Art. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do paliw ciekłych i biopaliw ciekłych znajdujących się w obiektach zlokalizowanych na terenach zamkniętych w rozumieniu ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086, z późn. zm.²⁾).

Art. 4. 1. Paliwa ciekłe i biopaliwa ciekłe powinny spełniać wymagania jakościowe właściwe dla danego paliwa w szczególności ze względu na ochronę środowiska.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wymagania jakościowe dla paliw ciekłych, biorąc pod uwagę postanowienia właściwych norm w tym zakresie.

3. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wymagania jakościowe dla biopaliw ciekłych, biorąc pod uwagę stan wiedzy technicznej w tym zakresie wynikający z badań tych paliw, a także doświadczeń w stosowaniu biopaliw ciekłych.

Art. 5. 1. Jeżeli wystąpią na rynku nadzwyczajne zdarzenia skutkujące zmianą warunków zaopatrzenia w ropę naftową lub jej produkty, powodujące utrudnienia w przestrzeganiu przez producentów paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych wymagań jakościowych, minister właściwy do spraw gospodarki niezwłocznie informuje o tych zdarzeniach Komisję Europejską.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki może wystąpić do Komisji Europejskiej o wyrażenie zgody na czasowe stosowanie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych innych niż określone w przepisach wydanych odpowiednio na podstawie art. 4 ust. 2 lub 3.

3. Po uzyskaniu zgody, o której mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw gospodarki może określić, w drodze rozporządzenia, na czas oznaczony, nie dłuższy niż 6 miesięcy:

1) wymagania jakościowe dla paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych inne niż określone w przepisach wydanych odpowiednio na podstawie art. 4 ust. 2 lub 3,

2) rodzaj oznaczenia numerycznego umożliwiającego identyfikację paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych oraz ich nazwy,

3) terminy obowiązywania wymagań jakościowych dla poszczególnych paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych

- biorąc pod uwagę ochronę zdrowia, środowiska oraz wpływ stosowania paliw odpowiadających takim wymaganiom na eksploatację pojazdów.

Art. 6. 1. Zabrania się obrotu paliwami ciekłymi lub ich gromadzenia przez przedsiębiorcę w stacjach zakładowych, jeżeli nie spełniają wymagań jakościowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 2 albo art. 5 ust. 3.

2. Zabrania się obrotu biopaliwami ciekłymi lub ich gromadzenia przez przedsiębiorcę w stacjach zakładowych, jeżeli nie spełniają wymagań jakościowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 3 albo art. 5 ust. 3.

Art. 8. 1. Systemem zarządza Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwany dalej „Zarządzającym".

2. Do zadań Zarządzającego należy:

1) prowadzenie wykazu przedsiębiorców, stacji paliwowych oraz stacji zakładowych, sporządzanego na podstawie danych udostępnianych przez Główny Urząd Statystyczny, Urząd Regulacji Energetyki, Państwową Straż Pożarną oraz Urząd Dozoru Technicznego;

2) nadawanie numerów identyfikacyjnych przedsiębiorcom, stacjom paliwowym oraz stacjom zakładowym, na potrzeby Systemu;

3) prowadzenie wykazu akredytowanych laboratoriów sporządzanego na podstawie danych udostępnianych przez Polskie Centrum Akredytacji;

4) określanie minimalnej liczby stacji paliwowych oraz stacji zakładowych, w których dokonywana będzie kontrola do celów monitorowania jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych na terytorium kraju zgodnie z jego podziałem określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 22 pkt 2 lit. c;

5) ustalanie programów kontroli jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych;

6) akceptowanie planów kontroli jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych przedstawianych przez Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej;

7) ustalanie sposobu oznaczania próbki w celu uniemożliwienia identyfikacji przedsiębiorcy, stacji paliwowej lub stacji zakładowej, w trakcie przeprowadzanych badań;

8) opracowywanie rocznych zbiorczych raportów, o których mowa w art. 21 ust. 1 i 3;

9) gromadzenie i przetwarzanie na potrzeby Systemu danych statystycznych dotyczących jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych.

3. Dokumenty, o których mowa w ust. 2 pkt 5-7, oraz terminy przeprowadzania kontroli podlegają ochronie na zasadach i w trybie określonym w przepisach o ochronie informacji niejawnych.

