Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 2009-01-07 do 2013-03-19
Wersja archiwalna od 2009-01-07 do 2013-03-19
archiwalny
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY1)
z dnia 12 września 2005 r.
w sprawie przygotowania lotnisk do sytuacji zagrożenia oraz lotniskowych służb ratowniczo-gaśniczych
(ostatnia zmiana: Dz.U. z 2008 r., Nr 178, poz. 1099)
Na podstawie art. 85 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z późn. zm.2)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1.[Zakres regulacji] 1. Rozporządzenie określa:
1) wymagania dotyczące przygotowania lotniska do sytuacji zagrożenia oraz planu działania w sytuacji zagrożenia;
2) zakres obowiązków podmiotów, o których mowa w art. 84 ust. 6 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze;
3) warunki i program szkolenia lotniskowych służb ratowniczo-gaśniczych.
2. Wymagania dotyczące przygotowania lotnisk do sytuacji zagrożenia, wynikających z aktów bezprawnej ingerencji, określają przepisy w sprawie Krajowego Programu Ochrony Lotnictwa Cywilnego.
§ 2.[Definicje] Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie – należy przez to rozumieć ustawę z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze;
2) Prezesie Urzędu – należy przez to rozumieć Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego;
3) OPRL – należy przez to rozumieć Operacyjny Plan Ratownictwa Lotniskowego;
4) rejonie operacyjnym lotniska – należy przez to rozumieć teren lotniska i obszar wokół niego o promieniu nie mniejszym niż:
a) 9,3 km – dla portu lotniczego,
b) 3,5 km – dla lotniska innego niż port lotniczy
– od punktu odniesienia lotniska, w którym lotniskowe służby ratowniczo-gaśnicze, medyczne, techniczne i ochrony udzielają pomocy statkowi powietrznemu będącemu w niebezpieczeństwie;
5) NOTAM – należy przez to rozumieć wiadomość rozpowszechnianą za pomocą środków telekomunikacyjnych, zawierających informację o ustanowieniu, stanie lub zmianach urządzeń lotniczych, służbach, procedurach, a także o niebezpieczeństwie, których znajomość we właściwym czasie jest istotna dla personelu związanego z operacjami lotniczymi;
6) organizacjach międzynarodowych – należy przez to rozumieć organizacje wymienione w art. 3 ust. 4 ustawy;
7) poziomie natężenia ruchu:
a) małym – należy przez to rozumieć sytuację, gdy liczba operacji lotniczych podczas przeciętnej godziny szczytu nie jest większa niż 15 dla jednej drogi startowej lub wynosi mniej niż 20 dla całego lotniska,
b) średnim – należy przez to rozumieć sytuację, gdy liczba operacji lotniczych podczas przeciętnej godziny szczytu wynosi od 16 do 25 dla jednej drogi startowej lub od 20 do 35 dla całego lotniska,
c) dużym – należy przez to rozumieć sytuację, gdy liczba operacji lotniczych podczas przeciętnej godziny szczytu wynosi ponad 25 dla jednej drogi startowej lub przekracza 35 dla całego lotniska
– gdzie liczba operacji lotniczych w przeciętnej godzinie szczytu jest średnią arytmetyczną wyliczaną z największych godzinowych liczb operacji wykonywanych każdego dnia w roku;
8) operacjach lotniczych – należy przez to rozumieć start lub lądowanie statku powietrznego;
9) interwencji – należy przez to rozumieć działania ratownicze, o których mowa w ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1229, z późn. zm.3)), przeprowadzane przez lotniskowe służby ratowniczo-gaśnicze.
Rozdział 2
Wymagania dotyczące przygotowania lotniska do prowadzenia interwencji
§ 3.[Zapewnienie poziomu ochrony ratowniczo-gaśniczej lotniska] 1. Zarządzający lotniskiem zapewnia poziom ochrony ratowniczo-gaśniczej lotniska odpowiadający kategorii ochrony przeciwpożarowej lotniska, określonej w przepisach w sprawie klasyfikacji lotnisk i rejestru lotnisk cywilnych, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Zarządzający lotniskiem zapewnia poziom ochrony ratowniczo-gaśniczej lotniska dla szybowców odpowiadający najniższemu poziomowi ochrony ratowniczo-gaśniczej na lotniskach dla samolotów, przy czym minimalną ilość środków gaśniczych ustala się jak dla lotnisk o małym poziomie natężenia ruchu lotniczego.
3. Zarządzający lotniskiem zapewnia, aby informacja dotycząca poziomu, o którym mowa w ust. 1, była dostępna dla zainteresowanych podmiotów.
§ 4.[Organizacja służb ratowniczo-gaśniczych] 1. Lotniskowe służby ratowniczo-gaśnicze powinny być zorganizowane przez zarządzającego lotniskiem, w sposób umożliwiający podjęcie, na zasadach określonych w planie, o którym mowa w § 12, interwencji w sytuacjach zagrożenia, a w szczególności:
1) wystąpienia wypadku lotniczego w rejonie operacyjnym lotniska;
2) wystąpienia wypadku lotniczego poza rejonem operacyjnym lotniska;
3) gdy zachodzi uzasadniona obawa zaistnienia wypadku lotniczego w rejonie operacyjnym lotniska;
4) gdy statek powietrzny, który znalazł się w rejonie operacyjnym lotniska, uległ uszkodzeniu lub awarii technicznej.
2. Zarządzający lotniskiem opracowuje procedury, które umożliwią w przypadkach, o których mowa w ust. 1:
1) pkt 1 i 2 – ogłoszenie alarmu i udanie się podmiotów określonych w OPRL na miejsce wypadku lotniczego,
2) pkt 3 – ogłoszenie alarmu i utrzymanie pełnej gotowości, polegającej na dyslokacji podmiotów określonych w OPRL,
3) pkt 4 – ogłoszenie alarmu i utrzymanie lokalnej gotowości, polegającej na dyslokacji służb lotniskowych określonych w OPRL
– na zasadach określonych w OPRL.
§ 5.[Czas reakcji służb] 1. Lotniskowa służba ratowniczo-gaśnicza powinna:
1) osiągać czas reakcji wynoszący do trzech minut do każdego punktu drogi (dróg) startowej używanej do operacji lotniczych – na lotniskach naziemnych dla samolotów;
2) osiągać czas reakcji wynoszący do pięciu minut – na lotniskach naziemnych o małym natężeniu ruchu lotniczego kategorii 1 i 2 ochrony przeciwpożarowej lotnisk dla samolotów;
3) mieć możliwość natychmiastowego podjęcia interwencji lub przebywać w bezpośrednim sąsiedztwie lotniska podczas wykonywania operacji lotniczych – na lotniskach nawodnych dla samolotów i śmigłowców oraz na lotniskach dla śmigłowców na obiektach;
4) osiągać czas reakcji wynoszący do dwóch minut – na lotniskach naziemnych dla śmigłowców.
