Na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 109, poz. 1156, z późn. zm.³⁾) zarządza się, co następuje:

§ 3.[Definicje] Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) Konwencja SOLAS – Międzynarodową konwencję o bezpieczeństwie życia na morzu, sporządzoną w Londynie dnia 1 listopada 1974 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 61, poz. 318 i 319), wraz z Protokołem dotyczącym Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, 1974, sporządzonym w Londynie dnia 17 lutego 1978 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 61, poz. 320 i 321, z 1986 r. Nr 35, poz. 177 oraz z 2005 r. Nr 120, poz. 1016 i 1017);

2) pasażer – każdą osobę, z wyjątkiem:

a) kapitana i członków załogi lub innych osób zatrudnionych lub zaangażowanych w jakimkolwiek charakterze na statku dla jego potrzeb,

b) dziecka w wieku poniżej jednego roku;

3) statek pasażerski – statek, który przewozi więcej niż 12 pasażerów;

4) prom pasażerski typu ro-ro – statek pasażerski posiadający urządzenia umożliwiające wjazd i wyjazd z niego pojazdów drogowych oraz kolejowych;

5) statek towarowy – statek, o którym mowa w Prawidle I/2 Konwencji SOLAS;

6) statek specjalistyczny – statek wyposażony w specjalne urządzenia związane z jego przeznaczeniem i mający na pokładzie personel specjalistyczny, znajdujący się na nim w związku z jego przeznaczeniem, niezależnie od załogi statku, którego liczba łącznie z pasażerami jest większa niż 12 osób;

7) statek rybacki – statek przeznaczony do połowu, skupu, przetwórstwa lub transportu organizmów morskich, a także do celów szkoleniowych oraz naukowo-badawczych w zakresie rybołówstwa morskiego;

8) szybki statek pasażerski – jednostkę szybką przewożącą więcej niż 12 pasażerów;

9) jednostka dynamicznie unoszona – statek posiadający możliwość poruszania się po powierzchni lub nad powierzchnią wody, którego charakterystyka różni się od charakterystyki statków wypornościowych, do których mają zastosowanie obowiązujące konwencje międzynarodowe;

10) jednostka szybka – statek określony w Prawidle 1 rozdziału X Konwencji SOLAS;

11) rocznica – dzień i miesiąc każdego roku, taki sam, jak w dacie upływu ważności danego dokumentu bezpieczeństwa statku;

12) regularna żegluga promów pasażerskich typu ro-ro – żeglugę pomiędzy co najmniej dwoma tymi samymi portami lub do i z tego samego portu bez zawinięć pośrednich, uprawianą przez prom pasażerski typu ro-ro lub szybki statek pasażerski, niezależnie od jego bandery:

a) zgodnie z opublikowanym rozkładem, lub

b) składającą się z ciągu podróży następujących z określoną regularnością

– w trakcie której przekroczona zostaje odległość 20 mil morskich od brzegu, a przynajmniej jednym z portów w tej żegludze jest port Rzeczypospolitej Polskiej;

13) uznana instytucja klasyfikacyjna – instytucję klasyfikacyjną uznaną zgodnie z przepisami ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim, zwanej dalej „ustawą o bezpieczeństwie morskim"

14) państwo przyjmujące – państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronę Umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, do portu którego lub z portu którego prom pasażerski typu ro-ro lub szybki statek pasażerski dokonuje podróży w regularnej żegludze promów pasażerskich typu ro-ro;

15) incydent morski – zdarzenie na morzu lub wodach z nim połączonych, na których statki morskie uprawiają żeglugę, spowodowane przez lub mające związek z takimi działaniami statku, przez które ten albo inny statek lub osoba zostały narażone na niebezpieczeństwo, lub w wyniku którego statek mógł doznać poważnego uszkodzenia konstrukcji lub mogła zostać wyrządzona szkoda w środowisku naturalnym;

16) audyt – zespół czynności wykonywanych przez organ inspekcyjny, polegających na sprawdzeniu, czy prawidłowo funkcjonuje wprowadzony u armatora i na statku system zarządzania bezpieczeństwem;

17) krótka podróż morska – podróż, w czasie której statek nie oddala się na odległość większą niż 200 mil morskich od portu lub miejsca, w którym pasażerowie i załoga mogą znaleźć bezpieczne schronienie, przy czym odległość pomiędzy portem, z którego rozpoczęto podróż, a końcowym portem przeznaczenia oraz podróż powrotna nie mogą przekraczać 600 mil morskich; końcowym portem przeznaczenia jest ostatni odwiedzony w planowanej podróży port, z którego statek rozpoczyna podróż powrotną do portu, w którym ją rozpoczął;

18) żegluga międzynarodowa – żeglugę pomiędzy portami Rzeczypospolitej Polskiej a portami innych państw;

19) żegluga krajowa – żeglugę po morskich wodach wewnętrznych i morzu terytorialnym Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 5.[Inspekcja wstępna i okresowa] 1. Inspekcja wstępna obejmuje:

1) potwierdzenie zgodności z wymaganiami umów międzynarodowych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o bezpieczeństwie morskim;

2) potwierdzenie zgodności zasadniczej charakterystyki statku ze świadectwem pomiarowym;

3) sprawdzenie ważności dokumentów potwierdzających dokonanie na statku przeglądów, o których mowa w ustawie o bezpieczeństwie morskim;

4) potwierdzenie spełnienia wymagań określonych w wiążących Rzeczpospolitą Polską umowach i porozumieniach międzynarodowych w zakresie bezpieczeństwa żeglugi i życia na morzu, innych niż określone w pkt 1;

5) sprawdzenie, czy na statku znajdują się oryginały dokumentów potwierdzających wymogi, o których mowa w pkt 1–4, z wyjątkiem dokumentu zgodności.

2. Inspekcja okresowa obejmuje sprawdzenie, czy stan statku, jego stałych urządzeń i wyposażenia nie uległ zmianie w stosunku do stanu ustalonego podczas inspekcji wstępnej i jest zgodny z wymaganiami przepisów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4.

