Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 2003-10-11 do 2013-03-19
Wersja archiwalna od 2003-10-11 do 2013-03-19
archiwalny
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY1)
z dnia 30 sierpnia 2003 r.
w sprawie wymagań dotyczących konstrukcji statków powietrznych oraz certyfikatu typu
Na podstawie art. 47 ust. 10 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112) zarządza się, co następuje:
§ 1.[Zakres regulacji] Rozporządzenie określa:
1) wymagania dotyczące konstrukcji statków powietrznych, ich części składowych i innego wyposażenia;
2) przepisy techniczne dla poszczególnych typów statków powietrznych;
3) tryb składania wniosków o wydanie certyfikatu typu oraz wzory certyfikatu typu;
4) szczegółowe zasady wydawania i cofania certyfikatu typu.
§ 2.[Definicje] Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) posiadaczu certyfikatu typu – rozumie się przez to podmiot, któremu wydano certyfikat typu;
2) orzeczeniu zdatności – rozumie się przez to orzeczenie, o którym mowa w art. 47 ust. 7 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze;
3) zatwierdzonej organizacji projektującej lub zatwierdzonej organizacji produkującej – rozumie się przez to odpowiednio zatwierdzoną organizację projektującą lub zatwierdzoną organizację produkującą, o której mowa w europejskich wymaganiach bezpieczeństwa lotniczego ustanowionych przez Zrzeszenie Władz Lotniczych (JAA) JAR-21 – Procedury certyfikacji statków powietrznych oraz związanych z nimi wyrobów i części, wprowadzonych do stosowania rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r. w sprawie wprowadzenia do stosowania europejskich wymagań bezpieczeństwa lotniczego JAR (Dz. U. Nr 139, poz. 1329);
4) organizacji obsługowej – rozumie się przez to odpowiednio organizację obsługową, o której mowa w europejskich wymaganiach bezpieczeństwa lotniczego ustanowionych przez Zrzeszenie Władz Lotniczych (JAA) JAR-145 – Zatwierdzone organizacje obsługowe, wprowadzonych do stosowania rozporządzeniem, o którym mowa w pkt 3.
§ 3.[Europejskie wymagania bezpieczeństwa lotniczego JAR] Wymagania dotyczące konstrukcji statków powietrznych, ich części składowych i innego wyposażenia określają następujące europejskie wymagania bezpieczeństwa lotniczego JAR, wprowadzone do stosowania rozporządzeniem, o którym mowa w § 2 pkt 3:
1) JAR-1 – Definicje i skróty;
2) JAR-21 – Procedury certyfikacji statków powietrznych oraz związanych z nimi wyrobów i części;
3) JAR-22 – Szybowce i motoszybowce;
4) JAR-23 – Samoloty kategorii normalnej, użytkowej akrobacyjnej i transportu lokalnego;
5) JAR-25 – Samoloty duże;
6) JAR-26 – Dodatkowe wymagania zdatności do lotu;
7) JAR-27 – Wiropłaty małe;
8) JAR-29 – Wiropłaty duże;
9) JAR-36 – Hałas statków powietrznych;
10) JAR-APU – Pomocnicze zespoły napędowe;
11) JAR-AWO – Loty w każdych warunkach meteorologicznych;
12) JAR-E – Silniki;
13) JAR-MMEL/MEL – Minimalne wyposażenie statku powietrznego;
14) JAR-P – Śmigła;
15) JAR-TSO – Normy techniczne;
16) JAR-VLA – Bardzo lekkie samoloty.