2. Czas reakcji jest mierzony od ogłoszenia alarmu dla lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej do pierwszej interwencji pojazdu lub pojazdów ratowniczo-gaśniczych, zapewniających podanie co najmniej 50 % wydatku środków gaśniczych określonych w tabelach nr 1–3 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
§ 6.[Obowiązkowa liczba pracowników służb podczas operacji lotniczych] 1. Minimalną liczbę pracowników lotniskowych służb ratowniczo-gaśniczych, gotowych do podjęcia interwencji, którzy powinni być jednocześnie obecni na lotnisku podczas wykonywania operacji lotniczych, określa tabela nr 4 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
2. Zarządzający lotniskiem ustala liczbę obecnych na lotnisku podczas wykonywania operacji lotniczych pracowników lotniskowych służb ratowniczo-gaśniczych, uwzględniając charakter i rodzaj wykonywanych operacji lotniczych oraz potrzebę zapewnienia ciągłości podawania środków gaśniczych z wymaganymi wydatkami.
§ 7.[Pojazdy i wyposażenie ratownicze] 1. Zarządzający lotniskiem zapewnia:
1) lotniskowe pojazdy ratowniczo-gaśnicze, spełniające minimalne parametry charakterystyczne, określone w tabeli nr 5 w załączniku nr 1 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 3;
2) wyposażenie ratownicze, określone w tabeli nr 6 w załączniku nr 1 do rozporządzenia, które powinno być przewożone łącznie na posiadanych lotniskowych pojazdach ratowniczo-gaśniczych.
3) wyposażenie pojazdów lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej w:
a) środki łączności służące do współdziałania z innymi pojazdami lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej na tym lotnisku oraz strażnicami,
b) środki łączności do współdziałania ze służbą kontroli ruchu lotniczego.
2. Minimalną liczbę lotniskowych pojazdów ratowniczo-gaśniczych na lotnisku określa tabela nr 7 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
3. Na lotniskach kategorii 1 i 2 oraz H1 dopuszcza się stosowanie pojazdu samochodowego lub przyczepy niebędących lotniskowymi pojazdami ratowniczo-gaśniczymi, przystosowanych do przewozu pracowników lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej, środków gaśniczych oraz wyposażenia ratowniczego, w tym gaśniczego.
4. Na lotniskach dla śmigłowców na obiektach, zamiast lotniskowych pojazdów ratowniczo-gaśniczych, stosuje się wyposażenie ratownicze oraz:
1) na lotnisku na budynkach, co najmniej:
a) jedną linię gaśniczą wodno-pianową – na lotniskach kategorii H1,
b) jedną linię gaśniczą wodno-pianową oraz 2 działka wodno-pianowe – na lotniskach kategorii H2 i H3;
2) na lotnisku na platformie wiertniczej i na statku, co najmniej:
a) 1 działko wodno-pianowe,
b) 2 linie gaśnicze wodno-pianowe,
c) 2 gaśnice proszkowe o łącznej ilości proszku gaśniczego nie mniejszej niż 50 kilogramów.
§ 8.[Środki gaśnicze] 1. Zarządzający lotniskiem powinien posiadać przynajmniej minimalne objętości wody do wytwarzania pian gaśniczych oraz minimalne ilości uzupełniających środków gaśniczych, a także sprzęt do zapewnienia minimalnych wydatków podawania tych środków gaśniczych, wymaganych dla danej kategorii ochrony przeciwpożarowej lotniska, określone odpowiednio w tabelach nr 1–3 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
2. Minimalne ilości środków pianotwórczych, które powinien posiadać zarządzający lotniskiem, oblicza się odpowiednio na podstawie danych z tabeli nr 1–3 w załączniku nr 1 do rozporządzenia oraz według wskazań producenta danego środka pianotwórczego.
3. Jako główny środek gaśniczy stosuje się:
1) pianę gaśniczą spełniającą minimalne wymagania piany gaśniczej grupy A, zwaną dalej „pianą grupy A"
2) pianę gaśniczą spełniającą minimalne wymagania piany gaśniczej grupy B, zwaną dalej „pianą grupy B", lub
3) jednoczesne podanie pian gaśniczych, o których mowa w pkt 1 i 2.
4. W przypadku jednoczesnego stosowania pian gaśniczych spełniających wymagania dla pian grupy A i B, całkowita ilość wody przeznaczona do wytwarzania pian gaśniczych powinna być określona poprzez ilość wody wymaganej do produkcji piany grupy A, pomniejszonej o 3 dm3 na każde 2 dm3 wody, przeznaczone do wytwarzania piany grupy B.
5. Wymagane minimalne objętości wody do wytwarzania pian gaśniczych i środka pianotwórczego powinny znajdować się w zbiornikach lotniskowych pojazdów ratowniczo-gaśniczych. Objętości te należy powiększyć o objętość wody i środka pianotwórczego wymaganą do zapewnienia obrony własnej pojazdu co najmniej przez dwie minuty.
6. Objętość środka pianotwórczego znajdującego się w zbiornikach lotniskowych pojazdów ratowniczo-gaśniczych powinna być proporcjonalna do objętości wody oraz wymaganego stężenia roztworu pianotwórczego i wystarczyć do produkcji przynajmniej dwóch objętości roztworu pianotwórczego.
§ 9.[Poziom środków pianotwórczych i uzupełniających środków gaśniczych] Zarządzający portem lotniczym powinien zapewnić środki pianotwórcze, wystarczające do wytworzenia pian gaśniczych, oraz uzupełniające środki gaśnicze na poziomie 200 % wartości określonych w tabelach nr 1–3 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
§ 10.[Piany i proszki gaśnicze] 1. Głównym środkiem gaśniczym stosowanym przez lotniskowe służby ratowniczo-gaśnicze, na lotniskach kategorii 1–2 oraz H1–H3, powinna być piana grupy B.
2. Na lotniskach kategorii 1 i 2 oraz naziemnych H1–H3 do 100 % objętości wody, określonej w tabelach nr 1 i 2 w załączniku nr 1 do rozporządzenia, może zostać zamienione na uzupełniające środki gaśnicze.
3. Na lotniskach kategorii 3–10, jeżeli używa się pian grupy A, dopuszcza się zamianę do 30 % objętości wody na uzupełniający środek gaśniczy.
