Na podstawie art. 42 ust. 6 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231 i Nr 167, poz. 1372 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 719 i Nr 122, poz. 1143) zarządza się, co następuje:

§ 1.[Zakres regulacji] Rozporządzenie określa:

1) tryb doprowadzania i przyjmowania do izb wytrzeźwień, zwanych dalej „izbami”, jednostek Policji, innych placówek utworzonych lub wskazanych przez jednostki samorządu terytorialnego, zwanych dalej „placówkami”, oraz zwalniania z tych izb, jednostek i placówek osób w stanie nietrzeźwości, które swoim zachowaniem dają powód do zgorszenia w miejscu publicznym lub w zakładzie pracy, znajdują się w okolicznościach zagrażających ich życiu lub zdrowiu albo zagrażają życiu lub zdrowiu innych osób, zwanych dalej „osobami w stanie nietrzeźwości”;

2) organizację izb i placówek;

3) zakres opieki zdrowotnej nad osobami doprowadzonymi do izb lub palcówek;

4) maksymalną wysokość opłat związanych z pobytem w izbie, placówce lub jednostce Policji.

§ 2.[Doprowadzanie osoby w stanie nietrzeźwości do izby, placówki lub jednostki Policji] 1. Osoby w stanie nietrzeźwości mogą być doprowadzone do izby, placówki lub jednostki Policji przez funkcjonariuszy Policji lub strażników straży gminnej, zwanych dalej „doprowadzającymi”.

2. Jeżeli istnieją uzasadnione wskazania do udzielenia im pomocy medycznej lub hospitalizacji, osobom w stanie nietrzeźwości udziela się niezbędnej pomocy medycznej lub natychmiast po zatrzymaniu przewozi się do zakładu opieki zdrowotnej. Przewozu dokonują, w miarę posiadanych możliwości, służby, o których mowa w ust. 1, pracownicy izb, placówek, pogotowia ratunkowego albo innych podmiotów realizujących zadania na rzecz porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli.

3. Doprowadzający osobę w stanie nietrzeźwości sporządza protokół doprowadzenia w celu wytrzeźwienia. Protokół ten zawiera w szczególności:

1) imię i nazwisko, jednostkę oraz numer służbowy doprowadzającego;

2) datę i godzinę doprowadzenia;

3) miejsce i okoliczności oraz opis interwencji;

4) imię i nazwisko, imiona rodziców osoby doprowadzonej oraz wiek osoby doprowadzonej;

5) nazwę i numer dokumentu tożsamości lub rysopis osoby doprowadzonej;

6) adres osoby doprowadzonej;

7) opis zachowania doprowadzonego w czasie interwencji i transportu, z uwzględnieniem okoliczności uniemożliwiających doprowadzenie do miejsca zamieszkania lub pobytu;

8) określenie przedmiotów posiadanych przez osobę w stanie nietrzeźwości w chwili doprowadzenia;

9) dyspozycję co do dalszego postępowania z osobą po wytrzeźwieniu;

10) miejsce doprowadzenia oraz decyzję dyrektora izby, kierownika placówki lub komendanta jednostki Policji o przyjęciu lub odmowie przyjęcia.

4. W przypadku uzasadnionych wątpliwości co do tożsamości osoby doprowadzonej do izby, placówki lub jednostki Policji dane tej osoby niezwłocznie sprawdza i potwierdza doprowadzający.

§ 3.[Badanie zawartości alkoholu w organizmie] 1. Podstawą do przyjęcia do izby, placówki lub jednostki Policji osoby doprowadzonej jest wynik badania zawartości alkoholu w organizmie wskazujący na stan nietrzeźwości. Wynik badania potwierdzony jest wydrukiem z atestowanego urządzenia służącego do pomiaru zawartości alkoholu w organizmie. Wydruk stanowi załącznik do protokołu doprowadzenia lub karty ewidencyjnej.

2. Badania, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się za zgodą osoby doprowadzonej do izby, placówki lub jednostki Policji.

3. W razie niewyrażenia zgody na przeprowadzenie badania, o którym mowa w ust. 1, osobę doprowadzoną przyjmuje się do izby, placówki lub jednostki Policji wyłącznie w przypadku występowania dodatkowych symptomów upojenia alkoholowego potwierdzonych przez lekarza lub felczera izby lub placówki, a w przypadku osób doprowadzonych do jednostki Policji przez upoważnionego funkcjonariusza Policji, w protokole doprowadzenia lub karcie ewidencyjnej.

