Na podstawie art. 15 pkt 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44 i Nr 154, poz. 1802 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360) oraz art. 24 ust. 5 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634 i Nr 128, poz. 1408 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362) zarządza się, co następuje:

§ 3.1. Środek spożywczy w opakowaniu jednostkowym znakuje się dodatkowo poprzez zamieszczenie informacji:

1) „pakowany w atmosferze ochronnej”, jeżeli przy pakowaniu środka spożywczego użyto gazu obojętnego powodującego przedłużenie okresu trwałości tego środka;

2) „zawiera substancję/e słodzącą/e”, jeżeli środek spożywczy zawiera jedną lub więcej substancji słodzących;

3) „zawiera cukier/cukry i substancję/e słodzącą/e”, jeżeli środek spożywczy zawiera jednocześnie cukier lub cukry oraz jedną lub więcej substancji słodzących;

4) „zawiera źródło fenyloalaniny”, jeżeli środek spożywczy zawiera aspartam lub sól aspartamu i acesulfamu;

5) „spożycie w nadmiernych ilościach może mieć efekt przeczyszczający”, w przypadku:

a) słodzików stołowych zawierających poliole,

b) innych niż słodziki stołowe środków spożywczych, w których zawartość polioli przekracza 10%;

6) o gatunku rośliny, z której pochodzi skrobia, jeżeli oznakowanie środka spożywczego wskazuje na obecność w nim skrobi lub skrobi modyfikowanej fizycznie lub enzymatycznie, a skrobia ta może zawierać gluten.

7) „zawiera lukrecję" – w przypadku produktów cukierniczych lub napojów zawierających kwas glicyryzynowy lub jego sól amonową, które zostały dodane do tych produktów lub wprowadzone do nich poprzez dodanie lukrecji Glycyrrhiza glabra, w ilości nie mniejszej niż 100 mg/kg lub nie mniejszej niż 10 mg/l;

8) „zawiera lukrecję – nie może być spożywany w nadmiernych ilościach przez osoby cierpiące na nadciśnienie", w przypadku:

a) produktów cukierniczych zawierających kwas glicyryzynowy lub jego sól amonową, które zostały dodane do tych produktów lub wprowadzone do nich poprzez dodanie lukrecji Glycyrrhiza glabra, w ilości nie mniejszej niż 4 g/kg,

b) napojów zawierających kwas glicyryzynowy lub jego sól amonową, które zostały dodane do tych napojów lub wprowadzone do nich w wyniku dodania lukrecji Glycyrrhiza glabra, w ilości nie mniejszej niż 50 mg/l,

c) napojów alkoholowych zawierających powyżej 1,2 % objętościowych alkoholu, zawierających kwas glicyryzynowy lub jego sól amonową, które zostały dodane do tych napojów lub wprowadzone do nich w wyniku dodania lukrecji Glycyrrhiza glabra, w ilości nie mniejszej niż 300 mg/l.

2. Słodzik stołowy w opakowaniu jednostkowym znakuje się dodatkowo poprzez zamieszczenie informacji „słodzik stołowy na bazie ...” uzupełnionej nazwą substancji słodzącej wchodzącej w skład słodzika.

3. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, zamieszcza się w tym samym polu widzenia co nazwę środka spożywczego.

4. Informację, o której mowa w ust. 1 pkt 7, zamieszcza się:

1) po wykazie składników, chyba że wyraz „lukrecja" jest już wymieniony w wykazie składników lub w nazwie produktu, lub

2) w tym samym polu widzenia co nazwę środka spożywczego – w przypadku braku wykazu składników – chyba że wyraz „lukrecja" jest już wymieniony w nazwie produktu.

5. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 8, zamieszcza się po wykazie składników lub, w przypadku jego braku, w tym samym polu widzenia co nazwę środka spożywczego.

6. Podane w ust. 1 pkt 8 lit. b i c dawki kwasu glicyryzynowego lub jego soli amonowej dotyczą produktów gotowych do spożycia lub przygotowanych do spożycia zgodnie z instrukcją producenta.

§ 4.Oznakowanie środka spożywczego może dodatkowo zawierać następujące informacje:

1) „wyprodukowano metodami integrowanymi” lub skrót „IPO” (Integrowana Produkcja Ogrodnicza) – w przypadku owoców wyprodukowanych w wyniku metody dającej pierwszeństwo metodom ekologicznym, minimalizującej niepożądane efekty uboczne stosowanych środków ochrony roślin i nawozów sztucznych, z uwzględnieniem ochrony środowiska, jeżeli producent posiada dokumentację potwierdzającą stosowanie takiej metody produkcji;

2) „produkt może być spożywany przez wegetarian”, pod warunkiem że środek spożywczy nie zawiera składników pochodzących z nieżywych zwierząt oraz że substancje pochodzące z nieżywych zwierząt nie były używane w procesie produkcyjnym;

3) „produkt może być spożywany przez wegan”, pod warunkiem że środek spożywczy nie zawiera żadnych składników pochodzenia zwierzęcego oraz że składniki takie nie były używane w procesie produkcyjnym.

§ 5.1. Informację, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pkt 1a, podaje się w formie wykazu występujących w środku spożywczym składników, w tym preparatów białek roślinnych i zwierzęcych, które są zwyczajowo dodawane w procesie produkcji, zwanego dalej „wykazem składników”, z podaniem nazwy składnika, według masy tych składników, ustalonej w chwili ich użycia do wytworzenia środka spożywczego, w porządku malejącym, z zastrzeżeniem § 7 ust. 3 i 4.

2. Wykaz składników poprzedza się nagłówkiem zawierającym wyraz „składniki” albo „skład”.

3. Nazwa składnika złożonego może być podana w wykazie składników, z wyszczególnieniem występujących w nim składników według ich masy w porządku malejącym, jeżeli nazwa ta została określona w przepisach dotyczących poszczególnych artykułów rolno-spożywczych lub jest nazwą zwyczajową.

4. Podawanie wykazu składników składnika złożonego z kilku składników nie jest wymagane w przypadku:

1) gdy skład składnika złożonego jest określony w przepisach dotyczących poszczególnych artykułów rolno-spożywczych i składnik ten stanowi mniej niż 2 % gotowego środka spożywczego;

2) składnika złożonego z mieszanki przypraw lub ziół, które stanowią mniej niż 2 % gotowego środka spożywczego;

3) gdy składnik złożony jest środkiem spożywczym, dla którego wykaz składników nie jest wymagany zgodnie z przepisami rozporządzenia lub przepisami dotyczącymi poszczególnych artykułów rolno-spożywczych.

5. Przepisów ust. 4 pkt 1 i 2 nie stosuje się do innych niż aromaty dozwolonych substancji dodatkowych, których obecność w danym środku spożywczym wynika z tego, że były one zawarte w jednym lub większej ilości składników tego składnika złożonego, jeżeli pełnią one funkcję technologiczną w gotowym środku spożywczym.

6. Nie wymaga się podawania w wykazie składników wody jako składnika środka spożywczego:

1) jeżeli woda jest stosowana podczas produkcji wyłącznie do odtworzenia składników używanych w formie skoncentrowanej lub odwodnionej;

2) w przypadku roztworów wodnych, które normalnie nie są spożywane;

3) jeżeli zawartość wody nie przekracza 5 % masy gotowego środka spożywczego.

7. Nie uznaje się za składniki:

1) innych niż aromaty dozwolonych substancji dodatkowych, których obecność w danym środku spożywczym wynika z tego, że były one zawarte w jednym lub większej ilości składników tego środka spożywczego, pod warunkiem że nie pełnią one funkcji technologicznej w tym środku spożywczym;

2) substancji pomagających w przetwarzaniu;

3) substancji użytych w procesie produkcji, w ilości ściśle niezbędnej, jako rozpuszczalniki, w tym rozpuszczalniki ekstrakcyjne, albo jako nośniki dozwolonych substancji dodatkowych, w tym nośniki aromatów;

4) substancji niebędących dozwolonymi substancjami dodatkowymi, które są wykorzystywane w taki sam sposób i w tym samym celu jak substancje pomagające w przetwarzaniu, nadal obecne w gotowym środku spożywczym, nawet w zmienionej formie;

5) części składowych składnika, które zostały czasowo oddzielone w procesie produkcyjnym, a później ponownie dodane w ilości nieprzekraczającej ich pierwotnej zawartości.

