Na podstawie art. 89 ust. 7 ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. Nr 126, poz. 1381, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

§ 1.[Zakres przedmiotowy] Rozporządzenie określa:

1) wykaz specjalności farmaceutycznych;

2) ramowe programy specjalizacji i czas ich odbywania;

3) sposób i tryb przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego;

4) sposób odbywania specjalizacji;

5) sposób i tryb składania egzaminu państwowego;

6) tryb uznawania równoważności tytułu specjalisty uzyskanego za granicą;

7) wzór dyplomu wydany po złożeniu egzaminu państwowego;

8) sposób ustalenia opłat za postępowanie kwalifikacyjne, kursy w szkoleniu ciągłym oraz egzamin państwowy.

§ 2.[Zakres specjalizacji] Specjalizacja odbywa się w zakresie następujących specjalności:

1) analityka farmaceutyczna;

2) bromatologia;

3) farmacja apteczna;

4) farmacja kliniczna;

5) farmacja przemysłowa;

6) farmacja szpitalna;

7) farmakologia;

8) lek roślinny;

9) mikrobiologia i biotechnologia farmaceutyczna;

10) toksykologia;

11) zdrowie publiczne;

12) zdrowie środowiskowe.

§ 3.[Ramowy program specjalizacji] 1. Ustala się ramowy program specjalizacji, który określa:

1) cele kształcenia specjalizacyjnego:

a) cele edukacyjne,

b) uzyskane kompetencje zawodowe;

2) czas trwania specjalizacji nie krótszy niż 3 lata, będący sumą czasu trwania podstawowego stażu specjalizacyjnego, staży kierunkowych oraz kursów;

3) szczegółowy zakres wymaganej wiedzy teoretycznej i szczegółowy wykaz umiejętności praktycznych będących przedmiotem kształcenia specjalizacyjnego, w tym prawne i etyczne aspekty pracy farmaceuty;

4) podstawowy staż specjalizacyjny, odbywany w miejscu pracy farmaceuty właściwym dla danej specjalności, obejmujący szczegółowo określony zakres wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych, będących przedmiotem kształcenia specjalizacyjnego, oraz czas trwania i sposób zaliczenia stażu specjalizacyjnego;

5) moduły specjalizacji oraz formy i metody kształcenia stosowane w ramach modułów, w tym:

a) kursy, będące jedną z form ciągłego szkolenia, o którym mowa w art. 89e ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne, obejmujące szczegółowo zakres wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych będących przedmiotem kursu, oraz ich wymiar godzinowy, zwane dalej „kursami”,

b) staże kierunkowe, obejmujące określony zakres wymaganych umiejętności praktycznych będących przedmiotem stażu kierunkowego, oraz miejsce, czas trwania i sposób zaliczenia poszczególnych staży kierunkowych,

c) formy i metody samokształcenia, w tym przygotowanie i publiczne zaprezentowanie pracy poglądowej lub pracy oryginalnej, której temat odpowiada programowi danej specjalizacji;

6) metody oceny wiedzy teoretycznej i nabytych umiejętności praktycznych, w tym: kolokwia z zakresu wiedzy teoretycznej, sprawdziany umiejętności praktycznych oraz ocena pracy poglądowej lub pracy oryginalnej dokonana przez kierownika specjalizacji;

7) sposób wykazania się praktyczną znajomością przynajmniej jednego z następujących języków: angielskiego, francuskiego, niemieckiego lub rosyjskiego, w stopniu umożliwiającym:

a) rozumienie tekstu pisanego, w szczególności literatury fachowej.

b) pisanie zgodnie z zasadami ortografii,

c) porozumiewanie się z pacjentami, farmaceutami i przedstawicielami innych zawodów medycznych;

8) zakres egzaminu państwowego, który musi odpowiadać zakresowi wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych określonych w programie odbywanej specjalizacji.

2. Ramowy program specjalizacji uzupełniającej w odniesieniu do farmaceuty posiadającego pierwszy stopień specjalizacji w określonej specjalności, uzyskany na podstawie dotychczasowych przepisów, dostosowany jest do zakresu wiedzy teoretycznej i umiejętności objętych programem specjalizacji pierwszego stopnia.

3. Ustala się ramowy program specjalizacji uzupełniającej, który określa:

1) czas odbywania specjalizacji nie dłuższy niż 1,5 roku;

2) elementy, o których mowa w ust. 1 pkt 2–6.

§ 4.[Program specjalizacji i program specjalizacji uzupełniającej] 1. Farmaceuta odbywa specjalizację zgodnie z programem specjalizacji albo programem specjalizacji uzupełniającej, opracowanym na podstawie ramowego programu, o którym mowa w § 3 ust. 1 albo ust. 3, przez zespół ekspertów powołany przez ministra właściwego do spraw zdrowia.

2. W skład zespołu ekspertów, o którym mowa w ust. 1, powołuje się:

1) konsultanta krajowego w dziedzinie właściwej dla danej specjalizacji lub w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego;

2) dwie osoby posiadające tytuł specjalisty w dziedzinie właściwej dla danej specjalizacji lub legitymujące się dorobkiem naukowym i zawodowym w tej dziedzinie.

3. Program specjalizacji opracowany jest według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia.

4. Opracowany przez zespół ekspertów program specjalizacji i program specjalizacji uzupełniającej, po zaopiniowaniu przez właściwe dla danej specjalizacji towarzystwo naukowe i Naczelną Radę Aptekarską, zatwierdza minister właściwy do spraw zdrowia.

5. Programy specjalizacji, o których mowa w ust. 4, ogłasza się w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw zdrowia oraz podaje do publicznej wiadomości na stronie internetowej Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, zwanego dalej „Centrum”.

