Na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002) zarządza się, co następuje:

§ 2.[Definicje] Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) cielę – młode zwierzę z gatunku bydło domowe (Bos taurus), bez względu na płeć, w wieku od dnia urodzenia do 6. miesiąca życia;

2) knur – samca świni, który osiągnął dojrzałość płciową i jest przeznaczony do celów rozpłodowych;

3) loszka – samicę świni, po osiągnięciu dojrzałości płciowej do pierwszego wyproszenia;

4) locha – samicę świni po pierwszym wyproszeniu:

a) między okresem okołoporodowym a odsadzeniem prosiąt albo

b) w okresie między odsadzeniem prosiąt a okresem okołoporodowym;

5) (uchylony);

6) prosię – młodą świnię, bez względu na jej płeć, w wieku od urodzenia do odsadzenia;

7) warchlak – młodą świnię, w wieku od odsadzenia do ukończenia 10. tygodnia życia;

8) gniazdo – wydzielone miejsce przeznaczone do znoszenia jaj, w którym podłoga jest wykonana w sposób uniemożliwiający kurze kontakt z drucianą siatką;

9) gniazdo grupowe – gniazdo bez wewnętrznych przegród umożliwiające jednoczesne znoszenie jaj grupie ptaków;

10) system bateryjny – zespół klatek o jednakowych wymiarach i konstrukcji, ustawionych obok siebie jednopoziomowo lub wielopoziomowo;

11) klatka – zamkniętą przestrzeń, której podłoga znajduje się powyżej poziomu posadzki w pomieszczeniu inwentarskim;

12) kura nieśna – dorosłego ptaka płci żeńskiej z gatunku Gallus domesticus, który osiągnął dojrzałość nieśną i jest utrzymywany w celu produkcji jaj nieprzeznaczonych do wylęgu;

13) ściółka – suchy, miękki, dobrze nasiąkający materiał, w szczególności słomę lub trociny, kładziony na podłogę w pomieszczeniach inwentarskich w celu zapewnienia zwierzętom uczucia suchości i ciepła oraz stwarzający im warunki dla spełnienia potrzeb etologicznych;

14) świnia – zwierzę z gatunku świnia domowa (sus domestica), bez względu na wiek, przeznaczone do celów hodowlanych lub do tuczu.

15) tucznik – młodą świnię przeznaczoną do tuczu, bez względu na jej płeć, w wieku od ukończenia 10. tygodnia życia do dnia uboju;

16) loszka hodowlana – młodą samicę świni, przeznaczoną do celów rozpłodowych, w wieku od ukończenia 10. tygodnia życia do pierwszego wyproszenia;

17) knurek hodowlany – młodego samca świni, przeznaczonego do celów rozpłodowych, w wieku od ukończenia 10. tygodnia życia do pierwszego krycia.

§ 3.[Miejsca utrzymywania zwierząt gospodarskich] 1. Zwierzęta gospodarskie utrzymuje się:

1) w pomieszczeniu inwentarskim, z wyjątkiem lisów polarnych, lisów pospolitych, jenotów, norek i tchórzy;

2) w systemie otwartym, z wyjątkiem kur, indyków, strusi, gęsi do ukończenia 6. tygodnia życia, kaczek do ukończenia 3. tygodnia życia, przepiórek do ukończenia 20. dnia życia oraz zwierząt futerkowych.

2. Zwierzętom gospodarskim utrzymywanym w systemie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zapewnia się możliwość ochrony przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi i zwierzętami drapieżnymi.

§ 4.[Właściwe warunki utrzymania] 1. Utrzymujący zwierzęta gospodarskie zapewnia im opiekę i właściwe warunki utrzymywania, uwzględniając minimalne normy powierzchni w zależności od systemów utrzymywania.

2. Zwierzęta gospodarskie utrzymuje się w warunkach:

1) nieszkodliwych dla ich zdrowia oraz niepowodują-cych urazów i uszkodzeń ciała lub cierpień;

2) zapewniających im swobodę ruchu, a w szczególności kładzenia się, wstawania oraz leżenia;

3) umożliwiających kontakt wzrokowy z innymi zwierzętami.

3. Loszki i lochy w tygodniu poprzedzającym przewidywany termin proszenia oraz w okresie proszenia się mogą być utrzymywane w warunkach, w których nie mają kontaktu wzrokowego z innymi zwierzętami.

§ 5.[Oświetlenie pomieszczeń inwentarskich] 1. Pomieszczenia inwentarskie dla zwierząt gospodarskich oświetla się, przystosowanym dla danego gatunku zwierząt, światłem sztucznym lub zapewnia dostęp światła naturalnego.

2. W przypadku gdy oświetlenie sztuczne stosuje się w pomieszczeniach inwentarskich, w których są utrzymywane cielęta, pomieszczenia te oświetla się w czasie odpowiadającym normalnemu dostępowi światła naturalnego – co najmniej jednak między godziną 9⁰⁰ a 17⁰⁰.

3. W przypadku stosowania oświetlenia naturalnego w pomieszczeniach inwentarskich, w których są utrzymywane kury nieśne, okna rozmieszcza się w sposób umożliwiający równomierne oświetlenie całego pomieszczenia.

4. W przypadku gdy oświetlenie sztuczne stosuje się w pomieszczeniach inwentarskich, w których są utrzymywane kury nieśne, pomieszczenia te oświetla się w rytmie dobowym tak, aby około 1/3 doby stanowiło nieprzerwany okres ciemności oraz występowały okresy przyciemnienia odpowiadające zmierzchowi.

5. Świnie utrzymuje się w pomieszczeniach inwentarskich oświetlonych przez nie mniej niż 8 godzin dziennie światłem o natężeniu co najmniej 40 lux.

§ 6.[Obowiązek doglądania zwierząt] 1. Utrzymujący zwierzęta gospodarskie powinien doglądać je co najmniej raz dziennie.

2. Pomieszczenia inwentarskie wyposaża się w stałe lub przenośne oświetlenie umożliwiające ich kontrolę i doglądanie zwierząt o każdej porze.

§ 7.[Wyposażenie i sprzęt w pomieszczeniach inwentarskich dla zwierząt gospodarskich] 1. Pomieszczenia dla zwierząt gospodarskich, ich wyposażenie oraz sprzęt używany przy utrzymywaniu zwierząt gospodarskich:

1) wykonuje się z materiałów nieszkodliwych dla zdrowia zwierząt oraz nadających się do czyszczenia i dezynfekcji;

2) czyści się i dezynfekuje.

2. Odchody zwierząt oraz niezjedzone resztki pasz usuwa się z pomieszczeń inwentarskich tak często, aby uniknąć wydzielania się nieprzyjemnych woni, zanieczyszczenia paszy lub wody, oraz zabezpiecza się je przed muchami i gryzoniami.

