W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 5 października 1973 r. została sporządzona w Monachium Konwencja o udzielaniu patentów europejskich, zmieniona aktem zmieniającym artykuł 63 Konwencji z dnia 17 grudnia 1991 r. oraz decyzjami Rady Administracyjnej Europejskiej Organizacji Patentowej z dnia 21 grudnia 1978 r., 13 grudnia 1994 r., 20 października 1995 r., 5 grudnia 1996 r. oraz 10 grudnia 1998 r., wraz z Protokołami stanowiącymi jej integralną część, a w dniu 29 listopada 2000 r. podpisany został w Monachium Akt rewidujący^*) Konwencję o udzielaniu patentów europejskich, w następującym brzmieniu:

Przekład

KONWENCJA

o udzielaniu patentów europejskich (Konwencja o patencie europejskim) z dnia 5 października 1973 r.,

zmieniona aktem zmieniającym art. 63 Konwencji z dnia 17 grudnia 1991 r. oraz decyzjami Rady Administracyjnej Europejskiej Organizacji Patentowej z dnia 21 grudnia 1978 r., 13 grudnia 1994 r., 20 października 1995 r., 5 grudnia 1996 r. oraz 10 grudnia 1998 r.

Preambuła

Umawiające się państwa,

pragnąc umocnić współpracę między państwami Europy w dziedzinie ochrony wynalazków,

pragnąc, aby w tych państwach taka ochrona mogła być uzyskiwana za pomocą jednej procedury udzielania patentów i poprzez ustanowienie pewnych jednolitych zasad rządzących tak udzielonymi patentami,

pragnąc zawrzeć w tym celu konwencję powołującą Europejską Organizację Patentową i stanowiącą porozumienie szczególne w rozumieniu art. 19 Konwencji o ochronie własności przemysłowej, podpisanej w Paryżu dnia 20 marca 1883 r. i po raz ostatni zmienionej dnia 14 lipca 1967 r., oraz układ o patencie regionalnym w rozumieniu art. 45 ust. 1 Układu o współpracy patentowej z dnia 19 czerwca 1970 r.,

uzgodniły następujące postanowienia:

CZĘŚĆ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE I ORGANIZACYJNE

Rozdział I

Postanowienia ogólne

Artykuł 1

Europejskie prawo o udzielaniu patentów

[1] Niniejszym ustanawia się wspólny dla umawiających się państw system prawa o udzielaniu patentów.

Artykuł 2

Patent europejski

(1) Patenty udzielone na mocy niniejszej konwencji noszą nazwę patentów europejskich.

(2) Patent europejski posiada w każdym umawiającym się państwie, dla którego został udzielony, ten sam skutek i podlega tym samym warunkom, co patent krajowy udzielony przez to państwo, chyba że niniejsza konwencja stanowi inaczej.

Artykuł 3

Skutek terytorialny

Można wnosić o udzielenie patentu europejskiego dla jednego lub kilku umawiających się państw.

Artykuł 4

Europejska Organizacja Patentowa

(1) Niniejsza konwencja ustanawia Europejską Organizację Patentową, zwaną dalej „Organizacją”. Posiada ona autonomię administracyjną i finansową.

(2) Organami Organizacji są:

(a) Europejski Urząd Patentowy;

(b) Rada Administracyjna.

(3) Zadaniem Organizacji jest udzielanie patentów europejskich. Zadanie to realizuje Europejski Urząd Patentowy nadzorowany przez Radę Administracyjną.

Artykuł 4a

Konferencja ministrów umawiających się państw

[2] Konferencja ministrów umawiających się państw, którzy odpowiadają za sprawy dotyczące patentów, zbiera się co najmniej raz na pięć lat w celu przedyskutowania kwestii dotyczących Organizacji oraz europejskiego systemu patentowego.

Rozdział II

Europejska Organizacja Patentowa

Artykuł 5

Status prawny

(1) Organizacja posiada osobowość prawną.

(2) W każdym umawiającym się państwie Organizacja korzysta ze zdolności prawnej w najszerszym zakresie przyznawanym osobom prawnym zgodnie z prawem krajowym tego państwa; może ona w szczególności nabywać lub zbywać majątek ruchomy i nieruchomy oraz może być stroną w procesie sądowym.

(3) Organizację reprezentuje prezes Europejskiego Urzędu Patentowego.

Artykuł 6

Siedziba

(1) Organizacja ma swoją siedzibę w Monachium.

(2) Europejski Urząd Patentowy jest tworzony w Monachium. Posiada oddział w Hadze.

Artykuł 7

Biura Europejskiego Urzędu Patentowego

W celu zapewnienia informacji i łączności można na mocy decyzji Rady Administracyjnej powołać w razie potrzeby biura Europejskiego Urzędu Patentowego w umawiających się państwach i przy organizacjach międzyrządowych z dziedziny własności przemysłowej, pod warunkiem uzyskania zgody zainteresowanego umawiającego się państwa lub organizacji.

Artykuł 8

Przywileje i immunitety

Protokół o przywilejach i immunitetach, stanowiący załącznik do niniejszej konwencji, określa warunki, na jakich Organizacja, członkowie Rady Administracyjnej, pracownicy Europejskiego Urzędu Patentowego oraz inne osoby wymienione w tym protokole jako biorące udział w pracach Organizacji korzystają na terytorium każdego umawiającego się państwa z przywilejów i immunitetów niezbędnych do wykonywania swoich obowiązków.

Artykuł 9

Odpowiedzialność

(1) Zobowiązanie umowne Organizacji podlega prawu mającemu zastosowanie do danej umowy.

(2) Zobowiązanie pozaumowne Organizacji wynikające ze szkody spowodowanej przez nią lub przez pracowników Europejskiego Urzędu Patentowego podczas wykonywania ich obowiązków podlega przepisom prawa Republiki Federalnej Niemiec. Jeżeli szkoda spowodowana jest przez oddział w Hadze albo biuro lub pracowników tam zatrudnionych, stosuje się przepisy prawa umawiającego się państwa, w którym znajduje się ten oddział lub biuro.

(3) Odpowiedzialność osobistą pracowników Europejskiego Urzędu Patentowego wobec Organizacji ustala Regulamin pracowniczy lub warunki zatrudnienia.

(4) Sądami właściwymi do rozstrzygania sporów wynikających z przepisów ust. 1 i 2 są:

(a) dla sporów z ust. 1, właściwe dla tego rodzaju spraw – sądy Republiki Federalnej Niemiec, o ile zawarta między stronami umowa nie wskazuje sądów innego państwa;

(b) dla sporów wynikających z ust. 2, albo właściwe dla tego rodzaju spraw – sądy Republiki Federalnej Niemiec, albo właściwe dla tego rodzaju spraw sądy państwa, w którym znajduje się oddział lub biuro.

Rozdział III

Europejski Urząd Patentowy

Artykuł 10

Kierownictwo

(1) Europejskim Urzędem Patentowym kieruje prezes, który odpowiada za swoją działalność przed Radą Administracyjną.

(2) W tym celu prezes pełni w szczególności następujące funkcje i posiada następujące uprawnienia:

(a) podejmuje niezbędne kroki w celu zapewnienia funkcjonowania Europejskiego Urzędu Patentowego, włącznie z zatwierdzaniem wewnętrznych instrukcji administracyjnych i publikowaniem informacji do publicznej wiadomości;

(b) określa, o ile konwencja nie zawiera przepisów w tym względzie, które zadania mają być realizowane w Europejskim Urzędzie Patentowym w Monachium, a które w jego oddziale w Hadze;

(c) może przedłożyć Radzie Administracyjnej projekt zmiany niniejszej konwencji oraz projekt przepisów o charakterze ogólnym lub decyzji, które wchodzą w zakres kompetencji Rady Administracyjnej;

(d) przygotowuje i realizuje budżet oraz budżet korygujący lub uzupełniający;

(e) każdego roku przedkłada Radzie Administracyjnej sprawozdanie z zarządu;

(f) sprawuje władzę zwierzchnią nad personelem;

(g) z zastrzeżeniem postanowień art. 11 mianuje i awansuje pracowników;

(h) sprawuje władzę dyscyplinarną nad pracownikami, z wyjątkiem pracowników, o których mowa w art. 11, oraz może występować do Rady Administracyjnej z wnioskiem o postępowanie dyscyplinarne w stosunku do pracowników, o których mowa w art. 11 ust. 2 i 3;

(i) może delegować swoje obowiązki i uprawnienia.

(3) Prezes wspomagany jest przez kilku wiceprezesów. Jeśli prezes jest nieobecny lub niezdolny do pełnienia obowiązków, zastępuje go jeden z wiceprezesów zgodnie z procedurą ustaloną przez Radę Administracyjną.

Artykuł 11

Mianowanie wyższych rangą pracowników

[3] (1) Prezes Europejskiego Urzędu Patentowego powoływany jest decyzją Rady Administracyjnej.

(2) Wiceprezesi powoływani są decyzją Rady Administracyjnej po zasięgnięciu opinii prezesa Europejskiego Urzędu Patentowego.

(3) Członkowie Komisji Odwoławczych i Rozszerzonej Komisji Odwoławczej, włącznie z przewodniczącymi, powoływani są decyzją Rady Administracyjnej na wniosek prezesa Europejskiego Urzędu Patentowego. Mogą oni być ponownie powołani decyzją Rady Administracyjnej po zasięgnięciu opinii prezesa Europejskiego Urzędu Patentowego.

(4) Rada Administracyjna sprawuje władzę dyscyplinarną w stosunku do pracowników, o których mowa w ust. 1–3.

(5) Rada Administracyjna, po zasięgnięciu opinii prezesa Europejskiego Urzędu Patentowego, może również powołać na członków Rozszerzonej Komisji Odwoławczej członków sądów krajowych lub organów quasi-sądowych umawiających się państw, posiadających kwalifikacje prawnicze, którzy mogą kontynuować swoje czynności sędziowskie na szczeblu krajowym. Członków tych powołuje się na okres trzech lat z możliwością ponownego powołania.

Artykuł 12

Obowiązki urzędowe

Pracownicy Europejskiego Urzędu Patentowego, nawet po rozwiązaniu umowy o pracę, zobowiązani są zarówno do nieujawniania, jak i do niewykorzystywania informacji, które ze względu na swój charakter stanowią tajemnicę zawodową.

Artykuł 13

Spory pomiędzy Organizacją a pracownikami Europejskiego Urzędu Patentowego

(1) Pracownicy oraz byli pracownicy Europejskiego Urzędu Patentowego lub ich następcy prawni mogą, w przypadku sporów z Europejską Organizacją Patentową, zwracać się do Trybunału Administracyjnego Międzynarodowej Organizacji Pracy stosownie do Statutu Trybunału oraz w granicach i z zastrzeżeniem warunków ustalonych w Regulaminie pracowniczym dla pracowników stałych lub ustalonych w Regulaminie systemu emerytalnego albo wynikających z warunków zatrudnienia innych pracowników.

(2) Odwołanie jest dopuszczalne tylko wtedy, jeśli zainteresowany wykorzystał wszystkie inne środki odwoławcze dostępne, zależnie od okoliczności, na podstawie Regulaminu pracowniczego, Regulaminu systemu emerytalnego albo warunków zatrudnienia.

Artykuł 14

Języki obowiązujące w Europejskim Urzędzie Patentowym, języki europejskich zgłoszeń patentowych oraz innych dokumentów

[4] (1) Językami urzędowymi obowiązującymi w Europejskim Urzędzie Patentowym są angielski, francuski i niemiecki.

(2) Europejskie zgłoszenie patentowe dokonywane jest w jednym z języków urzędowych lub, jeśli zostało dokonane w innym języku, zostaje przetłumaczone na jeden z języków urzędowych zgodnie z Regulaminem wykonawczym. Tłumaczenie to można uzgadniać z oryginalnym tekstem zgłoszenia w trakcie całego postępowania przed Europejskim Urzędem Patentowym. Jeśli wymagane tłumaczenie nie zostanie złożone w terminie, zgłoszenie uważa się za wycofane.

(3) Język urzędowy Europejskiego Urzędu Patentowego, w którym dokonano europejskiego zgłoszenia patentowego, lub na który zgłoszenie to zostało przetłumaczone, jest językiem stosowanym we wszystkich postępowaniach przed Europejskim Urzędem Patentowym, o ile Regulamin wykonawczy nie stanowi inaczej.

(4) Osoby fizyczne lub osoby prawne posiadające miejsce zamieszkania albo główną siedzibę firmy w umawiającym się państwie, którego językiem urzędowym jest język inny niż angielski, francuski lub niemiecki, oraz obywatele tego państwa zamieszkujący za granicą, mogą składać dokumenty, które należy złożyć w określonym terminie, w języku urzędowym tego państwa. Niemniej jednak, składają oni tłumaczenie na jeden z języków urzędowych Europejskiego Urzędu Patentowego zgodnie z Regulaminem wykonawczym. Jeśli jakikolwiek dokument, niebędący częścią składową europejskiego zgłoszenia patentowego, zostanie złożony w innym języku niż przewidziany lub jeśli jakiekolwiek wymagane tłumaczenie zostanie złożone po terminie, dokument uważa się za nie złożony.

(5) Europejskie zgłoszenia patentowe publikuje się w języku postępowania.

(6) Opisy patentów europejskich publikuje się w języku postępowania i zawierają one tłumaczenie zastrzeżeń na dwa pozostałe języki urzędowe Europejskiego Urzędu Patentowego.

(7) W trzech językach urzędowych Europejskiego Urzędu Patentowego publikuje się:

(a) Europejski Biuletyn Patentowy;

(b) Dziennik Urzędowy Europejskiego Urzędu Patentowego.

(8) Wpisy do Europejskiego Rejestru Patentowego dokonywane są w trzech językach urzędowych Europejskiego Urzędu Patentowego W przypadku wątpliwości wiarygodny jest wpis w języku postępowania.

Artykuł 15

Wydziały, przed którymi toczy się postępowanie

Do prowadzenia postępowań ustanowionych niniejszą konwencją w Europejskim Urzędzie Patentowym utworzone zostają:

(a) Sekcja Zgłoszeń;

(b) Wydziały Poszukiwań;

(c) Wydziały Badań;

(d) Wydziały ds. Sprzeciwów;

(e) Wydział Prawny;

(f) Komisje Odwoławcze;

(g) Rozszerzona Komisja Odwoławcza.

Artykuł 16

Sekcja Zgłoszeń

[5] Sekcja Zgłoszeń odpowiada za prowadzenie badania bezpośrednio po dokonaniu zgłoszenia oraz badania pod względem formalnym europejskich zgłoszeń patentowych.

Artykuł 17

Wydziały Poszukiwań

[6] Wydziały Poszukiwań odpowiadają za sporządzanie sprawozdań z poszukiwania europejskiego.

Artykuł 18

Wydziały Badań

[7] (1) Wydziały Badań odpowiadają za prowadzenie badania europejskich zgłoszeń patentowych.

(2) Wydział Badań składa się z trzech ekspertów o specjalności technicznej. Niemniej jednak, zgodnie z ogólną zasadą, do chwili podjęcia ostatecznej decyzji, prowadzenie badania powierza się jednemu członkowi tego Wydziału. Postępowanie ustne prowadzone jest przed samym Wydziałem Badań. Jeśli Wydział Badań uważa, że wymaga tego charakter decyzji, zostaje poszerzony o dodatkowego eksperta o kwalifikacjach prawniczych. W przypadku równego podziału głosów decyduje głos Przewodniczącego Wydziału.

Artykuł 19

Wydziały ds. Sprzeciwów

(1) Wydział ds. Sprzeciwów odpowiada za rozpatrywanie sprzeciwów wobec każdego patentu europejskiego.

(2) Wydział ds. Sprzeciwów składa się z trzech ekspertów o specjalności technicznej, z których co najmniej dwóch nie brało udziału w postępowaniu o udzielenie patentu, którego dotyczy sprzeciw. Ekspert, który brał udział w postępowaniu o udzielenie tego patentu europejskiego, nie może być przewodniczącym. Przed podjęciem ostatecznej decyzji w sprawie sprzeciwu Wydział ds. Sprzeciwów może powierzyć zbadanie sprzeciwu jednemu ze swoich członków. Postępowanie ustne prowadzone jest przed samym Wydziałem ds. Sprzeciwów. Jeśli Wydział ds. Sprzeciwów uważa, że wymaga tego charakter decyzji rozszerza swój skład o dodatkowego eksperta o kwalifikacjach prawniczych, który nie brał udziału w postępowaniu o udzielenie tego patentu. W przypadku równego podziału głosów, decyduje głos przewodniczącego Wydziału.

Artykuł 20

Wydział Prawny

(1) Wydział Prawny odpowiada za decyzje dotyczące wpisów w Rejestrze Patentów Europejskich oraz dotyczące wpisu na listę zawodowych pełnomocników i skreślenia z tej listy.

(2) Decyzje Wydziału Prawnego podejmowane są przez jednego członka Wydziału posiadającego kwalifikacje prawnicze.

Artykuł 21

Komisje Odwoławcze

[8] (1) Komisje Odwoławcze odpowiadają za rozpatrywanie odwołań od decyzji Sekcji Zgłoszeń, Wydziałów Badań, Wydziałów ds. Sprzeciwów oraz Wydziału Prawnego.

(2) Odwołania od decyzji Sekcji Zgłoszeń lub Wydziału Prawnego rozpatruje Komisja Odwoławcza w składzie trzech członków posiadających kwalifikacje prawnicze.

(3) Odwołania od decyzji Wydziału Badań rozpatruje Komisja Odwoławcza w składzie:

(a) dwóch członków posiadających kwalifikacje techniczne i jednego członka posiadającego kwalifikacje prawnicze, jeżeli decyzja dotyczy odrzucenia europejskiego zgłoszenia patentowego albo udzielenia, ograniczenia lub unieważnienia patentu europejskiego i została podjęta przez Wydział Badań w składzie mniejszym niż czterech członków;

(b) trzech członków posiadających kwalifikacje techniczne i dwóch członków posiadających kwalifikacje prawnicze, jeżeli decyzja została podjęta przez Wydział Badań w składzie czterech członków albo jeżeli Komisja Odwoławcza uważa, że wymaga tego charakter odwołania,

(c) trzech członków posiadających kwalifikacje prawnicze we wszystkich pozostałych przypadkach.

