§ 1.[1] Rozporządzenie określa szczegółowe warunki udzielania przedsiębiorcom, w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807, z późn. zm.), prowadzącym zakłady pracy chronionej, pomocy, o której mowa w art. 26a ust. 5 pkt 2 i art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, oraz art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych”, w ramach pomocy de minimis, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 69/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy w ramach zasady de minimis (Dz.Urz. WE L 10 z 13.01.2001).

§ 4.[2] Pomoc może być przeznaczona na finansowanie następujących rodzajów wydatków:

1) tworzenie, modernizację, remont i utrzymanie bazy:

a) rehabilitacyjnej, w szczególności przychodni, gabinetów fizjoterapii,

b) socjalnej, w szczególności internatów, hoteli, stołówek,

c) wypoczynkowej;

2) przygotowanie stanowisk pracy, w szczególności na:

a) zakup i modernizację maszyn i urządzeń do indywidualnych potrzeb wynikających z psychofizycznych możliwości osób niepełnosprawnych,

b) finansowanie robót budowlanych, w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, dotyczących obiektów budowlanych ujętych w ewidencji bilansowej zakładu, mających na celu poprawę warunków pracy i rehabilitacji osób niepełnosprawnych, proporcjonalnie do przewidywanej liczby stanowisk pracy osób niepełnosprawnych w tym obiekcie, pod warunkiem:

- utrzymania w nim przewidywanego poziomu zatrudnienia osób niepełnosprawnych przez okres co najmniej trzech lat od dnia odbioru obiektu budowlanego,

- ich realizacji zgodnie z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wymaganiami ergonomii,

c) wyposażenie i dostosowanie pomieszczeń zakładu pracy chronionej stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności pracowników,

d) finansowanie części kosztów wprowadzania nowoczesnych technologii i prototypowych wzorów oraz programów organizacyjnych proporcjonalnie do liczby zatrudnionych osób niepełnosprawnych w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy;

3) dostosowanie miejsca pracy i stanowiska pracy do potrzeb wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności;

4) szkolenie i przekwalifikowanie w celu nabycia lub podnoszenia kwalifikacji zawodowych;

5) dowożenie do pracy i z pracy osób niepełnosprawnych mających trudności w korzystaniu z publicznych środków transportu, w tym koszty zakupu samochodów do przewozu tych osób;

6) wynagrodzenie osoby sprawującej opiekę nad uczestnikami programu rehabilitacji oraz członków komisji rehabilitacyjnej zgodnie z odrębnymi przepisami;

7) organizację turnusów rehabilitacyjnych i usprawniających;

8) działalność sportową, rekreacyjną i turystyczną;

9) wspólne zadania pracodawców prowadzących zakłady pracy chronionej z zakresu rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej osób niepełnosprawnych, na których realizację pracodawcy mogą przeznaczyć do 10 % środków zakładowego funduszu rehabilitacji, w szczególności na:

a) tworzenie i modernizację infrastruktury rehabilitacyjno-socjalnej,

b) przedsięwzięcia inwestycyjne,

c) badania i analizy rynku pracy osób niepełnosprawnych;

10) zapewnienie podstawowej i specjalistycznej opieki medycznej oraz poradnictwa i usług rehabilitacyjnych;

11) dodatkowe wynagrodzenie pracowników za znajomość i posługiwanie się językiem migowym oraz wynagrodzenie lektorów dla pracowników niewidomych;

12) inne, ponoszone w ramach indywidualnych programów rehabilitacji pracowników niepełnosprawnych.

§ 5.[3] Intensywność pomocy wynosi do 100 % poniesionych wydatków, o których mowa w § 4, przy czym zwolnienia, o których mowa w art. 31 ust. 1 ustawy i art. 38 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą być przeznaczone na pokrycie tych wydatków w wysokości nieprzekraczającej 81 % wartości tych zwolnień.