Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) produkcja - co najmniej jedną z następujących czynności: pozyskiwanie, chów, wytwarzanie, oczyszczanie, rozbiór, przetwarzanie, pakowanie, przepakowywanie, przechowywanie lub transport;

2) [1] produkty pochodzenia zwierzęcego - produkty pozyskane od zwierząt lub ze zwierząt oraz produkty pozyskane z takich produktów, przeznaczone do spożycia przez ludzi, a także żywe zwierzęta przeznaczone bezpośrednio do spożycia przez ludzi;

3) zwierzęta rzeźne - hodowane, chowane lub utrzymywane w celu pozyskania mięsa bydło, w tym gatunki Bubalus bubalis oraz Bison bison, a także świnie, owce, kozy, zwierzęta jednokopytne, drób, króliki oraz zwierzęta łowne na fermach, w tym strusie i nutrie;

4) [2] mięso - wszystkie części zwierząt rzeźnych oraz zwierząt łownych nadające się do spożycia przez ludzi, spełniające wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 5 ust. 2;

5) ubój - spowodowanie śmierci zwierzęcia przez wykrwawienie;

6) ubój z konieczności - ubój zarządzany przez lekarza weterynarii, dokonany w następstwie wypadku lub w przypadku zagrożenia życia zwierzęcia rzeźnego niezwiązanego z chorobą zakaźną;

7) [3] zakład - obiekt lub kilka obiektów, posiadających ten sam weterynaryjny numer identyfikacyjny, połączonych funkcjonalnie i znajdujących się na tym samym terenie, statek rybacki, statek przetwórnię lub rynki hurtowe, w których produkuje się produkty pochodzenia zwierzęcego w celu umieszczenia na rynku, a także pomieszczenia gospodarstwa, w którym pozyskuje się produkty pochodzenia zwierzęcego, z wyjątkiem miejsc lub pomieszczeń, w których zwierzęta są utrzymywane;

8) rzeźnia - pomieszczenia, w których dokonuje się uboju i obróbki poubojowej wraz z pomieszczeniami oraz urządzeniami do gromadzenia i przemieszczania zwierząt oczekujących na ubój;

9) partia wysyłkowa - liczbę zwierząt rzeźnych objętych tym samym, dołączonym do nich, świadectwem zdrowia albo ilość produktów pochodzenia zwierzęcego, w szczególności ryb, skorupiaków albo mięczaków, objętą tym samym, dołączonym do nich, handlowym dokumentem identyfikacyjnym lub świadectwem zdrowia;

10) środek transportu - część ładunkową pojazdów silnikowych, pojazdów szynowych, samolotów, ładownie statków lub kontenery przeznaczone do przewożenia drogą lądową, morską lub powietrzną;

11) handel - swobodny obrót pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej w rozumieniu art. 23 ust. 2 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską;

12) rynek krajowy - terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

13) umieszczanie na rynku - przechowywanie lub prezentację w celu sprzedaży, oferowanie do sprzedaży, sprzedaż, dostarczanie lub każdy inny sposób wprowadzania na rynek Wspólnoty, z wyłączeniem sprzedaży detalicznej;

14) sprzedaż bezpośrednia - umieszczanie na rynku poprzez oferowanie przez producentów do sprzedaży lub sprzedaż ostatecznemu konsumentowi produktów pochodzenia zwierzęcego w zakresie i na obszarze określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 6 ust. 3 pkt 1;

15) produkty pochodzenia zwierzęcego o tradycyjnym charakterze - produkty rolne i środki spożywcze, o których mowa w przepisach krajowych i w przepisach Unii Europejskiej dotyczących oznaczeń geograficznych, nazw pochodzenia i świadectw specyficznego charakteru produktów rolnych i środków spożywczych oraz produkty rolne i środki spożywcze umieszczone na liście produktów tradycyjnych, prowadzonej przez ministra właściwego do spraw rynków rolnych;

