Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Andrzej Mączyński - przewodniczący,

Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska,

Marek Mazurkiewicz,

Janusz Niemcewicz,

Marek Safjan - sprawozdawca,

protokolant: Krzysztof Zalecki,

po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 13 września 2005 r., wniosku grupy posłów o zbadanie zgodności art. 8 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. Nr 90, poz. 999, ze zm.), w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia 2 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o języku polskim (Dz. U. Nr 92, poz. 878), z art. 2, art. 27, art. 32, art. 76 i art. 83 Konstytucji,

orzeka:

I

1. Art. 8 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. Nr 90, poz. 999, ze zm.), w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o języku polskim (Dz. U. Nr 92, poz. 878):

- nie jest niezgodny z art. 27 i art. 83 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

- jest niezgodny z art. 2 Konstytucji przez to, że narusza reguły prawidłowej legislacji,

- jest niezgodny z art. 76 Konstytucji przez to, że nie zapewnia należytej ochrony konsumentów i osób świadczących pracę przed nieuczciwymi praktykami rynkowymi.

2. Art. 8 ust. 2 ustawy powołanej w punkcie 1 jest zgodny z art. 32 Konstytucji.

3. Art. 8 ust. 3 ustawy powołanej w punkcie 1 jest niezgodny z art. 32 Konstytucji przez to, że różnicuje ochronę konsumenta ze względu na jego przynależność państwową.

II

Art. 8 ust. 2 i 3 ustawy powołanej w punkcie I.1 traci moc obowiązującą z dniem 30 czerwca 2006 r.