Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 2005-12-22 do 2012-07-04
Wersja archiwalna od 2005-12-22 do 2012-07-04
archiwalny
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY l POLITYKI SPOŁECZNEJ1)
z dnia 8 kwietnia 2004 r.
w sprawie wyrobów z metali szlachetnych
(ostatnia zmiana: Dz.U. z 2005 r., Nr 239, poz. 2015)
Na podstawie art. 5 oraz art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. – Prawo probiercze (Dz. U. Nr 55, poz. 249, z późn. zm.2)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1.[Zakres regulacji] Rozporządzenie określa:
1) próby dla wyrobów z metali szlachetnych;
2) wymagania, jakim powinny odpowiadać wyroby z metali szlachetnych zgłaszane do badania i cechowania, tryb zgłaszania, metody badania i cechowania tych wyrobów oraz wzory cech probierczych;
3) sposób postępowania z wyrobami z metali szlachetnych nieodpowiadającymi najniższej próbie ustalonej w rozporządzeniu;
4) przypadki, w których cecha probiercza może być zastąpiona w obrocie świadectwem badania.
§ 2.[Definicje] Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie – należy przez to rozumieć ustawę z dnia 3 kwietnia 1993 r. Prawo probiercze;
2) wyrobach – należy przez to rozumieć wyroby jubilerskie wykonane z metali szlachetnych, w szczególności biżuterię, sztućce, wyroby korpusowe;
3) wytwórcach – należy przez to rozumieć producentów wyrobów z metali szlachetnych, rzemieślników oraz artystów złotników, którzy zgłosili znak imienny do ewidencji we właściwym miejscowo okręgowym urzędzie probierczym;
4) importerach – należy przez to rozumieć osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej dokonujące przywozu z zagranicy wyrobów w celu wprowadzenia ich do obrotu.
§ 3.[Opis urzędowy wyrobu lub przedmiotu wykonanego z metalu szlachetnego] W przypadkach określonych w rozporządzeniu organy administracji probierczej wydają opis urzędowy wyrobu lub przedmiotu wykonanego z metalu szlachetnego, zwany dalej „opisem", który zawiera w szczególności:
1) numer i datę zgłoszenia wyrobu;
2) nazwę wyrobu;
3) masę wyrobu;
4) wynik badania wyrobu;
5) podpis osoby sporządzającej opis.
Rozdział 2
Próby dla wyrobów
§ 4.[Rodzaje prób] 1. Ustala się następujące próby dla:
1) wyrobów:
a) platynowych – 0,950,
b) palladowych – 0,850; 0,500,
c) złotych – 0,960; 0,750; 0,585; 0,500; 0,375; 0,333,
d) srebrnych – 0,925; 0,875; 0,830; 0,800;
2) półfabrykatów z metali szlachetnych, przeznaczonych do celów dentystycznych, zwanych dalej „materiałami dentystycznymi":
a) korony platynowe – 0,950,
b) korony złote – 0,916,
c) odlewy złotych przęseł mostkowych i konstrukcji protez ruchomych – 0,833; 0,750,
d) odlewy złotych klamer i drut złoty – 0,750,
e) protezy stałe i ruchome:
– ze stopu srebrno-palladowego – dla palladu – 0,333,
– ze stopu srebrno-złoto-palladowego – dla palladu i złota razem – 0,302.
2. W wyrobach platynowych wykonanych ze stopu, w którym obok platyny występuje iryd i rod, jako zawartość platyny przyjmuje się łączną zawartość tych metali.
3. W materiałach dentystycznych wykonanych ze stopów złota, w których obok złota występuje platyna, iryd i rod, jako zawartość złota przyjmuje się łączną zawartość tych metali.
4. Przy określaniu zawartości metali szlachetnych w wyrobach i materiałach dentystycznych nie dopuszcza się żadnej tolerancji ujemnej.