§ 4.[Badanie lekarskie osoby doprowadzonej do izby lub placówki] 1. Osobę doprowadzoną do izby lub placówki poddaje się niezwłocznie badaniom lekarskim.

2. Lekarz lub felczer po przeprowadzeniu badania osoby doprowadzonej do izby lub placówki stwierdza:

1) brak objawów stanu nietrzeźwości uzasadniających umieszczenie w izbie lub placówce;

2) potrzebę udzielenia pomocy doraźnej, która może być udzielona w izbie lub placówce;

3) konieczność wykonania zabiegów higieniczno-sanitarnych, uwzględniając objawy stanu nietrzeźwości oraz brak przeciwwskazań do umieszczenia w izbie lub placówce;

4) istnienie medycznych przesłanek skierowania do szpitala lub innego zakładu opieki zdrowotnej – uwzględniając objawy stanu nietrzeźwości oraz istnienie wskazań do hospitalizacji.

3. W przypadku stwierdzenia lub podejrzenia u osoby doprowadzonej do izby, placówki lub jednostki Policji wystąpienia istotnych zakłóceń funkcji zdrowotnych organizmu, natychmiast powiadamia się pogotowie lub zespół ratownictwa medycznego.

§ 5.[Decyzja o przyjęciu lub odmowie przyjęcia do izby, placówki lub jednostki Policji] O przyjęciu lub odmowie przyjęcia do izby, placówki lub jednostki Policji osoby w stanie nietrzeźwości decyduje: dyrektor izby, kierownik placówki lub komendant jednostki Policji bądź upoważnione przez nich osoby, biorąc pod uwagę:

1) wypełnienie przesłanek doprowadzenia;

2) stopień zawartości alkoholu w organizmie;

3) opinię lekarza lub felczera izby, placówki lub jednostki Policji.

§ 6.[Przesłanki nieprzyjęcia do izby, placówki lub jednostki Policji] 1. Nie przyjmuje się do izby, placówki lub jednostki Policji osoby doprowadzonej, jeżeli:

1) brak jest objawów stanu nietrzeźwości;

2) stan jej zdrowia według opinii lekarza lub felczera wymaga udzielenia świadczeń, których w izbie, placówce lub jednostce Policji nie można udzielić lub które powinny być udzielone w zakładzie opieki zdrowotnej;

3) dyrektor izby, kierownik placówki lub komendant jednostki Policji bądź osoba przez nich upoważniona biorąc pod uwagę stan zdrowia oraz objawy nietrzeźwości, podejmie taką decyzję na podstawie pisemnego wniosku członka najbliższej rodziny osoby doprowadzonej lub jej opiekuna prawnego;

4) brak jest wolnych miejsc.

2. W przypadkach określonych w ust. 1 przed opuszczeniem izby lub placówki przez osobę doprowadzoną lekarz lub felczer, w razie konieczności, udziela pomocy medycznej, niezbędnej ze względu na stan zdrowia osoby doprowadzonej.

3. O braku wolnych miejsc w izbie lub placówce dyrektor izby, kierownik placówki lub osoba przez niego upoważniona niezwłocznie powiadamia Policję oraz straż gminną.

4. W przypadku braku wolnych miejsc w izbie lub placówce osobę umieszcza się w jednostce Policji.

§ 7.[Osoby małoletnie] Osoby małoletnie będące w stanie nietrzeźwości doprowadzone do izby, placówki lub jednostki Policji mogą być zwolnione, niezwłocznie po udzieleniu pomocy medycznej, na pisemny wniosek rodziców lub innych opiekunów prawnych.

§ 8.[Podejrzenie popełnienia przestępstwa] 1. W razie powzięcia przez pracownika izby lub placówki uzasadnionego podejrzenia, że osoba przyjęta popełniła przestępstwo, lub stwierdzenia u tej osoby:

1) uszkodzenia ciała,

2) braku dokumentów tożsamości,

3) posiadania broni,

4) posiadania narzędzi lub innych przedmiotów, co do których może zachodzić uzasadnione przypuszczenie, że służyły lub mogą być przeznaczone do popełnienia przestępstwa albo pochodzą z przestępstwa, oraz w razie powstania innych okoliczności uzasadniających przypuszczenie, że popełniono przestępstwo

– izba lub placówka zawiadamia niezwłocznie Policję, podając termin, do którego osoba będzie przebywać w izbie lub placówce.