8. W przypadku środków spożywczych, o których mowa w § 2 ust. 4 pkt 5, do których dodano inne niż wymienione w tym przepisie składniki, w wykazie składników podaje się tylko te dodane składniki, z tym że wykaz składników poprzedza się nagłówkiem zawierającym wyrazy „składniki dodatkowe".

9. Nazwę każdego składnika alergennego wykorzystywanego do produkcji środka spożywczego i nadal obecnego w gotowym środku spożywczym, nawet w zmienionej formie, oraz nazwę każdego składnika pochodzącego ze składnika alergennego, w tym również w przypadku środków spożywczych, o których mowa w § 2 ust. 4, oraz składników, o których mowa w ust. 4 i § 8 ust. 1, podaje się z wyraźnym odniesieniem do nazwy składnika określonej w załączniku nr 5 do rozporządzenia.

10. Przepisu ust. 9 nie stosuje się, jeżeli nazwa, pod którą środek spożywczy występuje w obrocie, wyraźnie odnosi się do danego składnika.

11. Każdą substancję wykorzystywaną do produkcji środka spożywczego i nadal obecną w gotowym środku spożywczym, nawet w zmienionej formie, w tym również substancje, o których mowa w ust. 7 pkt 1–4, pochodzącą ze składników alergennych wymienionych w załączniku nr 5 do rozporządzenia, uznaje się za składnik i znakuje z wyraźnym odniesieniem do nazwy składnika alergennego, z którego ona pochodzi.

12. Przepisów ust. 9 i 11, § 2 ust. 4 pkt 6 lit. b oraz § 7 ust. 9 nie stosuje się do składników i substancji, które nie muszą być znakowane z wyraźnym odniesieniem do nazwy składnika alergennego, wymienionych w załączniku nr 6 do rozporządzenia.

§ 6.1. Zamieszczając w wykazie składników dozwolone substancje dodatkowe, podaje się ich nazwę lub numer oraz zasadniczą funkcję technologiczną, którą ta substancja pełni w środku spożywczym, określone przepisami w sprawie dozwolonych substancji dodatkowych i substancji pomagających w przetwarzaniu, a w przypadku aromatów podaje się określenie „aromat(y)" albo nazwę lub opis, o których mowa w tych przepisach.

1a. W przypadku środka spożywczego zawierającego skrobie modyfikowane, w wykazie składników w odniesieniu do tych skrobi może być podana wyłącznie nazwa „skrobia(e) modyfikowana(e)”.

1b. Funkcję technologiczną „sól (sole) emulgująca(e)" podaje się w wykazie składników wyłącznie w przypadku serów topionych oraz środków spożywczych wytworzonych na bazie serów topionych.

2. Nazwa aromatu może zostać uzupełniona określeniem „naturalny" albo określeniem równoznacznym wyłącznie w przypadku, gdy aromatyzująca część tego aromatu zawiera jedynie naturalne substancje aromatyczne lub preparaty aromatyczne otrzymane w procesach fizycznych, w tym destylacji i ekstrakcji rozpuszczalnikami, enzymatycznych albo mikrobiologicznych, z surowców pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego, nieprzetworzonych albo przetworzonych do spożycia przez ludzi tradycyjnymi metodami produkcji środków spożywczych, w tym suszeniem, fermentacją, prażeniem i wysuszeniem.

3. W przypadku gdy oznakowanie aromatu zawiera odniesienie do jego właściwości lub pochodzenia roślinnego albo zwierzęcego, określenie „naturalny" albo określenie równoznaczne może być użyte tylko wtedy, jeżeli część aromatyzująca została wyizolowana odpowiednimi metodami fizycznymi, enzymatycznymi lub mikrobiologicznymi albo tradycyjnymi metodami produkcji środków spożywczych:

1) wyłącznie ze środka spożywczego lub ze źródła aromatu, którego dotyczy odniesienie;

2) ze środka spożywczego lub ze źródła aromatu, którego dotyczy odniesienie, z ewentualną nieznaczną domieszką substancji pochodzących z innych źródeł.

4. (uchylony).

5. (uchylony).

6. W wykazie składników środków spożywczych, w których jako aromaty zostały użyte kofeina albo chinina, bezpośrednio po określeniu „aromat(y)” podaje się odpowiednio określenie „chinina” albo „kofeina”.

7. Jeżeli zawartość kofeiny w napoju gotowym do spożycia w stanie niezmodyfikowanym lub po przetworzeniu skoncentrowanego lub suchego produktu przekracza 150 mg/l w jego oznakowaniu, w tym samym polu widzenia co nazwa tego napoju, podaje się informację „wysoka zawartość kofeiny” wraz z określeniem w nawiasach tej zawartości wyrażonej w mg/100 ml.

8. Przepisu ust. 7 nie stosuje się do napojów zawierających kawę, herbatę, ekstrakty kawy albo ekstrakty herbaty, jeżeli nazwa takiego napoju zawiera określenie wskazujące na to, że napój ten został wyprodukowany na bazie kawy albo herbaty, albo ich ekstraktów.

§ 7.1. Wodę stanowiącą składnik środka spożywczego oraz lotne składniki tego środka spożywczego wymienia się w wykazie składników według ich masy, w porządku malejącym. Masę wody będącej składnikiem środka spożywczego stanowi różnica całkowitej masy tego środka spożywczego i całkowitej masy innych składników, które zostały użyte do jego wyprodukowania.

2. Składniki środka spożywczego użyte w zagęszczonej lub odwodnionej formie, odtworzonej w czasie produkcji, mogą być wymieniane w wykazie składników według ich masy przed ich skoncentrowaniem lub odwodnieniem, w porządku malejącym.

3. W przypadku środka spożywczego zagęszczonego lub odwodnionego, przeznaczonego do przywrócenia do stanu pierwotnego (odtworzonego) poprzez dodanie wody, jego składniki mogą być wymienione w wykazie składników w kolejności zawartości w produkcie przywróconym do stanu pierwotnego, pod warunkiem że wykaz składników będzie uzupełniony określeniem „składniki odtworzonego produktu” albo „składniki produktu gotowego do spożycia”.

4. W przypadku środków spożywczych, w których składnikami są mieszanki owoców, warzyw albo grzybów, składniki takich mieszanek mogą być wymieniane w wykazie składników po użyciu odpowiednio określenia: „owoce", „warzywa" albo „grzyby" uzupełnionego określeniem „w różnych proporcjach" – pod warunkiem że żaden ze składników takiej mieszanki nie występuje w ilości dominującej, a ich proporcje ulegają zmianie.

5. Określenia „owoce", „warzywa" albo „grzyby" są zamieszczane w wykazie składników w kolejności uwzględniającej łączną masę owoców, warzyw albo grzybów.

6. W przypadku mieszanek ziół lub przypraw, w których żaden ze składników nie występuje w ilości dominującej, składniki te mogą być wymieniane w wykazie składników w dowolnej kolejności, pod warunkiem że wykaz składników będzie uzupełniony określeniem „w różnych proporcjach".

7. Składniki, z których każdy stanowi mniej niż 2 % gotowego środka spożywczego, mogą być wymieniane w wykazie składników w dowolnej kolejności po pozostałych składnikach.

8. W przypadku wykorzystania do produkcji lub przygotowania środków spożywczych składników podobnych lub wzajemnie zastępowalnych, stanowiących mniej niż 2 % gotowego środka spożywczego, które nie spowodują zmiany podstawowego składu lub charakterystyki tych środków spożywczych, składniki te można podać w wykazie składników po określeniu „zawiera... i/lub...", jeżeli przynajmniej jeden z nie więcej niż dwóch składników jest obecny w gotowym środku spożywczym.

9. Przepisy ust. 8 nie dotyczą dozwolonych substancji dodatkowych, składników alergennych wymienionych w załączniku nr 5 do rozporządzenia i składników pochodzących ze składników alergennych.

§ 8.1. W wykazie składników zamiast nazwy składnika może być podana jedynie nazwa kategorii składników, do której składnik ten należy; składniki, w stosunku do których zamiast ich nazwy może być podana nazwa ich kategorii, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

2. Mięśnie szkieletowe ssaków i ptaków gatunków uznanych za zdatne do spożycia przez ludzi wraz z przeponą i żwaczem, z wyłączeniem serca, języka, mięśni głowy innych niż żwacze, mięśni nadgarstka, stępu i ogona wraz z naturalnie zawartą lub przynależną tkanką (mięso ssaków i ptaków), z wyłączeniem mięsa oddzielonego mechanicznie, stanowiące składnik środka spożywczego, podaje się w wykazie składników poprzez użycie określenia „mięso”, z podaniem nazwy wskazującej na gatunek zwierzęcia, z którego ono pochodzi, jeżeli zawartość tłuszczu i tkanki łącznej w tym mięsie nie przekracza:

1) 25 % tkanki łącznej i 25 % tłuszczu – w przypadku mięsa ssaków innych niż króliki i świnie oraz mieszanek mięsa z przewagą mięsa ssaków;

2) 30 % tłuszczu i 25 % tkanki łącznej – w przypadku mięsa świń;

3) 15 % tłuszczu i 10 % tkanki łącznej – w przypadku mięsa ptaków i królików.