4. W przypadku zamiany, o której mowa w ust. 2 i 3, kilogram proszku gaśniczego jest równoważny:
1) 1 dm3 wody potrzebnej do wytwarzania piany grupy A;
2) 0,66 dm3 wody potrzebnej do wytwarzania piany grupy B.
5. Dopuszczalne jest stosowanie innych niż proszki gaśnicze uzupełniających środków gaśniczych o równoważnych właściwościach gaszenia pożaru w stosunku do proszków gaśniczych.
§ 11.[Ilość proszku gaśniczego w gaśnicy proszkowej] 1. W trakcie postoju statku powietrznego na stanowisku postojowym powinna znajdować się jedna lub więcej gaśnic proszkowych, o łącznej ilości proszku gaśniczego nie mniejszej niż:
1) 4 kilogramy na dwa sąsiednie stanowiska dla lotnisk kategorii 1–4 oraz H1 i H2;
2) 25 kilogramów na jedno stanowisko dla lotnisk kategorii 5–10 oraz H3;
3) 4 kilogramy na pięć stanowisk na lotniskach dla szybowców.
2. Gaśnice, o których mowa w ust. 1, nie mogą zawierać mniej niż 4 kg proszku gaśniczego.
3. Dopuszczalne jest stosowanie innych gaśnic niż proszkowe. W takim przypadku przyjmuje się, że 1 kg proszku gaśniczego odpowiada 1 kg lub 1,5 dm3 innego środka gaśniczego.
§ 11a.[Gotowość personelu oraz sprzętu podczas tankowania] 1. Sprzęt przeciwpożarowy stosowany w przypadku pożaru paliwa oraz personel przeszkolony w obsłudze tego sprzętu powinny pozostawać w gotowości podczas tankowania i obsługi naziemnej statków powietrznych do momentu przyjazdu lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej.
2. Zarządzający lotniskiem zapewnia środki alarmowania lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej w przypadku powstania pożaru lub znacznego rozlewu paliwa.
§ 11b.[Tankowanie w obecności pasażerów] 1. Jeżeli tankowanie statku powietrznego metodą nadciśnieniową odbywa się podczas wsiadania, przebywania na pokładzie lub wysiadania pasażerów, to sprzęt naziemny sytuuje się w sposób umożliwiający użycie:
1) wystarczającej liczby wyjść ewakuacyjnych do szybkiej ewakuacji;
2) drogi ewakuacyjnej od każdego z wyjść ewakuacyjnych w sytuacji zagrożenia.
2. Zabrania się tankowania statku powietrznego metodą grawitacyjną podczas wsiadania, przebywania na pokładzie lub wysiadania pasażerów, z wyjątkiem lotów w celu ochrony życia lub zdrowia.
3. Tankowanie, o którym mowa w ust. 1 i 2, może odbywać się tylko w asyście lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej.
§ 11c.[Okresowe badania wyposażenia i sprzętu ratowniczego oraz przeciwpożarowego] Okresowe badania wyposażenia i sprzętu ratowniczego oraz przeciwpożarowego przeprowadza się zgodnie z zaleceniami producentów oraz przepisami dotyczącymi tego sprzętu i wyposażenia.
Rozdział 3
Plan działania w sytuacjach zagrożenia oraz obowiązki realizujących go podmiotów
§ 12.[Plan działania w sytuacjach zagrożenia] 1. Plan działania w sytuacjach zagrożenia, o którym mowa w art. 84 ust. 2 pkt 1 ustawy, zwany dalej „planem", jest przygotowywany i uzgadniany z podmiotami, o których mowa w art. 84 ust. 6 ustawy, w częściach dotyczących zakresu ich zadań, przy czym z właściwym miejscowo komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej plan powinien być uzgodniony w całości.
2. Plan powinien zawierać:
1) OPRL;
2) procedury działania inne niż określone w OPRL;
3) procedurę okresowej kontroli zgodności prognozowanych założeń i analiz z wynikami ćwiczeń i analiz ratowniczych;
4) wskazanie stałego centrum operacyjnego;
5) wskazanie właściwego miejscowo centrum kryzysowego;
6) wskazanie ruchomego stanowiska dowodzenia;
7) zasady łączności i alarmowania;
8) określenie wymaganego poziomu ochrony ratowniczo-gaśniczej lotniska, zgodnego z kategorią ochrony przeciwpożarowej lotniska;
9) zasady kierowania i koordynacji działań podczas interwencji, w tym innych niż określone w OPRL;
10) rejony koncentracji podmiotów przewidzianych do interwencji inne niż określone w OPRL.
3. Plan powinien zapewniać:
1) bezpieczną kontynuację operacji lotniczych w sytuacjach zagrożenia;
2) powołanie sztabu interwencji;
3) podział zadań i obowiązków pomiędzy poszczególne podmioty i osoby pełniące określone funkcje;
4) udział personelu wyznaczonego do prowadzenia interwencji;
5) koordynację działań podmiotów wydzielonych do interwencji;
6) bezpieczną kontynuację operacji lotniczych lub niezwłoczne, po ustaniu sytuacji zagrożenia, podjęcie operacji lotniczych.
4. Plan powinien obejmować procedury działania w sytuacjach:
1) niebezpieczeństwa statku powietrznego, w tym:
a) wypadku lotniczego na lotnisku,
b) wypadku lotniczego poza lotniskiem,
c) incydentu lotniczego statku powietrznego w czasie lotu, w szczególności turbulencji powietrznych, dekompresji, uszkodzenia konstrukcji statku powietrznego,
d) incydentu lotniczego statku powietrznego na ziemi,
e) sabotażu z uwzględnieniem zagrożenia bombowego,
f) bezprawnego przejęcia statku powietrznego;
2) zagrożenia bez udziału statku powietrznego, w tym:
a) pożaru obiektu,
b) sabotażu z uwzględnieniem zagrożenia bombowego,
c) katastrofy naturalnej lub awarii technicznej,
d) z użyciem materiałów niebezpiecznych,
e) zagrożenia epidemiologicznego;
3) zagrożenia wspólnego, w tym:
a) statku powietrznego i innego obiektu stałego lub ruchomego,
b) statku powietrznego i urządzenia do tankowania paliwa,
c) statku powietrznego i statku powietrznego;
4) usuwania unieruchomionego statku powietrznego.
5. Plan poddaje się aktualizacji w razie potrzeb, przynajmniej raz w roku.
6. Na podstawie planu zarządzający lotniskiem powinien opracować instrukcje działania poszczególnych służb lotniskowych w sytuacjach zagrożenia.