§ 8.[Inspekcja bandery lub inspekcja portu] Inspekcje, weryfikacje wstępne w ramach inspekcji wstępnej oraz przeglądy specjalne w ramach inspekcji okresowej lub doraźnej, o których mowa w § 7, przeprowadza się jako inspekcje bandery albo inspekcje portu.

§ 9.[Obecność kapitana statku lub wyznaczonej przez niego osoby] W trakcie przeprowadzania inspekcji, weryfikacji wstępnej w ramach inspekcji wstępnej oraz przeglądu specjalnego w ramach inspekcji okresowej lub doraźnej, o których mowa w § 7. na statkach powinien być obecny kapitan statku lub wyznaczona przez niego osoba.

§ 10.[Zgłoszenie do inspekcji statku przez armatora lub kapitana] 1. Statek zgłoszony przez armatora lub kapitana statku do inspekcji wstępnej oraz okresowej, w tym do weryfikacji wstępnej w ramach inspekcji wstępnej oraz do przeglądu specjalnego w ramach inspekcji okresowej, powinien być przygotowany do sprawnego jej przeprowadzenia.

2. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku inspekcji doraźnej, w tym w przypadku przeglądu specjalnego w ramach inspekcji doraźnej, przeprowadzanej na żądanie właściciela, armatora lub kapitana statku.

§ 11.[Dopuszczenie do regularnej żeglugi promów pasażerskich typu ro-ro] 1. Przed dopuszczeniem do regularnej żeglugi promów pasażerskich typu ro-ro organ inspekcyjny powinien sprawdzić, czy:

1) prom pasażerski typu ro-ro i szybki statek pasażerski:

a) posiada ważne dokumenty bezpieczeństwa statku wystawione przez właściwy organ administracji państwa bandery lub w jej imieniu przez uznaną instytucję klasyfikacyjną,

b) przed wydaniem certyfikatów został poddany odpowiednim przeglądom, zgodnie ze zharmonizowanym systemem przeglądów i certyfikacji,

c) spełnia wymagania określone przez uznaną instytucję klasyfikacyjną lub równoważne przepisy państwa bandery dotyczące konstrukcji i utrzymania kadłuba, urządzeń maszynowych i elektrycznych oraz systemów kontrolnych,

d) jest wyposażony w rejestrator danych z podróży, zgodnie z wymaganiami określonymi przez ustawę o bezpieczeństwie morskim,

e) spełnia szczególne wymogi stateczności, przyjęte w regionie eksploatacji statku i określone przepisami o bezpiecznym uprawianiu żeglugi, przy czym wymagania te w stosunku do szybkiego statku pasażerskiego stosuje się tylko wtedy, gdy mają one zastosowanie;

2) armator podjął niezbędne środki i wykazał, że na statku uprawiającym regularną żeglugę promów pasażerskich typu ro-ro:

a) przed rozpoczęciem podróży dostępne są informacje dotyczące brzegowych systemów nawigacyjnych oraz innych systemów ułatwiających bezpieczne prowadzenie nawigacji, a kapitan będzie z takich systemów korzystał,

b) instrukcje bezpieczeństwa dotyczące pasażerów są zgodne z wytycznymi Komitetu Bezpieczeństwa na Morzu Międzynarodowej Organizacji Morskiej,

c) wywieszono w ogólnie dostępnym miejscu wykaz obowiązków i harmonogram pracy załogi, zawierający w szczególności rozkład wacht morskich i służb portowych oraz maksymalny dopuszczalny czas pracy i minimalny czas wypoczynku członków załogi trzymających wachtę,

d) kapitan posiada pełne uprawnienia do działania, które w jego ocenie jest niezbędne do bezpiecznego prowadzenia nawigacji i eksploatacji statku, w szczególności w czasie niekorzystnych warunków pogodowych,

e) we właściwy sposób prowadzone są zapisy czynności nawigacyjnych oraz innych wydarzeń istotnych dla bezpieczeństwa prowadzenia nawigacji,

f) wszelkie uszkodzenia, trwałe zniekształcenia zamknięć otworów kadłuba i połączonych z nimi elementów kadłuba oraz wszelkie usterki w układach zabezpieczających takie zamknięcia, mogące wpływać na integralność statku, niezwłocznie zgłaszane są właściwemu organowi państwa bandery i państwa przyjmującego oraz niezwłocznie naprawiane zgodnie z ich wymaganiami,

g) przed wyruszeniem w podróż dostępny jest aktualny jej plan, opracowany zgodnie z wytycznymi Komitetu Bezpieczeństwa na Morzu Międzynarodowej Organizacji Morskiej,

h) do wiadomości pasażerów, także w formie dostępnej dla osób z wadami wzroku, przekazywane są ogólne informacje o dostępnych na pokładzie pomocy i usługach dla osób starszych i niepełnosprawnych;

3) armator zgodził się, aby w uzasadniony sposób zainteresowane państwa członkowskie Unii Europejskiej lub państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym mogły prowadzić, uczestniczyć lub współuczestniczyć w prowadzeniu dochodzenia w sprawie wypadku lub incydentu morskiego; w tym celu armator udostępnia właściwym organom administracji tych państw informacje zawarte w rejestratorach danych z podróży;

4) w stosunku do promów pasażerskich typu ro-ro oraz szybkich statków pasażerskich noszących banderę inną niż bandera państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym – państwo bandery zaakceptowało zobowiązanie armatora do spełnienia wymogów weryfikacji wstępnych i przeglądów specjalnych;

5) w uzgodnieniu z właściwymi organami państw przyjmujących zostały ustanowione i wdrożone zintegrowane plany zwalczania nagłych zagrożeń.

2. Weryfikacja wstępna w ramach inspekcji wstępnej obejmuje czynności określone w ust. 1 pkt 2 oraz w procedurze przeglądu promu pasażerskiego typu ro-ro określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

3. Organ inspekcyjny wyznacza datę przeprowadzenia weryfikacji wstępnej w ramach inspekcji wstępnej na dzień następujący w ciągu 30 dni od dnia potwierdzenia spełnienia wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3.