(4) Odwołania od decyzji Wydziału ds. Sprzeciwów rozpatruje Komisja Odwoławcza w składzie:

(a) dwóch członków posiadających kwalifikacje techniczne i jednego członka posiadającego kwalifikacje prawnicze, jeżeli decyzja została podjęta przez Wydział ds. Sprzeciwów w składzie trzech członków;

(b) trzech członków posiadających kwalifikacje techniczne i dwóch członków posiadających kwalifikacje prawnicze, jeżeli decyzja została podjęta przez Wydział ds. Sprzeciwów w składzie czterech członków albo jeżeli Komisja Odwoławcza uważa, że wymaga tego charakter odwołania.

Artykuł 22

Rozszerzona Komisja Odwoławcza

[9] (1) Rozszerzona Komisja Odwoławcza odpowiada za:

(a) rozstrzyganie kwestii prawnych skierowanych do niej przez Komisje Odwoławcze;

(b) wydawanie opinii w kwestiach prawnych skierowanych do niej przez prezesa Europejskiego Urzędu Patentowego na podstawie art. 112;

(c) rozstrzyganie wniosków o zbadanie decyzji Komisji Odwoławczych na podstawie art. 112a.

(2) W postępowaniach, o których mowa w ust. 1 (a) i (b), Rozszerzona Komisja Odwoławcza składa się z pięciu członków posiadających kwalifikacje prawnicze i dwóch członków posiadających kwalifikacje techniczne. W postępowaniu, o którym mowa w ust. 1 (c), Rozszerzona Komisja Odwoławcza składa się z trzech lub pięciu członków zgodnie z ustaleniami w Regulaminie wykonawczym. We wszystkich postępowaniach przewodniczącym jest członek posiadający kwalifikacje prawnicze.

Artykuł 23

Niezawisłość członków Komisji

[10] (1) Członków Rozszerzonej Komisji Odwoławczej oraz Komisji Odwoławczych powołuje się na okres pięciu lat i w ciągu lego okresu nie mogą zostać odwołani ze swojego stanowiska, chyba że istnieją poważne powody takiego odwołania i Rada Administracyjna na wniosek Rozszerzonej Komisji Odwoławczej podejmie decyzję z takim skutkiem. Niezależnie od postanowień pierwszego zdania, kadencja członków Komisji kończy się, jeśli złożą oni rezygnację albo przejdą na emeryturę zgodnie z Regulaminem pracowniczym dla pracowników starych Europejskiego Urzędu Patentowego.

(2) Członkowie Komisji nie mogą być członkami Sekcji Zgłoszeń, Wydziałów Badań, Wydziałów ds. Sprzeciwów lub Wydziału Prawnego.

(3) Członkowie Komisji w swoich decyzjach nie są związani żadnymi wytycznymi i przestrzegają jedynie przepisów niniejszej Konwencji.

(4) Zasady proceduralne Komisji Odwoławczych i Rozszerzonej Komisji Odwoławczej zostają przyjęte zgodnie z przepisami Regulaminu wykonawczego. Zasady podlegają zatwierdzeniu przez Radę Administracyjną.

Artykuł 24

Wyłączenie i sprzeciw

(1) Członkowie Komisji Odwoławczych lub Rozszerzonej Komisji Odwoławczej nie mogą brać udziału w postępowaniu odwoławczym, jeśli mają w nim jakikolwiek interes osobisty, jeśli poprzednio występowali w charakterze przedstawicieli jednej ze stron albo jeśli brali udział w podejmowaniu decyzji będącej przedmiotem odwołania.

(2) Jeśli z któregokolwiek powodu wymienionego w ust. 1 bądź z innej przyczyny członek Komisji Odwoławczej lub Rozszerzonej Komisji Odwoławczej uważa, że nie powinien brać udziału w postępowaniu odwoławczym, informuje o tym Komisję.

(3) Każda ze stron może z przyczyn wymienionych w ust. 1 bądź w przypadku podejrzenia o stronniczość wnieść o wyłączenie członków Komisji Odwoławczej lub Rozszerzonej Komisji Odwoławczej. Wniosek o wyłączenie nie jest dopuszczalny, jeśli strona, będąc świadoma istnienia powodów do wyłączenia, podjęła środki procesowe. Narodowość członków nie może stanowić podstawy wniosku o wyłączenie.

(4) Komisje Odwoławcze i Rozszerzona Komisja Odwoławcza podejmują decyzje w sprawach określonych w ust. 2 i 3 bez udziału członka, którego dotyczy wyłączenie. W celu podjęcia takiej decyzji, członka, co do którego złożono wniosek o wyłączenie, zastępuje jego zastępca.

Artykuł 25

Opinia techniczna

Europejski Urząd Patentowy zobowiązany jest, na wniosek właściwego sądu krajowego rozpatrującego sprawę o naruszenie lub unieważnienie, wydać, po wniesieniu odpowiedniej opłaty, opinię techniczną dotyczącą patentu europejskiego będącego przedmiotem sprawy sądowej. Wydawanie takich opinii leży w gestii Wydziału Badań.

Rozdział IV

Rada Administracyjna

Artykuł 26

Członkostwo

(1) Rada Administracyjna składa się z przedstawicieli umawiających się państw i ich zastępców. Każde umawiające się państwo ma prawo do wyznaczenia do Rady Administracyjnej jednego przedstawiciela i jednego jego zastępcy.

(2) Członkowie Rady Administracyjnej mogą być wspomagani przez doradców lub ekspertów, z zastrzeżeniem postanowień zawartych w przepisach proceduralnych tej Rady.

Artykuł 27

Przewodnictwo

(1) Rada Administracyjna wybiera przewodniczącego i wiceprzewodniczącego spośród przedstawicieli umawiających się państw i ich zastępców. W przypadku gdy przewodniczący nie może wykonywać swoich funkcji, zastępuje go z urzędu wiceprzewodniczący.

(2) Kadencja przewodniczącego i wiceprzewodniczącego trwa trzy lata. Kadencja może zostać przedłużona.

Artykuł 28

Kolegium

(1) Jeżeli jest co najmniej osiem umawiających się państw, Rada Administracyjna może utworzyć Kolegium złożone z pięciu członków.

(2) Przewodniczący i wiceprzewodniczący Rady Administracyjnej są z urzędu członkami Kolegium; pozostali trzej członkowie wybierani są przez Radę Administracyjną.

(3) Kadencja członków wybranych przez Radę Administracyjną wynosi trzy lata. Nie można zostać wybranym na kolejną kadencję.

(4) Kolegium wykonuje obowiązki powierzone mu przez Radę Administracyjną zgodnie z przepisami proceduralnymi Rady.

Artykuł 29

Posiedzenia

(1) Posiedzenia Rady Administracyjnej zwołuje przewodniczący.

(2) W obradach Rady Administracyjnej bierze udział prezes Europejskiego Urzędu Patentowego.

(3) Raz do roku odbywa się posiedzenie zwyczajne Rady Administracyjnej. Dodatkowo Rada Administracyjna zbiera się z inicjatywy przewodniczącego lub na wniosek jednej trzeciej umawiających się państw.

(4) Obrady Rady Administracyjnej przebiegają na podstawie porządku obrad i odbywają się zgodnie z jej przepisami proceduralnymi.

(5) Wstępny porządek obrad obejmuje każdą kwestię, o której włączenie wnioskowało którekolwiek z umawiających się państw zgodnie z przepisami proceduralnymi.

Artykuł 30

Udział obserwatorów

(1) Światowa Organizacja Własności Intelektualnej reprezentowana jest na posiedzeniach Rady Administracyjnej zgodnie z postanowieniami porozumienia, które zostanie zawarte pomiędzy Europejską Organizacją Patentową a Światową Organizacją Własności Intelektualnej.

(2) Każda inna organizacja międzyrządowa zobowiązana do wprowadzania w życie procedur międzynarodowych w dziedzinie patentowej, z którą Organizacja zawarła porozumienie, jest reprezentowana na posiedzeniach Rady Administracyjnej zgodnie z postanowieniami zawartymi w takim porozumieniu.

(3) Wszelkie inne organizacje międzyrządowe i międzynarodowe organizacje pozarządowe, prowadzące działalność mieszczącą się w obszarze zainteresowań Organizacji, mogą zostać zaproszone przez Radę Administracyjną do wzięcia udziału w jej posiedzeniach w trakcie dyskusji nad sprawami będącymi przedmiotem obopólnych zainteresowań.

Artykuł 31

Języki obowiązujące w Radzie Administracyjnej

(1) Obrady Rady Administracyjnej prowadzone są w językach: angielskim, francuskim i niemieckim.

(2) Dokumenty przedkładane Radzie Administracyjnej i protokoły z jej obrad sporządzane są w trzech językach wymienionych w ust. 1.

Artykuł 32

Personel, pomieszczenia i wyposażenie

Europejski Urząd Patentowy przekazuje do dyspozycji Rady Administracyjnej oraz każdego organu przez nią utworzonego personel, pomieszczenia i wyposażenie, które mogą być im niezbędne do wypełniania obowiązków.

Artykuł 33

Kompetencje Rady Administracyjnej w określonych sprawach

[11] (1) Rada Administracyjna uprawniona jest do zmiany następujących postanowień:

(a) terminów ustalonych w niniejszej Konwencji;

(b) części II – VIII oraz X niniejszej Konwencji w celu dostosowania ich do umowy międzynarodowej dotyczącej patentów albo aktów prawnych Wspólnoty Europejskiej dotyczących patentów;

(c) regulaminu wykonawczego.

(2) Rada Administracyjna uprawniona jest, stosownie do niniejszej Konwencji, do przyjmowania lub zmiany następujących postanowień:

(a) regulaminu finansowego;

(b) regulaminu pracowniczego dla pracowników stałych- oraz warunków zatrudnienia pozostałych pracowników Europejskiego Urzędu Patentowego, siatki płac dla pracowników stałych i pozostałych pracowników, a także charakteru i zasad przydzielania wszystkich dodatkowych świadczeń;

(c) regulaminu systemu emerytalnego oraz stosownych podwyżek istniejących emerytur odpowiednio do wzrostu wynagrodzeń;

(d) zasad dotyczących opłat;

(e) przepisów proceduralnych Rady.

(3) Niezależnie od postanowień art. 18 ust. 2, Rada Administracyjna, kierując się własnym doświadczeniem, uprawniona jest do podjęcia decyzji, że przy pewnych rodzajach spraw Wydziały Badań składają się z jednego eksperta posiadającego kwalifikacje techniczne. Decyzja taka może zostać uchylona.

(4) Rada Administracyjna uprawniona jest do upoważnienia prezesa Europejskiego Urzędu Patentowego do prowadzenia negocjacji oraz do zawierania, za jej zgodą, porozumień w imieniu Europejskiej Organizacji Patentowej z państwami, organizacjami międzyrządowymi i ośrodkami dokumentacji utworzonymi na mocy porozumień z tymi organizacjami.

(5) Rada Administracyjna nie może podejmować, na mocy ust. 1 (b), decyzji dotyczących:

– umów międzynarodowych, zanim te umowy wejdą w życie;

– aktów prawnych Wspólnoty Europejskiej, zanim wejdą one w życie albo, jeśli taki akt prawny przewiduje okres do jego wprowadzenia, zanim upłynie ten okres.

Artykuł 34

Prawo do głosowania

(1) Prawo do głosowania w Radzie Administracyjnej zastrzeżone jest dla umawiających się państw.

(2) Z zastrzeżeniem stosowania postanowień art. 36 każde umawiające się państwo posiada jeden głos.

Artykuł 35

Zasady głosowania

[12] (1) Rada Administracyjna podejmuje decyzje, z wyjątkiem tych, o których mowa w ust. 2 i 3, zwykła większością głosów umawiających się państw reprezentowanych i głosujących.

(2) Większość trzech czwartych głosów umawiających się państw reprezentowanych i głosujących wymagana jest do podejmowania tych decyzji, do podjęcia których Rada Administracyjna została upoważniona na podstawie art. 7, art. 11 ust. 1, art. 33 ust. 1 (a) i (c) oraz ust. 2 do 4, art. 39 ust. 1, art. 40 ust. 2 i 4, art. 46, art. 134a, art. 149a ust. 2, art. 152, art. 153 ust. 7, art. 166 i art. 172.

(3) Jednomyślność umawiających się państw głosujących wymagana jest do podejmowania tych decyzji, do podjęcia których Rada Administracyjna została upoważniona na podstawie art. 33 ust. 1 (b). Rada Administracyjna podejmuje takie decyzje jedynie wówczas, gdy reprezentowane są wszystkie umawiające się państwa. Decyzja podjęta na podstawie art. 33 ust. 1 (b) nie wchodzi w życie, jeśli jakieś umawiające się państwo oświadczy w ciągu dwunastu miesięcy od daty decyzji, że nie chce być związane taką decyzją.

(4) Wstrzymania się od głosowania nie uważa się za oddanie głosu.

Artykuł 36

Ważenie głosów

(1) Dla przyjęcia lub zmiany zasad dotyczących opłat i jeśli wkład finansowy wnoszony przez umawiające się państwa miałby przez to ulec zwiększeniu, dla przyjęcia budżetu Organizacji i budżetu korygującego lub uzupełniającego, każde umawiające się państwo może domagać się, po pierwszym głosowaniu, w którym każde umawiające się państwo dysponuje jednym głosem, i niezależnie od wyniku tego głosowania, niezwłocznego przeprowadzenia drugiego głosowania, w którym głosy przydzielone będą państwom zgodnie z ust. 2. Decyzja zostanie podjęta na podstawie wyniku tego drugiego głosowania.

(2) Liczbę głosów, jaką dysponuje każde umawiające się państwo w drugim głosowaniu, oblicza się następująco:

(a) procent uzyskany dla każdego umawiającego się państwa w odniesieniu do podziału stosowanego dla nadzwyczajnych wkładów finansowych zgodnie z art. 40 ust. 3 i 4 mnoży się przez ilość umawiających się państw i dzieli przez pięć;

(b) uzyskaną w ten sposób liczbę głosów zaokrągla się w górę do następnej liczby całkowitej;

(c) do tej liczby dodaje się pięć dodatkowych głosów;

(d) niemniej jednak, żadne umawiające się państwo nie może posiadać więcej niż trzydzieści głosów.

Rozdział V

Przepisy finansowe

Artykuł 37

Finansowanie budżetowe

[13] Budżet Organizacji finansowany jest:

(a) ze środków własnych Organizacji;

(b) z wpłat dokonywanych przez umawiające się państwa z tytułu opłat za utrzymanie w mocy patentów europejskich w tych państwach;

(c) gdy jest to niezbędne, z nadzwyczajnych wkładów finansowych wnoszonych przez umawiające się państwa;

(d) w odpowiednich przypadkach, z dochodów, o których mowa w art. 146;

(e) gdy jest to właściwe i tylko w przypadku aktywów materialnych, z pożyczek od osób trzecich, zabezpieczonych na gruncie lub budynkach;

(f) gdy jest to właściwe, z funduszy – pochodzących od osób trzecich na określone projekty.

Artykuł 38

Środki własne Organizacji

[14] Na środki własne Organizacji składają się:

(a) wszystkie dochody z opłat i innych źródeł, jak również rezerwy finansowe Organizacji;

(b) środki finansowe z Emerytalnego funduszu rezerwowego, które traktuje się jako specjalnej kategorii aktywa Organizacji, przeznaczone na wspieranie systemu emerytalnego Organizacji poprzez zapewnienie odpowiednich rezerw.

Artykuł 39

Wpłaty dokonywane przez umawiające się państwa z tytułu opłat za utrzymanie w mocy patentów europejskich

(1) Każde umawiające się państwo wpłaca do Organizacji, z tytułu każdej opłaty otrzymanej w tym państwie za utrzymanie w mocy patentu europejskiego, kwotę równą procentowi tej opłaty, który ustala Rada Administracyjna; nie przekracza on 75 % i jest jednakowy dla wszystkich umawiających się państw. Jednakże, jeśli procent ten odpowiada kwocie mniejszej niż jednolita kwota minimalna ustalona przez Radę Administracyjną, umawiające się państwo wpłaca do Organizacji tę minimalną kwotę.

(2) Każde umawiające się państwo przekazuje do Organizacji takie informacje, jakie Rada Administracyjna uważa za niezbędne do określenia wysokości należnych od niego wpłat.

(3) Terminy wymagalności tych wpłat ustala Rada Administracyjna.

(4) Jeśli wpłata nie zostanie przekazana w całości w wymagalnym terminie, wówczas umawiające się państwo płaci odsetki od pozostałej niezapłaconej kwoty.

Artykuł 40

Wysokość opłat i wpłat – nadzwyczajne wkłady finansowe

(1) Wysokość opłat, o których mowa w art. 38, oraz procent, o którym mowa w art. 39, ustala się w takiej wysokości, aby zapewnić, że wpływy z tego tytułu będą wystarczające do zrównoważenia budżetu Organizacji.

(2) Jednakże, jeśli Organizacja nie może osiągnąć równowagi budżetowej zgodnie z warunkami ustalonymi w ust. 1, umawiające się państwa przekazują do Organizacji nadzwyczajne wkłady finansowe, których wysokość na dany okres rozliczeniowy określa Rada Administracyjna.

(3) Nadzwyczajne wkłady finansowe ustala się w stosunku do każdego umawiającego się państwa na podstawie liczby zgłoszeń patentowych dokonanych w ostatnim roku, oprócz roku poprzedzającego ten, w którym niniejsza konwencja weszła w życie, i oblicza w następujący sposób:

(a) w połowie proporcjonalnie do liczby zgłoszeń patentowych dokonanych w danym umawiającym się państwie;

(b) w połowie proporcjonalnie do drugiej z kolei największej liczby zgłoszeń patentowych dokonanych w pozostałych umawiających się państwach przez osoby fizyczne lub prawne posiadające miejsce zamieszkania lub główną siedzibę firmy w danym umawiającym się państwie.