2. W przypadku niezgłoszenia się przez Policję w ustalonym terminie, izba lub placówka zwalnia osobę przyjętą.

§ 9.[Depozyt przedmiotów osób przyjętych do izby lub placówki] 1. Przedmioty od osób przyjętych do izby lub placówki odbiera do depozytu depozytariusz w obecności pracownika, o którym mowa w § 24 ust. 2 pkt 1.

2. Wykaz odebranych przedmiotów jest sporządzony i potwierdzony własnoręcznym podpisem przez depozytariusza. Przy wpisanych przedmiotach wartościowych określa się ich cechy indywidualne lub charakterystyczne.

3. W czynnościach, o których mowa w ust. 1 i 2, uczestniczy również osoba doprowadzająca, potwierdzając własnoręcznym podpisem wykaz odebranych przedmiotów.

4. Przyjęte do depozytu przedmioty, o których mowa w ust. 1, przechowuje się w sposób zapewniający bezpieczeństwo depozytu, w specjalnie zabezpieczonych pomieszczeniach oraz odpowiednich, imiennych i zapieczętowanych opakowaniach. Przekazanie depozytu kierownikowi kolejnej zmiany lub pracownikowi odpowiedzialnemu za pracę zmiany w trakcie dyżuru następuje za pokwitowaniem.

5. Składanie do depozytu oraz wydawanie z depozytu przedmiotów odebranych osobom doprowadzonym w celu wytrzeźwienia do jednostki organizacyjnej Policji odbywa się zgodnie z przepisami w sprawie warunków, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia w jednostkach organizacyjnych Policji przeznaczone dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia, oraz regulaminu pobytu w tych pomieszczeniach.

§ 10.[Odzież zastępcza] Osobom przyjętym do izby lub placówki można wydać na czas pobytu odzież zastępczą.

§ 11.[Decyzja o zastosowaniu lub zaprzestaniu stosowania środka przymusu bezpośredniego] 1. O zastosowaniu lub zaprzestaniu stosowania środka przymusu bezpośredniego decyduje lekarz lub felczer po konsultacji z kierownikiem zmiany lub innym pracownikiem wyznaczonym przez dyrektora izby.

1a. Przed zastosowaniem środka przymusu bezpośredniego polegającego na unieruchomieniu należy odebrać osobie przedmioty, które mogą być niebezpieczne dla życia lub zdrowia tej osoby albo innych osób, a zwłaszcza przedmioty ostre, okulary, protezy zębowe, pas, szelki, sznurowadła, zapałki.

1b. Lekarz zleca zastosowanie przymusu bezpośredniego polegającego na unieruchomieniu na czas nie dłuższy niż 4 godziny. W razie potrzeby lekarz, po osobistym badaniu, może przedłużyć unieruchomienie na następne okresy 6-godzinne, przy czym nie jest możliwe zastosowanie unieruchomienia na okres dłuższy niż 24 godziny.

1c. Pracownik wyznaczony przez dyrektora izby kontroluje stan fizyczny osoby unieruchomionej, nie rzadziej niż co 15 minut, również w czasie snu tej osoby.

1d. W trakcie kontroli, o której mowa w ust. 1c, pracownik:

1) ocenia prawidłowość unieruchomienia, w szczególności sprawdza, czy pasy, uchwyty, prześcieradła lub kaftan bezpieczeństwa nie są założone zbyt luźno lub zbyt ciasno;

2) zapewnia krótkotrwałe uwolnienie osoby od unieruchomienia w celu zmiany jej pozycji lub zaspokojenia potrzeb fizjologicznych i higienicznych, nie rzadziej niż co 4 godziny.

1e. W razie wystąpienia zagrożenia dla zdrowia lub życia osoby pracownik jest obowiązany natychmiast wezwać lekarza.

2. Niezwłocznie po zaprzestaniu stosowania środka przymusu bezpośredniego lekarz lub felczer podejmuje kontrolę stanu zdrowia osoby, w stosunku do której zastosowano przymus bezpośredni.

3. Zastosowanie środka przymusu bezpośredniego odnotowuje się w karcie ewidencyjnej, podając:

1) powód zastosowania;

2) rodzaj zastosowanego środka;

3) czas stosowania środka;

4) opis reakcji osoby podczas stosowania przymusu bezpośredniego oraz po jego zaprzestaniu.

§ 12.[Decyzja o zwolnieniu z izby, placówki albo jednostki Policji osób do niej przyjętych] 1. O zwolnieniu z izby lub placówki osób do niej przyjętych decyduje dyrektor izby, kierownik placówki lub upoważniony przez nich pracownik, na podstawie badania zawartości alkoholu w organizmie osoby zwalnianej, biorąc pod uwagę opinię lekarza lub felczera.