7. Plan przygotowuje się z uwzględnieniem przepisów organizacji międzynarodowych.
8. W porcie lotniczym, każdorazowo po wypadku, incydencie lotniczym i ćwiczeniu całościowym, należy sporządzić pisemną analizę takiego zdarzenia, której kopię przekazuje się Prezesowi Urzędu.
§ 12a.[Czynnik ludzki] Plan powinien uwzględniać czynnik ludzki, w sposób zapewniający optymalną reakcję wszystkich podmiotów przewidzianych do uczestniczenia w interwencji.
§ 13.[OPRL] OPRL, o którym mowa w § 12 ust. 2 pkt 1, uwzględniając charakterystykę danego lotniska, powinien określać:
1) rejon operacyjny lotniska, wraz z kierunkami podejścia i wznoszenia, strefami dla lotów, rejonami koncentracji, mostami, wiaduktami, szpitalami oraz innymi elementami mającymi znaczenie dla skutecznego przeprowadzenia interwencji, opisanymi na mapie w skali 1 : 25 000 lub większej;
2) zasady kierowania działaniami podczas interwencji na statku powietrznym w rejonie operacyjnym lotniska oraz poza tym rejonem;
3) skład sztabu interwencji i jego kompetencje;
4) wykaz podmiotów i wyposażenia ratowniczo-gaśniczego, medycznego, technicznego i porządkowo-ochronnego, przeznaczonego do udziału w interwencji;
5) zasady alarmowania podmiotów biorących udział w interwencji;
6) zasady informowania organów administracji publicznej;
7) zasady organizacji łączności i współdziałania podmiotów biorących udział w interwencji;
8) zadania i procedury ratownicze podmiotów biorących udział w interwencji, w szczególności z zakresu gaszenia pożarów i ratownictwa medycznego, technicznego, chemicznego oraz ekologicznego;
9) rejony koncentracji podmiotów biorących udział w interwencji;
10) zasady wstrzymywania i przywracania operacji lotniczych na lotnisku;
11) zasady wykonywania operacji lotniczych w warunkach ograniczonej widzialności;
12) zakres odpowiedzialności za ustanowienie, aktualizację, publikowanie i dystrybucję informacji zawartych w OPRL;
13) zasady sprawdzania gotowości do realizacji planu w formie ćwiczeń:
a) praktycznych całościowych – prowadzonych z udziałem wszystkich podmiotów przewidzianych do interwencji, nie rzadziej niż raz na dwa lata,
b) praktycznych częściowych – prowadzonych z wybranymi podmiotami, odbywających się w okresach pomiędzy ćwiczeniami, o których mowa w lit. a,
c) aplikacyjnych – prowadzonych z wybranymi podmiotami lub służbami, odbywających się nie rzadziej niż raz na 6 miesięcy.
§ 13a.[Szczególne usytuowanie lotniska] [1] Jeśli w rejonie operacyjnym lotniska usytuowany jest zbiornik wodny, teren bagnisty lub teren trudno dostępny, nad którymi odbywają się operacje lotnicze, OPRL tego lotniska powinien zawierać określenie sposobu koordynacji działań z odpowiednimi specjalistycznymi podmiotami ratowniczymi, przygotowanymi do działania w sytuacjach zagrożenia.
§ 13b.[Obowiązki zarządzającego lotniskiem] [2] 1. Zarządzający lotniskiem:
1) określa sposób usuwania unieruchomionych statków powietrznych, w porozumieniu z przewoźnikami wykonującymi na lotnisku loty regularne;
2) zapewnia sprzęt do usuwania unieruchomionych statków powietrznych;
3) opracowuje procedurę usuwania unieruchomionego statku powietrznego, w której określa w szczególności:
a) typ największego statku powietrznego, jaki może być usunięty przez zarządzającego,
b) zadania zarządzającego lotniskiem i posiadacza świadectwa rejestracji statku powietrznego,
c) zasady powiadamiania posiadacza świadectwa rejestracji statku powietrznego o konieczności usunięcia statku powietrznego, do którego świadectwo rejestracji posiada,
d) zasady współpracy ze służbą ruchu lotniczego,
e) podmiot odpowiedzialny za usuwanie unieruchomionego statku powietrznego,
f) sprzęt i personel właściwy do usuwania unieruchomionych statków powietrznych.
2. Zarządzający lotniskiem publikuje w Zintegrowanym Pakiecie Informacji Lotniczych, w Zbiorze Informacji Lotniczych Polska (AIP Polska) informację dotyczącą możliwości usuwania unieruchomionych statków powietrznych na lotnisku zawierającą maksymalną masę startową statku powietrznego lub typ największego statku powietrznego, który może być usunięty.
3. Zarządzający lotniskiem zapewnia, aby działania związane z usuwaniem unieruchomionych statków powietrznych nie utrudniły czynności związanych z badaniem okoliczności i przyczyn zaistniałych wypadków i incydentów lotniczych.
§ 14.[Niemożność zapewnienia poziomu ochrony ratowniczo-gaśniczej wymaganego dla danej kategorii ochrony przeciwpożarowej lotniska] 1. Jeżeli zarządzający lotniskiem nie jest w stanie zapewnić poziomu ochrony ratowniczo-gaśniczej wymaganego dla danej kategorii ochrony przeciwpożarowej lotniska, w szczególności w sytuacjach określonych w § 12 ust. 4, wprowadza ograniczenia operacji lotniczych do czasu przywrócenia wymaganego poziomu ochrony ratowniczo-gaśniczej lotniska.
2. Przywracanie poziomu, o którym mowa w ust. 1, nie powinno trwać dłużej niż:
1) 12 godzin – na lotniskach kategorii 1–5, H1 i H2;
2) 2 godziny – na lotniskach kategorii 6–10 i H3.
3. Zarządzający lotniskiem opracowuje procedurę powiadamiania o zmianie kategorii ochrony przeciwpożarowej lotniska Prezesa Urzędu, w formie NOTAM oraz pilotów wykonujących operacje lotnicze na danym lotnisku.
Rozdział 3a
Infrastruktura lotniska dla celów interwencji
§ 14a.[Lokalizacja strażnicy] 1. W portach lotniczych lotniskowe pojazdy ratowniczo-gaśnicze powinny zostać rozmieszczone w strażnicach.
2. Lokalizacja strażnicy nie powinna:
1) zakłócać działania lotniczych urządzeń nawigacyjnych;
2) przeszkadzać w normalnym kołowaniu statków powietrznych;
3) wydłużać czasu reakcji w dojazdach do jakiejkolwiek części pola manewrowego.