Jednakże kwoty, które mają wnieść państwa, w których liczba dokonanych zgłoszeń patentowych przekracza 25 000, traktuje się jako całość i ustala się nowy podział proporcjonalnie do całkowitej liczby zgłoszeń patentowych dokonanych w tych państwach.

(4) Jeżeli w odniesieniu do któregokolwiek umawiającego się państwa nie można ustalić stawki tej kwoty zgodnie z ust. 3, Rada Administracyjna, za zgodą tego państwa, podejmuje decyzje o jej wymiarze.

(5) Art. 39 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio do nadzwyczajnych wkładów finansowych.

(6) Nadzwyczajne wkłady finansowe zwracane są wraz z odsetkami, których stopa procentowa jest jednakowa dla wszystkich umawiających się państw. Zwroty dokonywane są w miarę możliwości zabezpieczenia na ten cel środków w budżecie; kwota zabezpieczona w ten sposób dzielona jest między umawiające się państwa zgodnie z podziałem, o którym mowa w ust. 3 i 4 powyżej.

(7) Nadzwyczajne wkłady finansowe, przekazane w jakimkolwiek okresie rozliczeniowym, zwracane są w całości przed dokonaniem zwrotu jakichkolwiek takich wkładów lub ich części przekazanych w kolejnym okresie rozliczeniowym.

Artykuł 41

Zaliczki

(1) Na wniosek prezesa Europejskiego Urzędu Patentowego umawiające się państwa wpłacają do Organizacji zaliczki na poczet wpłat i wkładów w granicach kwoty ustalonej przez Radę Administracyjną. Wysokość tych zaliczek ustala się proporcjonalnie do kwot należnych od umawiających się państw w danym okresie rozliczeniowym.

(2) Art. 39 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio do zaliczek.

Artykuł 42

Budżet

[15] (1) Organizacja posiada zrównoważony budżet. Budżet sporządza się zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami księgowości, ustalonymi w Regulaminie finansowym. W miarę potrzeb opracowuje się budżet korygujący i uzupełniający.

(2) Budżet sporządza się w jednostce obrachunkowej ustalonej w Regulaminie finansowym.

Artykuł 43

Upoważnienie do dokonywania wydatków

(1) Upoważnienie do dokonywania wydatków wpisanych do budżetu ważne jest w ciągu jednego okresu rozliczeniowego, o ile postanowienia zawarte w Regulaminie finansowym nie stanowią inaczej.

(2) Z zastrzeżeniem warunków, które ustali Regulamin finansowy, wszystkie przydziały poza wydatkami na personel, które nie zostały wydatkowane do końca okresu rozliczeniowego, mogą zostać przeniesione, ale jedynie do końca następnego okresu rozliczeniowego.

(3) Przydziały rozplanowane są według różnych tytułów w zależności od rodzaju i celu wydatku i w miarę potrzeby dalej podzielone zgodnie z Regulaminem finansowym.

Artykuł 44

Przydziały na nieprzewidziane wydatki

(1) Budżet Organizacji może zawierać przydziały na nieprzewidziane wydatki.

(2) Zużytkowanie tych przydziałów przez Organizację podlega uprzedniemu zatwierdzeniu przez Radę Administracyjną.

Artykuł 45

Okres rozliczeniowy

Okres rozliczeniowy rozpoczyna się z dniem 1 stycznia i kończy z dniem 31 grudnia.

Artykuł 46

Przygotowanie i zatwierdzenie budżetu

(1) Prezes Europejskiego Urzędu Patentowego przedkłada projekt budżetu Radzie Administracyjnej nie później niż w dacie określonej w Regulaminie finansowym.

(2) Budżet oraz budżet korygujący lub budżet uzupełniający zatwierdza Rada Administracyjna.

Artykuł 47

Budżet tymczasowy

(1) Jeśli na początku okresu rozliczeniowego budżet nie został zatwierdzony przez Radę Administracyjną, wydatki mogą być realizowane na podstawie rozliczeń miesięcznych z danego tytułu lub innego działu budżetowego, zgodnie z postanowieniami Regulaminu finansowego, w wysokości do jednej dwunastej przydziałów budżetowych z poprzedniego okresu rozliczeniowego, pod warunkiem że fundusze w ten sposób udostępnione prezesowi Europejskiego Urzędu Patentowego nie przekraczają jednej dwunastej funduszów przewidzianych w projekcie budżetu.

(2) Rada Administracyjna może, pod warunkiem przestrzegania innych postanowień ustalonych w ust. 1, upoważnić do dokonywania wydatków przekraczających jedną dwunastą funduszów.

(3) Wpłaty, o których mowa w art. 37 (b), wnosi się na zasadach tymczasowych zgodnie z warunkami określonymi w art. 39 na rok poprzedzający rok, którego dotyczy projekt budżetu.

(4) Umawiające się strony wnoszą co miesiąc, na zasadach tymczasowych i zgodnie z podziałem, o którym mowa w art. 40 ust. 3 i 4, wszelkie nadzwyczajne wkłady finansowe niezbędne do zapewnienia realizacji powyższych postanowień ust. 1 i 2. Art. 39 ust. 4 stosuje się odpowiednio do tych wkładów.

Artykuł 48

Wykonanie budżetu

(1) Za wykonanie budżetu oraz budżetu korygującego lub uzupełniającego odpowiada prezes Europejskiego Urzędu Patentowego w granicach przydzielonych funduszów.

(2) W ramach budżetu prezes Europejskiego Urzędu Patentowego może, w granicach i na warunkach ustalonych w Regulaminie finansowym, przenosić fundusze pomiędzy poszczególnymi tytułami lub działami.

Artykuł 49

Kontrola rachunków

(1) Rachunek dochodów i wydatków oraz bilans Organizacji sprawdzają w pełni niezawiśli rewidenci, powołani przez Radę Administracyjną na okres pięciu lat, który to okres można odnowić lub przedłużyć.

(2) Kontrola na podstawie rachunków, a w razie potrzeby przeprowadzana na miejscu, ustala, czy wszystkie dochody zostały uzyskane i wszystkie wydatki dokonane w sposób właściwy i zgodny z prawem oraz czy zarządzanie finansowe jest prawidłowe. Rewidenci sporządzają sprawozdanie po zakończeniu każdego okresu rozliczeniowego.

(3) Prezes Europejskiego Urzędu Patentowego każdego roku przedkłada Radzie Administracyjnej, razem ze sprawozdaniem rewidentów, zestawienie rachunkowe z poprzedniego okresu rozliczeniowego dotyczące budżetu oraz bilans przedstawiający aktywa i pasywa Organizacji.

(4) Rada Administracyjna zatwierdza roczne zestawienie rachunkowe razem ze sprawozdaniem rewidentów i udziela prezesowi Europejskiego Urzędu Patentowego absolutorium z wykonania budżetu.

Artykuł 50

Regulamin finansowy

[16] Regulamin finansowy określa w szczególności:

(a) procedurę dotyczącą sporządzania i wykonywania budżetu oraz przedkładania i kontrolowania rachunków;

(b) sposób i procedurę, według których wpłaty i wkłady finansowe przewidziane w art. 37 oraz zaliczki przewidziane w art. 41 mają być przekazywane do dyspozycji Organizacji przez umawiające się państwa;

(c) zasady dotyczące odpowiedzialności urzędników zatwierdzających i księgujących oraz system ich nadzorowania;

(d) odsetki przewidziane w art. 39, art. 40 i art. 47;

(e) sposób obliczania wkładów finansowych należnych na mocy art. 146;

(f) skład i obowiązki Komisji ds. Budżetu i Finansów, która powinna zostać utworzona przez Radę Administracyjną;

(g) ogólnie przyjęte zasady księgowości, na których opiera się budżet, i roczne sprawozdania finansowe.

Artykuł 51

Opłaty

[17] (1) Europejski Urząd Patentowy może pobierać opłaty za każdą czynność urzędową lub postępowanie prowadzone na podstawie niniejszej Konwencji.

(2) Terminy wnoszenia opłat, poza terminami ustalonymi przez niniejszą Konwencję, ustalone są w Regulaminie wykonawczym.

(3) Jeżeli Regulamin wykonawczy przewiduje wniesienie opłaty, określa również konsekwencje niewniesienia tej opłaty w terminie.

(4) Zasady dotyczące opłat określają w szczególności wysokość opłat oraz sposoby ich wnoszenia.

CZĘŚĆ II

PRAWO PATENTOWE MATERIALNE

Rozdział 1

Zdolność patentowa

Artykuł 52

Wynalazki posiadające zdolność patentową

[18] (1) Patenty europejskie udzielane są na wszelkie wynalazki we wszystkich dziedzinach techniki pod warunkiem, że są one nowe, posiadają poziom wynalazczy i nadają się do przemysłowego stosowania.

(2) Nie uważa się za wynalazki w rozumieniu ust. 1 w szczególności:

(a) odkryć, teorii naukowych i metod matematycznych;

(b) wytworów o charakterze estetycznym;

(c) schematów, zasad i metod przeprowadzania procesów myślowych, rozgrywania gier lub prowadzenia działalności gospodarczej oraz programów komputerowych;

(d) przedstawienia informacji.

(3) Postanowienia ust. 2 wykluczają zdolność patentową przedmiotu lub działalności, o których w nim mowa, jedynie o tyle, o ile europejskie zgłoszenie patentowe lub patent europejski dotyczą takiego przedmiotu lub działalności jako takich.

Artykuł 53

Wyłączenia ze zdolności patentowej

[19] Nie udziela się patentów europejskich na:

(a) wynalazki, z których korzystanie w celach komercyjnych byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami pod warunkiem, że takie korzystanie nie jest uważane za sprzeczne z nimi jedynie dlatego, że jest zabronione ustawą lub innym aktem prawnym w kilku lub we wszystkich umawiających się państwach;

(b) odmiany roślin albo rasy zwierząt lub czysto biologiczne sposoby hodowli roślin lub zwierząt; przepis ten nie ma zastosowania do sposobów mikrobiologicznych ani produktów otrzymywanych tymi sposobami;

(c) chirurgiczne lub terapeutyczne metody leczenia ludzi lub zwierząt oraz metody diagnostyczne stosowane na ludziach lub zwierzętach; przepis ten nie ma zastosowania do produktów, w szczególności do substancji lub mieszanin, stosowanych w którejkolwiek z tych metod.

Artykuł 54

Nowość

[20] (1) Wynalazek uważa się za nowy, jeśli nie jest on częścią stanu techniki.

(2) Uważa się, że stan techniki obejmuje wszystko to, co przed datą dokonania europejskiego zgłoszenia patentowego zostało udostępnione do wiadomości powszechnej w formie ustnego lub pisemnego opisu, przez zastosowanie bądź w każdy inny sposób.

(3) Ponadto, za zawartą w stanie techniki uważa się treść europejskich zgłoszeń patentowych, w takiej formie, w jakiej zostały one dokonane, których data zgłoszenia jest wcześniejsza niż data, o której mowa w ust. 1, i które zostały opublikowane z tą lub po tej dacie.

(4) Ust. 2 i 3 nie wyłączają zdolności patentowej jakiejkolwiek substancji lub mieszaniny objętej stanem techniki, stosowanej w metodzie, o której mowa w art. 53 (c), pod warunkiem, że takie zastosowanie nie jest objęte stanem techniki.

(5) Ust. 2 i 3 nie wyłączają również zdolności patentowej jakiejkolwiek substancji lub mieszaniny, o której mowa w ust. 4, stosowanej w ściśle określony sposób w jakiejkolwiek metodzie, o której mowa w art. 53 (c), pod warunkiem, że takie zastosowanie nie jest objęte stanem techniki.

Artykuł 55

Nieszkodliwe ujawnienia

(1) Dla celów art. 54 ujawnienie wynalazku nie jest brane pod uwagę, jeżeli nastąpiło nie wcześniej niż sześć miesięcy przed dokonaniem europejskiego zgłoszenia patentowego i jeżeli spowodowane było bezpośrednio lub pośrednio:

(a) oczywistym nadużyciem w stosunku do zgłaszającego lub jego poprzednika prawnego, albo

(b) faktem, że zgłaszający lub jego poprzednik prawny wystawili wynalazek na oficjalnej lub oficjalnie uznanej wystawie międzynarodowej w rozumieniu Konwencji o wystawach międzynarodowych, podpisanej w Paryżu dnia 22 listopada 1928 r. i po raz ostatni zmienionej dnia 20 listopada 1972 r.

(2) W przypadku określonym w ust. 1 (b), ust. 1 ma zastosowanie jedynie wówczas, jeżeli przy dokonywaniu zgłoszenia europejskiego zgłaszający oświadczy, że wynalazek został wystawiony na wystawie i złoży potwierdzające ten fakt zaświadczenie w terminie i na warunkach ustalonych w Regulaminie wykonawczym.

Artykuł 56

Poziom wynalazczy

Wynalazek uważa się za wykazujący poziom wynalazczy, jeżeli dla specjalisty z danej dziedziny nie wynika on w sposób oczywisty ze stanu techniki. Jeżeli stanem techniki objęte są dokumenty, o których mowa w art. 54 ust. 3, nie są one brane pod uwagę przy ocenie poziomu wynalazczego.

Artykuł 57

Przemysłowe stosowanie

Wynalazek uważany jest za nadający się do przemysłowego stosowania, jeżeli może być wytwarzany lub wykorzystywany w jakiejkolwiek gałęzi przemysłu, włącznie z rolnictwem.

Rozdział II

Osoby uprawnione do występowania o patenty europejskie i do ich uzyskania – wzmianka o twórcy

Artykuł 58

Uprawnienie do dokonania europejskiego zgłoszenia patentowego

Europejskiego zgłoszenia patentowego może dokonać każda osoba fizyczna lub prawna albo jakikolwiek organ zrównany z osobą prawną na mocy tego prawa, któremu podlega.

Artykuł 59

Większa liczba zgłaszających

Europejskie zgłoszenie patentowe może być również dokonane bądź przez współzgłaszających, bądź przez dwóch lub większą liczbę zgłaszających wyznaczających różne umawiające się państwa.

Artykuł 60

Prawo do patentu europejskiego

[21] (1) Prawo do patentu europejskiego przysługuje twórcy lub jego następcy prawnemu. Jeśli twórca jest pracownikiem, prawo do patentu europejskiego określa się zgodnie z prawem państwa, w którym pracownik ten posiada główne zatrudnienie; jeśli nie można ustalić państwa, w którym pracownik posiada główne zatrudnienie, wówczas stosuje się prawo tego państwa, w którym pracodawca ma siedzibę firmy, z którą związany jest pracownik.

(2) Jeśli wynalazku dokonały dwie lub więcej osób niezależnie od siebie, prawo do patentu europejskiego przysługuje osobie, której europejskie zgłoszenie patentowe posiada najwcześniejszą datę zgłoszenia, pod warunkiem że to pierwsze zgłoszenie zostało opublikowane.

(3) Dla celów postępowania przed Europejskim Urzędem Patentowym zgłaszający uważany jest za uprawnionego do korzystania z prawa do patentu europejskiego.

Artykuł 61

Europejskie zgłoszenia patentowe dokonane przez osoby nieuprawnione

[22] (1) Jeśli prawomocną decyzją rozstrzygnięto, że osoba inna niż zgłaszający uprawniona jest do uzyskania patentu europejskiego, może ona zgodnie z postanowieniami Regulaminu wykonawczego:

(a) kontynuować postępowanie zgłoszeniowe we własnym imieniu w miejsce zgłaszającego,

(b) dokonać nowego europejskiego zgłoszenia patentowego na ten sam wynalazek,

(c) złożyć wniosek o odrzucenie europejskiego zgłoszenia patentowego.

(2) Art. 76 ust. 1 stosuje się odpowiednio do nowego europejskiego zgłoszenia patentowego dokonanego zgodnie z ust. 1 (b).

Artykuł 62

Prawo twórcy do wymienienia go przed Europejskim Urzędem Patentowym

Twórca ma prawo wobec zgłaszającego bądź właściciela patentu europejskiego do wymieniania go jako takiego przed Europejskim Urzędem Patentowym.

Rozdział III

Skutki patentu europejskiego i europejskiego zgłoszenia patentowego

Artykuł 63

Czas trwania patentu europejskiego

(1) Czas trwania patentu europejskiego wynosi 20 lat od daty dokonania zgłoszenia.

(2) Postanowienia ust. 1 nie ograniczają prawa umawiającego się państwa do przedłużenia czasu trwania patentu europejskiego lub udzielenia odpowiedniej ochrony, która następuje bezpośrednio po upływie czasu trwania patentu na tych samych warunkach, jakie mają zastosowanie do patentów krajowych:

(a) w celu uwzględnienia stanu wojny lub podobnych sytuacji kryzysowych dotykających to państwo;

(b) jeśli przedmiotem patentu europejskiego jest produkt lub sposób wytwarzania produktu, który zanim może zostać wprowadzony na rynek tego państwa, musi zostać poddany wymaganej przez prawo administracyjnej procedurze uzyskania zezwolenia.

(3) Postanowienia ust. 2 stosuje się odpowiednio do patentów europejskich udzielonych łącznie dla grupy umawiających się państw zgodnie z art. 142.

(4) Umawiające się państwo, które zapewnia przedłużenie czasu trwania patentu lub odpowiedniej ochrony, o których mowa w ust. 2 (b), może zgodnie z porozumieniem zawartym z Organizacją powierzyć Europejskiemu Urzędowi Patentowemu zadania związane z wykonywaniem przepisów dotyczących takiego przedłużenia.

Artykuł 64

Prawa przyznane patentom europejskim

(1) Z zastrzeżeniem postanowień ust. 2 patent europejski od daty publikacji wzmianki o jego udzieleniu przyznaje jego właścicielowi w każdym umawiającym się państwie, w stosunku do którego został udzielony, takie same prawa, jakie przyznawałby patent krajowy udzielony w tym państwie.

