Na podstawie art. 60 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001) zarządza się, co następuje:

§ 1.[Zakres regulacji] Rozporządzenie określa:

1) szczegółowy sposób i tryb organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych, jednorazowej refundacji kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne poniesionych w związku z zatrudnieniem skierowanego bezrobotnego, treść wniosku o organizowanie robót publicznych, prac interwencyjnych oraz tryb i warunki zawieranych umów z uprawnionymi pracodawcami;

2) wymiar dopuszczalnej pomocy w granicach określonych w przepisach rozporządzenia Nr 2204/2002 Komisji WE z dnia 12 grudnia 2002 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 TWE w odniesieniu do pomocy państwa w zakresie zatrudnienia (Dz. Urz. WE Nr L 337, 13/12/2002 r.).

§ 2.[Prace interwencyjne i roboty publiczne] Prace interwencyjne i roboty publiczne mogą być organizowane przez pracodawcę, jeżeli innym podmiotom gospodarczym realizującym takie same zadania jak wykonywane u tego pracodawcy przez skierowanych bezrobotnych w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych nie zagraża z tego powodu likwidacja lub upadłość.

§ 3.[Zakaz organizowania prac interwencyjnych] Prace interwencyjne nie mogą być organizowane przez pracodawcę, jeżeli znajduje się on w stanie likwidacji lub upadłości.

§ 4.[Wyłączenia] Prace interwencyjne nie mogą być organizowane u pracodawców będących:

1) partiami lub organizacjami politycznymi;

2) posłami lub senatorami na potrzeby biur poselsko-senatorskich;

3) organizacjami związków zawodowych, z wyjątkiem upoważnionych do prowadzenia pośrednictwa pracy związkowych biur pracy oraz klubów pracy;

4) organizacjami pracodawców, z wyjątkiem upoważnionych do prowadzenia pośrednictwa pracy biur oraz klubów pracy;

5) urzędami naczelnych i centralnych organów administracji państwowej;

6) kościołami lub związkami wyznaniowymi;

7) przedstawicielstwami państw obcych.

§ 7.[Kwota zaliczki] Kwota zaliczki, o której mowa w § 6 ust. 2, nie może przekroczyć należnej organizatorowi robót publicznych kwoty podlegających refundacji za dany miesiąc wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu zatrudnienia skierowanych bezrobotnych.

§ 8.[Umowa o jednorazową refundację poniesionych kosztów] 1. Starosta, kierując bezrobotnego do pracy, może zawrzeć z pracodawcą umowę o jednorazową refundację poniesionych kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne w związku z zatrudnieniem tego bezrobotnego, o której mowa w art. 47 ustawy.

2. Umowa określa w szczególności:

1) liczbę bezrobotnych oraz okres, na jaki zostaną zatrudnieni;

2) rodzaj i miejsce wykonywanych prac oraz niezbędne lub pożądane kwalifikacje bezrobotnych;

3) termin i wysokość należnej refundacji z Funduszu Pracy;

4) obowiązek informowania starosty o wypadkach wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę ze skierowanym bezrobotnym;

5) obowiązek zwrotu wypłaconych kwot refundacji w przypadku wykorzystania środków niezgodnie z umową oraz tryb i termin tego zwrotu.

§ 9.[Pomoc publiczna] Pomoc, o której mowa w rozporządzeniu, jest pomocą publiczną na tworzenie nowych miejsc pracy lub rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji, określonej w rozporządzeniu Komisji (WE) Nr 2204/2002 z dnia 12 grudnia 2002 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 TWE w odniesieniu do pomocy państwa w zakresie zatrudnienia.

§ 10.[Maksymalna intensywność pomocy] 1. Kosztami kwalifikującymi się do objęcia pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy są ponoszone w okresie 24 miesięcy przez pracodawcę koszty płac nowych pracowników, na które składają się:

1) wynagrodzenia brutto oraz

2) opłacone od wynagrodzeń obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne.

2. Maksymalna intensywność pomocy udzielanej na tworzenie nowych miejsc pracy wynosi:

1) 30 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą - dla podregionów 42 (m. Poznań) i 22 (m. Warszawa);

2) 40 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą - dla podregionów 4 (m. Wrocław), 17 (m. Kraków) i 30 (Gdańsk-Gdynia-Sopot);

3) 50 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą- dla pozostałych podregionów.

3. Podregiony, o których mowa w ust. 2, określają przepisy w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS).

4. W przypadku małych i średnich przedsiębiorców w rozumieniu rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10, 13/01/2001 ), maksymalna intensywność pomocy, o której mowa w ust. 2, z wyjątkiem przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w sektorze transportu, zwiększa się o 15 punktów procentowych brutto, pod warunkiem że całkowita intensywność pomocy nie przekroczy 75 %.

