Wspólny Komitet,

biorąc pod uwagę Umowę o wolnym handlu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską (zwaną dalej „Umową”), sporządzoną w Warszawie dnia 27 czerwca 1996 r., i Protokół dodatkowy nr 1 do Umowy o wolnym handlu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską, podpisany w Wilnie dnia 8 maja 1998 r., a w szczególności artykuł 36 oraz artykuł 38 Protokołu 3;

zważywszy, że ze względu na niektóre poprawki techniczne niezbędna jest korekta tekstu;

zważywszy na wykaz niewystarczającego przetworzenia lub obróbki niezbędnej do wniesienia poprawek w celu zapewnienia właściwej interpretacji oraz stworzenia zestawienia niezbędnych do włączenia niektórych operacji wcześniej niewłączonych do wykazu;

zważywszy, że ze względu na wprowadzenie czasowego zakazu zwrotu lub zwolnienia z cła niezbędne jest przedłużenie jego obowiązywania do 31 grudnia 2001 r.;

zważywszy na potrzebę wynikającą z wprowadzenia do systemu procedury księgowego rozróżniania materiałów pochodzących i niepochodzących, pod warunkiem wydania upoważnienia przez władze celne;

zważywszy, że ze względu na wprowadzenie kwot wyrażonych w EURO niezbędna jest weryfikacja w celu wyjaśnienia procedury i wprowadzenie większej stabilności na poziomie kwot wyrażonych w walucie narodowej;

zważywszy, że w celu uwzględnienia niedoborów produkcji niektórych towarów przez zainteresowane kraje niezbędne jest wprowadzenie zmian w wykazie zawierającym procesy obróbki i przetworzenia, które muszą być dokonane na materiałach niepochodzących, aby uzyskały status pochodzących;

postanawia, co następuje:

Artykuł 1

Protokół 3 dotyczący definicji „produkty pochodzące” i metod współpracy administracyjnej zmienia się niniejszym następująco:

1. W artykule 1 litera (i) otrzymuje brzmienie:

(i) „wartość dodana” oznacza cenę ex-works pomniejszoną o wartość celną każdego z użytych materiałów pochodzących z innych krajów, o których mowa w artykułach 3 i 4, lub jeśli wartość celna nie jest znana lub nie może być ustalona, o pierwszą cenę możliwą do ustalenia płaconą za materiały w Rzeczypospolitej Polskiej lub Republice Litewskiej;”

2. Artykuł 7 otrzymuje następujące brzmienie:

„Artykuł 7

Niewystarczająca obróbka lub przetworzenie

1. Bez uszczerbku dla postanowień ustępu 2 następujące operacje będą uważane za niewystarczającą obróbkę lub przetworzenie dla nadania statusu produktów pochodzących, niezależnie od tego, czy spełnione zostały wymagania określone w artykule 6:

(a) czynności mające na celu zapewnienie zachowania produktów w dobrym stanie podczas transportu i magazynowania;

(b) łączenie i rozłączanie przesyłek;

(c) mycie, czyszczenie; usuwanie kurzu, tlenku, oleju, farby lub innych warstw;

(d) prasowanie lub tłoczenie tekstyliów;

(e) proste malowanie i czynności polerowania;

(f) łuskanie, częściowe lub całkowite wybielanie, polerowanie oraz pokrywanie warstwami zbóż i ryżu;

(g) czynności barwienia cukru lub formowania kostek cukrowych;

(h) obieranie, dryfowanie oraz łuskanie: owoców, orzechów i warzyw;

(i) ostrzenie, proste mielenie lub proste przycinanie;

(j) usuwanie kurzu, przesiewanie lub sortowanie, segregowanie, dopasowywanie, dobieranie (łącznie z kompletowaniem zestawów artykułów);

(k) proste umieszczanie w butelkach, puszkach, kolbach, torbach, skrzyniach, pudełkach, umocowanie na kartach lub planszach oraz wszystkie inne proste czynności związane z pakowaniem;

(l) umieszczanie lub drukowanie znaków, etykiet, logo i innych podobnych wyróżniających oznakowań na towarach lub na ich opakowaniach;

(m) proste mieszanie produktów, również różnych rodzajów;

(n) prosty montaż części dla otrzymania kompletnego artykułu lub rozmontowanie artykułu na części;

(o) połączenie dwóch lub więcej operacji wymienionych w punktach od (a) do (n);

(p) ubój zwierząt.

2. Wszystkie operacje przeprowadzane w Rzeczypospolitej Polskiej lub Republice Litewskiej na danym produkcie powinny być traktowane łącznie przy określeniu, czy obróbka lub przetworzenie dokonane na produkcie mają być traktowane jako niewystarczające w rozumieniu ustępu 1.”

3. W artykule 15 ostatnie zdanie w ustępie 6 otrzymuje następujące brzmienie:

„Postanowienia tego ustępu będą stosowane do 31 grudnia 2001 r.”

