Na podstawie art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438 oraz z 2002 r. Nr 112, poz. 976) zarządza się, co następuje:

§ 1.1. W punkcie kopulacyjnym mogą być wykorzystywane reproduktory bydła, świń, owiec, kóz, koni, zwane dalej „reproduktorami” albo stosownie do gatunku „buhajami”, „knurami”, „trykami”, „kozłami” albo „ogierami”, które spełniają łącznie następujące warunki:

1) pochodzą ze stad lub gospodarstw, które spełniają wymagania określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia;

2) najpóźniej na 30 dni przed wstawieniem do punktu kopulacyjnego zostały przebadane przez lekarza weterynarii i zaopatrzone w orzeczenie lekarsko-weterynaryjne stwierdzające, że zwierzęta są zdrowe i przydatne do rozrodu;

3) w dniu krycia nie wykazują objawów klinicznych chorób.

2. Wzór orzeczenia lekarsko-weterynaryjnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, dla buhajów, knurów, tryków, kozłów i ogierów stanowi odpowiednio załącznik nr 2, 3, 4 i 5 do rozporządzenia.

§ 2.1. Reproduktor jest nie rzadziej niż raz do roku poddawany badaniom w zakresie określonym w załączniku nr 6 do rozporządzenia.

2. Jeżeli badanie, o którym mowa w ust. 1, da wynik dodatni, reproduktor nie powinien być używany do rozrodu.

§ 3.1. Teren punktu kopulacyjnego, w którym odbywa się krycie, powinien być ogrodzony.

2. Przy wjeździe na ogrodzony teren, o którym mowa w ust. 1, oraz przed wejściem do budynku wykłada się maty dezynfekcyjne.

3. Na teren punktu kopulacyjnego nie mogą mieć wstępu osoby postronne oraz zwierzęta, niebiorące udziału w kryciu.

4. Środki do mycia i dezynfekcji umieszcza się w zamykanym pojemniku albo szafie.

5. Reproduktora przetrzymuje się w przeznaczonym do tego celu boksie, kojcu albo pomieszczeniu z dostępem do wybiegu.

6. Miejsce do przetrzymywania reproduktora, o którym mowa w ust. 5, powinno być:

1) oznakowane;

2) zabezpieczone przed dostępem innych zwierząt;

3) dostosowane do gatunku i wielkości reproduktora;

4) zlokalizowane w sąsiedztwie miejsca do krycia;

5) łatwe do sprzątania i dezynfekcji, posiadające podłogę o nienasiąkliwej powierzchni i o nachyleniu umożliwiającym odprowadzanie zanieczyszczeń w stanie płynnym;

6) wybielone, czyste, oświetlane światłem dziennym i sztucznym.

§ 4.Prowadzący punkt kopulacyjny powinien:

1) zapewnić urządzenia lub sprzęt do poskramiania zwierząt oraz urządzenia dla samców, ułatwiające krycie samic;

2) obserwować stan zdrowia samic przyprowadzanych do krycia;

3) gromadzić informacje dotyczące krycia, odnotowując:

a) datę krycia,

b) numer identyfikacyjny zwierzęcia - w przypadku samicy,

c) firmę lub nazwę posiadacza zwierzęcia, na rzecz którego została wykonana usługa, jego siedzibę i adres oraz oznaczenie formy prawnej prowadzonej działalności, a w przypadku osoby fizycznej - jej imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres;

4) wydać właścicielowi samicy świadectwo pokrycia buhajem, knurem, trykiem, kozłem albo ogierem, zgodne ze wzorem określonym w odrębnych przepisach.

§ 5.Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.²⁾

Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi
z dnia 31 grudnia 2002 r. (poz. 121)

Załącznik nr 1

WYMAGANIA DLA STAD LUB GOSPODARSTW

1. Buhaje wykorzystywane w punkcie kopulacyjnym powinny pochodzić ze stad lub gospodarstw uznanych przez urzędowego lekarza weterynarii:

1) za wolne od gruźlicy bydła;

2) za wolne od enzootycznej białaczki bydła w okresie co najmniej ostatnich 3 lat;

3) za wolne od brucelozy lub jeśli nie występowały w stadzie objawy kliniczne brucelozy, a aktualne badania daty wynik ujemny, jednak z zastrzeżeniem, że w przypadku zwierząt pochodzących z takich stad, materiał od nich musi być poddany próbie wiązania dopełniacza (OWD) przy mianie niższym niż 20 jednostek EWG na mililitr (20 jednostek ICFT).

2. Knury wykorzystywane w punkcie kopulacyjnym powinny pochodzić ze stad lub gospodarstw uznanych przez urzędowego lekarza weterynarii:

1) za wolne od klasycznego pomoru świń;

2) za wolne od brucelozy;

3) za wolne i nieszczepione przeciwko pryszczycy;

4) w których w okresie ostatnich 12 miesięcy przed wstawieniem zwierząt do punktu kopulacyjnego nie stwierdzono żadnych objawów klinicznych czy wirusologicznych choroby Aujeszkyego świń;

5) które nie są obiektem zakazów dotyczących: afrykańskiego i klasycznego pomoru świń, choroby pęcherzykowej świń, enterowirusowego zapalenia mózgu i rdzenia u świń, dawniej choroby Cieszyńskiej i Talfańskiej oraz pryszczycy.