3. W przypadku gdy maksymalne poziomy zawartości tłuszczu i tkanki łącznej, o których mowa w ust. 2, są przekroczone, określenie „mięso...” uzupełnia się o informację dotyczącą obecności tłuszczu i tkanki łącznej.

4. Zawartość tkanki łącznej, o której mowa w ust. 2, wyraża się stosunkiem zawartości kolagenu do zawartości białek mięsa, a zawartość kolagenu określa się zawartością hydroksyproliny pomnożoną przez cyfrę 8.

5. Mięso oddzielone mechanicznie, stanowiące składnik środka spożywczego, podaje się w wykazie składników poprzez użycie określenia „mięso oddzielone mechanicznie”, z podaniem nazwy gatunku zwierzęcia, z którego ono pochodzi.

6. Części zwierząt i ptaków inne niż mięso, stanowiące składnik środka spożywczego, podaje się w wykazie składników poprzez użycie ich nazwy wraz z podaniem nazwy gatunku zwierzęcia, z którego pochodzą.

§ 9.1. W oznakowaniu środka spożywczego przeznaczonego bezpośrednio dla konsumenta podaje się ilościową zawartość składnika lub kategorii składników tego środka spożywczego, jeżeli:

1) nazwa składnika lub kategorii składników występuje w nazwie środka spożywczego lub nazwa tego środka spożywczego jest zazwyczaj kojarzona przez konsumenta z zawartością składnika lub kategorii składników w tym środku spożywczym;

2) nazwa składnika lub kategorii składników jest podkreślona w oznakowaniu środka spożywczego w formie pisemnej, przy użyciu obrazków i grafiki;

3) składnik lub kategoria składników jest istotny dla scharakteryzowania środka spożywczego i odróżnienia go od innych środków spożywczych, z którymi może być mylony ze względu na podobieństwo nazwy lub wyglądu.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do:

1) składnika lub kategorii składników środka spożywczego, w przypadku gdy dla tego składnika lub kategorii składników w oznakowaniu podano masę netto po odsączeniu albo całkowitą masę netto;

2) składnika lub kategorii składników środka spożywczego, dodanych w celach aromatycznych lub przyprawowych w ilości poniżej 2% masy środka spożywczego;

3) składnika lub kategorii składników, które występując w nazwie środka spożywczego, nie wpływają na wybór konsumenta, ze względu na fakt, że ich zawartość w środku spożywczym nie jest istotna dla scharakteryzowania tego środka spożywczego lub nie wpływa na odróżnienie go od podobnych środków spożywczych;

4) mieszanek owoców, warzyw, orzechów, przypraw oraz ziół, w przypadku gdy żaden ze składników mieszanki nie występuje w znacznej przewadze wagowej;

5) zawartości substancji słodzących i cukru, jeżeli oznakowanie środka spożywczego zawiera informację, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 lub pkt 3;

6) witamin i składników mineralnych, jeżeli informacja o ich zawartości w środku spożywczym została podana w oświadczeniu żywieniowym.

7) składników lub kategorii składników, w przypadku gdy z przepisów szczególnych wynika obowiązek podawania ich zawartości w środku spożywczym;

8) składników lub kategorii składników, w przypadku gdy z przepisów szczególnych, określających dokładną zawartość tych składników lub kategorii składników, nie wynika obowiązek podawania w oznakowaniu ich ilościowej zawartości.

§ 10.1. Informację o ilościowej zawartości składnika lub kategorii składników podaje się w nazwie środka spożywczego, obok tej nazwy albo w wykazie składników obok składnika lub kategorii składników.

2. Informację o ilościowej zawartości składnika lub kategorii składników określa się w procentach, podając ilość składnika lub kategorii składników, w momencie ich użycia w procesie produkcyjnym.

3. Jeżeli ilość składnika lub całkowita ilość wszystkich składników użytych do wytworzenia gotowego środka spożywczego przekracza 100%, informację o ilościowej zawartości tego składnika podaje się poprzez określenie masy tego składnika użytego do przygotowania 100 g gotowego środka spożywczego.

4. Informacje o ilościowej zawartości składników lotnych podaje się w odniesieniu do ich procentowej zawartości w gotowym środku spożywczym.

4a. Informację o ilościowej zawartości składnika lub kategorii składników w środku spożywczym, który traci wilgotność w wyniku procesu produkcyjnego, podaje się w odniesieniu do procentowej zawartości składnika lub kategorii składników w gotowym środku spożywczym.

5. Sposób obliczania ilościowej zawartości składników w środku spożywczym określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

§ 11.1. Datę minimalnej trwałości w oznakowaniu środka spożywczego podaje się, określając w kolejności dzień, miesiąc i rok, z tym że w przypadku środków spożywczych o trwałości:

1) nieprzekraczającej 3 miesięcy można podać jedynie dzień i miesiąc;

2) od 3 do 18 miesięcy można podać jedynie miesiąc i rok;

3) powyżej 18 miesięcy można podać jedynie rok.

2. Datę minimalnej trwałości poprzedza się wyrażeniem „najlepiej spożyć przed ...”, jeżeli jest określona datą dzienną, albo wyrażeniem „najlepiej spożyć przed końcem ...” w innych przypadkach.

3. Termin przydatności do spożycia w oznakowaniu środka spożywczego określa się, podając w kolejności dzień, miesiąc i, jeżeli to możliwe, rok.

4. Jeżeli ze względów technicznych nie jest możliwe umieszczenie daty minimalnej trwałości albo terminu przydatności do spożycia po wyrażeniu słownym odnoszącym się do tej daty albo terminu, po wyrażeniu tym należy umieścić informację, w którym miejscu opakowania albo etykiety, obwoluty lub zawieszki trwale przymocowanej do opakowania znajduje się ta data albo termin.

5. W oznakowaniu masła w opakowaniu jednostkowym przeznaczonego do przechowywania w chłodniach zamieszcza się datę produkcji, podając w kolejności dzień, miesiąc i rok oraz określenie „masło chłodnicze”

6. W oznakowaniu smalcu w opakowaniu jednostkowym przeznaczonego do przechowywania w chłodniach zamieszcza się datę produkcji, podając w kolejności dzień, miesiąc i rok oraz określenie „smalec chłodniczy”.

7. W miejscu sprzedaży masła oraz smalcu, o których mowa w ust. 5 i 6, podaje się w sposób widoczny do wiadomości konsumenta ich datę minimalnej trwałości.

§ 12.Środek spożywczy w butelce szklanej, z powierzchnią trwale oznakowaną nazwą środka spożywczego i zawartością netto, przeznaczonej do wielokrotnego użytku, na której nie jest możliwe umieszczenie etykiety, obwoluty lub trwale przymocowanej do niej zawieszki, można znakować poprzez podanie jedynie daty minimalnej trwałości albo terminu przydatności do spożycia.

§ 13.1. W oznakowaniu środka spożywczego w opakowaniu jednostkowym zawartość netto tego środka spożywczego podaje się:

1) w jednostkach objętości – w przypadku środków spożywczych w postaci płynnej;

2) w jednostkach masy – w przypadku środków spożywczych innych niż określone w pkt 1.

1a. W przypadku lodów, majonezu oraz przypraw w płynie zawartość netto, o której mowa w ust. 1, może być wyrażana w jednostkach masy albo jednostkach objętości.

2. Podawanie zawartości netto środka spożywczego w oznakowaniu, o którym mowa w ust. 1, nie jest wymagane:

1) jeżeli liczba pojedynczych, nieopakowanych sztuk środka spożywczego, takich jak: jaja, owoce, warzywa, umieszczonych w opakowaniu jednostkowym jest widoczna i łatwa do policzenia z zewnątrz albo wskazana w oznakowaniu;

2) w przypadku środków spożywczych, których masa netto jest niższa niż 5 g lub 5 ml, z wyjątkiem przypraw i ziół;

3) w przypadku środków spożywczych charakteryzujących się znacznym ubytkiem masy lub objętości, które są sprzedawane na sztuki lub na wagę w obecności konsumenta.

