Na podstawie art. 42 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112) zarządza się, co następuje:

§ 3.[Rejestr] W rejestrze:

1) księgi ewidencji znaków rozpoznawczych dla statków powietrznych – zawierają dane niezbędne do ustalenia, jakie znaki rozpoznawcze zostały nadane danemu egzemplarzowi statku powietrznego;

2) zbiór dokumentów – zawiera dokumenty wymagane przy wpisywaniu statku powietrznego do rejestru, w tym dokumenty dotyczące zmiany danych wpisanych do rejestru oraz wykreślenia statku powietrznego z rejestru, a także:

a) dokument o zakończeniu budowy lub eksportowe świadectwo zdatności,

b) protokół ważenia statku powietrznego,

c) protokół prób w locie,

d) świadectwo hałasu,

e) pozwolenie radiowe na używanie pokładowej stacji lotniczej,

f) dokument odprawy celnej (dla statków sprowadzanych z zagranicy),

g) dokument rejestracyjny firmy (w przypadku właściciela statku powietrznego);

3) album fotografii – zawiera fotografie wszystkich typów i odmian statków powietrznych wpisanych do rejestru, w tym:

a) 2 fotografie danego egzemplarza statku powietrznego (z przodu i z boku) o wymiarach 10 x 15 cm – w przypadku samolotów i śmigłowców,

b) 1 fotografię danego egzemplarza statku powietrznego o wymiarach 10 x 15 cm – w przypadku sterowców, balonów, szybowców i motoszybowców.

§ 4.[Wpis do rejestru] Za wpisane do rejestru uważa się wszelkie dane zawarte w księgach ewidencji znaków rozpoznawczych, zbiorze dokumentów i w albumie fotografii, o których mowa w § 3.

§ 5.[Wzór świadectwa rejestracji statku powietrznego] 1. W przypadku spełnienia warunków niezbędnych do wydania świadectwa rejestracji statku powietrznego ustala się odpowiednie znaki rozpoznawcze dla danego egzemplarza statku powietrznego, wydaje się mu świadectwo rejestracji oraz wpisuje się do rejestru stosowne dane.

2. Wzór świadectwa rejestracji statku powietrznego określa załącznik do rozporządzenia.

3. Świadectwo rejestracji statku powietrznego traci ważność z chwilą wykreślenia tego statku powietrznego z rejestru.

4. Z chwilą powiadomienia o wyrejestrowaniu statku powietrznego z rejestru należy w terminie 14 dni zwrócić do rejestru oryginalne świadectwo rejestracji tego statku powietrznego.

§ 6.[Zgłoszenie zmiany danych rejestrowych] 1. Zgłoszenie przez właściciela zmiany danych rejestrowych następuje w formie pisemnego wniosku z dołączonym do niego świadectwem rejestracji.

2. W razie zmiany właściciela lub użytkownika statku powietrznego do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, dołącza się dokument potwierdzający istnienie prawa własności lub użytkowania tego statku powietrznego.

3. W przypadku zmian danych technicznych statku powietrznego właściciel dołącza do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, dokumenty potwierdzające, że zmiany te zostały zaaprobowane przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, jeżeli zmiany te wymagają takiego zatwierdzenia.

4. Odpowiednia adnotacja w świadectwie rejestracji lub wydanie nowego świadectwa rejestracji potwierdza zgłoszenie zmian oraz wpisanie ich do rejestru.

§ 7.[Wykreślenie z rejestru] W przypadku nieprzedłużenia ważności świadectwa zdatności do lotu statku powietrznego w terminie dwóch lat od daty jego wygaśnięcia statek podlega wykreśleniu z rejestru.

§ 9.[Skład znaku rejestracyjnego] Znak rejestracyjny składający się z liter nie może zaczynać się od litery Q oraz tworzyć grupy liter sygnału niebezpieczeństwa SOS lub podobnych ważnych sygnałów, a w szczególności XXX, PAN i TTT, oraz zawierać następujących liter: J, Ł, Ą, Ę, Ń, Ó, Ż, Ź, Ć, Ś.