§ 4.[Wymagania techniczne dla poszczególnych typów statków powietrznych] 1. Wymagania techniczne dla poszczególnych typów statków powietrznych określają przepisy techniczne wprowadzone do stosowania na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, a w szczególności następujące europejskie wymagania bezpieczeństwa lotniczego JAR ustanowione przez Zrzeszenie Władz Lotniczych (JAA), wprowadzone do stosowania rozporządzeniem, o którym mowa w § 2 pkt 3:
1) JAR-22 – Szybowce i motoszybowce;
2) JAR-23–Samoloty kategorii normalnej, użytkowej akrobacyjnej i transportu lokalnego;
3) JAR-25 – Samoloty duże;
4) JAR-26 – Dodatkowe wymagania zdatności do lotu;
5) JAR-27 – Wiropłaty małe;
6) JAR-29 – Wiropłaty duże;
7) JAR-VLA – Bardzo lekkie samoloty.
2. Do statków powietrznych nieobjętych europejskimi wymaganiami bezpieczeństwa lotniczego JAR, w szczególności do:
1) sterowców,
2) balonów załogowych,
3) statków powietrznych należących do kategorii „specjalny”,
4) spadochronów osobowych,
5) spadochronów ratunkowych,
6) urządzeń startowych statków powietrznych, a zwłaszcza do wyciągarek oraz ściągarek
– stosuje się wymagania techniczne wprowadzone do stosowania na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze.
§ 5.[Postępowanie w sprawie wydania certyfikatu typu] Postępowanie w sprawie wydania certyfikatu typu wszczyna się na wniosek złożony do Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, zwanego dalej „Prezesem Urzędu”.
§ 6.[Zespół Roboczy Certyfikacji] 1. Prezes Urzędu wyznacza Zespół Roboczy Certyfikacji, w skład którego wchodzą przewodniczący oraz członkowie.
2. Prezes Urzędu zawiadamia stronę o składzie Zespołu Roboczego Certyfikacji.
3. W postępowaniu w sprawie wydania certyfikatu typu przeprowadza się czynności certyfikacyjne według harmonogramu sporządzonego przez stronę i zaakceptowanego przez przewodniczącego Zespołu Roboczego Certyfikacji.
§ 7.[Posiedzenia Zespołu Roboczego Certyfikacji] 1. Zespół Roboczy Certyfikacji działa na posiedzeniach:
1) wstępnym;
2) bieżącym;
3) przed lotami;
4) końcowym,
2. Z każdego z posiedzeń, o których mowa w ust. 1, sporządza się protokół, którego kopię doręcza się stronie.
§ 8.[Certyfikat typu] 1. Certyfikat typu jest wydawany po uprzednim:
1) przeprowadzeniu prób w locie, chyba że europejskie wymagania bezpieczeństwa lotniczego JAR-21 – Procedury certyfikacji statków powietrznych oraz związanych z nimi wyrobów i części stanowią inaczej;
2) zatwierdzeniu przez Prezesa Urzędu:
a) instrukcji użytkowania w locie,
b) odpowiednio instrukcji użytkowania silnika lub instrukcji użytkowania śmigła,
c) odpowiednio instrukcji zabudowy silnika lub śmigła,
d) instrukcji obsługi technicznej statku powietrznego w części dotyczącej zdatności do lotu,
e) odpowiednio instrukcji obsługi silnika lub śmigła,
f) instrukcji napraw.
2. Do certyfikatu typu załącza się arkusz danych technicznych, zawierający:
1) warunki użytkowania statku powietrznego;
2) ograniczenia ustalone ze względu na bezpieczeństwo lotów.
3. W przypadku dokonania istotnych zmian w wyrobach, na które wydano certyfikat typu, na wniosek osoby zainteresowanej wydaje się uzupełniający certyfikat typu.
4. W celu określenia zdatności do lotu importowanego statku powietrznego przed jego zarejestrowaniem w rejestrze cywilnych statków powietrznych, na wniosek osoby zainteresowanej wydaje się certyfikat uznania zdatności.
5. Do postępowania w sprawie wydania uzupełniającego certyfikatu typu oraz certyfikatu uznania zdatności stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące wydawania certyfikatu typu.
§ 9.[Wzory certyfikatu typu] 1. Wzory certyfikatu typu określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Przepisy dotyczące certyfikatu typu stosuje się odpowiednio do orzeczenia zdatności.