2a. Jeżeli opakowanie środka spożywczego zawiera dwie lub więcej pojedynczych porcji, w opakowaniach zawierających taką samą ilość tego samego środka spożywczego, w oznakowaniu tego środka podaje się masę netto pojedynczej opakowanej porcji oraz całkowitą liczbę tych porcji – w przypadku gdy liczba porcji nie jest wyraźnie widoczna i łatwa do policzenia z zewnątrz oraz gdy nie jest widoczne z zewnątrz oznakowanie masy netto pojedynczej opakowanej porcji.

3. Jeżeli opakowanie środka spożywczego zawiera dwie albo więcej oddzielnie opakowanych porcji (sztuk) tego samego środka spożywczego, nieprzeznaczanych do wprowadzania do obrotu pojedynczo, w oznakowaniu tego środka podaje się masę netto ogółem oraz liczbę porcji (sztuk).

4. W oznakowaniu środka spożywczego w stanie stałym, znajdującego się w płynie lub mieszance płynów, także w postaci zamrożonej lub głęboko mrożonej, takich jak: woda, wodne roztwory soli, solanka, wodne roztwory kwasów spożywczych, ocet, wodne roztwory cukrów, wodne roztwory innych substancji słodzących, a w przypadku owoców lub warzyw – soki owocowe lub warzywne, należy podać także masę netto środka spożywczego po odsączeniu, jeżeli płyn ten stanowi jedynie dodatek do podstawowego składu tego środka spożywczego i nie jest czynnikiem wpływającym na wybór konsumentów.

§ 14.Informacje, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, 3 i 6, a także moc alkoholu podaje się w oznakowaniu środka spożywczego w tym samym polu widzenia.

§ 15.Informację, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 7, podaje się obok terminu przydatności do spożycia albo daty minimalnej trwałości.

§ 16.(uchylony).

§ 17.1. Informacja dotycząca wartości odżywczej środka spożywczego, o której mowa w art. 24 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia, określa:

1) wartość energetyczną oraz kolejno:

a) zawartość białka (obliczoną jako wynik mnożenia zawartości azotu ogólnego, oznaczonego metodą Kjedahla przez współczynnik przeliczeniowy 6,25),

b) zawartość węglowodanów przyswajalnych (metabolizowanych),

c) zawartość tłuszczu całkowitego (włączając fosfolipidy) albo

2) wartość energetyczną oraz kolejno:

a) zawartość białka (obliczoną jako wynik mnożenia zawartości azotu ogólnego, oznaczonego metodą Kjedahla przez współczynnik przeliczeniowy 6,25),

b) zawartość węglowodanów przyswajalnych (metabolizowanych),

c) zawartość wszystkich cukrów prostych i dwucukrów zawartych w środku spożywczym, z wyjątkiem alkoholi wielowodorotlenowych,

d) zawartość tłuszczu całkowitego (włączając fosfolipidy),

e) kwasów tłuszczowych nasyconych (kwasów bez podwójnych wiązań),

f) błonnika pokarmowego,

g) sodu.

2. Jeżeli oświadczenie żywieniowe odnoszące się do danego środka spożywczego zawiera informację dotyczącą zawartości:

1) cukrów lub

2) błonnika pokarmowego, lub

3) kwasów tłuszczowych nasyconych, lub

4) sodu

– w oznakowaniu tego środka informacje dotyczące wartości odżywczej podaje się zgodnie z ust. 1 pkt 2.

3. Informacja dotycząca wartości odżywczej środka spożywczego zawarta w jego oznakowaniu może ponadto określać zawartość:

1) skrobi;

2) alkoholi wielowodorotlenowych (poliole);

3) kwasów tłuszczowych jednonienasyconych;

4) kwasów tłuszczowych wielonienasyconych;

5) cholesterolu;

6) witamin oraz składników mineralnych, jeżeli ich zawartość w 100 g albo 100 ml środka spożywczego wynosi co najmniej 15% dziennego zalecanego spożycia; wykaz witamin i składników mineralnych, których zawartość podaje się w informacji dotyczącej wartości odżywczej środka spożywczego wraz z ich dziennym zalecanym spożyciem, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

4. Jeżeli informacja dotycząca wartości odżywczej środka spożywczego zawarta w jego oznakowaniu dotyczy zawartości cukrów, alkoholi wielowodorotlenowych lub skrobi, zawartość tę podaje się, określając zawartość węglowodanów ogółem, w tym:

1) cukrów;

2) alkoholi wielowodorotlenowych (polioli);

3) skrobi.

5. Jeżeli informacja dotycząca wartości odżywczej środka spożywczego zawarta w jego oznakowaniu dotyczy zawartości kwasów tłuszczowych lub zawartości cholesterolu, zawartość tę podaje się, określając zawartość tłuszczu ogółem, w tym:

1) kwasów nasyconych;

2) jednonienasyconych;

3) wielonienasyconych;

4) cholesterolu.

6. Wartość energetyczną środka spożywczego podawaną w jego oznakowaniu określa się w kilodżulach (kJ) i kilokaloriach (kcal), stosując następujące współczynniki przeliczeniowe:

1) 17 kJ/g i 4 kcal/g – w przypadku węglowodanów przyswajalnych;

2) 17 kJ/g i 4 kcal/g – w przypadku białka;

3) 37 kJ/g i 9 kcal/g – w przypadku tłuszczu;

4) 29 kJ/g i 7 kcal/g – w przypadku etanolu;

5) 13 kJ/g i 3 kcal/g – w przypadku kwasów organicznych;

6) 10 kJ/g i 2,4 kcal/g – w przypadku alkoholi wielowodorotlenowych;

7) 25 kJ/g i 6 kcal/g – w przypadku zamiennika tłuszczu typu salatrim.

7. Informację dotyczącą zawartości składników odżywczych podawaną w oznakowaniu środka spożywczego wyraża się w następujących jednostkach:

1) białko – gramy (g);

2) węglowodany przyswajalne – gramy (g);

3) tłuszcz – gramy (g);

4) błonnik pokarmowy – gramy (g);

5) sód – gramy (g);

6) skrobia – gramy (g);

7) cholesterol – miligramy (mg);

8) witaminy i składniki mineralne – w jednostkach określonych zgodnie z załącznikiem nr 3 do rozporządzenia oraz w procentach (%) dziennego zalecanego spożycia;

9) alkohole wielowodorotlenowe – gramy (g).

8. Wartość energetyczną oraz zawartość składników odżywczych podaje się w oznakowaniu środka spożywczego w przeliczeniu na:

1) 100 ml – w przypadku środków spożywczych w postaci płynnej;

2) 100 g – w przypadku pozostałych środków spożywczych.

9. Informacje, o których mowa w ust. 8, mogą być dodatkowo podawane w przeliczeniu na jedną porcję, w przypadku gdy w oznakowaniu podana jest liczba porcji w opakowaniu.

10. W informacji dotyczącej wartości odżywczej środka spożywczego zawartej w jego oznakowaniu podaje się wartości średnie, ustalone na podstawie analizy środka spożywczego dokonanej przez producenta lub na podstawie obliczenia wykonanego z uwzględnieniem składu recepturowego środka spożywczego i zawartości składników podanych w ogólnie dostępnych tabelach wartości odżywczej środków spożywczych.

11. Informację dotyczącą wartości odżywczej środka spożywczego zawartą w jego oznakowaniu odnosi się do środka spożywczego w formie, w jakiej jest wprowadzany do obrotu.

12. W przypadku środka spożywczego przeznaczonego do spożycia po przygotowaniu informacja dotycząca wartości odżywczej może odnosić się do środka spożywczego po przygotowaniu, pod warunkiem że w oznakowaniu zostanie podana dokładna instrukcja dotycząca przygotowania tego środka do spożycia.

13. Wszelkie informacje dotyczące wartości odżywczej środka spożywczego podaje się w jego oznakowaniu w jednym polu widzenia i, jeżeli to możliwe, w formie tabeli.