4. Pozytywny wynik weryfikacji wstępnej w ramach inspekcji wstępnej jest warunkiem niezbędnym do rozpoczęcia regularnej żeglugi promów pasażerskich typu ro-ro, z zastrzeżeniem ust. 5.

5. Prom pasażerski typu ro-ro oraz szybki statek pasażerski nie podlega weryfikacji wstępnej w ramach inspekcji wstępnej, w przypadku gdy:

1) uprawiał regularną żeglugę promów pasażerskich typu ro-ro w warunkach eksploatacyjnych odpowiadających nowym warunkom takiej żeglugi oraz podlegał weryfikacji wstępnej lub przeglądowi specjalnemu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, których wyniki zostały uwzględnione i zaakceptowane przez organ inspekcyjny;

2) uprawiał regularną żeglugę promów pasażerskich typu ro-ro i podlegał weryfikacji wstępnej w ramach inspekcji wstępnej, o której mowa w § 4 ust. 2, oraz rozpoczyna taką żeglugę na innej trasie, na której istnieją uznane przez właściwe organy państw przyjmujących zbliżone warunki eksploatacyjne, spełniając wszystkie wymogi dotyczące bezpiecznej eksploatacji na tej trasie; na wniosek armatora właściwy organ administracji morskiej Rzeczypospolitej Polskiej może wcześniej potwierdzić swoje uznanie podobieństwa warunków eksploatacyjnych;

3) zaistniały niespodziewane okoliczności powodujące konieczność natychmiastowej zamiany, w miejsce innego statku, w celu utrzymania ciągłości regularnej żeglugi promów pasażerskich typu ro-ro, pod warunkiem, że:

a) sprawdzenie dokumentów bezpieczeństwa statku i oględziny statku nie wykazały niedociągnięć w spełnianiu wymogów niezbędnych do jego bezpiecznej eksploatacji,

b) weryfikacja wstępna zostanie przeprowadzona w ciągu jednego miesiąca od dnia dokonania takiej zamiany.

§ 12.[Przegląd specjalny] 1. Przegląd specjalny prowadzony w ramach inspekcji doraźnej odbywa się zgodnie z procedurą przeglądu promu pasażerskiego typu ro-ro określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia oraz procedurą inspekcji promu pasażerskiego typu ro-ro w czasie żeglugi regularnej określoną w załączniku nr 2 do rozporządzenia, z uwzględnieniem § 11 ust. 1 pkt 2.

2. Przegląd specjalny prowadzony w ramach inspekcji okresowej odbywa się zgodnie z procedurą przeglądu promu pasażerskiego typu ro-ro określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia. Za przegląd taki uznaje się inspekcję obejmującą czynności określone w ust. 1.

3. Przegląd specjalny, o którym mowa w ust. 2, przeprowadza się w przypadku dokonania na promie pasażerskim typu ro-ro lub szybkim statku pasażerskim napraw, zmian lub modyfikacji o istotnym znaczeniu.

4. W przypadku zmiany armatora, bandery lub klasyfikatora organ inspekcyjny, biorąc pod uwagę wyniki dotychczasowych weryfikacji i przeglądów przeprowadzonych na promie pasażerskim typu ro-ro lub szybkim statku pasażerskim, może zwolnić statek z przeglądu, o którym mowa w ust. 3, pod warunkiem, że zmiany te nie wpływają na jego bezpieczną eksploatację.

§ 13.[Kompetencje organu inspekcyjnego przy przeprowadzaniu przeglądu specjalnego] 1. Organ inspekcyjny dokonujący czynności określonych w § 11 ust. 2 oraz § 12 ust. 1 i 2 współdziała z organami inspekcyjnymi innych państw przyjmujących, dokonujących inspekcji na tym samym statku. O nieprawidłowościach ujawnionych w wyniku tej inspekcji organy inspekcyjne informują właściwe organy administracji państw przyjmujących.

2. Organ inspekcyjny może przeprowadzić przegląd specjalny w ramach inspekcji okresowej lub doraźnej na wniosek właściwego organu administracji innego państwa przyjmującego.

3. Na wniosek armatora organ inspekcyjny zaprasza przedstawicieli właściwego organu administracji państwa bandery promu pasażerskiego typu ro-ro lub szybkiego statku pasażerskiego do uczestniczenia w przeglądzie specjalnym w ramach inspekcji okresowej lub doraźnej.

4. Planując przeprowadzenie przeglądu specjalnego w ramach inspekcji okresowej lub doraźnej, bierze się pod uwagę harmonogram eksploatacyjny i remontowy statku.

5. Z przeprowadzonego przeglądu specjalnego w ramach inspekcji okresowej lub doraźnej sporządza się sprawozdanie, którego kopię organ inspekcyjny przesyła Komisji Europejskiej, za pomocą baz danych nadzorowanych przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa Morskiego.

6. W przypadku powtarzających się rozbieżności z państwem przyjmującym co do spełnienia wymogów określonych w § 11 ust. 1 pkt 1–3, organ inspekcyjny informuje o tym Komisję Europejską w sposób określony w ust. 5, wskazując przyczyny niezgodności.

§ 14.[Stan statku i autentyczność dokumentów] 1. W przypadku uzasadnionego podejrzenia lub stwierdzenia, że stan statku, jego stałych urządzeń lub wyposażenia nie odpowiada stanowi stwierdzonemu w dokumentach uznanej instytucji klasyfikacyjnej, organ inspekcyjny rozszerza odpowiednio zakres inspekcji, o których mowa w § 4 ust. 1, weryfikacji wstępnej w ramach inspekcji wstępnej oraz przeglądu specjalnego w ramach inspekcji okresowej lub doraźnej i zawiadamia o tym instytucję klasyfikacyjną oraz może zażądać przeprowadzenia przez tę instytucję ponownego przeglądu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy o bezpieczeństwie morskim.

2. W przypadku uzasadnionego podejrzenia co do autentyczności dokumentów, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 5, wystawionych przez:

1) właściwy organ administracji morskiej Rzeczypospolitej Polskiej lub uznaną instytucję klasyfikacyjną – sprawdza się ich autentyczność na miejscu;

2) właściwe organy innych administracji – dokonuje się sprawdzenia ich autentyczności korespondencyjnie w państwie bandery, bez zatrzymywania statku, i przekazuje informacje do portu, do którego udaje się statek.