Rozdział 3
Wymagania, jakim powinny odpowiadać wyroby zgłaszane do badania i cechowania, oraz tryb zgłaszania
§ 5.[Stop użyty do wytwarzania wyrobów] Stop użyty do wytwarzania wyrobów, z wyjątkiem stopu stosowanego do wytwarzania drutu rdzeniowego, powinien być jednorodny, czyli w każdym miejscu, zarówno na powierzchni, jak i wewnątrz, powinien wykazywać jednakową zawartość metalu szlachetnego.
§ 6.[Łączenie elementów wyrobów złotych, platynowych, palladowych oraz srebrnych] 1. Do łączenia elementów wyrobów złotych o próbie:
1) niższej niż 0,750 – powinno być stosowane lutowie o próbie co najmniej równej próbie wyrobu;
2) wyższej niż 0,750 – powinno być stosowane lutowie o próbie nie niższej niż 0,750.
2. Do łączenia elementów wyrobów:
1) platynowych powinno być stosowane lutowie, w którym minimalna łączna zawartość metali szlachetnych wynosi 0,800;
2) palladowych powinno być stosowane lutowie, w którym minimalna łączna zawartość metali szlachetnych wynosi 0,700;
3) srebrnych powinno być stosowane lutowie, którego minimalna próba wynosi 0,550.
3. Do łączenia elementów wyrobów łańcuszkowych złotych i srebrnych produkowanych maszynowo może być stosowane lutowie niezawierające metali szlachetnych, pod warunkiem że nie obniża to próby wyrobu.
4. Lutowie nie może być wykorzystywane do wzmacniania, obciążania, wypełniania lub dekoracji wyrobów.
§ 7.[Zgłaszanie wyrobów do badania i cechowania] 1. Wyroby powinny być zgłaszane do badania i cechowania po wykonaniu podstawowych procesów produkcyjnych nadających im ostateczny kształt, aby umieszczone na nich cechy probiercze i znaki imienne wytwórców nie uległy zniekształceniu lub zatarciu podczas obróbki końcowej.
2. Wyroby ocechowane, poddane przeróbkom lub uzupełnieniom, na wniosek właściciela wyrobu mogą być zgłoszone przez wytwórcę dokonującego przeróbki lub uzupełnienia, do ponownego badania i cechowania.
3. Wyroby ocechowane, na których cechy probiercze zostały uszkodzone przy naprawie lub obróbce końcowej, powinny być zgłoszone do ponownego badania i cechowania przez dokonującego naprawy lub obróbki.
4. Wyroby nowo wytworzone mogą być zgłaszane bez kamieni.
5. Wyroby zgłaszane do badania i cechowania powinny być oczyszczone, posegregowane i niesplątane.
§ 8.[Umieszczanie cech probierczych na wyrobie] Na wyrobie powinno być przewidziane miejsce do umieszczenia cech probierczych.
§ 9.[Zgłaszanie wyrobów do badania i cechowania ze wszystkimi częściami składowymi] 1. Wyroby powinny być zgłoszone do badania i cechowania ze wszystkimi częściami składowymi.
2. Wyroby niekompletne lub uszkodzone nie mogą być cechowane.
3. Wyroby, o których mowa w ust. 2, zwracane są zgłaszającemu wraz z opisem zawierającym dodatkowo informacje o brakujących elementach lub uszkodzeniach.
§ 10.[Części wykonane z metali nieszlachetnych] 1. W skład wyrobów nie powinny wchodzić części wykonane z metali nieszlachetnych, z wyjątkiem:
1) elementów wyrobów, w których użycie metalu nieszlachetnego jest niezbędne ze względów technicznych lub konieczne dla nadania pożądanej wytrzymałości i sprężystości częściom składowym wyrobów;
2) elementów dekoracyjnych pod warunkiem, że użyty do dekoracji metal różni się barwą od metalu szlachetnego, z którego wykonano wyrób.
2. Części wykonane z metali nieszlachetnych powinny być oznaczone znakiem „met" albo „metal" przez wytwórcę lub organ administracji probierczej.
3. Jeżeli względy techniczne nie pozwalają na oznaczenie, o którym mowa w ust. 2, wyroby posiadające części z metalu nieszlachetnego nie mogą być cechowane.