3. Tryki i kozły wykorzystywane w punkcie kopulacyjnym powinny pochodzić ze stad lub gospodarstw:

1) których nie dotyczą nakazy lub zakazy wydane na podstawie przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej, w związku ze stwierdzeniem jednej z następujących chorób i zakazy te nie obowiązywały, licząc od dnia uboju ostatniego zwierzęcia podejrzanego i dezynfekcji obiektów gospodarczych:

- w przypadku brucelozy - przez ostatnie 42 dni,

- w przypadku wścieklizny - przez ostatnie 30 dni,

- w przypadku wąglika - przez ostatnie 15 dni;

2) które nie miały kontaktu ze zwierzętami pochodzącymi z gospodarstw, które znajdują się w strefie nakazów lub zakazów wydanych na podstawie przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej w związku z wystąpieniem chorób zakaźnych zwierząt;

3) w których w okresie 6 miesięcy poprzedzających wstawienie zwierząt do punktu kopulacyjnego nie stwierdzono klinicznych przypadków brucelozy kóz i owiec (B. melitensis);

4) w których w okresie 3 lat poprzedzających wstawienie zwierząt do punktu kopulacyjnego nie stwierdzono klinicznych przypadków gruczolakowatości płuc u owiec, choroby Maedi/Visna lub wirusowego zapalenia stawów i mózgu kóz;

5) w których w okresie 12 miesięcy poprzedzających wstawienie zwierząt do punktu kopulacyjnego nie stwierdzono klinicznych przypadków paratuberkulozy lub zapalenia gruczołów chłonnych, zakaźnego zapalenia najądrzy na tle B. ovis;

6) w których w okresie 6 miesięcy poprzedzających wstawienie zwierząt do punktu kopulacyjnego nie stwierdzono klinicznych przypadków zakaźnej bezmleczności owiec (M. agalactiae) lub zakaźnej bezmleczności kóz (M. agalactiae, M. capricolum, M. mycoidesz grupy dużej kolonii), enzootycznego ronienia owiec (Chlamydia psittaci);

7) w których w okresie 2 lat poprzedzających wstawienie zwierząt do punktu kopulacyjnego nie stwierdzono klinicznych przypadków trzęsawki owiec (skrapie);

8) w których w okresie 30 dni poprzedzających wstawienie zwierząt do punktu kopulacyjnego nie stwierdzono przypadków wścieklizny;

9) w których w okresie 15 dni poprzedzających wstawienie zwierząt do punktu kopulacyjnego nie stwierdzono przypadków wąglika.

4. Ogiery wykorzystywane w punkcie kopulacyjnym powinny pochodzić ze stad lub gospodarstw:

1) których nie dotyczą nakazy lub zakazy wydane na podstawie przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej;

2) w których nie stwierdzono:

a) w okresie 6 miesięcy przed wstawieniem zwierząt do punktu kopulacyjnego przypadków:

- zarazy stadniczej,

- nosacizny,

- niedokrwistości zakaźnej koni,

- wirusowego zapalenia tętnic koni,

- pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej,

- wirusowego zapalenia mózgu i rdzenia koni,

b) w okresie 2 miesięcy przed wstawieniem do punktu kopulacyjnego - przypadków zakaźnego zapalenia macicy u klaczy,

c) w okresie 2 lat przed wstawieniem zwierząt do punktu kopulacyjnego - przypadków afrykańskiego pomoru koni.

Załącznik nr 2

Załącznik nr 3

Załącznik nr 4

Załącznik nr 5

Załącznik nr 6

BADANIA, KTÓRYM PODDAJE SIĘ REPRODUKTORY

1. Buhaje przebywające w punkcie kopulacyjnym powinny być nie rzadziej niż raz do roku poddane następującym badaniom i testom diagnostycznym:

1) badaniu wypłuczyn z napletka w kierunku zarazy rzęsistkowej;

2) badaniu bakteriologicznemu z wypłuczyn napletka w kierunku choroby mętwikowej;

3) testowi seroneutralizacji albo testowi ELISA na zakaźne zapalenie nosa i tchawicy/otręt bydła.

2. Knury przebywające w punkcie kopulacyjnym powinny być nie rzadziej niż raz do roku poddane następującym badaniom i testom diagnostycznym:

1) testowi kwaśnej aglutynacji płytowej (OKAP), w kierunku brucelozy;

2) testowi seroneutralizacji lub ELISA, przy użyciu wszystkich antygenów wirusowych, w przypadku świń nieszczepionych, a w przypadku świń szczepionych szczepionką delecyjną GI(gE), test ELISA w kierunku wykrycia obecności przeciwciał dla glikoproteiny GI(gE) i wirusa choroby Aujeszkyego u świń.

3. Tryki i kozły przebywające w punkcie kopulacyjnym powinny być nie rzadziej niż raz do roku poddane następującym badaniom i testom diagnostycznym:

1) w przypadku kozłów - testowi serologicznemu w kierunku brucelozy kóz i owiec (B. melitensis);

2) w przypadku tryków - testowi serologicznemu w kierunku brucelozy owiec (B. ovis).

4. Ogiery przebywające w punkcie kopulacyjnym powinny być nie rzadziej niż raz do roku poddane następującym badaniom i testom diagnostycznym:

1) testowi serologicznemu w kierunku nosacizny;

2) testowi serologicznemu w kierunku zarazy stadniczej;

3) testowi serologicznemu na niedokrwistość zakaźną koni.