Na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy niezawodowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, z późn. zm.¹⁾) zarządza się, co następuje:

§ 1.1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb przyznawania nagród i zapomóg żołnierzom niezawodowym oraz przyznawania zapomóg członkom rodziny żołnierza, w przypadku jego śmierci lub zaginięcia podczas wykonywania zadań służbowych, a także właściwość przełożonych oraz tryb postępowania w tych sprawach.

2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o żołnierzu niezawodowym, należy przez to rozumieć żołnierzy:

1) odbywających:

a) zasadniczą służbę wojskową,

b) nadterminową zasadniczą służbę wojskową,

c) przeszkolenie wojskowe,

d) ćwiczenia wojskowe,

e) okresową służbę wojskową;

2) pełniących służbę:

a) wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny,

b) kandydacką.

§ 2.1. Warunkiem przyznania żołnierzowi niezawodowemu nagrody jest uzyskiwanie wysokich wyników w wykonywaniu zadań służbowych.

2. Żołnierzowi niezawodowemu można również przyznać nagrodę za wykonywanie zadań służbowych o wysokiej odpowiedzialności albo zadań wykraczających poza zwykłe obowiązki służbowe.

§ 3.1. Nagrody przyznaje dowódca jednostki wojskowej zajmujący stanowisko służbowe dowódcy batalionu lub równorzędne albo wyższe - w stosunku do wszystkich żołnierzy niezawodowych odbywających służbę w podległej jednostce wojskowej.

2. Dowódca, o którym mowa w ust. 1, może również przyznawać nagrody żołnierzom niezawodowym odbywającym służbę w podległej mu jednostce wojskowej niższego szczebla oraz żołnierzom skierowanym do wykonywania zadań służbowych w podległej mu jednostce wojskowej.

3. Podstawę do wypłaty nagrody stanowi decyzja lub rozkaz dzienny przełożonego, który przyznał nagrodę.

§ 4.1. Nagrody są przyznawane z inicjatywy dowódcy, o którym mowa w § 3 ust. 1, albo na wniosek przełożonego żołnierza niezawodowego.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przesyła się drogą służbową.

§ 5.1. Warunkiem przyznania zapomogi żołnierzowi niezawodowemu oraz członkowi rodziny żołnierza niezawodowego, o którym mowa w art. 4 ust. 1b ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy niezawodowych, zwanej dalej „ustawą”, jest konieczność poniesienia dodatkowych wydatków pieniężnych spowodowanych zdarzeniem określonym w art. 4 ust. 1 pkt 2 lub ust. 1b ustawy. Przy przyznawaniu zapomogi uwzględnia się okoliczności mające wpływ na sytuację materialną żołnierza niezawodowego i jego rodziny.

2. Zapomoga, o której mowa w art. 4 ust. 1b ustawy, może być przyznana jednorazowo, w okresie od dnia śmierci lub zaginięcia żołnierza niezawodowego podczas wykonywania zadań służbowych do 3 miesięcy po zaistnieniu tych okoliczności.

§ 6.1. Do przyznawania zapomóg, o których mowa w § 5, stosuje się odpowiednio przepisy § 3 i 4, z tym że zapomoga może być przyznana również na uzasadniony wniosek zainteresowanego żołnierza niezawodowego lub członka rodziny żołnierza niezawodowego, o którym mowa w art. 4 ust. 1b ustawy.

2. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz, o którym mowa w art. 4 ust. 1b ustawy, pełnił ostatnio służbę wojskową, informuje małżonka żołnierza niezawodowego, a w razie braku małżonka dzieci lub rodziców, o możliwości wystąpienia w terminie, o którym mowa w § 5 ust. 2, z wnioskiem o przyznanie zapomogi.

§ 7.W przypadku, o którym mowa w art. 4 ust. 1b ustawy, wypłaty zapomogi dokonuje się według wyboru uprawnionego członka rodziny żołnierza niezawodowego, w formie bezpośredniej w kasie (punkcie kasowym) jednostki wojskowej, na której zaopatrzeniu finansowym pozostawał żołnierz niezawodowy, albo w formie bezgotówkowej na rachunek bankowy (konto osobiste) pisemnie wskazany przez uprawnionego członka rodziny żołnierza niezawodowego.

§ 8.[1] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.²⁾