6. Programy specjalizacji, o których mowa w ust. 4, mogą być weryfikowane przez zespół ekspertów z zachowaniem sposobu postępowania przewidzianego dla ich opracowania.

7. Jednostką koordynującą realizację zadań związanych z opracowaniem programów specjalizacji jest Centrum.

§ 5.[Odbywanie specjalizacji] 1. Farmaceuta w tym samym czasie może odbywać tylko jedną specjalizację.

2. Farmaceuta odbywa specjalizację przez cały czas jej trwania w pełnym wymiarze czasu pracy farmaceuty zatrudnionego w jednostce zgodnej z profilem specjalizacji.

3. Jeżeli farmaceuta pracuje w krótszym wymiarze czasu pracy, czas trwania specjalizacji ulega proporcjonalnemu wydłużeniu.

§ 6.[Wysokość opłaty za kurs] 1. Kierownik jednostki szkolącej ustala wysokość opłaty za kursy w roku następnym, w terminie do dnia 1 października każdego roku.

2. Maksymalna opłata za jedną godzinę kursu nie może przekroczyć 1% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłaty nagród z zysku za ubiegły rok, ogłaszanego, w drodze obwieszczenia, przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

§ 7.[Wniosek o rozpoczęcie specjalizacji] 1. Farmaceuta ubiegający się o rozpoczęcie specjalizacji składa wniosek o rozpoczęcie specjalizacji do jednostki szkolącej, która przeprowadza postępowanie kwalifikacyjne; wzór wniosku o rozpoczęcie specjalizacji określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:

1) odpis dyplomu szkoły wyższej;

2) kserokopię dokumentu „Prawo wykonywania zawodu farmaceuty”;

3) dokument potwierdzający co najmniej roczny staż pracy w zawodzie farmaceuty;

4) dokument potwierdzający wniesienie opłaty za postępowanie kwalifikacyjne.

§ 8.[Termin na złożenie wniosku] Wniosek, o którym mowa w § 7, składa się w terminie do dnia 15 grudnia albo do dnia 1 czerwca każdego roku.

§ 9.[Postępowanie kwalifikacyjne] 1. Postępowanie kwalifikacyjne przeprowadza jednostka szkoląca, uwzględniając przeprowadzenie odrębnego postępowania kwalifikacyjnego dla farmaceutów posiadających pierwszy stopień specjalizacji w określonej specjalności uzyskany na podstawie dotychczasowych przepisów.

2. Kierownik jednostki szkolącej określa corocznie liczbę osób, które mogą rozpocząć specjalizację zgodnie z programami, o których mowa w § 4 ust. 4, uwzględniając w szczególności możliwość realizacji ustalonych w tych programach kursów i staży kierunkowych.

3. Postępowanie kwalifikacyjne obejmuje:

1) ocenę formalną wniosku o rozpoczęcie specjalizacji;

2) ocenę udokumentowanych osiągnięć zawodowych i naukowych farmaceuty w przypadku, gdy liczba wnioskujących przekroczy liczbę wolnych miejsc szkoleniowych w danej jednostce szkolącej.

4. Ocenę udokumentowanych osiągnięć zawodowych i naukowych farmaceuty wyraża się w punktach od 1 do 10 według następującej punktacji:

1) tytuł naukowy – 10 pkt;

2) stopień naukowy doktora habilitowanego – 9 pkt;

3) stopień naukowy doktora – 8 pkt;

4) tytuł specjalisty – 7 pkt;

5) specjalizacja I stopnia – 6 pkt;

6) publikacja jednej pracy oryginalnej – 5 pkt;

7) publikacja jednej pracy poglądowej – 4 pkt;

8) pozostałe osiągnięcia naukowe i zawodowe – 3 pkt.

5. Wynik postępowania kwalifikacyjnego stanowi sumę liczby punktów uzyskanych za ocenę osiągnięć zawodowych i naukowych.

6. W przypadku gdy liczba farmaceutów wnioskujących o przystąpienie do specjalizacji przekroczy liczbę wolnych miejsc szkoleniowych w danej jednostce szkolącej, do specjalizacji kwalifikuje się osoby, które uzyskały największą liczbę punktów.

7. W przypadku uzyskania przez dwóch lub więcej farmaceutów jednakowej liczby punktów kwalifikujących ich do ostatniego w kolejności miejsca, postępowanie kwalifikacyjne obejmuje dodatkowo rozmowę kwalifikacyjną dotyczącą prawno-etycznych aspektów pracy farmaceuty.

8. Postępowanie kwalifikacyjne przeprowadza się w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia określonego jako ostateczny termin składania wniosku o rozpoczęcie specjalizacji.

9. W celu przeprowadzenia postępowania kwalifikacyjnego kierownik jednostki szkolącej powołuje komisję kwalifikacyjną, w skład której wchodzą, z zastrzeżeniem ust. 11:

1) kierownik jednostki szkolącej albo wskazana przez niego osoba;

2) przedstawiciel jednostki szkolącej posiadający stopień naukowy lub tytuł naukowy w dziedzinie właściwej dla danej specjalizacji;

3) przedstawiciel właściwego ze względu na siedzibę jednostki szkolącej wojewódzkiego centrum zdrowia publicznego, zwanego dalej „ośrodkiem wojewódzkim”, będącego jednostką organizacyjną podległą wojewodzie działającą na podstawie odrębnych przepisów;

4) przedstawiciel okręgowej izby aptekarskiej właściwej ze względu na siedzibę jednostki szkolącej;

5) konsultant wojewódzki w dziedzinie właściwej dla danej specjalizacji albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta, właściwy ze względu na siedzibę jednostki szkolącej.

10. Funkcję przewodniczącego komisji kwalifikacyjnej pełni osoba, o której mowa w ust. 9 pkt 1.

11. W jednostce szkolącej utworzonej przez Ministra Obrony Narodowej w skład komisji kwalifikacyjnej wchodzi również przedstawiciel jednostki wskazanej przez Ministra Obrony Narodowej.