4. Zarządzający realizuje swoje zadania przy pomocy Inspekcji Handlowej.

Art. 9. Do przeprowadzania kontroli, postępowania kontrolnego oraz pobierania i badania próbek w zakresie nieuregulowanym w ustawie stosuje się przepisy o Inspekcji Handlowej.

Art. 10. 1. Kontrolę u przedsiębiorców jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych wszczyna i przeprowadza inspektor, na podstawie stałego, pisemnego upoważnienia imiennego do przeprowadzania kontroli jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych, po okazaniu legitymacji służbowej.

2. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1) imię i nazwisko, stanowisko służbowe oraz numer legitymacji służbowej inspektora przeprowadzającego kontrolę;

2) podstawę prawną do przeprowadzenia kontroli;

3) pouczenie o skutkach prawnych uniemożliwiania albo utrudniania inspektorowi przeprowadzenia czynności kontrolnych.

3. Kontrolę, o której mowa w ust. 1, inspektor podejmuje u przedsiębiorcy wskazanego przez Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej.

4. Inspektor jest uprawniony do pobrania próbek ze zbiornika lub z urządzenia służącego do dystrybucji paliwa ciekłego lub biopaliwa ciekłego.

Art. 11. 1. W toku postępowania kontrolnego inspektor pobiera dwie próbki.

2. Inspektor oznacza próbki w sposób ustalony przez Zarządzającego.

Art. 12. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, sposób pobierania próbek, biorąc pod uwagę postanowienia właściwych norm w tym zakresie.

Art. 13. 1. Po zakończeniu czynności, o których mowa w art. 11, inspektor sporządza protokół pobrania próbek.

2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1) pieczęć urzędową;

2) numer protokołu;

3) oznaczenie przedsiębiorcy, u którego pobrano próbki;

4) numery identyfikacyjne, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2;

5) datę pobrania próbek;

6) określenie miejsca pobrania próbek;

7) informacje o objętości paliwa ciekłego lub biopaliwa ciekłego znajdującego się w zbiornikach, z których pobrano próbki;

8) imię, nazwisko i stanowisko służbowe inspektora pobierającego próbki;

9) podpisy:

a) kontrolowanego przedsiębiorcy albo jego przedstawiciela,

b) inspektora pobierającego próbki.

3. Protokół, o którym mowa w ust. 1, sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje kontrolowany przedsiębiorca lub jego przedstawiciel, a drugi inspektor dołącza do akt sprawy.

4. Odmowa podpisania protokołu przez kontrolowanego przedsiębiorcę lub jego przedstawiciela nie stanowi przeszkody do przekazania do badań pobranych próbek.

Art. 14. Inspektor jest obowiązany sporządzić także protokół pobrania próbek przeznaczony do użytku wewnętrznego Inspekcji Handlowej, zawierający:

1) numer protokołu, o którym mowa w art. 13 ust. 1;

2) numery identyfikacyjne, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2;

3) informacje o oznaczeniu próbek uniemożliwiającym identyfikację przedsiębiorcy, stacji paliwowej lub stacji zakładowej, z której je pobrano, przekazywanych do akredytowanego laboratorium;

4) podpis inspektora pobierającego próbki.

Art. 15. 1. Inspektor niezwłocznie przekazuje pobrane próbki do akredytowanego laboratorium w warunkach uniemożliwiających zmianę jakości paliwa ciekłego lub biopaliwa ciekłego i jego cech charakterystycznych.

2. Jedna z próbek dostarczonych do akredytowanego laboratorium stanowi próbkę kontrolną, a drugą próbkę przeznacza się do badań.

3. Wojewódzki inspektor inspekcji handlowej przeprowadza, na wniosek kontrolowanego przedsiębiorcy, badania próbki kontrolnej w akredytowanym laboratorium niezależnym od kontrolowanego przedsiębiorcy oraz producenta lub dostawcy kontrolowanego paliwa.

4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, składa się pisemnie w terminie i na zasadach określonych dla zgłaszania uwag do protokołu kontroli.

Art. 16. 1. Jeżeli przeprowadzone badania wykazały, że paliwo ciekłe lub biopaliwo ciekłe nie spełnia wymagań jakościowych określonych w przepisach wydanych odpowiednio na podstawie art. 4 ust. 2 lub 3 albo art. 5 ust. 3, kontrolowany jest obowiązany do uiszczenia wojewódzkiemu inspektorowi inspekcji handlowej kwoty stanowiącej równowartość kosztów przeprowadzonych badań.