(2) Jeżeli przedmiot patentu europejskiego dotyczy sposobu wytwarzania, ochrona przyznana patentem rozciąga się na produkty uzyskane bezpośrednio tym sposobem.

(3) Każde naruszenie patentu europejskiego rozpatruje się zgodnie z ustawodawstwem krajowym.

Artykuł 65

Tłumaczenie patentu europejskiego

[23] (1) Każde umawiające się państwo może postanowić, że jeśli patent europejski, który został udzielony, zmieniony lub ograniczony przez Europejski Urząd Patentowy, nie jest sporządzony w jednym z języków urzędowych tego państwa, właściciel patentu dostarczy do głównego urzędu własności przemysłowej tłumaczenie patentu, który został udzielony, zmieniony lub ograniczony, na wybrany przez siebie jeden z języków urzędowych tego państwa lub jeżeli to państwo nakazuje stosowanie jednego określonego języka, tłumaczenie na ten język. O ile dane państwo nie ustali dłuższego terminu, termin dostarczenia tłumaczenia upływa po trzech miesiącach od daty opublikowania w Europejskim Biuletynie Patentowym informacji o udzieleniu patentu europejskiego, utrzymaniu go w mocy w formie zmienionej lub jego ograniczeniu.

(2) Każde umawiające się państwo, które przyjęło przepisy stosownie do ust. 1, może postanowić, że właściciel patentu musi, w terminie ustalonym przez to państwo, pokryć wszystkie lub część kosztów publikacji takiego tłumaczenia.

(3) Każde umawiające się państwo może postanowić, że w przypadku nieprzestrzegania przepisów przyjętych stosownie do ust. 1 i 2 patent europejski uważany jest w tym państwie za nieważny od samego początku.

Artykuł 66

Równoznaczność zgłoszenia europejskiego ze zgłoszeniem krajowym

Europejskie zgłoszenie patentowe, któremu nadano datę zgłoszenia, jest w wyznaczonych umawiających się państwach równoznaczne ze zwykłym zgłoszeniem krajowym i, tam gdzie ma to zastosowanie, z pierwszeństwem zastrzeżonym w europejskim zgłoszeniu patentowym.

Artykuł 67

Prawa, jakie daje europejskie zgłoszenie patentowe po publikacji

[24] (1) Od daty publikacji europejskie zgłoszenie patentowe daje tymczasowo zgłaszającemu taką ochronę, jaką daje art. 64 w umawiających się państwach wyznaczonych w zgłoszeniu.

(2) Każde umawiające się państwo może postanowić, że europejskie zgłoszenie patentowe nie daje takiej ochrony, jaką daje art. 64. Jednakże ochrona związana z publikacją europejskiego zgłoszenia patentowego nie może być mniejsza niż ta, jaką ustawodawstwo danego państwa wiąże z obowiązkową publikacją niebadanych krajowych zgłoszeń patentowych. W każdym przypadku każde państwo zapewni przynajmniej, że od daty publikacji europejskiego zgłoszenia patentowego zgłaszający może domagać się od każdej osoby, która stosuje wynalazek w danym państwie, stosownego w danych okolicznościach odszkodowania, w przypadku gdy taka odpowiedzialność za naruszenie patentu krajowego na mocy prawa krajowego.

(3) Każde umawiające się państwo, którego język urzędowy nie jest językiem postępowania, może postanowić, że ochrona tymczasowa wynikająca z ust. 1 i 2 powyżej nie obowiązuje, dopóki tłumaczenie zastrzeżeń na jeden z jego urzędowych języków wybrany przez zgłaszającego albo, gdy państwo to nakazuje stosowanie jednego określonego języka urzędowego, na ten język nie zostanie:

(a) udostępnione do wiadomości publicznej w sposób określony prawem krajowym lub

(b) przekazane osobie stosującej wynalazek w tym państwie.

(4) Uważa się, że europejskie zgłoszenie patentowe nie wywołało żadnych skutków określonych w ust. 1 i 2 powyżej, jeżeli zostało wycofane, uznane za wycofane lub ostatecznie odrzucone. To samo stosuje się do skutków europejskiego zgłoszenia patentowego w umawiającym się państwie, którego wyznaczenie zostało wycofane lub uznane za wycofane.

Artykuł 68

Skutek unieważnienia lub ograniczenia patentu europejskiego

[25] Uważa się, ze europejskie zgłoszenie patentowe oraz udzielony na jego podstawie patent nie wywierają od początku skutków określonych w art. 64 i 67 w takim zakresie, w jakim patent został unieważniony albo ograniczony w postępowaniu sprzeciwowym, postępowaniu o ograniczenie lub unieważnienie.

Artykuł 69

Zakres ochrony

[26] (1) Zakres ochrony przyznany patentem europejskim lub europejskim zgłoszeniem patentowym określa treść zastrzeżeń patentowych. Niemniej jednak, opis i rysunki służą do interpretacji zastrzeżeń patentowych.

(2) W okresie aż do udzielenia patentu europejskiego, zakres ochrony przyznanej europejskim zgłoszeniem patentowym określają zastrzeżenia zawarte w zgłoszeniu, jakie zostało opublikowane. Jednakże patent europejski, taki jaki został udzielony albo zmieniony w postępowaniu sprzeciwowym, postępowaniu o ograniczenie lub unieważnienie, określa z mocą wsteczną ochronę przyznaną europejskim zgłoszeniem patentowym, o tyle, o ile ochrona taka nie zostaje skutkiem tego rozszerzona.

Artykuł 70

Autentyczny tekst europejskiego zgłoszenia patentowego lub patentu europejskiego

[27] (1) Tekst europejskiego zgłoszenia patentowego lub patentu europejskiego, sporządzony w języku postępowania, jest autentycznym tekstem w każdym postępowaniu przed Europejskim Urzędem Patentowym oraz w każdym umawiającym się państwie.

(2) Jednakże, jeśli europejskie zgłoszenie patentowe zostało dokonane w języku, który nie jest językiem urzędowym Europejskiego Urzędu Patentowego, tekstem autentycznym jest tekst zgłoszenia, jakie zostało dokonane w znaczeniu niniejszej Konwencji.

(3) Każde umawiające się państwo może postanowić, że przewidziane w niniejszej Konwencji tłumaczenie na urzędowy język tego państwa uważane jest w tym państwie, z wyłączeniem postępowania o unieważnienie, za autentyczne, w przypadku gdy europejskie zgłoszenie patentowe lub patent europejski w języku tłumaczenia przyznaje ochronę węższą niż ochrona przyznana przez to zgłoszenie lub ten patent w języku postępowania.

(4) Każde umawiające się państwo, które przyjmie przepisy zgodnie z ust. 3:

(a) musi zezwolić zgłaszającemu lub właścicielowi patentu na złożenie poprawionego tłumaczenia europejskiego zgłoszenia patentowego lub patentu europejskiego. Takie poprawione tłumaczenie nie wywiera żadnych skutków prawnych, dopóki nie zostaną odpowiednio spełnione wszelkie warunki ustalone przez umawiające się państwo stosownie do art. 65 ust. 2 i art. 67 ust. 3;

(b) może postanowić, że każdy, kto w tym państwie w dobrej wierze stosuje bądź poczynił rzeczywiste i poważne przygotowania do stosowania wynalazku, którego stosowanie nie stanowiłoby naruszenia zgłoszenia lub patentu według oryginalnego tłumaczenia może po poprawieniu tego tłumaczenia nadal nieodpłatnie stosować wynalazek w ramach swojego przedsiębiorstwa lub na jego potrzeby.

Rozdział IV

Europejskie zgłoszenie patentowe jako przedmiot własności

Artykuł 71

Przeniesienie i powstawanie praw

Europejskie zgłoszenie patentowe może zostać przeniesione lub może spowodować powstanie praw w jednym lub większej liczbie wyznaczonych umawiających się państw.

Artykuł 72

Przeniesienie

Przeniesienia europejskiego zgłoszenia patentowego dokonuje się w formie pisemnej i wymaga ono podpisów stron umowy.

Artykuł 73

Licencja umowna

Europejskie zgłoszenie patentowe może stanowić, w całości lub w części, przedmiot licencji na całości lub części terytoriów wyznaczonych umawiających się państw.

Artykuł 74

Stosowane prawo

O ile niniejsza konwencja nie stanowi inaczej, europejskie zgłoszenie patentowe jako przedmiot własności podlega w każdym wyznaczonym umawiającym się państwie i ze skutkiem w tym państwie prawu, które w tym państwie ma zastosowanie do krajowych zgłoszeń patentowych.

CZĘŚĆ III

UBIEGANIE SIĘ O PATENT EUROPEJSKI

Rozdział 1

Dokonanie i wymogi europejskiego zgłoszenia patentowego

Artykuł 75

Dokonywanie europejskiego zgłoszenia patentowego

[28] (1) Europejskie zgłoszenie patentowe może być dokonane:

(a) w Europejskim Urzędzie Patentowym lub

(b) w głównym urzędzie własności przemysłowej albo w innym właściwym organie umawiającego się państwa, jeśli ustawodawstwo tego państwa na to zezwala i z zastrzeżeniem postanowień art. 76 ust. 1. Zgłoszenie dokonane w taki sposób wywołuje taki sam skutek, jakby zostało dokonane w tej samej dacie w Europejskim Urzędzie Patentowym.

(2) Postanowienia ust. 1 nie wykluczają stosowania przepisów ustawowych i wykonawczych, które w umawiającym się państwie:

(a) dotyczą wynalazków, które ze względu na charakter przedmiotu nie mogą być przekazane za granicę bez uprzedniej zgody właściwych organów tego państwa, albo

(b) stanowią, że każde zgłoszenie ma być dokonane najpierw w organie krajowym lub uzależniają bezpośrednie dokonanie zgłoszenia w innym organie od uzyskania wcześniejszej zgody.

Artykuł 76

Europejskie zgłoszenia wydzielone

[29] (1) Europejskie zgłoszenie wydzielone dokonywane jest bezpośrednio w Europejskim Urzędzie Patentowym stosownie do postanowień Regulaminu wykonawczego. Zgłoszenie takie może być dokonane jedynie w odniesieniu do przedmiotu, który nie wykracza poza treść wcześniejszego zgłoszenia, w formie, w jakiej zostało ono dokonane; o ile niniejszy wymóg zostanie spełniony, zgłoszenie wydzielone uważa się za dokonane w dacie dokonania wcześniejszego zgłoszenia i korzysta ono z prawa pierwszeństwa.

(2) W chwili dokonania europejskiego zgłoszenia wydzielonego wszystkie umawiające się państwa wyznaczone we wcześniejszym zgłoszeniu uważa się za wyznaczone u zgłoszeniu wydzielonym.

Artykuł 77

Przekazywanie europejskich zgłoszeń patentowych

[30] (1) Główny urząd własności przemysłowej umawiającego się państwa przekazuje do Europejskiego Urzędu Patentowego, stosownie do postanowień Regulaminu wykonawczego, każde europejskie zgłoszenie patentowe, które zostało dokonane w tym urzędzie albo w innym właściwym organie tego państwa.

(2) Europejskie zgłoszenie patentowe, którego przedmiot został utajniony, nie jest przekazywane do Europejskiego Urzędu Patentowego.

(3) Europejskie zgłoszenie patentowe, które nie zostało przekazane w terminie do Europejskiego Urzędu Patentowego, uważa się za wycofane.

Artykuł 78

Wymogi europejskiego zgłoszenia patentowego

[31] (1) Europejskie zgłoszenie patentowe powinno zawierać:

(a) podanie o udzielenie patentu europejskiego;

(b) opis wynalazku;

(c) jedno lub więcej zastrzeżeń;

(d) rysunki powoływane w opisie lub zastrzeżeniach;

(e) skrót

oraz spełniać wymogi ustalone w Regulaminie wykonawczym.

(2) Europejskie zgłoszenie patentowe podlega opłacie za zgłoszenie oraz opłacie za poszukiwanie. Jeśli opłata za zgłoszenie albo opłata za poszukiwanie nie zostaną wniesione w terminie, zgłoszenie uważa się za wycofane.

Artykuł 79

Wyznaczenie umawiających się państw

[32] (1) Wszystkie umawiające się państwa będące stronami niniejszej Konwencji w chwili dokonywania europejskiego zgłoszenia patentowego uważa się za wyznaczone w podaniu o udzielenie patentu europejskiego.

(2) Wyznaczenie umawiającego się państwa może podlegać opłacie za wyznaczenie.

(3) Wyznaczenie umawiającego państwa można wycofać w dowolnym momencie przed udzieleniem patentu europejskiego.

Artykuł 80

Data dokonania zgłoszenia

[33] Datą dokonania europejskiego zgłoszenia patentowego jest data, w której zostały spełnione wymogi ustalone w Regulaminie wykonawczym.

Artykuł 81

Wskazanie twórcy

Europejskie zgłoszenie patentowe wskazuje twórcę. Jeżeli zgłaszający nie jest twórcą lub nie jest jedynym twórcą, wskazanie takie zawiera oświadczenie określające podstawę nabycia prawa do patentu europejskiego.

Artykuł 82

Jednolitość wynalazku

Europejskie zgłoszenie patentowe dotyczy tylko jednego wynalazku lub grupy wynalazków tak ze sobą powiązanych, że tworzą jeden ogólny pomysł wynalazczy.

Artykuł 83

Ujawnienie wynalazku

Europejskie zgłoszenie patentowe musi ujawniać wynalazek w sposób dostatecznie jasny i wyczerpujący, aby specjalista z danej dziedziny mógł go wykonać.

Artykuł 84

Zastrzeżenia patentowe

Zastrzeżenia patentowe określają przedmiot wnioskowanej ochrony. Powinny być jasne i zwięzłe oraz poparte opisem.

Artykuł 85

Skrót

Skrót służy jedynie do celów informacji technicznej; nie może być on brany pod uwagę w żadnym innym celu, w szczególności dla ustalenia zakresu wnioskowanej ochrony, ani dla celów stosowania art. 54 ust. 3.

Artykuł 86

Opłaty za utrzymanie w mocy europejskiego zgłoszenia patentowego

[34] (1) Opłaty za utrzymanie w mocy europejskiego zgłoszenia patentowego wnosi się do Europejskiego Urzędu Patentowego stosownie do Regulaminu wykonawczego. Opłaty te stają się wymagalne za trzeci rok i każdy następny rok, licząc od daty dokonania zgłoszenia. Jeśli opłata za utrzymanie w mocy nie zostanie wniesiona w terminie, zgłoszenie uważa się za wycofane.

(2) Obowiązek wnoszenia opłat za utrzymanie w mocy ustaje z momentem wniesienia opłaty należnej za ten rok, w którym opublikowana została informacja o udzieleniu patentu europejskiego.

Rozdział II

Pierwszeństwo

Artykuł 87

Prawo pierwszeństwa

[35] (1) Każdy, kto we właściwy sposób dokonał:

(a) w każdym państwie albo na to państwo będące stroną Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej albo

(b) w każdym państwie członku albo na to państwo członka Światowej Organizacji Handlu, zgłoszenia o udzielenie patentu, świadectwa użyteczności bądź ochrony na wzór użytkowy, albo jego następca prawny, korzysta, przy dokonywaniu europejskiego zgłoszenia patentowego na ten sam wynalazek, z prawa pierwszeństwa w ciągu dwunastu miesięcy od daty dokonania pierwszego zgłoszenia.

(2) Każde zgłoszenie równoważne z prawidłowym zgłoszeniem krajowym na podstawie prawa krajowego państwa, w którym zostało ono dokonane, albo na podstawie porozumień dwustronnych bądź wielostronnych, włącznie z niniejszą Konwencją, uważa się za powodujące powstanie prawa pierwszeństwa.

(3) Przez prawidłowe zgłoszenie krajowe rozumie się każde zgłoszenie wystarczające do ustalenia daty, w której zostało ono dokonane, bez względu na wynik tego zgłoszenia.

(4) Dla celów ustalenia pierwszeństwa późniejsze zgłoszenie dotyczące tego samego przedmiotu co wcześniejsze pierwsze zgłoszenie i dokonane w tym samym państwie lub w stosunku do tego samego państwa uważa się za pierwsze zgłoszenie pod warunkiem, że w dacie dokonywania późniejszego zgłoszenia wcześniejsze było wycofane, zrezygnowano z niego lub zostało odrzucone bez udostępnienia go do wglądu publicznego i bez pozostawienia jakichkolwiek nieuregulowanych praw oraz nie służyło ono za podstawę do zastrzegania prawa pierwszeństwa. Wcześniejsze zgłoszenie nie może już potem służyć za podstawę do zastrzegania pierwszeństwa.

(5) Jeżeli pierwsze zgłoszenie zostało dokonane w organie własności przemysłowej, który nie podlega przepisom Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej lub Porozumienia o ustanowieniu Światowej Organizacji Handlu, wówczas ust. 1 do 4 mają zastosowanie, jeśli organ ten, zgodnie z powiadomieniem wystosowanym przez prezesa Europejskiego Urzędu Patentowego, uznaje, że pierwsze zgłoszenie dokonane w Europejskim Urzędzie Patentowym powoduje powstanie prawa pierwszeństwa na warunkach i ze skutkami równoważnymi warunkom i skutkom ustalonym w Konwencji paryskiej.

Artykuł 88

Zastrzeganie pierwszeństwa

[36] (1) Zgłaszający, który pragnie skorzystać z pierwszeństwa wcześniejszego zgłoszenia, składa oświadczenie o pierwszeństwie i każdy inny wymagany dokument, stosownie do Regulaminu wykonawczego.

(2) W odniesieniu do europejskiego zgłoszenia patentowego można zastrzec kilka pierwszeństw niezależnie od faktu, że powstały one w różnych krajach. Odpowiednio można zastrzec kilka pierwszeństw dla jakiegokolwiek pojedynczego zastrzeżenia. Jeśli zastrzega się kilka pierwszeństw, wówczas terminy, które biegną od daty pierwszeństwa, biegną od najwcześniejszej daty pierwszeństwa.