12. Na podstawie przeprowadzonego postępowania kwalifikacyjnego oraz uwzględniając liczbę miejsc szkoleniowych, komisja sporządza listy farmaceutów zakwalifikowanych do odbywania określonej specjalizacji i po wprowadzeniu kodu w miejsce danych osobowych – udostępnia je w siedzibie jednostki szkolącej i ośrodka wojewódzkiego właściwego ze względu na siedzibę jednostki szkolącej.

§ 10.[Opłata za postępowanie kwalifikacyjne] 1. Kierownik jednostki szkolącej ustala opłatę za postępowanie kwalifikacyjne, uwzględniając wydatki związane z przeprowadzeniem postępowania kwalifikacyjnego, a w szczególności z obsługą administracyjną postępowania kwalifikacyjnego.

2. Wysokość opłaty nie może przewyższać kosztów postępowania kwalifikacyjnego.

§ 11.[Skutki uzyskania pozytywnego wyniku postępowania kwalifikacyjnego] 1. Pozytywny wynik postępowania kwalifikacyjnego stanowi podstawę do podjęcia specjalizacji.

2. Po zakwalifikowaniu farmaceuty do rozpoczęcia specjalizacji jednostka szkoląca ma obowiązek umożliwić mu rozpoczęcie specjalizacji w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od zakończenia postępowania kwalifikacyjnego.

3. Kierownik jednostki szkolącej zawiera z farmaceutą zakwalifikowanym do rozpoczęcia specjalizacji umowę o szkolenie określającą wzajemne prawa i obowiązki wynikające z realizacji programu specjalizacji.

4. Wzajemne prawa i obowiązki umożliwiające realizację programu specjalizacji farmaceucie, o którym mowa w ust. 3, zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę, określa ponadto umowa cywilnoprawna zawarta z pracodawcą.

5. Osobie zakwalifikowanej do rozpoczęcia specjalizacji ośrodek wojewódzki wydaje kartę specjalizacji według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia.

6. Karta specjalizacji z wymaganymi wpisami stanowi dowód odbycia specjalizacji i podstawę przystąpienia do egzaminu państwowego.

7. Po zakończeniu postępowania kwalifikacyjnego jednostka szkoląca przesyła właściwemu ośrodkowi wojewódzkiemu dokumenty, o których mowa w § 7, oraz informacje dotyczące miejsca odbywania stażu specjalizacyjnego, datę rozpoczęcia specjalizacji, imię i nazwisko kierownika specjalizacji.

§ 12.[Rejestr osób odbywających specjalizację] 1. Ośrodek wojewódzki prowadzi rejestr osób odbywających specjalizację na obszarze danego województwa, zwany dalej „rejestrem”.

2. Rejestr prowadzony jest w systemie ewidencyjno-informatycznym, według niżej określonego układu danych:

1) numer wpisu do rejestru składający się z ciągu kolejnych znaków:

a) dwucyfrowego symbolu województwa, będącego pierwszym członem identyfikatora jednostek podziału terytorialnego określonego rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia, stosowania i udostępniania krajowego rejestru urzędowego podziału terytorialnego kraju oraz związanych z tym obowiązków organów administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 157, poz. 1031, z późn. zm.³⁾),

b) trzycyfrowego kodu specjalizacji, zgodnie z wykazem kodów specjalizacji w określonych specjalnościach, stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia,

c) numeru PESEL osoby rozpoczynającej specjalizację, a w przypadku cudzoziemca numeru paszportu lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość;

2) imię i nazwisko osoby rozpoczynającej specjalizację;

3) adres osoby rozpoczynającej specjalizację wskazany do korespondencji;

4) obywatelstwo;

5) posiadane kwalifikacje zawodowe;

6) nazwa specjalności, w której odbywana jest specjalizacja;

7) nazwa i adres jednostki szkolącej, w której odbywana jest specjalizacja;

8) nazwa i adres jednostki, w której odbywany jest staż specjalizacyjny;

9) imię i nazwisko kierownika specjalizacji;

10) data postępowania kwalifikacyjnego;

11) data rozpoczęcia i zakończenia specjalizacji;

12) data skreślenia z rejestru;

13) data przedłużenia lub skrócenia specjalizacji i okres, o jaki specjalizacja została przedłużona lub skrócona;

14) data wydania karty specjalizacji i numer karty specjalizacji;

15) numer i data otrzymania dyplomu potwierdzającego uzyskanie tytułu specjalisty.

§ 13.[Czas trwania specjalizacji] 1. Czas trwania specjalizacji, określony programem specjalizacji, może być przedłużony na uzasadniony wniosek osoby odbywającej specjalizację, przez kierownika jednostki szkolącej lub upoważnioną przez niego osobę, o okres nie dłuższy niż 24 miesiące.

2. Czas trwania specjalizacji, określony programem specjalizacji, może być skrócony na uzasadniony wniosek osoby odbywającej specjalizację, przez kierownika jednostki szkolącej lub upoważnioną przez niego osobę, o okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, pod warunkiem pełnego zrealizowania programu specjalizacji.

3. Wniosek o przedłużenie lub skrócenie czasu odbywania specjalizacji osoba wnioskująca składa do kierownika jednostki szkolącej, po uzyskaniu zgody kierownika specjalizacji i konsultanta wojewódzkiego w danej dziedzinie lub w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta, właściwego ze względu na miejsce odbywania stażu specjalizacyjnego.

4. Kierownik jednostki szkolącej obowiązany jest zawiadomić ośrodek wojewódzki o przedłużeniu lub skróceniu czasu trwania specjalizacji.