3. W portach lotniczych o dużym natężeniu ruchu powinny zostać wybudowane strażnice, w liczbie większej niż jedna, zlokalizowane w sposób umożliwiający osiągnięcie czasu reakcji, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 1.
4. Jeśli na lotnisku znajduje się więcej niż jedna strażnica, w każdej z nich powinien być garażowany co najmniej jeden lotniskowy pojazd ratowniczo-gaśniczy.
5. Zarządzający lotniskiem zapewnia lotniskowym pojazdom ratowniczo-gaśniczym możliwości utrzymania łączności radiowej oraz ogrzewania i chłodzenia.
§ 14b.[Wyposażenie strażnicy] 1. Strażnica powinna zostać wyposażona w dzwonki alarmowe i instalację nagłaśniającą.
2. Dzwonki alarmowe i instalacja nagłaśniająca powinny być tak usytuowane, aby były słyszalne we wszystkich pomieszczeniach strażnicy oraz na jej terenie przy hałasie wywoływanym przez statki powietrzne.
3. Dodatkowe wymagania techniczno-budowlane dla strażnic określają przepisy w sprawie szczegółowych warunków bezpieczeństwa i higieny służby strażaków.
§ 14c.[Bramy i konstrukcja strażnicy] 1. Bramy w strażnicy powinny zapewniać szybki i bezpieczny wyjazd lotniskowych pojazdów ratowniczo-gaśniczych.
2. Otwieranie bram wyjazdowych sterowanych elektronicznie nie powinno trwać dłużej niż 15 sekund od chwili ogłoszenia alarmu.
3. Konstrukcja strażnicy powinna umożliwiać dostęp do górnych części samochodów oraz dokonanie inspekcji, w szczególności zbiorników na środek pianotwórczy i wodę.
§ 14d.[Boks garażowy strażnicy] 1. Boks garażowy strażnicy włącznie z powierzchnią obsługową powinien być wybudowany z uwzględnieniem parametrów eksploatowanych na lotnisku lotniskowych pojazdów ratowniczo-gaśniczych.
2. Boksy garażowe powinny zostać wyposażone w instalację elektryczną do ogrzewania silników pojazdów, zasilania prostowników akumulatorów oraz innych urządzeń ochronnych. Silniki powinny być utrzymywane w temperaturze zapewniającej natychmiastowy wyjazd pojazdów.
3. W przypadku garażowania lotniskowych pojazdów ratowniczo-gaśniczych w kolumnie, boksy garażowe powinny być wybudowane tak, aby był zapewniony wjazd do strażnicy od jej zaplecza.
4. Lotniskowe pojazdy ratowniczo-gaśnicze powinny być parkowane w strażnicy w taki sposób, aby awaria jednego z pojazdów nie utrudniała wyjazdu innym.
§ 14e.[Punkt alarmowy] 1. W strażnicy powinien znajdować się punkt alarmowy przyjmujący wezwania i alarmy, znajdujący się w pomieszczeniu zlokalizowanym tak, aby w normalnych warunkach pracy dyspozytor mógł obserwować co najmniej pole wzlotów.
2. W pomieszczeniu, w którym zlokalizowany jest punkt alarmowy, powinna funkcjonować izolacja dźwiękowa, wentylacja oraz klimatyzacja.
3. Wyposażenie punktu alarmowego powinno zapewniać jego całodobowe użytkowanie, w szczególności powinny zostać zapewnione:
1) bezpośrednia łączność telefoniczna ze służbą kontroli ruchu lotniczego;
2) środki łączności do współdziałania z pojazdami lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej;
3) środki łączności do alarmowania i współpracy:
a) ze służbami lotniskowymi określonymi w planie,
b) z lokalnymi podmiotami ratowniczymi określonymi w planie.
§ 14f.[Awaryjne drogi dojazdowe, bramy i bariery] 1. Awaryjne drogi dojazdowe na lotnisku powinny być wybudowane zgodnie z wymaganiami techniczno-budowlanymi dla dróg pożarowych określonymi przepisami w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych, z uwzględnieniem ust. 2–7.
2. Drogi, o których mowa w ust. 1, powinny być wybudowane w strefach podejścia i wznoszenia w odległości co najmniej 1 000 m od progów dróg startowych lub do granic administracyjnych lotniska.
3. W porcie lotniczym drogi, o których mowa w ust. 1, powinny mieć nawierzchnię sztuczną, a w odległości do 90 m od drogi startowej – nawierzchnię niepylącą.
4. Na drogach powinny zostać wybudowane strefy mijania pojazdów pozwalające na przejazd pojazdów ratowniczych w obu kierunkach.
5. Jeśli lotnisko jest ogrodzone, należy maksymalnie ułatwić wyjazd przez zainstalowanie bram awaryjnych lub łamliwych barier. Zewnętrzne powierzchnie bram awaryjnych lub barier łamliwych powinny zostać oznakowane zgodnie z ich przeznaczeniem w miejscach, gdzie awaryjne drogi dojazdowe wyposażone w bramy awaryjne lub łamliwe bariery dochodzą do dróg publicznych, włącznie z zakazem parkowania w ich bezpośrednim sąsiedztwie.
6. Drogi, bramy i bariery powinny być poddawane, przynajmniej raz w miesiącu, inspekcjom oraz próbom technicznym potwierdzającym ich niezawodność w czasie prowadzenia interwencji w przypadku zdarzeń lotniczych poza lotniskiem.
7. Krawędzie drogi powinny zostać oznaczone znacznikami (obiektami umieszczonymi powyżej powierzchni ziemi w celu wyznaczenia linii graniczącej) co 10 m.
§ 14g.[Zapewnienie dostaw wody] 1. Zarządzający lotniskiem o średnim lub dużym natężeniu ruchu zapewni na miejscu każdego zdarzenia lotniczego dostawy wody w ilości 4 540 dm3/min przez co najmniej 30 minut.
2. Aby zapewnić dostawy wody, o których mowa w ust. 1, zarządzający lotniskiem może stosować:
1) dodatkową autocysternę do przewozu wody;
2) system dowozu (zaopatrzenia wodnego) zapewniający szybkie uzupełnienie wody w samochodach biorących udział we wstępnej fazie gaszenia pożaru;
3) instalację hydrantową z hydrantami umieszczonymi za progami dróg startowych lub w ich sąsiedztwie;
4) stałe zbiorniki na wodę, zlokalizowane w odpowiednich odległościach od dróg startowych;
5) wyniesione zbiorniki grawitacyjne z wodą umożliwiające szybkie uzupełnienie zbiorników lotniskowych samochodów ratowniczo-gaśniczych.