(3) Jeśli dla europejskiego zgłoszenia patentowego zastrzega się jedno lub więcej pierwszeństw, prawo pierwszeństwa obejmuje tylko te elementy europejskiego zgłoszenia patentowego, które są zawarte w zgłoszeniu lub w zgłoszeniach, których pierwszeństwo jest zastrzegane.

(4) Jeśli pewne elementy wynalazku, dla których zastrzega się pierwszeństwo, nie występują w zastrzeżeniach sformułowanych we wcześniejszym zgłoszeniu, pierwszeństwo mimo to może być przyznane, pod warunkiem że dokumenty wcześniejszego zgłoszenia jako całość wyraźnie ujawniają takie elementy.

Artykuł 89

Skutek prawa pierwszeństwa

Prawo pierwszeństwa powoduje taki skutek, że datę pierwszeństwa uznaje się za datę dokonania europejskiego zgłoszenia patentowego dla celów art. 54 ust. 2 i 3 oraz art. 60 ust. 2.

CZĘŚĆ IV

PROCEDURA DO CHWILI UDZIELENIA PATENTU

Artykuł 90

Badanie przy zgłoszeniu i badanie pod względem wymogów formalnych

[37] (1) Europejski Urząd Patentowy prowadzi badanie, zgodnie z postanowieniami Regulaminu wykonawczego, czy zgłoszenie spełnia wymogi dla przyznania mu daty zgłoszenia.

(2) Jeśli po przeprowadzeniu badania na podstawie ust. 1 nie można przyznać daty zgłoszenia, zgłoszenie nie jest traktowane jako europejskie zgłoszenie patentowe.

(3) Jeśli europejskiemu zgłoszeniu patentowemu przyznano datę zgłoszenia, Europejski Urząd Patentowy prowadzi badanie, zgodnie z postanowieniami Regulaminu wykonawczego, czy spełnione zostały wymogi przewidziane w art. 14, art. 78 i art. 81 oraz, jeśli ma to zastosowanie, w art. 88 ust. 1 i art. 133 ust. 2, jak również wszelkie inne wymogi ustalone w Regulaminie wykonawczym.

(4) Jeżeli Europejski Urząd Patentowy prowadząc badanie na podstawie ust. 1 lub ust. 3, zauważy istnienie braków, które można poprawić, daje zgłaszającemu możliwość ich poprawienia.

(5) Jeśli jakikolwiek brak zauważony podczas prowadzenia badania na podstawie ust. 3 nie zostanie poprawiony, europejskie zgłoszenie patentowe zostaje odrzucone. Jeżeli brak dotyczy prawa pierwszeństwa, zgłoszenie traci to prawo.

Artykuł 91

[38] (skreślony).

Artykuł 92

Sporządzanie sprawozdania z poszukiwania europejskiego

[39] Europejski Urząd Patentowy zgodnie z postanowieniami Regulaminu wykonawczego sporządza i publikuje sprawozdanie z poszukiwań dotyczące europejskiego zgłoszenia patentowego na podstawie zastrzeżeń, z należytym uwzględnieniem opisu i wszystkich rysunków.

Artykuł 93

Publikacja europejskiego zgłoszenia patentowego

[40] (1) Europejski Urząd Patentowy publikuje europejskie zgłoszenie patentowe niezwłocznie:

(a) po upływie osiemnastu miesięcy od daty zgłoszenia lub, jeżeli zastrzeżone zostało pierwszeństwo, od daty pierwszeństwa albo

(b) na wniosek zgłaszającego, przed upływem tego okresu.

(2) Europejskie zgłoszenie patentowe publikuje się w tym samym czasie co opis patentu europejskiego, gdy decyzja o udzieleniu patentu staje się prawomocna przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1 (a).

Artykuł 94

Badanie europejskiego zgłoszenia patentowego

[41] (1) Europejski Urząd Patentowy, zgodnie z postanowieniami Regulaminu wykonawczego, przeprowadza, na wniosek, badanie, czy europejskie zgłoszenie patentowe i wynalazek, którego ono dotyczy, spełniają wymogi niniejszej Konwencji. Wniosek uważa się za złożony z chwilą wniesienia opłaty za badanie.

(2) Jeśli wniosek o przeprowadzenie badania nie zostanie złożony w terminie, zgłoszenie uważa się za wycofane.

(3) Jeśli badanie ujawni, że zgłoszenie lub wynalazek, którego ono dotyczy, nie spełniają wymogów niniejszej Konwencji, Wydział Badań wzywa zgłaszającego, tyle razy, ile jest to niezbędne, do złożenia uwag oraz, z zastrzeżeniem postanowień art. 123 ust. 1, do zmiany zgłoszenia.

(4) Jeśli zgłaszający nie udzieli w terminie odpowiedzi na korespondencję Wydziału Badań, zgłoszenie uważa się za wycofane.

Artykuł 95

[42] (skreślony).

Artykuł 96

[43] (skreślony).

Artykuł 97

Udzielenie lub odrzucenie

[44] (1) Jeżeli Wydział Badań uważa, że europejskie zgłoszenie patentowe oraz wynalazek, którego ono dotyczy, spełniają wymogi niniejszej Konwencji, podejmuje decyzję o udzieleniu patentu europejskiego pod warunkiem, że spełnione zostaną wymogi ustalone w Regulaminie wykonawczym.

(2) Jeżeli Wydział Badań uważa, że europejskie zgłoszenie patentowe lub wynalazek, którego ono dotyczy, nie spełniają wymogów niniejszej Konwencji, odrzuca zgłoszenie, chyba że niniejsza Konwencja przewiduje inną sankcję.

(3) Decyzja o udzieleniu patentu europejskiego zaczyna obowiązywać od daty opublikowania informacji o udzieleniu patentu w Europejskim Biuletynie Patentowym.

Artykuł 98

Publikacja opisu patentu europejskiego

[45] Europejski Urząd Patentowy publikuje opis patentu europejskiego niezwłocznie po opublikowaniu w Europejskim Biuletynie Patentowym informacji o udzieleniu patentu europejskiego.

CZĘŚĆ V

PROCEDURA SPRZECIWU I PROCEDURA OGRANICZENIA

Artykuł 99

Sprzeciw

[46] (1) W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego w Europejskim Biuletynie Patentowym każda osoba może zawiadomić Europejski Urząd Patentowy o sprzeciwie co do tego patentu, zgodnie z postanowieniami Regulaminu wykonawczego. Zawiadomienie o sprzeciwie uważa się za złożone z chwila wniesienia opłaty za sprzeciw.

(2) Sprzeciw dotyczy patentu europejskiego we wszystkich umawiających się państwach, w których ten patent posiada moc obowiązującą.

(3) Stronami postępowania sprzeciwowego są zarówno osoby wnoszące sprzeciw, jak i właściciel patentu.

(4) Jeżeli jakakolwiek osoba wykaże, że w umawiającym się państwie w następstwie prawomocnej decyzji została wpisana do rejestru patentowego tego państwa w miejsce poprzedniego właściciela patentu, wówczas osoba ta, na własny wniosek, zastępuje w odniesieniu do tego państwa poprzedniego właściciela. W drodze wyjątku od postanowień art. 118, poprzedniego właściciela oraz osoby występującej z wnioskiem nie uważa się za współwłaścicieli, chyba że obydwaj występują z takim wnioskiem.

Artykuł 100

Podstawy sprzeciwu

Sprzeciw może zostać wniesiony wyłącznie na tej podstawie, że:

(a) przedmiot patentu europejskiego nie posiada zdolności patentowej w rozumieniu art. 52–57;

(b) patent europejski nie ujawnia wynalazku w sposób dostatecznie jasny i pełny, tak aby mógł być wykonany przez specjalistę z danej dziedziny;

(c) przedmiot patentu europejskiego wykracza poza treść zgłoszenia, które zostało dokonane lub jeśli patent został udzielony na zgłoszenie wydzielone lub na nowe zgłoszenie dokonane zgodnie z art. 61, wykracza on poza treść wcześniejszego zgłoszenia, które zostało dokonane.

Artykuł 101

Rozpatrywanie sprzeciwu – Unieważnienie lub utrzymanie w mocy patentu europejskiego

[47] (1) Jeżeli .sprzeciw jest dopuszczalny, wówczas Wydział ds. Sprzeciwów bada. zgodnie z postanowieniami Regulaminu wykonawczego, czy przynajmniej jedna podstawa sprzeciwu z art. 100 stanowi przeszkodę dla utrzymania w mocy patentu europejskiego. W trakcie rozpatrywania sprzeciwu Wydział ds. Sprzeciwów wzywa strony, tyle razy, ile jest to niezbędne, do wniesienia uwag do korespondencji od drugiej strony lub od tego Wydziału.

(2) Jeżeli Wydział ds. Sprzeciwów uważa, że przynajmniej jedna podstawa sprzeciwu stanowi przeszkodę dla utrzymania w mocy patentu europejskiego, unieważnia ten patent. W przeciwnym przypadku odrzuca sprzeciw.

(3) Jeżeli Wydział ds. Sprzeciwów uważa, że biorąc pod uwagę zmiany dokonane przez właściciela patentu w trakcie postępowania sprzeciwowego, patent i wynalazek, którego on dotyczy:

(a) spełniają wymogi Konwencji, wówczas podejmuje decyzję o utrzymaniu patentu w formie zmienionej, pod warunkiem że spełnione zostaną warunki ustalone w Regulaminie wykonawczym;

(b) nie spełniają wymogów niniejszej Konwencji, wówczas unieważnia patent.

Artykuł 102

[48] (skreślony).

Artykuł 103

Publikacja nowego opisu patentu europejskiego

[49] Jeśli patent europejski został utrzymany w mocy w zmienionej formie na podstawie art. 101 ust. 3 (a), Europejski Urząd Patentowy publikuje nowy opis patentu europejskiego, możliwie jak najszybciej po opublikowaniu w Europejskim Biuletynie Patentowym informacji o decyzji w sprawie sprzeciwu.

Artykuł 104

Koszty

[50] (1) Każda strona postępowania sprzeciwowego pokrywa koszty, jakie poniosła, chyba że Wydział ds. Sprzeciwów ze względów słuszności nakaże zgodnie z Regulaminem wykonawczym inny podział kosztów.

(2) Procedura dotycząca ustalenia kosztów określona jest w Regulaminie wykonawczym.

(3) Każda ostateczna decyzja Europejskiego Urzędu Patentowego ustalająca wysokość kosztów będzie traktowana, dla celów jej wykonania w umawiających się państwach, w taki sam sposób jak decyzja ostateczna wydana przez sąd cywilny państwa, na terytorium którego ma być przeprowadzone jej wykonanie. Kontrola takiej decyzji ogranicza się do kwestii jej autentyczności.

Artykuł 105

Przystąpienie domniemanego naruszyciela do sprawy

[51] (1) Każda osoba trzecia może zgodnie z Regulaminem wykonawczym przystąpić do postępowania sprzeciwowego po upływie terminu wniesienia sprzeciwu, jeśli udowodni, że:

(a) zostało wszczęte przeciwko niej postępowanie w sprawie naruszenia tego samego patentu, albo

(b) w następstwie wniosku właściciela patentu o zaniechanie domniemanego naruszania, wszczęła postępowanie o stwierdzenie, ze nie narusza patentu.

(2) Dopuszczalne przystąpienie do sprawy traktuje się tak jak sprzeciw.

Artykuł 105a

Wniosek o ograniczenie lub unieważnienie

[52] (1) Na wniosek właściciela, patent europejski może zostać unieważniony lub ograniczony poprzez zmianę zastrzeżeń. Wniosek wnosi się do Europejskiego Urzędu Patentowego zgodnie z Regulaminem wykonawczym. Wniosek uważa się za złożony z chwila wniesienia opłat za ograniczenie lub unieważnienie.

(2) Wniosek nie może zostać złożony w czasie toczącego się postępowania sprzeciwowego dotyczącego patentu europejskiego.

Artykuł 105b

Ograniczenie lub unieważnienie patentu europejskiego

[53] (1) Europejski Urząd Patentowy bada, czy zostały spełnione wymogi dotyczące ograniczenia lub unieważnienia patentu ustalone w Regulaminie wykonawczym.

(2) Jeśli Europejski Urząd Patentowy uważa, że wniosek o ograniczenie lub unieważnienie patentu europejskiego spełnia te wymogi, wówczas podejmuje decyzję o ograniczeniu lub unieważnieniu patentu europejskiego. W przeciwnym przypadku odrzuca wniosek.

(3) Decyzja o ograniczeniu lub unieważnieniu patentu europejskiego ma zastosowanie do patentu europejskiego we wszystkich umawiających się państwach, w odniesieniu do których został on udzielony. Decyzja obowiązuje od daty ukazania się informacji o tej decyzji w Europejskim Biuletynie Patentowym.

Artykuł 105c

Publikacja zmienionego opisu patentu europejskiego

[54] Jeśli patent europejski zostaje ograniczony na podstawie art. 105b ust. 2, wówczas Europejski Urząd Patentowy publikuje zmieniony opis patentu europejskiego możliwie jak najwcześniej po opublikowaniu w Europejskim Biuletynie Patentowym informacji o ograniczeniu patentu.

CZĘŚĆ VI

PROCEDURA ODWOŁAWCZA

Artykuł 106

Decyzje, od których przysługuje odwołanie

[55] (1) Odwołanie przysługuje od decyzji Sekcji Zgłoszeń, Wydziałów Badań, Wydziałów ds. Sprzeciwów oraz Wydziału Prawnego. Ma ono skutek zawieszający.

(2) Decyzja, która nie kończy postępowania w sprawie w odniesieniu do jednej ze stron, może być przedmiotem odwołania jedynie razem z decyzją ostateczną, chyba że decyzja ta zezwala na złożenie odrębnego odwołania.

(3) Regulamin wykonawczy może ograniczyć prawo do złożenia odwołania od decyzji dotyczących podziału lub ustalenia kosztów w postępowaniu sprzeciwowym.

Artykuł 107

Osoby uprawnione do wnoszenia odwołań i występowania jako strony w postępowaniu odwoławczym

Każda strona postępowania, pokrzywdzona decyzją, może wnieść od niej odwołanie. Wszystkie pozostałe strony postępowania są stronami postępowania odwoławczego z mocy prawa.

Artykuł 108

Termin i forma odwołania

[56] Zawiadomienie o odwołaniu składa się zgodnie z Regulaminem wykonawczym w Europejskim Urzędzie Patentowym w ciągu dwóch miesięcy od daty powiadomienia o decyzji. Zawiadomienie uważa się za złożone z chwilą wniesienia opłaty za odwołanie. Pisemne oświadczenie wskazujące podstawy odwołania składa się stosownie do Regulaminu wykonawczego w ciągu czterech miesięcy od powiadomienia o decyzji.

Artykuł 109

Wstępne rozpoznanie odwołania

(1) Jeśli wydział, którego decyzja zostaje zaskarżona, uzna odwołanie za dopuszczalne i dobrze umotywowane, poprawia swoją decyzję. Postanowienie to nie ma zastosowania, kiedy przeciwko odwołującemu się występuje inna strona postępowania.

(2) Jeżeli odwołanie nie będzie uwzględnione w ciągu jednego miesiąca od otrzymania oświadczenia wskazującego podstawy odwołania, zostanie ono niezwłocznie i bez żadnych uwag co do istoty sprawy przekazane do Komisji Odwoławczej.

Artykuł 110

Rozpatrywanie odwołań

[57] Jeżeli odwołanie jest dopuszczalne, wówczas Komisja Odwoławcza bada, czy odwołanie może zostać uwzględnione. Rozpatrywanie odwołania prowadzi się zgodnie z postanowieniami Regulaminu wykonawczego.

Artykuł 111

Decyzje dotyczące odwołań

(1) Po zbadaniu możliwości uwzględnienia odwołania Komisja Odwoławcza podejmuje decyzję w sprawie odwołania. Komisja Odwoławcza może albo wykonać dowolne uprawnienia leżące w kompetencji wydziału, który był odpowiedzialny za wydanie zaskarżonej decyzji, albo przekazać sprawę do tego wydziału do ponownego rozpoznania.

(2) Jeżeli Komisja Odwoławcza przekaże sprawę do ponownego rozpoznania do wydziału, którego decyzja została zaskarżona, wydział ten będzie związany motywami rozstrzygnięcia dokonanego przez Komisję Odwoławczą o tyle, o ile fakty są te same. Jeżeli zaskarżoną decyzję wydała Sekcja Zgłoszeń, wówczas Wydział Badań będzie również związany motywami rozstrzygnięcia Komisji Odwoławczej.

Artykuł 112

Decyzja lub opinia Rozszerzonej Komisji Odwoławczej

(1) Dla zapewnienia jednolitego stosowania prawa lub jeżeli powstaje ważny problem prawny:

(a) Komisja Odwoławcza w toku postępowania dotyczącego sprawy, z własnej inicjatywy albo na wniosek jednej ze stron postępowania odwoławczego, przedstawia sprawę Rozszerzonej Komisji Odwoławczej, jeżeli uzna, że z powyższych powodów wymagane jest podjęcie decyzji. Jeśli Komisja Odwoławcza odrzuca wniosek, podaje powody odrzucenia w decyzji ostatecznej;

(b) prezes Europejskiego Urzędu Patentowego może przedstawić problem prawny Rozszerzonej Komisji Odwoławczej, jeżeli dwie Komisje Odwoławcze wydały różne decyzje w tej samej sprawie.

(2) W przypadkach objętych postanowieniami ust. 1 (a) strony postępowania odwoławczego będą stronami postępowania przed Rozszerzoną Komisją Odwoławczą.

(3) Decyzja Rozszerzonej Komisji Odwoławczej, o której mowa w ust. 1 (a), jest dla Komisji Odwoławczej wiążąca w odniesieniu do rozpatrywanego odwołania.