5. Osoba odbywająca specjalizację, w szczególnie uzasadnionym przypadku uniemożliwiającym kontynuowanie specjalizacji w jednostce szkolącej, w której rozpoczęła specjalizację, kierowana jest przez ośrodek wojewódzki do innej uprawnionej jednostki szkolącej w ramach posiadanych przez nią wolnych miejsc szkoleniowych.

§ 14.[Kierownik specjalizacji] 1. Specjalizacja odbywa się pod nadzorem kierownika specjalizacji, który jest odpowiedzialny za ustalenie szczegółowych warunków i przebiegu specjalizacji w sposób zapewniający realizację programu specjalizacji.

2. Kierownikiem specjalizacji może być, z uwzględnieniem § 32, osoba, która posiada tytuł specjalisty w danej specjalności albo tytuł lub stopień naukowy w danej dziedzinie, jeżeli w danej specjalności nie ma jeszcze osób posiadających tytuł specjalisty.

§ 15.[Wybór kierownika specjalizacji] 1. Kierownika specjalizacji wybiera, za jego zgodą, farmaceuta spośród osób wskazanych na liście sporządzonej przez kierownika jednostki szkolącej.

2. Kierownik jednostki szkolącej sporządza listę, o której mowa w ust. 1, w porozumieniu z okręgową radą aptekarską właściwą ze względu na miejsce odbywania stażu specjalizacyjnego i konsultantem wojewódzkim w danej dziedzinie lub w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie został powołany konsultant wojewódzki, właściwym ze względu na miejsce odbywania stażu specjalizacyjnego.

3. Kierownik jednostki szkolącej podpisuje umowę cywilnoprawną z kierownikiem specjalizacji, uwzględniającą w szczególności obowiązki, o których mowa w § 16.

4. Odwołanie kierownika specjalizacji może nastąpić w przypadku:

1) niewypełniania przez kierownika specjalizacji obowiązków, o których mowa w § 16;

2) uzasadnionego wniosku farmaceuty odbywającego specjalizację.

§ 16.[Obowiązki kierownika specjalizacji] 1. Do obowiązków kierownika specjalizacji należy w szczególności:

1) udział w ustaleniu szczegółowych warunków odbywania specjalizacji w sposób umożliwiający nabycie wiadomości i umiejętności określonych programem specjalizacji;

2) udział w ustaleniu szczegółowego planu zajęć objętych programem specjalizacji i nadzoru nad realizacją tego planu;

3) nadzór nad realizacją stażu specjalizacyjnego i staży kierunkowych;

4) wskazanie niezbędnego piśmiennictwa i innych źródeł ułatwiających samokształcenie;

5) prowadzenie bieżącej oceny pracy farmaceutów zgodnie z programem specjalizacji;

6) wystawienie opinii dotyczącej przebiegu specjalizacji i uzyskanych przez specjalizującego się umiejętności zawodowych, a także jego stosunku do współpracowników i pacjentów;

7) potwierdzenie w karcie specjalizacji odbycia szkolenia zgodnie z programem specjalizacji;

8) wnioskowanie do kierownika jednostki szkolącej o złożenie pisma do ośrodka wojewódzkiego o przerwanie odbywania specjalizacji przez osobę, która nie realizuje lub nie może realizować programu specjalizacji;

9) zaliczanie osobie specjalizującej się przebiegu specjalizacji i wnioskowanie o dopuszczenie do egzaminu państwowego.

2. Kierownik specjalizacji może bezpośrednio sprawować nadzór nad przebiegiem specjalizacji nie więcej niż trzech osób.

3. Jeżeli w danej specjalizacji nie ma wystarczającej liczby osób posiadających tytuł specjalisty, konsultant krajowy w danej dziedzinie lub dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego, może wyrazić zgodę na sprawowanie przez kierownika specjalizacji nadzoru nad przebiegiem specjalizacji pięciu osób.

§ 17.[Rozpoczęcie specjalizacji] 1. Farmaceuta rozpoczyna specjalizację w terminie określonym przez kierownika jednostki szkolącej w karcie specjalizacji, po uzyskaniu pisemnej akceptacji kierownika specjalizacji oraz konsultanta wojewódzkiego w danej dziedzinie lub w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta, właściwego ze względu na miejsce odbywania stażu specjalizacyjnego.

2. Przesunięcia terminu rozpoczęcia specjalizacji może dokonać, na uzasadniony wniosek farmaceuty, kierownik jednostki szkolącej lub upoważniona przez niego osoba.

3. Jednostka szkoląca obowiązana jest powiadomić ośrodek wojewódzki o przesunięciu terminu rozpoczęcia specjalizacji przez farmaceutę.

§ 18.[Wskazanie miejsca i terminu kontynuowania specjalizacji] Jeżeli jednostka szkoląca utraci uprawnienia do prowadzenia specjalizacji, ośrodek wojewódzki wskazuje, w porozumieniu z kierownikiem specjalizacji i kierownikiem innej jednostki szkolącej, miejsce i termin kontynuowania specjalizacji.

§ 19.[Skreślenie farmaceuty z rejestru] 1. Kierownik ośrodka wojewódzkiego skreśla farmaceutę z rejestru w przypadku:

1) upływu okresu, w którym farmaceuta był zobowiązany ukończyć specjalizację, z uwzględnieniem § 13 ust. 1;

2) wystąpienia kierownika jednostki szkolącej w sprawie skreślenia farmaceuty z rejestru, sporządzonego na wniosek kierownika specjalizacji po uzyskaniu opinii konsultanta wojewódzkiego, o którym mowa w § 15 ust. 2, jeżeli farmaceuta nie realizuje lub nie może realizować programu specjalizacji;

3) wniosku o skreślenie z rejestru, złożonego przez farmaceutę odbywającego specjalizację;

4) utraty przez farmaceutę prawa wykonywania zawodu;

5) niepodjęcia przez farmaceutę specjalizacji w okresie 3 miesięcy od dnia wskazanego w karcie specjalizacji jako termin rozpoczęcia specjalizacji.

