Na podstawie art. 85 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

§ 2.[Definicje] Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

1) ustawie – należy przez to rozumieć ustawę z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze;

2) Prezesie Urzędu – należy przez to rozumieć Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego;

3) OPRL – należy przez to rozumieć Operacyjny Plan Ratownictwa Lotniskowego;

4) rejonie operacyjnym lotniska – należy przez to rozumieć teren lotniska i obszar wokół niego o promieniu nie mniejszym niż:

a) 9,3 km – dla portu lotniczego,

b) 3,5 km – dla lotniska innego niż port lotniczy

– od punktu odniesienia lotniska, w którym lotniskowe służby ratowniczo-gaśnicze, medyczne, techniczne i ochrony udzielają pomocy statkowi powietrznemu będącemu w niebezpieczeństwie;

5) NOTAM – należy przez to rozumieć wiadomość rozpowszechnianą za pomocą środków telekomunikacyjnych, zawierających informację o ustanowieniu, stanie lub zmianach urządzeń lotniczych, służbach, procedurach, a także o niebezpieczeństwie, których znajomość we właściwym czasie jest istotna dla personelu związanego z operacjami lotniczymi;

6) organizacjach międzynarodowych – należy przez to rozumieć organizacje wymienione w art. 3 ust. 4 ustawy;

7) poziomie natężenia ruchu:

a) małym – należy przez to rozumieć sytuację, gdy liczba operacji lotniczych podczas przeciętnej godziny szczytu nie jest większa niż 15 dla jednej drogi startowej lub wynosi mniej niż 20 dla całego lotniska,

b) średnim – należy przez to rozumieć sytuację, gdy liczba operacji lotniczych podczas przeciętnej godziny szczytu wynosi od 16 do 25 dla jednej drogi startowej lub od 20 do 35 dla całego lotniska,

c) dużym – należy przez to rozumieć sytuację, gdy liczba operacji lotniczych podczas przeciętnej godziny szczytu wynosi ponad 25 dla jednej drogi startowej lub przekracza 35 dla całego lotniska

– gdzie liczba operacji lotniczych w przeciętnej godzinie szczytu jest średnią arytmetyczną wyliczaną z największych godzinowych liczb operacji wykonywanych każdego dnia w roku;

8) operacjach lotniczych – należy przez to rozumieć start lub lądowanie statku powietrznego;

9) interwencji – należy przez to rozumieć działania ratownicze, o których mowa w ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1229, z późn. zm.³⁾), przeprowadzane przez lotniskowe służby ratowniczo-gaśnicze.

§ 4.[Organizacja służb ratowniczo-gaśniczych] 1. Lotniskowe służby ratowniczo-gaśnicze powinny być zorganizowane przez zarządzającego lotniskiem, w sposób umożliwiający podjęcie, na zasadach określonych w planie, o którym mowa w § 12, interwencji w sytuacjach zagrożenia, a w szczególności:

1) wystąpienia wypadku lotniczego w rejonie operacyjnym lotniska;

2) wystąpienia wypadku lotniczego poza rejonem operacyjnym lotniska;

3) gdy zachodzi uzasadniona obawa zaistnienia wypadku lotniczego w rejonie operacyjnym lotniska;

4) gdy statek powietrzny, który znalazł się w rejonie operacyjnym lotniska, uległ uszkodzeniu lub awarii technicznej.

2. Zarządzający lotniskiem opracowuje procedury, które umożliwią w przypadkach, o których mowa w ust. 1:

1) pkt 1 i 2 – ogłoszenie alarmu i udanie się podmiotów określonych w OPRL na miejsce wypadku lotniczego,

2) pkt 3 – ogłoszenie alarmu i utrzymanie pełnej gotowości, polegającej na dyslokacji podmiotów określonych w OPRL,

3) pkt 4 – ogłoszenie alarmu i utrzymanie lokalnej gotowości, polegającej na dyslokacji służb lotniskowych określonych w OPRL

– na zasadach określonych w OPRL.

