Na podstawie art. 31 a ust. 4 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468, z 1998 r. Nr 117, poz. 756, Nr 137. poz. 887, Nr 144, poz. 929 i Nr 162, poz. 1116, z 1999 r. Nr 45, poz. 439, Nr 49, poz. 483, Nr 63, poz. 700, Nr 70, poz. 777, Nr 72, poz. 802, Nr 109, poz. 1236 i Nr 110, poz. 1255 i 1256, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 18, poz. 230, Nr 95, poz. 1041 i Nr 122, poz. 1311 i 1324, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 88, poz. 961, Nr 97, poz. 1050, Nr 126, poz. 1382 i 1384 i Nr 154, poz. 1796 i 1801 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 83, poz. 749, Nr 153, poz. 1271 i Nr 200, poz. 1689) zarządza się, co następuje:

§ 1.Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i tryb kierowania ubezpieczonych na leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju, a także sposób pokrywania kosztów tych świadczeń oraz kosztów transportu ubezpieczonego za granicę i transportu do kraju.

§ 2.1. Minister właściwy do spraw zdrowia, zwany dalej „ministrem”, może skierować ubezpieczonego na leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju na podstawie wniosku wystawionego przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego - specjalistę właściwej dziedziny medycyny, posiadającego tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego, zwanego dalej „lekarzem”, w przypadku braku odpowiednich możliwości leczniczych lub diagnostycznych w kraju.

2. Ubezpieczony lub jego przedstawiciel ustawowy lub osoba pisemnie upoważniona przez ubezpieczonego dostarcza lekarzowi przetłumaczony na język angielski, przez tłumacza przysięgłego, tekst II części wniosku.

3. Lekarz wskazuje we wniosku zagraniczne placówki opieki medycznej, do których proponuje skierować ubezpieczonego na leczenie lub badania diagnostyczne.

4. W terminie nie dłuższym niż 2 dni robocze od dnia otrzymania tłumaczenia II części wniosku, lekarz przekazuje wniosek wraz z tłumaczeniem II części wniosku i zgodą ubezpieczonego lub jego przedstawiciela ustawowego, wyrażoną w IV części wniosku, do konsultanta krajowego właściwej dziedziny medycyny w celu zaopiniowania.

5. Konsultant krajowy dokonuje oceny wniosku, w szczególności w zakresie udowodnionej skuteczności proponowanego leczenia lub wiarygodności badania diagnostycznego, oraz wskazuje zagraniczną placówkę opieki medycznej, uzasadniając jej wybór, a także, jeżeli istnieje taka potrzeba, odpowiedni do stanu zdrowia ubezpieczonego środek transportu.

6. Zaopiniowany wniosek wraz z tłumaczeniem II części wniosku konsultant krajowy przekazuje w terminie 14 dni od dnia otrzymania do Biura Rozliczeń Międzynarodowych, zwanego dalej „Biurem”.

7. Wzór wniosku stanowi załącznik do rozporządzenia.

§ 3.Biuro przesyła wskazanej przez konsultanta krajowego zagranicznej placówce opieki medycznej tłumaczenie II części wniosku, o którym mowa w § 2 ust. 2, i uzgadnia z tą placówką koszt leczenia lub badań diagnostycznych, a następnie sporządza w tym zakresie wstępny kosztorys, który wraz z wnioskiem i tłumaczeniem II części wniosku przekazuje niezwłocznie ministrowi.

§ 4.1. Minister w terminie 7 dni, od otrzymania z Biura dokumentów, o których mowa w § 3, podejmuje decyzję o wyrażeniu zgody na leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju albo odmowie jej udzielenia, o czym niezwłocznie powiadamia Biuro, przekazując mu jednocześnie całą dokumentację w tej sprawie.

2. O wyrażeniu zgody na leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju albo odmowie jej udzielenia Biuro pisemnie, w terminie 2 dni roboczych, informuje lekarza oraz osoby, o których mowa w § 2 ust. 2.

§ 5.1. Koszty leczenia lub badań diagnostycznych przeprowadzonych poza granicami kraju w zakresie określonym przez ministra oraz koszty transportu ubezpieczonego, o których mowa w art. 31a ust. 2 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, są pokrywane z części budżetu państwa, której dysponentem jest minister.

2. W przypadku nagłego zagrożenia życia lub zdrowia ubezpieczonego, koszty niezbędnych świadczeń zdrowotnych innych niż określone w ust. 1, ale mających bezpośredni związek z leczeniem lub badaniami diagnostycznymi, na które ubezpieczony został skierowany za granicę, po ocenie ich zasadności przez konsultanta krajowego właściwej dziedziny medycyny i zatwierdzeniu przez ministra, są pokrywane z części budżetu państwa, której dysponentem jest minister.

3. Środki finansowe na pokrycie kosztów leczenia lub badań diagnostycznych, o których mowa w ust. 1 i 2, są przekazywane zagranicznej placówce opieki medycznej na podstawie wystawionej przez nią faktury.

4. Koszty transportu ubezpieczonego za granicę i z powrotem do kraju, realizowanego odpowiednim do stanu zdrowia ubezpieczonego lecz najtańszym środkiem transportu, są pokrywane na podstawie faktury wystawionej przez podmiot wykonujący transport.

§ 6.Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia
z dnia 4 grudnia 2002 r. (poz. 1794)

WZÓR WNIOSKU O LECZENIE LUB BADANIA DIAGNOSTYCZNE UBEZPIECZONEGO POZA GRANICAMI KRAJU