3. Wyposażenie i sprzęt przeznaczone do karmienia i pojenia zwierząt gospodarskich wykonuje się i umieszcza w sposób minimalizujący możliwość zanieczyszczenia paszy lub wody oraz ułatwiający bezkonfliktowy dostęp zwierząt do paszy i wody.

4. Wyposażenie i sprzęt w pomieszczeniach inwentarskich dla zwierząt gospodarskich sprawdza się co najmniej raz dziennie, a wykryte usterki niezwłocznie usuwa.

5. Podłoga w pomieszczeniach inwentarskich dla zwierząt gospodarskich powinna być twarda, równa i stabilna, a jej powierzchnia gładka i nieśliska.

§ 8.[Wyposażenie pomieszczeń w mechaniczny lub automatyczny system wentylacji] 1. W pomieszczeniach inwentarskich dla zwierząt gospodarskich obieg powietrza, stopień zapylenia, temperatura, względna wilgotność powietrza i stężenie gazów powinny być utrzymane na poziomie nieszkodliwym dla tych zwierząt.

2. W przypadku wyposażenia pomieszczeń, o których mowa w ust. 1, w mechaniczny lub automatyczny system wentylacji, system ten powinien być połączony z:

1) systemem alarmowym sygnalizującym awarię systemu wentylacyjnego;

2) system wentylacji awaryjnej.

§ 9.[Instalacja elektryczna w pomieszczeniach inwentarskich] Instalację elektryczną w pomieszczeniach inwentarskich dla zwierząt gospodarskich wykonuje się w sposób określony w przepisach Prawa budowlanego.

§ 10.[Zapewnienie stałego dostępu do wody] 1. Zwierzętom gospodarskim, z wyjątkiem koni oraz cieląt i świń do ukończenia 2. tygodnia życia, zapewnia się stały dostęp do wody.

2. Konie poi się co najmniej trzy razy dziennie.

3. Cielętom powyżej 2. tygodnia życia zapewnia się dostęp do wystarczającej ilości wody lub innych płynów.

4. Cielętom, o których mowa w ust. 3, w okresie upałów lub w przypadku choroby zapewnia się stały dostęp do wody.

§ 11.[Zwierzęta karmione dwa razy dziennie] Zwierzęta gospodarskie, z wyjątkiem świń, drobiu, lisów polarnych, lisów pospolitych, jenotów, norek i tchórzy, są karmione co najmniej dwa razy dziennie paszą dostosowaną do ich gatunku, wieku, masy ciała i stanu fizjologicznego.

§ 12.[Skład paszy dla cieląt] 1. W przypadku utrzymywania cieląt grupowo, gdy nie są one żywione do woli lub z elektronicznych stacji odpasowych, każde cielę powinno mieć zapewniony dostęp do paszy w tym samym czasie.

2. Pasza dla cieląt powinna zawierać ilość żelaza zapewniającą we krwi cieląt poziom hemoglobiny wynoszący co najmniej 4,5 milimol/litr.

3. Pasza dla cieląt powyżej 2 tygodni życia powinna zawierać pasze włókniste, z tym że dawkę tej paszy dla cieląt od 8. do 20. tygodnia życia zwiększa się od 50 do 250 g dziennie.

§ 13.[Zwierzęta karmione raz dziennie] 1. Jelenie i daniele, drób, lisy polarne i pospolite, jenoty, norki i tchórze karmi się co najmniej raz dziennie.

2. Świnie karmi się co najmniej raz dziennie, przy czym świniom utrzymywanym grupowo zapewnia się dostęp do paszy w tym samym czasie.

3. Lochom w okresie między odsadzeniem prosiąt a okresem okołoporodowym i loszkom zapewnia się wystarczającą ilość pokarmu wysokoenergetycznego oraz pokarmu objętościowego lub wysokowłóknistego.

§ 14.[Opieka nad chorym lub rannym zwierzęciem] 1. Chore lub ranne zwierzę gospodarskie niezwłocznie otacza się opieką, a w razie potrzeby izoluje.

2. Jeżeli stan zdrowia zwierzęcia, o którym mowa w ust. 1, tego wymaga, w pomieszczeniu inwentarskim, gdzie jest ono utrzymywane, powinna znajdować się ściółka.

§ 16.[Powierzchnia utrzymywania bydła] W systemie utrzymywania bydła, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, powierzchnia, na której jest utrzymywane bydło, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) jałówek– co najmniej 10 m²;

2) krów – co najmniej 15 m²;

3) buhajów – co najmniej 20 m².

§ 17.[Warunki utrzymywania cieląt] 1. Cielęta utrzymuje się w:

1) pomieszczeniach inwentarskich;

2) w systemie utrzymywania, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2.

2. W przypadku utrzymywania cieląt grupowo powierzchnia kojca, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić dla cieląt:

1) o masie ciała do 150 kg – co najmniej 1,5 m²;

2) o masie ciała powyżej 150 do 220 kg – co najmniej 1,7 m²;

3) o masie ciała powyżej 220 kg – co najmniej 1,8 m².

3. W przypadku utrzymywania cieląt pojedynczo w kojcu:

1) jego wymiary powinny wynosić:

a) szerokość – co najmniej wysokość cielęcia w kłębie,

b) długość – co najmniej 1,1 długości ciała cielęcia mierzonej od czubka nosa do ogonowej krawędzi guza kulszowego;

2) ściany kojca, z wyjątkiem kojca, w którym utrzymywane są chore cielęta, powinny być wykonane w sposób umożliwiający cielętom kontakt wzrokowy i fizyczny.

4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do:

1) gospodarstw utrzymujących mniej niż 6 sztuk cieląt;

2) utrzymywania cieląt z matkami.

5. W systemie utrzymywania, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, powierzchnia, na której są utrzymywane cielęta, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić co najmniej 5 m².

6. Cielęta, z wyjątkiem cieląt utrzymywanych w systemie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, dogląda się co najmniej dwa razy dziennie.

7. W przypadku utrzymywania cieląt w pomieszczeniu inwentarskim cielęta do ukończenia 2. tygodnia życia utrzymuje się na ściółce.

8. Powierzchnia legowiska powinna być wygodna, czysta i odwodniona.

§ 18.[Pokarm dla cieląt] Każde cielę powinno otrzymać pokarm matki niezwłocznie po urodzeniu, nie później jednak niż przed upływem 6 godzin od urodzenia.

§ 19.[Zakaz zakładania kagańców] Niedopuszczalne jest zakładanie cielętom kagańców.