§ 15.[Uzyskanie pozytywnego wyniku ponownie przeprowadzonej inspekcji] 1. W przypadku zatrzymania statku wskutek podjęcia działań określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o bezpieczeństwie morskim organ inspekcyjny zezwala na opuszczenie portu po uzyskaniu pozytywnego wyniku ponownie przeprowadzonej inspekcji.

2. Na podstawie pozytywnych wyników inspekcji, o której mowa w ust. 1, organ inspekcyjny wydaje dokumenty bezpieczeństwa statku.

§ 16.[Wystąpienie uchybień] 1. Organ inspekcyjny dokonujący weryfikacji wstępnej w ramach inspekcji wstępnej oraz przeglądu specjalnego w ramach inspekcji okresowej lub doraźnej, na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o bezpieczeństwie morskim nie zezwala na uprawianie przez statek regularnej żeglugi promów pasażerskich typu ro-ro, w przypadku gdy występują następujące uchybienia:

1) nie są spełnione wymogi określone w § 11 ust. 1 pkt 1–4;

2) czynności dokonane na podstawie § 11 ust. 2 albo § 12 ust. 1 i 2 zakończyły się wynikiem negatywnym, co powoduje bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa statku lub życia załogi i pasażerów;

3) w sposób powodujący bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa statku lub życia załogi i pasażerów nie są spełnione wymagania określone w:

a) przepisach dotyczących przewozu na statkach morskich materiałów niebezpiecznych i substancji mogących zanieczyścić środowisko,

b) przepisach dotyczących wyszkolenia i kwalifikacji zawodowych marynarzy,

c) rozporządzeniu Rady (WE) nr 3051/95 z dnia 8 grudnia 1995 r. w sprawie zarządzania zapewniającego bezpieczeństwo na promach pasażerskich typu ro-ro (Dz. Urz. WE L 320 z 30.12.1995, str. 14 oraz L 19 z 24.01.1998, str. 35);

4) państwo bandery nie przeprowadziło konsultacji z właściwym organem administracji morskiej Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie wydawania certyfikatów zwolnienia z obowiązku spełnienia szczególnych wymogów stateczności albo pozwolenia na eksploatację jednostki szybkiej, określonych w § 22 ust. 4 i 5.

2. Decyzję niezezwalającą na uprawianie przez statek regularnej żeglugi promów pasażerskich typu ro-ro organ inspekcyjny, w wyniku przeprowadzonej weryfikacji wstępnej w ramach inspekcji wstępnej, o której mowa w ust. 1, wydaje w ciągu 30 dni od dnia inspekcji.

3. O decyzji niezezwalającej na uprawianie przez statek regularnej żeglugi promów pasażerskich typu ro-ro wydanej w wyniku czynności, o których mowa w ust. 1, organ inspekcyjny powiadamia niezwłocznie w formie pisemnej armatora, podając pełne uzasadnienie.

4. Potwierdzenie usunięcia uchybień, o których mowa w ust. 1, następuje odpowiednio w drodze ponownej weryfikacji wstępnej lub przeglądu specjalnego.

5. Organ inspekcyjny nie zezwala na uprawianie regularnej żeglugi promów pasażerskich typu ro-ro także w przypadku, gdy armatorowi polecono usunięcie w określonym i uzasadnionym terminie uchybień stwierdzonych na statku będącym w eksploatacji, niepowodujących bezpośredniego niebezpieczeństwa dla statku lub życia załogi i pasażerów, jeżeli nie zostały one w tym terminie usunięte. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

§ 17.[Protokół] 1. Z przeprowadzonych inspekcji, o których mowa w § 4 ust. 1, weryfikacji wstępnej w ramach inspekcji wstępnej oraz przeglądu specjalnego w ramach inspekcji okresowej lub doraźnej sporządza się protokół, który podpisuje inspektor i kapitan statku albo osoba przez niego wyznaczona.

2. Protokół sporządza się w 3 egzemplarzach. Po jednym egzemplarzu protokołu otrzymują kapitan statku albo osoba przez niego wyznaczona oraz armator statku. Trzeci egzemplarz dołącza się do akt sprawy.

3. W protokole wpisuje się polecenia i zalecenia dla armatora oraz kapitana statku, wydane na podstawie wyników przeprowadzonej inspekcji, weryfikacji wstępnej w ramach inspekcji wstępnej lub przeglądu specjalnego w ramach inspekcji okresowej lub doraźnej.

4. Kapitan statku albo osoba przez niego wyznaczona, przed podpisaniem protokołu, może zgłosić dyrektorowi właściwego urzędu morskiego pisemne zastrzeżenia do ustaleń protokołu.

5. W terminie 7 dni od dnia zgłoszenia zastrzeżeń do ustaleń protokołu dyrektor właściwego urzędu morskiego:

1) uwzględnia zastrzeżenia i dokonuje zmian w protokole albo

2) odmawia, w drodze decyzji, uwzględnienia zmian w protokole.

6. Kapitan statku zgłasza na piśmie wykonanie poleceń i zaleceń wydanych na podstawie wyników przeprowadzonej inspekcji, weryfikacji wstępnej w ramach inspekcji wstępnej oraz przeglądu specjalnego w ramach inspekcji okresowej lub doraźnej organowi inspekcyjnemu, który je wydał, w wyznaczonym przez ten organ terminie.

§ 18.[Spełnienie przez armatora wymagań w zakresie zarządzania bezpieczną eksploatacją] Spełnienie przez armatora wymagań w zakresie zarządzania bezpieczną eksploatacją stwierdza organ inspekcyjny na podstawie przeprowadzonego audytu i wystawia odpowiedni dokument zgodności.