§ 18.1. W miejscu sprzedaży środków spożywczych bez opakowań, oprócz nazwy środka spożywczego, na wywieszce dotyczącej danego środka spożywczego, podaje się:

1) klasę jakości handlowej albo inny wyróżnik jakości handlowej, jeżeli zostały one ustalone w przepisach w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej poszczególnych artykułów rolno-spożywczych lub ich grup albo jeżeli obowiązek podawania klasy jakości handlowej albo wyróżnika wynika z odrębnych przepisów;

2) w przypadku wędlin - dodatkowo wykaz składników;

3) w przypadku produktów rybołówstwa w rozumieniu pkt 3.1 załącznika nr 1 do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 853/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. UE L 139 z 30.04.2005, str. 55, Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 45, str. 14) mrożonych glazurowanych - dodatkowo informację dotyczącą ilościowej zawartości glazury lub ryby albo owoców morza w tych produktach.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do etykiet lub dokumentów przewozowych lub innych dokumentów towarzyszących tym środkom spożywczym.

§ 19.1. Dozwolone substancje dodatkowe, z wyjątkiem aromatów, wprowadzane do obrotu odrębnie lub mieszane ze sobą, znakuje się, podając następujące informacje:

1) nazwę dozwolonej substancji dodatkowej i jej numer określone przepisami w sprawie dozwolonych substancji dodatkowych i substancji pomagających w przetwarzaniu, a w przypadku gdy przepisy te nie zawierają takich danych, opis tej substancji dokonany w sposób umożliwiający jej odróżnienie od substancji, z którymi mogłaby zostać pomylona;

2) bezpośrednio po nazwie, o której mowa w pkt 1, nazwy składników ułatwiających przechowywanie, sprzedaż, standaryzację, rozcieńczanie lub rozpuszczanie dozwolonej substancji dodatkowej albo mieszaniny dozwolonych substancji dodatkowych, podane według ich masy w porządku malejącym;

3) dane identyfikujące producenta dozwolonej substancji dodatkowej;

4) informacje, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 3, 4 i 6–8.

2. Aromaty znakuje się, podając następujące informacje:

1) określenie „aromat” albo bardziej szczegółową nazwę lub opis aromatu;

2) bezpośrednio po informacji, o której mowa w pkt 1, nazwę składnika aromatu lub jego numer określony przepisami w sprawie dozwolonych substancji dodatkowych i substancji pomagających w przetwarzaniu, podane według ich masy w porządku malejącym;

3) dane identyfikujące producenta;

4) informacje, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 3, 4 i 6–8.

3. Do znakowania dozwolonych substancji dodatkowych, w tym aromatów, stosuje się odpowiednio przepisy § 6 ust. 2–8 oraz § 11, 13 i 15.

4. W oznakowaniu dodatkowych substancji dozwolonych, w tym aromatów, dodatkowo podaje się określenia „do stosowania w żywności” albo „do ograniczonego stosowania w żywności”, albo dokładniejszy opis przeznaczenia do żywności – zależnie od przeznaczenia tych substancji.

§ 21.(uchylony).

§ 22.1. W oznakowaniu cukru ekstra białego (cukru rafinowanego) w miejsce nazwy „cukier biały ekstra” albo „cukier rafinowany” można stosować nazwę „cukier biały”.

2. W oznakowaniu cukru przemysłowego, cukru (cukru białego), cukru ekstra białego (cukru rafinowanego), płynnego cukru (roztworu cukru), płynnego cukru inwertowanego (roztworu cukru inwertowanego), syropu cukru inwertowanego, syropu glukozowego, syropu glukozowego w proszku, jednowodnej glukozy (jednowodnej dekstrozy), bezwodnej glukozy (bezwodnej dekstrozy), fruktozy zawierających te środki spożywcze w ilości poniżej 20 g, nie wymaga się podawania zawartości netto w opakowaniu.

3. Nazwy produktów i półproduktów przemysłu cukrowniczego, o których mowa w ust. 2, mogą być używane w nazwach innych środków spożywczych.

4. W oznakowaniu płynnego cukru (roztworu cukru), płynnego cukru inwertowanego (roztworu cukru inwertowanego) oraz syropu cukru inwertowanego podaje się informację o zawartości suchej masy oraz o zawartości cukru inwertowanego.

5. W oznakowaniu syropu cukru inwertowanego, w którym występuje krystalizacja, podaje się dodatkowo informację „skrystalizowany”.

6. W oznakowaniu syropu glukozowego oraz syropu glukozowego w proszku, zawierającego fruktozę w ilości większej niż 5 % suchej masy, nazwę środka spożywczego podaje się odpowiednio przy użyciu określenia „syrop glukozowo-fruktozowy” albo „syrop fruktozowo-glukozowy” oraz „syrop glukozowo-fruktozowy w proszku” albo „syrop fruktozowo-glukozowy w proszku”, zależnie od przewagi glukozy albo fruktozy w syropie.

§ 23.1. Napoje spirytusowe w butelkach szklanych o pojemności 0,05 l i 0,1 l można znakować tak jak opakowanie jednostkowe, o którym mowa w § 2 ust. 2, z uwzględnieniem ust. 2.

2. W oznakowaniu napojów alkoholowych, w opakowaniach jednostkowych zawierających powyżej 1,2% objętościowych alkoholu, podaje się informację o nominalnej mocy tego napoju oznaczonej w temperaturze 20°C, wyrażoną w procentach objętościowych; sposób podawania tej informacji określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

3. Przepis ust. 2 stosuje się do napojów alkoholowych w opakowaniach zbiorczych, zawierających powyżej 1,2% objętościowych alkoholu, jeżeli z zewnątrz nie można przeczytać informacji na oznakowaniu opakowania jednostkowego.

§ 23a.1. Nazwa „wino owocowe” może być użyta wyłącznie do oznakowania fermentowanych napojów winiarskich, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 22 stycznia 2004 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. Nr 34, poz. 292), zwanej dalej „ustawą winiarską”.

2. Nazwa „wino owocowe aromatyzowane” może być użyta wyłącznie do oznakowania fermentowanych napojów winiarskich, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy winiarskiej.

3. Nazwa „Polskie Wino/Polish Wine" może być użyta wyłącznie do oznakowania fermentowanych napojów winiarskich, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. c ustawy winiarskiej, jeżeli ich wyrób i rozlew w butelki odbywał się wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

4. Nazwa „Polskie Wino aromatyzowane/Polish Wine aromatized" może być użyta wyłącznie do oznakowania fermentowanych napojów winiarskich, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. d ustawy winiarskiej, jeżeli ich wyrób i rozlew w butelki odbywał się wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

5. W oznakowaniu wyrobów, o których mowa w ust. 1, określenie „owocowe” może być zastąpione nazwą użytego owocu, jeżeli taki wyrób otrzymano z nastawu jednorodnego albo udział soku z tego owocu w nastawie mieszanym wynosił co najmniej 75 % ogółu użytego soku.

6. Nazwy wyrobów, o których mowa w ust. 1–5, uzupełnia się na końcu o jedno z następujących określeń:

1) „musujące” – w przypadku napoju zawierającego naturalny dwutlenek węgla pochodzący z fermentacji alkoholowej znajdujący się pod ciśnieniem nie mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20 °C, który po otwarciu butelki uchodzi i powoduje perlenie napoju;

2) „półmusujące” – w przypadku napoju zawierającego naturalny dwutlenek węgla pochodzący z fermentacji alkoholowej znajdujący się pod ciśnieniem od 1 do 2,5 bara, mierzonym w temperaturze 20 °C, który po otwarciu butelki uchodzi i powoduje perlenie napoju;

3) „musujące gazowane” – w przypadku napoju zawierającego dodany dwutlenek węgla znajdujący się pod ciśnieniem nie mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20 °C, który po otwarciu butelki uchodzi i powoduje perlenie napoju;

4) „półmusujące gazowane” – w przypadku napoju zawierającego dodany dwutlenek węgla znajdujący się pod ciśnieniem od 1 do 2,5 bara, mierzonym w temperaturze 20 °C, który po otwarciu butelki uchodzi i powoduje perlenie napoju.

§ 23c.1. Nazwa „miód pitny” może być użyta wyłącznie do oznakowania fermentowanego napoju winiarskiego, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. g ustawy winiarskiej.

2. Nazwę, o której mowa w ust. 1, uzupełnia się na końcu jednym z następujących określeń:

1) „owocowy” – w przypadku miodu pitnego uzyskanego w procesie fermentacji alkoholowej brzeczki miodowej, w której co najmniej 30 % wody zastąpiono sokiem owocowym;

2) „gronowy” – w przypadku miodu pitnego uzyskanego w procesie fermentacji alkoholowej brzeczki miodowej, w której co najmniej 30 % wody zastąpiono sokiem winogronowym.

3. Oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera określenie:

1) „czwórniak” – w przypadku wyrobu gotowego o proporcji: 1 objętość miodu na 3 objętości wody albo wody z sokiem;

2) „trójniak” – w przypadku wyrobu gotowego o proporcji: 1 objętość miodu na 2 objętości wody albo wody z sokiem;

3) „dwójniak” – w przypadku wyrobu gotowego o proporcji: 1 objętość miodu na 1 objętość wody albo wody z sokiem;

4) „półtorak” – w przypadku wyrobu gotowego o proporcji: 1 objętość miodu na 0,5 objętości wody albo wody z sokiem.

§ 23d.1. Oznakowanie fermentowanego napoju winiarskiego nie może odnosić się do odmian winorośli lub wyrobów winiarskich gronowych.

2. Oznakowanie napoju winopodobnego owocowego, napoju winopodobnego miodowego, napoju winopochodnego owocowego, napoju winopochodnego miodowego lub napoju niskoalkoholowego nie może zawierać żadnych określeń sugerujących w jakikolwiek sposób, że napój ten jest winem owocowym lub miodem pitnym.

3. Oznakowanie fermentowanego napoju winiarskiego nie może zawierać określeń: „w rodzaju", „w typie", „w stylu", „imitacja", „podobny do" lub innych tego typu określeń lub oznaczeń.

4. Dodatkowe określenia uzupełniające wyraz „wino”, o których mowa w § 23a, są zawsze umieszczone obok siebie, w jednej linii, oraz są napisane identyczną czcionką o takiej samej wielkości i takim samym kolorem liter.

5. Dodatkowe określenia uzupełniające nazwę „miód pitny", o których mowa w § 23c ust. 2, są napisane identyczną czcionką o takiej samej wielkości i takim samym kolorem liter.

§ 23e.Oznakowanie fermentowanych napojów winiarskich, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a oraz c ustawy winiarskiej, ze względu na zawartość cukru uzupełnia się dodatkowo określeniem:

1) „wytrawne” – w przypadku napojów zawierających do 10 g cukru/litr;

2) „półwytrawne” – w przypadku napojów zawierających od 10 do 30 g cukru/litr;

3) „półsłodkie” – w przypadku napojów zawierających od 30 do 60 g cukru/litr;

4) „słodkie” – w przypadku napojów zawierających od 60 do 150 g cukru/litr;

5) „bardzo słodkie” – w przypadku napojów zawierających powyżej 150 g cukru/litr.

§ 23f.1. Oznakowanie fermentowanych napojów winiarskich, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b, d, e oraz f ustawy winiarskiej, ze względu na zawartość cukru może być uzupełnione dodatkowo określeniem:

1) „wytrawne” – w przypadku win zawierających do 15 g cukru/litr;

2) „półwytrawne” – w przypadku win zawierających od 15 do 30 g cukru/litr;

3) „półsłodkie” – w przypadku win zawierających od 30 do 60 g cukru/litr;

4) „słodkie” – w przypadku win zawierających od 60 do 150 g cukru/litr;

5) „bardzo słodkie” – w przypadku win zawierających powyżej 150 g cukru/litr.

2. Oznakowanie fermentowanych napojów winiarskich, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. h ustawy winiarskiej, ze względu na zawartość cukru może być uzupełnione dodatkowo określeniem:

1) „wytrawny” – w przypadku napojów zawierających do 15 g cukru/litr;

2) „półwytrawny” – w przypadku napojów zawierających od 15 do 30 g cukru/litr;

3) „półsłodki” – w przypadku napojów zawierających od 30 do 60 g cukru/litr;

4) „słodki" – w przypadku napojów zawierających powyżej 60 g cukru/litr.

§ 24.1. W oznakowaniu środków spożywczych głęboko mrożonych w opakowaniach przeznaczonych bezpośrednio dla konsumenta podaje się dodatkowo informacje:

1) „produkt głęboko mrożony”

2) określające okres przechowywania przez konsumenta wraz z temperaturą przechowywania lub wymaganym rodzajem wyposażenia do przechowywania;

3) „nie zamrażać powtórnie” albo podobne określenie.

2. Przepisy ust. 1 nie dotyczą lodów w opakowaniach, przeznaczonych bezpośrednio dla konsumenta.

§ 25.1. W oznakowaniu wyrobów czekoladowych, takich jak czekolada, czekolada mleczna, czekolada mleczna familijna, czekolada biała, czekolada nadziewana, czekoladki, wprowadzanych do obrotu w formie mieszanki, w opakowaniach jednostkowych, nazwy poszczególnych wyrobów wchodzących w skład mieszanki mogą być zastąpione określeniami, takimi jak „czekolady mieszane”, „czekolady nadziewane mieszane”, „mieszanka czekoladowa” lub podobnymi, a składniki mogą być podane dla wszystkich wyrobów mieszanki w jednym wykazie składników.

2. Oznakowanie czekolady sproszkowanej (czekolady w proszku), czekolady do picia (słodzonego kakao, słodzonego kakao w proszku), czekolady, czekolady „vermicelli”, czekolady „couverture”, czekolady „Gianduja”, czekolady mlecznej, czekolady mlecznej „vermicelli”, czekolady mlecznej „couverture”, czekolady mleczno-orzechowej „Gianduja”, czekolady śmietankowej, czekolady mlecznej odtłuszczonej, czekolady mlecznej familijnej, czekolady a la taza, czekolady familia a la taza uzupełnia się określeniem „masa kakaowa minimum ... %”, podając zawartość całkowitej suchej masy kakaowej.

3. W oznakowaniu kakao niskotłuszczowego (kakao niskotłuszczowego w proszku) oraz czekolady do picia (słodzonego kakao, słodzonego kakao w proszku) podaje się zawartość tłuszczu kakaowego, a w przypadku czekolady do picia (słodzonego kakao, słodzonego kakao w proszku) o obniżonej zawartości tłuszczu dodatkowo podaje się informację „obniżona zawartość tłuszczu "/„niskotłuszczowa".

4. Oznakowanie wyrobów czekoladowych określonych w przepisach w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej wyrobów kakaowych i czekoladowych, w których użyto jako składnika czekolady tłuszczu roślinnego innego niż tłuszcz kakaowy, uzupełnia się określeniem „oprócz tłuszczu kakaowego zawiera tłuszcze roślinne”.

5. Określenie, o którym mowa w ust. 4, umieszcza się w pobliżu nazwy wyrobu czekoladowego, w tym samym polu widzenia co wykaz składników, wyraźnie od niego oddzielone i napisane pogrubioną czcionką o przynajmniej takiej samej wielkości jak czcionka użyta w tym wykazie.

6. Nazwy „czekolada”, „czekolada mleczna” i czekolada „couverture” mogą być uzupełnione informacjami albo opisem odnoszącym się do jakości tych środków spożywczych, jeżeli:

1) zawartość całkowitej suchej masy kakaowej wynosi nie mniej niż 43%, w tym nie mniej niż 26% tłuszczu kakaowego – w przypadku czekolady;

2) zawartość całkowitej suchej masy kakaowej wynosi nie mniej niż 30%, a zawartość suchej masy mlecznej pochodzącej z częściowo lub całkowicie odwodnionego mleka pełnego, półtłustego lub odtłuszczonego lub śmietanki, śmietanki całkowicie lub częściowo odwodnionej, masła lub tłuszczu mlecznego wynosi nie mniej niż 18 %, w tym nie mniej niż 4,5 % tłuszczu mlecznego – w przypadku czekolady mlecznej;

3) zawartość suchej odtłuszczonej masy kakaowej wynosi nie mniej niż 16% – w przypadku czekolady „couverture”.

§ 26.1. W oznakowaniu owocowych dżemów, galaretek, marmolad, konfitur, wytwarzanych z więcej niż jednego gatunku owoców w opakowaniach nazwę środka spożywczego uzupełnia się wykazem użytych gatunków owoców, w kolejności malejącego wagowego udziału, z tym że w przypadku środków spożywczych wytworzonych z trzech lub większej liczby gatunków owoców wykaz, może być zastąpiony określeniem „owoce mieszane”, innym określeniem o podobnym znaczeniu lub wskazaniem liczby użytych gatunków owoców.

2. Środki spożywcze wymienione w ust. 1 znakuje się dodatkowo poprzez:

1) wskazanie zawartości owoców w produkcie gotowym do spożycia, obliczonej po odliczeniu masy wody użytej do sporządzenia ekstraktu wodnego, przy użyciu wyrażenia „sporządzono z ... g owoców na 100 g produktu”

2) wskazanie zawartości cukru w produkcie gotowym do spożycia, określonej refraktometrycznie w temperaturze 20°C, z uwzględnieniem ą3 stopni tolerancji, przy użyciu wyrażenia „łączna zawartość cukru ... g na 100 g produktu”

3) uzupełnienie wykazu składników informacją o pozostałości dwutlenku siarki, jeżeli zawartość ta jest większa niż 10 mg na 1 kg środka spożywczego.