§ 20.[Dopuszczalne stężenie gazów w pomieszczeniach dla bydła] W pomieszczeniach inwentarskich dla bydła:

1) stężenie:

a) dwutlenku węgla (CO₂) nie powinno przekraczać 3 000 ppm,

b) siarkowodoru (H₂S) nie powinno przekraczać 5 ppm;

2) koncentracja amoniaku (NH₃) nie powinna przekraczać 20 ppm;

3) (uchylony).

§ 22.[Powierzchnia boksów] 1. Powierzchnia boksu, o którym mowa w § 21 ust. 1 pkt 1, powinna wynosić, w przypadku utrzymywania:

1) koni dorosłych, których wysokość w kłębie wynosi do 1,47 m – co najmniej 6 m²;

2) koni dorosłych, których wysokość w kłębie wynosi powyżej 1,47 m – co najmniej 9 m²;

3) klaczy ze źrebięciem – co najmniej 12 m².

2. Wymiary stanowiska, o którym mowa w § 21 ust. 1 pkt 2, powinny wynosić w przypadku utrzymywania:

1) koni dorosłych, których wysokość w kłębie wynosi do 1,47 m:

a) szerokość – co najmniej 1,6 m,

b) długość – co najmniej 2,1 m;

2) koni dorosłych, których wysokość w kłębie wynosi powyżej 1,47 m:

a) szerokość – co najmniej 1,8 m,

b) długość–co najmniej 3,1 m.

3. W przypadku utrzymywania koni w systemie, o którym mowa w § 21 ust. 1 pkt 3, powierzchnia powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) koni dorosłych lub młodzieży po odsadzeniu od matki, w przeliczeniu na jednego konia – co najmniej 10 m²;

2) klaczy ze źrebięciem – co najmniej 12 m².

§ 23.[Dopuszczalne stężenie gazów w pomieszczeniach dla koni] W pomieszczeniach inwentarskich dla koni:

1) stężenie:

a) dwutlenku węgla (CO₂) nie powinno przekraczać 3 000 ppm,

b) siarkowodoru (H₂S) nie powinno przekraczać 5 ppm;

2) koncentracja amoniaku (NH₃) nie powinna przekraczać 20 ppm;

3) wilgotność względna nie powinna przekraczać 80%;

4) prędkość przepływu powietrza nie powinna przekraczać 0,3 m/s;

5) temperatura powietrza powinna wynosić od 5 do 28⁰ C.

§ 24.[Zabezpieczenie powierzchni] 1. W przypadku utrzymywania koni w systemie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, powierzchnia utrzymywania, w przeliczeniu na jednego dorosłego konia, powinna wynosić co najmniej 0,1 ha.

2. Powierzchnię, o której mowa w ust. 1, zabezpiecza się trwałym ogrodzeniem.

§ 27.[Zapewnienie dostępu do materiałów i przedmiotów absorbujących uwagę] Świniom zapewnia się stały dostęp do materiałów i przedmiotów absorbujących ich uwagę, w szczególności słomy, siana, drewna i trocin, o jakości niewywierającej szkodliwego wpływu na zdrowie zwierząt.

§ 29.[Zabiegi wykonywane na świniach] 1. Świnie poddaje się następującym zabiegom:

1) diagnostycznym, terapeutycznym oraz związanym z identyfikacją świń;

2) związanym z:

a) redukcją kłów u prosiąt i knurów,

b) obcinaniem części ogona,

c) kastracją samców świń,

d) kolczykowaniem nosa, w przypadku utrzymywania świń w systemie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2.

2. Redukcję kłów wykonuje się:

1) poprzez ich ścieranie lub obcinanie, z pozostawieniem nienaruszonej, gładkiej powierzchni;

2) nie później niż w 7. dniu życia prosięcia – u prosiąt.

3. Kastrację samców świń wykonuje się przy zastosowaniu technik niepowodujących rozrywania tkanek.

4. Zabiegi, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a i b, wykonuje się jedynie ze względów bezpieczeństwa świń oraz w celu przeciwdziałania okaleczaniu innych świń.

5. Przed wykonaniem zabiegów, o których mowa w ust. 4, podejmuje się środki zapobiegające okaleczaniu, w szczególności poprzez zmianę warunków utrzymywania.

6. Zabiegi, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b i c, mogą być wykonane u świń po ukończeniu 7. dnia życia, wyłącznie po zastosowaniu długotrwałego znieczulenia.

§ 30.[Powierzchnia kojca dla knurów] 1. Powierzchnia kojca, o którym mowa w § 25 ust. 1, powinna wynosić w przypadku:

1) utrzymywania knurów pojedynczo – co najmniej 6 m²;

2) utrzymywania knurów pojedynczo, w przypadku krycia w kojcu – co najmniej 10 m²;

3) loch w okresie porodu i odchowu prosiąt ssących – co najmniej 3,5 m²;

4) utrzymywania pojedynczo knurów i loszek hodowlanych o masie ciała od 30 do 110 kg – co najmniej 2,7 m².

2. Wymiary kojca, o którym mowa w § 25 ust. 1, w przypadku utrzymywania loch pojedynczo powinny wynosić co najmniej:

1) długość – odpowiadać długości zwierzęcia powiększonej o 0,3 m, nie mniej jednak niż 2 m;

2) szerokość – 0,6 m.

3. Powierzchnia kojca, o którym mowa w § 25 ust. 1, powinna wynosić, w przeliczeniu na jedną sztukę, w przypadku utrzymywania grupowo:

1) knurów – co najmniej 6 m²;

2) warchlaków i tuczników o masie ciała:

a) do 10 kg – co najmniej 0,15 m²,

b) powyżej 10 do 20 kg – co najmniej 0,2 m²,

c) powyżej 20 do 30 kg – co najmniej 0,3 m²,

d) powyżej 30 do 50 kg – co najmniej 0,4 m²,

e) powyżej 50 do 85 kg – co najmniej 0,55 m²,

f) powyżej 85 do 110 kg – co najmniej 0,65 m²,

g) powyżej 110 kg – co najmniej 1 m²;

3) knurków i loszek hodowlanych o masie ciała powyżej 30 do 110 kg – co najmniej 1,4 m²;

4) loch – co najmniej 2,25 m², przy czym dla loch prośnych co najmniej 1,3 m² powierzchni kojca powinno stanowić stałe podłoże i nie więcej niż 15 % tego podłoża – otwory odpływowe;

5) loszek po pokryciu – co najmniej 1,64 m², przy czym co najmniej 0,95 m² powierzchni kojca powinno stanowić stałe podłoże i nie więcej niż 15 % tego podłoża – otwory odpływowe.

4. Powierzchnia kojca, o której mowa w ust. 3 pkt 4 i 5, w przypadku utrzymywania w grupie loch lub loszek po pokryciu:

1) do 5 sztuk – powinna być większa o 10%;

2) powyżej 39 sztuk – może być mniejsza o 10%.

