach wnioskowanych środków;

5) proponowaną formę zabezpieczenia zwrotu środków, o której mowa w § 8;

6) przewidywane efekty ekonomiczne prowadzenia działalności gospodarczej.

3. Do wniosku o przyznanie środków na podjęcie działalności gospodarczej bezrobotny dołącza oświadczenia o:

1) korzystaniu lub niekorzystaniu, w okresie 5 lat poprzedzających dzień złożenia wniosku, ze środków Funduszu Pracy lub innych funduszy publicznych na podjęcie działalności gospodarczej lub rolniczej;

2) spełnianiu warunków określonych w rozporządzeniu do otrzymania środków na podjęcie działalności gospodarczej lub przystąpienia do istniejącej spółdzielni socjalnej;

3) nieprowadzeniu działalności gospodarczej w okresie 12 miesięcy przed dniem złożenia wniosku;

4) wykorzystaniu przyznanych środków zgodnie z przeznaczeniem;

5) niepodejmowaniu zatrudnienia w okresie 12 miesięcy po dniu rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej;

6) niekaralności w okresie 2 lat przed dniem złożenia wniosku za przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu, w rozumieniu ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny;

7) niezłożeniu wniosku o przyznanie środków na podjęcie działalności gospodarczej lub wniosku o przystąpieniu do spółdzielni socjalnej, do innego starosty.

4. Bezrobotny zamierzający przystąpić do istniejącej spółdzielni socjalnej składa wniosek zawierający informację i oświadczenia, o których mowa w ust. 2 pkt 1, 4 i 5 oraz w ust. 3 pkt 1–4, 6 i 7, a także dołącza do wniosku pisemną informację tej spółdzielni o:

1) przyjęciu bezrobotnego do spółdzielni socjalnej jako członka, po wniesieniu wpłaty w wysokości określonej w informacji oraz spełnieniu innych warunków określonych w tej informacji;

2) niezaleganiu przez spółdzielnię socjalną w dniu wydania informacji z opłacaniem w terminie składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, innych danin publicznych oraz nieposiadaniu nieuregulowanych w terminie zobowiązań cywilnoprawnych.

5. Bezrobotni zamierzający założyć spółdzielnię socjalną mogą złożyć wspólny wniosek zawierający informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 1, 4 i 5, i oświadczenia, o których mowa w ust. 3 pkt 1–4, 6 i 7.

§ 6.1. Wniosek o przyznanie środków na podjęcie działalności gospodarczej może być przez starostę uwzględniony w przypadku spełniania przez bezrobotnego następujących warunków:

1) w okresie 12 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku nie odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, szkolenia, stażu, przygotowania zawodowego w miejscu pracy, wykonywania prac społecznie użytecznych, prac interwencyjnych lub robót publicznych;

2) nie otrzymał w okresie 5 lat poprzedzających złożenie wniosku pożyczki z Funduszu Pracy lub z innych funduszy publicznych środków na podjęcie działalności gospodarczej lub rolniczej;

3) nie otrzymał dotychczas z Funduszu Pracy bezzwrotnych środków na podjęcie działalności gospodarczej;

4) spełnia warunki, o których mowa w § 1 ust. 3;

5) spółdzielnia socjalna, do której ma zamiar przystąpić, nie zalega z opłacaniem w terminie składek i innych danin publicznych oraz nie posiada nieuregulowanych w terminie zobowiązań cywilnoprawnych;

6) nie prowadził działalności gospodarczej w okresie 12 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku o przyznanie środków na podjęcie działalności gospodarczej;

7) nie był w okresie 2 lat przed dniem złożenia wniosku skazany za przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu, w rozumieniu ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny;

8) wniosek jest kompletny i prawidłowo sporządzony.

2. O uwzględnieniu lub odmowie uwzględnienia wniosku starosta powiadamia bezrobotnego w formie pisemnej w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku i innych niezbędnych do jego rozpatrzenia dokumentów.

§ 7.1. Przyznanie bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej jest dokonywane na podstawie umowy zawartej przez starostę z bezrobotnym na piśmie pod rygorem nieważności i po spełnieniu przez bezrobotnego warunków w niej określonych.

2. Umowa o przyznanie środków na podjęcie działalności gospodarczej powinna zawierać w szczególności zobowiązanie bezrobotnego do:

1) wydatkowania w okresie od dnia zawarcia umowy do 30. dnia od dnia podjęcia działalności gospodarczej, zgodnie z przeznaczeniem środków otrzymanych przez bezrobotnego;

1a) udokumentowania i rozliczenia wydatkowania otrzymanych środków w terminie do dwóch miesięcy od dnia podjęcia działalności gospodarczej;

2) zwrotu, w ciągu 30 dni od dnia otrzymania wezwania starosty, przyznanych środków wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia ich uzyskania, jeżeli:

a) otrzymane środki wykorzysta niezgodnie z przeznaczeniem,

b) będzie prowadził działalność gospodarczą lub będzie członkiem spółdzielni socjalnej przez okres krótszy niż 12 miesięcy; do okresu prowadzenia działalności gospodarczej zalicza się przerwy w jej prowadzeniu z powodu choroby lub powołania do odbycia zasadniczej lub zastępczej służby wojskowej,

c) podejmie zatrudnienie w okresie pierwszych 12 miesięcy prowadzenia działalności gospodarczej,

d) złożył niezgodne z prawdą oświadczenie, o którym mowa w § 5 ust. 3,

e) naruszy inne warunki umowy.