16) świadectwo zdrowia - dokument wydany przez urzędowego lekarza weterynarii, w rozumieniu przepisów o Inspekcji Weterynaryjnej, poświadczający stan zdrowia zwierzęcia lub zwierząt oraz stan zdrowotny stada, z którego zwierzęta pochodzą, albo jakość zdrowotną produktu pochodzenia zwierzęcego;

17) handlowy dokument identyfikacyjny - dokument dołączony do partii wysyłkowej pozwalający zidentyfikować tę partię, wysyłającego i odbiorcę tej partii;

18) Traktat Akcesyjny - Traktat między Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem Niderlandów, Republiką Austrii, Republiką Portugalską, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej) a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką dotyczący przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii, Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej, podpisany w dniu 16 kwietnia 2003 r. w Atenach.

Art. 4a. [4] 1. Produkty pochodzenia zwierzęcego mogą być umieszczane na rynku, jeżeli zostały pozyskane od zwierząt lub ze zwierząt, które spełniają wymagania weterynaryjne określone w przepisach o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.

2. Produkty pochodzenia zwierzęcego mogą być umieszczane na rynku, jeżeli pozyskuje się je od zwierząt lub ze zwierząt niepochodzących z gospodarstwa, zakładu, obszaru podlegającego ograniczeniom, nakazom lub zakazom ustanowionym na podstawie przepisów o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt ze względu na chorobę zakaźną zwierząt wymienioną w przepisach wydanych na podstawie art. 5a ust. 2.

3. Mięso i produkty mięsne nie mogą być umieszczane na rynku, jeżeli zostały pozyskane ze zwierząt poddanych ubojowi w rzeźni w czasie, gdy znajdowały się tam:

1) zwierzęta podejrzane o zakażenie lub zakażone, podejrzane o chorobę lub chore na jedną z chorób zakaźnych zwierząt wymienioną w przepisach wydanych na podstawie art. 5a ust. 2,

2) tusze lub części tusz zwierząt, o których mowa w pkt 1

- chyba że takie podejrzenie, zakażenie lub choroba zostały wykluczone.

4. Produkty akwakultury umieszczane na rynku mogą pochodzić z gospodarstwa podlegającego ograniczeniom, nakazom lub zakazom ustanowionym na podstawie przepisów o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, jeżeli nie są rybami lub mięczakami zakażonymi lub chorymi na jedną z chorób zakaźnych zwierząt, wymienioną w przepisach wydanych na podstawie art. 5a ust. 2, lub nie pochodzą od lub z takich zwierząt.

Art. 5. 1. Przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego powinny być spełnione wymagania zdrowotne, higieniczne, sanitarne, organizacyjne, lokalizacyjne, techniczne i technologiczne, zwane dalej „wymaganiami weterynaryjnymi", obejmujące w szczególności:

1) wymagania dotyczące zdrowia zwierząt, z których lub od których pozyskuje się te produkty;

2) wymagania dotyczące uboju lub uboju z konieczności;

3) wymagania dotyczące miejsc pochodzenia lub przebywania zwierząt;

4) wymagania dotyczące tych produktów, w tym wymagania w zakresie handlu lub przywozu;

5) sposób badania zwierząt rzeźnych i ich mięsa, mięsa zwierząt łownych, ryb i produktów rybnych, mięczaków i skorupiaków oraz sposób postępowania z mięsem warunkowo zdatnym lub niezdatnym do spożycia przez ludzi;

6) sposób prowadzenia dokumentacji, w tym sposób dokumentowania pochodzenia zwierząt, z których lub od których pozyskuje się te produkty, oraz zakres i sposób prowadzenia rejestru zwierząt, a także sposób dokumentowania pochodzenia tych produktów oraz zakres i sposób prowadzenia rejestru tych produktów;

7) wymagania dotyczące poszczególnych etapów produkcji;

8) wymagania dla osób wykonujących czynności pomocnicze pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii oraz zakres tych czynności;

9) warunki, tryb i zakres prowadzenia kontroli wewnętrznej w zakładzie, w tym opracowanie, wdrożenie i realizację systemu analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli (systemu HACCP);

10) sposób i zakres sprawowania urzędowego nadzoru;

11) sposób znakowania i pakowania tych produktów;

12) wymagania dotyczące świadectw zdrowia, handlowych dokumentów identyfikacyjnych lub innych dokumentów dołączonych do tych produktów;

13) wymagania dotyczące środków transportu.