2. O zwolnieniu z jednostki Policji osób do niej przyjętych decyduje komendant jednostki Policji lub upoważniony przez niego pracownik, na podstawie badania zawartości alkoholu w organizmie osoby zwalnianej, w miarę potrzeb biorąc pod uwagę opinię lekarza.

3. W przypadku niewyrażenia zgody przez osobę zwalnianą na przeprowadzenie badania, o którym mowa w ust. 1, zwalnia się ją na podstawie opinii lekarza lub felczera izby lub placówki.

4. Osoby małoletnie po wytrzeźwieniu przekazuje się rodzicom lub innym opiekunom prawnym, a w razie ich niezgłoszenia się najbliższej placówce interwencyjnej.

§ 13.[Wydanie przedmiotów z depozytu] 1. Przyjęte do depozytu przedmioty wydaje się za pokwitowaniem osobie zwalnianej z izby lub placówki, z zastrzeżeniem § 16 ust. 1–3.

2. W razie gdy osoba zwalniana z izby lub placówki odmawia pokwitowania odbioru depozytu, depozyt należy wydać po odnotowaniu w karcie ewidencyjnej, w obecności tej osoby, przyczyny niezłożenia podpisu.

3. W przypadku zatrzymania w depozycie napojów alkoholowych wydaje się je nie wcześniej niż po 7 dniach od dnia zwolnienia z izby lub placówki. Napoje alkoholowe nieodebrane w terminie do 14 dni od dnia opuszczenia izby, placówki lub jednostki Policji ulegają komisyjnemu zniszczeniu.

4. Komisję nadzorującą niszczenie napojów alkoholowych powołuje doraźnie dyrektor izby lub kierownik placówki. Komisja sporządza protokoły zniszczenia napojów alkoholowych, włączane do księgi ewidencyjnej.

§ 14.[Zażalenie] Osoby zwalniane z izby, placówki lub jednostki Policji są informowane pisemnie o możliwości złożenia zażalenia na zasadność i legalność doprowadzenia oraz prawidłowość wykonania decyzji o zatrzymaniu i doprowadzeniu do izby, placówki, zakładu opieki zdrowotnej lub jednostki Policji.

§ 15.[Zgon osoby przebywającej w izbie, placówce lub jednostce Policji] W przypadku zgonu osoby przebywającej w izbie, placówce lub jednostce Policji zawiadamia się niezwłocznie właściwego prokuratora oraz organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego prowadzącej izbę lub placówkę.

§ 16.[Potrącenie należności z tytułu opłat związanych z pobytem w izbie z depozytu pieniężnego] 1. W przypadku dokonywania potrącenia należności z tytułu opłat związanych z pobytem w izbie z depozytu pieniężnego, w skład którego wchodzą również waluty obce, dla ustalenia wartości waluty obcej przyjmuje się kurs kupna walut obcych ogłaszany przez Narodowy Bank Polski w dniu potrącenia.

2. Osobie zwalnianej z izby należy pozostawić z depozytu kwotę pieniężną niezbędną do opłacenia kosztów przejazdu środkiem publicznego transportu zbiorowego do miejsca zamieszkania, a jeżeli mieszka ona w innej miejscowości – również odpowiadającą kosztom posiłku.

3. W przypadku ustanowienia zastawu na przedmiotach odebranych do depozytu sporządza się protokół ustanowienia zastawu. Kopię tego protokołu wręcza się osobie, której przedmioty podlegają zastawowi.

4. Przedmioty, o których mowa w ust. 3, wpisuje się do księgi zastawów rzeczowych. Przedmioty te izba zwraca po uiszczeniu należności.

§ 17.[Wezwanie do pokrycia kosztów] Osobom nieposiadającym w momencie zwalniania z izby, placówki lub jednostki Policji środków pieniężnych wystarczających na pokrycie kosztów pobytu dyrektor izby, kierownik placówki lub komendant jednostki Policji wystawia wezwanie do pokrycia kosztów pobytu w terminie 7 dni.

§ 18.[Zadania Izby] 1. Izba:

1) sprawuje opiekę nad osobami w stanie nietrzeźwości;

2) udziela osobom w stanie nietrzeźwości świadczeń higieniczno-sanitarnych;

3) udziela osobom w stanie nietrzeźwości pierwszej pomocy w nagłych wypadkach;

4) prowadzi detoksykację dla osób wyrażających na to zgodę, jeżeli izba posiada odpowiednie pomieszczenie, urządzenia, wyposażenie i odpowiednio wykwalifikowany personel;

5) informuje o szkodliwości nadużywania alkoholu oraz motywuje do podjęcia leczenia odwykowego.