2. O skreśleniu z rejestru farmaceuty odbywającego specjalizację ośrodek wojewódzki powiadamia go niezwłocznie za pośrednictwem kierownika jednostki szkolącej. Powiadomienie powinno zawierać pouczenie o możliwości wniesienia wniosku, o którym mowa w ust. 3.

3. Farmaceuta może wystąpić, w terminie 14 dni od uzyskania informacji o skreśleniu z rejestru, do kierownika ośrodka wojewódzkiego z uzasadnionym wnioskiem o przywrócenie możliwości kontynuowania specjalizacji.

4. Kierownik ośrodka wojewódzkiego może uwzględnić wniosek, o którym mowa w ust. 3, po uzyskaniu pozytywnej opinii kierownika jednostki szkolącej przygotowanej w porozumieniu z kierownikiem specjalizacji.

§ 21.[Organizacja egzaminu] 1. Egzamin państwowy dla każdej specjalności organizuje CEM przy współudziale organizacyjnym jednostek szkolących.

2. Kierownik jednostki szkolącej ustala wysokość opłaty za egzamin państwowy w roku następnym, w terminie do dnia 2 stycznia każdego roku, na podstawie przesłanej przez Dyrektora CEM informacji dotyczącej kosztów organizacji egzaminu państwowego, uwzględniając w szczególności wydatki związane z przeprowadzeniem egzaminu praktycznego i obsługą administracyjną egzaminu państwowego.

3. Wysokość opłaty za egzamin nie może przekroczyć planowanych kosztów egzaminu państwowego.

4. W razie nieprzystąpienia w wyznaczonym terminie do egzaminu państwowego CEM dokona zwrotu opłaty, o której mowa w ust. 2, jeżeli zostanie złożone do CEM pismo zawierające: oświadczenie o nieprzystąpieniu do egzaminu i podanie o dokonanie zwrotu opłaty oraz przekazanie jej na wskazany w nim numer rachunku bankowego.

5. Zwrot opłaty za egzamin nastąpi, jeżeli pismo, o którym mowa w ust. 4, zostanie złożone nie później niż na 21 dni przed rozpoczęciem sesji egzaminacyjnej, w której farmaceuta miał przystąpić do egzaminu.

6. Zwrot nastąpi na rachunek bankowy farmaceuty w terminie 30 dni od dnia otrzymania pisma, o którym mowa w ust. 4.

§ 22.[Państwowa Komisja Egzaminacyjna] 1. Egzamin jest przeprowadzany przez Państwową Komisję Egzaminacyjną, zwaną dalej „Komisją”.

2. Członków Komisji i jej przewodniczącego powołuje i odwołuje Dyrektor CEM.

3. Członkowie Komisji, w liczbie określonej przez Dyrektora CEM, powoływani są spośród kandydatów wskazanych przez Naczelną Izbę Aptekarską, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne lub inne towarzystwo naukowe właściwe dla danej specjalności oraz konsultanta krajowego w danej dziedzinie lub w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta, spełniających wymagania określone w ust. 4 z zastrzeżeniem ust. 5.

4. Członkami Komisji mogą być osoby, które posiadają tytuł specjalisty w odpowiednich specjalnościach, z uwzględnieniem § 32.

5. W skład Komisji wchodzą również:

1) konsultant krajowy w danej specjalności lub w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma konsultanta;

2) przedstawiciel lub przedstawiciele jednostki szkolącej, w której farmaceuta odbywał specjalizację, albo innej jednostki szkolącej, posiadający właściwą specjalizację lub stopień doktora habilitowanego lub tytuł naukowy;

3) przedstawiciel lub przedstawiciele Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego lub innego właściwego dla danej specjalności towarzystwa naukowego;

4) przedstawiciel lub przedstawiciele Naczelnej Rady Aptekarskiej.

6. W zależności od liczby farmaceutów przystępujących do egzaminu państwowego egzamin ten przeprowadza Komisja albo wydzielone z jej członków zespoły egzaminacyjne.

7. Do zespołów egzaminacyjnych stosuje się odpowiednio przepisy ust. 2–5.

8. W skład Komisji nie może być powołana osoba, która jest małżonkiem lub krewnym albo powinowatym do drugiego stopnia włącznie osoby, która składa egzamin.

9. W czasie składania egzaminu praktycznego lub egzaminu ustnego może być obecny kierownik specjalizacji w charakterze obserwatora.

§ 24.[Struktura egzaminu] 1. Egzamin państwowy, kończący specjalizację, dla każdej dziedziny składa się z dwóch części – egzaminu praktycznego i egzaminu teoretycznego. Egzamin teoretyczny przeprowadzany jest zgodnie z ramowym programem specjalizacji w formie testu albo egzaminu ustnego.

1a. Egzamin państwowy przeprowadza się zgodnie z regulaminem porządkowym, ustalonym przez dyrektora CEM i zatwierdzonym przez ministra właściwego do spraw zdrowia.