2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wymagania weterynaryjne przy produkcji lub dla produktów pochodzenia zwierzęcego umieszczanych na rynku, biorąc pod uwagę wielkość produkcji, specyfikę zakładów o małej zdolności produkcyjnej, ochronę zdrowia publicznego oraz przepisy Unii Europejskiej w tym zakresie.

3. [5] (uchylony).

Art. 5a. [6] 1. Dopuszcza się produkcję produktów pochodzenia zwierzęcego na obszarach podlegających ograniczeniom ustanowionym na podstawie przepisów o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt lub umieszczanie na rynku produktów pochodzenia zwierzęcego pochodzących z takich obszarów, jeżeli:

1) produkty takie nie pochodzą z gospodarstwa, w którym podejrzewa się lub stwierdzono chorobę zakaźną zwierząt, wymienioną w przepisach wydanych na podstawie ust. 2;

2) przy produkcji tych produktów zostały spełnione wymagania weterynaryjne określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 2;

3) produkty takie są zaopatrzone w świadectwo zdrowia.

2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:

1) wykaz chorób zakaźnych zwierząt, ze względu na które wprowadza się zakaz albo ograniczenie umieszczania na rynku produktów pochodzenia zwierzęcego,

2) sposób produkcji i znakowania produktów pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w ust. 1,

3) wymagania, jakie powinno spełniać świadectwo zdrowia dla produktów, o których mowa w ust. 1

- mając na uwadze ochronę zdrowia publicznego, zapobieganie przenoszeniu chorób zakaźnych zwierząt oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.

Art. 6a. [7] 1. Dopuszcza się przywóz z państwa trzeciego produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych na rynek krajowy, dla których nie określono wymagań weterynaryjnych w przepisach Unii Europejskiej, jeżeli:

1) na przywóz zostało wydane pozwolenie;

2) produkty takie są zaopatrzone w oryginał świadectwa zdrowia wystawiony przez właściwy organ państwa trzeciego, z którego te produkty są przywożone.

2. Główny Lekarz Weterynarii wydaje pozwolenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, na wniosek, który zawiera:

1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres podmiotu przywożącego produkty pochodzenia zwierzęcego;

2) nazwę, adres i numer identyfikacyjny zakładu, z którego pochodzą produkty;

3) określenie ilości i rodzaju produktów pochodzenia zwierzęcego, z podaniem kodu taryfy celnej, gatunku zwierząt, z których lub od których zostały pozyskane, oraz rodzaju obróbki, jakiej zostały poddane;

4) adres miejsca przeznaczenia przywożonych produktów pochodzenia zwierzęcego;

5) określenie granicznego posterunku kontroli i zamierzonego terminu przywozu produktów pochodzenia zwierzęcego.

3. Wniosek o wydanie pozwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, składa się nie później niż na 30 dni przed dniem zamierzonej wysyłki produktów pochodzenia zwierzęcego z państwa trzeciego.

4. Główny Lekarz Weterynarii przed wydaniem pozwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może przeprowadzić kontrolę zakładu znajdującego się w państwie trzecim, z którego pochodzą produkty.

5. Pozwolenie wydaje się, jeżeli produkty pochodzenia zwierzęcego:

1) pochodzą z państwa trzeciego, z którego przywóz tych produktów na terytorium państw Unii Europejskiej nie jest zabroniony;

2) nie stanowią zagrożenia dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt.

6. W pozwoleniu określa się w szczególności:

1) wymagania weterynaryjne dla:

a) produktów pochodzenia zwierzęcego,

b) środków transportu, którymi są przewożone produkty pochodzenia zwierzęcego;

2) sposób wykorzystania produktów pochodzenia zwierzęcego.

7. Główny Lekarz Weterynarii odmawia wydania pozwolenia w przypadku, gdy wniosek nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2.