2. Izba współpracuje z właściwymi gminnymi komisjami rozwiązywania problemów alkoholowych, placówkami lecznictwa odwykowego, innymi instytucjami i organizacjami, których działalność ma na celu przeciwdziałanie problemom alkoholowym i ich skutkom.

3. Izba składa corocznie ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, w terminie do dnia 1 marca, sprawozdanie za rok poprzedni obejmujące w szczególności liczbę osób umieszczonych w izbie, z uwzględnieniem płci oraz podziału na dorosłych i małoletnich, w tym ilości osób przebywających w izbie co najmniej trzy razy w ciągu roku.

§ 19.[Pomieszczenia w izbie] 1. Izba posiada wyodrębnione pomieszczenia dla:

1) mężczyzn;

2) kobiet;

3) osób do lat 18.

2. Izba posiada wyodrębnione pomieszczenia dla osób, których zachowanie stwarza poważne zagrożenie dla ich zdrowia lub życia albo zdrowia lub życia innych osób przebywających w izbie.

2a. Pomieszczenia izby, o których mowa w ust. 2, wyposaża się w:

1) masywne metalowe lub drewniane drzwi, otwierające się na zewnątrz, z okienkiem obserwacyjnym, szklonym szkłem hartowanym lub innym przeźroczystym odpornym na zniszczenie materiałem, wyposażone w system zamykania od zewnątrz (zasuwa) bez klamki od wewnątrz;

2) oświetlenie zabezpieczone przed dostępem osoby izolowanej;

3) materac z materiału co najmniej trudno zapalnego, odporny na niszczenie;

4) system telewizji wewnętrznej z kamerą niedostępną dla osoby izolowanej, zabezpieczoną przed uszkodzeniem.

3. Izba posiada zgodne z wymogami bezpieczeństwa i higieny pracy pomieszczenia przeznaczone do przechowywania czystej i brudnej bielizny, środków czyszczących i dezynfekujących oraz magazyn depozytów i pomieszczenie socjalne dla pracowników izby.

4. Pomieszczenia izb udostępnione dla osób doprowadzonych wyposażone są w urządzenia dla osób niepełnosprawnych ruchowo.

§ 20.[Minimalne warunki pobytu osób] 1. Izba zapewnia następujące minimalne warunki pobytu osób:

1) powierzchnia pomieszczenia przypadająca na osobę nie mniejsza niż 3 m², a w przypadku pomieszczenia, o którym mowa w § 19 ust. 2, nie mniejsza niż 6 m²;

2) oświetlenie sztuczne oraz naturalne pomieszczeń;

3) oddzielne toalety dla kobiet oraz mężczyzn, wyposażone w co najmniej 1 miskę ustępową dla 20 osób, 1 pisuar dla 20 mężczyzn oraz 1 umywalkę dla 5 osób;

4) oddzielne prysznice dla kobiet oraz mężczyzn, wyposażone w co najmniej 1 urządzenie natryskowe dla 15 osób;

5) system przywoławczy, umożliwiający w razie potrzeby wezwanie pracownika izby.

2. Osobom umieszczonym w izbie zapewnia się napoje, podawane w naczyniach jednorazowych.

§ 21.[Ambulatorium] 1. Izba posiada ambulatorium składające się z gabinetu lekarskiego oraz pokoju zabiegowego, zaopatrzone w produkty lecznicze, sprzęt medyczny i aparaturę diagnostyczną, w tym atestowane urządzenie służące do pomiaru zawartości alkoholu w organizmie z możliwością wydruku wyniku pomiaru.

2. Wykaz produktów leczniczych oraz listę sprzętu medycznego i aparatury diagnostycznej, w które wyposaża się ambulatorium, określa załącznik do rozporządzenia.

§ 22.[Kontrola osób w stanie nietrzeźwości] 1. Pomieszczenia, w których przebywają osoby w stanie nietrzeźwości, podlegają stałej kontroli przez uprawnionych pracowników izby. O objawach wskazujących na pogarszanie się stanu zdrowia osoby w stanie nietrzeźwości pracownik izby informuje niezwłocznie lekarza lub felczera, który podejmuje decyzję co do dalszego postępowania.