Artykuł 112a

Wniosek o zbadanie decyzji przez Rozszerzoną Komisję Odwoławczą

[58] (1) Każda strona postępowania odwoławczego, dla której decyzja Komisji Odwoławczej jest niekorzystna, może złożyć wniosek o zbadanie decyzji przez Rozszerzoną Komisję Odwoławczą.

(2) Wniosek można złożyć jedynie na tej podstawie, że:

(a) członek Komisji Odwoławczej brał udział w podejmowaniu decyzji z naruszeniem art. 24 ust. 1, albo pomimo wykluczenia stosownie do decyzji na podstawie art. 24 ust. 4;

(b) w skład Komisji Odwoławczej wchodziła osoba niewyznaczona na członka Komisji Odwoławczej;

(c) nastąpiło istotne naruszenie art. 113;

(d) w postępowaniu odwoławczym wystąpiły jakiekolwiek inne istotne błędy proceduralne określone w Regulaminie wykonawczym albo

(e) na decyzję mogło mieć wpływ przestępstwo ustalone zgodnie z warunkami przewidzianymi w Regulaminie wykonawczym.

(3) Wniosek o zbadanie decyzji nie ma skutku zawieszającego.

(4) Wniosek o zbadanie decyzji składa się w formie uzasadnionego oświadczenia zgodnie z postanowieniami Regulaminu wykonawczego. Wniosek na podstawie ust. 2 (a)–(d) składa się w ciągu dwóch miesięcy od powiadomienia o decyzji Komisji Odwoławczej. Wniosek na podstawie ust. 2 (e) składa się w ciągu dwóch miesięcy od daty ustalenia przestępstwa i w żadnym razie nie później niż pięć lat od powiadomienia o decyzji Komisji Odwoławczej. Wniosek uważa się za złożony z chwilą wniesienia przewidzianej opłaty.

(5) Rozszerzona Komisja Odwoławcza bada wniosek zgodnie z Regulaminem wykonawczym. Jeśli wniosek zostaje uwzględniony, Rozszerzona Komisja Odwoławcza unieważnia badaną decyzję i ponownie wszczyna postępowanie przed Komisja Odwoławczą zgodnie z postanowieniami Regulaminu wykonawczego.

(6) Każda osoba, która w wyznaczonym umawiającym się państwie stosowała w dobrej wierze wynalazek będący przedmiotem europejskiego zgłoszenia patentowego lub patentu europejskiego albo poczyniła poważne przygotowania do stosowania takiego wynalazku w okresie od wydania decyzji przez Komisję Odwoławczą do publikacji informacji o decyzji Rozszerzonej Komisji Odwoławczej w sprawie wniosku, może nieodpłatnie nadal stosować wynalazek w swoim przedsiębiorstwie lub na jego potrzeby.

CZĘŚĆ VII

PRZEPISY WSPÓLNE

Rozdział I

Wspólne przepisy proceduralne

Artykuł 113

Podstawy decyzji

(1) Decyzje Europejskiego Urzędu Patentowego mogą opierać się jedynie na podstawach lub dowodach, do których zainteresowane strony miały możliwość ustosunkowania się.

(2) Europejski Urząd Patentowy rozpatruje i wydaje decyzje w sprawie europejskiego zgłoszenia patentowego lub patentu europejskiego jedynie na podstawie tekstu przedłożonego lub uzgodnionego przez zgłaszającego lub właściciela patentu.

Artykuł 114

Badanie prowadzone przez Europejski Urząd Patentowy z własnej inicjatywy

(1) W toku toczącego się przed nim postępowania Europejski Urząd Patentowy bada z własnej inicjatywy fakty; w tym badaniu nie jest ograniczony faktami, dowodami i argumentami przedstawionymi przez strony ani ich żądaniami.

(2) Europejski Urząd Patentowy może nie brać pod uwagę faktów lub dowodów, które nie zostały dostarczone przez strony we właściwym czasie.

Artykuł 115

Zgłaszanie uwag przez osoby trzecie

[59] W postępowaniu przed Europejskim Urzędem Patentowym po publikacji europejskiego zgłoszenia patentowego każda osoba trzecia może, stosownie do Regulaminu wykonawczego, zgłosić uwagi dotyczące zdolności patentowej wynalazku, którego dotyczy zgłoszenie lub patent. Osoba ta nie jest stroną postępowania.

Artykuł 116

Postępowanie ustne

(1) Postępowanie ustne przeprowadza się na wniosek Europejskiego Urzędu Patentowego, jeśli Urząd ten uzna to za wskazane, albo na wniosek jednej ze stron postępowania. Jednakże Europejski Urząd Patentowy może odrzucić wniosek o dalsze postępowanie ustne przed tym samym wydziałem, jeżeli strony oraz przedmiot postępowania są te same.

(2) Niemniej jednak postępowanie ustne jest prowadzone przed Sekcją Zgłoszeń na wniosek zgłaszającego jedynie wówczas, jeżeli Sekcja Zgłoszeń uzna to za wskazane lub jeżeli przewiduje odrzucenie europejskiego zgłoszenia patentowego.

(3) Postępowanie ustne przed Sekcją Zgłoszeń, Wydziałami Badań i Wydziałem Prawnym jest niejawne.

(4) Postępowanie ustne jest jawne, włącznie z ogłoszeniem decyzji, przed Komisjami Odwoławczymi i Rozszerzoną Komisją Odwoławczą po publikacji europejskiego zgłoszenia patentowego, a także przed Wydziałami ds. Sprzeciwów, o ile wydział, przed któ-

rym prowadzone jest postępowanie, nie zarządzi inaczej w przypadkach, kiedy dopuszczenie publiczności mogłoby spowodować poważne i nieuzasadnione szkody, zwłaszcza dla strony postępowania.

Artykuł 117

Przeprowadzenie dowodu i środki służące do tego celu

[60] (1) W postępowaniu przed Europejskim Urzędem Patentowym przewidziane są następujące środki służące do przedstawienia lub uzyskania dowodu:

(a) przesłuchanie stron;

(b) żądanie dostarczenia informacji;

(c) przedstawienie dokumentów;

(d) przesłuchanie świadków;

(e) zasięganie opinii ekspertów;

(f) wizja lokalna;

(g) oświadczenia na piśmie złożone pod przysięgą.

(2) Procedurę dotyczącą takiego przeprowadzania dowodu ustala Regulamin wykonawczy.

Artykuł 118

Jednolitość europejskiego zgłoszenia patentowego lub patentu europejskiego

Jeżeli zgłaszający lub właściciele patentu europejskiego nie są tymi samymi osobami w stosunku do różnych wyznaczonych umawiających się państw, będą oni uznawani, dla celów postępowania przed Europejskim Urzędem Patentowym, za współzgłaszających lub współwłaścicieli. Jednolitość zgłoszenia lub patentu w tych postępowaniach nie zostaje naruszona; w szczególności tekst zgłoszenia lub patentu powinien być jednakowy dla wszystkich wyznaczonych umawiających się państw, chyba że przepisy niniejszej konwencji stanowią inaczej.

Artykuł 119

Doręczenie

[61] Europejski Urząd Patentowy z własnej inicjatywy doręcza decyzje, wezwania, zawiadomienia i inną korespondencję zgodnie z Regulaminem wykonawczym. Doręczenia, jeżeli tego wymagają wyjątkowe okoliczności, mogą być dokonywane za pośrednictwem centralnych urzędów własności przemysłowej umawiających się państw.

Artykuł 120

Terminy

[62] Przepisy Regulaminu wykonawczego określają:

(a) terminy, które mają być przestrzegane w postępowaniu przed Europejskim Urzędem Patentowym, a które nie zostały ustalone w niniejszej Konwencji;

(b) sposób obliczania terminów i warunki, na jakich terminy mogą zostać przedłużone;

(c) minimalne i maksymalne długości terminów ustalanych przez Europejski Urząd Patentowy.

Artykuł 121

Dalsze rozpatrywanie europejskiego zgłoszenia patentowego

[63] (1) Jeśli zgłaszający nie dotrzyma terminu przed Europejskim Urzędem Patentowym, może on ubiegać się o dalsze rozpatrywanie europejskiego zgłoszenia patentowego.

(2) Europejski Urząd Patentowy uwzględnia wniosek pod warunkiem, że spełnione zostały wymogi ustalone w Regulaminie wykonawczym. W przeciwnym przypadku odrzuca wniosek.

(3) Jeśli wniosek został uwzględniony, uważa się, że nie nastąpiły skutki prawne, spowodowane niedotrzymaniem terminu.

(4) Dalsze rozpatrywanie wykluczone jest w odniesieniu do terminów przewidzianych w art. 87 ust. 1, art. 108 i art. 112a ust. 4, jak również do terminów dotyczących wniesienia wniosku o dalsze rozpatrywanie lub przywrócenie praw. Regulamin wykonawczy może wykluczyć dalsze rozpatrywanie w odniesieniu do innych terminów.

Artykuł 122

Przywrócenie praw

[64] (1) Zgłaszającemu lub właścicielowi patentu europejskiego, którzy pomimo dołożenia wszelkich wymaganych w danych okolicznościach starań nie byli w stanie dotrzymać terminu przed Europejskim Urzędem Patentowym, zostaną na wniosek przywrócone prawa, jeśli bezpośrednim skutkiem niedotrzymania tego terminu było odrzucenie europejskiego zgłoszenia patentowego lub wniosku albo uznanie europejskiego zgłoszenia patentowego za wycofane lub unieważnienie patentu europejskiego albo utrata jakiegokolwiek innego prawa lub środków odwoławczych.

(2) Europejski Urząd Patentowy uwzględnia wniosek pod warunkiem, że spełnione zostały warunki przewidziane w ust. 1 oraz wszystkie pozostałe wymogi ustalone w Regulaminie wykonawczym. W przeciwnym przypadku odrzuca wniosek.

(3) Jeśli wniosek został uwzględniony, uważa się, że nie nastąpiły skutki prawne spowodowane niedotrzymaniem terminu.

(4) Przywrócenie praw jest wykluczone w odniesieniu do terminu dotyczącego złożenia wniosku o przywrócenie praw. Regulamin wykonawczy może wykluczyć przywrócenie praw w odniesieniu do innych terminów.

(5) Każdy, kto w wyznaczonym umawiającym się państwie w okresie pomiędzy utratą praw, o których mowa w ust. 1, a publikacją informacji o przywróceniu tych praw, w dobrej wierze stosował lub poczynił rzeczywiste i poważne przygotowania do stosowania wynalazku, który jest przedmiotem opublikowanego europejskiego zgłoszenia patentowego lub patentu europejskiego, może nieodpłatnie kontynuować takie stosowanie w swoim przedsiębiorstwie lub na jego potrzeby.

(6) Żadne z postanowień niniejszego artykułu nie ogranicza prawa umawiającego się państwa do przywrócenia praw w odniesieniu do terminów przewidzianych w niniejszej Konwencji, które mają być dotrzymane przed organami tego państwa.

Artykuł 123

Zmiany

[65] (1) Europejskie zgłoszenie patentowe lub patent europejski mogą być zmienione w postępowaniu przed Europejskim Urzędem Patentowym zgodnie z postanowieniami Regulaminu wykonawczego. W każdym razie zgłaszającemu dana będzie co najmniej jedna możliwość zmiany zgłoszenia z własnej woli.

(2) Europejskie zgłoszenie patentowe lub patent europejski nie mogą być zmienione w taki sposób, aby obejmowały przedmiot, który wykracza poza treść zgłoszenia, jakie zostało dokonane.

(3) Patent europejski nie może być zmieniony w taki sposób, aby rozszerzał ochronę przyznaną tym patentem.

Artykuł 124

Informacje dotyczące stanu techniki

[66] (1) Europejski Urząd Patentowy może, zgodnie z postanowieniami Regulaminu wykonawczego, wezwać zgłaszającego do dostarczenia informacji dotyczących stanu techniki, które były brane pod uwagę w krajowym lub regionalnym postępowaniu patentowym i dotyczyły wynalazku, którego dotyczy europejskie zgłoszenie patentowe.

(2) Jeśli zgłaszający nie udzieli w terminie odpowiedzi na wezwanie, o którym mowa w ust. 1, europejskie zgłoszenie patentowe uważa się za wycofane.

Artykuł 125

Odesłanie do zasad ogólnych

Wobec braku przepisów proceduralnych w niniejszej konwencji Europejski Urząd Patentowy bierze pod uwagę zasady procedury ogólnie przyjęte w umawiających się państwach.

Artykuł 126

[67] (skreślony).

Rozdział II

Informacje do wglądu publicznego i dla władz urzędowych

Artykuł 127

Europejski Rejestr Patentowy

[68] Europejski Urząd Patentowy prowadzi Europejski Rejestr Patentowy, do którego wpisuje się dane określone w Regulaminie wykonawczym. W Europejskim Rejestrze Patentowym nie dokonuje się żadnego wpisu przed publikacją europejskiego zgłoszenia patentowego. Europejski Rejestr Patentowy dostępny jest do wglądu publicznego.

Artykuł 128

Wgląd do akt

[69] (1) Akta dotyczące europejskich zgłoszeń patentowych, które nie zostały jeszcze opublikowane, nie będą udostępniane do wglądu bez zgody zgłaszającego.

(2) Każda osoba, która może dowieść, że zgłaszający w odniesieniu do niej odwołuje się do praw na podstawie europejskiego zgłoszenia patentowego, może uzyskać dostęp do akt przed publikacją tego zgłoszenia i bez zgody zgłaszającego.

(3) Jeżeli europejskie zgłoszenie wydzielone lub nowe europejskie zgłoszenie patentowe, dokonane zgodnie z art. 61 ust. 1, zostają opublikowane, każdy może uzyskać dostęp do akt wcześniejszego zgłoszenia przed publikacją tego zgłoszenia i bez zgody zgłaszającego.

(4) Po publikacji europejskiego zgłoszenia patentowego akta dotyczące takiego zgłoszenia oraz udzielonego na jego podstawie patentu europejskiego mogą być na wniosek udostępnione do wglądu, z zastrzeżeniem ograniczeń ustalonych w Regulaminie wykonawczym.

(5) Jeszcze przed publikacją europejskiego zgłoszenia patentowego Europejski Urząd Patentowy może podać do wiadomości osobom trzecim lub opublikować szczegółowe dane wymienione w Regulaminie wykonawczym.

Artykuł 129

Publikacje periodyczne

[70] Europejski Urząd Patentowy publikuje okresowo:

(a) Europejski Biuletyn Patentowy zawierający szczegółowe dane, których publikację nakazuje Konwencja, Regulamin wykonawczy albo prezes Europejskiego Urzędu Patentowego;

(b) Dziennik Urzędowy Europejskiego Urzędu Patentowego, zawierający komunikaty i informacje o charakterze ogólnym podawane do wiadomości przez prezesa Europejskiego Urzędu Patentowego, jak również wszelkie inne informacje dotyczące niniejszej Konwencji i jej wprowadzenia w życie.

Artykuł 130

Wymiana informacji

[71] (1) O ile niniejsza Konwencja lub ustawy krajowe nie przewidują inaczej, Europejski Urząd Patentowy i centralne urzędy własności przemysłowej każdego umawiającego się państwa przekazują sobie wzajemnie, na wniosek, wszelkie użyteczne informacje dotyczące europejskich lub krajowych zgłoszeń patentowych oraz wszelkich dotyczących ich postępowań.

(2) Przepisy ust. 1 stosuje się do przekazywania informacji na mocy porozumień roboczych pomiędzy Europejskim Urzędem Patentowym a:

(a) centralnymi urzędami własności przemysłowej innych państw;

(b) organizacją międzyrządową, której powierzono zadanie udzielania patentów;

(c) każdą inną organizacją.

(3) Przekazywanie informacji na podstawie ust. 1 i 2 (a) oraz (b) nie podlega ograniczeniom ustalonym w art. 128. Rada Administracyjna może postanowić, że przekazywanie informacji na podstawie ust. 2 (c) nie będzie podlegało takim ograniczeniom pod warunkiem, że zainteresowana organizacja będzie traktowała przekazaną informację jako poufną do momentu publikacji europejskiego zgłoszenia patentowego.

Artykuł 131

Współpraca w sprawach administracyjnych i prawnych

(1) O ile przepisy niniejszej konwencji lub prawa krajowego nie przewidują inaczej, Europejski Urząd Patentowy i sądy lub organy umawiających się państw udzielają sobie wzajemnie na wniosek pomocy poprzez przekazywanie informacji lub udostępnianie akt do wglądu. Jeżeli Europejski Urząd Patentowy udostępnia akta do wglądu sądom, prokuraturze lub centralnym urzędom własności przemysłowej, wgląd do akt nie podlega ograniczeniom ustalonym w art. 128.

(2) Na prośbę Europejskiego Urzędu Patentowego o udzielenie pomocy sądowej sądy lub inne właściwe organy umawiających się państw podejmują na rzecz tego Urzędu, oraz w ramach swej właściwości, niezbędne dochodzenie lub inne środki prawne.

Artykuł 132

Wymiana publikacji

(1) Europejski Urząd Patentowy i centralne urzędy własności przemysłowej umawiających się państw przesyłają sobie wzajemnie bezpłatnie, na wniosek i do własnego użytku, jeden lub więcej egzemplarzy swoich publikacji.

(2) Europejski Urząd Patentowy może zawierać porozumienia dotyczące wymiany lub dostarczania publikacji.

Rozdział III

Reprezentacja

Artykuł 133

Ogólne zasady reprezentacji

[72] (1) Z zastrzeżeniem przepisów ust. 2, żadna osoba nie będzie zmuszona do korzystania z usług zawodowego pełnomocnika w postępowaniu ustanowionym niniejszą Konwencją.

(2) Osoby fizyczne lub prawne niemające miejsca zamieszkania lub głównej siedziby firmy w umawiającym się państwie reprezentowane są przez zawodowego pełnomocnika i działają za jego pośrednictwem we wszystkich rodzajach postępowań ustanowionych niniejszą Konwencją, z wyjątkiem dokonania europejskiego zgłoszenia patentowego; Regulamin wykonawczy może dopuścić inne wyjątki.