Rozdział 4
Zakres obowiązków podmiotów biorących udział w przygotowywaniu i realizacji zadań z zakresu ratownictwa medycznego
§ 15.[Pierwsza pomoc, medyczne działania ratownicze] 1. Zarządzający lotniskiem zapewnia udzielenie pierwszej pomocy lub podjęcie medycznych działań ratowniczych na lotnisku, zgodnie z wymaganiami określonymi w § 16.
2. Zarządzający portem lotniczym zapewnia ponadto wyposażenie lotniska w sprzęt medyczny, którego ilość i rodzaj powinny odpowiadać co najmniej minimalnym wymaganiom określonym przez Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego, z uwzględnieniem postępu w medycynie ratunkowej.
§ 16.[Zapewnienie pierwszej pomocy w zależności od wielkości portu lotniczego] 1. Podczas operacji lotniczych powinna być przynajmniej zapewniona przez zarządzającego portem lotniczym obsługującym średnio rocznie:
1) do 1000 osób dziennie – pierwsza pomoc na miejscu zdarzenia oraz możliwość wezwania zespołu ratownictwa medycznego;
2) od 1001 do 5000 osób dziennie – pomoc, o której mowa w pkt 1, oraz zespół ratownictwa medycznego;
3) powyżej 5000 osób dziennie – pomoc, o której mowa w pkt 1, pomieszczenie, w którym będą udzielane świadczenia zdrowotne, oraz zespół ratownictwa medycznego.
2. Podczas operacji lotniczych na lotnisku innym niż port lotniczy stosuje się wymagania określone w ust. 1 pkt 1.
§ 17.[Sposób i zakres zabezpieczenia medycznego] 1. Minimalny skład i wyposażenie zespołów ratownictwa medycznego określają przepisy o ratownictwie medycznym, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Zarządzający lotniskiem, w porozumieniu z wojewodą, ustala sposób i zakres zabezpieczenia medycznego określonego dla potrzeb planu, po dokonaniu analizy zaistniałych i prognozowanych zdarzeń na lotnisku, mogących prowadzić do zagrożenia życia ludzkiego, oraz po uwzględnieniu wyników wojewódzkiej analizy zabezpieczenia operacyjnego.
3. W analizach, o których mowa w ust. 2, zarządzający lotniskiem powinien uwzględnić wyniki ćwiczeń, przebieg zdarzeń oraz zalecenia organizacji międzynarodowych.
Rozdział 5
Warunki i program szkolenia lotniskowych służb ratowniczo-gaśniczych
§ 18.[Szkolenia w zakresie ratownictwa lotniskowego i w zakresie udzielania pomocy osobom poszkodowanym w warunkach pozaszpitalnych] 1. Zarządzający lotniskiem zapewnia udział pracowników lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej, przynajmniej raz na 3 lata, w szkoleniu w zakresie ratownictwa lotniskowego, prowadzonego w ośrodku szkolenia lotniskowych służb ratowniczo-gaśniczych.
2. Zarządzający lotniskiem zapewnia udział pracowników lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej, przynajmniej raz na 3 lata, w szkoleniu w zakresie udzielania pomocy osobom poszkodowanym w warunkach pozaszpitalnych, według programu dla ratowników krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego.
§ 19.[Tryb szkoleń] 1. Szkolenia, o których mowa w § 18, zwane dalej „szkoleniem”, są przeprowadzane w formie kursów składających się z części:
1) teoretycznej;
2) praktycznej.
2. Część praktyczna powinna być przeprowadzana w grupach od 3 do 9 osób, w szczególności na:
1) stanowiskach ćwiczeń;
2) placach ćwiczeń;
3) poligonie specjalistycznym;
4) obiektach infrastruktury lotniskowej.
3. W zależności od potrzeb i możliwości prowadzący szkolenie może przeprowadzić część praktyczną na terenie jednostki lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej.
§ 20.[Osoby przeprowadzające szkolenie] Szkolenie przeprowadzają:
1) specjaliści z zakresu ratownictwa i ochrony przeciwpożarowej w lotnictwie;
2) funkcjonariusze Państwowej Straży Pożarnej;
3) specjaliści z zakresu budowy i eksploatacji statków powietrznych;
4) inni specjaliści z zakresu:
a) lotnictwa,
b) ratownictwa.
§ 21.[Egzamin kończący szkolenie] 1. Szkolenie kończy się egzaminem teoretycznym i praktycznym, obejmującym wszystkie tematy będące przedmiotem szkolenia.
2. Termin i warunki egzaminu określa się w regulaminie szkolenia ośrodka szkolenia lotniskowych służb ratowniczo-gaśniczych, uzgodnionym z Komendantem Głównym Państwowej Straży Pożarnej i zatwierdzonym przez Prezesa Urzędu.
§ 22.[Program szkolenia lotniskowych służb ratowniczo-gaśniczych] Szkolenie przeprowadza się zgodnie z programem szkolenia lotniskowych służb ratowniczo-gaśniczych, określonym w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
§ 23.[System bieżącego szkolenia doskonalącego pracowników lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej] 1. Zarządzający lotniskiem organizuje, na terenie jednostki lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej, system bieżącego szkolenia doskonalącego pracowników lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej.
2. Bieżące szkolenie doskonalące obejmuje w szczególności:
1) operacyjne przygotowanie lotniska;
2) topografię lotniska i rejonu operacyjnego lotniska;
3) budowę statków powietrznych;
4) bezpieczeństwo osobiste personelu ratowniczo-gaśniczego;
5) systemy łączności, alarmowania, współdziałania i dowodzenia;
6) budowę i eksploatację sprzętu i pojazdów ratowniczo-gaśniczych;
7) środki gaśnicze i sposób ich zastosowania;
8) taktykę działań ratowniczych, również w przypadku materiałów niebezpiecznych;
9) udzielanie pomocy osobom poszkodowanym w warunkach pozaszpitalnych;
10) współdziałania służb podległych zarządzającemu lotniskiem oraz służb i podmiotów zewnętrznych w trakcie działań ratowniczych w rejonie operacyjnym lotniska i poza nim.
3. Przepisy § 19–21 stosuje się odpowiednio.
§ 23a.[Uwzględnienie czynnika ludzkiego] Szkolenia, o których mowa w § 18 ust. 1 oraz § 23 ust. 1, powinny być prowadzone ze szczególnym uwzględnieniem czynnika ludzkiego.