5. W gospodarstwach utrzymujących co najmniej 10 loch lub loszek, w przypadku utrzymywania ich w okresie, o którym mowa w § 25 ust. 5, długość każdego z boków kojca powinna wynosić w przypadku grup:

1) do 5 sztuk – co najmniej 2,41 m;

2) powyżej 5 sztuk – co najmniej 2,81 m.

§ 31.[Utrzymywanie świń na betonowej podłodze szczelinowej] W przypadku utrzymywania świń w systemie, o którym mowa w § 25 ust. 1 pkt 2, na betonowej podłodze szczelinowej:

1) szerokość otworów w podłodze nie może wynosić dla:

a) prosiąt – więcej niż 11 mm,

b) warchlaków, loszek i knurków hodowlanych – więcej niż 14 mm,

c) tuczników – więcej niż 18 mm,

d) loszek po pokryciu lub loch – więcej niż 20 mm;

2) szerokość beleczki w podłodze powinna wynosić dla:

a) prosiąt i warchlaków – co najmniej 50 mm,

b) tuczników, loszek i knurków hodowlanych, loszek po pokryciu lub loch – co najmniej 80 mm.

§ 32.[Powierzchnia utrzymywania dla dorosłych sztuk świń] W przypadku utrzymywania świń w systemie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, powierzchnia utrzymywania, w przeliczeniu na dorosłą sztukę, powinna wynosić co najmniej 15 m².

§ 33.[Dopuszczalne stężenie gazów i hałasu w pomieszczeniach dla świń] W pomieszczeniach inwentarskich dla świń:

1) hałas:

a) nie powinien być stały lub wywoływany nagle,

b) jego natężenie nie powinno przekraczać 85 dB;

2) stężenie:

a) dwutlenku węgla (CO₂) nie powinno przekraczać 3 000 ppm,

b) siarkowodoru (H₂S) nie powinno przekraczać 5 ppm;

3) koncentracja amoniaku (NH₃) nie powinna przekraczać 20 ppm.

§ 35.[Dopuszczalne stężenie gazów w pomieszczeniach dla owiec] W pomieszczeniach inwentarskich dla owiec:

1) stężenie:

a) dwutlenku węgla (CO₂) nie powinno przekraczać 3 000 ppm,

b) siarkowodoru (H₂S) nie powinno przekraczać 5 ppm;

2) koncentracja amoniaku (NH₃) nie powinna przekraczać 20 ppm;

3) wilgotność względna nie powinna przekraczać 85%;

4) w przypadku utrzymywania matek z jagniętami do 3. miesiąca życia temperatura powietrza powinna wynosić co najmniej 6 °C.

§ 37.[Powierzchnia kojca dla kóz] 1. W przypadku utrzymywania kóz w systemie, o którym mowa w § 36 ust. 1 pkt 1, wymiary stanowiska powinny wynosić:

1) szerokość – co najmniej 0,75 m;

2) długość – co najmniej 1,35 m.

2. Powierzchnia kojca, o którym mowa w § 36 ust. 1 pkt 2 lit. a, powinna wynosić, w przypadku utrzymywania:

1) kozy dorosłej – co najmniej 1,5 m² i dodatkowo co najmniej 0,3 m² dla koźlęcia ssącego;

2) kozła – co najmniej 1,5 m²;

3) kozła reproduktora – co najmniej 3 m².

3. Powierzchnia kojca, o którym mowa w § 36 ust. 1 pkt 2 lit. b, powinna wynosić, w przeliczeniu na jedną sztukę, w przypadku utrzymywania:

1) kóz dorosłych – co najmniej 1,5 m² i dodatkowo co najmniej 0,3 m² dla koźlęcia ssącego;

2) kozłów – co najmniej 1,5 m²;

3) kozłów reproduktorów – co najmniej 3 m²;

4) koźląt – co najmniej 1 m².

4. Powierzchnia wybiegu, o którym mowa w § 36 ust. 3, w przeliczeniu na jedną kozę, powinna wynosić co najmniej 4 m², a w przypadku kozłów – co najmniej 6 m².

§ 38.[Dopuszczalne stężenia gazów, wilgotności i temperatury w pomieszczeniach dla kóz] W pomieszczeniach inwentarskich dla kóz:

1) stężenie:

a) dwutlenku węgla (CO₂) nie powinno przekraczać 3 000 ppm,

b) siarkowodoru (H₂S) nie powinno przekraczać 5 ppm;

2) koncentracja amoniaku (NH₃) nie powinna przekraczać 20 ppm;

3) wilgotność względna nie powinna przekraczać 80%;

4) temperatura powietrza powinna wynosić co najmniej 8⁰ C;

5) prędkość przepływu powietrza nie powinna przekraczać 0,5 m/s.

§ 40.[Powierzchnia dla drobiu] W systemie utrzymywania kur i indyków, o którym mowa w § 39 ust. 1 pkt 2, maksymalna obsada ptaków na m² powierzchni pomieszczenia inwentarskiego powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) kur mięsnych:

a) do 8. tygodnia życia – 8 sztuk,

b) powyżej 8. do 20. tygodnia życia – 7 sztuk,

c) powyżej 20. tygodnia życia – 5 sztuk;

2) brojlerów kurzych:

a) do 3. tygodnia życia – 35 sztuk,

b) powyżej 3. do 5. tygodnia życia – 22 sztuki,

c) powyżej 5. tygodnia życia – 17 sztuk;

3) indyków:

a) do 8. tygodnia życia – 7 sztuk,

b) powyżej 8. do 14. tygodnia życia – 4 sztuki,

c) powyżej 14. do 29. tygodnia życia – 3 sztuki,

d) powyżej 29. tygodnia życia – 2 sztuki;

4) indyków rzeźnych:

a) do 3. tygodnia życia – 32 sztuki,

b) powyżej 3. do 6. tygodnia życia – 12 sztuk,

c) powyżej 6. do 16. tygodnia życia – 4 sztuki,

d) powyżej 16. tygodnia życia – 3 sztuki.

§ 41.[Wyposażenie pomieszczenia inwentarskiego dla kur] Pomieszczenie inwentarskie w systemie utrzymywania kur, o którym mowa w § 39 ust. 1 pkt 2, powinno być wyposażone w:

1) pojemniki na paszę o wymiarach ustalonych w sposób określony w § 39 ust. 4 pkt 1;

2) urządzenia do pojenia:

a) pojemniki na wodę o wymiarach ustalonych w sposób określony w § 39 ust. 4 pkt 2 lit. a lub

b) poidła kropelkowe, przy czym poidło powinno przypadać nie więcej niż na 4 kury;

3) gniazda;

4) grzędy;

5) ściółkę.