8. Świadectwo zdrowia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powinno:

1) być sporządzone co najmniej w języku polskim oraz języku urzędowym państwa trzeciego, z którego są przywożone produkty pochodzenia zwierzęcego;

2) potwierdzać, że zostały spełnione wymagania weterynaryjne dla produktów pochodzenia zwierzęcego, określone w pozwoleniu wydanym przez Głównego Lekarza Weterynarii, oraz zawierać numer i datę wydania tego pozwolenia.

Art. 6b. [8] Minister właściwy do spraw rolnictwa może, w zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej, wystąpić do Komisji Europejskiej z wnioskiem o zatwierdzenie lub wprowadzenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odmiennych niż przewidziane w tych przepisach wymagań weterynaryjnych, przedkładając jednocześnie propozycję wymagań weterynaryjnych, umożliwiających uzyskanie celu równoważnego z celem założonym w obowiązujących przepisach Unii Europejskiej.

Art. 7. 1. [9] Podmioty prowadzące działalność w zakresie produkcji lub umieszczania na rynku produktów pochodzenia zwierzęcego odpowiadają za bezpieczeństwo zdrowotne tych produktów oraz spełnianie wymagań weterynaryjnych w zakresie prowadzonej działalności, w tym wymagań weterynaryjnych określonych w przepisach o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.

2. W przypadku podejrzenia naruszenia wymagań weterynaryjnych przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego powiatowy lekarz weterynarii podejmuje wszelkie niezbędne czynności w celu ochrony zdrowia publicznego, w tym zakazuje umieszczenia na rynku tych produktów.

Art. 8. 1. Niedopuszczalne jest podawanie zwierzętom, z których lub od których pozyskuje się produkty pochodzenia zwierzęcego, substancji niedozwolonych oraz pozyskiwanie takich produktów od zwierząt lub ze zwierząt, w których tkankach lub narządach stwierdzono obecność takich substancji.

2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy zwierząt, którym podawano substancje o działaniu beta-agonistycznym oraz hormonalnym, w tym tyreostatycznym w celu leczniczym lub zootechnicznym, jeżeli upłynął okres karencji określony dla tych substancji.

3. [10] W celu zapewnienia właściwej jakości zdrowotnej produktów pochodzenia zwierzęcego prowadzi się monitorowanie substancji niedozwolonych, pozostałości chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych u zwierząt, w ich wydzielinach i wydalinach, w tkankach lub narządach zwierząt, w produktach pochodzenia zwierzęcego, w wodzie przeznaczonej do pojenia zwierząt oraz środkach żywienia zwierząt.

4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:

1) [11] wykaz substancji niedozwolonych objętych monitorowaniem, o którym mowa w ust. 3,

2) [12] zakres badań kontrolnych objętych monitorowaniem, rodzaj, wielkość i sposób pobierania próbek,

3) sposób postępowania w przypadku stwierdzenia obecności substancji niedozwolonych lub przekroczenia dopuszczalnego poziomu pozostałości, o których mowa w ust. 3,

4) sposób dokumentowania wykonywanych czynności,

5) sposób postępowania w zakładach w związku z monitorowaniem substancji niedozwolonych lub pozostałości, o których mowa w ust. 3

- kierując się potrzebą zapewnienia właściwej jakości zdrowotnej produktów pochodzenia zwierzęcego oraz ochrony zdrowia publicznego, a także biorąc pod uwagę przepisy Unii Europejskiej w tym zakresie.

Art. 9. 1. Podmioty zamierzające prowadzić działalność w zakresie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego przed rozpoczęciem inwestycji są obowiązane:

1) sporządzić projekt technologiczny zakładu i przesłać wraz z wnioskiem o jego zatwierdzenie powiatowemu lekarzowi weterynarii właściwemu ze względu na planowane miejsce prowadzenia działalności;

2) powiadomić pisemnie powiatowego lekarza weterynarii, o którym mowa w pkt 1, o:

a) zakresie i wielkości produkcji,

b) rodzaju produktów pochodzenia zwierzęcego, które mają być produkowane w zakładzie,

c) planowanym przeznaczeniu produktów pochodzenia zwierzęcego do handlu, na rynek państw trzecich, na rynek krajowy albo do sprzedaży bezpośredniej.