Rozdział 6
Przepisy dostosowujące i końcowe
§ 24.[Przepis przejściowy] Zarządzający lotniskami, na których w dniu wejścia w życie rozporządzenia wykonywane są operacje lotnicze cywilnych statków powietrznych, dostosują te lotniska do wymagań określonych w rozporządzeniu do dnia 31 grudnia 2006 r.
§ 25.[Wejście w życie] [3] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
|
|
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej – transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 134, poz. 1429).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz. 2036, z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1002, Nr 172, poz. 1805, Nr 173, poz. 1808 i Nr 273, poz. 2703 oraz z 2005 r. Nr 90, poz. 757, Nr 175, poz. 1462 i Nr 180, poz. 1490.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 52, poz. 452, z 2004 r. Nr 96, poz. 959 oraz z 2005 r. Nr 100, poz. 835.
Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury
z dnia 12 września 2005 r. (poz. 1634)
Załącznik nr 1
Tabela nr 1. Minimalne ilości środków gaśniczych na lotniskach dla samolotów
| Kategoria ochrony przeciwpożarowej lotniska | Piana gaśnicza spełniająca wymagania pian gaśniczych grupy A1) | Piana gaśnicza spełniająca wymagania pian gaśniczych grupy B1) | Uzupełniający środek gaśniczy | ||
| objętość wody2) [dm3] | wydatek roztworu pianotwórczego [dm3 x min.-1] | objętość wody2) [dm3] | wydatek roztworu pianotwórczego [dm3 x min.-1] | ilość proszku gaśniczego | |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 1 | - | - | 230 | 230 | 45 |
| 2 | - | - | 670 | 550 | 90 |
| 1 i 23) | - | - | - | - | 45 |
| 3 | 1800 | 1300 | 1200 | 900 | 135 |
| 4 | 3600 | 2600 | 2400 | 1800 | 135 |
| 5 | 8100 | 4500 | 5400 | 3000 | 180 |
| 6 | 11800 | 6000 | 7900 | 4000 | 225 |
| 7 | 18200 | 7900 | 12100 | 5300 | 225 |
| 8 | 27300 | 10800 | 18200 | 7200 | 450 |
| 9 | 36400 | 13500 | 24300 | 9000 | 450 |
| 10 | 48200 | 16600 | 32300 | 11200 | 450 |
1) Objętość wody przeznaczonej do wytwarzania piany dla intensywności podawania 8,2 dm3/min/m2 dla pian spełniających wymagania pian gaśniczych grupy A, oraz 5,5 dm3/min/m2 dla pian spełniających wymagania pian gaśniczych grupy B. Przedstawione intensywności podawania należy uważać za minimalne, zakładające opanowanie pożaru w ciągu jednej minuty.
2) Objętości wody podane w kolumnach 2 i 4 oparte są na średniej całkowitej długości samolotu danej kategorii. Gdy spodziewane są operacje lotnicze samolotów większych niż wielkość średnia, to objętości wody powinny być przeliczone ponownie.
3) Dotyczy lotnisk niepublicznych o małym natężeniu ruchu lotniczego.
Tabela nr 4. Minimalna liczba obecnych pracowników lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej na lotnisku
| Kategoria ochrony przeciwpożarowej lotniska | Minimalna liczba pracowników1) | |
| 1–2, H1 | 2 | |
| 3, H2 | 3 | |
| 4–5, H3 | 4 | |
| 6–7 | według analizy zabezpieczenia operacyjnego przeprowadzonej przez zarządzającego lotniskiem, w uzgodnieniu z właściwym terenowo komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej, z tym że liczba obecnych pracowników na zmianie, przydzielonych do obsługi pojazdów ratowniczo-gaśniczych oraz wyposażenia ratowniczego, nie może być mniejsza niż: | 62) |
| 8 | 83) | |
| 9–10 | 124) | |
1) Minimalna liczba pracowników nie uwzględnia pracowników wykonujących obowiązki: kierownika i zastępcy jednostki ochrony przeciwpożarowej (komendant, szef służby ratowniczej), specjalistów, inspektorów, obsady punktu alarmowego, stażystów.
2) Minimalna liczba pracowników ulega zwiększeniu o jednego pracownika od każdego zaczętego miliona obsługiwanych pasażerów przy obsłudze ponad 3 milionów, z uwzględnieniem pkt 1.
3) Minimalna liczba pracowników ulega zwiększeniu o jednego pracownika od każdego zaczętego miliona obsługiwanych pasażerów przy obsłudze ponad 5 milionów, z uwzględnieniem pkt 1.
4) Minimalna liczba pracowników ulega zwiększeniu o jednego pracownika od każdego zaczętego miliona obsługiwanych pasażerów przy obsłudze ponad 7 milionów, z uwzględnieniem pkt 1.
Uwaga: pkt 2-4 mają zastosowanie do momentu, gdy liczba pracowników jest zgodna z liczbą miejsc siedzących w pojazdach lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej.