3. Wzór orzeczenia zdatności określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 10.[Próby w locie] 1. Przez próby w locie rozumie się zespół działań na ziemi i w powietrzu zmierzających do uzyskania informacji o jakościowych i ilościowych charakterystykach statków powietrznych, ich zespołów i wyposażenia w rzeczywistych warunkach lotu.
2. Ustala się podział na następujące rodzaje prób w locie:
1) badawczo-rozwojowe;
2) certyfikacyjne;
3) produkcyjne;
4) eksploatacyjne.
§ 11.[Program prób w locie] 1. Próby w locie przeprowadza się zgodnie z programem prób w locie zawierającym następujące informacje:
1) opis przedmiotu próby zawierający w szczególności:
a) podstawowe dane geometryczne oraz rysunek w trzech rzutach,
b) projektowy ciężar i pole położeń środka ciężkości,
c) projektowe ograniczenia, opatrzone uwagą:
„W trakcie prób obowiązują ograniczenia potwierdzone przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego w tymczasowej instrukcji użytkowania w locie”,
d) informacje o zespole napędowym,
e) inne informacje w zakresie odpowiadającym informacjom podawanym w instrukcji użytkowania w locie w celu dostarczenia wskazówek prowadzącemu próby;
2) cel prób;
3) podstawę prawną przeprowadzenia prób;
4) zakres prób;
5) wykaz wyposażenia przewidywanego do wykonania próby;
6) opis sposobu, w jaki wyposażenie będzie skalowane i sprawdzane przed próbą;
7) opis sposobu, w jaki będzie wykazane spełnianie wymagań w niezbędnym zakresie przed próbami w locie;
8) procedury realizowania prób z omówieniem zarówno niezbędnych prób na ziemi, jak i w locie;
9) kolejność realizacji prób;
10) sposób organizacji prób;
11) środki bezpieczeństwa właściwe dla rodzaju próby;
12) sposób dokumentowania prób;
13) warunki organizacji prób w celu zapewnienia właściwego poziomu bezpieczeństwa lotów próbnych.
2. Program prób w locie zatwierdza Prezes Urzędu.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do lotów próbnych kontrolnych.
4. Przepisu ust. 1 pkt 13 nie stosuje się do zatwierdzonej organizacji projektującej oraz do zatwierdzonej organizacji produkującej.
§ 12.[Instrukcja operacyjna prób w locie organizacji] 1. Jeżeli wnioskujący przeprowadzenie prób w locie jest zatwierdzoną organizacją projektującą lub zatwierdzoną organizacją produkującą, niezależnie od postanowień § 13, próby w locie przeprowadza się zgodnie z instrukcją operacyjną prób w locie organizacji.
2. W instrukcji operacyjnej prób w locie organizacji zamieszcza się następujące dane:
1) schemat organizacyjny, obsadę oraz zakres obowiązków i odpowiedzialność osób pełniących poszczególne funkcje w odniesieniu do prób w locie, obsługi oraz współpracy z biurem konstrukcyjnym i Urzędem Lotnictwa Cywilnego;
2) wymagania dla personelu latającego, zasady utrzymywania kwalifikacji i kontroli kwalifikacji;
3) zasady formowania załogi doświadczalnej;
4) zasady obecności na pokładzie osób trzecich;
5) zasady oprzyrządowywania pomiarowego i przetwarzania danych;
6) wyposażenie bezpieczeństwa;
7) strefy prób w locie;
8) minimalne warunki pogodowe dla poszczególnych rodzajów prób w locie;
9) wzory dokumentów i zasady dokumentowania prób w locie, jak:
a) poświadczenie gotowości technicznej do lotu,
b) arkusz załadowania,
c) zlecenie lotu,
d) sprawozdanie z lotu;
10) zasady przechowywania dokumentacji prób w locie;
11) zasady przeprowadzania lotów pokazowych i demonstracyjnych.