§ 42.[Utrzymywanie kur nieśnych] W przypadku utrzymywania kur nieśnych w gospodarstwach utrzymujących co najmniej 350 sztuk ptaków, kury nieśne w pomieszczeniu inwentarskim utrzymuje się:

1) w zmodyfikowanych klatkach jednopoziomowych lub wielopoziomowych;

2) bez klatek jednopoziomowo lub wielopoziomowo.

§ 43.[Wyposażenie klatek dla kur nieśnych] 1. W przypadku utrzymywania kur nieśnych w systemie, o którym mowa w § 42 pkt 1, klatkę wyposaża się w:

1) pojemnik na paszę, którego minimalną długość ustala się, mnożąc 0,12 m przez liczbę ptaków w klatce;

2) urządzenia do pojenia:

a) pojemnik na wodę, którego minimalną długość ustala się, mnożąc 0,12 m przez liczbę ptaków w klatce, lub

b) co najmniej 2 poidła kropelkowe lub kubeczkowe, dostępne dla każdej z kur znajdujących się w klatce;

c) (uchylona);

3) gniazdo;

4) grzędy, których minimalną długość ustala się, mnożąc 0,15 m przez liczbę ptaków w klatce;

5) ściółkę w ilości umożliwiającej kurom dziobanie i grzebanie.

2. Powierzchnia klatki, w przeliczeniu na kurę nieśną, powinna wynosić co najmniej 0,075 m², przy czym powierzchnia użytkowa klatki bez gniazda powinna wynosić co najmniej 0,06 m², a powierzchnia całkowita klatki powinna wynosić co najmniej 0,2 m².

3. Wymiary powierzchni użytkowej klatki bez gniazda powinny wynosić:

1) szerokość – co najmniej 0,3 m;

2) wysokość – co najmniej 0,45 m, przy czym nachylenie podłogi – nie więcej niż 8⁰ lub 14%.

4. Wysokość klatki, z wyjątkiem powierzchni użytkowej, powinna wynosić co najmniej 0,2 m.

5. Klatkę wyposaża się w urządzenie do skracania pazurów.

6. Odległość pomiędzy rzędami klatek powinna wynosić co najmniej 0,9 m, a odległość pomiędzy podłogą w budynku inwentarskim a pierwszym poziomem klatek powinna wynosić co najmniej 0,35 m.

§ 44.[Ilość kur na powierzchni użytkowej podłogi] 1. W systemie utrzymywania kur nieśnych, o którym mowa w § 42 pkt 2, maksymalna obsada kur nieśnych na m² powierzchni użytkowej podłogi w pomieszczeniu inwentarskim powinna wynosić 9 sztuk.

2. Ściółka powinna zajmować co najmniej 1/3 powierzchni podłogi w pomieszczeniu inwentarskim, przy czym powierzchnia ściółki, w przeliczeniu na jednego ptaka, powinna wynosić co najmniej 0,025 m².

3. Podłogę i wyposażenie w pomieszczeniu inwentarskim wykonuje się w sposób zapewniający podtrzymywanie wszystkich zwróconych ku przodowi pazurów nogi ptaka.

4. Pomieszczenie inwentarskie wyposaża się w:

1) urządzenia do karmienia:

a) liniowe pojemniki na paszę, których minimalną długość ustala się, mnożąc 0,1 m przez liczbę ptaków w tym pomieszczeniu, lub

b) kołowe pojemniki na paszę, których minimalną długość ustala się, mnożąc 0,04 m przez liczbę ptaków w tym pomieszczeniu;

2) urządzenia do pojenia:

a) liniowe pojemniki na wodę, których minimalną długość ustala się, mnożąc 0,025 m przez liczbę ptaków w tym pomieszczeniu, lub

b) kołowe pojemniki na wodę, których minimalną długość ustala się, mnożąc 0,01 m przez liczbę ptaków w tym pomieszczeniu, lub

c) poidła kropelkowe lub kubeczkowe, przy czym poidło powinno przypadać nie więcej niż na 10 ptaków, lub

d) co najmniej 2 poidła kropelkowe lub kubeczkowe dostępne dla każdej z kur, w przypadku podłączenia poideł do sieci wodociągowej;

3) gniazda pojedyncze lub grupowe, przy czym:

a) w przypadku stosowania gniazd pojedynczych gniazdo powinno przypadać nie więcej niż na 7 ptaków,

b) w przypadku stosowania gniazd grupowych obsada na m² powierzchni gniazda powinna wynosić nie więcej niż 120 ptaków;

4) grzędy, nieposiadające ostrych krawędzi, umieszczone nad powierzchnią niepokrytą ściółką, których minimalną długość ustala się, mnożąc 0,15 m przez liczbę ptaków w tym pomieszczeniu, przy czym:

a) odległość między grzędami, mierzona w płaszczyźnie poziomej, powinna wynosić co najmniej 0,3 m,

b) odległość pomiędzy grzędą a ścianą, mierzona w płaszczyźnie poziomej, powinna wynosić co najmniej 0,2 m.

5. W przypadku utrzymywania kur nieśnych na kilku poziomach, między którymi kury mogą się swobodnie poruszać:

1) dopuszcza się stosowanie nie więcej niż 4 poziomów;

2) wysokość między poziomami powinna wynosić co najmniej 0,45 m;

3) poziomy ustawia się tak, aby zapobiec spadaniu nieczystości na niższy poziom;

4) urządzenia do karmienia i pojenia umieszcza się w sposób umożliwiający każdej z kur jednakowy dostęp do tych urządzeń.

6. W przypadku gdy kury mają zapewniony dostęp do otwartych wybiegów, pomieszczenie inwentarskie wyposaża się w kilka otworów wyjściowych, przy czym otwory te rozmieszcza się równomiernie na całej długości pomieszczenia.

7. Wymiary otworu, o którym mowa w ust. 6, powinny wynosić:

1) wysokość – co najmniej 0,35 m;

2) szerokość – co najmniej 0,4 m, przy czym całkowita szerokość otworów, w przeliczeniu na 1 000 ptaków, powinna wynosić co najmniej 2 m.

8. Powierzchnię wybiegu, o którym mowa w ust. 6, dostosowuje się do liczby utrzymywanych kur oraz rodzaju gruntu, mając na względzie jego ochronę przed skażeniem.

9. Kurom nieśnym na wybiegu zapewnia się ochronę przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi i zwierzętami drapieżnymi, a w razie potrzeby dostęp do urządzeń do pojenia.

§ 45.[Czyszczenie wyposażenia w pomieszczeniach inwentarskich dla kur nieśnych] 1. W pomieszczeniach inwentarskich dla kur nieśnych poziom hałasu powinien być zminimalizowany.

