Na podstawie art. 115 § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z poźn. zm.¹⁾) zarządza się, co następuje:

§ 1.[Zakres regulacji] Rozporządzenie określa:

1) warunki i sposób zaopatrzenia osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych w protezy, przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze dostarczane tym osobom bezpłatnie;

2) warunki odpłatności w wypadkach, gdy nie są spełnione przesłanki do uzyskania ich bezpłatnie.

§ 2.[Decyzja o bezpłatnym oprotezowaniu jamy ustnej oraz o bezpłatnym zaopatrzeniu w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze] 1. O bezpłatnym oprotezowaniu jamy ustnej, obejmującym wykonanie protezy szczęki i żuchwy, zwanym dalej „oprotezowaniem”, oraz o bezpłatnym zaopatrzeniu osoby osadzonej w zakładzie karnym lub areszcie śledczym, zwanej dalej „osadzonym”, w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze decyduje dyrektor zakładu karnego lub aresztu śledczego, zwany dalej „dyrektorem”, na wniosek lekarza, w tym również dentysty, pełniącego służbę lub zatrudnionego w zakładzie opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, zwanego dalej „lekarzem więziennym”. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest składany za pośrednictwem kierownika zakładu opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, zwanego dalej „kierownikiem więziennego zakładu opieki zdrowotnej”.

3. W przypadku kiedy oprotezowanie, przedmiot ortopedyczny lub środek pomocniczy zleca inny lekarz niż lekarz więzienny, kierownik więziennego zakładu opieki zdrowotnej sporządza wniosek, o którym mowa w ust. 1.

§ 3.[Cena] W przypadku występowania protez szczęki lub żuchwy, przedmiotów ortopedycznych lub środków pomocniczych o takim samym zastosowaniu, ale o różnej cenie, osadzonemu dostarcza się bezpłatnie przedmiot ortopedyczny lub środek pomocniczy o najniższej cenie.

§ 4.[Przysługiwanie oprotezowania] 1. Oprotezowanie, raz na 5 lat, przysługuje osadzonemu:

1) u którego po wyleczeniu zębów i stanów zapalnych błony śluzowej jamy ustnej oraz po usunięciu korzeni zębów niezdatnych do wyleczenia i kamienia nazębnego stwierdzono brak co najmniej 6 zębów w szczęce lub żuchwie, oraz

2) któremu do końca kary pozbawienia wolności, orzeczonej prawomocnym wyrokiem, pozostały co najmniej 2 lata od daty złożenia przez niego wniosku, o którym mowa w ust. 2.

2. Bezpłatne oprotezowanie wykonuje się na wniosek osadzonego, spełniającego warunki, o których mowa w ust.1, skierowany do kierownika więziennego zakładu opieki zdrowotnej.

3. Bezpłatne oprotezowanie jamy ustnej, z pominięciem warunków określonych w ust. 1, może być wykonane w przypadkach:

1) uzasadnionych stanem zdrowia osadzonego;

2) uszkodzenia lub zniszczenia protezy osadzonego w trakcie odbywania kary lub tymczasowego aresztowania, jeśli posiadał ją on przed osadzeniem w zakładzie karnym;

3) utraty przez osadzonego zębów lub zniszczenia protezy wskutek nieszczęśliwego wypadku, za który skazany nie ponosi winy.

4. Przetransportowanie osadzonego do właściwego zakładu karnego po oprotezowaniu może nastąpić nie wcześniej niż po 7 dniach obserwacji przydatności wykonanych protez i po dokonaniu koniecznych poprawek, o ile lekarz więzienny nie zadecyduje inaczej.

§ 5.[Warunki zaopatrzenia osadzonych] Warunki zaopatrzenia osadzonych:

1) w przedmioty ortopedyczne określa załącznik nr 2 do rozporządzenia;

2) w środki pomocnicze określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

§ 6.[Częściowe pokrycie kosztów oprotezowania] 1. W przypadkach, gdy nie są spełnione przesłanki, o których mowa w art. 115 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy, dyrektor, na wniosek osadzonego, może zdecydować o częściowym pokryciu kosztów oprotezowania oraz nabycia określonego przedmiotu ortopedycznego lub środka pomocniczego przez zakład karny lub areszt śledczy.