§ 5.[Czas reakcji służb] 1. Lotniskowa służba ratowniczo-gaśnicza powinna:

1) osiągać czas reakcji wynoszący do trzech minut do każdego punktu drogi (dróg) startowej używanej do operacji lotniczych – na lotniskach naziemnych dla samolotów;

2) osiągać czas reakcji wynoszący do pięciu minut – na lotniskach naziemnych o małym natężeniu ruchu lotniczego kategorii 1 i 2 ochrony przeciwpożarowej lotnisk dla samolotów;

3) mieć możliwość natychmiastowego podjęcia interwencji lub przebywać w bezpośrednim sąsiedztwie lotniska podczas wykonywania operacji lotniczych – na lotniskach nawodnych dla samolotów i śmigłowców oraz na lotniskach dla śmigłowców na obiektach;

4) osiągać czas reakcji wynoszący do dwóch minut – na lotniskach naziemnych dla śmigłowców.

2. Czas reakcji jest mierzony od ogłoszenia alarmu dla lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej do pierwszej interwencji pojazdu lub pojazdów ratowniczo-gaśniczych, zapewniających podanie co najmniej 50 % wydatku środków gaśniczych określonych w tabelach nr 1–3 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

§ 6.[Obowiązkowa liczba pracowników służb podczas operacji lotniczych] 1. Minimalną liczbę pracowników lotniskowych służb ratowniczo-gaśniczych, gotowych do podjęcia interwencji, którzy powinni być jednocześnie obecni na lotnisku podczas wykonywania operacji lotniczych, określa tabela nr 4 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

2. Zarządzający lotniskiem ustala liczbę obecnych na lotnisku podczas wykonywania operacji lotniczych pracowników lotniskowych służb ratowniczo-gaśniczych, uwzględniając charakter i rodzaj wykonywanych operacji lotniczych oraz potrzebę zapewnienia ciągłości podawania środków gaśniczych z wymaganymi wydatkami.

§ 7.[Pojazdy i wyposażenie ratownicze] 1. Zarządzający lotniskiem zapewnia:

1) lotniskowe pojazdy ratowniczo-gaśnicze, spełniające minimalne parametry charakterystyczne, określone w tabeli nr 5 w załączniku nr 1 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 3;

2) wyposażenie ratownicze, określone w tabeli nr 6 w załączniku nr 1 do rozporządzenia, które powinno być przewożone łącznie na posiadanych lotniskowych pojazdach ratowniczo-gaśniczych.

3) wyposażenie pojazdów lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej w:

a) środki łączności służące do współdziałania z innymi pojazdami lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej na tym lotnisku oraz strażnicami,

b) środki łączności do współdziałania ze służbą kontroli ruchu lotniczego.

2. Minimalną liczbę lotniskowych pojazdów ratowniczo-gaśniczych na lotnisku określa tabela nr 7 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

3. Na lotniskach kategorii 1 i 2 oraz H1 dopuszcza się stosowanie pojazdu samochodowego lub przyczepy niebędących lotniskowymi pojazdami ratowniczo-gaśniczymi, przystosowanych do przewozu pracowników lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej, środków gaśniczych oraz wyposażenia ratowniczego, w tym gaśniczego.

4. Na lotniskach dla śmigłowców na obiektach, zamiast lotniskowych pojazdów ratowniczo-gaśniczych, stosuje się wyposażenie ratownicze oraz:

1) na lotnisku na budynkach, co najmniej:

a) jedną linię gaśniczą wodno-pianową – na lotniskach kategorii H1,

b) jedną linię gaśniczą wodno-pianową oraz 2 działka wodno-pianowe – na lotniskach kategorii H2 i H3;

2) na lotnisku na platformie wiertniczej i na statku, co najmniej:

a) 1 działko wodno-pianowe,

b) 2 linie gaśnicze wodno-pianowe,

c) 2 gaśnice proszkowe o łącznej ilości proszku gaśniczego nie mniejszej niż 50 kilogramów.

§ 8.[Środki gaśnicze] 1. Zarządzający lotniskiem powinien posiadać przynajmniej minimalne objętości wody do wytwarzania pian gaśniczych oraz minimalne ilości uzupełniających środków gaśniczych, a także sprzęt do zapewnienia minimalnych wydatków podawania tych środków gaśniczych, wymaganych dla danej kategorii ochrony przeciwpożarowej lotniska, określone odpowiednio w tabelach nr 1–3 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

2. Minimalne ilości środków pianotwórczych, które powinien posiadać zarządzający lotniskiem, oblicza się odpowiednio na podstawie danych z tabeli nr 1–3 w załączniku nr 1 do rozporządzenia oraz według wskazań producenta danego środka pianotwórczego.