3. Informacja, o której mowa w ust. 2 pkt 2, nie jest wymagana w przypadku oznakowania środka spożywczego wartością odżywczą z uwzględnieniem zawartości cukru.

4. Informacje określone w ust. 2 i 3 podaje się wyraźnie w tym samym polu widzenia co nazwę środka spożywczego.

5. W nazwie dżemów i galaretek, o których mowa w ust. 1, może być użyte określenie „niskosłodzony/a", jeżeli łączna zawartość cukrów wynosi:

1) nie mniej niż 28 g i nie więcej niż 50 g na 100 g produktu – w przypadku dżemów;

2) 30 gą2 g na 100 g produktu – w przypadku galaretki;

3) nie więcej niż 45 g na 100 g produktu – w przypadku konfitur.

§ 27.1. Nazwy umieszczonych w opakowaniach soków i nektarów, otrzymanych z dwóch lub więcej rodzajów owoców, z wyjątkiem użycia soku cytrynowego w celu korekcji kwaśnego smaku, podawane w ich oznakowaniu uzupełnia się wykazem użytych gatunków owoców, w kolejności malejącego wagowego udziału użytych soków lub przecierów, z tym że w przypadku soków i nektarów wytworzonych z trzech lub większej liczby gatunków owoców wykaz może być zastąpiony terminem „wieloowocowy" lub wskazaniem liczby użytych gatunków owoców.

2. W oznakowaniu soków owocowych słodzonych w opakowaniach nazwę środka spożywczego uzupełnia się określeniem „słodzony" albo „z dodatkiem cukru", ze wskazaniem maksymalnej ilości dodanego cukru w przeliczeniu na suchą masę, wyrażoną w gramach na 1 litr.

3. Przepis ust. 2 nie dotyczy soków, do których cukier został dodany w celu korekcji kwaśnego smaku.

4. W przypadku umieszczonego w opakowaniu soku owocowego otrzymanego z soku zagęszczonego (koncentratu soku), mieszaniny soku owocowego i soku owocowego otrzymanego z soku zagęszczonego oraz nektaru owocowego otrzymanego w całości lub części z jednego lub więcej zagęszczonych soków lub zagęszczonych przecierów w pobliżu nazwy środka spożywczego podaje się, w sposób czytelny i wyróżniający się od tła, odpowiednio informację „wyprodukowano z soku zagęszczonego (soków zagęszczonych)", „częściowo wyprodukowano z soku zagęszczonego (soków zagęszczonych)" lub inną odpowiednią informację – w zależności od stosowanych zagęszczonych składników.

5. W oznakowaniu nektarów owocowych w opakowaniach, w tym samym polu widzenia co nazwa środka spożywczego, podaje się informację określającą minimalną zawartość soku owocowego, przecieru owocowego lub ich mieszaniny, przy użyciu określenia „zawartość owoców minimum ... %".

6. W przypadku soku i nektaru jabłkowego zawierających zagęszczony naturalny sok jabłkowy, którego kwasowość ogólna przy ekstrakcie refraktometrycznym 65 % jest nie niższa niż 2,5 % w przeliczeniu na kwas jabłkowy, nazwa tych środków spożywczych może być uzupełniona informacją „z zagęszczonego soku jabłkowego o wysokiej naturalnej kwasowości".

§ 28.1. W oznakowaniu płynnego ekstraktu kawy w opakowaniu nazwa „płynny ekstrakt kawy" może być uzupełniona określeniem „zagęszczony", pod warunkiem że zawartość suchej masy pochodzącej z kawy jest większa wagowo niż 25 % tego środka spożywczego.

2. W oznakowaniu płynnego ekstraktu cykorii w opakowaniu nazwa „płynny ekstrakt cykorii" może być uzupełniona określeniem „zagęszczony", pod warunkiem że zawartość suchej masy pochodzącej z cykorii jest większa wagowo niż 45 % tego środka spożywczego.

3. W oznakowaniu umieszczonego w opakowaniu ekstraktu kawy w proszku, ekstraktu kawy w postaci pasty, płynnego ekstraktu kawy w tym samym polu widzenia co opis środka spożywczego umieszcza się określenie „kawa bezkofeinowa", pod warunkiem że zawartość bezwodnej kofeiny nie przekracza wagowo 0,3 % suchej masy pochodzącej z kawy.

4. W oznakowaniu umieszczonego w opakowaniu płynnego ekstraktu kawy i płynnego ekstraktu cykorii w tym samym polu widzenia co opis środka spożywczego umieszcza się informacje zawierające nazwę użytych rodzajów cukrów z użyciem określenia „z ......." albo „z dodatkiem ......", albo „upalona z .......".

5. W oznakowaniu umieszczonego w opakowaniu płynnego ekstraktu kawy i ekstraktu kawy w postaci pasty wskazuje się minimalną zawartość suchej masy pochodzącej z kawy, wyrażoną w procentach wagowych gotowego środka spożywczego.

6. W oznakowaniu umieszczonego w opakowaniu płynnego ekstraktu cykorii i ekstraktu cykorii w postaci pasty wskazuje się minimalną zawartość suchej masy pochodzącej z cykorii, wyrażoną w procentach wagowych gotowego środka spożywczego.

§ 29.(uchylony).

§ 30.(uchylony).

§ 31.1. W punktach sprzedaży pieczywa przy określonym rodzaju pieczywa należy podać następujące informacje:

1) dane identyfikujące producenta;

2) rodzaj pieczywa;

3) masę jednostkową;

4) informację „Pieczywo produkowane z ciasta głęboko mrożonego”, w przypadku użycia takiego ciasta do produkcji pieczywa;

5) wykaz składników oraz datę minimalnej trwałości, w przypadku pieczywa, przy którego produkcji użyto dozwolonych substancji dodatkowych przedłużających świeżość.

2. Nie jest wymagane podawanie w punktach sprzedaży informacji, o których mowa w ust. 1, jeżeli są one zawarte w oznakowaniu opakowań jednostkowych.

§ 31a.1. Nazwa „miód” może być użyta wyłącznie do oznakowania środka spożywczego, który jest naturalnym słodkim produktem wytwarzanym przez pszczoły Apis mellifera przez łączenie z własnymi specyficznymi substancjami nektaru roślin lub wydzielin żywych części roślin, lub wydalin owadów ssących soki żywych części roślin, składowanym, odparowywanym i pozostawionym do dojrzewania w plastrach.

2. W oznakowaniu miodu w opakowaniach jednostkowych i zbiorczych podaje się dodatkowo:

1) pełną nazwę rodzaju i odmiany miodu zgodnie z przepisami w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej miodu,

2) wyrazy „miód wyłącznie do dalszego przerobu”, w przypadku miodu piekarniczego (przemysłowego), które umieszcza się obok nazwy;

3) kraj pochodzenia albo w przypadku, gdy miód pochodzi z więcej niż jednego kraju – informację:

a) „mieszanka miodów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej” albo

b) „mieszanka miodów niepochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej”, albo

c) „mieszanka miodów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej i spoza Unii Europejskiej”.

3. Pełna nazwa rodzaju i odmiany miodu może być zastąpiona wyrazem „miód”.

4. Przepis ust. 3 nie dotyczy miodu przefiltrowanego, miodu sekcyjnego, miodu z plastrami i miodu piekarniczego (przemysłowego).

5. Z wyjątkiem miodu piekarniczego (przemysłowego) i miodu przefiltrowanego, oznakowanie miodu w opakowaniach jednostkowych i zbiorczych może dodatkowo zawierać informacje o:

1) pochodzeniu z określonej rośliny – w przypadku gdy miód pochodzi z tego źródła oraz ma odpowiadające mu właściwości organoleptyczne i fizykochemiczne;

2) pochodzeniu z określonego regionu lub terytorium – w przypadku gdy miód pochodzi z tego miejsca;

3) specyficznych właściwościach jakościowych miodu.

6. W przypadku wykorzystania miodu piekarniczego (przemysłowego) jako składnika środka spożywczego w nazwie tego środka może być użyta nazwa „miód”, z tym że w wykazie składników tego środka używa się nazwy „miód przemysłowy” albo „miód piekarniczy”.