4. Zegarki zawierające części mechaniczne, wykonane z metalu nieszlachetnego, i wyroby z elementami sprężynującymi oraz zapięciami magnetycznymi wykonanymi z metalu nieszlachetnego podlegają ocechowaniu bez konieczności spełniania wymagań, o których mowa w ust. 2.
§ 10a.[Zakaz pokrywania wyrobów z metali szlachetnych powłokami z metali nieszlachetnych] [1] Wyrobów z metali szlachetnych nie należy pokrywać powłokami z metali nieszlachetnych.
§ 11.[Badanie i oznaczenie wyrobu cechą probierczą] 1. Badanie i oznaczenie wyrobu cechą probierczą następuje na podstawie zgłoszenia dokonanego w szczególności przez wytwórcę, importera albo ich upoważnionego przedstawiciela.
2. Badanie i oznaczenie wyrobu cechą probierczą może nastąpić na wniosek osoby fizycznej.
§ 12.[Komputerowy rejestr zgłoszeń] 1. Zgłoszenie wyrobu do badania i oznaczenia cechą probierczą następuje ustnie do komputerowego rejestru zgłoszeń.
2. Zgłoszenie wyrobu do badania i oznaczenia cechami probierczymi może nastąpić na podstawie karty identyfikacyjnej wydawanej wytwórcom i importerom przez urzędy probiercze, w których podczas przyjmowania wyrobów i ich wydawania stosuje się kody kreskowe.
3. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, powinno obejmować w szczególności:
1) imię i nazwisko zgłaszającego lub nazwę firmy;
2) adres zgłaszającego lub firmy;
3) numer PESEL lub numer paszportu zgłaszającego albo nadane w okręgowych urzędach probierczych numery ewidencyjne znaków imiennych lub importerów;
4) liczbę, masę i asortyment zgłaszanych wyrobów;
5) opis ewentualnych uszkodzeń wyrobów.
3a. [2] W przypadku gdy masa elementów niebędących metalami szlachetnymi przekracza połowę masy wyrobu, w zgłoszeniu, o którym mowa w ust. 1, należy odrębnie podać masę tych elementów oraz masę metalu szlachetnego.
4. W rejestrze zgłoszeń wpisuje się dane, o których mowa w ust. 3, które powinny być potwierdzone własnoręcznym podpisem wnioskodawcy na wydruku z rejestru.
5. Podmioty, o których mowa w § 11 ust. 1, powinny dodatkowo podać deklarowaną próbę wyrobu oraz zalecenia co do postępowania z wyrobami podczas badania i cechowania.
6. Upoważniony przedstawiciel wytwórcy albo importera powinien dołączyć do zgłoszenia upoważnienie do reprezentowania go w sprawie związanej z cechowaniem wyrobu.
§ 13.[Pisemne potwierdzenie przyjętego zgłoszenia wyrobu] 1. Pisemne potwierdzenie przyjętego zgłoszenia wyrobu, zawierające nadany kolejny numer i stwierdzenie daty wpływu, wydawane jest zgłaszającemu po okazaniu dokumentu stwierdzającego tożsamość oraz po uiszczeniu opłaty probierczej.
2. Odbiór wyrobu następuje na podstawie pisemnego potwierdzenia, o którym mowa w ust. 1, oraz po okazaniu dokumentu stwierdzającego tożsamość.
§ 14.[Zgłaszanie wyrobów na formularzu wydanym przez obwodowy urząd probierczy] W przypadku awarii systemu komputerowego oraz przy zgłaszaniu wyrobów do badania i cechowania poza stałymi siedzibami organów administracji probierczej, zgłoszenia dokonuje się na formularzu wydanym przez obwodowy urząd probierczy, w dwóch egzemplarzach.
§ 15.[Zgłaszanie większych partii wyrobów] 1. Terminy zgłaszania większych partii wyrobów powinny być uzgodnione z naczelnikiem obwodowego urzędu probierczego lub jego zastępcą.