3. Jako główny środek gaśniczy stosuje się:

1) pianę gaśniczą spełniającą minimalne wymagania piany gaśniczej grupy A, zwaną dalej „pianą grupy A"

2) pianę gaśniczą spełniającą minimalne wymagania piany gaśniczej grupy B, zwaną dalej „pianą grupy B", lub

3) jednoczesne podanie pian gaśniczych, o których mowa w pkt 1 i 2.

4. W przypadku jednoczesnego stosowania pian gaśniczych spełniających wymagania dla pian grupy A i B, całkowita ilość wody przeznaczona do wytwarzania pian gaśniczych powinna być określona poprzez ilość wody wymaganej do produkcji piany grupy A, pomniejszonej o 3 dm³ na każde 2 dm³ wody, przeznaczone do wytwarzania piany grupy B.

5. Wymagane minimalne objętości wody do wytwarzania pian gaśniczych i środka pianotwórczego powinny znajdować się w zbiornikach lotniskowych pojazdów ratowniczo-gaśniczych. Objętości te należy powiększyć o objętość wody i środka pianotwórczego wymaganą do zapewnienia obrony własnej pojazdu co najmniej przez dwie minuty.

6. Objętość środka pianotwórczego znajdującego się w zbiornikach lotniskowych pojazdów ratowniczo-gaśniczych powinna być proporcjonalna do objętości wody oraz wymaganego stężenia roztworu pianotwórczego i wystarczyć do produkcji przynajmniej dwóch objętości roztworu pianotwórczego.

§ 9.[Poziom środków pianotwórczych i uzupełniających środków gaśniczych] Zarządzający portem lotniczym powinien zapewnić środki pianotwórcze, wystarczające do wytworzenia pian gaśniczych, oraz uzupełniające środki gaśnicze na poziomie 200 % wartości określonych w tabelach nr 1–3 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

§ 10.[Piany i proszki gaśnicze] 1. Głównym środkiem gaśniczym stosowanym przez lotniskowe służby ratowniczo-gaśnicze, na lotniskach kategorii 1–2 oraz H1–H3, powinna być piana grupy B.

2. Na lotniskach kategorii 1 i 2 oraz naziemnych H1–H3 do 100 % objętości wody, określonej w tabelach nr 1 i 2 w załączniku nr 1 do rozporządzenia, może zostać zamienione na uzupełniające środki gaśnicze.

3. Na lotniskach kategorii 3–10, jeżeli używa się pian grupy A, dopuszcza się zamianę do 30 % objętości wody na uzupełniający środek gaśniczy.

4. W przypadku zamiany, o której mowa w ust. 2 i 3, kilogram proszku gaśniczego jest równoważny:

1) 1 dm³ wody potrzebnej do wytwarzania piany grupy A;

2) 0,66 dm³ wody potrzebnej do wytwarzania piany grupy B.

5. Dopuszczalne jest stosowanie innych niż proszki gaśnicze uzupełniających środków gaśniczych o równoważnych właściwościach gaszenia pożaru w stosunku do proszków gaśniczych.

§ 11.[Ilość proszku gaśniczego w gaśnicy proszkowej] 1. W trakcie postoju statku powietrznego na stanowisku postojowym powinna znajdować się jedna lub więcej gaśnic proszkowych, o łącznej ilości proszku gaśniczego nie mniejszej niż:

1) 4 kilogramy na dwa sąsiednie stanowiska dla lotnisk kategorii 1–4 oraz H1 i H2;

2) 25 kilogramów na jedno stanowisko dla lotnisk kategorii 5–10 oraz H3;

3) 4 kilogramy na pięć stanowisk na lotniskach dla szybowców.

2. Gaśnice, o których mowa w ust. 1, nie mogą zawierać mniej niż 4 kg proszku gaśniczego.

3. Dopuszczalne jest stosowanie innych gaśnic niż proszkowe. W takim przypadku przyjmuje się, że 1 kg proszku gaśniczego odpowiada 1 kg lub 1,5 dm³ innego środka gaśniczego.