2. Izba w miarę potrzeb instaluje w salach ogólnych, korytarzach oraz izolatkach, pomieszczeniach służących przyjmowaniu osób system telewizji wewnętrznej, służący kontroli, o której mowa w ust. 1, oraz kontroli przebiegu przyjmowania do izby.

§ 23.[Czas działania izby i palcówki] Izba jest, a placówka może być, czynna przez całą dobę.

§ 24.[System zmianowy pracy] 1. Praca przy przyjmowaniu i opiece nad osobami w stanie nietrzeźwości w izbie jest, a w placówce może być w zależności od czasu otwarcia, organizowana według systemu zmianowego.

2. W skład zmiany wchodzą:

1) kierownik zmiany lub inny pracownik wyznaczony przez dyrektora izby lub kierownika placówki jako odpowiedzialny za działalność izby lub placówki w trakcie dyżuru zmiany;

2) depozytariusz, jako przyjmujący depozyty od osób doprowadzonych w celu wytrzeźwienia;

3) lekarz lub felczer;

4) pielęgniarz lub pielęgniarka;

5) opiekun zmiany;

6) porządkowy.

3. Dyrektor izby lub kierownik placówki może, w zależności od potrzeb, zwiększyć lub zmniejszyć do trzech osób zmianę określoną w ust. 2, z tym że w jej skład wchodzi lekarz lub felczer.

4. Pracownicy izby lub placówki wchodzący w skład zmiany określonej w ust. 2 przechodzą coroczne szkolenie w zakresie:

1) udzielania pierwszej pomocy;

2) stosowania środków przymusu bezpośredniego;

3) profilaktyki rozwiązywania problemów alkoholowych.

5. Czynności związane z przyjęciem kobiet do izby lub placówki oraz bezpośrednią opiekę nad nimi w czasie pobytu może sprawować wyłącznie żeński personel izby lub placówki, z wyjątkiem sprawowania opieki medycznej.

§ 25.[Księga raportów] 1. Izby prowadzą księgę raportów.

2. Osoba, o której mowa w § 24 ust. 2 pkt 1, sporządza w księdze raportów notatkę z przebiegu dyżuru zmiany, z podaniem daty oraz imiennego składu zmiany.

3. Księga raportów powinna posiadać ponumerowane strony.

§ 26.[Odpowiednie stosowanie przepisów rozporządzenia] Przepisy § 18–22 oraz § 25 stosuje się odpowiednio do placówek.

§ 27.[Ewidencja osób doprowadzonych do izby lub placówki] 1. Izby lub placówki prowadzą ewidencję osób doprowadzonych do izby lub placówki w formie:

1) księgi ewidencyjnej;

2) karty ewidencyjnej.

2. Księga, o której mowa w ust. 1, zawiera:

1) numer ewidencyjny;

2) imię, nazwisko, imiona rodziców oraz nazwisko rodowe osoby doprowadzonej;

3) datę i godzinę przyjęcia, zwolnienia lub przekazania;

4) nazwę i numer dokumentu tożsamości;

5) datę i miejsce urodzenia;

6) numer ewidencyjny PESEL;

7) stan cywilny;

8) adres zamieszkania lub miejsce pobytu.

3. Karta, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zawiera:

1) informacje ogólne obejmujące:

a) pieczęć izby lub placówki,

b) numer ewidencyjny,

c) numer łóżka,

d) numer depozytu wartościowego,

e) imię i nazwisko, wiek, imiona rodziców, adres oraz rysopis osoby doprowadzonej;

2) opinię lekarza obejmującą:

a) datę i godzinę badania lekarskiego,

b) wywiad środowiskowy oraz lekarski określający stan zdrowia, a także okoliczności, rodzaj i ilość wypitego alkoholu i inne okoliczności związane z wprowadzeniem się w stan nietrzeźwości,

c) badanie osoby doprowadzonej z oceną:

– zaburzeń świadomości,

– zachowania,

– nastroju,

– chodu,

– mowy,

– śladów wymiotów,

– tętna,

– serca,

– źrenic,

– skóry,

– płuc,

– stanu jamy brzusznej,

– obrażeń,

– innych objawów chorobowych,

– ogólnego stanu badanego,

d) uzasadnienie przyjęcia do izby lub placówki albo braku potrzeby przyjęcia do izby lub placówki;

3) decyzję dyrektora izby lub kierownika placówki (zmiany):

a) o odmowie przyjęcia do izby lub placówki wraz z uzasadnieniem,

b) o przyjęciu do izby lub placówki;