2. Określając wysokość kosztów ponoszonych przez zakład karny lub areszt śledczy w cenie oprotezowania oraz nabycia określonego przedmiotu ortopedycznego lub środka pomocniczego, dyrektor bierze pod uwagę w szczególności:

1) opinię lekarza więziennego o zasadności zaopatrzenia osadzonego w określony przedmiot ortopedyczny lub środek pomocniczy;

2) sytuację finansową osadzonego;

3) prawidłowość wykonywania tymczasowego aresztowania oraz kar i środków przymusu skutkujących pozbawieniem wolności.

§ 7.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 13 listopada 2003 r. (poz. 1986)

Załącznik nr 1

Załącznik nr 2

część l

WARUNKI ZAOPATRZENIA OSADZONYCH W PRZEDMIOTY ORTOPEDYCZNE

*Przedmioty ortopedyczne podlegające naprawie.

**Przedmioty ortopedyczne, których okres użytkowania może ulec skróceniu zgodnie z częścią III.

część II

WARUNKI ZAOPATRZENIA OSADZONYCH W OBUWIE ORTOPEDYCZNE

1. Wrodzone lub utrwalone, zaburzające funkcję chodu zniekształcenia stopy:

1) nieprawidłowe ustawienie stopy zmniejszające jej naturalną powierzchnię podparcia (np. stopa końsko-szpotawa, piętowa), jeżeli powoduje to niewydolność statyczną nadmiernie obciążonych tkanek;

2) rozległe zniekształcenia tkanek miękkich i kości lub rozległe owrzodzenia na naturalnych płaszczyznach podparcia stopy;

3) występowanie typowych zniekształceń statyczno-dynamicznych przodostopia, obejmujące:

a) przykurcze palców, których opuszki nie opierają się na podłożu (młoteczkowate zniekształcenia palców),

b) koślawość palucha przekraczającą 60⁰,

c) podeszwowe wystawanie głów kości śródstopia z zanikiem tkanki podskórnej;

4) stopa olbrzymia wskutek rozrostu tkanek miękkich lub szkieletu (np. wrodzone połączenia tętniczo-żylne, słoniowatość) oraz stopa krótsza co najmniej o 3 cm, wymagająca zaopatrzenia w obuwie różnej wielkości;

5) usztywnienie stopy i stawu skokowo-goleniowego w pozycji czynnościowo niekorzystnej.

2. Skrócenie kończyny dolnej:

1) u osób dorosłych co najmniej 3 cm;

2) do ukończenia 18 roku życia co najmniej 2 cm.

3. Porażenia i niedowłady mięśni stabilizujących stopę.

4. Amputacja części stopy, tj. ubytki szkieletu stopy ku tyłowi od głów kości śródstopia, a także inne ubytki, z wyjątkiem palców, utrudniające utrzymanie na stopie obuwia standardowego.

5. W przypadku konieczności utrwalenia wyników operacyjnego leczenia stopy.

6. Utrwalone przykurcze stawów kolanowych lub biodrowych wymagające wyrównania ustawieniem końskim stóp co najmniej o 4 cm (zgięcie podeszwowe).

część III

WARUNKI ZAOPATRZENIA OSADZONYCH W PRZEDMIOTY ORTOPEDYCZNE, KTÓRYCH OKRES UŻYTKOWANIA MOŻE ULEC SKRÓCENIU

1. U osób dorosłych w przypadkach zmian w stanie fizycznym osoby, powodujących konieczność skrócenia okresu użytkowania przedmiotu ortopedycznego, a możliwości regulacji tego przedmiotu zostały wyczerpane.

2. Do 18 roku życia gdy możliwości regulacji tego przedmiotu zostały wyczerpane, a wystąpiły zmiany w stanie fizycznym w wyniku:

1) zabiegów chirurgicznych lub jednostek chorobowych powodujących konieczność skrócenia okresu użytkowania przedmiotów ortopedycznych;

2) rehabilitacji;

3) rozwoju fizycznego.

3. Wniosek lekarza o skrócenie okresu użytkowania przedmiotu ortopedycznego musi zawierać wyczerpujące uzasadnienie medyczne zgodne z podstawowymi kryteriami przyznawania tego przedmiotu.

Załącznik nr 3

WARUNKI ZAOPATRZENIA OSADZONYCH W ŚRODKI POMOCNICZE