§ 20.[Dokumenty bezpieczeństwa statków pasażerskich lub innych statków o pojemności brutto powyżej 500] 1. Statek pasażerski lub inny statek o pojemności brutto powyżej 500, uprawiający żeglugę międzynarodową, z wyjątkiem statku rybackiego, powinien posiadać następujące dokumenty bezpieczeństwa statku:

1) tymczasowy certyfikat zarządzania bezpieczeństwem lub certyfikat zarządzania bezpieczeństwem wystawiony na okres 5 lat i potwierdzany w okresie pomiędzy 24 a 36 miesiącem jego ważności;

2) kopię tymczasowego dokumentu zgodności lub kopię dokumentu zgodności wystawionego na okres 5 lat i corocznie potwierdzanego, przy czym potwierdzenie może nastąpić w okresie od 3 miesięcy przed do 3 miesięcy po dacie rocznicy.

2. Statek pasażerski, oprócz dokumentów bezpieczeństwa statku, o których mowa w ust. 1, powinien posiadać:

1) certyfikat bezpieczeństwa statku pasażerskiego wraz z wykazem wyposażenia (formularz P) – wystawiony na okres 1 roku;

2) certyfikat zwolnienia – jeżeli został wystawiony, na podstawie Prawidła I/12 Konwencji SOLAS;

3) wykaz ograniczeń żeglugi statku pasażerskiego sporządzony zgodnie z postanowieniami Konwencji SOLAS;

4) plan współpracy w poszukiwaniu i ratownictwie – jeżeli został wystawiony na podstawie Prawidła V/7.3 Konwencji SOLAS.

3. Statek towarowy, oprócz dokumentów bezpieczeństwa statku, o których mowa w ust. 1, powinien posiadać:

1) certyfikat bezpieczeństwa statku towarowego wraz z wykazem wyposażenia (formularz C) – wystawiony na okres 5 lat i corocznie potwierdzany, przy czym potwierdzenie może nastąpić w okresie od 3 miesięcy przed do 3 miesięcy po dacie rocznicy;

2) certyfikat zwolnienia – jeżeli został wystawiony na podstawie Prawidła I/12 Konwencji SOLAS.

4. Jednostka szybka, oprócz dokumentów bezpieczeństwa statku, o których mowa w ust. 1, powinna posiadać następujące dokumenty wymagane w rozdziale X Konwencji SOLAS:

1) certyfikat bezpieczeństwa jednostki szybkiej wraz z wykazem wyposażenia (formularz H) – wystawiony na okres 5 lat i corocznie potwierdzany, przy czym potwierdzenie może nastąpić w okresie od 3 miesięcy przed do 3 miesięcy po dacie rocznicy;

2) pozwolenie na eksploatację jednostki szybkiej – wystawione na okres 5 lat.

5. Jednostka dynamicznie unoszona, oprócz dokumentów bezpieczeństwa statku, o których mowa w ust. 1, powinna posiadać następujące dokumenty:

1) certyfikat konstrukcji i wyposażenia jednostki dynamicznie unoszonej – wystawiony na okres 1 roku;

2) pozwolenie na eksploatację jednostki dynamicznie unoszonej – wystawione na okres 1 roku;

3) certyfikat zwolnienia – jeżeli został wystawiony na podstawie Prawidła I/12 Konwencji SOLAS.

6. Statek specjalistyczny o pojemności brutto 500 i większej, oprócz dokumentów bezpieczeństwa statku, o których mowa w ust. 1, powinien posiadać następujące dokumenty:

1) certyfikat bezpieczeństwa statku specjalistycznego wraz z wykazem wyposażenia (formularz SPS) – wystawiony na okres 5 lat, corocznie potwierdzany, przy czym potwierdzenie może nastąpić w okresie od 3 miesięcy przed do 3 miesięcy po dacie rocznicy;

2) certyfikat zwolnienia – jeżeli został wystawiony na podstawie Prawidła I/12 Konwencji SOLAS.

7. Certyfikat zwolnienia wystawia się na okres nie dłuższy niż okres ważności certyfikatu, do którego się odnosi.

8. Wzory dokumentów bezpieczeństwa statku, o których mowa w ust. 1, ust. 2 pkt 1–3 oraz ust. 3–6, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

§ 21.[Certyfikat bezpieczeństwa statku pasażerskiego w pasażerskiej żegludze krajowej] 1. Statki pasażerskie o długości pomiarowej 24 m i większej oraz szybkie statki pasażerskie, uprawiające pasażerską żeglugę krajową w rozumieniu przepisów o bezpiecznym uprawianiu żeglugi, powinny posiadać certyfikat bezpieczeństwa statku pasażerskiego w pasażerskiej żegludze krajowej, którego wzór określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

2. Certyfikat, o którym mowa w ust. 1, jest wystawiany na okres jednego roku, a jego ważność może zostać przedłużona przez organ inspekcyjny o 30 dni od dnia upływu okresu jego ważności. W takim przypadku nowy okres ważności certyfikatu liczy się od dnia upływu daty jego ważności przed przedłużeniem.

3. Przed wydaniem statkowi uprawiającemu pasażerską żeglugę krajową pozwolenia na eksploatację jednostki szybkiej, o którym mowa w § 20 ust. 4 pkt 2, należy uwzględnić i uzgodnić z właściwymi organami administracji państwa przyjmującego warunki eksploatacyjne wynikające z lokalnych warunków żeglugi. Warunki te powinny zostać określone w wydanym pozwoleniu.

§ 22.[Dokumenty statku pasażerskiego uprawiającego regularną żeglugę promów pasażerskich typu ro-ro] 1. Statek pasażerski uprawiający regularną żeglugę promów pasażerskich typu ro-ro, oprócz dokumentów określonych w § 20 ust. 2 albo w § 21, powinien posiadać certyfikat bezpieczeństwa promu pasażerskiego typu ro-ro lub szybkiego statku pasażerskiego, którego wzór określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

2. Organ inspekcyjny uznaje świadectwo wydane przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym potwierdzające spełnienie szczególnych wymogów stateczności przez prom pasażerski typu ro-ro lub szybki statek pasażerski, za równoważne certyfikatowi, o którym mowa w ust. 1.