§ 10.[Znaki rozpoznawcze na statku powietrznym] 1. Na statku powietrznym niewpisanym do rejestru niedopuszczalne jest umieszczanie znaków i napisów, o których mowa w § 8 i 9, lub znaków i napisów podobnych do nich, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Na statku powietrznym mogą być umieszczone polskie znaki rozpoznawcze:

1) zarezerwowane w rejestrze dla danego egzemplarza statku powietrznego – jeżeli ma on być wpisany do rejestru;

2) przydzielone dla tego statku powietrznego – jeżeli jest on przeznaczony do lotów próbnych.

3. W celu uzyskania znaków rozpoznawczych dla statku powietrznego przeznaczonego wyłącznie do lotów próbnych do rejestru zgłasza się dane zawierające:

1) dane dotyczące tożsamości statku powietrznego, w tym jego:

a) typ i seria,

b) wytwórca,

c) rok budowy,

d) numer fabryczny;

2) dane dotyczące właściciela i użytkownika statku powietrznego (jeżeli statek ma być użytkowany przez osobę inną niż właściciel):

a) nazwisko lub nazwę (firmę),

b) miejsce stałego pobytu (siedzibę) użytkownika statku powietrznego.

4. Do danych, o których mowa w ust. 3, dołącza się:

1) dowód skreślenia statku i obcego rejestru, jeżeli statek byt uprzednio wpisany do jakiegokolwiek rejestru obcego, lub dokument potwierdzający, że nie był on dotychczas rejestrowany;

2) dowód ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody wynikające z tytułu użytkowania statku powietrznego;

3) ważne świadectwo oględzin;

4) fotografię statku.

5. W celu rezerwacji znaków rozpoznawczych statku powietrznego należy zgłosić w rejestrze typ, nr fabryczny i miejsce bazowania tego statku.

§ 11.[Usuwanie znaków rozpoznawczych po wykreśleniu statku powietrznego z rejestru] Po wykreśleniu statku powietrznego z rejestru ze statku powietrznego usuwa się znaki rozpoznawcze, chyba że Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego zgodzi się na ich pozostawienie.

§ 13.[Znaki rozpoznawcze na sterowcu, balonie kulistym, balonie niekulistym oraz na statkach powietrznych lżejszych od powietrza] 1. Znaki rozpoznawcze na sterowcu nanoszone są na korpusie lub na powierzchni statecznika. Jeżeli znaki nanoszone są na korpusie, to powinny być rozmieszczone z obu stron wzdłuż sterowca oraz na górnej powierzchni wzdłuż osi symetrii. Jeżeli znaki nanoszone są na powierzchni statecznika, to powinny być rozmieszczone na stateczniku poziomym i pionowym. Znaki na stateczniku pionowym rozmieszcza się na każdej stronie, w dolnej części statecznika, przy czym litery rozmieszczone są poziomo.

2. Znaki rozpoznawcze na balonie kulistym powinny być umieszczone na dwóch przeciwległych miejscach, położonych w pobliżu największego obwodu poziomego.

3. Znaki rozpoznawcze na balonie niekulistym umieszcza się po każdej jego stronie, w miejscach położonych w pobliżu linii maksymalnego przekroju poprzecznego balonu, bezpośrednio nad pasem podwieszenia lub nad punktami mocowania lin podwieszenia kosza.

4. Boczne znaki rozpoznawcze na statkach powietrznych lżejszych od powietrza nanosi się w taki sposób, aby były widoczne z obu stron zarówno z powietrza, jak i z ziemi.

§ 14.[Znaki rozpoznawcze na statkach powietrznych cięższych od powietrza] 1. Na statkach powietrznych cięższych od powietrza znak rozpoznawczy umieszcza się w jednym miejscu, na dolnej powierzchni konstrukcji skrzydła, jeżeli nie zajmuje całej jego powierzchni. W miarę możliwości znaki rozmieszczane są w jednakowej odległości od krawędzi natarcia i spływu skrzydła. Górna część liter i cyfr powinna być zwrócona ku krawędzi natarcia skrzydła.