2. Pomieszczenia inwentarskie dla kur nieśnych, ich wyposażenie oraz sprzęt czyści się i dezynfekuje każdorazowo przed wstawieniem nowej partii ptaków.

3. Pomieszczenia inwentarskie, w których utrzymuje się kury nieśne, ich wyposażenie oraz sprzęt utrzymuje się w czystości; w szczególności odchody usuwa się regularnie, a padłe ptaki – co najmniej raz na dobę.

§ 46.[Wymogi dotyczące konstrukcji klatki] 1. Klatkę konstruuje się tak, aby:

1) uniemożliwić ucieczkę ptaków;

2) wyeliminować możliwość urazów i okaleczeń u ptaków;

3) zapewnić osobie obsługującej swobodne wyjmowanie i wkładanie ptaków do klatki.

2. Podłogę klatki wykonuje się w sposób zapewniający podtrzymywanie wszystkich zwróconych ku przodowi pazurów nogi ptaka; jej nachylenie nie może być większe niż 8 ° lub 14 %.

§ 47.[Wyposażenie w sprzęt umożliwiający sprawdzanie klatek] W przypadku gdy w pomieszczeniu inwentarskim są zainstalowane co najmniej 2 poziomy klatek, pomieszczenie to wyposaża się w urządzenia i sprzęt umożliwiające sprawdzanie wszystkich klatek oraz ułatwiające usuwanie z nich ptaków.

§ 48.[Przycinanie dziobów kurczętom] Lekarz weterynarii lub technik weterynarii oraz osoba obsługująca pod nadzorem lekarza weterynarii lub technika weterynarii mogą w celu przeciwdziałania wydziobywaniu piór i kanibalizmowi przycinać kurczętom do ukończenia 9. dnia życia dzioby.

§ 49.[Ilość gęsi i kaczek na metraż powierzchni] 1. W przypadku utrzymywania gęsi i kaczek w pomieszczeniu inwentarskim, maksymalna obsada ptaków na m² powierzchni tego pomieszczenia powinna wynosić dla:

1) gęsi:

a) do 3. tygodnia życia – 5 sztuk,

b) powyżej 3. do 6. tygodnia życia – 3 sztuk,

c) powyżej 6. do 28. tygodnia życia – 2 sztuki,

d) powyżej 28. tygodnia życia – 1 sztuka;

2) kaczek:

a) do 4. tygodnia życia – 10 sztuk,

b) powyżej 4. do 8. tygodnia życia – 7 sztuk,

c) powyżej 8. tygodnia życia – 5 sztuk.

2. W przypadku utrzymywania gęsi i kaczek w systemie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2:

1) powierzchnię utrzymywania zabezpiecza się trwałym ogrodzeniem;

2) maksymalna obsada na m² powierzchni powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

a) gęsi – 1 sztuka,

b) kaczek – 3 sztuki.

§ 50.[Dopuszczalne stężenie gazów w pomieszczeniach dla kur, indyków, gęsi i kaczek] W pomieszczeniach inwentarskich dla kur, indyków, gęsi i kaczek:

1) stężenie:

a) dwutlenku węgla (CO₂) nie powinno przekraczać 2 500 ppm,

b) siarkowodoru (H₂S) nie powinno przekraczać 10 ppm;

2) koncentracja amoniaku NH₃ nie powinna przekraczać 26 ppm;

3) temperatura jest określona w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

§ 51.[Warunki utrzymywania strusi] 1. Strusie utrzymuje się w pomieszczeniach inwentarskich z wybiegami:

1) na ściółce;

2) bez ściółki.

2. Pomieszczenie inwentarskie dla strusi:

1) ogrzewa się do ukończenia przez ptaki 6. miesiąca życia;

2) dzieli się na sektory, w których utrzymuje się ptaki w różnym wieku.

3. Z każdego sektora pomieszczenia inwentarskiego zapewnia się strusiom wyjście na oddzielny wybieg.

4. W sektorach, o których mowa w ust. 2 pkt 2, powierzchnia, w przeliczeniu na ptaka, powinna wynosić w przypadku utrzymywania strusi:

1) do 3. miesiąca życia – co najmniej 0,3 m², przy czym powierzchnia całego pomieszczenia powinna wynosić co najmniej 5 m²;

2) powyżej 3. do 6. miesiąca życia – co najmniej 2 m², przy czym powierzchnia całego pomieszczenia powinna wynosić co najmniej 10 m²;

3) powyżej 6. do 14. miesiąca życia – co najmniej 3,5 m², przy czym powierzchnia całego pomieszczenia powinna wynosić co najmniej 15 m²;

4) powyżej 14. miesiąca życia – co najmniej 5 m²; przy czym powierzchnia całego pomieszczenia powinna wynosić co najmniej 20 m².

5. Wysokość pomieszczenia powinna wynosić w przypadku utrzymywania strusi:

1) do 6. miesiąca życia – co najmniej 2,2 m;

2) powyżej 6. miesiąca życia – co najmniej 3 m.

§ 52.[Powierzchnia wybiegu dla strusi] 1. Wybieg dla strusi powinien:

1) przylegać bezpośrednio do pomieszczenia inwentarskiego;

2) posiadać wydzielone miejsce wysypane piaskiem;

3) być zabezpieczony trwałym ogrodzeniem.

2. Strusiom na wybiegu zapewnia się możliwość ochrony przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi i zwierzętami drapieżnymi.

3. Powierzchnia wybiegu, w przeliczeniu na ptaka, powinna wynosić w przypadku utrzymywania strusi:

1) do 3. miesiąca życia – co najmniej 5 m², przy czym powierzchnia całego wybiegu powinna wynosić co najmniej 30 m²;

2) powyżej 3. do 6. miesiąca życia – co najmniej 50 m², przy czym powierzchnia całego wybiegu powinna wynosić co najmniej 300 m²;

3) powyżej 6. do 14. miesiąca życia – co najmniej 100 m², przy czym powierzchnia całego wybiegu powinna wynosić co najmniej 600 m²;

4) powyżej 14. miesiąca życia – co najmniej 200 m², przy czym powierzchnia całego wybiegu powinna wynosić co najmniej 800 m².

§ 53.[Warunki utrzymywania przepiórek] Przepiórki w pomieszczeniach inwentarskich utrzymuje się w klatkach jednopoziomowych lub wielopoziomowych:

1) pojedynczo;

2) grupowo.

§ 54.[Powierzchnia klatek dla przepiórek] 1. W przypadku utrzymywania przepiórek w systemie, o którym mowa w § 53 pkt 1, wymiary klatki powinny wynosić:

1) długość – co najmniej 0,21 m;

2) szerokość – co najmniej 0,1 m;

3) wysokość – co najmniej 0,2 m.