3. Organ inspekcyjny akceptuje świadectwo wydane przez państwo inne niż określone w ust. 2, potwierdzające spełnienie szczególnych wymogów stateczności przez prom pasażerski typu ro-ro lub szybki statek pasażerski, za równoważne certyfikatowi, o którym mowa w ust. 1.

4. Wydanie lub uznanie statkowi uprawiającemu regularną żeglugę promów pasażerskich typu ro-ro certyfikatu zwolnienia, o którym mowa w § 20 ust. 2 pkt 2, przed przeprowadzeniem w trakcie weryfikacji wstępnej w ramach inspekcji wstępnej czynności, o których mowa w § 11 ust. 2, powinno zostać poprzedzone wyjaśnieniem występujących zastrzeżeń dotyczących zasadności wydania tego certyfikatu, w drodze ustaleń z właściwym państwem przyjmującym lub administracją państwa bandery.

5. Przed wydaniem statkowi uprawiającemu regularną żeglugę promów pasażerskich typu ro-ro pozwolenia na eksploatację jednostki szybkiej, o którym mowa w § 20 ust. 4 pkt 2, należy uwzględnić ograniczenia operacyjne wynikające z lokalnych warunków żeglugi.

§ 23.[Dokumenty bezpieczeństwa statku rybackiego] 1. Statek rybacki o długości pomiarowej 24 m i większej powinien posiadać:

1) certyfikat zgodności statku rybackiego wraz z wykazem wyposażenia (formularz F) – wystawiony na okres 5 lat, corocznie potwierdzany, przy czym potwierdzenie może nastąpić w okresie od 3 miesięcy przed do 3 miesięcy po dacie rocznicy;

2) certyfikat zwolnienia statku rybackiego – jeżeli został wystawiony.

2. Wzory dokumentów bezpieczeństwa statku, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.

§ 25.[Okresy ważności dokumentów bezpieczeństwa statku] Okresy ważności dokumentów bezpieczeństwa statku, o których mowa w § 20, § 23 oraz § 24, mogą być przedłużone o okres do trzech miesięcy, w przypadku określonym w Prawidle I/14 Konwencji SOLAS.

§ 26.[Jednorazowe przedłużenie dokumentów bez przeprowadzenia inspekcji] 1. Organ inspekcyjny może, bez przeprowadzenia inspekcji, przedłużyć jednorazowo dokumenty bezpieczeństwa statku na okres do trzech miesięcy, a dla statków uprawiających krótkie podróże morskie na okres do jednego miesiąca od daty utraty ich ważności, w celu dopłynięcia statku do portu, w którym może być przeprowadzona inspekcja.

2. W przypadku przedłużenia ważności dokumentów bezpieczeństwa statku przez konsula powiadamia on o tym fakcie dyrektora urzędu morskiego właściwego dla portu macierzystego statku.

3. Konsul może, powiadamiając dyrektora urzędu morskiego właściwego dla portu macierzystego statku, upoważnić wyznaczoną w tym celu osobę w porcie, w którym statek przebywa, lub uznaną instytucję klasyfikacyjną do wykonania czynności inspekcyjnych.

§ 28.[Dokumenty bezpieczeństwa statku wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia] Dokumenty bezpieczeństwa statku wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zachowują ważność przez okres, na jaki zostały wydane.

§ 29.[Przepisy uchylone] Traci moc rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 6 czerwca 2003 r. w sprawie inspekcji i dokumentów bezpieczeństwa statku morskiego (Dz. U. Nr 155, poz. 1516 oraz z 2004 r. Nr 101, poz. 1045).

§ 30.[Wejście w życie] [6] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury
z dnia 18 lipca 2005 r. (poz. 1211)

Załącznik nr 1

PROCEDURA PRZEGLĄDU PROMU PASAŻERSKIEGO TYPU RO-RO I SZYBKIEGO STATKU PASAŻERSKIEGO

1. Przegląd promu pasażerskiego typu ro-ro i szybkiego statku pasażerskiego powinien obejmować w szczególności następujące czynności:

1) uruchomienie generatora awaryjnego;

2) sprawdzenie działania oświetlenia awaryjnego;

3) sprawdzenie działania awaryjnego źródła zasilania urządzeń radiokomunikacyjnych;

4) próbę systemu powiadamiania ogólnego;

5) przeprowadzenie ćwiczebnego alarmu pożarowego, obejmującego demonstrację użycia indywidualnego wyposażenia strażackiego;

6) uruchomienie awaryjnej pompy pożarowej z dwoma wężami podłączonymi do głównej linii pożarowej;

7) sprawdzenie działania zdalnych wyłączników awaryjnych zasilania paliwa do kotłów, silnika głównego i pomocniczego oraz odcięcia wentylacji;

8) sprawdzenie działania zdalnych i miejscowych urządzeń zamykających klapy pożarowe;

9) próbę pożarowego systemu wykrywczego i systemu alarmowego;

10) sprawdzenie działania drzwi pożarowych;

11) sprawdzenie działania pomp zęzowych;

12) zamknięcie drzwi wodoszczelnych, zarówno ze stanowisk miejscowych, jak i w sposób zdalny;

13) sprawdzenie znajomości planu zabezpieczenia niezatapialności statku przez dowództwo statku;

14) opuszczenie przynajmniej jednej łodzi ratowniczej i jednej łodzi ratunkowej na wodę, uruchomienie ich napędu, sprawdzenie układu sterowniczego, podniesienie łodzi i umieszczenie na pozycjach na pokładzie;

15) sprawdzenie wyposażenia wszystkich łodzi ratunkowych i ratowniczych;

16) próba głównego i pomocniczego urządzenia sterowego statku.

2. Przegląd powinien obejmować sprawdzenie i ocenę systemu planowego utrzymania statku.

3. Przegląd w szczególności powinien mieć na celu ocenę:

1) znajomości oraz sprawności wykonywania przez członków załogi procedur postępowania w sytuacjach awaryjnych oraz związanych z bezpieczeństwem statku;

2) procedur prowadzenia wacht nawigacyjnych i dotyczących wykonywania prac na statku oraz operacji ładunkowych;

3) rozkładu obowiązków pod względem powodowania nadmiernego zmęczenia członków załogi, w szczególności personelu wachtowego.