2. [13] Powiatowy lekarz weterynarii zatwierdza, w drodze decyzji, projekt technologiczny zakładu, jeżeli odpowiada on wymaganiom określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 4 oraz art. 5 ust. 2 albo art. 6 ust. 3.

2a. [14] Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do zmiany sposobu użytkowania zakładu lub jego części, w szczególności wielkości i struktury produkcji lub wyposażenia pomieszczeń produkcyjnych.

3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do statków rybackich, statków przetwórni, zakładów produkujących mięczaki, gospodarstw oraz podmiotów zamierzających prowadzić działalność w zakresie transportu.

4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinien odpowiadać projekt technologiczny zakładu, biorąc pod uwagę rodzaj produkcji, zapewnienie spełniania wymagań weterynaryjnych oraz ochronę zdrowia publicznego.

Art. 10. 1. Podmioty zamierzające prowadzić działalność w zakresie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego w zakładzie są obowiązane zapewnić spełnianie w tym zakładzie wymagań weterynaryjnych w zakresie działalności objętej produkcją.

2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, zgłaszają zamiar rozpoczęcia produkcji powiatowemu lekarzowi weterynarii właściwemu ze względu na miejsce produkcji.

3. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 2, zawiera w szczególności informacje, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2.

4. [15] Do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, dołącza się aktualny odpis z Krajowego Rejestru Sądowego albo zaświadczenie z ewidencji działalności gospodarczej, albo zaświadczenie o wpisie do ewidencji gospodarstw rolnych w rozumieniu przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności wraz z nadanym numerem identyfikacyjnym - w przypadku pomieszczeń gospodarstwa.

5. Powiatowy lekarz weterynarii w terminie 30 dni od dnia dokonania zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, wydaje, po przeprowadzeniu kontroli, decyzję w sprawie:

1) dopuszczenia zakładu do prowadzenia produkcji, jeżeli są spełnione wymagania weterynaryjne właściwe dla tego rodzaju produkcji;

2) niedopuszczenia zakładu do prowadzenia produkcji, jeżeli nie są spełnione wymagania weterynaryjne dla tego rodzaju produkcji.

6. Przepisu ust. 5 nie stosuje się do gospodarstw i podmiotów zamierzających prowadzić działalność w zakresie transportu.

7. Wydając decyzję, o której mowa w ust. 5 pkt 1, powiatowy lekarz weterynarii:

1) nadaje weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu;

2) określa rodzaj produktów i wielkość produkcji oraz kwalifikuje zakład:

a) do handlu,

b) [16] na rynek krajowy - w przypadku zakładów o małej zdolności produkcyjnej oraz zakładów wymienionych w załączniku nr 12 do Traktatu Akcesyjnego,

c) do sprzedaży bezpośredniej,

d) na rynek państw trzecich.

8. Zakłady, o których mowa w ust. 7 pkt 2 lit. a, uznaje się za zakłady zatwierdzone, jeżeli:

1) kontrola, o której mowa w ust. 5, potwierdzi spełnianie wymagań weterynaryjnych obowiązujących przy wprowadzaniu do handlu;

2) Główny Lekarz Weterynarii przekazał informacje, o których mowa w art. 15 ust. 2, Komisji Europejskiej oraz państwom członkowskim Unii Europejskiej.

Art. 10a. [17] Podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego prowadzi dokumentację lub rejestr w zakresie określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 5 ust. 2.

Art. 16. [18] 1. Do produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do handlu używa się wyłącznie produktów pochodzenia zwierzęcego pochodzących z zakładów zatwierdzonych.

2. Jeżeli zakłady zatwierdzone wymienione w załączniku nr 12 do Traktatu Akcesyjnego prowadzą produkcję mleka i produktów mlecznych przy użyciu mleka surowego niespełniającego wymagań weterynaryjnych, to takie mleko i produkty mleczne z niego pozyskane przechowuje się w oddzielnych magazynach, a produkcję przy ich użyciu prowadzi się w oddzielnych pomieszczeniach lub w wydzielonym cyklu produkcyjnym.