(3) Osoby fizyczne lub prawne mające miejsce zamieszkania lub główną siedzibę firmy w umawiającym się państwie mogą być reprezentowane w postępowaniu ustanowionym niniejszą Konwencją przez pracownika, który nie musi być zawodowym pełnomocnikiem, ale jest upoważniony zgodnie z przepisami Regulaminu wykonawczego. Regulamin wykonawczy może ustalić, czy i na jakich warunkach pracownik osoby prawnej może reprezentować również inne osoby prawne, które mają swe główne siedziby firmy w umawiającym się państwie i pozostają w związkach o charakterze gospodarczym z pierwszą osobą prawną.

(4) Regulamin wykonawczy może ustanowić szczególne przepisy dotyczące wspólnej reprezentacji stron działających łącznie.

Artykuł 134

Reprezentacja przed Europejskim Urzędem Patentowym

[73] (1) Reprezentowanie osób fizycznych lub prawnych w postępowaniu ustanowionym niniejszą Konwencją może być podejmowane jedynie przez zawodowych pełnomocników, których nazwiska figurują na liście prowadzonej w tym celu przez Europejski Urząd Patentowy.

(2) Każda osoba fizyczna, która:

(a) jest obywatelem umawiającego się państwa,

(b) ma siedzibę firmy lub miejsce zatrudnienia w umawiającym się państwie i

(c) zdała europejski egzamin kwalifikacyjny,

może być wpisana na listę zawodowych pełnomocników.

(3) W okresie jednego roku od daty przystąpienia państwa do niniejszej Konwencji o wpis na taką listę może również ubiegać się każda osoba fizyczna, która:

(a) jest obywatelem umawiającego się państwa,

(b) posiada siedzibę firmy lub miejsce zatrudnienia w państwie, które przystąpiło do Konwencji, oraz

(c) upoważniona jest do reprezentowania w sprawach patentowych osób fizycznych lub prawnych przed centralnym urzędem własności przemysłowej tego państwa. Jeżeli takie upoważnienie nie jest uwarunkowane wymogiem specjalnych kwalifikacji zawodowych, wówczas osoba taka musi działać w tym państwie jako pełnomocnik w sprawach patentowych przez co najmniej pięć lat.

(4) Wpisu dokonuje się na wniosek, do którego załączone są zaświadczenia potwierdzające, że spełnione są warunki ustalone w ust. 2 lub 3.

(5) Osoby, których nazwiska figurują na liście zawodowych pełnomocników, uprawnione są do działania we wszystkich rodzajach postępowań ustanowionych niniejsza Konwencją.

(6) Dla celów działania w charakterze zawodowego pełnomocnika każda osoba, której nazwisko figuruje na liście, o której mowa w ust. 1, uprawniona jest do utworzenia siedziby firmy w każdym umawiającym się państwie, w którym może być prowadzone postępowanie ustanowione niniejszą Konwencją, z uwzględnieniem postanowień Protokołu w sprawie centralizacji, stanowiącego załącznik do niniejszej Konwencji. Władze takiego państwa mogą pozbawić ją tego uprawnienia w pojedynczych przypadkach jedynie na mocy przepisów prawnych przyjętych w celu ochrony bezpieczeństwa publicznego oraz prawa i porządku. Przed podjęciem takiego działania powinno być ono skonsultowane z prezesem Europejskiego Urzędu Patentowego.

(7) Prezes Europejskiego Urzędu Patentowego może zezwolić na odstąpienie od:

(a) wymogu określonego w ust. 2 (a) lub ust. 3 (a) w szczególnych okolicznościach;

(b) wymogu określonego w ust. 3 (c), drugie zdanie, jeśli zgłaszający dostarczy dowód, że nabył wymagane kwalifikacje w inny sposób.

(8) Reprezentowanie w postępowaniu ustanowionym niniejszą Konwencją może, na takich samych zasadach, na jakich jest ono podejmowane przez zawodowego pełnomocnika być również podejmowane przez każdego prawnika uprawnionego do prowadzenia praktyki w umawiającym się państwie i mającego siedzibę firmy w tym państwie, w takim zakresie, w jakim jest on uprawniony w tym państwie do działania jako zawodowy pełnomocnik w sprawach patentowych. Przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio.

Artykuł 134a

Instytut Zawodowych Pełnomocników przed Europejskim Urzędem Patentowym

[74] (1) Rada Administracyjna posiada kompetencje do wydawania i zmiany przepisów dotyczących:

(a) Instytutu Zawodowych Pełnomocników przed Europejskim Urzędem Patentowym, dalej zwanego Instytutem;

(b) kwalifikacji i szkolenia, wymaganych dla dopuszczenia kandydata do europejskiego egzaminu kwalifikacyjnego oraz przeprowadzenia takiego egzaminu;

(c) uprawnień dyscyplinarnych przysługujących Instytutowi lub Europejskiemu Urzędowi Patentowemu w stosunku do zawodowych pełnomocników;

(d) obowiązku zachowania tajemnicy spoczywającego na zawodowym pełnomocniku oraz przywileju nieujawniania w postępowaniu przed Europejskim Urzędem Patentowym korespondencji pomiędzy zawodowym pełnomocnikiem i jego klientem lub każdą inną osobą.

(2) Każda osoba wpisana na listę zawodowych pełnomocników, o której mowa w art. 134 ust. 1, jest członkiem Instytutu.

CZĘŚĆ VIII

WPŁYW NA PRAWO KRAJOWE

Rozdział I

Zamiana na krajowe zgłoszenie patentowe

Artykuł 135

Wniosek o stosowanie procedury krajowej

[75] (1) Centralny urząd własności przemysłowej wyznaczonego umawiającego się państwa stosuje procedurę dla udzielania patentu krajowego na wniosek zgłaszającego lub właściciela patentu europejskiego w następujących okolicznościach:

(a) jeżeli europejskie zgłoszenie patentowe uznane jest za wycofane stosownie do art. 77 ust. 3;

(b) w innych przypadkach przewidzianych prawem krajowym, kiedy na podstawie niniejszej Konwencji europejskie zgłoszenie patentowe zostaje odrzucone lub wycofane bądź uznane za wycofane lub patent europejski zostaje unieważniony.

(2) W przypadku, o którym mowa w ust. 1 (a), wniosek o zamianę składa się w centralnym urzędzie własności przemysłowej, w którym dokonane zostało europejskie zgłoszenie patentowe. Urząd ten, z zastrzeżeniem przepisów dotyczących bezpieczeństwa krajowego, przekazuje wniosek bezpośrednio do wymienionych w nim centralnych urzędów własności przemysłowej umawiających się państw.

(3) W przypadkach, o, których mowa w ust. 1 (b), wniosek o zamianę wnosi się do Europejskiego Urzędu Patentowego zgodnie z przepisami Regulaminu wykonawczego. Wniosek uważa się za złożony dopiero po wniesieniu opłaty za zamianę. Europejski Urząd Patentowy przekazuje wniosek do wymienionych w nim centralnych urzędów własności przemysłowej umawiających się państw.

(4) Skutek europejskiego zgłoszenia patentowego, o którym mowa w art. 66, nie nastąpi, jeśli wniosek o zamianę zostanie złożony po terminie.

Artykuł 136

[76] (skreślony).

Artykuł 137

Formalne wymogi dla dokonania zamiany

[77] (1) Europejskie zgłoszenie patentowe przekazane zgodnie z art. 135 ust. 2 lub ust. 3 nie podlega tym formalnym wymogom prawa krajowego, które różnią się od wymogów przewidzianych niniejszą Konwencją lub są wymogami dodatkowymi.

(2) Centralny urząd własności przemysłowej, któremu zgłoszenie zostaje przekazane, może wymagać od zgłaszającego, aby w terminie nie krótszym niż dwa miesiące:

(a) wniósł krajową opłatę za zgłoszenie;

(b) złożył tłumaczenie oryginalnego tekstu europejskiego zgłoszenia patentowego na jeden z języków urzędowych danego państwa oraz, w razie potrzeby, tekstu zmienionego w toku postępowania przed Europejskim Urzędem Patentowym, który zgodnie z życzeniem zgłaszającego ma być poddany procedurze krajowej.

Rozdział II

Unieważnienie i prawo pierwszeństwa

Artykuł 138

Unieważnienie patentów europejskich

[78] (1) Z zastrzeżeniem przepisów art. 139, patent europejski może być unieważniony ze skutkiem dla umawiającego się państwa jedynie z następujących przyczyn:

(a) przedmiot patentu europejskiego nie posiada zdolności patentowej na podstawie art. 52–57;

(b) patent europejski nie ujawnia wynalazku w sposób wystarczająco jasny i pełny dla jego wykonania przez znawcę z danej dziedziny;

(c) przedmiot patentu europejskiego wykracza poza treść zgłoszenia, jakie zostało dokonane, lub, jeżeli patent udzielony został na zgłoszenie wydzielone lub na nowe zgłoszenie dokonane zgodnie z art. 61, poza treść wcześniejszego zgłoszenia, jakie zostało dokonane;

(d) ochrona przyznana patentem europejskim została rozszerzona lub

(e) właściciel patentu europejskiego nie jest uprawniony zgodnie z art. 60 ust. 1.

(2) Jeżeli podstawy unieważnienia dotyczą tylko części patentu europejskiego, patent zostaje ograniczony poprzez odpowiednią zmianę zastrzeżeń i unieważniony w części.

(3) W postępowaniu przed właściwym sądem lub organem, które dotyczy ważności patentu europejskiego, właściciel patentu ma prawo do ograniczenia patentu poprzez zmianę zastrzeżeń. Ograniczony w taki sposób patent stanowi podstawę do tego postępowania.

Artykuł 139

Prawa powstałe wcześniej lub w tej samej dacie

(1) W każdym wyznaczonym umawiającym się państwie europejskie zgłoszenie patentowe i patent europejski mają w odniesieniu do krajowego zgłoszenia patentowego i patentu krajowego taki sam skutek związany z prawem pierwszeństwa, jaki mają krajowe zgłoszenie patentowe i patent krajowy.

(2) Krajowe zgłoszenie patentowe i patent krajowy w umawiającym się państwie mają w odniesieniu do patentu europejskiego, w którym to umawiające się państwo jest wyznaczone, taki sam skutek związany z prawem pierwszeństwa, jaki mają w odniesieniu do patentu krajowego.

(3) Każde umawiające się państwo może postanowić, czy i na jakich warunkach wynalazek ujawniony zarówno w europejskim zgłoszeniu patentowym lub patencie, jak i w krajowym zgłoszeniu patentowym lub patencie, mającymi tę samą datę zgłoszenia lub, jeżeli zastrzegane jest pierwszeństwo, tę samą datę pierwszeństwa, może być chroniony jednocześnie oboma zgłoszeniami lub patentami.

Rozdział III

Inne skutki

Artykuł 140

Krajowe wzory użytkowe i świadectwa użyteczności

[79] Postanowienia artykułów 66, 124, 135, 137 i 139 mają zastosowanie do wzorów użytkowych i świadectw użyteczności oraz do zgłoszeń dotyczących wzorów użytkowych i świadectw użyteczności zarejestrowanych lub zdeponowanych w umawiających się państwach, których ustawodawstwa przewidują ochronę takich wzorów lub świadectw.

Artykuł 141

Opłaty za utrzymanie w mocy patentów europejskich

[80] (1) Opłaty za utrzymanie w mocy patentów europejskich mogą być nałożone jedynie za lata następujące po roku, o którym mowa w art. 86 ust. 2.

(2) Wszystkie opłaty za utrzymanie w mocy patentu, które są wymagalne w ciągu dwóch miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, uważa się za ważnie wniesione, jeśli zostaną dokonane w ciągu tego okresu. Nie pobiera się żadnej dodatkowej opłaty przewidzianej w ustawodawstwie krajowym.

CZĘŚĆ IX

POROZUMIENIA SZCZEGÓLNE

Artykuł 142

Patenty jednolite

(1) Grupa umawiających się państw, która w porozumieniu szczególnym postanowiła, że patent europejski udzielony na te państwa ma jednolity charakter na całych ich terytoriach, może postanowić, że patent europejski może być udzielony jedynie w stosunku do wszystkich tych państw łącznie.

(2) Jeżeli jakakolwiek grupa umawiających się państw skorzysta z upoważnienia zawartego w ust. 1, wówczas mają zastosowanie przepisy niniejszej części.

Artykuł 143

Wydziały specjalne Europejskiego Urzędu Patentowego

(1) Grupa umawiających się państw może powierzyć Europejskiemu Urzędowi Patentowemu dodatkowe zadania.

(2) Dla realizacji dodatkowych zadań w ramach Europejskiego Urzędu Patentowego mogą zostać utworzone specjalne wydziały, wspólne dla grupy umawiających się państw. Wydziałami specjalnymi kieruje prezes Europejskiego Urzędu Patentowego; przepisy art. 10 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Artykuł 144

Reprezentacja przed wydziałami specjalnymi

Grupa umawiających się państw może ustanowić przepisy szczególne regulujące kwestię reprezentowania stron przed wydziałami, o których mowa w art. 143 ust. 2.

Artykuł 145

Komisja specjalna Rady Administracyjnej

(1) Grupa umawiających się państw może utworzyć komisję specjalną Rady Administracyjnej dla celów nadzorowania działalności wydziałów specjalnych utworzonych na podstawie art. 143 ust. 2; Europejski Urząd Patentowy oddaje do jej dyspozycji taki personel, pomieszczenia i wyposażenie, jakie mogą być niezbędne dla wykonywania jej obowiązków. Prezes Europejskiego Urzędu Patentowego odpowiada za działalność wydziałów specjalnych przed komisją specjalną Rady Administracyjnej.

(2) Skład, kompetencje i funkcje komisji specjalnej określa grupa umawiających się państw.

Artykuł 146

Pokrywanie wydatków na wykonywanie zadań specjalnych

Jeżeli Europejskiemu Urzędowi Patentowemu powierzone zostały na mocy art. 143 zadania dodatkowe, grupa umawiających się państw pokrywa wydatki poniesione przez Organizację przy wykonywaniu tych zadań. Jeżeli dla wykonywania tych dodatkowych zadań utworzone zostały w Europejskim Urzędzie Patentowym specjalne wydziały, grupa pokrywa wydatki na personel, pomieszczenia i wyposażenie powierzone tym wydziałom. Przepisy art. 39 ust. 3 i 4, art. 41 i art. 47 stosuje się odpowiednio.

Artykuł 147

Wpłaty z tytułu opłat za utrzymanie w mocy patentów europejskich

Jeśli grupa umawiających się państw ustaliła wspólną taryfę opłat za utrzymanie w mocy patentów europejskich, wówczas procentowy udział, o którym mowa w art. 39 ust. 1, oblicza się na podstawie wspólnej taryfy opłat; kwota minimalna, o której mowa w art. 39 ust. 1, ma zastosowanie do patentów jednolitych. Przepisy art. 39 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Artykuł 148

Europejskie zgłoszenie patentowe jako przedmiot własności

(1) O ile grupa umawiających się państw nie postanowi inaczej, stosuje się przepisy art. 74.

(2) Grupa umawiających się państw może postanowić, że europejskie zgłoszenie patentowe, w którym takie umawiające się państwa zostały wyznaczone, może zostać przeniesione, oddane w zastaw lub poddane jakiemukolwiek środkowi egzekucji jedynie w stosunku do wszystkich umawiających się państw grupy i zgodnie z przepisami porozumienia szczególnego.

Artykuł 149

Wskazanie łączne

(1) Grupa umawiających się państw może postanowić, że państwa te mogą być wyznaczone jedynie łącznie oraz że wyznaczenie jednego lub tylko niektórych z tych państw będzie uważane za wyznaczenie wszystkich państw z grupy.

(2) Jeżeli Europejski Urząd Patentowy działa jako urząd wyznaczony zgodnie z art. 153 ust. 1, wówczas przepis ust. 1 ma zastosowanie, jeśli zgłaszający wskazał w zgłoszeniu międzynarodowym, że pragnie uzyskać patent europejski dla jednego lub większej liczby wyznaczonych państw takiej grupy. Ten sam przepis ma zastosowanie, jeśli zgłaszający wskazuje w zgłoszeniu międzynarodowym jedno umawiające się państwo z grupy, którego ustawodawstwo krajowe stanowi, że wyznaczenie tego państwa wywołuje skutek zgłoszenia o patent europejski.

Artykuł 149a

Inne porozumienia pomiędzy umawiającymi się państwami

[81] (1) Żadne postanowienie niniejszej Konwencji nie jest tak sformułowane, aby ograniczać prawo niektórych lub wszystkich umawiających się państw do zawierania szczególnych porozumień dotyczących jakichkolwiek spraw związanych z europejskimi zgłoszeniami patentowymi lub patentami europejskimi, które na podstawie niniejszej Konwencji podporządkowane są prawu krajowemu i przez to prawo regulowane, w szczególności takich jak:

(a) porozumienie ustanawiające wspólny europejski sąd patentowy dla umawiających się państw będących stronami tego porozumienia;

(b) porozumienie ustanawiające wspólną instytucję dla umawiających się państw będących stronami tego porozumienia do wydawania na wniosek sądów krajowych lub krajowych organów quasi-sądowych opinii w sprawach europejskiego prawa patentowego lub ujednoliconego krajowego prawa patentowego;

(c) porozumienie, na podstawie którego umawiające się państwa będące stronami tego porozumienia rezygnują całkowicie lub częściowo z tłumaczeń patentów europejskich, o których mowa w art. 65;

(d) porozumienie, na podstawie którego umawiające się państwa będące stronami tego porozumienia postanawiają, że tłumaczenia patentów europejskich wymagane na podstawie art. 65 mogą być składane w Europejskim Urzędzie Patentowym i przez ten urząd publikowane.