§ 31b.1. W przypadku jaj wyprodukowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej znakowanych zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. a rozporządzenia Rady (EWG) nr 1907/90 z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do jaj (Dz. Urz. WE L 173 z 6.07.1990, str. 5; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 10, str. 96, z późn. zm.) oraz z art. 8 ust. 3 lit. b rozporządzenia Komisji (WE) nr 2295/2003 z dnia 23 grudnia 2003 r. wprowadzającego szczegółowe zasady wykonywania rozporządzenia 1907/90 w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do jaj (Dz. Urz. WE L 340 z 24.12.2003, str. 16; Dz. Urz. UE L 153 z 30.04.2004, str. 30; Dz. Urz. UE L 153 z 30.04.2004, str. 84) po numerze oznaczenia sposobu utrzymywania kur nieśnych podaje się kod państwa członkowskiego – PL oraz weterynaryjny numer identyfikacyjny nadany w sposób określony w przepisach w sprawie sposobu ustalania weterynaryjnego numeru identyfikacyjnego.

2. Producent jaj, utrzymujący nie więcej niż 50 kur nieśnych, jest zwolniony z obowiązku znakowania jaj oznaczeniem kodowym, o którym mowa w art. 7 ust. 1 lit. a rozporządzenia Rady (EWG) nr 1907/90 z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do jaj, jeżeli:

1) jaja te są sprzedawane bezpośrednio konsumentom na terenie powiatu, w którym zostały wyprodukowane, lub na terenie przyległych do niego powiatów;

2) w miejscu sprzedaży są dostępne następujące dane:

a) nazwa i adres gospodarstwa, z którego jaja pochodzą, lub

b) imię, nazwisko i adres producenta jaj.

§ 31c.1. W oznakowaniu kazeiny kwasowej spożywczej, kazeiny podpuszczkowej spożywczej oraz kazeinianów spożywczych podaje się:

1) nazwę albo – w przypadku kazeinianów – nazwę uzupełnioną wskazaniem kationu lub kationów;

2) nazwę kraju pochodzenia – w przypadku środków spożywczych przywożonych z państw trzecich;

3) datę produkcji albo inne oznaczenie kodu identyfikacyjnego partii produkcyjnej.

2. W oznakowaniu kazeiny kwasowej spożywczej, kazeiny podpuszczkowej spożywczej oraz kazeinianów spożywczych wprowadzanych do obrotu jako mieszaniny poza wymaganiami określonymi w ust. 1 podaje się:

1) określenie „mieszanina składająca się z ..." wraz z podaniem nazw poszczególnych produktów tworzących mieszaninę według ich masy w porządku malejącym;

2) nazwę uzupełnioną wskazaniem kationu lub kationów – w przypadku kazeinianu lub kazeinianów;

3) zawartość białka – w przypadku mieszanin, w skład których wchodzą kazeiniany.

§ 31d.1.W oznakowaniu mleka zagęszczonego i mleka w proszku podaje się:

1) obok nazwy środka spożywczego informację o procentowej zawartości:

a) tłuszczu w mleku, wyrażonej wagowo w odniesieniu do produktu gotowego, z wyjątkiem mleka zagęszczonego odtłuszczonego niesłodzonego, mleka zagęszczonego odtłuszczonego słodzonego i mleka w proszku odtłuszczonego,

b) suchej masy beztłuszczowej mleka – w przypadku mleka zagęszczonego;

2) informację o metodach rozcieńczania albo odtwarzania, łącznie z informacją o zawartości tłuszczu w środku spożywczym po jego rozcieńczeniu lub odtworzeniu – w przypadku mleka w proszku;

3) informację, że produkt „nie jest przeznaczony dla niemowląt poniżej 12 miesięcy" – w przypadku mleka w proszku.

2. W oznakowaniu mleka zagęszczonego i mleka w proszku w opakowaniach zbiorczych zawierających opakowania jednostkowe o masie mniejszej niż 20 g informacje, o których mowa w ust. 1, mogą być umieszczone tylko na opakowaniu zbiorczym, z tym że nazwa tych środków spożywczych musi być podana również na opakowaniach jednostkowych.

§ 33.1. Przepis § 18 ust. 1 stosuje się od dnia 1 maja 2003 r.

2. Przepis § 8 ust. 2 stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z tym że środki spożywcze, których dotyczą te przepisy, wyprodukowane przed tym dniem mogą znajdować się w obrocie wyłącznie na rynku krajowym do czasu wyczerpania zapasów.

3. (uchylony).

§ 34.Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.²⁾

Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi
z dnia 16 grudnia 2002 r. (poz.1856)

Załącznik nr 1

SKŁADNIKI, W STOSUNKU DO KTÓRYCH ZAMIAST ICH NAZWY W WYKAZIE SKŁADNIKÓW MOŻE BYĆ PODANA NAZWA ICH KATEGORII

Załącznik nr 2

SPOSÓB OBLICZANIA ILOŚCIOWEJ ZAWARTOŚCI SKŁADNIKÓW W ŚRODKU SPOŻYWCZYM

1. Zawartość ilościową składnika oblicza się, z zastrzeżeniem ust. 2, dzieląc jego masę przez masę ogólną wszystkich składników środka spożywczego, pomniejszoną o masę:

1) wody dodanej jako składnik,

2) składników lotnych

– które ubyły w trakcie procesu produkcyjnego, według następującego wzoru :

gdzie:

m_s – masa składnika [kg]

m_o – masa składników ogółem [kg].

2. Zawartość ilościową składnika owocowego w sokach, nektarach i napojach, z uwzględnieniem wody jako składnika tych środków spożywczych, oblicza się, dzieląc masę soku owocowego, warzywnego lub przecieru owocowego, warzywnego w środku spożywczym przez masę ogólną gotowego środka spożywczego według wzoru:

gdzie:

m_s – masa soku owocowego, warzywnego lub przecieru owocowego, warzywnego w środku spożywczym [kg]

m_g – masa gotowego środka spożywczego (soku, nektaru, napoju) [kg]

3. (uchylony).

Załącznik nr 3

WYKAZ WITAMIN l SKŁADNIKÓW MINERALNYCH, KTÓRYCH ZAWARTOŚĆ PODAJE SIĘ W INFORMACJI DOTYCZĄCEJ WARTOŚCI ODŻYWCZEJ ŚRODKA SPOŻYWCZEGO WRAZ Z ICH DZIENNYM ZALECANYM SPOŻYCIEM

Załącznik nr 4

SPOSÓB PODAWANIA NOMINALNEJ MOCY ALKOHOLU W OZNAKOWANIU NAPOJÓW ZAWIERAJĄCYCH PONAD 1,2% ALKOHOLU

1. Moc alkoholu należy podawać z dokładnością nie większą niż do jednego miejsca po przecinku. Po wartości liczbowej należy dodać symbol „% obj.” i można poprzedzić skrótem „alk.”. Dopuszcza się również znakowanie symbolem „% vol.”, co jest równoznaczne z symbolem „% obj.”.

2. Przy znakowaniu nominalnej mocy alkoholu dopuszcza się następujące tolerancje:

1) ą0,5% objętościowych w przypadku:

a) piwa o mocy nieprzekraczającej 5,5% obj.,

b) napojów alkoholowych produkowanych z winogron, klasyfikowanych w grupie 2206 00 59 lub 2206 00 89 według kodu Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego (CN);

2) ą1% objętościowych w przypadku:

a) piwa o mocy przekraczającej 5,5 % obj.,

b) napojów alkoholowych produkowanych z winogron, klasyfikowanych w grupie 2206 00 39 według kodu Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego (CN),

c) cidrów (cydrów) innych niż beczkowe, perry oraz innych fermentowanych napojów winiarskich;

3) ą1,5% obj. w przypadku:

a) napojów zawierających macerowane owoce lub części roślin,

b) cidrów (cydrów) beczkowych;

4) (uchylony);

5) (uchylony);

6) ą0,3% obj. dla pozostałych napojów niewymienionych powyżej.

3. Tolerancje wymienione w ust. 2 uwzględnia się niezależnie od tolerancji wynikających z metod analizy stosowanych do oznaczania mocy alkoholu.

Załącznik nr 5

SKŁADNIKI ALERGENNE

Załącznik nr 6

WYKAZ SKŁADNIKÓW I SUBSTANCJI, KTÓRE NIE MUSZĄ BYĆ ZNAKOWANE Z WYRAŹNYM ODNIESIENIEM DO NAZWY SKŁADNIKA ALERGENNEGO