§ 13.[OPRL] OPRL, o którym mowa w § 12 ust. 2 pkt 1, uwzględniając charakterystykę danego lotniska, powinien określać:

1) rejon operacyjny lotniska, wraz z kierunkami podejścia i wznoszenia, strefami dla lotów, rejonami koncentracji, mostami, wiaduktami, szpitalami oraz innymi elementami mającymi znaczenie dla skutecznego przeprowadzenia interwencji, opisanymi na mapie w skali 1 : 25 000 lub większej;

2) zasady kierowania działaniami podczas interwencji na statku powietrznym w rejonie operacyjnym lotniska oraz poza tym rejonem;

3) skład sztabu interwencji i jego kompetencje;

4) wykaz podmiotów i wyposażenia ratowniczo-gaśniczego, medycznego, technicznego i porządkowo-ochronnego, przeznaczonego do udziału w interwencji;

5) zasady alarmowania podmiotów biorących udział w interwencji;

6) zasady informowania organów administracji publicznej;

7) zasady organizacji łączności i współdziałania podmiotów biorących udział w interwencji;

8) zadania i procedury ratownicze podmiotów biorących udział w interwencji, w szczególności z zakresu gaszenia pożarów i ratownictwa medycznego, technicznego, chemicznego oraz ekologicznego;

9) rejony koncentracji podmiotów biorących udział w interwencji;

10) zasady wstrzymywania i przywracania operacji lotniczych na lotnisku;

11) zasady wykonywania operacji lotniczych w warunkach ograniczonej widzialności;

12) zakres odpowiedzialności za ustanowienie, aktualizację, publikowanie i dystrybucję informacji zawartych w OPRL;

13) zasady sprawdzania gotowości do realizacji planu w formie ćwiczeń:

a) praktycznych całościowych – prowadzonych z udziałem wszystkich podmiotów przewidzianych do interwencji, nie rzadziej niż raz na dwa lata,

b) praktycznych częściowych – prowadzonych z wybranymi podmiotami, odbywających się w okresach pomiędzy ćwiczeniami, o których mowa w lit. a,

c) aplikacyjnych – prowadzonych z wybranymi podmiotami lub służbami, odbywających się nie rzadziej niż raz na 6 miesięcy.

§ 14.[Niemożność zapewnienia poziomu ochrony ratowniczo-gaśniczej wymaganego dla danej kategorii ochrony przeciwpożarowej lotniska] 1. Jeżeli zarządzający lotniskiem nie jest w stanie zapewnić poziomu ochrony ratowniczo-gaśniczej wymaganego dla danej kategorii ochrony przeciwpożarowej lotniska, w szczególności w sytuacjach określonych w § 12 ust. 4, wprowadza ograniczenia operacji lotniczych do czasu przywrócenia wymaganego poziomu ochrony ratowniczo-gaśniczej lotniska.

2. Przywracanie poziomu, o którym mowa w ust. 1, nie powinno trwać dłużej niż:

1) 12 godzin – na lotniskach kategorii 1–5, H1 i H2;

2) 2 godziny – na lotniskach kategorii 6–10 i H3.

3. Zarządzający lotniskiem opracowuje procedurę powiadamiania o zmianie kategorii ochrony przeciwpożarowej lotniska Prezesa Urzędu, w formie NOTAM oraz pilotów wykonujących operacje lotnicze na danym lotnisku.

§ 16.[Zapewnienie pierwszej pomocy w zależności od wielkości portu lotniczego] 1. Podczas operacji lotniczych powinna być przynajmniej zapewniona przez zarządzającego portem lotniczym obsługującym średnio rocznie:

1) do 1000 osób dziennie – pierwsza pomoc na miejscu zdarzenia oraz możliwość wezwania zespołu ratownictwa medycznego;

2) od 1001 do 5000 osób dziennie – pomoc, o której mowa w pkt 1, oraz zespół ratownictwa medycznego;

3) powyżej 5000 osób dziennie – pomoc, o której mowa w pkt 1, pomieszczenie, w którym będą udzielane świadczenia zdrowotne, oraz zespół ratownictwa medycznego.