Ocena, o której mowa w pkt 1 i 2, powinna obejmować sprawdzenie znajomości języka roboczego używanego na statku, niezbędnej do właściwego rozumienia i wykonywania tych procedur oraz prowadzenie właściwych zapisów w dzienniku okrętowym, poświadczających w szczególności szkolenia w zakresie:

a) zapoznania ze statkiem, obowiązującymi procedurami i zakresem obowiązków,

b) kierowania tłumem,

c) bezpieczeństwa – dla personelu sprawującego bezpośrednią opiekę nad pasażerami w pomieszczeniach pasażerskich, w szczególności nad osobami starszymi i niepełnosprawnymi w sytuacji niebezpieczeństwa,

d) zarządzania kryzysowego,

e) zachowań ludzkich.

Załącznik nr 2

PROCEDURA INSPEKCJI PROMU PASAŻERSKIEGO TYPU RO-RO W CZASIE ŻEGLUGI REGULARNEJ

W ramach inspekcji promu pasażerskiego typu ro-ro w czasie żeglugi regularnej sprawdzeniu podlegają:

1. System informacji o pasażerach, na który składają się:

1) zgodny z przepisami i skuteczny system rejestracji pasażerów;

2) środki przedsięwzięte w celu zapewnienia, że nie została przekroczona liczba pasażerów, do której przewozu statek jest uprawniony;

3) sposób przekazywania kapitanowi informacji o całkowitej liczbie pasażerów i, jeśli ma to miejsce, sposób uwzględniania w tej liczbie pasażerów, którzy pozostają na pokładzie oraz podejmują podróż powrotną bez schodzenia na ląd.

2. System informacji o stanie załadowania i stateczności statku, obejmujący:

1) stosowanie wiarygodnych wskaźników zanurzenia statku;

2) środki podjęte w celu zapewnienia, że statek nie został nadmiernie załadowany, a odpowiednie wodnice ładunkowe nie zostały przekroczone;

3) ocenę stanu załadowania i stateczności statku, dokonywaną zgodnie z odpowiednimi wymaganiami;

4) sprawdzenie, czy ładunek jest ważony w sytuacji, gdy jest to wymagane, a odpowiednie dane liczbowe są przekazywane na statek i używane do oceny stanu jego załadowania i stateczności;

5) sprawdzenie, czy plany zabezpieczenia niezatapialności statku są wywieszone na stałe w widocznym miejscu, a oficerowie zostali wyposażeni w broszury zawierające te informacje.

3. Środki bezpieczeństwa w czasie podróży morskiej, obejmujące:

1) procedury zapewniające przygotowanie statku do podróży morskiej, wykonywane przed odcumowaniem, zawierające potwierdzenie zamknięcia wszystkich drzwi i otworów wodoszczelnych i strugoszczelnych kadłuba;

2) procedury sprawdzające zamknięcie furt pokładu samochodowego przed odcumowaniem lub zapewniające, że pozostają one otwarte jedynie przez czas niezbędny do umożliwienia zamknięcia otwieranego dziobu;

3) urządzenia zamykające furtę dziobową, rufową lub furty boczne oraz wyposażenie statku w system wskaźników i podglądu, umożliwiający monitorowanie ich stanu na mostku nawigacyjnym.

4. System ogłoszeń dotyczących bezpieczeństwa, obejmujący:

1) sposób ogłaszania, w odpowiednim języku, instrukcji dotyczących bezpieczeństwa oraz wywieszania instrukcji dotyczących procedur awaryjnych;

2) sprawdzenie, czy instruktaż dotyczący bezpieczeństwa następuje w chwili rozpoczęcia podróży i jest słyszalny we wszystkich miejscach publicznych, łącznie z pokładami otwartymi dostępnymi dla pasażerów.

5. Poprawność prowadzenia zapisów w dzienniku okrętowym, dotyczących w szczególności zamykania furt ładunkowych, drzwi wodoszczelnych i zamknięć wodoodpornych i strugoszczelnych, alarmów ćwiczebnych zamykania drzwi wodoszczelnych, sprawdzania urządzenia sterowego, danych dotyczących zanurzenia, wolnej burty i stateczności, języka roboczego załogi.

6. Zasady przewozu materiałów niebezpiecznych lub towarów mogących zanieczyścić środowisko, obejmujące:

1) zgodności z właściwymi przepisami;

2) dołączanie manifestu lub planu ładunkowego do deklaracji przewozu ładunku, określających jego położenie na statku, a także dostępność na lądzie kopii manifestu lub planu;

3) pozwolenie na przewóz ładunku na statku pasażerskim;

4) właściwe oznakowanie, położenie i zamocowanie ładunku, w tym także pojazdów samochodowych przewożących takie materiały i towary;

5) znajomość przez kapitana odpowiednich procedur powiadamiania w niebezpieczeństwie, procedur awaryjnych oraz zasad udzielania pierwszej pomocy w razie wystąpienia wypadku z udziałem takich ładunków;

6) zapewnienie stałej wentylacji używanych pokładów samochodowych, zwiększanie jej intensywności w czasie pracy silników samochodów oraz wyposażenie mostka nawigacyjnego w system sygnalizacji pracy urządzeń wentylacyjnych pokładów samochodowych.

7. System mocowania pojazdów samochodowych z ładunkiem, obejmujący:

1) mocowanie indywidualne lub blokowe;

2) dostępność wystarczającej ilości odpowiednio mocnych punktów mocowania;

3) sposób mocowania w złych warunkach pogodowych;

4) sposób mocowania wagonów kolejowych i pojazdów mechanicznych, jeśli występuje;

5) sprawdzenie, czy na statku jest poradnik mocowania ładunku.

8. System nadzoru pokładów samochodowych, obejmujący:

1) ciągłą obserwację lub nadzór nad uniemożliwieniem nieautoryzowanego wejścia na pokłady samochodowe i przemieszczania się pojazdów w złych warunkach pogodowych;

2) sprawdzenie zamknięcia drzwi pożarowych i wejściówek;

3) wywieszenie informacji zakazujących pasażerom wstępu na pokłady samochodowe w czasie pobytu statku w morzu.