2. Na statkach powietrznych cięższych od powietrza znaki rozpoznawcze umieszcza się albo na każdym boku kadłuba (lub analogicznej konstrukcji) pomiędzy skrzydłami i usterzeniem ogonowym, albo na górnej połowie płaszczyzn pionowych usterzenia ogonowego. Jeżeli znaki umieszcza się na pojedynczym usterzeniu pionowym, to należy je umieszczać po obu jego stronach. Jeżeli statek powietrzny ma więcej niż jedno usterzenie pionowe, to znaki należy umieszczać na zewnętrznych powierzchniach tego usterzenia.

§ 15.[Postępowanie w razie braku elementów do umieszczenia znaków, znaki rozpoznawcze spadochronów] 1. Jeżeli w konstrukcji statku powietrznego cięższego od powietrza brak jest elementów określonych w § 14, znaki należy umieścić w taki sposób, aby statek powietrzny można było łatwo zidentyfikować.

2. Znaki rozpoznawcze spadochronów umieszcza się tylko na pokrowcu.

§ 17.[Wysokość znaków umieszczonych na statkach powietrznych lżejszych od powietrza] Wysokość znaków umieszczonych na statkach powietrznych lżejszych od powietrza nie może być mniejsza niż 50 cm.

§ 18.[Wysokość znaków umieszczonych na skrzydłach statków powietrznych cięższych od powietrza] 1. Wysokość znaków umieszczonych na skrzydłach statków powietrznych cięższych od powietrza nie może być mniejsza niż 50 cm.

2. Znaki na kadłubie (lub analogicznej konstrukcji) nie mogą sięgać do linii konturowej kadłuba (lub analogicznej konstrukcji) i ich wysokość nie może być mniejsza niż 30 cm.

§ 19.[Postępowanie w razie braku elementów konstrukcyjnych do umieszczenia znaków, wysokość znaków umieszczonych na pokrowcu spadochronu] 1. Jeżeli statek powietrzny cięższy od powietrza nie posiada elementów konstrukcyjnych odpowiadających elementom określonym w § 18, wymiary znaków powinny być takie, aby statek powietrzny można było łatwo zidentyfikować.

2. Wysokość znaków umieszczonych na pokrowcu spadochronu nie może być mniejsza niż 2 cm.

§ 21.[Tabliczka tożsamości] 1. Statek powietrzny (z wyjątkiem szybowców, motoszybowców i spadochronów ratowniczych) posiada tabliczkę tożsamości z uwidocznionym na niej co najmniej znakiem rozpoznawczym.

2. Napis na tabliczce powinien być wyryty do głębokości nie mniejszej niż 1 mm; wysokość znaków napisu powinna wynosić co najmniej 15 mm.

3. Tabliczka powinna być wykonana z materiału ognioodpornego o odpowiednich własnościach fizycznych i umocowana na statku powietrznym w miejscu dobrze widocznym w pobliżu głównego wejścia.

4. W uzasadnionych przypadkach Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego może zwolnić z wymogu określonego w ust. 1.

§ 23.[Warunki umieszczania innych znaków i napisów niż znaki rozpoznawcze] Inne znaki i napisy niż znaki rozpoznawcze mogą być umieszczane na statkach powietrznych z zachowaniem następujących warunków:

1) nie mogą znajdować się na powierzchni wyznaczonej przez zewnętrzne kontury znaków rozpoznawczych;

2) ich odległości od znaków rozpoznawczych nie mogą być mniejsze niż 50 cm;

3) jeżeli są umieszczane w jednej linii ze znakami rozpoznawczymi – ich wielkość nie może być większa niż 0,8 wielkości znaków rozpoznawczych.

§ 25.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 2 miesięcy od dnia ogłoszenia.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury
z dnia 4 czerwca 2003 r. (poz. 1034)