2. Testy są przygotowywane, przechowywane i przekazywane w warunkach uniemożliwiających ich nieuprawnione ujawnienie.

3. Test jest przeprowadzany, gdy do egzaminu państwowego przystępuje w sesji co najmniej 50 osób.

§ 25.[Zadania Komisji] Do zadań Komisji należy:

1) podejmowanie decyzji o dopuszczeniu osoby, o której mowa w § 20 ust. 2, do egzaminu państwowego;

2) przeprowadzenie egzaminu praktycznego i teoretycznego zgodnie z regulaminem porządkowym, o którym mowa w § 24 ust. 1a;

3) ustalenie w porozumieniu z dyrektorem CEM miejsca i terminów egzaminów: praktycznego i teoretycznego;

4) przekazanie do CEM kart testowych, niezwłocznie po zakończonym egzaminie testowym, w sposób uniemożliwiający dokonywanie zmian w ich treści;

5) przekazanie do CEM ocen z egzaminów praktycznego i ustnego oraz dokumentacji związanej z przeprowadzonym egzaminem państwowym, niezwłocznie po zakończonym egzaminie, nie później jednak niż w ciągu 14 dni od zakończenia egzaminu.

§ 26.[Egzamin praktyczny i testowy] 1. Egzamin praktyczny przeprowadzany jest przed egzaminem teoretycznym i jego pozytywny wynik stanowi warunek dopuszczenia do egzaminu teoretycznego.

2. Egzamin testowy dla danej specjalności odbywa się jednocześnie w całym kraju, w terminie ustalonym przez Dyrektora CEM w porozumieniu z Komisją.

3. Egzamin praktyczny oraz egzamin ustny albo testowy z zakresu programu danej specjalizacji opracowuje i ustala CEM w porozumieniu z właściwym konsultantem krajowym odrębnie dla każdego programu specjalizacji oraz na każdą sesję egzaminacyjną.

§ 27.[Skutki uzyskania negatywnego wyniku egzaminu] 1. Farmaceuta może składać egzamin państwowy kończący daną specjalizację najwyżej trzy razy. Trzeci termin przystąpienia do egzaminu państwowego, który jest terminem ostatecznym, musi być wyznaczony nie później niż 36 miesięcy od daty zaliczenia specjalizacji przez kierownika specjalizacji.

2. W razie negatywnego wyniku praktycznej części egzaminu państwowego farmaceuta może przystąpić do egzaminu państwowego w innej sesji egzaminacyjnej. W takim przypadku egzamin państwowy składa się z wszystkich części, o których mowa w § 24 ust. 1.

3. W przypadku złożenia egzaminu praktycznego, a nieuzyskania wyniku pozytywnego z egzaminu teoretycznego albo nieprzystąpienia do egzaminu teoretycznego w ustalonym terminie farmaceuta może przystąpić w innej sesji tylko do egzaminu teoretycznego.

4. W przypadku przystąpienia przez farmaceutę tylko do części teoretycznej egzaminu państwowego wysokość opłaty za egzamin wynosi 25 % kwoty ustalonej na podstawie § 21 ust. 2. Przepisy § 21 ust. 4–6 stosuje się odpowiednio.

§ 28.[Zaświadczenie o złożeniu egzaminu państwowego z wynikiem pozytywnym] 1. Potwierdzeniem złożenia egzaminu państwowego z wynikiem pozytywnym jest wydane przez CEM zaświadczenie, które stanowi podstawę do otrzymania dyplomu uzyskania tytułu specjalisty.

2. CEM przekazuje zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, kierownikowi właściwej jednostki szkolącej.

3. Kierownik jednostki szkolącej po otrzymaniu zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, wydaje farmaceucie dyplom potwierdzający uzyskanie tytułu specjalisty.

4. Wzór zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 5 do rozporządzenia.

5. Wzór dyplomu, o którym mowa w ust. 3, stanowi załącznik nr 6 do rozporządzenia.

6. Kierownik jednostki szkolącej przesyła odpis dyplomu do ośrodka wojewódzkiego.

§ 29.[Rejestr wydanych zaświadczeń] 1. CEM prowadzi rejestr wydanych zaświadczeń, o których mowa w § 28 ust. 1. Rejestr jest prowadzony w systemie ewidencyjno-informatycznym, według określonego przez CEM układu danych.

2. Rejestr zawiera następujące dane:

1) numer zaświadczenia;

2) imię i nazwisko farmaceuty;

3) obywatelstwo;

4) datę urodzenia farmaceuty;

5) nazwę i adres ukończonej szkoły wyższej;

6) datę wydania i numer dyplomu szkoły wyższej;

7) imię i nazwisko kierownika specjalizacji;

8) nazwę i adres jednostki szkolącej, w której farmaceuta odbył specjalizację;

9) nazwę i adres jednostki, w której farmaceuta odbył staż specjalizacyjny;

10) datę złożenia egzaminu państwowego;

11) uzyskany tytuł specjalisty.

3. Dokumentacja dotycząca egzaminu jest przechowywana przez CEM.

4. Dokumenty, o których mowa w § 20 ust. 2, przechowywane są przez właściwy ośrodek wojewódzki.

§ 30.[Odbywanie specjalizacji przez osobę niebędącą obywatelem polskim] 1. Osoba niebędąca obywatelem polskim przystępuje do specjalizacji i odbywa ją na zasadach obowiązujących obywateli polskich, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Osoba niebędąca obywatelem polskim, przebywająca na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej wyłącznie w celu odbycia kształcenia podyplomowego lub uzyskania stopnia naukowego, może rozpocząć specjalizację na zasadach określonych w przepisach o odbywaniu studiów i uczestniczeniu w badaniach naukowych i szkoleniach przez osoby niebędące obywatelami polskimi.

§ 31.[Wniosek o uznanie równoważności tytułu specjalisty uzyskanego za granicą] 1. Farmaceuta ubiegający się o uznanie równoważności tytułu specjalisty uzyskanego za granicą występuje za pośrednictwem Centrum z wnioskiem do ministra właściwego do spraw zdrowia.