3. Instrukcja operacyjna prób w locie organizacji stanowi część instrukcji organizacji prób w locie albo jest sporządzana w formie odrębnego dokumentu.
4. Instrukcję operacyjną prób w locie organizacji zatwierdza Prezes Urzędu.
§ 13.[Próby w locie statku powietrznego i jego części składowych] 1. Próby w locie statku powietrznego i jego części składowych przeprowadza się przy uwzględnieniu:
1) optymalnych metod przeprowadzania prób ze względu na posiadaną aparaturę pomiarową;
2) optymalnych metod przeprowadzania prób ze względu na budowę statku powietrznego oraz jego elementów składowych;
3) posiadanej struktury organizacyjnej, środków technicznych oraz zatrudnionego personelu.
2. Personel prób w locie składa się z pilotów doświadczalnych posiadających licencje właściwe dla danej kategorii statków powietrznych z wpisanym właściwym uprawnieniem pilota doświadczalnego dla odpowiedniej kategorii lotów próbnych, inżynierów prób w locie oraz obserwatorów prób w locie.
3. Wymagania i warunki uczestniczenia w lotach próbnych inżynierów prób w locie oraz obserwatorów prób w locie stanowią część zatwierdzanej przez Prezesa Urzędu instrukcji operacyjnej prób w locie organizacji.
4. Przed wydaniem dla statku powietrznego certyfikatu typu, w celu uzyskania rozszerzonej oceny statku powietrznego w zastosowaniach specjalistycznych, do wykonywania na nim lotów mogą zostać, za zgodą Prezesa Urzędu, dopuszczeni również piloci posiadający odpowiednią praktykę w tym zakresie, nieposiadający uprawnień pilota doświadczalnego.
§ 14.[Sprawozdanie z prób w locie] 1. Wykonujący próby w locie sporządza sprawozdanie z prób w locie, w którym zamieszcza następujące dane:
1) opis przedmiotu próby;
2) chronologiczny wykaz wszystkich zmian prototypu, dokonywanych w trakcie prób i oznaczonych jako dokonane przez wnioskującego albo wymagane przez Prezesa Urzędu w rezultacie prób certyfikacyjnych, które wykazały niespełnienie wymagań zawartych w przepisach stanowiących podstawę certyfikacji;
3) cel prób;
4) podstawę przeprowadzenia prób;
5) zakres prób;
6) przebieg prób;
7) opis techniki użytej dla danej próby;
8) szczegółowe omówienie wyników prób;
9) wnioski końcowe;
10) oświadczenie prowadzącego próby o niezaobserwowaniu zjawisk nietypowych lub niebezpiecznych;
11) szczegółowe dane dotyczące każdej z przeprowadzanych prób oraz obliczenia niezbędne do przeanalizowania tych danych w razie przeprowadzania lotów próbnych doświadczalnych.
2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, podpisują piloci biorący udział w próbach oraz członkowie personelu lotniczego, analizujący wyniki prób i uczestniczący w opracowaniu sprawozdania.
§ 15.[Sprawy nieuregulowane w rozporządzeniu] 1. W sprawach nieuregulowanych w rozporządzeniu próby w locie przeprowadza się zgodnie z wymaganiami międzynarodowymi wprowadzonymi do stosowania na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze.
2. W sprawach nieuregulowanych w rozporządzeniu szczegółowe zasady wydawania i cofania certyfikatu typu oraz orzeczenia zdatności, a także przeprowadzania prób w locie, określają wprowadzone do stosowania europejskie wymagania bezpieczeństwa lotniczego JAR-21 – Procedury certyfikacji statków powietrznych oraz związanych z nimi wyrobów i części.
§ 16.[Stosowanie wytycznych i instrukcji Prezesa Urzędu w postępowaniu dotyczącym wydania certyfikatu typu] W postępowaniu dotyczącym wydania certyfikatu typu stosuje się również wydane przez Prezesa Urzędu wytyczne i instrukcje, o których nowa w art. 21 ust. 2 pkt 16 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, a w szczególności Podręcznik Utrzymania Zdatności – Certyfikacja.