(2) Rada Administracyjna jest uprawniona do decydowania, że:

(a) członkowie Komisji Odwoławczych lub Rozszerzonej Komisji Odwoławczej mogą pracować w europejskim sądzie patentowym lub we wspólnej instytucji opiniodawczej oraz brać udział w postępowaniu przed sądem albo instytucją opiniodawczą stosownie do tego rodzaju porozumienia;

(b) Europejski Urząd Patentowy zapewni wspólnej instytucji opiniodawczej taki personel pomocniczy, pomieszczenie oraz wyposażenie, jakie mogą być niezbędne do wypełniania jej obowiązków, a wydatki ponoszone przez tę instytucję będą pokrywane w pełni lub częściowo przez Organizację.

CZĘŚĆ X

ZGŁOSZENIA MIĘDZYNARODOWE NA PODSTAWIE UKŁADU O WSPÓŁPRACY PATENTOWEJ – ZGŁOSZENIA EURO-PCT

Artykuł 150

Stosowanie Układu o współpracy patentowej

[82] (1) Układ o współpracy patentowej z dnia 19 czerwca 1970 r., zwany dalej PCT, stosuje się zgodnie z przepisami niniejszej części.

(2) Zgłoszenia międzynarodowe dokonane na podstawie PCT mogą być przedmiotem postępowania przed Europejskim Urzędem Patentowym. W postępowaniu tym stosuje się przepisy PCT i Regulaminu PCT oraz uzupełniająco przepisy niniejszej Konwencji. W przypadku rozbieżności decydują przepisy PCT lub Regulaminu PCT.

Artykuł 151

Europejski Urząd Patentowy jako urząd przyjmujący

Europejski Urząd Patentowy działa jako urząd przyjmujący w rozumieniu PCT zgodnie z postanowieniami Regulaminu wykonawczego. Art. 75 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Artykuł 152

Europejski Urząd Patentowy jako Międzynarodowy Organ Poszukiwań lub Międzynarodowy Organ Badań Wstępnych

Europejski Urząd Patentowy, zgodnie z porozumieniem zawartym między Organizacją i Międzynarodowym Biurem Światowej Organizacji Własności Intelektualnej, działa jako Międzynarodowy Organ Poszukiwań i Międzynarodowy Organ Badań Wstępnych w rozumieniu PCT dla zgłaszających, którzy są obywatelami umawiającego się państwa niniejszej Konwencji albo mają w nim miejsce zamieszkania. Niniejsze porozumienie może określać, że Europejski Urząd Patentowy działa także w odniesieniu do innych zgłaszających.

Artykuł 153

Europejski Urząd Patentowy jako urząd wyznaczony lub urząd wybrany

(1) Europejski Urząd Patentowy jest:

(a) urzędem wyznaczonym dla umawiającego się państwa niniejszej Konwencji, w stosunku do którego PCT weszło w życie i które zostało wyznaczone w zgłoszeniu międzynarodowym oraz na które zgłaszający pragnie uzyskać patent europejski, i

(b) urzędem wybranym, jeśli zgłaszający dokonał wyboru państwa wyznaczonego stosownie do (a).

(2) Zgłoszenie międzynarodowe, dla którego Europejski Urząd Patentowy jest urzędem wyznaczonym lub wybranym i któremu została nadana międzynarodowa data zgłoszenia, jest równoważne ze zwykłym zgłoszeniem europejskim (zgłoszenie Euro-PCT).

(3) Międzynarodowa publikacja zgłoszenia Euro-PCT w jednym z języków urzędowych Europejskiego Urzędu Patentowego zastępuje publikację europejskiego zgłoszenia patentowego i informację o niej zamieszcza się w Europejskim Biuletynie Patentowym.

(4) Jeśli zgłoszenie Euro-PCT zostało opublikowane w innym języku, tłumaczenie tego zgłoszenia na jeden z języków urzędowych składa się w Europejskim Urzędzie Patentowym, który je publikuje. Z zastrzeżeniem art. 67 ust. 3, ochrona tymczasowa przewidziana w art. 67 ust. 1 i 2 rozpoczyna się od daty tej publikacji.

(5) Zgłoszenie Euro-PCT traktuje się jako europejskie zgłoszenie patentowe i uważa się za zawarte w stanie techniki na podstawie art. 54 ust. 3, jeśli zostaną spełnione warunki ustalone w ust. 3 lub ust. 4 oraz w Regulaminie wykonawczym.

(6) Międzynarodowe sprawozdanie z poszukiwania sporządzone w odniesieniu do zgłoszenia Euro-PCT lub zastępujące go oświadczenie oraz ich międzynarodowa publikacja zastępują sprawozdanie z poszukiwania europejskiego i informację o jego publikacji w Europejskim Biuletynie Patentowym.

(7) Sprawozdanie z dodatkowego poszukiwania europejskiego sporządza się w odniesieniu do każdego zgłoszenia Euro-PCT, o którym mowa w ust. 5. Rada Administracyjna może podjąć decyzję o rezygnacji ze sprawozdania z dodatkowego poszukiwania lub o obniżeniu opłaty za poszukiwanie.

Artykuł 154

[83] (skreślony).

Artykuł 155

[84] (skreślony).

Artykuł 156

[85] (skreślony).

Artykuł 157

[86] (skreślony).

Artykuł 158

[87] (skreślony).

CZĘŚĆ XI

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE

Artykuł 159

[88] (skreślony).

Artykuł 160

[89] (skreślony).

Artykuł 161

[90] (skreślony).

Artykuł 162

[91] (skreślony).

Artykuł 163

[92] (skreślony).

CZĘŚĆ XII

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 164

Regulamin wykonawczy i Protokoły

[93] (1) Regulamin wykonawczy, Protokół w sprawie uznawania jurysdykcji, Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów, Protokół w sprawie centralizacji, Protokół w sprawie interpretacji art. 69 oraz Protokół w sprawie obsady personelu stanowią integralne części niniejszej Konwencji.

(2) W przypadku rozbieżności pomiędzy przepisami niniejszej Konwencji a przepisami Regulaminu wykonawczego decydują przepisy niniejszej Konwencji.

Artykuł 165

Podpisanie – Ratyfikacja

(1) Do dnia 5 kwietnia 1974 r. niniejsza konwencja jest otwarta do podpisu przez państwa, które brały udział w międzyrządowej konferencji w sprawie ustanowienia europejskiego systemu udzielania patentów lub były poinformowane o zwołaniu tej konferencji i którym oferowano możliwość wzięcia w niej udziału.

(2) Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji; dokumenty ratyfikacyjne składa się Rządowi Republiki Federalnej Niemiec.

Artykuł 166

Przystąpienie

(1) Niniejsza konwencja otwarta jest do przystąpienia dla:

(a) państw, o których mowa w art. 165 ust. 1;

(b) każdego innego państwa europejskiego na zaproszenie Rady Administracyjnej.

(2) Każde państwo, które było stroną konwencji i przestało nią być w wyniku zastosowania art. 172 ust. 4, może ponownie stać się stroną konwencji przez przystąpienie do niej.

(3) Dokumenty przystąpienia składa się Rządowi Republiki Federalnej Niemiec.

Artykuł 167

[94] (skreślony).

Artykuł 168

Terytorialny zakres stosowania

(1) Każde umawiające się państwo może oświadczyć w dokumentach ratyfikacji albo przystąpienia lub może później w dowolnym innym czasie poinformować Rząd Republiki Federalnej Niemiec w drodze pisemnego powiadomienia, że niniejsza konwencja będzie miała zastosowanie do jednego lub więcej obszarów, za które jest ono odpowiedzialne w stosunkach zewnętrznych. Patenty europejskie udzielone dla tego umawiającego się państwa są również skuteczne na obszarach, dla których takie oświadczenie stało się skuteczne.

(2) Jeśli oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, zawarte jest w dokumencie ratyfikacji lub przystąpienia, wywołuje ono skutki od tej samej daty co ratyfikacja lub przystąpienie; jeśli oświadczenie jest zawarte w powiadomieniu dokonanym po złożeniu dokumentu ratyfikacji bądź przystąpienia, powiadomienie takie wywołuje skutki po sześciu miesiącach od daty jego otrzymania przez Rząd Republiki Federalnej Niemiec.

(3) Każde umawiające się państwo może w dowolnym czasie oświadczyć, że stosowanie konwencji ustaje w stosunku do niektórych lub wszystkich obszarów, których dotyczyło powiadomienie dokonane na podstawie ust. 1. Oświadczenie takie wywołuje skutek po upływie roku od daty otrzymania go przez Rząd Republiki Federalnej Niemiec.

Artykuł 169

Wejście w życie

(1) Niniejsza konwencja wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od daty złożenia ostatniego dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia przez sześć państw, na terytorium których całkowita liczba zgłoszeń patentowych dokonanych w 1970 r. wyniosła przynajmniej 180 000 dla wszystkich tych państw.

(2) Ratyfikacja lub przystąpienie po wejściu w życie niniejszej konwencji stają się skuteczne pierwszego dnia trzeciego miesiąca po złożeniu dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia.

Artykuł 170

Wkład początkowy

(1) Każde państwo, które ratyfikuje niniejszą konwencję lub do niej przystępuje po jej wejściu w życie, wnosi na rzecz Organizacji wkład początkowy, który nie podlega zwrotowi.

(2) Wkład początkowy wynosi 5 % kwoty obliczonej na dzień, w którym ratyfikacja lub przystąpienie stają się skuteczne, przez zastosowanie procentu uzyskanego dla danego państwa według podziału przewidzianego w art. 40 ust. 3 i 4, do sumy nadzwyczajnych wkładów finansowych należnych od innych umawiających się państw za okresy obrachunkowe poprzedzające datę, o której mowa powyżej.

(3) W przypadku, jeżeli za okres obrachunkowy bezpośrednio poprzedzający datę, o której mowa w ust. 2, wkłady finansowe nie były wymagane, wówczas podziałem, o którym mowa w tym ustępie, będzie podział, który miałby zastosowanie do danego państwa za ostatni rok, za który nadzwyczajne wkłady finansowe były wymagane.

Artykuł 171

Okres obowiązywania konwencji

Niniejsza konwencja zawarta jest na czas nieokreślony.

Artykuł 172

Rewizja

(1) Niniejsza konwencja może być poddana rewizji na konferencji umawiających się państw.

(2) Konferencję przygotowuje i zwołuje Rada Administracyjna. Obrady konferencji uważa się za ważnie ukonstytuowane, jeżeli reprezentowanych jest na niej przynajmniej trzy czwarte umawiających się państw. Dla przyjęcia zrewidowanego tekstu niezbędna jest większość trzech czwartych umawiających się państw reprezentowanych i głosujących na konferencji. Wstrzymanie się od głosowania nie uważa się za oddanie głosu.

(3) Zrewidowany tekst wchodzi w życie po jego ratyfikowaniu lub przystąpieniu do niego przez liczbę umawiających się państw określoną przez konferencję i w terminie przez nią określonym.

(4) Państwa, które do chwili wejścia w życie zrewidowanego tekstu nie ratyfikowały go lub nie przystąpiły do niego, przestają być od tej chwili stronami niniejszej konwencji.

Artykuł 173

Spory pomiędzy umawiającymi się państwami

(1) Każdy spór pomiędzy umawiającymi się państwami, który dotyczy interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji i nie został rozstrzygnięty w drodze negocjacji, przedkłada się na wniosek jednego z zainteresowanych państw Radzie Administracyjnej, która dokłada wszelkich starań, aby doprowadzić do porozumienia między zainteresowanymi państwami.

(2) Jeśli w ciągu sześciu miesięcy od daty zgłoszenia Radzie Administracyjnej sporu porozumienie nie zostanie osiągnięte, każde z zainteresowanych państw może wnieść spór przed Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości w celu uzyskania wiążącej decyzji.

Artykuł 174

Wypowiedzenie

Każde umawiające się państwo może w dowolnym czasie wypowiedzieć niniejszą konwencję. Powiadomienie o wypowiedzeniu przekazuje się Rządowi Republiki Federalnej Niemiec. Wypowiedzenie staje się skuteczne po upływie jednego roku od daty otrzymania takiego powiadomienia.

Artykuł 175

Zachowanie nabytych praw

(1) W przypadku państwa, które przestaje być stroną niniejszej konwencji na podstawie art. 172 ust. 4 lub art. 174, prawa wcześniej nabyte na podstawie niniejszej konwencji nie ulegają ograniczeniu.

(2) Europejskie zgłoszenie patentowe będące w trakcie rozpatrywania w chwili, kiedy wyznaczone państwo przestaje być stroną konwencji, rozpatrywane jest przez Europejski Urząd Patentowy w odniesieniu do tego państwa tak, jak gdyby obowiązujący późniejszy tekst konwencji miał do niego zastosowanie.

(3) Przepis ust. 2 stosuje się do patentu europejskiego, w stosunku do którego w dacie wspomnianej w tym ustępie rozpatrywany jest sprzeciw lub nie upłynął jeszcze termin do wniesienia sprzeciwu.

(4) Żadne z postanowień niniejszego artykułu nie narusza prawa żadnego państwa, które przestało być stroną niniejszej konwencji, do traktowania patentu europejskiego zgodnie z tekstem konwencji, którego było ono stroną.

Artykuł 176

Uprawnienia i zobowiązania finansowe byłego umawiającego się państwa

(1) Każdemu państwu, które przestało być stroną niniejszej konwencji na podstawie art. 172 ust. 4 lub art. 174, Organizacja zwraca nadzwyczajne wkłady finansowe wniesione stosownie do postanowień art. 40 ust. 2 jedynie w chwili i na takich warunkach, na jakich Organizacja zwraca nadzwyczajne wkłady finansowe wniesione przez inne państwa w tym samym okresie rozrachunkowym.

(2) Państwo, o którym mowa w ust. 1, także wówczas, gdy przestało być stroną niniejszej konwencji, nadal dokonuje, stosownie do art. 39, wpłat kwot stanowiących określony procent od opłat za utrzymanie w mocy patentów europejskich pozostających w mocy w tym państwie, w wysokości obowiązującej w dacie, kiedy przestało być ono jej stroną.

Artykuł 177

Języki konwencji

(1) Niniejsza konwencja, sporządzona w pojedynczych egzemplarzach w językach angielskim, francuskim i niemieckim, zostanie złożona do archiwum Rządu Republiki Federalnej Niemiec, przy czym wszystkie trzy teksty są jednakowo autentyczne.

(2) Teksty niniejszej konwencji, sporządzone w językach urzędowych umawiających się państw innych niż te, o których mowa w ust. 1, uważa się, po zatwierdzeniu przez Radę Administracyjną, za teksty urzędowe. W przypadku rozbieżności w interpretacji różnych tekstów, rozstrzygają teksty autentyczne, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 178

Przekazanie i powiadomienia

(1) Rząd Republiki Federalnej Niemiec sporządza poświadczone za zgodność z oryginałem kopie niniejszej konwencji i przekazuje je rządom wszystkich państw, które podpisały lub przystąpiły do konwencji.

(2) Rząd Republiki Federalnej Niemiec powiadamia rządy państw, o których mowa w ust. 1, o:

(a) każdym podpisaniu konwencji;

(b) złożeniu dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia;

(c) każdym zastrzeżeniu lub wycofaniu zastrzeżenia, dokonanych stosownie do przepisów art.167;

(d) każdym oświadczeniu lub zawiadomieniu otrzymanym stosownie do przepisów art. 168;

(e) dacie wejścia w życie niniejszej konwencji;

(f) każdym wypowiedzeniu otrzymanym stosownie do przepisów art. 174 i dacie, od której obowiązuje wypowiedzenie.

(3) Rząd Republiki Federalnej Niemiec zarejestruje niniejszą konwencję w Sekretariacie Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Na dowód czego, upoważnieni do tego przedstawiciele, po przedstawieniu swoich pełnomocnictw, sporządzonych we właściwej i należytej formie, podpisują niniejszą konwencję.

Sporządzono w Monachium dnia piątego października tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego trzeciego roku.

REGULAMIN WYKONAWCZY DO KONWENCJI O UDZIELANIU PATENTÓW EUROPEJSKICH

z dnia 5 października 1973 r.,

po raz ostatni zmieniony decyzją Rady Administracyjnej Europejskiej Organizacji Patentowej z dnia 13 października 1999 r.

Treść do pobrania w wersji PDF

PROTOKÓŁ W SPRAWIE WŁAŚCIWOŚCI SĄDOWEJ I UZNAWANIA DECYZJI DOTYCZĄCYCH PRAWA DO UDZIELENIA PATENTU EUROPEJSKIEGO (PROTOKÓŁ W SPRAWIE UZNAWANIA)

z dnia 5 października 1973 r.

Treść do pobrania w wersji PDF

PROTOKÓŁ W SPRAWIE PRZYWILEJÓW I IMMUNITETÓW EUROPEJSKIEJ ORGANIZACJI PATENTOWEJ (PROTOKÓŁ W SPRAWIE PRZYWILEJÓW I IMMUNITETÓW)

z dnia 5 października 1973 r.

Treść do pobrania w wersji PDF

PROTOKÓŁ W SPRAWIE CENTRALIZACJI EUROPEJSKIEGO SYSTEMU PATENTOWEGO I JEJ WPROWADZENIA (PROTOKÓŁ W SPRAWIE CENTRALIZACJI)

z dnia 5 października 1973 r.

Treść do pobrania w wersji PDF

PROTOKÓŁ W SPRAWIE INTERPRETACJI ART. 69

Treść do pobrania w wersji PDF

PROTOKÓŁ W SPRAWIE OBSADY PERSONELU EUROPEJSKIEGO URZĘDU PATENTOWEGO W HADZE (PROTOKÓŁ W SPRAWIE OBSADY PERSONELU)

Treść do pobrania w wersji PDF

Treść konwencji w j. niemieckim i j. angielskim - niezaktualizowana

Treść regulaminu w j. niemieckim i j. angielskim - niezaktualizowana

Treść protokołów w j. niemieckim i j. angielskim - niezaktualizowana

Treść zmiany do wersji w języku angielskim

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją oraz Aktem rewidującym, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– zostały one uznane za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nich zawartych,

– Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do tej Konwencji oraz Aktu rewidującego,

– postanowienia Konwencji oraz Aktu rewidującego są przyjęte, potwierdzone i będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 29 grudnia 2003 r.