Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 2003-06-04 do 2004-10-01
Wersja archiwalna od 2003-06-04 do 2004-10-01
archiwalny
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA1)
z dnia 12 maja 2003 r.
w sprawie kierowania ubezpieczonych na leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju
Na podstawie art. 48 ust. 4 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391 i Nr 73, poz. 660) zarządza się, co następuje:
§ 1.Rozporządzenie określa:
1) sposób kierowania ubezpieczonych na leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju;
2) sposób pokrywania kosztów świadczeń, o których mowa w pkt 1;
3) sposób pokrywania kosztów transportu ubezpieczonego za granicę i transportu do kraju;
4) wzór wniosku o skierowanie na leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju.
§ 2.1. Minister właściwy do spraw zdrowia, zwany dalej „ministrem”, może skierować ubezpieczonego na leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju na podstawie wniosku wystawionego przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego - specjalistę właściwej dziedziny medycyny, posiadającego tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego, zwanego dalej „lekarzem”, w przypadku braku możliwości leczniczych lub diagnostycznych w kraju.
2. Ubezpieczony, jego przedstawiciel ustawowy lub osoba pisemnie upoważniona przez ubezpieczonego dostarcza lekarzowi przetłumaczony na język angielski, przez tłumacza przysięgłego, tekst II części wniosku.
3. Lekarz wskazuje we wniosku zagraniczne placówki opieki medycznej, do których proponuje skierować ubezpieczonego na leczenie lub badania diagnostyczne.
4. W terminie nie dłuższym niż 2 dni robocze od dnia otrzymania tłumaczenia II części wniosku, lekarz przekazuje wniosek wraz z tłumaczeniem II części wniosku i zgodą ubezpieczonego lub jego przedstawiciela ustawowego, wyrażoną w IV części wniosku, do konsultanta krajowego w danej dziedzinie medycyny w celu zaopiniowania.
5. Konsultant krajowy dokonuje oceny wniosku, w szczególności w zakresie udowodnionej skuteczności proponowanego leczenia lub wiarygodności badania diagnostycznego oraz w zakresie braku możliwości wykonania leczenia lub badania w kraju. Dokonując oceny wniosku, konsultant krajowy wskazuje zagraniczną placówkę opieki medycznej, uzasadniając jej wybór, a także, jeżeli istnieje taka potrzeba, wskazuje odpowiedni do stanu zdrowia ubezpieczonego środek transportu.
6. Zaopiniowany wniosek wraz z tłumaczeniem II części wniosku konsultant krajowy przekazuje w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia otrzymania do Biura Rozliczeń Międzynarodowych, zwanego dalej „Biurem”.
7. Wzór wniosku stanowi załącznik do rozporządzenia.
§ 3.Biuro przesyła, wskazanej przez konsultanta krajowego, zagranicznej placówce opieki medycznej tłumaczenie II części wniosku, o którym mowa w § 2 ust. 2, i uzgadnia z tą placówką koszt leczenia lub badań diagnostycznych, a następnie sporządza w tym zakresie wstępny kosztorys, który wraz z wnioskiem i tłumaczeniem II części wniosku przekazuje niezwłocznie ministrowi.
§ 4.1. Minister, w terminie 7 dni od otrzymania z Biura dokumentów, o których mowa w § 3, wyraża zgodę na leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju albo odmawia jej udzielenia, o czym niezwłocznie powiadamia Biuro, przekazując mu jednocześnie całą dokumentację w tej sprawie.
2. Biuro informuje pisemnie, w terminie 2 dni roboczych, lekarza oraz osoby, o których mowa w § 2 ust. 2, o wyrażeniu zgody na leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju albo odmowie jej udzielenia.
§ 5.1. Koszty leczenia lub badań diagnostycznych przeprowadzonych poza granicami kraju w zakresie określonym przez ministra w zgodzie, o której mowa w § 4, oraz koszty transportu ubezpieczonego za granicę i do kraju są pokrywane z części budżetu państwa, której dysponentem jest minister.
2. W przypadku nagłego zagrożenia życia lub zdrowia ubezpieczonego, koszty niezbędnych świadczeń zdrowotnych innych niż określone w ust. 1, ale mających bezpośredni związek z leczeniem lub badaniami diagnostycznymi, na które ubezpieczony został skierowany za granicę, po ocenie ich zasadności przez konsultanta krajowego w danej dziedzinie medycyny i zatwierdzeniu przez ministra, są pokrywane z części budżetu państwa, której dysponentem jest minister.
3. Środki finansowe na pokrycie kosztów leczenia lub badań diagnostycznych, o których mowa w ust. 1 i 2, są przekazywane zagranicznej placówce opieki medycznej na podstawie wystawionej przez nią faktury.
4. Koszty transportu ubezpieczonego za granicę i z powrotem do kraju, realizowanego odpowiednim do stanu zdrowia ubezpieczonego lecz najtańszym środkiem transportu, są pokrywane na podstawie faktury wystawionej przez podmiot wykonujący transport.
§ 6.Do wniosków przekazanych przez konsultantów krajowych do Biura przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy, o których mowa w § 7.
§ 7.Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 4 grudnia 2002 r. w sprawie kierowania ubezpieczonych na leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju (Dz. U. Nr 210, poz. 1794).
§ 8.Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia: L. Sikorski
|
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów 2 dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833).
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia
z dnia 12 maja 2003 r. (poz. 817)
WZÓR WNIOSKU O SKIEROWANIE NA LECZENIE LUB BADANIA DIAGNOSTYCZNE UBEZPIECZONEGO POZA GRANICAMI KRAJU