2. W przypadku utrzymywania przepiórek w systemie, o którym mowa w § 53 pkt 2, powierzchnia podłogi w klatkach, w przeliczeniu na ptaka, powinna wynosić dla:

1) przepiórek nieśnych – co najmniej 0,025 m², przy czym wysokość klatki powinna wynosić co najmniej 0,2 m;

2) przepiórek mięsnych – co najmniej 0,006 m², przy czym wysokość klatki powinna wynosić co najmniej 0,2 m.

§ 55.[Ilość przepiórek na metraż powierzchni] 1. W przypadku utrzymywania przepiórek w systemie, o którym mowa w § 3 ust.1 pkt 2, powierzchnia, w przeliczeniu na ptaka, powinna wynosić co najmniej 0,04 m².

2. Powierzchnię, na której utrzymuje się przepiórki, trwale zabezpiecza się ogrodzeniem o wysokości co najmniej 2 m i przykrywa siatką.

§ 56.[Wyposażenie pomieszczeń dla perlic] 1. Perlice utrzymuje się w pomieszczeniach inwentarskich z wybiegami.

2. Pomieszczenie inwentarskie dla perlic wyposaża się w:

1) grzędy noclegowe;

2) gniazda.

3. Na perlicę powinno przypadać co najmniej 0,15 m grzędy noclegowej.

4. Gniazda, o których mowa w ust. 2 pkt 2, umieszcza się na bocznej ścianie pomieszczenia inwentarskiego.

5. Wymiary gniazda dla perlic powinny wynosić co najmniej:

1) szerokość – 0,4 m;

2) długość – 0,4 m.

6. Maksymalna obsada perlic na m² powierzchni pomieszczenia inwentarskiego powinna wynosić 6 ptaków.

7. Powierzchnia wybiegu, o którym mowa w ust. 1, w przeliczeniu na ptaka, powinna wynosić co najmniej 20 m².

§ 57.[Zapewnienie miejsc wyposażonych w grzędy noclegowe i gniazda] 1. W przypadku utrzymywania perlic w systemie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, ptakom zapewnia się miejsce wyposażone w grzędy noclegowe i gniazda. Przepisy § 56 ust. 3 i 5 stosuje się odpowiednio.

2. W systemie utrzymywania, o którym mowa w ust. 1, maksymalna obsada perlic na m² powierzchni powinna wynosić 15 ptaków.

§ 59.[Warunki utrzymywania królików] 1. Króliki utrzymuje się na wolnym powietrzu pod zadaszeniem lub w pomieszczeniach inwentarskich w:

1) klatkach;

2) kojcach.

2. Króliki utrzymuje się pojedynczo lub grupowo, przy czym króliki stada podstawowego utrzymuje się pojedynczo.

3. Samce i samice królików po osiągnięciu dojrzałości płciowej utrzymuje się oddzielnie.

4. Wymiary klatki dla królików utrzymywanych pojedynczo oraz samic z młodymi powinny wynosić w przypadku utrzymywania:

1) królików o masie ciała do 2,5 kg:

a) wysokość – co najmniej 0,28 m,

b) powierzchnia podłogi – co najmniej 0,18 m², przy czym jej szerokość – co najmniej 0,38 m, a długość – co najmniej 0,45 m;

2) królików o masie ciała powyżej 2,5 do 6 kg:

a) wysokość – co najmniej 0,32 m,

b) powierzchnia podłogi – co najmniej 0,24 m², przy czym jej szerokość – co najmniej 0,38 m, a długość – co najmniej 0,6 m;

3) królików o masie ciała powyżej 6 kg:

a) wysokość – co najmniej 0,43 m,

b) powierzchnia podłogi – co najmniej 0,315 m², przy czym jej szerokość – co najmniej 0,45 m, a długość – co najmniej 0,7 m.

5. Powierzchnia podłogi w klatce dla królików utrzymywanych grupowo, w przeliczeniu na zwierzę, powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) królików o masie ciała do 2,5 kg – co najmniej 0,06 m²;

2) królików o masie ciała powyżej 2,5 do 6 kg – co najmniej 0,08 m²;

3) królików o masie ciała powyżej 6 kg – co najmniej 0,1 m².

6. Powierzchnia podłogi w kojcu dla królików utrzymywanych pojedynczo oraz samic z młodymi powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) królików o masie ciała do 2,5 kg – co najmniej 0,18 m², przy czym jej szerokość – co najmniej 0,4 m, a długość – co najmniej 0,45 m;

2) królików o masie ciała powyżej 2,5 do 6 kg – co najmniej 0,24 m², przy czym jej szerokość – co najmniej 0,4 m, a długość – co najmniej 0,6 m;

3) królików o masie ciała powyżej 6 kg – co najmniej 0,315 m², przy czym jej szerokość – co najmniej 0,45 m, a długość – co najmniej 0,7 m.

7. Powierzchnia podłogi w kojcu dla królików utrzymywanych grupowo, w przeliczeniu na zwierzę, powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) królików o masie ciała do 2,5 kg – co najmniej 0,06 m²;

2) królików o masie ciała powyżej 2,5 do 6 kg – co najmniej 0,08 m²;

3) królików o masie ciała powyżej 6 kg – co najmniej 0,1 m².

8. Klatkę i kojec dla samic królików, z wyjątkiem samic utrzymywanych na ściółce, wyposaża się w domek wykotowy.

§ 60.[Warunki utrzymywania szynszyli] 1. Szynszyle utrzymuje się w pomieszczeniach inwentarskich pojedynczo w klatkach.

2. Dopuszcza się utrzymywanie w tej samej klatce samca i samicy, z wyjątkiem okresu odchowu młodych przez samicę.

3. Wymiary klatki, o której mowa w ust. 1, powinny wynosić:

1) długość – co najmniej 0,4 m;

2) szerokość – co najmniej 0,45 m, a w przypadku utrzymywania samca i samicy w jednej klatce – co najmniej 0,6 m;

3) wysokość – co najmniej 0,34 m.

§ 61.[Warunki utrzymywania nutrii] 1. Nutrie utrzymuje się na wolnym powietrzu lub w pomieszczeniach inwentarskich w:

1) klatkach;

2) kojcach.

2. Powierzchnia klatki lub kojca, o których mowa w ust. 1, w przeliczeniu na zwierzę, powinna wynosić co najmniej 0,4 m², a dla samicy z młodymi – co najmniej 1,5 m².

3. Klatkę lub kojec dla nutrii wyposaża się w domek wykotowy.

§ 63.[Powierzchnia boksu dla jeleni i danieli] 1. Dopuszcza się czasowe utrzymywanie jeleni lub danieli w pomieszczeniu inwentarskim w boksach:

1) pojedynczo;

2) grupowo.