§ 17.[Wydanie certyfikatu typu innemu podmiotowi niż posiadacz certyfikatu typu] Certyfikat typu może być wydany innemu niż posiadacz certyfikatu typu podmiotowi, z zachowaniem tego samego numeru certyfikatu typu.
§ 18.[Cofnięcie certyfikatu typu] 1. Prezes Urzędu cofa certyfikat typu, gdy:
1) nie jest możliwe usunięcie przyczyny zawieszenia certyfikatu typu;
2) posiadacz certyfikatu typu wystąpi z wnioskiem o rezygnację z tego certyfikatu.
2. Cofnięcie certyfikatu typu jest skuteczne w stosunku do wszystkich statków powietrznych wyprodukowanych zgodnie z danym certyfikatem typu.
§ 19.[Obowiązek zwrotu certyfikatu typu Prezesowi Urzędu] 1. Posiadacz certyfikatu typu, któremu cofnięto ten certyfikat, jest obowiązany zwrócić go Prezesowi Urzędu.
2. W certyfikacie, o którym mowa w ust. 1, zamieszcza się:
1) nadruk albo pieczątkę o treści: „cofnięto” – w przypadku, o którym mowa w § 18 ust. 1 pkt 1;
2) nadruk albo pieczątkę o treści: „zwrócony w wyniku rezygnacji” – w przypadku, o którym mowa w § 18 ust. 1 pkt 2;
3) datę oraz podpis osoby zamieszczającej nadruk albo pieczątkę.
3. W arkuszu danych technicznych do certyfikatu typu zamieszcza się datę cofnięcia certyfikatu typu.
4. Oznaczenia, o których mowa w ust. 2 i 3, zamieszcza się również na egzemplarzu certyfikatu typu będącym w posiadaniu Prezesa Urzędu.
5. Po zamieszczeniu oznaczeń, o których mowa w ust. 2 i 3, certyfikat typu podlega zwrotowi dotychczasowemu posiadaczowi certyfikatu typu.
§ 20.[Wniosek o wydanie duplikatu certyfikatu typu] 1. Posiadacz certyfikatu typu, który utracił jego oryginał, może wystąpić do Prezesa Urzędu z wnioskiem o wydanie duplikatu tego certyfikatu.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, posiadacz certyfikatu typu jest obowiązany załączyć oświadczenie o utracie oryginału certyfikatu typu wraz z informacją o przyczynie jego utraty.
3. Duplikat certyfikatu typu wydaje Prezes Urzędu.
4. W duplikacie certyfikatu typu, pod oznaczeniem numeru certyfikatu typu, zamieszcza się:
1) datę wydania duplikatu;
2) wpis o następującej treści: „Wydany celem zastąpienia oryginalnego certyfikatu typu, który został utracony”.
5. W razie odnalezienia oryginału certyfikatu typu posiadacz jest obowiązany do jego zwrotu Prezesowi Urzędu.
§ 21.[Termin ważności certyfikatów typu i dokumentów równoważnych] Certyfikaty typu albo dokumenty równoważne, wydane na podstawie przepisów dotychczasowych, zachowują ważność przez okres, na jaki zostały wydane.
§ 22.[Przepis przejściowy] Do czasu wprowadzenia do stosowania wymagań międzynarodowych, na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, o których mowa w § 4 i § 15 ust. 1, stosuje się przepisy dotychczasowe, nie dłużej jednak niż do dnia 17 listopada 2004 r.
§ 23.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Infrastruktury: M. Pol
|
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej – transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359).
Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury
z dnia 30 sierpnia 2003 r. (poz. 1639)
Załącznik nr 1
WZORY CERTYFIKATU TYPU
Załącznik nr 2
Orzeczenie zdatności