2. Podczas operacji lotniczych na lotnisku innym niż port lotniczy stosuje się wymagania określone w ust. 1 pkt 1.

§ 17.[Sposób i zakres zabezpieczenia medycznego] 1. Minimalny skład i wyposażenie zespołów ratownictwa medycznego określają przepisy o ratownictwie medycznym, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Zarządzający lotniskiem, w porozumieniu z wojewodą, ustala sposób i zakres zabezpieczenia medycznego określonego dla potrzeb planu, po dokonaniu analizy zaistniałych i prognozowanych zdarzeń na lotnisku, mogących prowadzić do zagrożenia życia ludzkiego, oraz po uwzględnieniu wyników wojewódzkiej analizy zabezpieczenia operacyjnego.

3. W analizach, o których mowa w ust. 2, zarządzający lotniskiem powinien uwzględnić wyniki ćwiczeń, przebieg zdarzeń oraz zalecenia organizacji międzynarodowych.

§ 19.[Tryb szkoleń] 1. Szkolenia, o których mowa w § 18, zwane dalej „szkoleniem”, są przeprowadzane w formie kursów składających się z części:

1) teoretycznej;

2) praktycznej.

2. Część praktyczna powinna być przeprowadzana w grupach od 3 do 9 osób, w szczególności na:

1) stanowiskach ćwiczeń;

2) placach ćwiczeń;

3) poligonie specjalistycznym;

4) obiektach infrastruktury lotniskowej.

3. W zależności od potrzeb i możliwości prowadzący szkolenie może przeprowadzić część praktyczną na terenie jednostki lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej.

§ 20.[Osoby przeprowadzające szkolenie] Szkolenie przeprowadzają:

1) specjaliści z zakresu ratownictwa i ochrony przeciwpożarowej w lotnictwie;

2) funkcjonariusze Państwowej Straży Pożarnej;

3) specjaliści z zakresu budowy i eksploatacji statków powietrznych;

4) inni specjaliści z zakresu:

a) lotnictwa,

b) ratownictwa.

§ 21.[Egzamin kończący szkolenie] 1. Szkolenie kończy się egzaminem teoretycznym i praktycznym, obejmującym wszystkie tematy będące przedmiotem szkolenia.

2. Termin i warunki egzaminu określa się w regulaminie szkolenia ośrodka szkolenia lotniskowych służb ratowniczo-gaśniczych, uzgodnionym z Komendantem Głównym Państwowej Straży Pożarnej i zatwierdzonym przez Prezesa Urzędu.

§ 22.[Program szkolenia lotniskowych służb ratowniczo-gaśniczych] Szkolenie przeprowadza się zgodnie z programem szkolenia lotniskowych służb ratowniczo-gaśniczych, określonym w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

§ 23.[System bieżącego szkolenia doskonalącego pracowników lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej] 1. Zarządzający lotniskiem organizuje, na terenie jednostki lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej, system bieżącego szkolenia doskonalącego pracowników lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej.

2. Bieżące szkolenie doskonalące obejmuje w szczególności:

1) operacyjne przygotowanie lotniska;

2) topografię lotniska i rejonu operacyjnego lotniska;

3) budowę statków powietrznych;

4) bezpieczeństwo osobiste personelu ratowniczo-gaśniczego;

5) systemy łączności, alarmowania, współdziałania i dowodzenia;

6) budowę i eksploatację sprzętu i pojazdów ratowniczo-gaśniczych;

7) środki gaśnicze i sposób ich zastosowania;

8) taktykę działań ratowniczych, również w przypadku materiałów niebezpiecznych;

9) udzielanie pomocy osobom poszkodowanym w warunkach pozaszpitalnych;

10) współdziałania służb podległych zarządzającemu lotniskiem oraz służb i podmiotów zewnętrznych w trakcie działań ratowniczych w rejonie operacyjnym lotniska i poza nim.