2. W przypadku, o którym mowa w art. 15 ust. 3, wojewódzki inspektor inspekcji handlowej pobiera od kontrolowanego przedsiębiorcy zaliczkę w wysokości kosztów badania próbki kontrolnej.

3. Jeżeli badanie próbki kontrolnej nie wykaże naruszenia wymagań jakościowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 2 lub 3 albo art. 5 ust. 3, uznaje się, że badane paliwo spełnia te wymagania. W takim przypadku zwraca się przedsiębiorcy zaliczkę, o której mowa w ust. 2.

4. Do należności, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Art. 17. 1. Akredytowane laboratoria przeprowadzają badania pobranych próbek na podstawie umowy zawartej z Głównym Inspektorem Inspekcji Handlowej, a badania próbek kontrolnych na podstawie umowy zawartej z wojewódzkim inspektorem inspekcji handlowej.

2. Umowy, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać co najmniej postanowienia dotyczące liczby próbek przekazywanych do badań, terminu wykonania badań, sposobu rozliczeń za wykonane badania, odpowiedzialności stron za niedotrzymanie warunków umowy, okresu jej obowiązywania i warunków rozwiązania.

3. Wyniki badań pobranych próbek stosuje się do jakości całej partii paliwa ciekłego lub biopaliwa ciekłego znajdującego się w zbiorniku, z którego pobrano próbki.

Art. 18. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, metody badania jakości paliw ciekłych, biorąc pod uwagę postanowienia właściwych norm w tym zakresie.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, metody badania jakości biopaliw ciekłych, biorąc pod uwagę postanowienia właściwych norm w tym zakresie.

Art. 19. 1. Kierownik akredytowanego laboratorium jest obowiązany do przekazania właściwemu wojewódzkiemu inspektorowi inspekcji handlowej, niezwłocznie po zakończeniu badań, protokołu zawierającego wyniki badań próbek wraz z ich analizą.

2. Pozostałości po próbkach oraz próbki kontrolne niepoddane badaniom podlegają komisyjnemu zniszczeniu, na wniosek wojewódzkiego inspektora inspekcji handlowej, przez akredytowane laboratorium przeprowadzające badania.

Art. 20. 1. Wojewódzki inspektor inspekcji handlowej sporządza analizy wyników kontroli jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych na podstawie protokołów, o których mowa w art. 19 ust. 1, a także okresowe sprawozdania i roczne raporty zawierające wyniki badań pobranych próbek.

2. Analizy, sprawozdania i roczne raporty, o których mowa w ust. 1, Główny Inspektor Inspekcji Handlowej przekazuje Zarządzającemu.

Art. 21. 1. Zarządzający na podstawie analiz, sprawozdań i rocznych raportów, o których mowa w art. 20 ust. 1, sporządza roczny zbiorczy raport dotyczący jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych.

2. Zbiorczy raport, o którym mowa w ust. 1, Zarządzający przedstawia Radzie Ministrów corocznie, w terminie do dnia 31 maja następnego roku.

3. Na podstawie dokumentów, o których mowa w ust. 1, Zarządzający sporządza corocznie dla Komisji Europejskiej zbiorczy raport dotyczący jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych na stacjach paliwowych i stacjach zakładowych i przekazuje go w terminie do dnia 30 czerwca następnego roku.

Art. 22. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia:

1) wzór raportu, o którym mowa w art. 21 ust. 1,

2) sposób monitorowania jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych w celu sporządzenia raportu, o którym mowa w art. 21 ust. 3, a w szczególności:

a) sposób doboru stacji paliwowych i stacji zakładowych, w których będzie dokonywana kontrola, w tym minimalną liczbę tych stacji,

b) okresy monitorowania jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych,

c) sposób podziału terytorium kraju do celów monitorowania jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych,

d) wzór raportu

- uwzględniając konieczność prewencyjnego oddziaływania Systemu oraz niezbędne informacje zawarte w sporządzanych raportach.

Art. 24. Kto uniemożliwia lub utrudnia inspektorowi przeprowadzenie kontroli lub usuwa paliwo ciekłe lub biopaliwo ciekłe zabezpieczone w wyniku kontroli, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Art. 26. W ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 25, z późn. zm.⁶⁾) wprowadza się następujące zmiany:

1) po art. 16 dodaje się art. 16a w brzmieniu:

„Art. 16a. Przedsiębiorca będący w posiadaniu produktów lub dokumentów objętych zakresem kontroli przeprowadzanej u innego przedsiębiorcy jest obowiązany, na żądanie inspektora, do ich udostępnienia oraz umożliwienia pobrania próbek produktów do badań."