2. W pomieszczeniu inwentarskim jelenie lub daniele utrzymuje się:

1) poza okresem pastwiskowym lub

2) w przypadku choroby, lub

3) w przypadku kwarantanny zwierzęcia.

3. Powierzchnia boksu, o którym mowa w ust. 1, w przeliczeniu na zwierzę, powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) jeleni do 12. miesiąca życia – co najmniej 2 m²;

2) jeleni powyżej 12. miesiąca życia – co najmniej 3 m²;

3) danieli do 12. miesiąca życia – co najmniej 1 m²;

4) danieli powyżej 12. miesiąca życia – co najmniej 1,5 m².

4. Ściany boksu, w którym utrzymuje się jelenie lub daniele, wykonuje się w sposób umożliwiający zwierzętom kontakt wzrokowy oraz ich obserwację przez osobę obsługującą.

§ 64.[Dopuszczalne stężenie gazów w pomieszczeniach dla jeleni i danieli] W pomieszczeniach inwentarskich dla jeleni i danieli:

1) stężenie:

a) dwutlenku węgla (CO₂) nie powinno przekraczać 3 000 ppm,

b) siarkowodoru (H₂S) nie powinno przekraczać 5 ppm;

2) koncentracja amoniaku (NH₃) nie powinna przekraczać 20 ppm.

§ 66.[Szerokość kojca dla budowanych i modernizowanych obiektów] Dla obiektów, które są budowane, modernizowane lub nie zostały oddane do użytku przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, szerokość kojca, o którym mowa w § 17 ust. 3 pkt 1 lit. a, może wynosić nie mniej niż 0,8 wysokości cielęcia w kłębie lub 90 cm ą10 % do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dla pozostałych obiektów zaś – do dnia 31 grudnia 2006 r.

§ 67.[Powierzchnia kojca w przypadku krycia w kojcu] Dla obiektów, które są budowane, modernizowane lub nie zostały oddane do użytku przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, powierzchnia kojca, o którym mowa w § 30 ust. 1 pkt 2, w przypadku krycia w kojcu może wynosić co najmniej 7 m² do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dla pozostałych zaś obiektów – do dnia 1 stycznia 2005 r.

§ 68.[Stosowanie przepisów rozporządzenia] Przepisy § 30 ust. 3 pkt 4 i 5 oraz ust. 4 i 5 stosuje się:

1) dla obiektów, które są budowane, modernizowane lub nie zostały oddane do użytku przed dniem wejścia w życie rozporządzenia – z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej;

2) dla pozostałych obiektów – z dniem 1 stycznia 2013 r.

§ 69.[Stosowanie przepisów rozporządzenia] Przepisy § 42 pkt 2 i § 44 stosuje się:

1) dla obiektów, które są budowane, modernizowane lub nie zostały oddane do użytku przed dniem wejścia w życie rozporządzenia – z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej;

2) dla pozostałych obiektów – z dniem 1 stycznia 2007 r.

§ 70.[Ilość kur w obiektach mających zapewniony dostęp do otwartych wybiegów] W gospodarstwach, w których znajdują się obiekty funkcjonujące w dniu wejścia w życie rozporządzenia, gdzie od dnia 3 sierpnia 1999 r. są utrzymywane kury nieśne w systemie, o którym mowa w § 42 pkt 2, w przypadku gdy kury te mają zapewniony dostęp do otwartych wybiegów, maksymalna obsada ptaków na m² powierzchni pomieszczenia inwentarskiego może wynosić 12 sztuk do dnia 31 grudnia 2011 r.

§ 71.[Utrzymywanie kur w klatkach jednopoziomowych lub wielopoziomowych] W gospodarstwach utrzymujących co najmniej 350 kur nieśnych dopuszcza się utrzymywanie tych kur w pomieszczeniu inwentarskim w klatkach jednopoziomowych lub wielopoziomowych, bez ściółki – do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.

§ 72.[Wyposażenie klatek jednopoziomowych i wielopoziomowych] 1. W przypadku utrzymywania kur nieśnych w systemie, o którym mowa w § 71, klatkę wyposaża się w:

1) pojemnik na paszę o wymiarach ustalonych w sposób określony w § 39 ust. 4 pkt 1;

2) urządzenia do pojenia:

a) pojemnik na wodę o wymiarach ustalonych w sposób określony w § 39 ust. 4 pkt 2 lit. a lub

b) co najmniej 2 poidła kropelkowe lub kubeczkowe, dostępne dla każdej z kur znajdujących się w klatce.

c) (uchylona).

2. Powierzchnia klatki, w przeliczeniu na kurę nieśną, powinna wynosić co najmniej 0,045 m².

3. Wysokość klatki powinna wynosić na 65% jej powierzchni co najmniej 0,4 m, nie mniej jednak niż 0,35 m w dowolnym jej punkcie.

§ 73.[Utrzymywanie kur w niezmodyfikowanych klatkach bez ściółki] W gospodarstwach utrzymujących co najmniej 350 kur nieśnych dopuszcza się utrzymywanie tych kur w pomieszczeniu inwentarskim w niezmodyfikowanych klatkach jednopoziomowych lub wielopoziomowych bez ściółki:

1) dla obiektów, które są budowane, modernizowane lub nie zostały oddane do użytku przed dniem wejścia w życie rozporządzenia – do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej;

2) dla pozostałych obiektów – do dnia 31 grudnia 2011 r.

§ 74.[Wyposażenie klatek bez ściółki] 1. W przypadku utrzymywania kur nieśnych w systemie, o którym mowa w § 73, klatkę wyposaża się w:

1) pojemnik na paszę o wymiarach ustalonych w sposób określony w § 39 ust. 4 pkt 1;

2) urządzenia do pojenia:

a) pojemnik na wodę o wymiarach ustalonych w sposób określony w § 39 ust. 4 pkt 2 lit. a lub

b) co najmniej 2 poidła kropelkowe lub kubeczkowe, dostępne dla każdej z kur znajdujących się w klatce;

c) (uchylona).

3) urządzenie do skracania pazurów.

2. Powierzchnia klatki, w przeliczeniu na kurę nieśną, powinna wynosić co najmniej 0,055 m².

3. Wysokość klatki powinna wynosić na 65% jej powierzchni co najmniej 0,4 m, nie mniej jednak niż 0,35 m w dowolnym jej punkcie.

§ 75.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa
i Rozwoju Wsi z dnia 2 września 2003 r. (poz. 1629)

Załącznik nr 1

(uchylony).

Załącznik nr 2

TEMPERATURA W POMIESZCZENIACH INWENTARSKICH DLA KUR, INDYKÓW, KACZEK I GĘSI