9. Procedury zamykania drzwi wodoszczelnych, obejmujące:

1) przestrzeganie procedury ustanowionej w instrukcjach;

2) przeprowadzanie alarmów ćwiczebnych;

3) sterowanie zamykaniem z mostka, ustawione, jeżeli jest to możliwe, w pozycji sterowania miejscowego;

4) zamykanie drzwi w warunkach ograniczonej widzialności i w sytuacjach niebezpiecznych;

5) znajomość obsługi drzwi przez załogę oraz świadomość zagrożeń związanych z ich nieprawidłowym używaniem.

10. System patroli przeciwpożarowych, w tym system obserwacji, o którym mowa w pkt 8 ppkt 1, prowadzony w celu wczesnego wykrycia ognia, obejmujący również pomieszczenia, w których instalacja wykrywcza i alarmowa nie jest zainstalowana.

11. System łączności w niebezpieczeństwie, obejmujący:

1) liczbę członków załogi, zgodnie z rozkładem alarmowym, wystarczającą do pomocy pasażerom w sytuacji niebezpieczeństwa oraz system ich identyfikacji;

2) możliwość porozumiewania się członków załogi z pasażerami w sytuacji niebezpieczeństwa, biorąc pod uwagę:

a) główne języki pasażerów korzystających z przewozów na danej trasie,

b) prawdopodobieństwo, że użycie podstawowych słów angielskich do wydawania zasadniczych poleceń może zapewnić porozumienie się z pasażerem potrzebującym pomocy, niezależnie od tego, czy pasażer i członek załogi używają wspólnego języka,

c) możliwości porozumiewania się w niebezpieczeństwie za pomocą wszelkich innych środków w przypadku braku możliwości komunikacji werbalnej;

3) zakres, w jakim pełne instrukcje bezpieczeństwa zostały przedstawione pasażerom w ich językach ojczystych;

4) języki, w jakich mogą zostać nadane komunikaty alarmowe w sytuacji niebezpieczeństwa lub w czasie ćwiczeń, zapewniające pasażerom zasadniczy instruktaż oraz ułatwiające członkom załogi udzielanie pomocy pasażerom.

12. Zapewnienie skutecznego działania załogi w sprawach bezpieczeństwa poprzez ustalenie i zapisanie w dzienniku okrętowym wspólnego języka roboczego załogi.

13. Urządzenia ratunkowe i przeciwpożarowe, obejmujące:

1) utrzymanie sprzętu oraz urządzeń ratunkowych i przeciwpożarowych, łącznie z drzwiami przeciwpożarowymi i innymi łatwo sprawdzalnymi konstrukcyjnymi elementami przeciwpożarowymi;

2) rozmieszczenie planów ochrony przeciwpożarowej lub wyposażenia oficerów w broszury zawierające informacje równoważne;

3) rozmieszczenie pasów ratunkowych i oznakowanie miejsc rozmieszczenia pasów ratunkowych dla dzieci, umożliwiające ich łatwą identyfikację;

4) prowadzenie operacji ładunkowych pojazdów, w sposób nieuniemożliwiający działania systemu wykrywczego i ochrony przeciwpożarowej statku oraz innych elementów kontrolnych i urządzeń bezpieczeństwa, znajdujących się na pokładzie samochodowym.

14. Działanie wyposażenia nawigacyjnego i środków łączności radiowej, łącznie z radiopławą EPIRB.

15. System oświetlenia awaryjnego, jeśli jest wymagany, oraz prowadzenie zapisów niezgodności dotyczących jego działania.

16. Zgodne z właściwymi przepisami oznakowanie i oświetlenie dróg ewakuacji, zarówno z głównego, jak i awaryjnego źródła zasilania, a także sprawdzenie środków podejmowanych w celu zachowania drożności dróg ewakuacji przebiegających przez pokłady samochodowe oraz wyjść ewakuacyjnych, w szczególności w pobliżu sklepów wolnocłowych.

17. Dostępność instrukcji, procedur i ksiąg operacji statkowych oraz list kontrolnych dotyczących przygotowania statku do wyjścia w morze lub innych operacji.

18. Czystość pomieszczeń siłowni, z uwzględnieniem procedur określających zasady jej utrzymania.

19. Gospodarka śmieciowa.

20. System planowego zarządzania statkiem we wszystkich sprawach związanych z bezpieczeństwem, który powinien obejmować m.in.:

1) dziobowe, boczne i rufowe furty ładunkowe razem z urządzeniami zamykającymi;

2) utrzymanie siłowni i sprzętu ratunkowego;

3) plany okresowej kontroli elementów jej wymagających w celu utrzymania najwyższego poziomu bezpieczeństwa;

4) procedury rejestrowania niezgodności i potwierdzania ich usunięcia oraz informowania o tym w określonym czasie kapitana i wyznaczonej osoby w kierownictwie armatora;

5) okresowe sprawdzanie działania układów zamykających wewnętrzne i zewnętrzne furty dziobowe, obejmujące wskaźniki, urządzenia kontrolne i wszelkie rury odpływowe w przestrzeniach pomiędzy podnoszoną częścią dziobu, a furtą wewnętrzną, a w szczególności mechanizmy zamykające i związane z nimi systemy hydrauliczne.

21. Środki podejmowane w czasie podróży w celu uniknięcia przepełnienia, obejmujące:

1) wykorzystanie dostępnych miejsc siedzących i unikanie zastawienia przejść, schodów i wyjść awaryjnych przez bagaże i pasażerów niezajmujących miejsc siedzących;

2) sprawdzenie, czy pokład samochodowy został opuszczony przez pasażerów przed rozpoczęciem podróży oraz zapewnienie braku dostępu na ten pokład aż do chwili bezpośrednio poprzedzającej przybicie do nabrzeża.

Załącznik nr 3

WZORY DOKUMENTÓW BEZPIECZEŃSTWA STATKU

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 4

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 5

WZORY DOKUMENTÓW BEZPIECZEŃSTWA STATKU RYBACKIEGO

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 6

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 7

Wyświetl załącznik