2. Do wniosku należy dołączyć:

1) kserokopię dokumentu „Prawo wykonywania zawodu farmaceuty” wydanego w Rzeczypospolitej Polskiej;

2) oryginał dokumentu o nadaniu tytułu specjalisty lub jego notarialnie potwierdzoną kopię;

3) dokument zawierający dane o miejscu odbycia specjalizacji, okresie jej trwania i programie;

4) informacje o sposobie i trybie złożenia egzaminu lub o innej formie potwierdzenia nabytej wiedzy i umiejętności praktycznych;

5) zaświadczenia o miejscu, okresie trwania i rodzaju czynności zawodowych wykonywanych po uzyskaniu tytułu specjalisty.

3. Do dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 2–5, dołącza się oryginały ich tłumaczenia na język polski lub notarialnie potwierdzone kopie tłumaczeń.

4. Minister właściwy do spraw zdrowia uznaje lub odmawia uznania tytułu specjalisty na podstawie przedłożonej przez Dyrektora Centrum opinii zespołu ekspertów, w którego skład wchodzi:

1) konsultant krajowy w danej dziedzinie lub w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta;

2) przedstawiciel Naczelnej Rady Aptekarskiej, który posiada tytuł specjalisty w danej specjalności lub legitymuje się dorobkiem naukowym i zawodowym odpowiadającym tej specjalności;

3) przedstawiciel Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego lub innego towarzystwa naukowego odpowiadającego danej specjalności, który posiada tytuł specjalisty w danej specjalności lub legitymuje się dorobkiem naukowym i zawodowym odpowiadającym tej specjalności.

5. Farmaceuta ubiegający się o uznanie równoważności tytułu specjalisty może zostać skierowany na podstawie opinii zespołu ekspertów, o którym mowa w ust. 4, do odbycia przeszkolenia uzupełniającego, trwającego nie dłużej niż trzy miesiące, w jednostce szkolącej prowadzącej specjalizacje w danej specjalności, wskazanej przez ten zespół.

6. Farmaceuta odbywa przeszkolenie uzupełniające na podstawie umowy o szkolenie zawartej z kierownikiem jednostki szkolącej.

7. Po zakończeniu przeszkolenia uzupełniającego kierownik jednostki szkolącej przesyła do Centrum opinię o przebiegu przeszkolenia uzupełniającego, na podstawie której zespół ekspertów wnioskuje do ministra właściwego do spraw zdrowia o uznanie lub odmowę uznania równoważności tytułu specjalisty.

§ 32.[Wyznaczenie kierownika specjalizacji oraz członka Komisji do organizacji specjalizacji nieprzewidzianej przez dotychczasowe przepisy] 1. Jeżeli dotychczasowe przepisy nie przewidywały uzyskiwania tytułu specjalisty w danej specjalności lub w danej specjalności nie ma wystarczającej liczby osób posiadających tytuł specjalisty, minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Dyrektora Centrum i konsultanta krajowego w danej dziedzinie lub w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta, wskazuje osoby, którym mogą być powierzone określone w rozporządzeniu obowiązki:

1) kierownika specjalizacji w tej specjalności;

2) członka Komisji.

2. Osoby, o których mowa w ust. 1, muszą legitymować się odpowiednim dorobkiem naukowym i zawodowym w tej specjalności.

3. Do dnia 31 grudnia 2008 r. kierownikiem specjalizacji z farmacji aptecznej, farmacji szpitalnej i farmacji klinicznej może zostać farmaceuta, który posiada tytuł specjalisty w jednej z tych specjalności lub legitymuje się dorobkiem naukowym i zawodowym w jednej z tych specjalności.

§ 33.[Zachowanie nabytych uprawnień oraz stosowanie przepisów dotychczasowych] 1. Farmaceuta, który uzyskał specjalizację I stopnia w Rzeczypospolitej Polskiej przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, zachowuje prawa wynikające z uzyskania tego tytułu.

2. Farmaceuta, który rozpoczął specjalizację I stopnia przed dniem 25 czerwca 2003 r., odbywa specjalizację i składa egzamin według dotychczasowych zasad w terminie nie dłuższym niż do dnia 31 grudnia 2008 r.

3. Farmaceuta, o którym mowa w ust. 2, po złożeniu egzaminu według dotychczasowych zasad może uzyskać tytuł specjalisty po odbyciu specjalizacji zgodnej z programem specjalizacji uzupełniającej i po zdaniu egzaminu państwowego.

4. Farmaceuta, który przed dniem wejścia w życie rozporządzenia uzyskał specjalizację I stopnia, może uzyskać tytuł specjalisty po odbyciu specjalizacji zgodnej z programem specjalizacji uzupełniającej i po zdaniu egzaminu państwowego.

5. Wykaz specjalności, do których mogą przystąpić osoby, o których mowa w ust. 3 i 4, oraz wykaz specjalności I stopnia określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.

6. Konsultant krajowy w danej dziedzinie lub w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta, może wystąpić do ministra właściwego do spraw zdrowia, za pośrednictwem Centrum, o uznanie dotychczasowego dorobku naukowego i zawodowego farmaceuty, o którym mowa w ust. 3 i 4, za równoważny ze zrealizowaniem programu stażu specjalizacyjnego i skrócenie czasu odbywania stażu specjalizacyjnego do 6 miesięcy.

7. Minister właściwy do spraw zdrowia, na wniosek Dyrektora Centrum, sporządzony na podstawie opinii powołanego przez niego zespołu, o którym mowa w § 31 ust. 4, może uznać dotychczasowy dorobek naukowy i zawodowy farmaceuty, o którym mowa w ust. 6, za równoważny ze zrealizowaniem programu stażu specjalizacyjnego i podjąć decyzję o skróceniu czasu odbywania stażu specjalizacyjnego do 6 miesięcy.