3. Przepisy § 19–21 stosuje się odpowiednio.

§ 25.[Wejście w życie] [3] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury
z dnia 12 września 2005 r. (poz. 1634)

Załącznik nr 1

Tabela nr 1. Minimalne ilości środków gaśniczych na lotniskach dla samolotów

¹⁾ Objętość wody przeznaczonej do wytwarzania piany dla intensywności podawania 8,2 dm³/min/m² dla pian spełniających wymagania pian gaśniczych grupy A, oraz 5,5 dm³/min/m² dla pian spełniających wymagania pian gaśniczych grupy B. Przedstawione intensywności podawania należy uważać za minimalne, zakładające opanowanie pożaru w ciągu jednej minuty.

²⁾ Objętości wody podane w kolumnach 2 i 4 oparte są na średniej całkowitej długości samolotu danej kategorii. Gdy spodziewane są operacje lotnicze samolotów większych niż wielkość średnia, to objętości wody powinny być przeliczone ponownie.

³⁾ Dotyczy lotnisk niepublicznych o małym natężeniu ruchu lotniczego.

Tabela nr 4. Minimalna liczba obecnych pracowników lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej na lotnisku

¹⁾ Minimalna liczba pracowników nie uwzględnia pracowników wykonujących obowiązki: kierownika i zastępcy jednostki ochrony przeciwpożarowej (komendant, szef służby ratowniczej), specjalistów, inspektorów, obsady punktu alarmowego, stażystów.

²⁾ Minimalna liczba pracowników ulega zwiększeniu o jednego pracownika od każdego zaczętego miliona obsługiwanych pasażerów przy obsłudze ponad 3 milionów, z uwzględnieniem pkt 1.

³⁾ Minimalna liczba pracowników ulega zwiększeniu o jednego pracownika od każdego zaczętego miliona obsługiwanych pasażerów przy obsłudze ponad 5 milionów, z uwzględnieniem pkt 1.

⁴⁾ Minimalna liczba pracowników ulega zwiększeniu o jednego pracownika od każdego zaczętego miliona obsługiwanych pasażerów przy obsłudze ponad 7 milionów, z uwzględnieniem pkt 1.

Uwaga: pkt 2-4 mają zastosowanie do momentu, gdy liczba pracowników jest zgodna z liczbą miejsc siedzących w pojazdach lotniskowej służby ratowniczo-gaśniczej.

Tabela nr 6. Wyposażenie ratownicze przewożone łącznie na posiadanych przez zarządzającego lotniskiem lotniskowych pojazdach ratowniczo-gaśniczych

¹⁾ Na lotniskach dla śmigłowców na obiektach wyposażenie ratownicze powinno być przechowywane w bezpośrednim sąsiedztwie lotniska.

²⁾ Wymagane na wyposażeniu lotniskowych służb ratowniczo-gaśniczych w przypadku braku dostępności w ciągu 15 minut przy wykorzystaniu możliwości podmiotów realizujących zadania z zakresu ratownictwa.

³⁾ Nie dotyczy lotnisk dla szybowców.

⁴⁾ W skład zestawu wchodzi co najmniej: radiometr, miernik wielogazowy (eksplozymetr), pehametr lub zestaw papierków lakmusowych.

⁵⁾ Zestaw obejmuje: pompę, przewody, rozdzielacze, łańcuchy, wymienne końcówki, nożyce i rozpieracz (lub nożyco-rozpieracz kombi) o sile cięcia do 30 t i sile rozpierania do 10 t, zaciskacz do rur.

⁶⁾ Zestaw obejmuje: pompę, przewody, rozdzielacze, łańcuchy, wymienne końcówki, nożyce o sile cięcia powyżej 30 t, rozpieracz o sile rozpierania powyżej 10 t, rozpieracze kolumnowe, zaciskacz do rur.

⁷⁾ W przypadku posiadania przez lotnisko dwóch zestawów narzędzi hydraulicznych kategorii 2 dopuszcza się stosowanie ich zamiast zestawu narzędzi hydraulicznych kategorii 1.

⁸⁾ Zestaw zawiera: poduszki pneumatyczne (2 szt.), reduktor ciśnienia (1 szt.), węże nisko-/wysokociśnieniowe (2 szt.), podwójny układ sterujący (1 szt.), zestaw naprawczy (1 szt.) i pokrowiec (1 szt.).

Załącznik nr 2

PROGRAM SZKOLENIA LOTNISKOWYCH SŁUŻB RATOWNICZO-GAŚNICZYCH