2. Termin odbioru wyrobów powinien być ustalony w porozumieniu ze zgłaszającym podczas przyjmowania wyrobów.
Rozdział 4
Metody badania wyrobów
§ 16.[Rodzaje metod zgłaszania wyrobów] 1. Do badania wyrobów stosuje się:
1) metody analityczne:
a) metodę kupelacji – dla stopów złota,
b) metodę wagową – dla stopów platyny i palladu,
c) metodę potencjometryczną, metodę Volharda i metodę Gay Lussaca – dla stopów srebra,
d) [3] metodę atomowej spektrometrii emisyjnej z plazmą wzbudzoną indukcyjnie (ICP – AES) – dla stopów złota, srebra, platyny i palladu;
2) metodę przybliżoną na kamieniu probierczym.
2. Pomocniczo przy przeprowadzaniu badania może być stosowana metoda fluorescencji rentgenowskiej oraz pomiar gęstości.
3. Metod, o których mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do badania wyrobów poza stałymi siedzibami organów administracji probierczej.
§ 17.[Metody badania wyrobów nowo wytworzonych oraz używanych] 1. Wyroby nowo wytworzone badane są metodami analitycznymi.
2. Wyroby pojedyncze używane badane są metodą przybliżoną na kamieniu probierczym.
3. W razie trudności w określeniu próby wyrobu pojedynczego używanego metodą przybliżoną na kamieniu probierczym wyrób bada się, za zgodą zgłaszającego, jedną z metod analitycznych.
4. Naczelnicy obwodowych urzędów probierczych lub osoby kierujące czynnościami probierczymi wykonywanymi poza stałymi siedzibami urzędów mogą wyrazić zgodę na określenie zawartości metali szlachetnych w wyrobach, o których mowa w ust. 1, metodą przybliżoną na kamieniu probierczym, jeżeli wyroby te wykonane są ze stopów, odpowiadających wzorcom stosowanym w urzędach probierczych.
§ 18.[Pobieranie próbek metalu szlachetnego ze zgłoszonej partii wyrobów] 1. W przypadku wyrobów, o których mowa w § 17 ust. 1, pobierane są ze zgłoszonej partii wyrobów próbki metalu szlachetnego, niezbędne do wykonania analiz i reprezentatywne dla stopu, z którego wykonana jest dana partia wyrobów.
2. Liczba pobranych próbek uzależniona jest od liczby, masy i rodzaju stopów, z których wykonana jest zgłaszana partia wyrobów.
3. W przypadku dołączenia do partii nowych wyrobów próbek stopu, z których wykonano wyroby, można poddać analizie te próbki bez potrzeby niszczenia gotowych wyrobów po wykazaniu metodą przybliżoną na kamieniu probierczym lub innymi metodami pomocniczymi, że próbka pochodzi z tego samego stopu.
§ 19.[Badanie wyrobów ze złota, srebra, platyny lub palladu] [4] 1. W przypadku badania wyrobów ze złota, srebra, platyny lub palladu metodą analityczną zgłaszającemu, za pokwitowaniem, zwraca się niewykorzystaną część wyrobu.
2. W przypadku badania wyrobów ze złota metodą kupelacji oraz wyrobów z platyny metodą wagową zgłaszającemu, za pokwitowaniem, zwraca się również pozostałość metalu szlachetnego z analizy.
Rozdział 5
Metody cechowania wyrobów oraz sposób postępowania z wyrobami nieodpowiadającymi najniższej dopuszczonej próbie i graficzne postacie cech probierczych
§ 20.[Rodzaje cech probierczych] 1. Cecha probiercza jest znakiem urzędowym, potwierdzającym wykonanie przez urząd probierczy badań określających zawartość metalu szlachetnego w wyrobie, informującym o wynikach tych badań.
2. Ustala się następujące rodzaje cech probierczych:
1) podstawową;
2) dodatkową;
3) pomocniczą;
4) główną.