Tabela nr 6. Wyposażenie ratownicze przewożone łącznie na posiadanych przez zarządzającego lotniskiem lotniskowych pojazdach ratowniczo-gaśniczych
| Lp. | Rodzaj sprzętu ratowniczego | Kategoria lotniska | ||||||
| 1-2 | 3-5 | 6-7 | 8 | 9-10 | H1-H31) | |||
| wyposażenie w sztukach | ||||||||
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | |
| 1 | Wkrętaki (zestaw) | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | |
| 2 | Zestaw narzędzi nieiskrzących | - | 1 | 1 | 1 | 2 | 1 | |
| 3 | Klucz nastawny | 1 | 1 | 1 | 2 | 2 | 1 | |
| 4 | Topór ratowniczy duży, nieklinujący | - | 1 | 2 | 3 | 4 | 1 | |
| 5 | Topór ratowniczy mały, nieklinujący | 1 | 1 | 2 | 3 | 4 | - | |
| 6 | Nożyce do cięcia prętów o średnicy co najmniej Ø 10 mm | 1 | 1 | 2 | 3 | 4 | 1 | |
| 7 | Nożyce do blachy | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | |
| 8 | Szczypce nastawne o długości 250 mm | 1 | 1 | 1 | 2 | 2 | 1 | |
| 9 | Szczypce boczne o długości 160 mm | 1 | 1 | 1 | 2 | 2 | 1 | |
| 10 | Łom duży o długości 1500 mm | - | 1 | 1 | 2 | 2 | 1 | |
| 11 | Łom mały o długości 1000 mm | 1 | 1 | 1 | 2 | 2 | - | |
| 12 | Ręczne uniwersalne narzędzie ratownicze | 1 | 1 | 2 | 3 | 4 | 1 | |
| 13 | Przecinak ślusarski o szerokości 25 mm | 1 | 1 | 1 | 2 | 2 | 1 | |
| 14 | Młotek 2 kg | 1 | 1 | 1 | 2 | 2 | 1 | |
| 15 | Szpadel | 1 | 1 | 2 | 3 | 4 | 1 | |
| 16 | Bosak podręczny o długości 3 m | 1 | 1 | 1 | 2 | 3 | 1 | |
| 17 | Koc gaśniczy | 1 | 1 | 2 | 3 | 4 | 1 | |
| 18 | Drabina wysuwana o długości odpowiedniej do wysokości najwyższego statku powietrznego operującego z lotniska | - | 1 | 2 | 3 | 4 | 1 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 19 | Linka ratownicza o długości 20 m | 1 | 1 | 2 | 3 | 4 | 1 |
| 20 | Linka ratownicza o długości 30 m | - | 1 | 2 | 3 | 4 | - |
| 21 | Klin do blokowania kół o wysokości 10 cm3) | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 |
| 22 | Klin do blokowania kół o wysokości 15 cm | - | - | 2 | 2 | 2 | - |
| 23 | Piła łańcuchowa do drewna | - | 1 | 1 | 2 | 2 | 1 |
| 24 | Piła tarczowa do betonu i stali z kompletem tarcz zapasowych | - | 1 | 1 | 2 | 3 | 1 |
| 25 | Nóż do przecinania pasów bezpieczeństwa | 1 | 2 | 4 | 6 | 8 | 1 |
| 26 | Aparat powietrzny butlowy –nadciśnieniowy z butlą zapasową | 1 komplet na każdego ratownika w służbie | |||||
| 27 | Zestaw głośnomówiący | - | - | 1 | 1 | 2 | - |
| 28 | Zestaw pierwszej pomocy medycznej R1 określonej dla Państwowej Straży Pożarnej | 1 | - | - | - | - | - |
| 29 | Zestaw pierwszej pomocy medycznej R2 określonej dla Państwowej Straży Pożarnej | - | 1 | 2 | 3 | 4 | 1 |
| 30 | Nosze ratownicze podbierające | 1 | 1 | 2 | 3 | 4 | 1 |
| 31 | Płachta impregnowana o wymiarach 3 m x 3 m | - | 1 | 1 | 2 | 3 | 1 |
| 32 | Agregat wentylacyjno-oddymiający (z przystawkami na wodę i pianę) | - | - | 1 | 2 | 3 | - |
| 33 | Latarka | - | 2 | 4 | 6 | 8 | 2 |
| 34 | Kamera termowizyjna2) | - | 1 | 1 | 1 | 2 | - |
| 35 | Noktowizor2) | - | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 |
| 36 | Pirometr |
| 1 | 1 | 1 | 2 | 1 |
| 37 | Przyrządy pomiarowe i wykrywcze4) |
| 1 | 1 | 1 | 2 | - |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 38 | Zestaw do uszczelniania wycieków paliwa | - | 1 | 1 | 2 | 2 | 1 |
| 39 | Ubranie ochrony biologicznej2) | - | 2 | 2 | 4 | 6 | - |
| 40 | Ubranie żaroodporne3) | 2 | 2 | 2 | 4 | 6 | 2 |
| 41 | Ubranie gazoszczelne2) | - | - | 4 | 4 | 6 | - |
| 42 | Zestaw narzędzi hydraulicznych kategorii 25) | - | 1 | 1 | 1 | 2 | 1 |
| 43 | Zestaw narzędzi hydraulicznych kategorii 16),7) | - | - | - | 1 | 1 | - |
| 44 | Zestawy podnośników pneumatycznych niskociśnieniowych8) | - | 1 | 1 | 1 | 1 | - |
| 45 | Zestawy podnośników pneumatycznych wysokociśnieniowych8) | - | 1 | 2 | 3 | 4 | 1 |
| 46 | Zestaw do usuwania rozlewów i wycieków produktów ropopochodnych | - | - | 1 | 1 | 1 | 1 |
| 47 | Zestaw oświetleniowy | jeden zestaw na pojazd ratowniczo-gaśniczy | |||||
1) Na lotniskach dla śmigłowców na obiektach wyposażenie ratownicze powinno być przechowywane w bezpośrednim sąsiedztwie lotniska.
2) Wymagane na wyposażeniu lotniskowych służb ratowniczo-gaśniczych w przypadku braku dostępności w ciągu 15 minut przy wykorzystaniu możliwości podmiotów realizujących zadania z zakresu ratownictwa.
3) Nie dotyczy lotnisk dla szybowców.
4) W skład zestawu wchodzi co najmniej: radiometr, miernik wielogazowy (eksplozymetr), pehametr lub zestaw papierków lakmusowych.
5) Zestaw obejmuje: pompę, przewody, rozdzielacze, łańcuchy, wymienne końcówki, nożyce i rozpieracz (lub nożyco-rozpieracz kombi) o sile cięcia do 30 t i sile rozpierania do 10 t, zaciskacz do rur.
6) Zestaw obejmuje: pompę, przewody, rozdzielacze, łańcuchy, wymienne końcówki, nożyce o sile cięcia powyżej 30 t, rozpieracz o sile rozpierania powyżej 10 t, rozpieracze kolumnowe, zaciskacz do rur.
7) W przypadku posiadania przez lotnisko dwóch zestawów narzędzi hydraulicznych kategorii 2 dopuszcza się stosowanie ich zamiast zestawu narzędzi hydraulicznych kategorii 1.
8) Zestaw zawiera: poduszki pneumatyczne (2 szt.), reduktor ciśnienia (1 szt.), węże nisko-/wysokociśnieniowe (2 szt.), podwójny układ sterujący (1 szt.), zestaw naprawczy (1 szt.) i pokrowiec (1 szt.).
Załącznik nr 2
PROGRAM SZKOLENIA LOTNISKOWYCH SŁUŻB RATOWNICZO-GAŚNICZYCH
[1] § 13a dodany przez § 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 10 września 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie przygotowania lotnisk do sytuacji zagrożenia oraz lotniskowych służb ratowniczo-gaśniczych (Dz.U. Nr 178, poz. 1099). Zmiana weszła w życie 7 stycznia 2009 r.
[2] § 13b dodany przez § 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 10 września 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie przygotowania lotnisk do sytuacji zagrożenia oraz lotniskowych służb ratowniczo-gaśniczych (Dz.U. Nr 178, poz. 1099). Zmiana weszła w życie 7 stycznia 2009 r.
[3] Rozporządzenie wchodzi w życie 25 października 2005 r.