4) wykaz przedmiotów oddanych do depozytu, z wyszczególnieniem:

a) dokumentów,

b) pieniędzy,

c) ilości oraz opisu przedmiotów wartościowych,

d) napojów alkoholowych,

e) ilości oraz opisu rzeczy osobistych;

5) część dotyczącą pobytu w izbie lub placówce obejmującą informacje o:

a) zastosowanych zabiegach,

b) zastosowanych środkach przymusu wraz z podaniem przyczyny, czasu przytrzymania lub unieruchomienia i osoby podejmującej decyzję o zastosowaniu środka,

c) opatrunkach,

d) podawanych lekach i formie ich podania,

e) kąpieli (zimna, ciepła),

f) izolacji,

g) zachowaniu,

h) stanie psychicznym,

i) stanie fizycznym (krążenie, ciśnienie, oddech),

j) innych uwagach o pobycie;

6) część dotyczącą zwolnienia z izby lub placówki, obejmującą:

a) wyniki badania lekarskiego z podaniem stopnia wytrzeźwienia, stanu psychicznego i fizycznego,

b) decyzję dyrektora izby lub kierownika placówki odpowiednio o zwolnieniu z izby lub placówki, przekazaniu Policji albo skierowaniu do lekarza specjalisty lub zakładu opieki zdrowotnej;

7) część dotyczącą odbioru depozytu:

a) potwierdzenie odbioru,

b) dokonane potrącenia,

c) rzeczy zatrzymane tytułem zastawu;

8) uwagi osoby zwalnianej.

§ 28.[Opinia psychologa o zdolności do pracy w izbie lub placówce] 1. Osoby, o których mowa w § 24 ust. 2 pkt 1–2 i 4–6, przedstawiają pisemną opinię psychologiczną o zdolności do pracy w izbie lub placówce, w tym o przydatności do pracy w warunkach wymagających stosowania środków przymusu bezpośredniego.

2. Osoba, o której mowa w § 24 ust. 2 pkt 1, 2 i 5, powinna posiadać co najmniej wykształcenie średnie.

§ 30.[Przepis przejściowy] 1. Pracownicy dotychczas zatrudnieni w izbie lub placówce, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia, przedstawią opinie psychologiczne, o których mowa w § 28 ust. 1.

2. Izby i placówki, utworzone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, w terminie 5 lat od wejścia w życie rozporządzenia dostosują obiekty i pomieszczenia do wymogów zawartych w § 19 ust. 4.

§ 31.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.²⁾

Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia
z dnia 4 lutego 2004 r. (poz. 192)

WYKAZ PRODUKTÓW LECZNICZYCH ORAZ LISTA SPRZĘTU MEDYCZNEGO I APARATURY DIAGNOSTYCZNEJ, W KTÓRE WYPOSAŻA SIĘ AMBULATORIUM

1. Wykaz produktów leczniczych:

1) Antazolinum roztwór do wstrzykiwań 50 mg/ml – 5 amp. a 2 ml;

2) Aqua pro ini. – 5 amp. a 5 ml;

3) Atropini sulfas 1 mg/ml – 10 amp. a 1 ml;

4) Calcii chloridum lub Calcii glubionas – roztwory 10 % – 10 amp. a 10 ml;

5) Captoprilum 25 mg tabl.;

6) Carbo medicinalis 300 mg tabl.;

7) Clonazepamum 1 mg/ml – 10 amp. a 1 ml;

8) Diazepamum amp. – 5 mg/ml;

9) Dopaminum hydrochloricum 4 % – 10 amp. a 5 ml;

10) Drotraverini hydrochloridum 40 mg tabl.;

11) Epinephrinum 1 mg/ml – 10 amp. a 1 ml;

12) Etamsylatum 125 mg/ml amp. a 2 ml;

13) Flumazenilum amp. 100 mcg/ml;

14) Furosemidum 10 mg/ml – 5 amp. a 2 ml;

15) Glucagonum 1 mg/ml liof. do inj.;

16) Glucosum 40 %, 2–10 amp. a 10 ml;

17) Glyceroli trinitras aerozol – 1 op.;

18) Haloperidolum amp. 5 mg/ml;

19) Hydrocortisonum 250 mg – 5 fiol. a 250 mg + 5 amp. rozp. a 2 ml lub:

a) Methylprednisolonum 40 mg – 1 fiol. a 40 mg + 1 amp. rozp.,

b) Methylprednisolonum 125 mg – 1 fiol. a 125 mg + 1 amp. rozp.,

c) Methylprednisolonum 250 mg – 1 fiol. a 250 mg + 1 amp. rozp.,

d) Methylprednisolonum 500 mg – 1 fiol. a 500 mg + 1 amp. rozp.,

e) Methylprednisolonum 1000 mg – 1 fiol. a 1000 mg + 1 amp. rozp.;