4. Następującej treści artykuł będzie umieszczony po artykule 20 i wzmianka do tego artykułu powinna być dodana do spisu treści:

„Artykuł 20a

Procedura księgowego rozróżnienia

1. W przypadku kiedy oddzielne magazynowanie materiałów niepochodzących i pochodzących, które są identyczne co do rodzaju i zamienne, pociąga za sobą znaczne koszty lub jest utrudnione ze względu na ich właściwości, władze celne mogą na pisemną prośbę zainteresowanego wydać upoważnienie do zarządzania takim magazynem metodą tzw. „księgowego rozróżnienia”.

2. Metoda ta powinna zapewnić, aby w danym okresie rozrachunkowym ilość uzyskanych towarów, które mogłyby być uważane za pochodzące, była taka sama jak ilość towarów, które byłyby uzyskane, gdyby istniało fizyczne rozdzielenie magazynów.

3. Władze celne mogą uzależnić przyznanie upoważnienia od spełnienia wszystkich warunków uznanych za niezbędne.

4. Procedura niniejsza jest rejestrowana i stosowana na podstawie ogólnych zasad księgowości obowiązujących w kraju, w którym towar został wytworzony.

5. Korzystający z niniejszego ułatwienia może wystawiać dowody pochodzenia lub wnioskować o ich wystawienie, zależnie od okoliczności, dla tej ilości towarów, które mogą być uznane za pochodzące. Na prośbę odpowiednich władz korzystający z upoważnienia dostarczy oświadczenie z informacją o sposobie zarządzania magazynowanymi towarami.

6. Władze celne będą kontrolować sposób wykonania upoważnienia i mogą je cofnąć w każdym czasie, gdy korzystający w jakikolwiek sposób czyni z niego niewłaściwy użytek lub nie spełnia któregokolwiek z pozostałych warunków niniejszego protokołu.”

5. W artykule 22 ustęp 1, pierwsze zdanie, po wyrazie „eksporter” będzie zamieszczona następująca wstawka:

„zwany dalej „upoważnionym eksporterem”,”.

6. Artykuł 30 otrzymuje następujące brzmienie:

„Artykuł 30

Kwoty wyrażone w EURO

1. W celu zastosowania postanowień artykułu 21(1)(b) i artykułu 26(3), w przypadku kiedy towary fakturowane są w walucie innej niż EURO, kwoty w walucie narodowej krajów, o których mowa w artykułach 3 i 4, stanowiące równowartość kwot wyrażonych w EURO, ustalają corocznie kraje zainteresowane.

2. Przesyłka będzie korzystać z postanowień artykułu 21(1)(b) lub artykułu 26(3) zgodnie z walutą, w której była wystawiona faktura, stosownie do kwoty ustalonej przez zainteresowany kraj.

3. Kwoty wyrażone w dowolnej walucie narodowej będą stanowiły równowartość kwoty wyrażonej w EURO wg notowań z pierwszego dnia roboczego października i będą stosowane od 1 stycznia następnego roku. Strony powiadomią się o odnośnych kwotach.

4. Dany kraj może zaokrąglać w górę lub w dół kwotę w walucie narodowej powstałą z przeliczenia kwoty wyrażonej w EURO. Zaokrąglone kwoty nie mogą różnic się od kwoty wynikającej z przeliczenia o więcej niż 5 procent. Dany kraj może zachować w walucie narodowej niezmienioną równowartość kwoty wyrażonej w EURO, jeśli w czasie corocznego uzgadniania przewidzianego w ustępie 3 okaże się po przeliczeniu tej kwoty, iż wzrost jej równowartości wyniósł, przed jakimkolwiek zaokrągleniem, mniej niż 15 procent. Równowartość w walucie narodowej może pozostać niezmieniona, jeżeli po przeliczeniu jej wartość będzie niższa.

5. Kwoty wyrażone w EURO będą rozpatrywane przez Wspólny Komitet na wniosek Stron. Dokonując przeglądu, Wspólny Komitet uwzględni celowość utrzymania skutków odnośnych limitów w realnym wymiarze. W tym celu może on podjąć decyzję o modyfikacji kwot wyrażonych w EURO.”

7. W załączniku II wprowadza się następujące zmiany:

(a) Opis dla pozycji HS 5309 do 5311 zastępuje się następującym tekstem:

(b) Opis dla działu 5602 zastępuje się następującym tekstem:

(c) Opis dla działu 57 zastępuje się następującym tekstem:

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie pierwszego dnia następnego miesiąca od daty, kiedy każda ze Stron ją notyfikowała, zgodnie z wewnętrznymi wymogami legislacyjnymi przewidzianymi do wejścia w życie niniejszej decyzji.

Decyzja będzie stosowana prowizorycznie z dniem 1 stycznia 2001 r.

Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy, będąc należycie upełnomocnieni, podpisali niniejszą decyzję.

Sporządzono w Warszawie dnia 13 grudnia 2000 r. w dwóch egzemplarzach w językach polskim, litewskim i angielskim. W przypadku rozbieżności angielska wersja językowa Decyzji Wspólnego Komitetu będzie uważana za rozstrzygającą.

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej	W imieniu Republiki Litewskiej