§ 8.Formami zabezpieczenia zwrotu przez podmiot refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy oraz zwrotu przez bezrobotnego środków otrzymanych na podjęcie działalności gospodarczej może być poręczenie, weksel z poręczeniem wekslowym (aval), gwarancja bankowa, zastaw na prawach lub rzeczach, blokada rachunku bankowego albo akt notarialny o poddaniu się egzekucji przez dłużnika.

§ 9.Rozliczenie poniesionych i udokumentowanych przez podmiot kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy oraz wydatkowania przez bezrobotnego otrzymanych środków na podjęcie działalności gospodarczej są dokonywane w kwocie brutto.

§ 10.Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą na zatrudnienie zalicza się poniesione przez podmiot w okresie 24 miesięcy koszty z tytułu zatrudnienia skierowanych na utworzone stanowiska pracy bezrobotnych, obejmujące koszty wynagrodzeń brutto i składek na ubezpieczenia społeczne.

§ 11.1. Maksymalna intensywność brutto pomocy publicznej udzielanej na zatrudnienie wynosi:

1) 50 % – na obszarach należących do województw: lubelskiego, podkarpackiego, warmińsko-mazurskiego, podlaskiego, świętokrzyskiego, opolskiego, małopolskiego, lubuskiego, łódzkiego, kujawsko-pomorskiego;

2) 40 % – na obszarach należących do województw: pomorskiego, zachodniopomorskiego, dolnośląskiego, wielkopolskiego, śląskiego oraz mazowieckiego, z wyłączeniem miasta stołecznego Warszawy;

3) 30 % – na obszarze należącym do miasta stołecznego Warszawy.

2. Intensywność pomocy jest ustalana jako stosunek kwoty refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego do kwoty kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną, na które składają się koszty, jakie zostaną poniesione w okresie 24 miesięcy na wynagrodzenia brutto oraz opłacenie składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu zatrudnienia skierowanego bezrobotnego.

3. Obszary, o których mowa w ust. 1, określają przepisy wydane na podstawie art. 40 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z późn. zm.).

§ 12.1. W przypadku udzielania pomocy mikro-, małym lub średnim przedsiębiorcom, w rozumieniu art. 2 załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001, str. 33, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 2, str. 141) w brzmieniu nadanym rozporządzeniem Komisji (WE) nr 364/2004 z dnia 25 lutego 2004 r. (Dz. Urz. UE L 63 z 28.02.2004, str. 22; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 3, str. 64) oraz rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1976/2006 z dnia 20 grudnia 2006 r. (Dz. Urz. UE L 368 z 23.12.2006, str. 85), z wyłączeniem prowadzących działalność w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o:

1) 20 punktów procentowych brutto w przypadku mikro- i małych przedsiębiorców;

2) 10 punktów procentowych brutto w przypadku średnich przedsiębiorców.

2. Jeżeli wyposażenie lub doposażenie stanowiska pracy jest związane z realizacją dużego projektu inwestycyjnego, o którym mowa w § 4 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 października 2006 r. w sprawie ustalenia mapy pomocy regionalnej (Dz. U. Nr 190, poz. 1402), pomoc publiczna na utworzenie stanowisk pracy przewidziana w niniejszym rozporządzeniu, łącznie z inną pomocą uzyskaną przez pracodawcę w związku z tym projektem inwestycyjnym, nie może przekroczyć maksymalnej wielkości pomocy ustalonej dla tego projektu.

§ 13.1. Pomoc na zatrudnienie może być udzielana łącznie z inną pomocą lub wsparciem ze środków Wspólnoty Europejskiej w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą na utworzenie stanowisk pracy, jeżeli łączna wielkość pomocy nie przekroczy maksymalnych intensywności pomocy, o której mowa w § 11 ust. 1 lub § 12.

2. Pomoc na zatrudnienie może być udzielana łącznie z inną pomocą lub wsparciem ze środków Wspólnoty Europejskiej przeznaczona na dofinansowanie:

1) kosztów inwestycji, w związku z którą są tworzone nowe stanowiska pracy, jeżeli realizacja tej inwestycji nie została zakończona w momencie utworzenia tych stanowisk pracy lub zatrudnienie na tych stanowiskach nastąpi w ciągu trzech lat od dnia zakończenia inwestycji, lub

2) kosztów zatrudnienia związanego z tą inwestycją lub w odniesieniu do innego zatrudnienia związanego z tą inwestycją

– o ile łączna wielkość pomocy nie przekroczy maksymalnych intensywności pomocy regionalnej na inwestycje.

3. Jeżeli podmiot korzysta jednocześnie z pomocy publicznej na nowe inwestycje oraz z pomocy na zatrudnienie związane z daną inwestycją, maksymalną dopuszczalną wielkość pomocy oblicza się jako iloczyn dopuszczalnej intensywności, o której mowa w § 11 ust. 1, i wyższej kwoty kosztów nowej inwestycji albo dwuletnich kosztów z tytułu zatrudnienia pracowników.

4. Pomoc na zatrudnienie może być udzielona podmiotowi, jeżeli wraz z inną pomocą na zatrudnienie otrzymaną przez niego w okresie kolejnych trzech lat nie przekracza równowartości 15 mln euro.

§ 14.1. Wnioski o refundację ze środków Funduszu Pracy kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy oraz wnioski o przyznanie ze środków Funduszu Pracy jednorazowo środków na podjęcie działalności gospodarczej, w tym kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa dotyczących tej działalności, złożone, a nierozpatrzone do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia są rozpatrywane na podstawie niniejszego rozporządzenia.

2. Umowy zawarte przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów są realizowane na podstawie dotychczasowych przepisów.

§ 15.[2] Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. ⁵⁾