3. Dopuszcza się rozbiór mięsa lub produkcję produktów mięsnych przy użyciu produktów pochodzenia zwierzęcego pochodzących z zakładów niezatwierdzonych i niewymienionych w załączniku nr 12 do Traktatu Akcesyjnego, pod warunkiem że produkcję taką prowadzi się w wydzielonym cyklu produkcyjnym, w oddzielnych pomieszczeniach lub w różnym czasie niż produkcję produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do handlu. Produkty pozyskane z takich produktów znakuje się tak jak produkty pochodzenia zwierzęcego przeznaczone na rynek krajowy.

Art. 17. [19] Niedopuszczalne jest wprowadzanie do handlu produktów pochodzenia zwierzęcego pochodzących z zakładów zatwierdzonych wyprodukowanych w sposób określony w art. 16 ust. 2 i 3 oraz produktów pochodzenia zwierzęcego pochodzących z zakładów niezatwierdzonych.

Art. 20. 1. Uboju zwierząt rzeźnych może dokonywać tylko osoba posiadająca kwalifikacje określone na podstawie przepisów o ochronie zwierząt.

2. Osoba wykonująca zabiegi odkażania lub zwalczania szkodników w zakładzie powinna posiadać kwalifikacje określone na podstawie ust. 3.

3. [20] Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:

1) kwalifikacje wymagane od osób wykonujących zabiegi odkażania lub zwalczania szkodników w zakładach,

2) sposób i warunki uzyskiwania kwalifikacji, o których mowa w ust. 1, w tym zakres szkolenia tych osób,

3) wzór zaświadczenia potwierdzającego uzyskanie kwalifikacji,

4) tryb powoływania komisji przeprowadzającej egzaminy oraz zakres i sposób przeprowadzania egzaminu

- mając na względzie spełnienie wymagań weterynaryjnych w zakładach oraz ochronę zdrowia publicznego.

Art. 22. 1. Uboju zwierząt rzeźnych, z których produkty pochodzenia zwierzęcego mają być umieszczone na rynku albo na potrzeby własne gospodarstwa, dokonuje się w rzeźni, z zastrzeżeniem ust. 3 i 8.

2. Do uboju w rzeźni mogą być dopuszczone:

1) zwierzęta oznakowane zgodnie z systemem identyfikacji i rejestracji zwierząt określonym w przepisach o identyfikacji i rejestracji zwierząt - w przypadku bydła, owiec, kóz i świń;

1a) [21] zwierzęta zaopatrzone w paszport - w przypadku bydła i koniowatych;

2) zwierzęta zaopatrzone w świadectwo zdrowia lub inny dokument określony w przepisach wydanych na podstawie art. 5 ust. 2 - w przypadku drobiu.

3. Uboju z konieczności można dokonać również poza rzeźnią, w obecności lekarza weterynarii, jeżeli uzna on, że transport zwierzęcia do rzeźni jest niemożliwy lub spowoduje niepotrzebne cierpienie zwierzęcia.

4. Lekarz weterynarii w przypadku, o którym mowa w ust. 3, dokonuje badania przedubojowego oraz wydaje posiadaczowi zwierzęcia pisemne poświadczenie zawierające:

1) dane identyfikujące zwierzę;

2) informację o przyczynie poddania zwierzęcia ubojowi z konieczności poza rzeźnią;

3) wynik badania przedubojowego;

4) informację o stosowanych produktach leczniczych;

5) inne informacje istotne z uwagi na ocenę mięsa.

5. Lekarz weterynarii, kierując zwierzę do uboju z konieczności w rzeźni, wydaje posiadaczowi zwierzęcia pisemne poświadczenie zawierające informacje, o których mowa w ust. 4 pkt 1, 4 i 5, oraz o przyczynie skierowania zwierzęcia do uboju z konieczności w rzeźni.

6. Poświadczenia, o których mowa w ust. 4 i 5, posiadacz zwierzęcia przekazuje urzędowemu lekarzowi weterynarii w rzeźni.