§ 34.[Uznanie dotychczasowego dorobku farmaceuty za równoważny ze zrealizowaniem programu właściwej specjalizacji] Jeżeli dotychczasowe przepisy nie przewidywały uzyskania specjalizacji II stopnia lub tytułu specjalisty w określonej specjalności, konsultant krajowy w danej dziedzinie lub w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta, może wystąpić do ministra właściwego do spraw zdrowia, za pośrednictwem Centrum, o uznanie dotychczasowego dorobku naukowego i zawodowego farmaceuty za równoważny ze zrealizowaniem programu właściwej specjalizacji i dopuszczenie do egzaminu państwowego.

§ 35.[Rozwinięcie] 1. Minister właściwy do spraw zdrowia, na wniosek Dyrektora Centrum, sporządzony na podstawie opinii powołanego przez niego zespołu, o którym mowa w § 31 ust. 4, może uznać dotychczasowy dorobek naukowy i zawodowy farmaceuty, o którym mowa w § 34, za równoważny ze zrealizowaniem programu właściwej specjalizacji i podjąć decyzję o dopuszczeniu do egzaminu państwowego.

2. Termin, miejsce i formę egzaminu państwowego, o którym mowa w ust. 1, określa Dyrektor CEM na podstawie opinii konsultanta krajowego w danej dziedzinie lub dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta.

3. Dla przeprowadzenia egzaminu państwowego, o którym mowa w ust. 2, Dyrektor CEM powołuje komisję egzaminacyjną, w której skład wchodzi:

1) konsultant krajowy w danej dziedzinie lub w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta;

2) dwóch przedstawicieli Naczelnej Rady Aptekarskiej, którzy legitymują się dorobkiem naukowym i zawodowym odpowiadającym tej specjalności;

3) dwóch przedstawicieli Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego lub innego towarzystwa naukowego odpowiadającego danej specjalności, którzy legitymują się dorobkiem naukowym i zawodowym odpowiadającym tej specjalności.

4. Dopuszczenie farmaceuty do egzaminu w trybie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić w terminie do dnia 31 grudnia 2008 r.

5. Celem przystąpienia do egzaminu państwowego farmaceuta, któremu minister właściwy do spraw zdrowia uznał dotychczasowy dorobek naukowy i zawodowy na podstawie ust. 1, powinien złożyć do ośrodka wojewódzkiego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania farmaceuty następujące dokumenty:

1) wniosek o dopuszczenie do egzaminu państwowego;

2) decyzję w sprawie uznania dotychczasowego dorobku naukowego i zawodowego farmaceuty za równoważny ze zrealizowaniem programu właściwej specjalizacji i dopuszczeniu go do egzaminu państwowego w przedmiotowych dziedzinach, wydaną przez ministra właściwego do spraw zdrowia na podstawie ust. 1;

3) dokument potwierdzający wniesienie na konto CEM opłaty za egzamin państwowy.

6. Dokumenty, o których mowa w ust. 5, składa się w terminie do dnia 15 lipca każdego roku dla sesji jesiennej lub do dnia 15 stycznia każdego roku dla sesji wiosennej, w terminie nie dłuższym niż 12 miesięcy od daty wydania decyzji przez ministra właściwego do spraw zdrowia, o której mowa w ust. 1.

7. Ośrodek wojewódzki po stwierdzeniu, że dokumenty, o których mowa w ust. 5, spełniają warunki formalne, przekazuje je do CEM nie później niż w ciągu 14 dni od ostatecznego terminu składania tych dokumentów.

8. CEM przesyła osobie dopuszczonej do egzaminu powiadomienie o miejscu i terminie składania egzaminu państwowego, nie później niż 21 dni przed datą jego rozpoczęcia.

9. Po zakończeniu postępowania egzaminacyjnego CEM dokumenty, o których mowa w ust. 5, wraz z wydanym zaświadczeniem przesyła do wybranej przez siebie jednostki szkolącej, właściwej rzeczowo i miejscowo ze względu na miejsce zamieszkania farmaceuty.

10. Jednostka szkoląca, do której CEM przesłał dokumenty wskazane w ust. 9, wydaje farmaceucie dyplom potwierdzający uzyskanie tytułu specjalisty.

11. Po wydaniu farmaceucie dyplomu potwierdzającego uzyskanie tytułu specjalisty, jednostka szkoląca przesyła dokumenty, o których mowa w ust. 5, wraz z odpisem dyplomu do ośrodka wojewódzkiego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania farmaceuty.

§ 36.[Odpowiednie stosowanie przepisów rozporządzenia] Do przeprowadzenia egzaminu państwowego, o którym mowa w § 35 ust. 1, w zakresie nieuregulowanym w § 35, stosuje się odpowiednio przepisy rozporządzenia.

§ 37.[Termin na składanie egzaminu według dotychczasowych zasad oraz zachowanie nabytych uprawnień do posługiwania się tytułem specjalisty] 1. Farmaceuta, który rozpoczął specjalizację II stopnia przed dniem 25 czerwca 2003 r., odbywa specjalizację i składa egzamin według dotychczasowych zasad w terminie nie dłuższym niż do dnia 31 grudnia 2009 r.

2. Farmaceuta, który uzyskał tytuł specjalisty w Rzeczypospolitej Polskiej przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, zachowuje prawo posługiwania się uzyskanym tytułem specjalisty w danej dziedzinie.

§ 38.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia
z dnia 15 maja 2003 r. (poz. 941)

Załącznik nr 1

Załącznik nr 2

Załącznik nr 3

Załącznik nr 4

WYKAZ KODÓW SPECJALIZACJI

Załącznik nr 5

Załącznik nr 6

Załącznik nr 7

WYKAZ SPECJALNOŚCI, DO KTÓRYCH MOGĄ PRZYSTĄPIĆ FARMACEUCI POSIADAJĄCY ODPOWIEDNIĄ SPECJALIZACJĘ I STOPNIA I UZYSKAĆ TYTUŁ SPECJALISTY