20) lodi solutio spirituosa – 1 op. a 10 g;

21) Lidocaini hydrochloridum 2 % – 10 amp. a 2 ml;

22) Loperamidum 2 mg tabl. – 1 op.;

23) Magnesii sulfas – 200 mg/ml – 10 amp. a 10 ml;

24) Metamizolum natricum 0,5 g/ml – 5 amp. a 5 ml;

25) Metoprololi tartras 1 mg/ml – 5 amp. a 5 ml;

26) Naloxonum hydrochloricum 400 mcg/1 ml – 10 amp. a 1 ml;

27) Natrii chloridum 0,9 % – 10 amp. a 10 ml;

28) Natrii hydrocarbonas 8,4 % roztwór do wstrzykiwań – 5 amp. a 20 ml;

29) Papaverinum hydrochloricum 20 mg/ml amp. a 2 ml;

30) Paracetamolum 500 mg tabl.;

31) Prednisolonum liofilizat do sporządzania roztworu do wstrzykiwań 25 mg fiol. liof.;

32) Salbutamolum aer. 100 mcg/dawkę – 1 op.;

33) Salbutamolum roztwór do wstrzykiwań 0,5 mg/ml – 10 amp. a 1 ml;

34) Theophyllinum – 1 op.;

35) Tramadoli hydrochloridum 50 mg/ml – 5 amp. a 2 ml;

36) Verapamili hydrochloridum 2,5 mg/ml – 5 amp. a 2 ml;

37) Płyny infuzyjne:

a) Calcii chloridum + Kalii chloridum + Natrii chloridum (płyn Ringera) – 1 op. a 250 ml,

b) Glucosum 5 % – 1 op. a 500 ml,

c) Glucosum 10 % – 1 op. a 500 ml,

d) Mannitolum 20 % – 1 op. a 250 ml,

e) Natrii chloridum 0,9 % – 2 op. a 500 ml.

2. Lista sprzętu:

1) aparat do mierzenia ciśnienia;

2) aparaty do przetaczania płynów;

3) butla z tlenem lub koncentrator tlenu;

4) cewnik do odsysania z jamy ustnej i drzewa oskrzelowego (jednorazowy, sterylny, w różnych rozmiarach);

5) cewniki Foleya o różnych rozmiarach, worki do moczu;

6) defibrylator z zapisem ekg lub defibrylator i aparat EKG z 12 odprowadzeniami;

7) deska ortopedyczna z możliwością stabilizacji głowy pacjenta;

8) fartuchy jednorazowe;

9) jednorazowe gaziki do odkażania skóry typu „swab” lub środek dezynfekcyjny i gaziki jednorazowe;

10) kleszczyki Magilla dla dorosłych;

11) komplet strzykawek i igieł, venflony lub inne kaniule dożylne;

12) laryngoskop i rurki intubacyjne – różnych rozmiarów;

13) latarka lekarska do sprawdzania reakcji źrenic;

14) maski na twarz ochraniające przed wydzielinami;

15) nożyczki, pincety;

16) okulary ochronne;

17) pulsoksymetr;

18) reflektor na statywie;

19) rękawiczki jednorazowego użytku;

20) rurki ustno-gardłowe;

21) worek samorozprężalny z rezerwuarem tlenowym;

22) słuchawka lekarska;

23) ssak elektryczny z osobnym przedłużaczem;

24) staza;

25) szyny do unieruchamiania kończyn;

26) środki opatrunkowe i płyny dezynfekcyjne;

27) tace do zestawów;

28) uniwersalny kołnierz do unieruchamiania odcinka szyjnego kręgosłupa;

29) worki na wymiociny;

30) wózek do przewożenia pacjentów.

3. Lista aparatury diagnostycznej

1) urządzenie do pomiaru zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu;

2) paski diagnostyczne poziomu alkoholu w ślinie typu ALCO-SCREEN dla pacjentów w śpiączce;

3) paski do jakościowego oznaczania obecności środków działających podobnie do alkoholu:

a) opatów,

b) amfetaminy i jej analogów,

c) kokainy,

d) tetrahydrokanabinoli,

e) benzodiazepin;

4) glukometr pozwalający określić poziom glukozy we krwi;

5) pehametr;

6) termometr.