§ 21.[Cecha probiercza podstawowa] 1. Cecha probiercza podstawowa wskazuje rodzaj metalu szlachetnego i jego próbę, przy czym cechy podstawowe dla wyrobów ze stopu złota wskazują próbę cyframi:
1) 1 – dla próby 0,960;
2) 2 – dla próby 0,750;
3) 3 – dla próby 0,585;
4) 4 – dla próby 0,500;
5) 5 – dla próby 0,375;
6) 6 – dla próby 0,333.
2. Dla każdego rodzaju i każdej próby metalu szlachetnego stosowane są odrębne cechy podstawowe.
§ 22.[Cecha probiercza dodatkowa] 1. Cecha probiercza dodatkowa określa rodzaj metalu szlachetnego.
2. Cechę probierczą dodatkową łącznie z cechą podstawową stosuje się do uzupełniającego oznaczenia wyrobów z metali szlachetnych, gdy:
1) wyrób składa się z kilku połączonych ze sobą części z tego samego metalu szlachetnego – obecność cechy dodatkowej informuje o tym, że wszystkie elementy wyrobu odpowiadają umieszczonej próbie albo
2) w skład wyrobu wchodzą części wykonane z innych metali szlachetnych niż część zasadnicza wyrobu – obecność cechy dodatkowej wskazuje rodzaj metalu szlachetnego części niezasadniczej, przy czym próba tego metalu nie może być niższa niż określona zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 1.
§ 23.[Cecha probiercza pomocnicza] 1. Cechę probierczą pomocniczą stosuje się do potwierdzenia ważności krajowych cech probierczych umieszczonych zgodnie z przepisami obowiązującymi w czasie, gdy wyroby oznaczano.
2. Cecha pomocnicza umieszczana jest na wyrobie obok cechy podstawowej albo cechy dodatkowej.
3. Dla wszystkich metali szlachetnych stosuje się jeden rodzaj cechy pomocniczej.
§ 24.[Kasowanie znajdujących się na wyrobie cech probierczych lub oznaczeń] 1. Jeżeli powtórne badanie wyrobu oznaczonego krajowymi cechami probierczymi albo zagranicznymi cechami lub oznaczeniami probierczymi wykaże inną zawartość metalu szlachetnego, niż wynika to z umieszczonych na wyrobie cech, nie stosuje się cechy pomocniczej.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, należy skasować znajdujące się na wyrobie cechy probiercze lub oznaczenia kasownikiem urzędowym, zwanym dalej „kasownikiem", i oznaczyć go ponownie, zgodnie z wynikiem badania.
3. Kasownik powinien być wykonany jak znak składający się z liter „XX" albo litery „X", którego wizerunek jest wykonany liniowo.
4. Cechy probiercze na wyrobach, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie mogą być kasowane.
§ 25.[Informowanie o możliwości skasowania cech lub oznaczeń probierczych] Zgłaszający powinien być poinformowany o możliwości skasowania cech lub oznaczeń probierczych.
§ 26.[Kolejność cech probierczych i oznaczeń umieszczanych na zbadanym przedmiocie] 1. Cecha probiercza główna stosowana jest do oznaczania przedmiotów wymienionych w art. 8 ust. 1 pkt 6 ustawy.
2. Dla wszystkich metali szlachetnych stosuje się jeden rodzaj cechy głównej.
3. Cecha główna jest stosowana łącznie z cechą dodatkową.
4. Zawartość metalu szlachetnego w przedmiotach, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 6 ustawy, powinna być oznaczona liczbowo, w częściach tysięcznych.
5. Na przedmiotach, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 6 ustawy, powinny być dodatkowo umieszczone oznaczenia określające dzień, miesiąc oraz rok badania i numer zgłoszenia.
6. Oznaczenia, o których mowa w ust. 4–5, umieszczane są przy pomocy znaków zawierających cyfry od 0 do 9.
7. Cechy probiercze i oznaczenia powinny być umieszczone na zbadanym przedmiocie w następującej kolejności:
1) dzień, miesiąc i rok badania;
2) numer zgłoszenia;
3) cecha dodatkowa;
4) dokładna zawartość metalu szlachetnego;
5) cecha główna.