7. Zwierzęta rzeźne pochodzące z państw trzecich i przeznaczone do uboju niezwłocznie transportuje się do rzeźni i poddaje ubojowi przed upływem 3 dni roboczych od dnia wprowadzenia ich do rzeźni, z wyjątkiem drobiu, który poddaje się ubojowi niezwłocznie po dostarczeniu do rzeźni.

8. Dopuszcza się:

1) ubój zwierząt łownych utrzymywanych na fermach na terenie tych ferm po uzyskaniu zgody na ten ubój powiatowego lekarza weterynarii;

2) ubój świń, owiec i kóz na terenie gospodarstwa, w którym są utrzymywane, jeżeli uzyskane mięso będzie wykorzystane wyłącznie na potrzeby własne tego gospodarstwa;

3) ubój drobiu i królików na terenie gospodarstwa, w którym są utrzymywane, jeżeli uzyskane mięso będzie:

a) wykorzystane na potrzeby własne tego gospodarstwa,

b) przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej po uzyskaniu zgody na ten ubój powiatowego lekarza weterynarii.

9. [22] Powiatowy lekarz weterynarii wydaje, w drodze decyzji, zgodę, o której mowa w ust. 8 pkt 1 i 3 lit. b, po spełnieniu wymagań weterynaryjnych określonych odpowiednio w przepisach wydanych na podstawie art. 5 ust. 2 albo art. 6 ust. 3.

Art. 26. 1. [23] (uchylony).

2. Obowiązkowy system etykietowania wołowiny określają przepisy Unii Europejskiej dotyczące systemu identyfikacji i rejestracji bydła rzeźnego oraz w sprawie znakowania mięsa wołowego i produktów z mięsa wołowego.

Art. 27. 1. [24] Mięso oraz inne produkty pochodzenia zwierzęcego przeznaczone do umieszczania na rynku zaopatruje się w handlowy dokument identyfikacyjny.

2. Handlowy dokument identyfikacyjny wystawia podmiot umieszczający produkty pochodzenia zwierzęcego na rynku.

3. Handlowy dokument identyfikacyjny zawiera:

1) kolejny numer i datę wystawienia;

2) nazwę i adres albo weterynaryjny numer identyfikacyjny podmiotu wystawiającego dokument;

3) nazwę i adres albo weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu, dla którego przeznaczona jest partia wysyłkowa;

4) opis i znak identyfikacyjny partii wysyłkowej;

5) nazwę i adres albo weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu, jeżeli zakład, z którego bezpośrednio otrzymano produkty wchodzące w skład partii wysyłkowej, jest jednocześnie miejscem ich produkcji, albo

6) datę otrzymania produktów, nazwę, adres albo weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu, jeżeli zakład, z którego otrzymano produkty wchodzące w skład partii wysyłkowej, nie jest miejscem ich produkcji.

3a. [25] Handlowy dokument identyfikacyjny, oprócz informacji, o których mowa w ust. 3, może również zawierać dodatkowe informacje, jeżeli przepisy o wymaganiach weterynaryjnych dla poszczególnych produktów pochodzenia zwierzęcego tak stanowią.

4. [26] Handlowy dokument identyfikacyjny może być zastąpiony fakturą, dokumentem dostawy lub innym dokumentem towarzyszącym przesyłce, jeżeli dokumenty te zawierają wszystkie informacje, o których mowa w ust. 3 lub 3a, oraz adnotację potwierdzającą, że są one jednocześnie handlowymi dokumentami identyfikacyjnymi.

Art. 27a. [27] 1. Żywe mięczaki na poszczególnych etapach produkcji, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 5 ust. 2, zaopatruje się w dokument identyfikujący, wystawiony przez powiatowego lekarza weterynarii.

2. Dokument, o którym mowa w ust. 1, może być zastąpiony, na wniosek podmiotu, pozwoleniem wydanym przez powiatowego lekarza weterynarii, na czas określony, zezwalającym na transport żywych mięczaków, pod warunkiem że wszystkie etapy produkcji są przeprowadzane przez ten sam podmiot.