2) po art. 22 dodaje się art. 22a w brzmieniu:

„Art. 22a. 1. Pracownicy Głównego Inspektoratu, wyznaczeni przez Głównego Inspektora, są uprawnieni do nadzorowania, na podstawie legitymacji służbowej, kontroli przeprowadzanych na terenie kraju w celu sprawdzenia ich prawidłowości.

2. Przed przystąpieniem do wykonywania nadzoru pracownik, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany okazać legitymację służbową kontrolowanemu lub jego przedstawicielowi oraz inspektorom przeprowadzającym kontrolę.

3. Do wykonywania nadzoru, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 15 ust. 1, art. 16 ust. 1 pkt 1-4, pkt 6-9 i pkt 12, ust. 2 i 3, art. 17, art. 21 i art. 22.

4. Pracownik, o którym mowa w ust. 1, może dokonać zabezpieczenia dowodów na czas niezbędny do realizacji zadań wykonywanego nadzoru.

5. Z przeprowadzonych czynności pracownik sporządza raport służbowy.

6. W przypadku gdy pracownik, o którym mowa w ust. 1, stwierdzi nieprawidłowości w postępowaniu kontrolnym, wydaje inspektorowi zalecenie niezwłocznego usunięcia tych nieprawidłowości.

7. Główny Inspektor kieruje do właściwego wojewódzkiego inspektora zalecenia, jeżeli jest to niezbędne w celu usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości w postępowaniu kontrolnym.

8. Wojewódzki inspektor jest obowiązany poinformować Głównego Inspektora, w wyznaczonym terminie, o sposobie wykonania zaleceń, o których mowa w ust. 7.".

Art. 27. W ustawie z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 199, poz. 1934) w art. 2 wprowadza się następujące zmiany:

1) pkt 7 otrzymuje brzmienie:

„7) paliwa ciekłe:

a) benzyny silnikowe zawierające w swoim składzie do 5% bioetanolu oraz do 15% eterów, o których mowa w pkt 4, stosowane w pojazdach wyposażonych w silniki z zapłonem iskrowym,

b) olej napędowy zawierający do 5% estrów, o których mowa w pkt 5, stosowany w pojazdach, ciągnikach rolniczych, a także maszynach nieporuszających się po drogach, wyposażonych w silniki z zapłonem samoczynnym

- spełniające wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach;"

2) pkt 8 otrzymuje brzmienie:

„8) biopaliwa ciekłe:

a) benzyny silnikowe zawierające w swoim składzie powyżej 5% bioetanolu oraz powyżej 15% eterów, o których mowa w pkt 4, stosowane w pojazdach wyposażonych w silniki z zapłonem iskrowym,

b) estry, o których mowa w pkt 5, stanowiące samoistne paliwo stosowane w pojazdach, ciągnikach rolniczych, a także maszynach nieporuszających się po drogach, wyposażonych w silniki z zapłonem samoczynnym,

c) olej napędowy, zawierający powyżej 5% estrów, o których mowa w pkt 5, stosowany w pojazdach, ciągnikach rolniczych, a także maszynach nieporuszających się po drogach, wyposażonych w silniki z zapłonem samoczynnym

- spełniające wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach;".

Art. 29. Jeżeli obowiązujące przepisy powołują się na przepisy ustawy uchylanej przez art. 32 albo odsyłają ogólnie do przepisów tej ustawy, stosuje się w tym zakresie właściwe przepisy niniejszej ustawy.

Art. 30. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 32, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie niniejszej ustawy, o ile nie są z nią sprzeczne, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie.

Art. 31. 1. Przepisy art. 5 w zakresie informowania Komisji Europejskiej o wystąpieniu na rynku nadzwyczajnych zdarzeń skutkujących zmianą warunków zaopatrzenia w ropę naftową lub jej produkty oraz wyrażania zgody przez Komisję Europejską na czasowe stosowanie innych wymagań jakościowych dla paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.

2. Przepisy art. 21 ust. 3 stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.

Art. 32. Traci moc ustawa z dnia 10 stycznia 2003 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw ciekłych (Dz. U. Nr 17, poz. 154 i Nr 199, poz. 1934).

Art. 33. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.