8. Oznaczenia powinny być umieszczone w jednym lub w dwóch wierszach.
9. W przypadkach uzasadnionych względami technicznymi urząd probierczy może ograniczyć liczbę znaków do oznaczeń określonych w ust. 7 pkt 3–5, umieszczonych w jednym wierszu.
10. Niezależnie od umieszczania cech i oznaczeń zgłaszającemu może być wydany opis.
§ 27.[Zawartość metalu szlachetnego niezgodna z próbą deklarowaną] Jeżeli badanie wyrobu zgłoszonego do urzędu probierczego wykaże zawartość metalu szlachetnego wyższą od najniższej dopuszczonej próby, lecz niezgodną z próbą deklarowaną przez zgłaszającego ani z żadną z prób ustalonych zgodnie z § 4:
1) oznacza się ten wyrób cechą odpowiadającą kolejnej niższej próbie oraz
2) wydaje się opis, w którym należy podać próbę zgodnie z wynikiem badania.
§ 28.[Wyrób zgłoszony do badania i cechowania składający się z części odpowiadających różnym próbom] 1. Każda część składowa wyrobu powinna odpowiadać jednej z prób, o których mowa w § 4.
2. Wyrób zgłoszony do badania i cechowania składający się z części odpowiadających różnym próbom tego samego metalu szlachetnego oznaczany jest cechą odpowiadającą najniższej stwierdzonej próbie.
3. Jeżeli pojedyncze, nadające się do wymiany elementy wyrobu, w szczególności lutowie, zapięcie, wykazują niższą próbę niż część zasadnicza wyrobu lub są wykonane z metalu nieszlachetnego, a wymiana tych elementów pozwoli na ocechowanie wyrobu próbą zgodną z wynikiem badania części zasadniczej, organ administracji probierczej może zgłaszającemu zwrócić wyrób wraz z opisem.
4. Po dokonaniu wymiany elementów, o których mowa w ust. 3, wyrób może być ocechowany.
§ 29.[Wizerunek znaku "MET"] 1. Jeżeli zawartość metalu szlachetnego w wyrobach zgłaszanych do urzędów probierczych w celu badania i cechowania jest niższa od najniższej próby przewidzianej dla danego metalu i kategorii wyrobów, są one zwracane zgłaszającemu po oznaczeniu ich znakiem „MET" i skasowaniu kasownikiem cech probierczych, jeżeli wyroby te zostały wcześniej ocechowane.
2. Wizerunek znaku „MET" powinien być wykonany liniowo w prostokątnym obramowaniu z zaokrąglonymi narożami.
3. W przypadku wyrobów platynowych o próbie wyższej niż 0,800 oraz wyrobów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, zgłaszającemu wydaje się świadectwo badania.
§ 30.[Umieszczanie cech na plombie połączonej z wyrobem] 1. Jeżeli względy techniczne nie pozwalają na bezpośrednie ocechowanie wyrobu albo gdy zachodzi obawa uszkodzenia go, cechy można umieścić na plombie połączonej z wyrobem w sposób uniemożliwiający odłączenie jej od wyrobu bez naruszenia cech.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, należy wydać zgłaszającemu wyrób z opisem, przy czym informacja o masie wyrobu nie powinna uwzględniać masy plomby.
§ 31.[Wizerunki oraz graficzne postacie cech probierczych] Opis wizerunków oraz graficzne postacie cech probierczych określa załącznik do rozporządzenia.
§ 32.[Cechowanie wyrobów z metali szlachetnych] [5] 1. Cechowania wyrobów z metali szlachetnych dokonuje się znacznikami probierczymi wykonanymi jako negatywy cech probierczych albo przy użyciu laserowego urządzenia do cechowania.
2. Cechy probiercze określone w załączniku do rozporządzenia umieszczane za pomocą:
1) znacznika probierczego powinny być wykonane z wizerunkiem:
a) wypukłym – typy 1-6, 11-17, 24 i 25,
b) liniowym – typy 18-23,
c) wypukłym albo liniowym – typy 7-10;
2) urządzenia laserowego do cechowania powinny być wykonane z wizerunkiem wypukłym albo liniowym, w zależności od rodzaju cechowanych wyrobów.