§ 13.[Warunki udzielania pomocy] Pomoc, o której mowa w § 9, na tworzenie nowych miejsc pracy jest udzielana, jeżeli utworzone miejsce pracy:

1) stanowi wzrost netto liczby pracowników u danego pracodawcy, w porównaniu ze średnią z ostatnich 12 miesięcy;

2) będzie utrzymywane przez minimalny okres 3 lat, lub 2 lat - w przypadku małych i średnich przedsiębiorców.

§ 14.[Pomoc na nowe inwestycje oraz na tworzenie nowych miejsc pracy] Jeżeli pracodawca korzysta jednocześnie z pomocy na nowe inwestycje oraz na tworzenie nowych miejsc pracy związanych z daną inwestycją, maksymalną dopuszczalną wielkość pomocy oblicza się jako iloczyn dopuszczalnej intensywności, o której mowa w § 10 ust. 2 i 4, i wyższej kwoty kosztów nowej inwestycji albo dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników.

§ 15.[Realizacja dużego projektu inwestycyjnego] Jeśli utworzenie miejsc pracy jest związane z realizacją dużego projektu inwestycyjnego w rozumieniu przepisów o finansowym wspieraniu inwestycji, pomoc na utworzenie tych miejsc pracy przewidziana w niniejszym rozporządzeniu, łącznie z inną pomocą uzyskaną przez pracodawcę w związku tym projektem inwestycyjnym nie może przekroczyć maksymalnej wielkości pomocy ustalonej dla tego projektu.

§ 16.[Pomoc na rekrutację pracownika] 1. Pracodawcy może zostać przyznana pomoc na rekrutację pracownika znajdującego się w szczególnie niekorzystnej sytuacji, o której mowa w art. 5 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 2204/2002 z dnia 12 grudnia 2002 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa w zakresie zatrudnienia.

2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, jest udzielana pod następującymi warunkami:

1) intensywność pomocy brutto obliczana jako procent kosztów płac, co oznacza koszty wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne, przez jeden rok od dnia zatrudnienia bezrobotnego, skierowanego przez powiatowy urząd pracy, nie przekroczy 50 %;

2) gdy rekrutacja nie stanowi wzrostu netto liczby pracowników w danym zakładzie, stanowisko lub stanowiska musiały zostać zwolnione w następstwie dobrowolnego odejścia, przejścia na emeryturę z powodu wieku, dobrowolnej redukcji czasu pracy lub zgodnego z prawem zwolnienia za naruszenie obowiązków służbowych i nie w wyniku redukcji etatów oraz

3) pracownik lub pracownicy muszą być uprawnieni do nieprzerwanego zatrudnienia przez minimum 12 miesięcy, a pracodawca może rozwiązać umowę o pracę tylko w przypadku naruszenia przez pracownika obowiązków służbowych.

§ 17.[Sumowanie pomocy] Pomoc przeznaczona na rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji podlega sumowaniu z inną pomocą państwa na zatrudnienie oraz pomocą ze środków Unii Europejskiej, która odnosi się do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, i nie może przekroczyć 100 % kosztów płac w okresie, w którym pracownik lub pracownicy są zatrudnieni.

§ 18.[Wystąpienie o indywidualną notyfikację pomocy] Jeżeli pomoc przyznana danemu beneficjentowi pomocy w rozumieniu przepisów o postępowaniu w sprawach pomocy publicznej, zgodnie z § 9-17 przekroczy w dowolnym okresie trzyletnim 15 mln euro brutto, istnieje konieczność wystąpienia o indywidualną notyfikację pomocy.

§ 19.[Oświadczenie] Pracodawca zamierzający uzyskać pomoc publiczną, o której mowa w § 9, jest obowiązany do złożenia organowi udzielającemu pomocy oświadczenia o spełnieniu warunków, o których mowa w rozporządzeniu, odnoszących się do dopuszczalności udzielenia pomocy publicznej. Pracodawca ma także obowiązek przedstawiania szczegółowej dokumentacji kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą.

§ 20.[Stosowanie przepisów rozporządzenia] Przepisy § 9-19 mają zastosowanie do beneficjentów pomocy w rozumieniu ustawy o pomocy publicznej.

§ 22.[Brak wymogu reintegracji zawodowej i społecznej] W przypadku organizowania robót publicznych na podstawie art. 140 ustawy nie stosuje się wymogu reintegracji zawodowej i społecznej, o którym mowa w przepisach o zatrudnieniu socjalnym.

§ 23.[Wejście w życie] [6] Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.²⁾