3. Typy cech wykonane z wizerunkiem liniowym, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. c, oznacza się literą „L” umieszczoną obok liczby określającej numer typu dla odróżnienia od cech tego samego typu wykonanych z wizerunkiem wypukłym.
Rozdział 6
Przypadki wydawania świadectw badania
§ 33.[Wydawanie świadectwa badania] Świadectwa badania mogą być wydane w przypadkach:
1) wyrobów zawierających części z metali nieszlachetnych, jeżeli względy techniczne nie pozwalają na umieszczenie na nich znaku „met" albo „metal"
2) wyrobów, w których zawartość metalu szlachetnego jest wyższa od najniższej dopuszczalnej próby, lecz niezgodna z próbą deklarowaną przez zgłaszającego ani żadną z prób ustalonych zgodnie z § 4, jeżeli umieszczenie cech probierczych obniży wartość artystyczną wyrobu;
3) wyrobów, których nie można ocechować bez uszkodzenia lub w których brak miejsca na umieszczenie cechy probierczej, a których nie można ocechować na plombie;
4) wyrobów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, jeżeli ocechowanie może spowodować ich uszkodzenie.
§ 34.[Elementy świadectwa badania] 1. Świadectwo badania powinno zawierać:
1) oznaczenie organu wydającego świadectwo, wraz z jego pieczęcią;
2) datę wydania świadectwa;
3) datę zgłoszenia wyrobu;
4) nazwę wyrobu;
5) masę wyrobu;
6) opis znajdujących się na wyrobie oznaczeń;
7) opis cech charakterystycznych wyrobu;
8) nazwę zastosowanej metody badania;
9) wyniki badań;
10) rodzaj metalu i próbę, której odpowiada wyrób;
11) podpis osoby upoważnionej do wydania świadectwa;
12) inne informacje, których podanie urząd probierczy uzna za wskazane.
2. Jeżeli świadectwo badania wydawane jest dla większej partii jednakowych lub podobnych wyrobów, należy podać liczbę sztuk i masę łączną tych wyrobów.
3. Do świadectwa badania można dołączyć wykonaną w urzędzie probierczym fotografię wyrobu lub przedmiotu.
Rozdział 7
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 35.[Wyroby zbadane i ocechowane przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia] Wyroby zbadane i ocechowane krajowymi cechami probierczymi, stosowanymi przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, nie wymagają ponownego badania i cechowania przed wprowadzeniem do obrotu, jeżeli cechy te nie uległy zniszczeniu lub zatarciu.
§ 36.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
|
|
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej – gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 63, poz. 636, Nr 126, poz. 1382 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2003 r. Nr 171, poz. 1664.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
z dnia 8 kwietnia 2004 r. (poz. 715)
OPIS WIZERUNKÓW ORAZ GRAFICZNE POSTACIE CECH PROBIERCZYCH
[1] § 10a dodany przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 25 listopada 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wyrobów z metali szlachetnych (Dz.U. Nr 239, poz. 2015). Zmiana weszła w życie 22 grudnia 2005 r.
[2] § 12 ust. 3a dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 25 listopada 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wyrobów z metali szlachetnych (Dz.U. Nr 239, poz. 2015). Zmiana weszła w życie 22 grudnia 2005 r.
[3] § 16 ust. 1 pkt 1 lit. d) dodana przez § 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 25 listopada 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wyrobów z metali szlachetnych (Dz.U. Nr 239, poz. 2015). Zmiana weszła w życie 22 grudnia 2005 r.
[4] § 19 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 25 listopada 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wyrobów z metali szlachetnych (Dz.U. Nr 239, poz. 2015). Zmiana weszła w życie 22 grudnia 2005 r.
[5] § 32 w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 25 listopada 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wyrobów z metali szlachetnych (Dz.U. Nr 239, poz. 2015). Zmiana weszła w życie 22 grudnia 2005 r.
